เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่1.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-21 22:45:53ตอนที่1.
อัคเรศวางโทรศัพท์มือถือลงกับโต๊ะข้างเตียง เวลาที่หน้าจอบอกให้รู้ว่าเขายังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงที่จะตักตวงความสุขจากนางบำเรอหน้าหวานคนนี้
น้ำตาล ลูกสาวของป้าสาย ซึ่งเป็นแม่บ้านประจำคฤหาสน์หลังโตของเขานั่นเอง
ชายหนุ่มทอดกายลงมานอนเคียงข้างร่างอรชรที่อวบอัดเต็มไม้เต็มมืออีกครั้ง หลังจากลุกขึ้นไปยืนสูบบุหรี่ที่นอกระเบียงห้องนอนมา
เขากับน้ำตาลมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมานานเกือบหนึ่งปีแล้ว เริ่มแรกตั้งแต่ที่หล่อนเดินเข้ามาหาเขา และขอยืมเงิน
ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าน้ำตาลต้องการนำเงินจำนวนสองแสนไปทำอะไร จึงคิดไปว่าหล่อนคงจะนำเงินไปซื้อของใช้แบรนด์เนมตามเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัย
ทำให้ความรู้สึกที่เขามีต่อสาวใช้ภายในบ้านอย่างน้ำตาลเปลี่ยนแปลงไปเป็นความดูถูกเหยียดหยาม และแน่นอนว่าเขาให้หล่อนยืมเงิน โดยแลกกับการมีเซ็กซ์กับหล่อน
น้ำตาลยินยอมที่จะนอนกับเขา และก็ตอบสนองความปรารถนาของเขาอย่างเร่าร้อน ทั้งๆ ที่หล่อนเป็นสาวบริสุทธิ์
เขาแปลกใจไม่น้อยกับเยื่อพรหมจรรย์ที่ได้รับจากน้ำตาล แต่กระนั้นเขาก็ไม่เคยคิดที่จะจริงจังกับหล่อน
ทำไมเขาจะต้องจริงจังกับน้ำตาลด้วย ในเมื่อหล่อนก็ไม่ต่างจากผู้หญิงขายตัว
เขาพยายามวาดภาพ คิดถึงน้ำตาลในแง่เลวร้ายสารพัด แต่กระนั้นร่างกายในส่วนที่ไร้สมองของเขาก็ยังต้องการหล่อน
เขาเรียกน้ำตาลเข้ามาหา และก็เจรจาต่อรองเพื่อที่จะรับเลี้ยงดูหล่อนในฐานะเมียเก็บ จนกว่าเขาจะมีผู้หญิงคนอื่น
น้ำตาลตอบตกลงโดยไม่เกี่ยงงอน และหล่อนก็ตามใจเขาเสมอ ไม่ว่าเขาจะต้องการเวลาไหน และที่ไหน
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และควบคุมได้ยาก ความรู้สึกที่เขามีต่อเมียเก็บคนนี้มันล้ำลึกมากขึ้นทุกวัน
เขาพยายามที่จะสลัดน้ำตาลทิ้ง พยายามที่จะมองหานางบำเรอคนใหม่ แต่ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ร่างกายของเขาเต้นเร่าไปด้วยแรงปรารถนาเหมือนกับน้ำตาลได้เลย
นี่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่กับอะไรกันนะ...?
อัคเรศถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่ได้ครอบครองความบริสุทธิ์ของน้ำตาล จวบจนกระทั่งตอนนี้ เกือบหนึ่งปีที่เขากับหล่อนร่วมหลับนอนด้วยกัน
แต่เขาก็ไม่เคยได้คำตอบใดเลย จนเขาขี้เกียจที่จะถามตัวเองแล้ว
มือใหญ่ลูบไล้ไปตามท่อนแขนเรียวงาม ผิวกายของน้ำตาลเนียนละเอียด คล้ายกับหยาดของน้ำนม
ละมุนมือ และยามที่โลมเลียด้วยปลายลิ้น ก็ให้รสชาติหวานฉ่ำเหลือเกิน
ชายหนุ่มดึงผ้าห่มที่คลุมกายสาวออกไปจนพ้นทาง ความอวบอัดขาวเนียนกระจ่างตาของน้ำตาลทำให้เขาร้อนฉ่าขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่เคยเลย...
ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปลุกตัณหาราคะของเขาให้ลุกโชนได้แบบน้ำตาลมาก่อน และก็ไม่เคยเลยที่เขาจะหมกมุ่นอยู่กับเซ็กซ์ตลอดทั้งค่ำคืนแบบนี้
แค่สองครั้งหรือไม่ก็สามครั้งคือมากที่สุดแล้ว แต่กลับน้ำตาล เขากระทำสอดใส่กับร่างสาวของหล่อนไม่เคยต่ำว่าเจ็ดครั้งต่อคืน
นี่เขากินยาปลุกเซ็กซ์ไปหรือไงนะ ถึงได้มีอารมณ์อย่างว่าทั้งคืนแบบนี้
อัคเรศเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ความสงสัยของเขาก็ไม่เคยมีคำตอบ เพราะทันทีที่ได้แนบชิดกับน้ำตาล สมองของเขาก็เลือนลางเพราะถูกความปรารถนาเข้าครอบงำ
“อืมมม...”
