LOGINShare
บทที่ 517
Related chapters
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 518
สวี่ซิงเย่กลับดึงเธอไว้ มองลู่สือเยี่ยนอย่างระแวดระวัง กล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณลู่ ผมกับหลินเซียงไม่มีอะไรเกินเลยกัน คุณอย่าทำร้ายเธอ!”เขาแสดงท่าทีอยากจะปกป้อง แต่สีหน้าซีดเผือดมาก บางครั้งก็ไอสองสามครั้ง ก็เอามือกุมท้องตรงที่ถูกลู่สือเยี่ยนเตะเมื่อกี้หลินเซียงมองเขาด้วยความเป็นห่วงมากขึ้น ไม่อาจปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่ต่อไปได้ เธอหันหลังเดินไปที่ห้องน้ำ หยิบเสื้อผ้าที่แห้งครึ่งหนึ่งออกมา“สวี่ซิงเย่ ใส่เสื้อผ้าแล้วรีบไปเถอะ!”หลินเซียงยืนอยู่ระหว่างสวี่ซิงเย่และลู่สือเยี่ยน หันหลังให้ลู่สือเยี่ยน และส่งสายตาให้สวี่ซิงเย่รีบไป!ถ้าเขายังอยู่ที่นี่จะไม่ดีต่อใครทั้งนั้น!หากลู่สือเยี่ยนโกรธขึ้นมา พวกเขาจะเดือดร้อน!สวี่ซิงเย่เห็นสีหน้ากระวนกระวายของเธอ จึงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ครับ”เขาสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้วกล่าวว่า “อีกหนึ่งชั่วโมงผมจะส่งข้อความหาคุณ ถ้าคุณไม่ตอบ ผมจะแจ้งตำรวจ”หลินเซียง “ฉันไม่เป็นไรหรอก นายรีบไปเถอะ!”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนแย่ลงเรื่อย ๆ!ถ้ายังอ้อยอิ่งอยู่อาจจะเกิดเรื่องร้ายแรงได้!สวี่ซิงเย่จากไป ทันทีที่ประตูห้องปิดลง หลินเซียงก็ถอนหายใจอย่างโล่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 519
สายตาของลู่สือเยี่ยนฉายแววดุร้าย แผ่ความเย็นยะเยือกถึงกระดูกไปทั่วร่าง การกระทำหยาบคาย รุนแรง ไม่มีความอ่อนโยนเลยแม้แต่น้อย!หลินเซียงมีความรู้สึกว่าตัวเองต้องตายคาเตียงแน่ตายแน่ในช่วงแรกเธอยังพอทนได้ แต่ต่อมาเธอทนไม่ไหวอีกแล้ว เจ็บจนร้องไห้ออกมา“ลู่สือเยี่ยน ปล่อยฉัน เจ็บมาก เจ็บไม่ไหวแล้ว…”เธอดิ้นรนเล็กน้อย เพราะไม่มีเรี่ยวแรงหลงเหลือลู่สือเยี่ยนกลับจูบซับน้ำตาของเธอโดยไม่มีความสงสารแม้แต่น้อยหลินเซียงนอนคว่ำอยู่บนเตียง ผ้าปูที่นอนมีรอยเลือด เธอเจ็บจนตัวสั่น นิ้วมือจิกกำผ้าปูที่นอนแน่น“เจ็บ…เจ็บมาก…”เธอครางอย่างเลื่อนลอยลู่สือเยี่ยนมองดูเธอ สภาพเหมือนตุ๊กตาผ้าขี้ริ้ว ร่างกายขาวผ่องเต็มไปด้วยร่องรอยของเขาเขาก้มลงอุ้มเธอขึ้นมา แล้วพาเข้าไปในห้องน้ำเมื่อเขาแตะต้อง หลินเซียงก็ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้!เป็นความหวาดกลัวจากก้นบึ้งของจิตใจ!ลู่สือเยี่ยนสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเธอ สีหน้าเขาเริ่มไม่สู้ดี ขบกรามแน่น ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงในขณะนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเธอตกใจ!สวี่ซิงเย่ส่งข้อความมาหาเธอจริงเหรอ?ลู่สือเยี่ยนมองปฏิกิริยาของเธอแ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 520
