จังหวะที่มือสองข้างกำลังเตรียมปลดเชือกที่มัดเสื้อคลุมอาบน้ำเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ดาเนียชำเลืองมองใบหน้าเศร้าสร้อยวางแขนสองข้างพาดอยู่กับขอบอ่างแล้วเสมองออกไปยังห้องกระจก ที่เมฆพายุกำลังต่อตัวขึ้นจนเห็นสายฟ้าพาดผ่านท่ามกลางความมืดมิดสงัดหญิงสาวก้มมองเบอร์บุคคลที่โทรเข้ามาก็นึกสงสัย"ฮัลโหลค่ะพ่อบ้านดล ทำไมถึงโทรมาหาเนียละคะ" หญิงสาวข้องใจที่พ่อบ้านโทรมาหาเธอแทนที่จะโทรหาเจ้านายของเขา"สวัสดีครับคุณดาเนีย ที่ผมโทรมาหาคุณโดยเฉพาะก็เพื่อแจ้งให้ทราบว่า ถ้าพ้นเที่ยงคืนนี้ไปก็จะวันเกิดคุณแซ็คแล้วหน่ะสิครับ" ดาเนียตวัดมองนาฬิกาแขวนในห้องพักซึ่งบอกเวลาสี่ทุ่มตรงแสดงว่าที่เขาพาเธอมาโรงแรมก็หวังจะพาเธอมาฉลองวันเกิดของเขาหรือเปล่า"เนียไม่เคยถามวันเกิดเฮียแซ็คมาก่อนลืมสนิทเลยค่ะ ยังไงขอบคุณนะคะที่คุณดลโทรมาแจ้งเนีย""แต่ผมมีอีกเรื่องที่อยากจะบอกคุณเนียด้วยครับ ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับวันเกิดทุก ๆ ปีของคุณแซ็ค""ทำไมเหรอคะคุณดล""ก็แต่เดิมคุณแซ็คไม่เคยฉลองวันเกิดกับใครเลยหน่ะสิครับ แม้กระทั่งกับคุณพริมพลอยก็ตาม""รวมทั้งคุณพริมพลอยด้วยเหรอคะ ไม่น่าเชื่อ""เชื่อเถอะครับ เพราะไม่มีใครที่สามารถ
00.00 น."เฮียแซ็ค Happy Birthday จากเนียค่ะ" คนที่พยายามข่มใจให้หลับสุดท้ายก็ต้องยอมเปิดตาออกและพบสาวโบว์ใหญ่สีแดงที่กำลังถือเทียนหอมเอาไว้ในมือ "หลับตาอธิษฐานสิคะเร็วเข้า" เขาแทบจะจดจำไม่ได้แล้วว่าอะไรคือสิ่งที่คนมักขอกันในวันเกิดก่อนเป่าเทียนบนเค้กให้ดับ"ขอให้เนียมีลูกให้เฮียสี่คน....ฟู่ว!!" ใบหน้าสวยชะงักงันทันทีเมื่อเทียนในมือดับลง ยิ้มแห้งเกาหัวเคอะเขินเฮียบ้านี่ขออะไรไม่ขอมาขอให้เธอมีลูกกับเขาถึงสี่คนถ้าเยอะขนาดนี้มีหวังเธอลมจับกันพอดี"มีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะคะ ฝันดีค่ะ" อวยพรเจ้าของวันเกิดจบปุ๊ปก็ก้าวขาขึ้นไปนอนเคียงข้างเขาทันที แต่เขากลับพลิกตัวมาคร่อมทับเธออย่างไว "เฮียมันดึกแล้วนะคะ""เฮียยังไม่ได้กินเค้กเลยนะคะ" เวลาเขาพูดคะขาทำหน้าอ้อนเหมือนสุรีย์ทีไรสติของเธอพาลจะเตลิดเปิดเปิงทุกที"เนียไม่ได้ซื้อเค้กมาขอโทษด้วยนะคะ" ทำหน้าสลดส่งให้คนด้านบนเพราะไม่คิดว่าเขาอยากจะกินเค้กเอาเวลานี้"ก็มีอยู่แล้วนี่ไงคะ....." กล่าวเสียงทุ้มนุ่มจนใจละลายแล้วบีบแก้มของเธอเข้าหากัน"ฮื่อออหื่นไม่รู้เวล่ำเวลา.....เนียเป็นคนเนียไม่ใช่เค้ก กินตอนเช้าได้ไหมคะ" พูดส่งเดชไปก่อนเพราะตอนนี