กลิ่นสาวจากเรือนกายอรชรช่างหอมกรุ่น เขาจับหล่อนพลิกให้นอนหงาย และนำพากายชายเปลือยเปล่าทาบทับ ผิวเนียนของน้ำตาลนุ่มและหอมละมุน เขาลูบไล้บ่าเนียน ก่อนจะประกบปากลงไปหาคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ ปลุกเร้าหล่อนจนตื่นตัวด้วยเรียวลิ้นช่ำชอง
“อา...”
หล่อนตื่นตัวแล้ว และครางอู้อี้ในลำคอของเขา ฝ่ามือเล็กลูบไล้สะเปะสะปะไปทั่วแผงอกกว้าง เกี่ยวพันเส้นขน และสัมผัสกับหัวนมชาย
“อืมมม...”
อัคเรศถอนจุมพิต เขาเงยหน้าขึ้นสูดปากแรงๆ ให้กับความเสียวซ่านที่เกิดจากสัมผัสไม่ประสาของน้ำตาล
เขาหรี่ตาแคบมองผิวสาวที่กำลังแดงระเรื่ออยู่ท่ามกลางดวงไฟสีเหลืองนวลด้วยความหลงใหล รอยยิ้มพึงพอใจผุดพรายเต็มใบหน้าหล่อจัด ก่อนที่เขาจะโน้มศีรษะลงไปดูดเม้มหัวนมสีชมพูหวาน และขบกัดเร้าอารมณ์
“อา... อ๊า...”
เสียงครางของน้ำตาลหวานสมกับชื่อของหล่อน
“อืมมม...”
เขาดูดอมโรมรันเม็ดเต่งในอุ้งปาก ทั้งกัดทั้งดูดจนหัวนมหดเกร็งคาปาก ฝ่ามือตะโบมบีบลูบคลำเต้าอวบหนักหน่วง
น้ำตาลครวญครางเสียงหลง สะโพกกลมกลึงส่ายระริกบิดเร่าๆ เสียดสีกับเอ็นชายอย่างวิงวอน
“อา... อ๊า... คุณกลาง... ซี๊ดดดด...”
เซ็กซ์ของเขากับน้ำตาลสนุกและมันสุดเหวี่ยงทุกครั้งเสมอ หล่อนเปรียบเสมือนกองถ่านร้อนจัดที่พอสัมผัสก็แผดเผาสติจนมอดไหม้
เขาไม่ต่างอะไรกับเนยแข็งที่ถูกวางลงบนกระทะร้อนจัด และกำลังจะละลายอยู่ภายในเรือนร่างสาวที่ตอดไม่หยุดของหล่อน
“โอ้วววว... พระเจ้า...”
มันเป็นแบบนี้เสมอ
มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง
เขาไม่เคยควบคุมตัวเองได้เลย หากผู้หญิงใต้ร่างคือน้ำตาล
ชายหนุ่มกัดฟันพยายามยื้อฟางเส้นสุดท้ายแห่งเพศสัมพันธ์เอาไว้ แต่กายอวบอัดที่หยัดร่อนตามติด เสียงครางหอบกระเส่า ดวงหน้าหวานที่แดงระเรื่อ นิ้วมือและเล็บที่จิกทิ้งแผ่นหลังกว้างของเขา ทุกอย่างของน้ำตาล มันวิเศษ และเขาก็ไม่เคยรับมือได้เลย
บทที่เกี่ยวข้อง
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2. “อ๊ากกกกก... โอ้วววว...” เขาแตกระเบิดออกมาอย่างรุนแรงในครั้งแรก ก่อนจะระเบิดน้ำใคร่ครั้งที่สองตามติดออกมาในวินาทีที่สอง สวรรค์... เขาหอบหายใจระรัว จ้องมองเจ้าของร่องสาวหวานฉ่ำที่ตอดรัดร้อนแรงอย่างน้ำตาลด้วยความอัศจรรย์ใจ เจ้าหล่อนก็สุขสมแรงกล้าไม่ต่างจากเขา... อัคเรศอมยิ้ม ผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบา และจูบซับเม็ดเหงื่อที่ไรผมบนหน้าผากมนให้อย่างอ่อนโยน “เธอยอดเยี่ยมมาก น้ำตาล...” หล่อนระบายยิ้มอ่อนหวาน และก็ซุกตัวเข้ากับหน้าอกของเขา ก่อนจะหลับใหลไปในที่สุด อัคเรศไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่า ไม่พึงพอใจกับรสสวาทที่น้ำตาลมอบให้ เขาลุ่มหลง ติดอกติดใจ และแน่นอนว่ายังมองไม่เห็นความเบื่อหน่ายเลย ลำแขนกำยำตวัดรอบร่างอรชรที่หลับปุ๋ยเอาไว้ ลูบแผ่นหลังเนียนนุ่มแผ่วเบา และก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว น้ำตาลน่ารัก และเขาก็ยังนึกภาพวันที่ไม่มีหล่อนอยู่ข้างกายไม่ได้เลย อัคเรศยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อจ้องมองดวงหน้านวลของคนที่กำลังนอนหลับใหล นางฟ้ายังไม่งามขนาดนี้.
