LOGINShare
ตัวแปร2
Last Updated:
2025-03-26 08:04:35
Related chapters
หงส์ซ่อนน้ำตา ไม่เดียวดาย
“ไม่เคยปฏิเสธแล้วอย่างไรเล่ายังไม่สายเกินไปที่ข้าจะบอกเสด็จพ่อว่าข้ามีชายที่หมายปองอยู่แล้ว” สาวใช้ส่ายหน้า อิดหนาระอาใจ“แต่ องค์หญิงรู้ได้อย่างไรว่าบุรุษผู้นั้นใจตรงกับองค์หญิง”“หากไม่มีใจไฉนเลยจะร่วมกินดื่มท่องเที่ยวกับข้าจนคุ้นเคย” ดวงตาพราวระยับด้วยความรุ้สึกที่ไม่อาจระงับได้“องค์หญิงโปรดไตร่ตรองอีกครั้งเถิด”“ใช่พรุ่งนี้ข้าเห็นทีจะต้องเร่งเข้าเฝ้าเสด็จพ่อเสียหลังจากที่ข้าไตร่ตรองดีแล้ว”ลู่ชิงกำสิ่งที่อยู่ในมือแน่น ไม่กล้าแม้กระทั่งจะเปิดออกดูด้วยซ้ำทำไมลู่ชิงจะไม่รู้ว่ากงกงผู้นี้เหี้ยมโหดเพียงใดสิ่งที่ได้มาไม่ใช่เพียงแค่สิ่งที่กงกงพร่ำบอกหากคงเป็นอะไรที่ลู่ชิงคิดไว้ไม่ผิดในเวลานี้การหนีปัญหาแม้จะยากและไม่สามารถหาทางออกได้แต่ลู่ชิงจะลองดูสักครั้ง“องค์ชายลู่ชิงรู้ว่าองค์ชายพรุ่งนี้จะเข้าเฝ้าไห่หยวนฮ่องเต้” จิ่นเกอเลิกคิ้วสูงแล้วอย่างไรลู่ชิงเจ้าจะห้ามปรามข้าเช่นนั้นหรือ เจ้าก็รู้ว่าจิวซินเสียสละเพื่อข้าเพียงใดจะให้ข้าทิ้งนางให้เผชิญชะตากรรมเพียงลำพังมิใช่ข้าแม้แต่น้อย “ลู่ชิงหาได้คิดจะห้ามปรามองค์ชายเพียงแต่...ลู่ชิงขอให้องค์ชายเมื่อพูดความจริงไปแล้วจงหาทางหนีออกมาจากวังหลวงข
Last Updated : 2025-03-26หงส์ซ่อนน้ำตา ลาก่อนลู่ชิง
“ข้าคิดว่าองค์รัชทายาทไม่แยแสข้าเสียแล้วปล่อยให้ข้าหาทางออกเพียงลำพังองค์รัชทายาทคิดว่าข้าไม่ร้อนรุ่มหรืออย่างไรในเมื่อยังหาทางออกไม่ได้เช่นนี้องค์รัชทายาทจับจิวซินให้หันหน้ามาสบตา“ข้าไม่ปล่อยเจ้าเดียวดาย วันนี้ข้าให้คนสืบข่าวเรื่ององค์ชายใหญ่จิ่นเกอพี่ชายของเจ้า แม้จะเหลือเวลาอีกไม่นานแต่ข้าคิดว่าโชคต้องเข้าข้างเราเพราะคนของข้าคนนี้ไม่ธรรมดาเขามีฝีมือเรื่องตามหาคนอีกไม่นานต้องสามารถนำตัวองค์ชายใหญ่มาพบเจ้าและทุกอย่างจะคลี่คลาย”“ท่านหมายความว่าท่านจะให้พี่ใหญ่ของข้ารับผิดทั้งหมดเช่นนั้นหรือ”“เพียงแค่เขาปฏิเสธเรื่องน้องสิบสี่ข้าเชื่อว่าเสด็จพ่อจะเข้าใจทุกอย่างได้เพราะการฝืนใจใครไม่อาจกระทำยิ่งเรื่องของบุพเพนั้นไม่อาจฝืนลิขิตสวรรค์ได้หากไม่ใช่คู่กันแล้วก็ไม่อาจบังคับขืนใจเรื่องนี้เสด็จพ่อรู้ดีเหมือนที่เสด็จพ่อของเจ้าพยายามจะฝืนใจแม่ของข้าแม้เสด็จพ่อจะพยายามเสียสละท่านแม่ให้กับพ่อของเจ้าแต่นางก็ยังคงเลือกเสด็จพ่อยู่ดี”“ท่านพูดไม่ผิดเช่นนั้นเองที่เสด็จพ่อข้าถึงได้แค้นเคืองความแค้นี้มิใช่มีให้กับฮ่องเต้พ่อของเจ้าเท่านั้นแต่ยังแค้นเคืองไปถึงสวรรค์ที่ลิขิตให้เป็นเช่นนั้น” ชงไฉ่พยักหน้า“
Last Updated : 2025-03-26หงส์ซ่อนน้ำตา ลาก่อนลู่ชิง2