หลังจากที่คู่รักหวานชื่นกลับมาถึงบ้านได้ไม่กี่ชั่วโมงพ่อบ้านศิวดลก็เข้ามาแจ้งข่าวว่าพรุ่งนี้จะมีการจัดงานเลี้ยงหรูรวบรวมเหล่าบริษัทพันธมิตรด้านการผลิตอาวุธหนักเข้าไปหารือและสร้างคอนเนคชั่นร่วมกัน สุริยะยิ้มกริ่มเพราะตนนั้นจะได้เจอกับเรไร เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของอดีตแฟนสาวที่เขายังไม่ได้สะสางบัญชีแค้น"สุรีย์แม่คิดถึงหนูจังเลย" ชายหนุ่มชำเลืองมองหน้าของภรรยาที่กำลังก้มลงฟัดเจ้าลูกหมาตัวดำ นึกแล้วเขาก็อยากเป็นเจ้าสุรีย์ขึ้นมาได้เป็นหมาแล้วถูกเมียฟัดเมียหอมแบบนั้น คงจะฟินน่าดู"เนียรินน้ำชาให้เฮียหน่อยสิ" เขากวักมือชูถ้วยชาในมือที่หมดแล้ว หญิงสาวยิ้มมุมปากรีบคว้าเอาปั้นชาที่ตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวตรงมาหาสามีโดยไม่ปฏิเสธ"น้ำชาค่ะตาแก่" ดาเนียรินน้ำชาอู่หลงกลิ่นหอมลงในถ้วยชา ดวงตาคมหลุบมองท่าทางที่นุ่มนวลก็เผลอนึกย้อนไปถึงเมื่อเช้าที่จัดเมียในห้องอาบน้ำจนลืมไปว่าเธอท้องลูกคนแรกอยู่"เพลียไหม" เขาถามและจิบน้ำชาอุ่นกระพริบตาปริบ ๆ"เพลียอะไรคะ.....อ๋อที่เฮียกระแทกเนียเมื่อเช้าอ่ะเหรอ" พรวด!!!"แค่ก....แค่ก" น้ำชาในปากพ่นออกมาใส่หน้าดาเนียจนเลอะเทอะ"โอ๊ย...ตาแก่นี่เนียเปื้อนหมดเลย กินภาษาอ
"เฮีย...แม่ยุงลายอะไรนั่นเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงได้ทำหน้าเหมือนอยากกินเฮียเหลือเกิน เฮียต้องระวังตัวนะคะ" จับมือของเขามากอบกุมแล้วลูบไล้ไปมาบนแหวนทังเสตนสีดำที่ด้านในสลักชื่อดาเนียเฮียแซ็ค บ่งบอกถึงสัญญาใจที่มีต่อกัน"เขาชื่อเรไรไม่ใช่ยุงลาย อีกอย่างคนแบบเฮียไม่ต้องระวังใครหรอก ระวังเนียคนเดียวก็ปวดหัวใจแย่แล้ว""ฮะ...เนียมีอะไรต้องระวังกันคะ เฮียพูดให้ดีนะคะ...หึ!" ด้วยความหมันไส้จึงเผลอยื่นมือไปบีบก้นสามีอีกรอบต่อหน้าพนักงานเสริฟ์ที่เดินถือถาดเครื่องดื่มเข้ามา เขาผงะเล็กน้อยมองชายหญิงที่กำลังลวนลามกันอยู่ที่มุมห้องจัดเลี้ยง"ก้นเฮียมันมีอะไรดีนักหนาเหรอสาวน้อย" ยืนเฉยและปล่อยให้เมียขยำต่อไปอย่างที่ชอบ ขณะที่มือสองข้างผลักแผ่นหลังเปลือยเข้ามาแนบ ก้มลงดวงหน้าฉาบเครื่องสำอางสวยเผ็ด"ก็บั้นท้ายเฮียทั้งแน่นฟิตเด้งแล้วก็มี...ขี้แมลงวันด้วยเม็ดนึง เซ็กซี่เป็นบ้าเลย" ตาลุกวาวเพิ่งรู้ว่าที่ก้นตัวเองนั้นมีขี้แมลงวันอยู่ด้วย ปากกระจับคมเหยียดยิ้มเกลี่ยแก้มใส"ปากหวานจัง ขอเฮียชิมหน่อยได้ไหม" วิงวอนแล้วแตะลงที่ริมฝีปากล่างที่ฉ่ำวาวด้วยลิปกลอส"กลับบ้านก่อนสิคะ" แตะที่กลีบปากสวยของเขา"ก็ได้กลับ