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3. “แม่ตาลจะออกไปเรียนเหรอ”เสียงของอมลวรรณ คุณผู้หญิงของบ้านดังขึ้น ทำให้คนที่เดินก้มหน้าก้มตาจะออกไปนอกตัวตึกใหญ่ชะงัก“เอ่อ... ค่ะ...”หล่อนเดินเข้าไปหาเจ้าของเสียงและเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพอมลวรรณมองลูกสาวของแม่สายแม่บ้านของตัวเองด้วยความเอ็นดูน้ำตาลเป็นเด็กน่ารัก นิสัยดี ขยันขันแข็ง และก็ตั้งใจเรียนมาก“งั้นไปกับพ่อกลางสิ จะได้ไม่ต้องไปโหนรถเมล์”“เอ่อ... ตาลไปเองดีกว่าค่ะ”หล่อนก้มหน้าหลบสายตาอ่อนโยนของอมลวรรณ หัวใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด หล่อนรู้ดีว่าอมลวรรณเมตตาแค่ไหน แต่หากท่านรู้ว่าหล่อนกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา สายตาอ่อนโยนนี้ก็คงจะหายไป“ฉันรู้ว่าแม่ตาลเกรงใจ แต่ไม่ต้องเกรงใจหรอก พ่อกลางต้องผ่านหน้ามหา’ลัยของแม่ตาลอยู่แล้วนี่”ใช่แล้วล่ะ บริษัทของอัคเรศอยู่ทางเดียวกันกับมหาวิทยาลัยของหล่อน แต่เขาก็ไม่เคยแม้แต่จะเอ่ยปากให้หล่อนติดรถไปด้วยเลยเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น แม้แต่หางตาของเขาก็ไม่เคยมองแลมาหา เขาจะใกล้ชิดกันก็ตอนที่กำลังมีเพศสัมพันธ์เท่านั้นอัคเรศเย็นชา ไร้ความรู้สึก คล้ายกับว่าในอกของเขาไม่มีหัวใจซ่อนอยู่ แต่ถึงเขาจะเลือดเย็นแค่ไหน แต่เขาก็คือผู้มีพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.“เย็นนี้ฉันจะมารับ”“เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะ”หล่อนทั้งแปลกใจทั้งตกใจ แต่ก็เลือกที่จะปฏิเสธออกไป“ไลน์บอกด้วยแล้วกันว่าเลิกกี่โมง”เขาปล่อยแขนของหล่อน และก็ไม่ได้พูดอะไรอีกน้ำตาลรู้สึกกระอักกระอ่วนใจมาก เพราะหล่อนเกรงใจเขา“คือตาล... จะไปเยี่ยมพ่อน่ะค่ะ”“ฉันจะไปด้วย”“แต่ว่า...”“ช่วงเย็นฉันว่าง ลงไปจากรถได้แล้ว ฉันจะรีบไปประชุม”อัคเรศตัดบท และก็ทำให้น้ำตาลไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธอะไรได้อีก“ตาล... ไปล่ะค่ะ”หล่อนก้าวลงไปจากรถ ก่อนจะยืนรอจนรถคันงามแล่นหายไปจากสายตา นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องพยายามสลัดภาพเร่าร้อนที่ได้กระทำร่วมกันกับน้ำตาลให้หลุดออกไปจากหัว นับครั้งไม่ถ้วน... เขาเบื่อกับความรู้สึกนี้มาก ไม่ชอบที่ตัวเองถูกควบคุมด้วยแรงพิศวาสของผู้หญิงที่เขาไม่เคยคิดจะจริงจังด้วย แต่ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน แต่กลิ่นหอมละมุนของเนื้อสาวก็ยังกรุ่นอยู่ในความรู้สึก ความสวยงามของหล่อนทำให้เขาตื่นตาตื่นใจทุกครั้งที่ได้เสพสม สัดส่วนของน้ำตาลอวบอัด มีน้ำมีนวล และเต็มไม้ล้นมือ เขามีความต้องการรุนแรงกับหล่อนทุกครั้ง และนั่นก็เป็นสาเหตุที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่5.