ไห่หยวนโบกมือแทนคำตอบ กงกงแสยะยิ้มน่ากลัวประสานมือทำการคารวะก่อนจะถอยออกมาช้าๆ ไห่หยวนฮ่องเต้ยกมือขึ้นกุมขมับ“องค์ชาย ลู่ชิงชงชาร้อนๆ” ลู่ชิงยิ้มหวานออดอ้อนยกถ้วยชาส่งให้จิ่นเกอที่กำลังแต่งกายเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปในวังหลวงของไห่ตงหยวน“เจ้าไม่โกรธข้าใช่ไหมลู่ชิงเรื่องที่ข้าจะเข้าไปสารภาพความจริงกับไห่หยวนฮ่องเต้”ลู่ชิงก้มหน้านิ่ง จิ่นเกอดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดลู่ชิงส่ายหน้าไปมาน้ำตาหยดรินจิ่นเกอรู้สึกถึงน้ำตาอุ่นๆ ที่อกกว้าง“เจ้าอย่าได้เสียใจไปเลยแม้ข้าจะไปแสดงความจริงใจเพื่อช่วยจิวซินหากแต่ข้าไม่ได้นำตัวเองเข้าไปเพื่อเป็นราชบุตรเขยตามที่ไห่หยวนต้องการเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยข้าสัญญาว่าจะพาเจ้าหนีไปอยู่ป่าเขาด้วยกันไม่ให้เจ้าต้องมีน้ำตา”ลู่ชิงสะอื้นไห้อย่างหนัก“แล้วองค์หญิงสิบสี่เล่าท่านไม่มีใจให้นางเลยเช่นนั้นหรือ”“” ข้าเพียงแต่รู้สึกว่านางเป็นหญิงที่สดใสร่างเริงเมื่อใดที่เข้าใกล้นางทำให้ข้ามีความสุขก็จริงแต่ข้าจิ่นเกอไม่ใช่คนที่จิตใจโลเล” ลู่ชิงปาดน้ำตา ยกถ้วยชาขึ้นมากระดกรวดเดียวหมดถ้วย“องค์ชายชาเย็นหมดแล้วลู่ชิงไปเปลี่ยนให้ใหม่” สูดลมหายใจเข้าไปในอกไล่หยาดน้ำตา พิษจากยาเม
Last Updated : 2025-03-26หงส์ซ่อนน้ำตา ลงเอย
จินเกอก้าวเดินด้วยความมั่นคงด้วยอาภรณ์สีขาวสะอาดสง่างามไม่ต่างจากจิวชินในอาภรณ์บุรุษท่วงท่าแต่ล่ะก้าวย่างช่างคล้ายกับเหอหยวนฮ่องเต้ ผู้คนในที่แห่งนั้นล้วนตะลึงมองรวมทั้งเจียวซื่อและไห่หยวนฮ่องเต้ชงไฉ่อมยิ้มไม่มีท้าที่ว่าประหลาดใจ จินเกอคุกเข่าลงข้างๆ เจียวซื่อเจียวซื่อมองจินเกอด้วยสายตาที่ตกตะลึงและไม่คาดฝันมาก่อนส่งเสียงกระซิบออกมาเบาๆ พอได้ยินกันแค่สองคน“เป็นท่านได้อย่างไร” จินเกอหันไปยิ้มน้อยๆ“ถวายพระพรฝ่าบาท”“ให้ข้าดูหน้าเจ้าให้ชัดๆ หน่อยว่าเจ้ามีส่วนใดที่ไม่เหมือนเหอหยวนบ้าง” ไห่หยวนฮ่องเต้พูดออกไปด้วยน้ำเสียงระคนเอ็นดูจินเกอเงยหน้าขึ้นช้าๆ“ข้าองค์ชายใหญ่จินเกอของเหอตงหยวนมีความผิดร้ายแรงโทษฐานหลอกล่วงเบื้องสูงบัดนี้ได้มาแสดงความจริงใจและขอรับโทษขอฝ่าบาทโปรดอภัยในสิ่งที่ข้าทำไปด้วยความโง่เขลาไม่ว่าสิ่งที่ข้าทำไปจะทำให้ผู้ใดก็ตามได้รับโทษทัณฑ์ข้าขอรับผิดต่อการกระทำแต่เพียงผู้เดียว”“ข้าไห่หยวน ไม่เคยสงสัยในตัวองค์ชายใหญ่จินเกอที่ตำหนักบูรพา ที่แท้เรื่องราวเป็นอย่างไรหากเจ้าอยากแสดงความจริงใจ จงบอกกล่าวเรื่องราวแกข้าทั้งหมด”กงกงเฒ่าขยับตัว” ฝ่าบาทเช่นนั้นองค์ชายใหญ่จินเกอที่ต
Last Updated : 2025-03-28หงส์ซ่อนน้ำตา ก็ยังเป็นเจ้า