หญิงสาวนั่งอ่านหนังสือในห้องของชายหนุ่มไปจนถึงเที่ยงคืนแล้วผลอยหลับไปด้านข้างมีรูปใบเก่าวางอยู่ทำให้เจ้าของบ้านที่เดินตามหาหยิบรูปดังกล่าวขึ้นมาแล้วจัดการโยนใส่เตาผิงไฟในห้อง ความร้อนและเสียงสะเก็ดไฟปลุกเรียกให้คนที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นและรู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่นอนอยู่ที่พื้นไม้เย็น ๆแต่กลับนอนอยู่บนตัวของสามี เขานอนเหยียดตัวยาวไปอยู่บนโซฟาหน้าทีวีในห้องนั่งเล่นและเธอก็นอนทับอยู่บนตัวเขาอีกที จังหวะที่จะขยับลุกหนีมือของเขากลับโอบรัดไม่ยอมให้จากไป"จะไปไหน"ถามมาได้ว่าจะไปไหนก็ไปให้พ้นหน้าจากคนใจไม้ไส้ระกำหน่ะสิ"เนียจะกลับไปอยู่อพาร์ทเม้นต์ หรือไม่ก็กลับนิวยอร์ก" ประโยคที่เต็มด้วยความน้อยใจทำให้ตาของเขาสว่างขึ้นในพริบตา"เฮียไม่ไห้ไป" ลุกขึ้นรีบรัดเธอด้วยสองแขนดาเนียแอบอมยิ้มที่มุกจะหนีไปจากเขาได้ผล ถึงเธอจะแค่ขู่แต่ก็ไม่กล้าทำจริงหรอก"เนียจะไปหนีไปให้ไกล ๆ จากคนบ้าคนงี่เง่าเต่าตุ่นแบบเฮีย"ทำท่าทางสะบัดแขนที่โอบรอบตัวออก เขาจึงยอมคลายแล้วพลิกตัวให้หันมาสบตาดันหลังคอคนที่กำลังสะดีดสะดิ้งเข้าไปรับจุมพิตดุดันด้วยความใจร้อน"อื้อ....." จูบประดุจจะฆ่าชีวิตเดียวที่มีของเธอมันทั้งหนักหน่วง
เพลงของวง Paper Planes เปิดดังลั่นบ้านลั่นช่องขณะที่มาเฟียหัวป่าก์กำลังยืนรอพิซซ่าโทสต์ในเตาอบระหว่างรอนั้นชายหนุ่มจึงถูบ้านข้ามเวลาเพื่อรอภรรยาตื่นนอน ดาเนียที่ขึ้นมาจากห้องนอนใต้ดินเกาหัวมองสามีที่อารมณ์ดีมากเป็นพิเศษหรือเพราะเมื่อวานพอเธอรับปากว่าจะมีลูกให้ถึงสี่คน เฮียแซ็คก็เลยดีดตั้งแต่เช้าตรู่"เฮียอารมณ์ดีเกินไปไหม....แล้ววันนี้ทำอะไรกินคะ กลิ่นหอมออกมาจากเตาเลย" ดาเนียชะโงกหน้าดูขนมปังพิซซ่าที่หมุน ๆ อยู่ในเตาอบอย่างใจจดจ่อ พอเสียงติ๊งดังขึ้นหญิงสาวก็รีบสวมถุงมือเตาอบแล้วอาสานำออกมาเรียงใส่จาน เดินไปเปิดตู้เย็นรินน้ำส้มใส่แก้วให้พ่อบ้านที่กำลังถูพื้นไปร้องเพลงไป"มาแล้วครับ" สุริยะวิ่งเอาไม้ม๊อบไปเก็บขณะเดียวกันสุรีย์ก็พยายามกระโดดดึ๋งดั๋งอยากรู้อยากเห็นว่าบนโต๊ะอาหารมีอะไรให้กินบ้าง ด้วยความสงสารเจ้าลูกหมาเขาแอบชำเลืองมองเล็กน้อยแล้วฉีกพิซซ่าโทสต์ยื่นใส่ปากสุรีย์แบบเนียน ๆ"เนียเห็นนะคะ ถ้าเฮียตามใจสุรีย์แบบนั้นต่อไปสุรีย์จะดื้อแล้วก็ไม่ฟังเฮียอีกนะคะ" นัยน์ตาขุ่นมองสามีแล้วจิบน้ำส้มหรี่สายตาไม่ไว้ใจส่งให้ ชายหนุ่มหัวเราะแห้งแล้วรีบกินโทสต์ในจานโดยไม่โต้แย้งภรรยา"กินเยอะ ๆ ค
