LOGINShare
ตอนที่ 15.
Last Updated:
2025-04-24 14:27:53
Related chapters
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 16.
ตอนที่ 16. แม้จะพยายามทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการที่นางบำเรออย่างน้ำตาลหายหน้าไป แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น เขาพยายามที่จะไม่คิดถึงหล่อน แต่สามวันที่ผ่านไป มันไม่ต่างจากสามสิบปีเลยให้ตายสิ ในหัวของเขามีแต่เรื่องราวของน้ำตาล “ทำไมหมู่นี้ผมไม่เห็นลูกสาวของป้าสายมาช่วยทำงานเลยนะครับ”เขาเอ่ยขึ้นกับป้าสายซึ่งเป็นมารดาของน้ำตาล “อ้อ ตาลมันย้ายไปอยู่หอพักได้เกือบสามวันแล้วล่ะค่ะคุณกลาง” คำตอบของป้าสายทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกไม้แข็งๆ ฟาดลงมาบนกลางกบาล “อะไรนะครับ” “น้ำตาลมันย้ายไปอยู่หอพักใกล้มอหลายวันแล้วค่ะคุณกลาง” คราวนี้ชัดเจนเต็มสองหูเลยทีเดียว อัคเรศบอกไม่ได้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังรู้สึกอะไรมากกว่ากัน ระหว่างโกรธและตกใจ “แล้วทำไมป้าสายยอมให้ลูกสาวออกไปอยู่คนเดียวล่ะครับ ผู้หญิงอยู่ตามลำพังมันดีที่ไหน แล้วถ้าเกิดมีอันตรายอะไรขึ้น ป้าสายจะทำยังไงครับ”อัคเรศก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องรู้สึกไม่พอใจรุนแรงแบบนี้ “เอ่อ... ป้าก็บอกตาลมันแล้วค่ะคุณกลาง แต่ตาลมันบอกว่าจะ
Last Updated : 2025-04-24หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 17.
ตอนที่ 17. กระบอกตาของน้ำตาลร้อนจัด และก็พยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมาอีก “ตาลจะคุยกับแม่เองค่ะ” “ไม่ต้องคุยอะไรทั้งนั้นแหละ เก็บของ และตามฉันกลับไปเดี๋ยวนี้” “แต่ว่า...” “ไม่ต้องพูดมาก พาฉันขึ้นไปห้องเธอเลย ฉันจะช่วยเก็บของ” หล่อนไม่เคยสู้รบตบมือกับอัคเรศ แล้วชนะเลยสักครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน... หล่อนจำต้องพาคนใจร้ายมุ่งหน้าตรงไปยังห้องพักของตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก “ห้องเล็กไปหน่อยนะ”เขาพูดขึ้น หลังจากก้าวเข้ามาในห้องพักของหล่อนแล้ว “ปิดประตูห้องด้วยสิ หรือเธอเป็นพวกชอบโชว์”อัคเรศหันมามองน้ำตาลก็พบว่าหล่อนยังคงยืนอยู่ชิดประตูทางออก และไม่ยอมปิดมันลง “เอ่อ... ตาล...” “กลัวอะไรฉัน... หรือคิดว่าฉันจะปล้ำเธอ” หน้านวลแดงระเรื่อขึ้นทันที แต่หล่อนก็ส่ายหน้าไปมา “ปะ... เปล่าหรอกค่ะ” “งั้นก็ปิดประตูสิ ฉันไม่ชอบให้คนไม่รู้จักมาจ้องมอง” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงลังเล อัคเรศจึงเป็นคนเดินไปดึงประตูห้องให้ปิดลงด้วยตัวเอง พร้อมกับล็อกอย่างแน่น