“แต่ฝ่าบาท” ไห่หยวนยกมือขึ้นปรามกงกง“ข้าใช่จะเป็นคนใจร้ายใจดำหาเหตุผลไม่ได้ทุกอย่างย่อมมีวิถีของมันเองครั้งนี้แม้ข้าไม่สั่งลงโทษพวกเจ้าพี่น้องแต่ข้าเชื่อว่าก่อนหน้านั้นจิตใจของเจ้าทั้งสองคงไม่เป็นสุขนักยามที่คิดถึงเรื่องที่ปิดบังไว้”“ข้าองค์ชายใหญ่จิ่นเกอของเหอตงหยวนนับถือในความมีเมตตาของฝ่าบาทยิ่งนัก ครั้งนี้ถือเสียว่าข้าจิ่นเกอติดหนี้บุญคุณ ที่ฝ่าบาททรงไม่ถือโทษเราสองคนพี่น้อง"จับมือจิวซินให้โค้งคำนับลงกับพื้นพร้อมกันไห่หยวนฮ่องเต้ยิ้มพึงใจ“ถ่ายทอดคำสั่งข้าไปนับจากนี้อีกเจ็ดวันให้เตรียมงานฉลองมงคลยิ่งใหญ่ของทั้งองค์รัชทายาทและองค์หญิงสิบสี่พร้อมกัน” ดวงตาสุขสมของชงไฉ่เผยออกมาอย่างไม่มีปิดบัง ผิดกับจิ่นเกอที่ท่าทางคิดหนัก“ลูกทั้งสองน้อมรับบัญชาของเสด็จพ่อ” ชงไฉ่ฉุดมือเจียวซือให้ทิ้งตัวลงคุกเข่าพร้อมกันชงไฉ่หันมองจิวซินที่มีท่าทีเอียงอายใบหน้าสีชมพูระเรื่อดั่งผลท้อหน้ามองอย่างที่สุดชงไฉ่เผลอมองจนไห่หยวนฮ่องเต้สังเกตเห็น ดวงหน้าและสายตาไม่ต่างจากเขาเมื่อครั้งยังหนุ่มแน่นเมื่อครั้งนั้นมีบางอย่างเบ่งบานอยู่กลางดวงใจพิสุทธิ์จนไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้ มองดูชงไฉ่แล้วเหมือนกับกระจกเงา
Last Updated : 2025-03-28หงส์ซ่อนน้ำตา ฝันร้าย
หยุดคำพูดไว้แค่นั้นเมื่อหมิงหลินยกถ้วยชา มาวางตรงหน้า แล้วถอยออกไปจิวซินยกชาเลิศรสของเหอตงหยวนขึ้นมาสูดดมแก้เก้อ ฮุ่ยโม๋เอื้อมมือยกถ้วยชา มาดอมดมตามแบบจิวซิน ความเงียบที่ชวนอึดอัดบังเกิดขึ้นเหมือนไอร้อนที่ลอยวนอยู่เหนือถ้วยชาจิวซินจิบชาเพราะไม่รู้จะทำอะไรหรือพูดอะไรได้มากกว่านั้นฮุ่ยโม๋ยกถ้วยชาขึ้นจ่อริมฝีปากแต่ตาคมกลับจ้องมองจิวซินเหมือนจะประทับไว้ในความทรงจำ จิวซินวางถ้วยชาลงที่เดิมฮุ่ยโม๋คว้ามือจิวซินมากุมไว้ มือใหญ่เกาะกุมมือบาง จิวซินดึงมือออกด้วยรู้ว่าไม่เหมาะสมฮุ่ยโม๋วางของสิ่งหนึ่งลงบนมือของจิวซิน“สิ่งนี้ข้ามอบมันแก่เจ้าป้ายหยกประจำกายของข้า”“ข้าจิวซินไม่อาจรับไว้ได้”“อย่ากังวลเลยจิวซินสิ่งนี้ข้าถือว่าเป็นสิ่งเดียวที่แทนมิตรภาพระหว่างข้ากับเจ้า ข้าไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทนเพียงแค่ได้เป็นผู้ให้ในยามที่เจ้าขัดสนหรือมีเรื่องใด ที่ต้องการความช่วยเหลือเพียงเจ้าถือมันมาที่จวนอ๋องของข้าเมื่อนั้นไม่ว่าเจ้าต้องการสิ่งใดย่อมไม่ถูกปฏิเสธ”“องค์ชายห้ามอบสิ่งที่มีค่าเกินแก่ข้าจะรับไหว”“หากเจ้าไม่รับไว้ข้าย่อมรู้สึกไม่เป็นสุข เจ้ารับมันเพื่อข้าจะได้สบายใจตำหนักบูรพาแห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่ข้า
Last Updated : 2025-03-28หงส์ซ่อนน้ำตา ไร้คำกล่าวใด