เพราะอาเจียนเกือบทั้งวันทั้งคืนดาเนียจึงบอกให้สามีมานอนอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี เพราะบรรยากาศด้านบนนี้ค่อนข้างโปร่งโล่งสบายมากกว่าห้องนอนใต้ดินชั้นล่างอันลึบลับของเขา ถึงแม้เช้านี้เขาจะอาการดีขึ้นและนั่งตักโยเกริต์ผลไม้ที่โรยธัญพืชเข้าปากได้ และยามที่ภรรยาโอบกอดเขาไว้หลวม ๆ ก็เหมือนกับยาดมแก้คลื่นเหียนเวียนหัว เพราะกลิ่นกายของดาเนียนั้นมีทั้งความหอมเย็นและสดชื่นทำให้หัวที่หนักอึ้ง เบาหวิวดังปุยนุ่นจนอยากให้แม่ของลูกกอดเขาอยู่แบบนี้"เดี๋ยวก่อนค่ะ" เขาตะครุบเธอกลับแล้วเอาจมูกซุกเข้าไปที่กลางเนินอก "หอมจัง หอมมาก" อ้อนแล้วพยายามเอาหน้าถูไถไปมาเหมือนเด็กชายสามขวบ"เฮียเป็นเอามากนะเนี่ย" ดาเนียบ่นแต่ก็ลูบแผ่นหลังปลอบโยน เพราะเธอเองก็ชอบใจที่เขาดูน่ารักนุ่มนวล"วันนี้จะไปไหนคะ มีงานหรือเปล่าให้เฮียขับรถไปส่งไหม หรือว่าอยากไปเดินตลาดนัดคลองถมกับเฮียไหม เฮียจะไปซื้อวัตถุดิบมาทำของอร่อย ๆ ให้เนียกิน"เธออ่านนิยายมาตั้งหลายเรื่องไม่เคยพบเจอมาเฟียประเภทเฮียแซ็ค ที่เอะอะก็ชวนไปจ่ายตลาดไม่ก็ชวนไปเดินตลาดนัดคลองถม ปกติมาเฟียที่เธอเคยพบเจอต่างก็พาไปกินหรูอยู่แพงกันทั้งนั้น ยกเว้นตาคนนี้"แล้วเฮียไม่เหม
ในวันงานเผาศพ เขาตัดสินใจไปร่วมงานศพของบิดาเพื่อส่งเป็นครั้งสุดท้าย ในแววตาที่หม่นหมองนั้นเปี่ยมด้วยความบอบช้ำแต่เมื่อมือน้อยอบอุ่นที่กุมกระชับมือใหญ่ กระแสความอบอุ่นก็แล่นพล่านเกาะกุมไปทั่วใจและกาย เขาพยายามปลงและปล่อยวางและมองข้ามผ่านว่ามันเป็นเรื่องของสัจธรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกคนล้วนแต่ต้องพานพบประสบเจอทั้งนั้นทว่าเขาก็แค่พบเจอมันบ่อยครั้งมากกว่าทุกคน แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังมีดาเนียอยู่ชิดใกล้ คอยเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดให้กับเขา ชีวิตนี้เขาก็ไม่ต้องการความทะเยอทะยานใด ๆ อีกแล้วชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสนิทเตรียมเดินกลับไปที่รถแต่เหล่าวงศาคณาญาติก็กรูกันเข้ามาขวางหน้า และป้าคนหนึ่งก็ถือแก้วน้ำมาคล้ายกับจะสาดใส่หน้าของสามีเธอ"เฮียระวังค่ะ"สาด!!