Last Updated : 2025-04-24หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18. หล่อนผลักไส และก็ดิ้นรน แต่จูบร้อนแรงของอัคเรศทรงอานุภาพมากเหลือเกิน เพราะไม่ช้ากายสาวก็อ่อนระทวย และยอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนๆ บุกรุกเข้ามา หนึ่งจูบกลายเป็นหลายสิบจูบ จนกระทั่งเขาถอนจุมพิตออกไป “ฉันไม่ได้รักผิง” เขากระซิบชิดปากอิ่มที่กำลังเห่อบวม “ขึ้นรถได้แล้ว ถ้าไม่อยากให้ฉันจูบปากเธอตรงนี้อีก” แล้วเขาก็ผลักหล่อนให้ขึ้นไปบนรถ ประตูรถถูกปิดตามมาแรงๆ อัคเรศเดินอ้อมรถขึ้นมานั่งหน้าพวงมาลัยรถ และมองหล่อน “เลิกหึงหวงฉันกับผิงได้แล้ว เพราะผิงก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งในสายตาของฉันเท่านั้น” “ตาล... ไม่ได้หึงค่ะ” “ไม่ต้องปฏิเสธ เพราะฉันชอบความหึงหวงของเธอ น้ำตาล” แล้วรถคันงามก็แล่นออกจากลานจอดรถหน้าหอพัก และเคลื่อนขึ้นไปบนถนนด้วยความเร็วจนน่ากลัว บรรยากาศในรถเงียบกริบ จนกระทั่งรถคันงามแล่นมาจอดที่หน้าร้านดอกไม้แห่งหนึ่ง อัคเรศหันมามองหล่อน และพูดขึ้น “รออยู่ในนี้ล่ะ เดี๋ยวฉันมา” คนตัวโตพูดจบก็ก้าวลงไปจากรถ และเดินหายเข้าไปในร้านดอกไม้ หล่อนนั
Last Updated : 2025-04-24หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19. “คงไม่ได้เกี่ยวกับแม่ตาลหรอกนะ” อมลวรรณดักคอลูกชาย “เกี่ยวครับ” อมลวรรณยกมือขึ้นทาบอก และยังไม่ทันได้ถามอะไรออกไป อัคเรศก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ผมต้องการมีครอบครัวครับ” “พ่อกลางอยากมีครอบครัว? นี่แม่หูฝาดไปหรือเปล่าเนี้ย” อมลวรรณครางออกมาอย่างเหลือเชื่อ “ผมพูดจริงๆ ครับ ผมต้องการมีครอบครัว” เมื่อลูกชายย้ำชัดออกมาอีกครั้ง คราวนี้ผู้เป็นแม่จึงรู้ว่าเป็นเรื่องจริง “หนูผิงใช่ไหม” ศรีษะทุยได้รูปของอัคเรศส่ายไปมา “อ้าว ถ้าไม่ใช่หนูผิง แล้วใครล่ะ แม่ไม่เคยเห็นพ่อกลางคบหาใครเป็นตัวเป็นตนเสียที จะมีก็แค่หนูผิงนั่นแหละที่เคยพามาบ้าน” “น้ำตาลครับ” บรรยากาศรอบตัวเงียบกริบ ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากปากของทั้งคนพูดและคนฟัง จนกระทั่งอมลวรรณตั้งสติได้จึงถามซ้ำออกมา “แม่ตาล...? นี่พ่อกลางล้อแม่เล่นใช่ไหมเนี้ย” “ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ ผมต้องการแต่งงานกับน้ำตาลทันทีที่เธอเรียนจบ” “โอ้... แม่ไม่อยากเชื่อเลย ทำไมถึงต้องเป็นแม่ตาลล่ะ ในเมื่อพ่อกลางสามารถเ