เหมือนจะบอกว่าเจ้าเห็นใจข้าเถอะเจ้าสิบสามทว่าปราศจากการตอบกลับแต่อย่างใด องค์ชายสิบสามหันหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจสายตาอ้อนวอนนั้น“ข้าไห่หยวนพยายามด้วยความจริงใจต่อเหอตงหยวนแต่ทว่าพวกเขากับคิดว่าข้าอ่อนข้อให้คิดการใหญ่แล้วยังส่งเหอจิวซินเข้ามาสร้างความปั่นป่วนหนำซ้ำยังกำเริบถึงขั้นวางยาองค์ชายห้าจนเสียชีวิตครั้งนี้ข้าจะไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ใดๆ หากสอบสวนแล้วนางผิดจริงคงไม่พ้นโทษประหาร”“เสด็จพ่อลูกอยากฟังความจริงจากปากของนาง” ชงไฉ่ยังไม่ละความพยายามที่จะได้พบจิวซิน“องค์รัชทายาท หากยังดื้อดึงจะทำให้ถูกครหาตอนนี้องค์รัชทายาทควรอยู่ห่างนางไว้เป็นการดีที่สุดอย่าลืมว่านางเป็นถึงว่าที่ชายาเอกและองค์รัชทายาทก็ไม่อาจแปดเปื้อนไปกับนางหากนางทำผิดจริง” ไห่หยวนพยายามเตือนสติชงไฉ่ถึงความเหมาะสมชงไฉ่ก้มหน้านิ่ง แววตาครุ่นคิด“องค์ชายสิบสามเอ่ยขึ้นเบาๆ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“พี่สิบสองวางใจข้าเถิดข้าจะให้ความเป็นธรรมแก่ทุกข์ฝ่าย”“องค์รัชทายาทพ่อเหนื่อยเหลือเกินในตอนนี้ งานพิธีศพของเจ้าห้าต้องให้เจ้าเป็นธุระจัดการเสียแล้วพ่อจะได้วางใจ” ถอนหายใจยาวเหยียดแม้จะฟังดูจริงจังหากแต่เป็นการดึงชงไฉ่ออกจากความคิด
Last Updated : 2025-03-30หงส์ซ่อนน้ำตา ไร้คำกล่าวใด
“สายสร้อยของกำนัลจากพี่ห้านางพกติดตัวไม่ห่างเจ้าคิดว่ามีความหมายใดกัน แล้วยังจะป้ายหยกประจำตัวของพี่ห้าที่นางเก็บไว้เสียดิบดีในหีบใบน้อยนั่นเล่า” ชงไฉ่กำมัดแน่นด้วยความโกรธที่ถูกระงับไว้“ข้าไม่เห็นว่าองค์หญิงมีเหตุอันใดที่ต้องการให้คนที่ดีต่อองค์หญิงถึงเพียงนั้นต้องตาย”“องค์ชายห้าฮุ่ยโม๋มาจากนอกเมืองครั้งเมื่อไปทำราชกิจก็มุ่งตรงไปหานางทันที ....ไม่ใช่เพราะใจโหยหาตามแรงปรารถนา ไม่ก็เพราะว่าตั้งใจไปเหนี่ยวรั้งองค์หญิงรองไม่ให้เสกสมรสกับองค์รัชทายาท”“น้องสิบสามเจ้าก้าวล่วงเรื่องของข้ามากไปแล้ว” รอยยิ้มเยือกเย็นจากใบหน้าขององค์ชายสิบสามฮุ่ยเจินไม่ได้มีท่าทีอ่อนข้อให้กับคำกล่าวตักเตือนของชงไฉ่“ไม่ว่าจะมองด้านใดพี่สิบสองตำแหน่งฮองเฮาในอนาคตย่อมสูงส่งกว่าตำแหน่งชายาเอกของอ๋องห้าพี่สิบสองก็น่าจะรู้ดีว่านางจะประสงค์สิ่งใด มีเพียงหญิงสติไม่ดีเท่านั้นที่คิดเห็นแปลกไป”“ข้าน้อยไม่เชื่อว่าองค์หญิงจะเป็นนั้นองค์รัชทายาทท่านอย่าได้เชื่อคำกล่าวอ้างแล้วเข้าใจองค์หญิงผิดไป” หมิงหลินคุกเข่าอ้อนวอนชงไฉ่“พี่สิบสองอยู่ที่ท่านแล้วข้าไปไม่ได้กล่าวคำเท็จทุกอย่างมีหลักฐาน หากองค์หญิงรองจิวซินไม่ให้ความหวั
Last Updated : 2025-03-30
Latest chapter
หงส์ซ่อนน้ำตา หยู่เหยียน