ดาเนียเข้ามาขวางหน้าของชายหนุ่มทันเวลาจึงทำให้น้ำในแก้วสาดเข้ามาที่หน้าของเธอเต็ม ๆ"เนีย!!" คิ้วหนากระตุกโกรธเคืองที่ป้าของตน"ไม่เป็นไรค่ะ" หันไปตอบด้วยสีหน้าที่สดใสแล้วกระชับมือของสามีรั้งให้เขาไปยืนอยู่ด้านหลัง เมื่อก่อนเธอเคยถูกเพื่อนในโรงเรียนกลั่นแกล้งจนเกือบตาย อีกทั้งเพื่อนคนหนึ่งก็ปกป้องเธอจนแทบสิ้นลมหายใจ มันเป็นบทเรียนอันยิ่งใหญ่ที่
หลังจากงานศพของพ่อสามีผ่านพ้นไปได้เกือบหนึ่งสัปดาห์ ทั้งดาเนียและสุริยะต่างก็เคลียร์งานของตนเองให้เสร็จเพื่อหวังว่าจะได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดและไปสวนสัตว์ด้วยกันอย่างสบายใจโดยที่ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง ระหว่างที่ดาเนียเลือกซื้อของอยู่ที่ร้านเบเกอรี่ข้างทาง ลูกค้าอีกคนที่ผลักประตูเข้ามาในร้านก็ทำให้เธอถึงกับตัวแข็งค้างเพราะบุคคลดังกล่าวคือพี่แนท พี่สาวของนิ้งที่เคยทั้งตบทั้งด่าทอเธอสารพัด และกล่าวหาว่าเธอเป็นต้นเหตุให้นิ้งน้องสาวคนเดียวที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย เกือบตายและเอาชีวิตไม่รอด ซึ่งพี่แนทเป็นคนเดียวที่เธอรู้สึกแย่ทุกครั้งที่พบหน้ากัน เพราะพี่สาวพื่อนเคยใจดีกับเธอมาก แต่หลังจากเกิดเหตุการณ์เลวร้ายพี่แนทก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่ารังเกียจเธอ"กลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอ" ไม่รู้ว่าพี่แนทรู้เรื่องนี้ได้ยังไง แต่มือที่กำลังรับถุงขนมจากพนักงานที่คาน์เตอร์มันกำลังสั่นเทิ้มไปหมด"เอ่อ...ค่ะกลับมาได้หลายเดือนแล้วค่ะ" ตอบเสียงสั่นเครือหลุบตามองพื้นไม่กล้าสบตา"ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม" จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าพี่แนทเข้ามาในร้านขนมนี้ไม่ใช่เพราะความบังเอิญแต่เพราะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว
ในวันงานเผาศพ เขาตัดสินใจไปร่วมงานศพของบิดาเพื่อส่งเป็นครั้งสุดท้าย ในแววตาที่หม่นหมองนั้นเปี่ยมด้วยความบอบช้ำแต่เมื่อมือน้อยอบอุ่นที่กุมกระชับมือใหญ่ กระแสความอบอุ่นก็แล่นพล่านเกาะกุมไปทั่วใจและกาย เขาพยายามปลงและปล่อยวางและมองข้ามผ่านว่ามันเป็นเรื่องของสัจธรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกคนล้วนแต่ต้องพานพบประสบเจอทั้งนั้นทว่าเขาก็แค่พบเจอมันบ่อยครั้งมากกว่าทุกคน แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังมีดาเนียอยู่ชิดใกล้ คอยเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดให้กับเขา ชีวิตนี้เขาก็ไม่ต้องการความทะเยอทะยานใด ๆ อีกแล้วชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสนิทเตรียมเดินกลับไปที่รถแต่เหล่าวงศาคณาญาติก็กรูกันเข้ามาขวางหน้า และป้าคนหนึ่งก็ถือแก้วน้ำมาคล้ายกับจะสาดใส่หน้าของสามีเธอ"เฮียระวังค่ะ"สาด!!ดาเนียเข้ามาขวางหน้าของชายหนุ่มทันเวลาจึงทำให้น้ำในแก้วสาดเข้ามาที่หน้าของเธอเต็ม ๆ"เนีย!!" คิ้วหนากระตุกโกรธเคืองที่ป้าของตน"ไม่เป็นไรค่ะ" หันไปตอบด้วยสีหน้าที่สดใสแล้วกระชับมือของสามีรั้งให้เขาไปยืนอยู่ด้านหลัง เมื่อก่อนเธอเคยถูกเพื่อนในโรงเรียนกลั่นแกล้งจนเกือบตาย อีกทั้งเพื่อนคนหนึ่งก็ปกป้องเธอจนแทบสิ้นลมหายใจ มันเป็นบทเรียนอันยิ่งใหญ่ที่
เพราะอาเจียนเกือบทั้งวันทั้งคืนดาเนียจึงบอกให้สามีมานอนอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี เพราะบรรยากาศด้านบนนี้ค่อนข้างโปร่งโล่งสบายมากกว่าห้องนอนใต้ดินชั้นล่างอันลึบลับของเขา ถึงแม้เช้านี้เขาจะอาการดีขึ้นและนั่งตักโยเกริต์ผลไม้ที่โรยธัญพืชเข้าปากได้ และยามที่ภรรยาโอบกอดเขาไว้หลวม ๆ ก็เหมือนกับยาดมแก้คลื่นเหียนเวียนหัว เพราะกลิ่นกายของดาเนียนั้นมีทั้งความหอมเย็นและสดชื่นทำให้หัวที่หนักอึ้ง เบาหวิวดังปุยนุ่นจนอยากให้แม่ของลูกกอดเขาอยู่แบบนี้"เดี๋ยวก่อนค่ะ" เขาตะครุบเธอกลับแล้วเอาจมูกซุกเข้าไปที่กลางเนินอก "หอมจัง หอมมาก" อ้อนแล้วพยายามเอาหน้าถูไถไปมาเหมือนเด็กชายสามขวบ"เฮียเป็นเอามากนะเนี่ย" ดาเนียบ่นแต่ก็ลูบแผ่นหลังปลอบโยน เพราะเธอเองก็ชอบใจที่เขาดูน่ารักนุ่มนวล"วันนี้จะไปไหนคะ มีงานหรือเปล่าให้เฮียขับรถไปส่งไหม หรือว่าอยากไปเดินตลาดนัดคลองถมกับเฮียไหม เฮียจะไปซื้อวัตถุดิบมาทำของอร่อย ๆ ให้เนียกิน"เธออ่านนิยายมาตั้งหลายเรื่องไม่เคยพบเจอมาเฟียประเภทเฮียแซ็ค ที่เอะอะก็ชวนไปจ่ายตลาดไม่ก็ชวนไปเดินตลาดนัดคลองถม ปกติมาเฟียที่เธอเคยพบเจอต่างก็พาไปกินหรูอยู่แพงกันทั้งนั้น ยกเว้นตาคนนี้"แล้วเฮียไม่เหม