ตอนที่5. ข้างนอกบ้านฝนตกหนักมาก ทำให้แม่สายอดเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้ เพราะน้ำตาลยังไม่กลับมาบ้านเลย “แม่สายมาทำอะไรตรงนี้เหรอ” อมลวรรณที่เห็นแม่สายเดินกลับไปกลับมาอยู่ใกล้ๆ กับหน้าประตูบ้านเอ่ยถาม “ตาลยังไม่กลับมาเลยค่ะคุณผู้หญิง” สีหน้าของแม่สายเต็มไปด้วยความไม่สบายใจจนอมลวรรณก็พลอยใจคอไม่ดีไปด้วย “ตายจริง ปกติแม่ตาลไม่เคยเหลวใหลไปไหนเลยนะ นี่ก็ฝนตกหนักด้วย อ้อ แล้วโทรหาดูหรือยังล่ะแม่สาย” “โทรแล้วค่ะ แต่ตาลไม่ได้รับสาย” แม่สายเป็นห่วงลูกสาวจับใจ “คงไม่มีอะไรหรอก แม่ตาลน่าจะติดฝนอยู่ที่ไหนสักที่นั่นแหละ” อมลวรรณให้กำลังใจคนรับใช้ของตัวเอง แม่สายพยายามจะคิดในแง่ดี แต่ก็อดเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้ “อ้าว นั่นพ่อกลางกลับมาพอดี” อมลวรรณเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับผกามาศ “หนูผิงก็มาด้วย” “สวัสดีค่ะคุณป้า” ผกามาศยกมือขึ้นไหว้อมลวรรณ “สวัสดีจ้ะ หนูผิงมาก็ดีแล้ว จะได้ทานข้าวเย็นด้วยกัน” ผกามาศยิ้มกว้างอย่างดีใจ และก็เกาะแขนของอัคเรศไม่ยอมปล่อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6.เขาบอกว่าจะมารับ และบังคับให้หล่อนนั่งรอ แต่พอหล่อนรอ เขาก็ไม่มา...หล่อนนั่งรอเขาจนมืดค่ำ จนกระทั่งสายฝนโปรยปรายเปียกชุ่ม“ตาลเป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมตัวสั่นๆ”“ปะ... เปล่าค่ะ ตาลแค่หนาว”“งั้นเดี๋ยวเป่าผมให้แห้งนะลูก เดี๋ยวแม่ออกไปยกข้าวเข้ามาให้”“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวตาลออกไปกินในครัวเองค่ะ”หล่อนฝืนใจเงยหน้าขึ้นสบตากับมารดา และก็ปั้นยิ้มสดใส“ขอบคุณแม่มากนะคะ”มารดายกมือขึ้นลูบศีรษะของหล่อนแผ่วเบา มองหล่อนด้วยความรัก“ตั้งใจเรียนนะลูก เรียนจบแล้วจะได้ทำงานดีๆ ไม่ต้องมาเป็นคนรับใช้เหมือนแม่”“ค่ะแม่”รอยยิ้มที่ปั้นขึ้นมาค่อยๆ จางหายไป และก็มีหยาดน้ำตาไหลมาแทนที่อัคเรศใจร้ายกับหล่อนเหลือเกิน... น้ำตาลผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะตื่นขึ้นมาเกือบสามทุ่ม ท้องของหล่อนเริ่มร้องครวญครางด้วยความหิว ทำให้ต้องลงจากเตียง และไปยังห้องครัว เมื่อก้าวออกมานอกห้องพัก ร่างกายก็ปะทะเข้ากับความหนาวเหน็บของยามค่ำคืน หญิงสาวยกมือขึ้นกอดตัวเองเอาไว้ ขณะเร่งฝีเท้าเข้าไปในห้องครัว น้ำตาลชะงักเท้าเล็กน้อยเมื่อพบว่าในห้องครัวเปิดไฟอยู่ แต่หล่อนคิดไปว่ามารดาอาจจะลืม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-23หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.“ตาล... หิวข้าวค่ะ”หล่อนตอบออกไป และคิดว่าจะจบ แต่อัคเรศไม่เคยให้ใครทำลายความต้องการของตัวเองได้เหมือนเคย“แต่ฉันคิดว่าเธอโกหก...”“ตาลไม่ได้โกหก อะ!”ฝ่ามือใหญ่ตะปบลงกับเต้านมอวบอัด แสดงความคุ้นเคยด้วยการตวัดนิ้วถูไถกับหัวนมที่อยู่ใต้ชุดนอนของหล่อนเขารู้ว่าหล่อนไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน และนั่นก็ทำให้เขาปลุกเร้าจนกายสาวปั่นป่วนจนยากที่จะต่อต้านความต้องการล้ำลึกที่กำลังเต้นระริกอยู่ภายในใจได้“อา... อ๊า...”อัคเรศอมยิ้มพึงพอใจ จับจ้องมองดวงหน้าหวานที่กำลังแดงระเรื่อไม่วางตา“นี่แหละเธอ... น้ำตาล... อืมมม... หัวนมเธอแข็งสู้นิ้วฉันดีจัง...”“อา... อะ... คุณกลาง... จะทำอะไรคะ”เขายกหล่อนขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะพาไปวางบนโต๊ะไม้ตัวยาว สองขาของหล่อนถูกแทรกกลางด้วยเรือนกายทรงพลัง“จะเอาเธอไง”“คุณกลาง... ไม่... อา... อ๊า...”“เธอก็รู้ว่าปฏิเสธฉันไม่ได้...”