Last Updated : 2025-04-24หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20. “นี่มันอะไรกัน...?” ภายในห้องนอนของอัคเรศเต็มไปด้วยลูกโป่งสีสวย และแน่นเอี้ยดไปด้วยดอกกุหลาบสีแดงทุกตารางนิ้วของห้องกว้าง แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็ยังไม่น่าตกใจเท่ากับข้อความที่อยู่ติดกับลูกโป่งสีหวาน อัคเรศในชุดลำลองสีขาวสะอาดตัดกับสีสันของดอกกุหลาบได้อย่างน่ามอง เขาก้าวเข้ามาหา ในขณะที่หล่อนขาตาย ยืนนิ่งหนีไปไหนไม่รอด มือเล็กถูกดึงไปกุมเอาไว้ ก่อนที่เขาจะยกขึ้นไปพรมจูบทีละนิว “คุณกลาง...”หล่อนกำลังจะถามว่านี่มันคืออะไรกัน เขากำลังทำอะไร แต่อัคเรศก็ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ได้ถามเลย“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น... ฟังฉันอย่างเดียวก็พอน้ำตาล...”แล้วเขาก็ประกบปากลงมาหา บดคลึงอย่างอ่อนหวานและหิวกระหาย ลิ้นร้อนของเขาปลุกปั่นให้ไฟในกายลุกโชนได้อย่างง่ายดาย“อา...”หล่อนครางอย่างเสียดาย เมื่อเขาถอนปากออกไป และค่อยๆ หย่อนกายลงคุกเข่ากับพื้นห้อง“คุณ... คุณกลางจะทำอะไรคะ”หล่อนพยายามดึงเขาให้ลุกขึ้น แต่เขากลับส่ายหน้า แววตาของเขาเด็ดเดี่ยวและจริงจัง“ฉันร้ายกับเธอมาตลอด... ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว ฉันไม่ได้อยากทำให้เธอร้องไห้เลย...”นี่เขาก
Last Updated : 2025-04-24หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 21. ตอนอวสาน
ตอนที่ 21. ตอนอวสานหล่อนมองเจ้าของคำพูดอ่อนโยนผ่านม่านน้ำตา ไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้ชายคนนี้จะคือคนเดียวกันกับอัคเรศ“ก็... คิดถึงนิดหน่อยค่ะ”“ใจร้าย... ทำไมคิดถึงแค่หน่อยเดียวเองล่ะ ฉันอุตส่าห์คิดถึงเธอแทบตาย...”อัคเรศตัดพ้อ แต่ก็ยังไม่หยุดเอามือลูบไล้ซุกซนไปทั่วกายสาว จนหล่อนรู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั้งเนื้อทั้งตัว“อื้อ... คุณกลาง... อย่าค่ะ... อา...”เขารวบมือเล็กไปไว้เหนือศีรษะ ก่อนจะเอาปากบดคลึงลงมาหา“ฉันจะพิสูจน์ว่าเธอคิดถึงฉันนิดเดียวจริงหรือเปล่า...”“อา... อ๊า...”คนตัวโตสอดมือเข้าไปใต้เสื้อตัวสวย และล้วงเข้าไปบี้หัวนม“แต่เท่าที่สัมผัส... เธอคิดถึงฉันมากอยู่เหมือนกันนะ น้ำตาล... อืมมม...”เขาครางเบาๆ และก็จัดการดึงทึ้งเสื้อของหล่อนออกไปจากตัว“คิดถึงจัง...”เขาซบหน้าลงไปที่กลางหว่างอก ซุกไซ้ด้วยความลุ่มหลงหิวกระหาย บราเซียร์ตัวน้อยถูกดึงออกไปจากร่างสาว และก้อนเนื้อนุ่มก็ถูกขยำอย่างรุนแรง“อ๊า... อา... คุณกลาง... ซี๊ดดดด...”“อืมมม... ฉันคิดถึงนมใหญ่ๆ ของเธอที่สุด... พระเจ้า... หัวนมเธอสู้นิ้วฉันดีเหลือเกิน...”คนที่กำลังถูกความหื่นกระหายเข้าครอบงำแลบลิ้นออกมาเลียไปทั่วทั้งก้อนเนื
Last Updated : 2025-04-24หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่1.