เพลงของวง Paper Planes เปิดดังลั่นบ้านลั่นช่องขณะที่มาเฟียหัวป่าก์กำลังยืนรอพิซซ่าโทสต์ในเตาอบระหว่างรอนั้นชายหนุ่มจึงถูบ้านข้ามเวลาเพื่อรอภรรยาตื่นนอน ดาเนียที่ขึ้นมาจากห้องนอนใต้ดินเกาหัวมองสามีที่อารมณ์ดีมากเป็นพิเศษหรือเพราะเมื่อวานพอเธอรับปากว่าจะมีลูกให้ถึงสี่คน เฮียแซ็คก็เลยดีดตั้งแต่เช้าตรู่"เฮียอารมณ์ดีเกินไปไหม....แล้ววันนี้ทำอะไรกินคะ กลิ่นหอมออกมาจากเตาเลย" ดาเนียชะโงกหน้าดูขนมปังพิซซ่าที่หมุน ๆ อยู่ในเตาอบอย่างใจจดจ่อ พอเสียงติ๊งดังขึ้นหญิงสาวก็รีบสวมถุงมือเตาอบแล้วอาสานำออกมาเรียงใส่จาน เดินไปเปิดตู้เย็นรินน้ำส้มใส่แก้วให้พ่อบ้านที่กำลังถูพื้นไปร้องเพลงไป"มาแล้วครับ" สุริยะวิ่งเอาไม้ม๊อบไปเก็บขณะเดียวกันสุรีย์ก็พยายามกระโดดดึ๋งดั๋งอยากรู้อยากเห็นว่าบนโต๊ะอาหารมีอะไรให้กินบ้าง ด้วยความสงสารเจ้าลูกหมาเขาแอบชำเลืองมองเล็กน้อยแล้วฉีกพิซซ่าโทสต์ยื่นใส่ปากสุรีย์แบบเนียน ๆ"เนียเห็นนะคะ ถ้าเฮียตามใจสุรีย์แบบนั้นต่อไปสุรีย์จะดื้อแล้วก็ไม่ฟังเฮียอีกนะคะ" นัยน์ตาขุ่นมองสามีแล้วจิบน้ำส้มหรี่สายตาไม่ไว้ใจส่งให้ ชายหนุ่มหัวเราะแห้งแล้วรีบกินโทสต์ในจานโดยไม่โต้แย้งภรรยา"กินเยอะ ๆ ค
หญิงสาวนั่งอ่านหนังสือในห้องของชายหนุ่มไปจนถึงเที่ยงคืนแล้วผลอยหลับไปด้านข้างมีรูปใบเก่าวางอยู่ทำให้เจ้าของบ้านที่เดินตามหาหยิบรูปดังกล่าวขึ้นมาแล้วจัดการโยนใส่เตาผิงไฟในห้อง ความร้อนและเสียงสะเก็ดไฟปลุกเรียกให้คนที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นและรู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่นอนอยู่ที่พื้นไม้เย็น ๆแต่กลับนอนอยู่บนตัวของสามี เขานอนเหยียดตัวยาวไปอยู่บนโซฟาหน้าทีวีในห้องนั่งเล่นและเธอก็นอนทับอยู่บนตัวเขาอีกที จังหวะที่จะขยับลุกหนีมือของเขากลับโอบรัดไม่ยอมให้จากไป"จะไปไหน"ถามมาได้ว่าจะไปไหนก็ไปให้พ้นหน้าจากคนใจไม้ไส้ระกำหน่ะสิ"เนียจะกลับไปอยู่อพาร์ทเม้นต์ หรือไม่ก็กลับนิวยอร์ก" ประโยคที่เต็มด้วยความน้อยใจทำให้ตาของเขาสว่างขึ้นในพริบตา"เฮียไม่ไห้ไป" ลุกขึ้นรีบรัดเธอด้วยสองแขนดาเนียแอบอมยิ้มที่มุกจะหนีไปจากเขาได้ผล ถึงเธอจะแค่ขู่แต่ก็ไม่กล้าทำจริงหรอก"เนียจะไปหนีไปให้ไกล ๆ จากคนบ้าคนงี่เง่าเต่าตุ่นแบบเฮีย"ทำท่าทางสะบัดแขนที่โอบรอบตัวออก เขาจึงยอมคลายแล้วพลิกตัวให้หันมาสบตาดันหลังคอคนที่กำลังสะดีดสะดิ้งเข้าไปรับจุมพิตดุดันด้วยความใจร้อน"อื้อ....." จูบประดุจจะฆ่าชีวิตเดียวที่มีของเธอมันทั้งหนักหน่วง