อัคเรศแสดงความเอาแต่ใจด้วยการช้อนใบหน้างาม และบดปากลงไปหาเรียวปากนุ่มที่เขารู้ดีว่ามันหวานแค่ไหนส่วนฝ่ามือก็ลูบไล้ไปทั่วเนินสะโพกกลมกลึง วกมาที่ขาเรียว และตรงนั้น“อืมมม...”เขาหลุดเสียงครางออกมาด้วยความพึงพอใจ เมื่อนิ้วยาวพบกับความชุ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-23หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.พวงแก้มแดงระเรื่อ ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องก้มหน้าซ่อนความอับอายเอาไว้เท่านั้นหล่อนไม่เคยต่อต้านอัคเรศได้เลย ไม่ว่าเขาจะต้องการเซ็กซ์ที่ไหน หล่อนก็พร้อมที่จะอ้าขาให้เขาเสมอมันน่าอดสูเหลือเกิน... เช้าวันต่อมา อัคเรศที่กำลังจะออกไปทำงานแปลกใจที่เห็นป้าสายมารดาของน้ำตาลยืนคุยอยู่กับคุณแม่ของตัวเองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “มีอะไรกันหรือครับ” “เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”แม่สายหลีกเลี่ยงที่จะตอบความจริงกับอัคเรศ แต่อมลวรรณคิดต่างออกไป “พอดีแม่สายมาขอลางานน่ะ” “ป้าสายจะลาไปไหนหรือครับ” อัคเรศเอ่ยถามเพราะอยากรู้ “แม่สายจะพาแม่ตาลไปหาหมอน่ะ เห็นว่าไข้ขึ้นไม่สบายน่ะ”อมลวรรณเป็นคนตอบอีกครั้ง และก็ไม่คิดว่าคำตอบของตัวเองจะทำให้สีหน้าเรียบเฉยของลูกชายเคร่งเครียดขึ้นได้ “แต่เมื่อคืนผมก็เห็นน้ำตาลยังดีๆ อยู่นี่ครับ”ก็เมื่อคืนเขาลากน้ำตาลขึ้นเตียงต่อเนื่องตั้งหลายชั่วโมง กว่าหล่อนจะได้กลับไปห้องก็หลังเที่ยงคืน “อ้าว พ่อกลางรู้ได้ยังไงว่าเมื่อคืนแม่ตาลไม่ได้เป็นอะไร”น้ำเสียงของอมลวรรณเต็มไปด้วยความแปลกใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-23หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 9
ตอนที่ 9 เขาเดินกลับมานั่งบนขอบเตียง และเอาผ้าเช็ดหน้าซับกับดวงหน้าของหล่อน “เอ่อ... คุณกลาง...” “นอนเฉยๆ เถอะน่ะ” “แต่ตาล...” “บอกให้อยู่นิ่งๆ หรือว่าต้องจูบก่อน”คำขู่ของเขาทำให้น้ำตาลนอนนิ่งยิ่งกว่าท่อนไม้เสียอีก อัคเรศกลั้นหัวเราะ ขณะซับผ้าเช็ดหน้าไปตามดวงหน้างามของน้ำตาล นี่ขนาดเขาชุบน้ำมาจนเปียก แต่ยังสัมผัสได้ถึงไอร้อนที่ผิวสาวคลายออกมาได้อย่างชัดเจน “นอนน้ำลายไหลสิท่า ดูสิมีแต่คราบน้ำลาย” น้ำเสียงของคนพูดเต็มไปด้วยความขบขัน ขณะเช็ดย้ำๆ ที่มุมปากนุ่มหลายครั้ง น้ำตาลหน้าแดงซ่าน และก็อดรู้สึกประหลาดใจกับการกระทำของอัคเรศไม่ได้ ทำไมเขาใจดีกับหล่อน... “ไม่ต้องคิดให้เยอะหรอกนะ ที่ฉันทำให้เธอ เพราะฉันรู้สึกผิดที่เอาเธอจนป่วยต่างหาก” เขาพูดออกมาอย่างรู้ทันความคิดของหล่อน น้ำตาลจำต้องเอียงหน้าหนี สองพวงแก้มยังคงแดงระเรื่อ “อ้าว เรียบร้อยแล้ว รอแปบนะ” แล้วเขาก็ลุกขึ้น เดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเดินกลับออกมาในเวลาต่อมา และเดินเข้ามาหยุดที่ข้างเตียง ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-23
บทล่าสุด
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10. อัคเรศอมยิ้ม ชอบสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของน้ำตาลเหลือเกิน “หรือว่าเข็มเล็กไป เธอเลยไม่ชิน” “คุณกลางน่ะ... ตาลไม่พูดด้วยแล้ว” หญิงสาวรีบเดินหนีด้วยความเอียงอาย อัคเรศหัวเราะ และรีบก้าวตามไป “พี่กลาง...” อัคเรศหยุดเดิน เมื่อได้ยินเสียงเรียก ก่อนจะพบว่าเจ้าของเสียงคือผกามาศ “อ้าว ผิง มาทำอะไรที่นี่ครับ” “เพื่อนผิงคลอดลูกที่นี่น่ะค่ะ ผิงก็เลยมาเยี่ยม ว่าแต่พี่กลางเถอะ มาโรงพยาบาลทำไมคะ” ผกามาศเอ่ยถาม และก็มองไปที่น้ำตาลที่หยุดยืนอยู่ไม่ไกลจากร่างของอัคเรศนัก “นี่มันเด็กในบ้านของพี่กลางนี่คะ” “ใช่ครับ พอดีน้ำตาลไม่สบาย พี่ก็เลยพามาหาหมอ” “แหม พี่กลางนี่ใจดีเหลือเกินนะคะ ขนาดเด็กรับใช้ในบ้านก็ยังพามาหาหมอด้วย”ผกามาศพูดพร้อมกับฉีกยิ้ม แต่แววตาที่มองไปยังน้ำตาลนั้นเต็มไปด้วยการถากถาง “พี่ว่างน่ะ เช้าไม่มีงานก็เลยพามา ว่าแต่ผิงเถอะ จะกลับแล้วหรือ” “ใช่ค่ะ งั้นผิงขอติดรถพี่กลางกลับด้วยนะคะ” อัคเรศหันไปมองน้ำตาล ซึ่งเจ้าหล่อนก็ก้าวเท้าเข้ามาหา