เธอพยายามลุกขึ้น แต่ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทำให้เธอล้มลงบนเตียงอีกครั้งสีหน้าซีดเผือดในทันที!ไอ้ผู้ชายสารเลว!เมื่อคิดถึงสิ่งที่ลู่สือเยี่ยนทำ หลินเซียงรู้สึกว่าน้ำตาคลอเบ้าอีกครั้ง แต่เธอก็อดทนไว้ไม่ยอมร้องออกมา!จะร้องไห้ทำไม!เป็นเพราะตัวเธอเองแท้ ๆ!เธอไม่ควรตอบรับคำขอของเขาเลย!จะแสดงละครตบตาคนไปทำไม!ถ้าเธอตายไปซะทุกอย่างก็จบ!หลินเซียงดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอง พยายามควบคุมอารมณ์ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ อารมณ์ของเธอถึงได้สงบลง ก่อนจะลุกขึ้นลากขาที่อ่อนแรงไปล้างหน้าล้างตาตอนออกมาก็เห็นลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น แผ่รังสีเย็นชาไปทั่วร่างหลินเซียงไม่แม้แต่จะมองเขา แล้วเดินจากไปลู่สือเยี่ยนหันสายตากลับมาอย่างเย็นชา พูดกับคนในโทรศัพท์ว่า “เอากล้องที่ติดรถของหลินเซียงออกมา”เธอบอกว่าเมื่อคืนถูกทำร้าย เขาตรวจสอบแล้วพบว่าไม่มีกล้องวงจรปิดในลานจอดรถใต้ดินตัวไหนใช้งานได้ ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!“ครับ!”ซ่งจั่วรับคำลู่สือเยี่ยนพูดอีกว่า “ตรวจสอบภูมิหลังของสวี่ซิงเย่ด้วย”ซ่งจั่ว “ครับ”พูดจบก็วางสายลู่สือเยี่ยนเอามือนวดระหว่างคิ้ว จากนั้น
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 521
หลังจากที่เซี่ยหว่านค้นพบว่าสินค้าที่เธอซื้อมานั้นเป็นสินค้าชำรุดทั้งหมด และเมื่อเธอต้องการหาคนรับผิดชอบ พวกเขาก็หนีหายไปหมดแล้ว!คนที่เซี่ยซือซือส่งไปติดต่อกับเซี่ยหว่าน ล้วนเป็นบริษัทที่เชี่ยวชาญการฉ้อโกงแบบนี้!ดวงตาของหลินเซียงเป็นประกายขึ้นเล็กน้อย และถามว่า "คุณลงทุนไปเท่าไหร่?"น้ำเสียงของเซี่ยซือซือเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่อาจปิดบังได้ "เงินทุนหมุนเวียนทั้งหมดของบริษัทเธอเลย"หลินเซียงไม่คาดคิดว่าเซี่ยหว่านกล้าที่จะเดิมพันมากขนาดนี้!เงินลงทุนทั้งหมด ตอนนี้กลายเป็นศูนย์เปล่า!เซี่ยซือซือบอกว่า "เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อเธอมาก นอกจากจะไม่ประสบความสำเร็จแล้ว บริษัทในนามของเธอยังต้องพึ่งพาครอบครัวเพื่อช่วยประคับประคองกิจการ พ่อฉันผิดหวังในตัวเธอมาก สั่งให้เธอต้องเอาชนะใจลู่สือเยี่ยนให้ได้เท่านั้น หลินเซียง ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว"หลินเซียงหายใจเข้าลึก แล้วตอบกลับ "ฉันรู้แล้ว"หลังจากวางสาย ดวงตาของเธอก็ปรากฏแววแห่งความแน่วแน่อย่างอื่นไม่สำคัญ แต่ต้องชำระแค้นให้ได้!ในเมื่อเซี่ยหว่านอยากให้เธอตาย งั้นเธอก็จะทำให้เซี่ยหว่านตายทั้งเป็น!หลินเซียงมองดูเบอร์โทรของลู่สือเยี่ยน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 522