ตอนที่1. อัคเรศวางโทรศัพท์มือถือลงกับโต๊ะข้างเตียง เวลาที่หน้าจอบอกให้รู้ว่าเขายังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงที่จะตักตวงความสุขจากนางบำเรอหน้าหวานคนนี้ น้ำตาล ลูกสาวของป้าสาย ซึ่งเป็นแม่บ้านประจำคฤหาสน์หลังโตของเขานั่นเอง ชายหนุ่มทอดกายลงมานอนเคียงข้างร่างอรชรที่อวบอัดเต็มไม้เต็มมืออีกครั้ง หลังจากลุกขึ้นไปยืนสูบบุหรี่ที่นอกระเบียงห้องนอนมา เขากับน้ำตาลมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมานานเกือบหนึ่งปีแล้ว เริ่มแรกตั้งแต่ที่หล่อนเดินเข้ามาหาเขา และขอยืมเงิน ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าน้ำตาลต้องการนำเงินจำนวนสองแสนไปทำอะไร จึงคิดไปว่าหล่อนคงจะนำเงินไปซื้อของใช้แบรนด์เนมตามเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัย ทำให้ความรู้สึกที่เขามีต่อสาวใช้ภายในบ้านอย่างน้ำตาลเปลี่ยนแปลงไปเป็นความดูถูกเหยียดหยาม และแน่นอนว่าเขาให้หล่อนยืมเงิน โดยแลกกับการมีเซ็กซ์กับหล่อน น้ำตาลยินยอมที่จะนอนกับเขา และก็ตอบสนองความปรารถนาของเขาอย่างเร่าร้อน ทั้งๆ ที่หล่อนเป็นสาวบริสุทธิ์ เขาแปลกใจไม่น้อยกับเยื่อพรหมจรรย์ที่ได้รับจากน้ำตาล แต่กระนั้นเขาก็ไม่เคยคิดที่จะจริงจังกับ
Last Updated : 2025-04-21หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2. “อ๊ากกกกก... โอ้วววว...” เขาแตกระเบิดออกมาอย่างรุนแรงในครั้งแรก ก่อนจะระเบิดน้ำใคร่ครั้งที่สองตามติดออกมาในวินาทีที่สอง สวรรค์... เขาหอบหายใจระรัว จ้องมองเจ้าของร่องสาวหวานฉ่ำที่ตอดรัดร้อนแรงอย่างน้ำตาลด้วยความอัศจรรย์ใจ เจ้าหล่อนก็สุขสมแรงกล้าไม่ต่างจากเขา... อัคเรศอมยิ้ม ผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบา และจูบซับเม็ดเหงื่อที่ไรผมบนหน้าผากมนให้อย่างอ่อนโยน “เธอยอดเยี่ยมมาก น้ำตาล...” หล่อนระบายยิ้มอ่อนหวาน และก็ซุกตัวเข้ากับหน้าอกของเขา ก่อนจะหลับใหลไปในที่สุด อัคเรศไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่า ไม่พึงพอใจกับรสสวาทที่น้ำตาลมอบให้ เขาลุ่มหลง ติดอกติดใจ และแน่นอนว่ายังมองไม่เห็นความเบื่อหน่ายเลย ลำแขนกำยำตวัดรอบร่างอรชรที่หลับปุ๋ยเอาไว้ ลูบแผ่นหลังเนียนนุ่มแผ่วเบา และก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว น้ำตาลน่ารัก และเขาก็ยังนึกภาพวันที่ไม่มีหล่อนอยู่ข้างกายไม่ได้เลย อัคเรศยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อจ้องมองดวงหน้านวลของคนที่กำลังนอนหลับใหล นางฟ้ายังไม่งามขนาดนี้.