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 9
ตอนที่ 9 เขาเดินกลับมานั่งบนขอบเตียง และเอาผ้าเช็ดหน้าซับกับดวงหน้าของหล่อน “เอ่อ... คุณกลาง...” “นอนเฉยๆ เถอะน่ะ” “แต่ตาล...” “บอกให้อยู่นิ่งๆ หรือว่าต้องจูบก่อน”คำขู่ของเขาทำให้น้ำตาลนอนนิ่งยิ่งกว่าท่อนไม้เสียอีก อัคเรศกลั้นหัวเราะ ขณะซับผ้าเช็ดหน้าไปตามดวงหน้างามของน้ำตาล นี่ขนาดเขาชุบน้ำมาจนเปียก แต่ยังสัมผัสได้ถึงไอร้อนที่ผิวสาวคลายออกมาได้อย่างชัดเจน “นอนน้ำลายไหลสิท่า ดูสิมีแต่คราบน้ำลาย” น้ำเสียงของคนพูดเต็มไปด้วยความขบขัน ขณะเช็ดย้ำๆ ที่มุมปากนุ่มหลายครั้ง น้ำตาลหน้าแดงซ่าน และก็อดรู้สึกประหลาดใจกับการกระทำของอัคเรศไม่ได้ ทำไมเขาใจดีกับหล่อน... “ไม่ต้องคิดให้เยอะหรอกนะ ที่ฉันทำให้เธอ เพราะฉันรู้สึกผิดที่เอาเธอจนป่วยต่างหาก” เขาพูดออกมาอย่างรู้ทันความคิดของหล่อน น้ำตาลจำต้องเอียงหน้าหนี สองพวงแก้มยังคงแดงระเรื่อ “อ้าว เรียบร้อยแล้ว รอแปบนะ” แล้วเขาก็ลุกขึ้น เดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเดินกลับออกมาในเวลาต่อมา และเดินเข้ามาหยุดที่ข้างเตียง ค
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.พวงแก้มแดงระเรื่อ ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องก้มหน้าซ่อนความอับอายเอาไว้เท่านั้นหล่อนไม่เคยต่อต้านอัคเรศได้เลย ไม่ว่าเขาจะต้องการเซ็กซ์ที่ไหน หล่อนก็พร้อมที่จะอ้าขาให้เขาเสมอมันน่าอดสูเหลือเกิน... เช้าวันต่อมา อัคเรศที่กำลังจะออกไปทำงานแปลกใจที่เห็นป้าสายมารดาของน้ำตาลยืนคุยอยู่กับคุณแม่ของตัวเองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “มีอะไรกันหรือครับ” “เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”แม่สายหลีกเลี่ยงที่จะตอบความจริงกับอัคเรศ แต่อมลวรรณคิดต่างออกไป “พอดีแม่สายมาขอลางานน่ะ” “ป้าสายจะลาไปไหนหรือครับ” อัคเรศเอ่ยถามเพราะอยากรู้ “แม่สายจะพาแม่ตาลไปหาหมอน่ะ เห็นว่าไข้ขึ้นไม่สบายน่ะ”อมลวรรณเป็นคนตอบอีกครั้ง และก็ไม่คิดว่าคำตอบของตัวเองจะทำให้สีหน้าเรียบเฉยของลูกชายเคร่งเครียดขึ้นได้ “แต่เมื่อคืนผมก็เห็นน้ำตาลยังดีๆ อยู่นี่ครับ”ก็เมื่อคืนเขาลากน้ำตาลขึ้นเตียงต่อเนื่องตั้งหลายชั่วโมง กว่าหล่อนจะได้กลับไปห้องก็หลังเที่ยงคืน “อ้าว พ่อกลางรู้ได้ยังไงว่าเมื่อคืนแม่ตาลไม่ได้เป็นอะไร”น้ำเสียงของอมลวรรณเต็มไปด้วยความแปลกใจ
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.“ตาล... หิวข้าวค่ะ”หล่อนตอบออกไป และคิดว่าจะจบ แต่อัคเรศไม่เคยให้ใครทำลายความต้องการของตัวเองได้เหมือนเคย“แต่ฉันคิดว่าเธอโกหก...”“ตาลไม่ได้โกหก อะ!”ฝ่ามือใหญ่ตะปบลงกับเต้านมอวบอัด แสดงความคุ้นเคยด้วยการตวัดนิ้วถูไถกับหัวนมที่อยู่ใต้ชุดนอนของหล่อนเขารู้ว่าหล่อนไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน และนั่นก็ทำให้เขาปลุกเร้าจนกายสาวปั่นป่วนจนยากที่จะต่อต้านความต้องการล้ำลึกที่กำลังเต้นระริกอยู่ภายในใจได้“อา... อ๊า...”อัคเรศอมยิ้มพึงพอใจ จับจ้องมองดวงหน้าหวานที่กำลังแดงระเรื่อไม่วางตา“นี่แหละเธอ... น้ำตาล... อืมมม... หัวนมเธอแข็งสู้นิ้วฉันดีจัง...”