แส้ถูกฟาดลงบนร่าง ลู่สือเยี่ยนถึงกับขมวดคิ้ว ฟังคำพูดของลู่เจิ้งหรงแล้วเย้ยหยัน “ในเมื่อเกลียดผมมาก งั้นตอนนี้พ่อก็ตีผมให้ตายไปเลยสิ”“แกคิดว่าฉันไม่อยากตีแกให้ตายหรือไง?” ลู่เจิ้งหรงตีจนเหนื่อย นั่งลงบนเก้าอี้เพื่อหอบหายใจ มองเขาด้วยสายตาอำมหิต “หาจิ้นหนานเจอเมื่อไหร่ ฉันจะตีแกให้ตายทันที!”เสื้อผ้าบนร่างของลู่สือเยี่ยนตรงแขนและหลังถูกแส้ฟาดจนฉีก มีเลือดไหลซึมออกมา สภาพดูน่ากลัวมากเขามองลู่เจิ้งหรงอย่างเย้ยหยัน “น่ากลัวว่าพ่อคงต้องตายก่อนถึงจะได้เจอเขา”“แกมันลูกอกตัญญู!”ลู่เจิ้งหรงโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมอย่างรุนแรง ถือแส้จะฟาดต่อลู่สือเยี่ยนกลับลุกขึ้นยืน พูดอย่างเย็นชา “ประหยัดแรงไว้ตีคราวหน้าเถอะ ผมยังมีธุระ ขอตัวครับ”“แก หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ลู่เจิ้งหรงโกรธมาก มือสั่นระริกชี้ไปที่เขาแต่ลู่สือเยี่ยนไม่ฟังคำพูดของเขาเลยสักนิดวันนี้ที่ยอมคุกเข่าให้ตีก็ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่รู้สึกสะใจ กลับรู้สึกโกรธมากขึ้น!เขาอดคิดไม่ได้จริง ๆ ว่าถ้าคนที่ถูกไฟคลอกในตอนนั้นเป็นลู่สือเยี่ยนก็คงจะดีสินะ?ตระกูลลู่ในตอนนี้คงจะมีแต่ความสงบสุขและอบอุ่น ไม่ใช่ถูกเขา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 523
หลินเซียงชะงัก หรือว่าเขาลืมเรื่องก่อนหน้านี้ไปแล้ว?เธอบอก “มาเจอกันก่อนแล้วค่อยคุยเถอะ”ลู่สือเยี่ยนรู้สึกถึงความเจ็บปวดแสบร้อนบนร่างกาย น้ำเสียงยังคงเย็นชา “ได้สิ”พูดจบ เขาก็วางสายทันที ก่อนจะส่งข้อความหาหลินเซียง ให้เธอไปที่วิลล่าตระกูลลู่หลินเซียงเห็นข้อความก็ขมวดคิ้วเหตุการณ์ในคืนนั้น ทำให้เธอต่อต้านวิลล่าหลังนั้นไปโดยปริยาย แต่ตอนนี้เรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอไม่ไปไม่ได้น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนฟังดูเย็นชา ราวกับไม่มีความอดทนเธอรู้สึกเหมือนพูดอะไรไม่ออกจนถึงตอนนี้ยังไม่รู้จักอดทนข้อตกลงเรื่องการแสดงละคร เขาก็เป็นคนเสนอแท้ ๆหลินเซียงจัดการอารมณ์ของตนเอง จากนั้นจึงเดินทางไปยังวิลล่าตระกูลลู่พ่อบ้านเห็นเธอมาก็ยิ้มรับ “คุณผู้หญิง อยากดื่มอะไรครับ?”หลินเซียงตอบ “น้ำเปล่าก็พอค่ะ”พ่อบ้านพยักหน้า สั่งคนไปเตรียมหลินเซียงไม่รีบร้อน รอคอยอย่างเงียบ ๆประมาณครึ่งชั่วโมง ร่างสูงสง่าของลู่สือเยี่ยนก็เดินเข้ามาหลินเซียงเหลือบมองเขา ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ฉันมาเพื่อคุยเรื่องครั้งก่อน”ดวงตาแคบเรียวยาวของลู่สือเยี่ยนมีสีสันลุ่มลึก จ้องมองใบหน้าที่ขาวเนียนและงดงามข