“หม่อมฉันไม่รู้สึกคุ้นเคยใดใด” เลี่ยงเฟิ่งตอบทั้งที่ใจคอก็รู้สึกหวั่นไหวเช่นกัน“ช่างเถอะปล่อยให้ข้าเป็นไปแค่ฝ่ายเดียวอย่างนี้ก็ดีแล้วเจ้าจะได้ไม่ต้องกังวล อย่างไรเสียข้าก็ไม่อาจฝืนใจเจ้าอยู่ดี” บ้างอย่างเหมือนเคยรู้สึกมาก่อนแล้ว หยู่เยียนยืนแอบฟังอยู่ด้านหลังประตูเงียบๆ จดจำทุกคำพูด“เราจะเคยคุ้นเคยกันได้อย่างไรเล่าฝ่าบาทในเมื่อเลี่ยงเฟิ่ง....เพิ่งจะเคยมาที่นี่”“ไม่สิเลี่ยงเฟิ่ง บางครั้งการได้พบก็เหมือนกับการไม่ได้พบ”“เลี่ยงเฟิ่งไม่เข้าใจ” เลี่ยงเฟิ่งแสร้งทำเป็นไม่สนใจสิ่งที่ชงไฉ่พูด“จิตใจ ของข้าตอนนี้...ไม่บอกเจ้าคงทำให้ร้อนรุ่มเลี่ยงเฟิ่งข้า...ข้าจะบอกเจ้าอย่างไรดี” ผุดลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเลี่ยงเฟิ่งด้วยใจปรารถนา“ฝ่าบาท พระชายา หมดสติ” เสียงของนางกำนัลข้างกายของเยว่ฉี ชงไฉ่ชะงัก“เลี่ยงเฟิ่ง ข้าไว้คราวหน้าหวังว่าเจ้าจะฟังข้า” ออกจากห้องไปทันทีเลี่ยงเฟิ่งทรุดกายลงบนเก้าอี้เขี่ย เห็ดหอมไปมายิ้มหยันให้กับตัวเอง ทันใดนั้นเองน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนกับไหลโดยไม่รู้ตัว เลี่ยงเฟิ่งรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นว่าเหมือนกับถูกแย่งชิงสิ่งของที่รักไป และไม่อาจทวงคืนกลับมาได้ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมร
หงส์ซ่อนน้ำตา ไร้คำกล่าวใด
“หากเจ้าอยากจะเป็นใหญ่จิตใจต้องเด็ดเดี่ยวกล้าตัดสินใจในเรื่องที่เป็นเสี้ยนหนาม ตัดรากถอนโคนให้สิ้นไปในคราวเดียว” คำพูดที่เหมือนจะตรอกย้ำความคิดภายในใจของเยว่ฉี“เยว่ฉีลาพ่อบุญธรรมไว้คราวหน้าเยว่ฉี จะมาคารวะพ่อบุญธรรมอีกที” กงกงยิ้มหันหลังให้เยว่ฉีเพราะรู้ดีว่าอย่างไรเสียนางก็ไม่ต่างจากเขานักเรื่องจิตใจที่เด็ดเดี่ยว“พระชายา” สาวใช้ที่รออยู่ข้างหน้ารีบมาขว้างไว้เพราะรู้อารมณ์ของเยว่ฉีดีว่าจะทำให้เสียเรื่อง“นำข้าไปห้องเครื่องเดี๋ยวนี้”“พระชายาหากทำเช่นนั้น ฝ่าบาทอาจไม่พอใจพระชายา เชื่อหม่อมฉันเรามีอีกหลายวิธีที่กำจัดนางให้พ้นทาง” เยว่ฉีชะงักใคร่ครวญก่อนจะหันหน้าเดินไปยังตำหนักใหญ่รอชงไฉ่อยู่ที่นั่นด้วยความอดทนและคิดแผนการที่จะกำจัดห้องเครื่องนาม เลี่ยงเฟิ่ง“เจ้าลองไปสืบดูว่านางน่าตานิสัยใจคอเป็นเช่นไร”“น้อมรับคำสั่งพระชายาแต่ ข้าน้อยกลัวว่า จะมีคนรู้สู้เราส่งคนของเรา คอยส่งข่าว”“นางอยู่เพียงลำพังไม่มีสาวใช้”“อย่างนั้นถือว่าเป็นโอกาสทองของเรา” เยว่ฉียิ้มเสียงโวยวายด่าทอพร้อมกับเสียงสะอื้นของสาวน้อยหน้าตาหมดจดที่ดังเล็ดลอดเข้าไปภายในห้องที่เลี่ยงเฟิ่งกำลังเตรียมวัตถุดิบสำหรับเช้าอี
หงส์ซ่อนน้ำตา หวนรัก
เมื่ออยู่สองต่อสองเลี่ยงเฟิ่งแกล้งเฉไฉมองไปทางอื่นขณะที่ฝ่าบาทจ้องคนสวยตาไม่กระพริบมือกุมถ้วยชาแต่ใจอยู่กับคนชงชา“ฮุยเจินบอกข้าเรื่องจุดประสงค์” เลี่ยงเฟิ่งเบิกตากลมโตหันมาสนใจคนพูด“เรื่องไหนเพคะฝ่าบาท”“เรื่องที่เจ้าควบคุมดูแลเกี่ยวกับการค้าขายและการส่งสินค้าไปยังต่างแคว้น เพื่อแบ่งเบาฮุยเจิน เหอตงหยวนนับว่ามีทรัพยากรมากมาย ทั้งของกินของใช้ใน