“อา... อะ... คุณกลาง... จะทำอะไรคะ”เขายกหล่อนขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะพาไปวางบนโต๊ะไม้ตัวยาว สองขาของหล่อนถูกแทรกกลางด้วยเรือนกายทรงพลัง“จะเอาเธอไง”“คุณกลาง... ไม่... อา... อ๊า...”“เธอก็รู้ว่าปฏิเสธฉันไม่ได้...”อัคเรศแสดงความเอาแต่ใจด้วยการช้อนใบหน้างาม และบดปากลงไปหาเรียวปากนุ่มที่เขารู้ดีว่ามันหวานแค่ไหนส่วนฝ่ามือก็ลูบไล้ไปทั่วเนินสะโพกกลมกลึง วกมาที่ขาเรียว และตรงนั้น“อืมมม...”เขาหลุดเสียงครางออกมาด้วยความพึงพอใจ เมื่อนิ้วยาวพบกับความชุ่ม
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6.เขาบอกว่าจะมารับ และบังคับให้หล่อนนั่งรอ แต่พอหล่อนรอ เขาก็ไม่มา...หล่อนนั่งรอเขาจนมืดค่ำ จนกระทั่งสายฝนโปรยปรายเปียกชุ่ม“ตาลเป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมตัวสั่นๆ”“ปะ... เปล่าค่ะ ตาลแค่หนาว”“งั้นเดี๋ยวเป่าผมให้แห้งนะลูก เดี๋ยวแม่ออกไปยกข้าวเข้ามาให้”“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวตาลออกไปกินในครัวเองค่ะ”หล่อนฝืนใจเงยหน้าขึ้นสบตากับมารดา และก็ปั้นยิ้มสดใส“ขอบคุณแม่มากนะคะ”มารดายกมือขึ้นลูบศีรษะของหล่อนแผ่วเบา มองหล่อนด้วยความรัก“ตั้งใจเรียนนะลูก เรียนจบแล้วจะได้ทำงานดีๆ ไม่ต้องมาเป็นคนรับใช้เหมือนแม่”“ค่ะแม่”รอยยิ้มที่ปั้นขึ้นมาค่อยๆ จางหายไป และก็มีหยาดน้ำตาไหลมาแทนที่อัคเรศใจร้ายกับหล่อนเหลือเกิน... น้ำตาลผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะตื่นขึ้นมาเกือบสามทุ่ม ท้องของหล่อนเริ่มร้องครวญครางด้วยความหิว ทำให้ต้องลงจากเตียง และไปยังห้องครัว เมื่อก้าวออกมานอกห้องพัก ร่างกายก็ปะทะเข้ากับความหนาวเหน็บของยามค่ำคืน หญิงสาวยกมือขึ้นกอดตัวเองเอาไว้ ขณะเร่งฝีเท้าเข้าไปในห้องครัว น้ำตาลชะงักเท้าเล็กน้อยเมื่อพบว่าในห้องครัวเปิดไฟอยู่ แต่หล่อนคิดไปว่ามารดาอาจจะลืม
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่5.
ตอนที่5. ข้างนอกบ้านฝนตกหนักมาก ทำให้แม่สายอดเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้ เพราะน้ำตาลยังไม่กลับมาบ้านเลย “แม่สายมาทำอะไรตรงนี้เหรอ” อมลวรรณที่เห็นแม่สายเดินกลับไปกลับมาอยู่ใกล้ๆ กับหน้าประตูบ้านเอ่ยถาม “ตาลยังไม่กลับมาเลยค่ะคุณผู้หญิง” สีหน้าของแม่สายเต็มไปด้วยความไม่สบายใจจนอมลวรรณก็พลอยใจคอไม่ดีไปด้วย “ตายจริง ปกติแม่ตาลไม่เคยเหลวใหลไปไหนเลยนะ นี่ก็ฝนตกหนักด้วย อ้อ แล้วโทรหาดูหรือยังล่ะแม่สาย” “โทรแล้วค่ะ แต่ตาลไม่ได้รับสาย” แม่สายเป็นห่วงลูกสาวจับใจ “คงไม่มีอะไรหรอก แม่ตาลน่าจะติดฝนอยู่ที่ไหนสักที่นั่นแหละ” อมลวรรณให้กำลังใจคนรับใช้ของตัวเอง แม่สายพยายามจะคิดในแง่ดี แต่ก็อดเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้ “อ้าว นั่นพ่อกลางกลับมาพอดี” อมลวรรณเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับผกามาศ “หนูผิงก็มาด้วย” “สวัสดีค่ะคุณป้า” ผกามาศยกมือขึ้นไหว้อมลวรรณ “สวัสดีจ้ะ หนูผิงมาก็ดีแล้ว จะได้ทานข้าวเย็นด้วยกัน” ผกามาศยิ้มกว้างอย่างดีใจ และก็เกาะแขนของอัคเรศไม่ยอมปล่อย