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 524
"ถ้าคุณขอร้อง บางทีผมอาจจะยอมตกลงแสดงละครกับคุณนะ"เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มดังมาจากด้านหลังฝีเท้าของหลินเซียงชะงักทันที ก่อนจะตอบกลับอย่างเย็นชา "อย่างมากก็แค่ตาย"ขอร้องเหรอ?ฝันไปเถอะ!ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ "หยิ่งในศักดิ์ศรีดีจริง ๆ ลองคิดดูถึงทุกสิ่งที่คุณเคยเจอสิ ทั้งฉีเจี้ยนเย่ที่อยากฆ่าคุณตลอดเวลา เซี่ยหว่านที่วางแผนร้ายกับคุณทุกวิถีทาง แล้วต่อไปจะเป็นใครอีก? คุณจะทนได้อีกนานแค่ไหน? คำว่าตายพูดง่าย แต่คนอย่างคุณจะกล้าตายจริงเหรอ?"คำพูดของเขาทิ่มแทงเข้าไปในใจของเธอทีละคำ ทำลายสติของเธอ ฝีเท้าของเธอช้าลงโดยไม่รู้ตัว กำกระเป๋าในมือแน่นเธอไม่ยอมไม่อย่างนั้นวันนี้คงไม่ติดต่อลู่สือเยี่ยนเธอกล้าตายจริงเหรอ?ใครจะไปกล้า?ยังมีอีกหลายอย่างเลยที่เธอยังไม่ได้ทำ...หลินเซียงหลับตาลง แต่รู้ว่าการถอยหลังหนึ่งก้าวคือการกลับไปพัวพันกับเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดวันดีคืนดีเขานึกอยากถอนตัวก็ถอนตัวได้ แล้วเธอล่ะ?เมื่อเรื่องถึงที่สุด เธอไม่บอบช้ำตายเหรอ?ผลลัพธ์ของการต่อสู้คนเดียวหรือจากการร่วมมือกับเขา ดูเหมือนจะไม่แตกต่างกันเลยนี่?ลู่สือเยี่ยนจ้องมองแผ่นหลังของเธอ มองออกว่าเ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 525
พ่อบ้านเห็นคนรับใช้กลับมาคนเดียวก็รีบถาม “คุณผู้หญิงล่ะ?”คนรับใช้พูดตะกุกตะกัก พูดซ้ำคำพูดของหลินเซียงพ่อบ้านฟังจบก็ถอนหายใจหนักหน่วง มองไปยังชายที่นอนหมดสติอยู่บนโซฟาคิ้วของลู่สือเยี่ยนขมวดแน่น ตอนหมดสติก็ยังคงพึมพำเรียกชื่อหลินเซียง“หลินเซียง อย่าไป หลินเซียง…”แต่หลินเซียงไม่ได้ยิน…หลินเซียงไปซูเปอร์มาร์เก็ต ซื้อวัตถุดิบกลับมาทำอาหารระหว่างนั้นฉินโหย่วหานโทรมา เธอจัดการกับปลาไปพลาง คุยโทรศัพท์ไปพลาง “พี่หาน ฉันกำลังทำกับข้าวพอดีเลย คุณกินข้าวเย็นหรือยัง? อยากมากินด้วยกันไหม?”ฉินโหย่วหานยิ้ม “ได้สิ ผมไม่ได้กินข้าวฝีมือคุณมานานแล้ว คิดถึงอยู่เหมือนกัน”หลินเซียงตอบ “งั้นก็มาเถอะค่ะ”ฉินโหย่วหาน “ได้”หลังจากวางสายประมาณครึ่งชั่วโมง ฉินโหย่วหานก็มาพร้อมกับซ่งซ่งหลินเซียงยืนอยู่ที่ประตู มองซ่งซ่งแล้วยิ้มซ่งซ่งเม้มปาก จู่ ๆ ก็วิ่งเข้ามากอดเธอ “เธอไม่ติดต่อฉันเลย ฉันนึกว่าเธอไม่ต้องการฉันแล้วซะอีก!”เสียงของเธอสั่นเครือ!หลินเซียงรีบลูบหลังเธอ “เป็นไปได้ยังไง? แค่ยังมีบางเรื่องที่จัดการไม่ลงตัวเท่านั้นเอง”ซ่งซ่งกอดเธอแน่นแล้วพูด “เธอผอมลงอีกแล้ว”หลินเซียง “
Latest chapter
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