ฮุยเจินบอกข้าว่าเมื่อเจ้าดูแลด้านการจัดส่งสินค้าจึงอยากที่จะส่งสินค้าเกี่ยวกับอาหารของเหอตงหยวนมายังไห่ตงหยวน”“เลี่ยงเฟิ่งเพียงแค่อยากให้ผู้คนรู้จักอาหารเลิศรสของเหอตงหยวนที่มีมากมายเหลือเกิน ของบางอย่างมีเพียงแค่เดินทางไปยังเหอตงหยวนเท่านั้นที่จะสามารถลิ้มรส มันได้”“หากเจ้าตั้งใจจริง เช่นนั้นข้าส่งเสริมเจ้า”“เลี่ยงเฟิ่งต้องการ เปิดร้านค้าส่งวัตถุดิบหายากของเหอตงหยวนที่นี่ เพราะเหอตงหยวนและไห่ตงหยวนไปมาหาสู่ราษฎรของเหอตงหยวนย้ายถิ่นฐานมาที่นี่ก็เยอะ บางครั้งคิดถึงบ้านเพียงแค่ได้ลิ้มรสอาหารที่หากินได้ต่ในเหอตงหยวน ย่อมทำให้คลายความคิดถึงลงได้”“เจ้าช่าง นึกถึงผู้อื่นได้ถึงเพียงนี้ เจ้ามีสิ่งใดให้ช่วยวานบอกมา” ความรู้สึกดีๆ ได้ก่อตัวขึ้นในหัว
หงส์ซ่อนน้ำตา ชาละมุน
“นาง มาจากตระกูลใด หรือเป็นลูกของขุนนางของเหอตงหยวนคนใด” เยว่ฉีอดใจไว้ไม่ได้ฮุยเจินนิ่วหน้าคิดไม่ถึงว่าเยว่ฉีจะกล้าสอบหาที่มาที่ไป“เลี่ยงเฟิ่งนาง ที่มาที่ไปไม่ชัดเจนข้าพบนางนอนสลบไสลอยู่ตอนออกไปล่าสัตว์ เมื่อคราวฤดูกาลล่าสัตว์ของเหอตงหยวน” ชงไฉ่ทำท่าทางครุ่นคิด“ข้าอยากพบนางสักครั้ง”“อย่าเลยพระชายา นางไม่ค่อยสมประกอบอีกทั้งวาจาป่าเถื่อนหยาบกระด้าง ตามประสาคนนอกด่านอบรมสั่งสอนก็เคยจะเชื่อฟัง ไม่เชื่อท่านลองถาม เสด็จพี่ฮ่องเต้ดูก็ได้ เมื่อวานเขาเพิ่งถูกนางใช้วาจาเชือดเฉือน หากพบนาง เกรงว่าจะทำให้พระชายาขุ่นเคืองใจกับกิริยาของนางเสียเปล่า” ชงไฉ่สะดุ้งที่โดนโยนเผือกร้อนเข้าใส่“เอาไว้คราวหน้าหากเจ้าอยากพบนาง ข้าจะอนุญาต แต่หากพบนางแล้วเจ้าคงไม่อาจถือสานาง เจ้าอยู่สูงกว่าหญิงทั้งปวงอย่าได้ลดตัวเข้าไปเสวนากับคนป่าเถื่อนเช่นห้องเครื่องธรรมดาคนหนึ่งเลย” คำพูดโอ้โลมของชงไฉ่ได้ผลทำเอาเยว่ฉียิ้มจนแก้มแทบฉีก ฮุยเจินยิ้มมีชัยคิดไม่ผิดว่าชงไฉ่ต้องรู้สึกอยากปกป้องเลี่ยงเฟิ่ง“หากฝ่าบาทเห็นสมควรว่าเยว่ฉีไม่พบนางเยว่ฉีก็ไม่ฝืนบัญชาฝ่าบาทเพค่ะ” ชงไฉ่เอื้อมมือตบมือเยว่ฉีเบาๆ“เยว่ฉีเจ้าช่างวางตัวได้เ
หงส์ซ่อนน้ำตา อาหารทำให้หลับสบาย
“คืนนี้ อากาศค่อนข้างหนาวเลี่ยงเฟิ่งจะจัดถวายเป็นเครื่องเสวยยาม เฉิน (07.00-08.59) หรือยามซวี (19.00-20.59) เพื่อให้ได้ผลดี” ชงไฉ่พยักหน้าทำท่าทางเชื่อถือ“ดี เช่นนั้นข้าจะรอ ..เจ้าไปนอนเถิด” เหลือบตามองนกยวนยาง บนพื้นน้ำเดียวดายเลี่ยงเฟิ่งย่อตัว“สิ่งนี้ นำพาข้ามาที่นี่” ยกผอบที่มีกลิ่นหอมรัญจวนใจจากไปทันที เลี่ยงเฟิ่งยกชามใส่ไก่และเป็ดหมักไปเก็บ เดินมาทิ้งตัวลงนอน บนแท่นนอน ภาพชวนระทึกใจเมื่ออกนุ่มเบียดอยู่กับอกกว้างกลิ่นเครื่องหอมรัญจวนใจ กับบรรยากาศแบบนั้นเลี่ยงเฟิ่งข่มตานอน ชงไฉ่เองทิ้งตัวลงนอนหลังจากที่วางผอบไว้บนแท่นกำยานบนหัวเตียงหลับตาเป็นสุขใจความรู้สึกเหมือนมีอะไรสว่างสดใสรออยู่เบื้องหน้าในฝันนั้นลูกดอกจากคันธนูของใครบางคน พุ่งเข้าสู่จุดหมายเล็กๆ บนเป้าที่อยู่ไกลออกไปอย่างแม่นยำทว่ากลับมองไม่เห็นใบหน้า คนเบื้องหลังคันธนูคนนั้นภาพเดียวกันนี้ถูกซ้อนทับด้วยเลี่ยงเฟิ่งในอาภรณ์บุรุษงดงามกับคันธนูที่โค้งงอ ชงไฉ่มองอยู่ตรงนั้นภาพนี้เขาเคยเห็นมันมาแล้วอย่างแน่นอน สะดุ้งสุดตัวตื่นขึ้นเมื่อแขนข้างที่กอดอยู่กับเป็นแขนบอบบางของเยว่ฉี ชงไฉ่เผลอยกแขนของเยว่ฉีออกจากอกของตัวเอง“ฝ่าบาท”