Last Updated : 2025-04-21
Latest chapter
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 21. ตอนอวสาน
ตอนที่ 21. ตอนอวสานหล่อนมองเจ้าของคำพูดอ่อนโยนผ่านม่านน้ำตา ไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้ชายคนนี้จะคือคนเดียวกันกับอัคเรศ“ก็... คิดถึงนิดหน่อยค่ะ”“ใจร้าย... ทำไมคิดถึงแค่หน่อยเดียวเองล่ะ ฉันอุตส่าห์คิดถึงเธอแทบตาย...”อัคเรศตัดพ้อ แต่ก็ยังไม่หยุดเอามือลูบไล้ซุกซนไปทั่วกายสาว จนหล่อนรู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั้งเนื้อทั้งตัว“อื้อ... คุณกลาง... อย่าค่ะ... อา...”เขารวบมือเล็กไปไว้เหนือศีรษะ ก่อนจะเอาปากบดคลึงลงมาหา“ฉันจะพิสูจน์ว่าเธอคิดถึงฉันนิดเดียวจริงหรือเปล่า...”“อา... อ๊า...”คนตัวโตสอดมือเข้าไปใต้เสื้อตัวสวย และล้วงเข้าไปบี้หัวนม“แต่เท่าที่สัมผัส... เธอคิดถึงฉันมากอยู่เหมือนกันนะ น้ำตาล... อืมมม...”เขาครางเบาๆ และก็จัดการดึงทึ้งเสื้อของหล่อนออกไปจากตัว“คิดถึงจัง...”เขาซบหน้าลงไปที่กลางหว่างอก ซุกไซ้ด้วยความลุ่มหลงหิวกระหาย บราเซียร์ตัวน้อยถูกดึงออกไปจากร่างสาว และก้อนเนื้อนุ่มก็ถูกขยำอย่างรุนแรง“อ๊า... อา... คุณกลาง... ซี๊ดดดด...”“อืมมม... ฉันคิดถึงนมใหญ่ๆ ของเธอที่สุด... พระเจ้า... หัวนมเธอสู้นิ้วฉันดีเหลือเกิน...”คนที่กำลังถูกความหื่นกระหายเข้าครอบงำแลบลิ้นออกมาเลียไปทั่วทั้งก้อนเนื
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20. “นี่มันอะไรกัน...?” ภายในห้องนอนของอัคเรศเต็มไปด้วยลูกโป่งสีสวย และแน่นเอี้ยดไปด้วยดอกกุหลาบสีแดงทุกตารางนิ้วของห้องกว้าง แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็ยังไม่น่าตกใจเท่ากับข้อความที่อยู่ติดกับลูกโป่งสีหวาน อัคเรศในชุดลำลองสีขาวสะอาดตัดกับสีสันของดอกกุหลาบได้อย่างน่ามอง เขาก้าวเข้ามาหา ในขณะที่หล่อนขาตาย ยืนนิ่งหนีไปไหนไม่รอด มือเล็กถูกดึงไปกุมเอาไว้ ก่อนที่เขาจะยกขึ้นไปพรมจูบทีละนิว “คุณกลาง...”หล่อนกำลังจะถามว่านี่มันคืออะไรกัน เขากำลังทำอะไร แต่อัคเรศก็ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ได้ถามเลย“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น... ฟังฉันอย่างเดียวก็พอน้ำตาล...”แล้วเขาก็ประกบปากลงมาหา บดคลึงอย่างอ่อนหวานและหิวกระหาย ลิ้นร้อนของเขาปลุกปั่นให้ไฟในกายลุกโชนได้อย่างง่ายดาย“อา...”หล่อนครางอย่างเสียดาย เมื่อเขาถอนปากออกไป และค่อยๆ หย่อนกายลงคุกเข่ากับพื้นห้อง“คุณ... คุณกลางจะทำอะไรคะ”หล่อนพยายามดึงเขาให้ลุกขึ้น แต่เขากลับส่ายหน้า แววตาของเขาเด็ดเดี่ยวและจริงจัง“ฉันร้ายกับเธอมาตลอด... ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว ฉันไม่ได้อยากทำให้เธอร้องไห้เลย...”นี่เขาก
