บทที่13.หนี้เสน่หา 2

อลินดากระตุกมือมารดา หล่อนเห็นตัวอักษรย่อ BL บนชุดยูนิฟอร์มของหญิงสาวตรงหน้า บริษัทชั้นนำที่ใครต่อใครก็ปรารถนาอยากเป็นส่วนหนึ่ง ไม่คิดว่าคนที่ตนเองเสือกไสไปนั้น จะได้ดีขนาดนี้

“มันไปอยู่ที่ไหนมา?” ฉลวยรำพึง...มองสำรวจเด็กในปกครองตั้งแต่หัวจรดเท้า ความเปลี่ยนแปลงที่เห็น มีแต่สิ่งดีๆ ส่งเสริมให้อลิชาดูสูงส่งขึ้น ไม่ใช่ลูกจ้างกระจอกๆ ในร้านอาหารริมทางเหมือนเมื่อก่อน

“ไม่รู้สิคะ แต่มันเข้า BL ได้ยังไง ที่นั่นเขารับแต่วุฒิปริญญาตรีขึ้นนะแม่”

อลินดาเปรยลอยๆ คิ้วโก่งขมวดเป็นปม เมื่อก่อนที่อลิชาจะจากไป หล่อนจบแค่ชั้นมัธยมปลาย ไม่มีวุฒิการศึกษาสูงขนาดนั้น

“เข้าไปทักมันกันยัยอลิน” ฉลวยทนเก็บความกังขาไว้ไม่ไหว อยากรู้ว่าอลิชาจะทำหน้ายังไง หากพบเจอกันอีกครั้ง

“ไงยะ! ... แม่อลิส ไปซุกหัวนอนอยู่ที่ไหน ได้ดีแล้วลืมคนให้ข้าวให้น้ำกินหรือไงยะ?”

เสียงแหลมปรี๊ด! กับการปรากฏตัวของคนเคยรู้จัก อดีตเป็นผู้มีพระคุณ แต่บุญคุณนั่นเธอทดแทนด้วยความสาวของตัวเองไปแล้ว

สีหน้าอลิชาเผือดซีดลง เธอรีบเก็บอาการ ยกมือขึ้นปร