หงส์ซ่อนน้ำตา ผูกพันกันใหม่
“วางใจเถิดสหาย ข้าเลี่ยงเฟิ่งไม่ทำให้ฝ่าบาทพี่ชายสุดที่รักของเจ้าต้อง ป่วยไข้เพราะอากหารที่ข้าทำแน่นอนแม้จะไม่ค่อยชอบขี้หน้าฮ่องเต้ผู้หน้าตาดีแต่ท่าทางโอหังก็ตาม” ฮุยเจินยกมือเรียวปิดปากเลี่ยงเฟิ่งก่อนจะพูดจบด้วยซ้ำกลัวใครมาได้ยิน“ฮะแฮ่ม..” เสียงกระแอมดังๆ จากด้านหลังชงไฉ่กับชิงซาที่ยืนทำหน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น ฮุยเจินเอามือออกจากปากบางของเลี่ยงเฟิ่งแต่กับลืมวงแขนที่กอดรัดเอวบางอยู่“ห้องเครื่องของเจ้าคนนี้ท่าทางจะพิเศษไม่น้อย ฮุยเจินถึงกับให้ความสนิทสนมขนาดนี้”“ฮุยเจินกับเลี่ยงเฟิ่งผ่านทุกข์ยาก ลำเข็ญ สนิทสนมกันเพราะความเคยชินหาใช่อย่างอื่นความรู้สึกไม่ต่างจากพี่น้องร่วมอุทร” ฮุยเจินรีบแก้ตัวชงไฉ่ยิ้ม“เจ้าเองก็ยัง ไม่มีชายาข้าไม่น่าละเลยเจ้าเลยฮุยเจินอายุเจ้าก็สมควรจะมีคู่ครองได้แล้ว” ฮุยเจินคุกเข่าทันที“ฝ่าบาททรงไตร่ตรอง” ฮุยเจินละล่ำละลักบอกชงไฉ่เลิกคิ้วสูง“ข้าเลี่ยงเฟิ่งมิใช่คนของไห่ตงหยวน ฉะนั้นไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิต” เลี่ยงเฟิ่งชิงพูดขึ้นก่อน และนี้เองคือสิ่งที่ฮุยเจินกลัวที่สุดชงไฉ่เดินเข้าไปหาเลี่ยงเฟิ่งช้าๆ มองอย่างสำรวจมือบางขาวจับคางสวย บิดไ
หงส์ซ่อนน้ำตา ยามจื่อแล้ว
เยว่ฉีส่งตะเกียบสีเงินให้กับชงไฉ่ หมูสามชั้นที่แดง ขาวชิ้นพอดีคำ ราดด้วยน้ำจิ้มเผ็ดเปรี้ยวถูกส่งเข้าปาก ความเผ็ดจากพริกหอมภูเขา รสชาติเปรี้ยวอมหวานที่ปลายลิ้นจากผลส้ม และกลิ่นหอมจากสุรา ที่ฉุนขึ้นจมูก ที่ผสมกันอย่างลงตัวทำเอาชงไฉ่ถึงกับเผลอคีบหมูสามชั้นชิ้นต่อไปส่งเข้าปากอย่างลืมตัว ฮุยเจินหันไปอมยิ้มสบตากับชิงซาที่ยืนคอยสังเกตท่าทีของชงไฉ่ข้างๆ“รสชาติจัดจ้านไม่เหมือนอาหารของวังหลวงของไห่ตงหยวน กลิ่นสุราที่หอมหวนซึมซับเข้าไปข้างในชวนให้อยากลิ้มลอง นับว่าแปลกประหลาดไม่น้อย ““ฝ่าบาทลองชิมพร้อมกับเครื่องเคียงทั้งสามอย่างดูเถิด” ฮุยเจินออกปากเชิญชวน กลายเป็นเยว่ฉีที่คีบเอากวางตุ้ง สาหร่าย หัวไซเท้าหั่นวางบนจานคีบเอาเนื้อเป็ดส่งเข้าปากบ้าง รสชาติอาหารทำเอาเยว่ฉีถึงกับอึ้งชงไฉ่ คีบเครื่องเคียงมาวางที่จานบ้าง“สาหร่ายทะเลใช่ไหม เจ้านำมันมาจากเหอตงหยวนด้วยใช่ไหม” ส่งเข้าปากเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย“ต้องยกความดีให้นางวัตถุดิบทุกอย่างเลี่ยงเฟิ่ง นางคัดสรรด้วยความพิถีพิถัน” ชงไฉ่พยักหน้าตั้งหน้าตั้งตาคีบนู่นนี่มาลองลิ้มรสดู“ปูชนิดนี้รสชาติดีเหลือเกิน เพคะฝ่าบาท” เยว่ฉีออกปากชม“พระชายาคงยังไ