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19. “คงไม่ได้เกี่ยวกับแม่ตาลหรอกนะ” อมลวรรณดักคอลูกชาย “เกี่ยวครับ” อมลวรรณยกมือขึ้นทาบอก และยังไม่ทันได้ถามอะไรออกไป อัคเรศก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ผมต้องการมีครอบครัวครับ” “พ่อกลางอยากมีครอบครัว? นี่แม่หูฝาดไปหรือเปล่าเนี้ย” อมลวรรณครางออกมาอย่างเหลือเชื่อ “ผมพูดจริงๆ ครับ ผมต้องการมีครอบครัว” เมื่อลูกชายย้ำชัดออกมาอีกครั้ง คราวนี้ผู้เป็นแม่จึงรู้ว่าเป็นเรื่องจริง “หนูผิงใช่ไหม” ศรีษะทุยได้รูปของอัคเรศส่ายไปมา “อ้าว ถ้าไม่ใช่หนูผิง แล้วใครล่ะ แม่ไม่เคยเห็นพ่อกลางคบหาใครเป็นตัวเป็นตนเสียที จะมีก็แค่หนูผิงนั่นแหละที่เคยพามาบ้าน” “น้ำตาลครับ” บรรยากาศรอบตัวเงียบกริบ ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากปากของทั้งคนพูดและคนฟัง จนกระทั่งอมลวรรณตั้งสติได้จึงถามซ้ำออกมา “แม่ตาล...? นี่พ่อกลางล้อแม่เล่นใช่ไหมเนี้ย” “ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ ผมต้องการแต่งงานกับน้ำตาลทันทีที่เธอเรียนจบ” “โอ้... แม่ไม่อยากเชื่อเลย ทำไมถึงต้องเป็นแม่ตาลล่ะ ในเมื่อพ่อกลางสามารถเ
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18. หล่อนผลักไส และก็ดิ้นรน แต่จูบร้อนแรงของอัคเรศทรงอานุภาพมากเหลือเกิน เพราะไม่ช้ากายสาวก็อ่อนระทวย และยอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนๆ บุกรุกเข้ามา หนึ่งจูบกลายเป็นหลายสิบจูบ จนกระทั่งเขาถอนจุมพิตออกไป “ฉันไม่ได้รักผิง” เขากระซิบชิดปากอิ่มที่กำลังเห่อบวม “ขึ้นรถได้แล้ว ถ้าไม่อยากให้ฉันจูบปากเธอตรงนี้อีก” แล้วเขาก็ผลักหล่อนให้ขึ้นไปบนรถ ประตูรถถูกปิดตามมาแรงๆ อัคเรศเดินอ้อมรถขึ้นมานั่งหน้าพวงมาลัยรถ และมองหล่อน “เลิกหึงหวงฉันกับผิงได้แล้ว เพราะผิงก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งในสายตาของฉันเท่านั้น” “ตาล... ไม่ได้หึงค่ะ” “ไม่ต้องปฏิเสธ เพราะฉันชอบความหึงหวงของเธอ น้ำตาล” แล้วรถคันงามก็แล่นออกจากลานจอดรถหน้าหอพัก และเคลื่อนขึ้นไปบนถนนด้วยความเร็วจนน่ากลัว บรรยากาศในรถเงียบกริบ จนกระทั่งรถคันงามแล่นมาจอดที่หน้าร้านดอกไม้แห่งหนึ่ง อัคเรศหันมามองหล่อน และพูดขึ้น “รออยู่ในนี้ล่ะ เดี๋ยวฉันมา” คนตัวโตพูดจบก็ก้าวลงไปจากรถ และเดินหายเข้าไปในร้านดอกไม้ หล่อนนั
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 17.
ตอนที่ 17. กระบอกตาของน้ำตาลร้อนจัด และก็พยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมาอีก “ตาลจะคุยกับแม่เองค่ะ” “ไม่ต้องคุยอะไรทั้งนั้นแหละ เก็บของ และตามฉันกลับไปเดี๋ยวนี้” “แต่ว่า...” “ไม่ต้องพูดมาก พาฉันขึ้นไปห้องเธอเลย ฉันจะช่วยเก็บของ” หล่อนไม่เคยสู้รบตบมือกับอัคเรศ แล้วชนะเลยสักครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน... หล่อนจำต้องพาคนใจร้ายมุ่งหน้าตรงไปยังห้องพักของตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก “ห้องเล็กไปหน่อยนะ”เขาพูดขึ้น หลังจากก้าวเข้ามาในห้องพักของหล่อนแล้ว “ปิดประตูห้องด้วยสิ หรือเธอเป็นพวกชอบโชว์”อัคเรศหันมามองน้ำตาลก็พบว่าหล่อนยังคงยืนอยู่ชิดประตูทางออก และไม่ยอมปิดมันลง “เอ่อ... ตาล...” “กลัวอะไรฉัน... หรือคิดว่าฉันจะปล้ำเธอ” หน้านวลแดงระเรื่อขึ้นทันที แต่หล่อนก็ส่ายหน้าไปมา “ปะ... เปล่าหรอกค่ะ” “งั้นก็ปิดประตูสิ ฉันไม่ชอบให้คนไม่รู้จักมาจ้องมอง” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงลังเล อัคเรศจึงเป็นคนเดินไปดึงประตูห้องให้ปิดลงด้วยตัวเอง พร้อมกับล็อกอย่างแน่น
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 16.