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.“เย็นนี้ฉันจะมารับ”“เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะ”หล่อนทั้งแปลกใจทั้งตกใจ แต่ก็เลือกที่จะปฏิเสธออกไป“ไลน์บอกด้วยแล้วกันว่าเลิกกี่โมง”เขาปล่อยแขนของหล่อน และก็ไม่ได้พูดอะไรอีกน้ำตาลรู้สึกกระอักกระอ่วนใจมาก เพราะหล่อนเกรงใจเขา“คือตาล... จะไปเยี่ยมพ่อน่ะค่ะ”“ฉันจะไปด้วย”“แต่ว่า...”“ช่วงเย็นฉันว่าง ลงไปจากรถได้แล้ว ฉันจะรีบไปประชุม”อัคเรศตัดบท และก็ทำให้น้ำตาลไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธอะไรได้อีก“ตาล... ไปล่ะค่ะ”หล่อนก้าวลงไปจากรถ ก่อนจะยืนรอจนรถคันงามแล่นหายไปจากสายตา นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องพยายามสลัดภาพเร่าร้อนที่ได้กระทำร่วมกันกับน้ำตาลให้หลุดออกไปจากหัว นับครั้งไม่ถ้วน... เขาเบื่อกับความรู้สึกนี้มาก ไม่ชอบที่ตัวเองถูกควบคุมด้วยแรงพิศวาสของผู้หญิงที่เขาไม่เคยคิดจะจริงจังด้วย แต่ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน แต่กลิ่นหอมละมุนของเนื้อสาวก็ยังกรุ่นอยู่ในความรู้สึก ความสวยงามของหล่อนทำให้เขาตื่นตาตื่นใจทุกครั้งที่ได้เสพสม สัดส่วนของน้ำตาลอวบอัด มีน้ำมีนวล และเต็มไม้ล้นมือ เขามีความต้องการรุนแรงกับหล่อนทุกครั้ง และนั่นก็เป็นสาเหตุที่
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3. “แม่ตาลจะออกไปเรียนเหรอ”เสียงของอมลวรรณ คุณผู้หญิงของบ้านดังขึ้น ทำให้คนที่เดินก้มหน้าก้มตาจะออกไปนอกตัวตึกใหญ่ชะงัก“เอ่อ... ค่ะ...”หล่อนเดินเข้าไปหาเจ้าของเสียงและเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพอมลวรรณมองลูกสาวของแม่สายแม่บ้านของตัวเองด้วยความเอ็นดูน้ำตาลเป็นเด็กน่ารัก นิสัยดี ขยันขันแข็ง และก็ตั้งใจเรียนมาก“งั้นไปกับพ่อกลางสิ จะได้ไม่ต้องไปโหนรถเมล์”“เอ่อ... ตาลไปเองดีกว่าค่ะ”หล่อนก้มหน้าหลบสายตาอ่อนโยนของอมลวรรณ หัวใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด หล่อนรู้ดีว่าอมลวรรณเมตตาแค่ไหน แต่หากท่านรู้ว่าหล่อนกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา สายตาอ่อนโยนนี้ก็คงจะหายไป“ฉันรู้ว่าแม่ตาลเกรงใจ แต่ไม่ต้องเกรงใจหรอก พ่อกลางต้องผ่านหน้ามหา’ลัยของแม่ตาลอยู่แล้วนี่”ใช่แล้วล่ะ บริษัทของอัคเรศอยู่ทางเดียวกันกับมหาวิทยาลัยของหล่อน แต่เขาก็ไม่เคยแม้แต่จะเอ่ยปากให้หล่อนติดรถไปด้วยเลยเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น แม้แต่หางตาของเขาก็ไม่เคยมองแลมาหา เขาจะใกล้ชิดกันก็ตอนที่กำลังมีเพศสัมพันธ์เท่านั้นอัคเรศเย็นชา ไร้ความรู้สึก คล้ายกับว่าในอกของเขาไม่มีหัวใจซ่อนอยู่ แต่ถึงเขาจะเลือดเย็นแค่ไหน แต่เขาก็คือผู้มีพ
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2. “อ๊ากกกกก... โอ้วววว...” เขาแตกระเบิดออกมาอย่างรุนแรงในครั้งแรก ก่อนจะระเบิดน้ำใคร่ครั้งที่สองตามติดออกมาในวินาทีที่สอง สวรรค์... เขาหอบหายใจระรัว จ้องมองเจ้าของร่องสาวหวานฉ่ำที่ตอดรัดร้อนแรงอย่างน้ำตาลด้วยความอัศจรรย์ใจ เจ้าหล่อนก็สุขสมแรงกล้าไม่ต่างจากเขา... อัคเรศอมยิ้ม ผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบา และจูบซับเม็ดเหงื่อที่ไรผมบนหน้าผากมนให้อย่างอ่อนโยน “เธอยอดเยี่ยมมาก น้ำตาล...” หล่อนระบายยิ้มอ่อนหวาน และก็ซุกตัวเข้ากับหน้าอกของเขา ก่อนจะหลับใหลไปในที่สุด อัคเรศไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่า ไม่พึงพอใจกับรสสวาทที่น้ำตาลมอบให้ เขาลุ่มหลง ติดอกติดใจ และแน่นอนว่ายังมองไม่เห็นความเบื่อหน่ายเลย ลำแขนกำยำตวัดรอบร่างอรชรที่หลับปุ๋ยเอาไว้ ลูบแผ่นหลังเนียนนุ่มแผ่วเบา และก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว น้ำตาลน่ารัก และเขาก็ยังนึกภาพวันที่ไม่มีหล่อนอยู่ข้างกายไม่ได้เลย อัคเรศยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อจ้องมองดวงหน้านวลของคนที่กำลังนอนหลับใหล นางฟ้ายังไม่งามขนาดนี้.