หงส์ซ่อนน้ำตา ทุกอย่างเปลี่ยนไป2
“ข้าเพียงอยากทดสอบยาลืมทุกข์ของกงกงเฒ่าว่าจะสามารถทำให้ฝ่าบาทลืมเลือน จิวซินได้จริงหรือไม่”“องค์ชายสิบสามจึงพานางมาด้วยเช่นนั้นหรือ”“ถูกต้อง ความรักความผูกพันหรือความรักจริงใจต่อกันไม่อาจมีสิ่งใดขว้างกั้นได้ ข้าเชื่อเช่นนั้น”“ข้าเอาใจช่วยให้ ความคิดของท่านถูกต้อง”“ข้าจะพานาง เข้าไปอยู่ในตำหนักของฝ่าบาทในฐานะนางในห้องเครื่อง เสวยของฝ่าบาทและต้องเป็นนางในที่ยกเครื่องเสวยด้วย”“หากให้นางไปคัดเลือกเป็นนางในเกรงว่าด้วยฐานันดรของนางสูงส่งและทุกอย่างที่เคยเป็นของเลี่ยงเฟิ่งอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องไปแข่งกับใคร เพียงแค่ให้ฝ่าบาทออกโรงปกป้องนางด้วยตัวฝ่าบาทเองเพราะตอนนี้ฝ่าบาททรงเป็นถึงฮ่องเต้สูงสุดในแผ่นดินแล้ว หากอยู่ในฐานะสนมย่อมไม่รอดพ้นสายตาของชายาอย่างเยว่ฉี”“ท่านมั่นใจเช่นนั้นหรือ”“เลี่ยงเฟิ่งคนนี้นางชื่นชอบการทำอาหารไม่ว่าจะเป็นพี่ห้าหรือข้าฮุยเจินมักจะต้องกลายเป็นผู้ที่ต้องติชมรสมือนางไปแล้วทั้งสิ้น นับว่าฝีมือการทำอาหารของเลี่ยงเฟิ่งหาผู้เปรียบเปรยได้ยากข้าจึงคิดว่า ฝ่าบาท จะต้องตรึงใจในรสมือของนางไม่น้อย”จิ่นเกอทำไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน“ปกตินางไม่เคยเข้าใกล้ห้องเครื่องมาก
หงส์ซ่อนน้ำตา ทุกอย่างเปลี่ยนไป
“เช่นนั้นรึ อย่างนั้นไม่สู้เจ้ารีบไปเยี่ยมองค์ชายน้อยเถิด เหลือเพียงเจ้าเท่านั้นที่ยังไม่เห็นหน้าองค์ชายน้อยมาก่อน”“เช่นนั้นข้าและเลี่ยงเฟิ่งขอลา” ฮุ่ยเจินกระตุกแขนเลี่ยงเฟิ่งให้คุกเข่าก่อนจะบ่ายหน้ายังตำหนักบูรพาที่ซึ่งบัดนี้องค์ชายใหญ่จิ่นเกอและเจียวซือเป็นผู้ครอบครอง ชงไฉ่มองตามฮุ่ยเจินและเลี่ยงเฟิ่งจนลับสายตาเบื้องหน้าตำหนักบูรพา จิ่นฉินตะลึงมองเลี่ยงเฟิ่ง ด้วยแววตาปีติ เช่นนั้นคำพูดหาหลุดออกมาจากปากไม่ ฮุ่ยเจิน เพียงแต่โคลงศรีษะไปมา พร้อมกับรอยยิ้มด้วยความสุนทรีย์หากไม่ได้แสดงอาการว่าอยากพูดอะไรเช่นกัน จิ่นฉินยกมือประสานกันเบื้องหน้าคารวะ องค์ชายสิบสาม“องค์ชายใหญ่กับเจียวซืออยู่ข้างในใช่ไหม” จิ่นฉินเหลือบตามองเลี่ยงเฟิ่ง แต่เจรจากับฮุยเจิน“องค์หญิงและองค์ชายใหญ่จิ่นเกอกำลัง หยอกล้อกับองค์ชายน้อยอยู่ข้างใน เชิญท่านทั้งสองรอสักครู่ ข้าน้อยจะไปบอกให้รุ้ว่าท่านทั้งสองมา”ฮุยเจินโบกมือ ห้ามถือวิสาสะเดินนำเลี่ยงเฟิ่งเข้าไปข้างในเบื้องหน้านั้นองค์ชายน้อย กำลังแย้มพระสรวลดวงตาใสซื่อจิ่นเกอยืนหันหลังเจียวซือนั่งยองๆ ข้างองค์ชายน้อยเสียงสาวใช้สองสามคน ทำความเคารพองค์ชายสิบสาม เลี่ยงเ