ตอนที่ 16. แม้จะพยายามทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการที่นางบำเรออย่างน้ำตาลหายหน้าไป แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น เขาพยายามที่จะไม่คิดถึงหล่อน แต่สามวันที่ผ่านไป มันไม่ต่างจากสามสิบปีเลยให้ตายสิ ในหัวของเขามีแต่เรื่องราวของน้ำตาล “ทำไมหมู่นี้ผมไม่เห็นลูกสาวของป้าสายมาช่วยทำงานเลยนะครับ”เขาเอ่ยขึ้นกับป้าสายซึ่งเป็นมารดาของน้ำตาล “อ้อ ตาลมันย้ายไปอยู่หอพักได้เกือบสามวันแล้วล่ะค่ะคุณกลาง” คำตอบของป้าสายทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกไม้แข็งๆ ฟาดลงมาบนกลางกบาล “อะไรนะครับ” “น้ำตาลมันย้ายไปอยู่หอพักใกล้มอหลายวันแล้วค่ะคุณกลาง” คราวนี้ชัดเจนเต็มสองหูเลยทีเดียว อัคเรศบอกไม่ได้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังรู้สึกอะไรมากกว่ากัน ระหว่างโกรธและตกใจ “แล้วทำไมป้าสายยอมให้ลูกสาวออกไปอยู่คนเดียวล่ะครับ ผู้หญิงอยู่ตามลำพังมันดีที่ไหน แล้วถ้าเกิดมีอันตรายอะไรขึ้น ป้าสายจะทำยังไงครับ”อัคเรศก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องรู้สึกไม่พอใจรุนแรงแบบนี้ “เอ่อ... ป้าก็บอกตาลมันแล้วค่ะคุณกลาง แต่ตาลมันบอกว่าจะ
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 15.
ตอนที่ 15.เขาเลียหล่อนจนน้ำแห้ง ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมาหา จูบหัวนมทั้งสองข้างเบาๆ ก่อนจะบดขยี้ปากนุ่มซ้ำอีกครั้งหล่อนเผยอปากตอบรับเรียวลิ้นสากอย่างเต็มใจและหิวกระหาย ยิ่งเขาดูดลิ้นของหล่อนแรงเท่าไหร่ ความเสียวซ่านระลอกใหม่ก็ยิ่งรุนแรง“อ๊า... ซี๊ดดด อ๊า... อา...”“คืนนี้เธอร้อนแรงจัง... อืมมม”เขากระซิบชิดปากนุ่ม ขณะจัดแจงท่าทางให้พร้อมกับการสอดใส่ความเป็นชายร้อนจัดและแข็งมากกำลังดุนดันอยู่ที่ความเป็นหญิง“อะ... อ๊า...”หล่อนร่อนสะโพกขึ้นหาอย่างเรียกร้อง ให้เขาสอดใส่เข้ามาโดยเร็วอัคเรศจ้องมองกลีบเนื้อนุ่มสีแดงฉ่ำด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะขยับบั้นเอวแรงๆ เพื่อดันความแข็งชันให้มุดเข้าไปข้างใน“โอ้ววว...”“อ๊า... ซี๊ดดดด...”ในที่สุดเขาก็ฝังลึกอยู่ภายในกายสาวของน้ำตาลจนมิดด้ามสวรรค์...“โอ้ววว... เสียววว น้ำตาล... เธอตอดฉันไม่หยุดเลย โอ้วววว...”เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว และมันก็เป็นแบบนี้เสียทุกครั้ง หากผู้หญิงที่กำลังโอบกระชับรอบเอ็นชายคือน้ำตาลผู้หญิงที่เขาคิดเสมอว่าไม่มีค่า เป็นแค่นางบำเรอชั่วครั้งชั่วคราว แต่ยิ่งนับวัน เขาก็ยิ่งขาดหล่อนไม่ได้“โอ้ววว... เสียวว โอ้วววว... ฉันต้อง.
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 14.
ตอนที่ 14.“เลิกอิดออดได้แล้ว เปิดดูสิ” เขาเร่งด้วยน้ำเสียงดุดัน“ค่ะ”น้ำตาลเม้มปากเป็นเส้นตรง ก่อนจะเปิดถุงกระดาษออก ข้างในมีกล่องกำมะหยี่สีแดงระเรื่อขนาดเล็กบรรจุอยู่หล่อนล้วงมือเข้าไปหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงออกมา และมองหน้าคนให้ ก็พบว่าเขากำลังอมยิ้มน้อยๆ อยู่“เอ่อ... อะไรเหรอคะ”“อยากรู้ก็เปิดดูเองสิ”ด้วยความอยากรู้ ทำให้หล่อนต้องเปิดกล่องกำมะหยี่นั้นออกโอ้...แหวนทองคำขาวที่หัวของแหวนมีเพชรน้ำงามขนาดเล็กประดับอยู่ ราคาของมันแน่นอนว่าต้องแพงหูฉี่เลยทีเดียว“ชอบไหม...”อัคเรศไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นกับการรอคอยแบบนี้มาก่อนเลยเขาหวังว่าหล่อนจะชอบ...“สวยมากค่ะ”“ฉันก็แค่ชี้เลือกไปส่งๆ ไม่คิดว่ามันจะสวยจนเธอชอบ”อัคเรศอดที่จะกลบเกลื่อนความประหม่าของตัวเองด้วยการพูดปดไม่ได้“แต่ตาล... คงรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”“ทำไมจะรับไว้ไม่ได้ ในเมื่อฉันซื้อมาให้เธอ”“ตาลไม่เหมาะกับของราคาแพงแบบนี้หรอกค่ะ คุณกลางเก็บเอาไว้ให้คุณผิงน่าจะเหมาะว่านะคะ”หล่อนเกลียดตัวเองมากที่ทำสุ่มเสียงเหมือนผู้หญิงขี้หึงออกไปแบบนั้น ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะรักอัคเรศด้วยซ้ำ“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผิง ฉันซื้อมาให้
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 13.
ตอนที่ 13.“จะไปไหนล่ะ หรือว่าอายที่ฉันรู้กำพรืดของเธอ”ผกามาศคว้าแขนเล็กของน้ำตาลเอาไว้ บีบแรงๆ อย่างแค้นเคือง“จำเอาไว้นะ พี่กลางน่ะเป็นของฉัน อีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกัน ส่วนเธอน่ะ ก็เป็นได้แค่นางบำเรอชั่วคราวที่ใกล้จะถูกเฉียดหัวทิ้งร่อมร่อ”น้ำเสียงของผกามาศเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน แต่สิ่งที่หล่อนพูดออกมานั้น มันก็คือความจริงทุกอย่าง “ฉันไปได้หรือยังคะ” “ยัง ฉันยังพูดไม่จบ” ผกามาศยังไม่ยอมปล่อยแขนของน้ำตาล “ฉันจะให้เงินเธอสักก้อน เพื่อแลกกับการที่เธอจะเลิกยุ่งกับพี่กลาง” ลำคอของน้ำตาลตีบตันเจ็บปวด กระบอกตาร้อนผ่าวเจ็บร้าวกับคำพูดดูแคลนของคู่สนทนา “ฉันไม่ต้องการเงินของคุณหรอกค่ะ” “อย่ามาทำเป็นพูดดี ที่เธอนอนกับพี่กลางก็เพราะเธออยากได้เงินไม่ใช่เหรอ” น้ำตาลสะบัดแขนแรงๆ จนหลุด และถอยออกห่างผกามาศ “ความจริงคุณผิงน่าจะเอาเวลาที่มาระรานฉัน ไปตามคุณกลางดีกว่านะคะ เพราะนอกจากฉันแล้ว คุณกลางก็อาจจะมีผู้หญิงคนอื่นอีกก็ได้ค่ะ” “นี่เธอ!” “ขอตัวนะคะ” น้ำตาลรีบเดินเร็วจากไปทันที หัวใจปวดร้