"เฮีย...แม่ยุงลายอะไรนั่นเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงได้ทำหน้าเหมือนอยากกินเฮียเหลือเกิน เฮียต้องระวังตัวนะคะ" จับมือของเขามากอบกุมแล้วลูบไล้ไปมาบนแหวนทังเสตนสีดำที่ด้านในสลักชื่อดาเนียเฮียแซ็ค บ่งบอกถึงสัญญาใจที่มีต่อกัน"เขาชื่อเรไรไม่ใช่ยุงลาย อีกอย่างคนแบบเฮียไม่ต้องระวังใครหรอก ระวังเนียคนเดียวก็ปวดหัวใจแย่แล้ว""ฮะ...เนียมีอะไรต้องระวังกันคะ เฮียพูดให้ดีนะคะ...หึ!" ด้วยความหมันไส้จึงเผลอยื่นมือไปบีบก้นสามีอีกรอบต่อหน้าพนักงานเสริฟ์ที่เดินถือถาดเครื่องดื่มเข้ามา เขาผงะเล็กน้อยมองชายหญิงที่กำลังลวนลามกันอยู่ที่มุมห้องจัดเลี้ยง"ก้นเฮียมันมีอะไรดีนักหนาเหรอสาวน้อย" ยืนเฉยและปล่อยให้เมียขยำต่อไปอย่างที่ชอบ ขณะที่มือสองข้างผลักแผ่นหลังเปลือยเข้ามาแนบ ก้มลงดวงหน้าฉาบเครื่องสำอางสวยเผ็ด"ก็บั้นท้ายเฮียทั้งแน่นฟิตเด้งแล้วก็มี...ขี้แมลงวันด้วยเม็ดนึง เซ็กซี่เป็นบ้าเลย" ตาลุกวาวเพิ่งรู้ว่าที่ก้นตัวเองนั้นมีขี้แมลงวันอยู่ด้วย ปากกระจับคมเหยียดยิ้มเกลี่ยแก้มใส"ปากหวานจัง ขอเฮียชิมหน่อยได้ไหม" วิงวอนแล้วแตะลงที่ริมฝีปากล่างที่ฉ่ำวาวด้วยลิปกลอส"กลับบ้านก่อนสิคะ" แตะที่กลีบปากสวยของเขา"ก็ได้กลับ
หลังจากที่คู่รักหวานชื่นกลับมาถึงบ้านได้ไม่กี่ชั่วโมงพ่อบ้านศิวดลก็เข้ามาแจ้งข่าวว่าพรุ่งนี้จะมีการจัดงานเลี้ยงหรูรวบรวมเหล่าบริษัทพันธมิตรด้านการผลิตอาวุธหนักเข้าไปหารือและสร้างคอนเนคชั่นร่วมกัน สุริยะยิ้มกริ่มเพราะตนนั้นจะได้เจอกับเรไร เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของอดีตแฟนสาวที่เขายังไม่ได้สะสางบัญชีแค้น"สุรีย์แม่คิดถึงหนูจังเลย" ชายหนุ่มชำเลืองมองหน้าของภรรยาที่กำลังก้มลงฟัดเจ้าลูกหมาตัวดำ นึกแล้วเขาก็อยากเป็นเจ้าสุรีย์ขึ้นมาได้เป็นหมาแล้วถูกเมียฟัดเมียหอมแบบนั้น คงจะฟินน่าดู"เนียรินน้ำชาให้เฮียหน่อยสิ" เขากวักมือชูถ้วยชาในมือที่หมดแล้ว หญิงสาวยิ้มมุมปากรีบคว้าเอาปั้นชาที่ตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวตรงมาหาสามีโดยไม่ปฏิเสธ"น้ำชาค่ะตาแก่" ดาเนียรินน้ำชาอู่หลงกลิ่นหอมลงในถ้วยชา ดวงตาคมหลุบมองท่าทางที่นุ่มนวลก็เผลอนึกย้อนไปถึงเมื่อเช้าที่จัดเมียในห้องอาบน้ำจนลืมไปว่าเธอท้องลูกคนแรกอยู่"เพลียไหม" เขาถามและจิบน้ำชาอุ่นกระพริบตาปริบ ๆ"เพลียอะไรคะ.....อ๋อที่เฮียกระแทกเนียเมื่อเช้าอ่ะเหรอ" พรวด!!!"แค่ก....แค่ก" น้ำชาในปากพ่นออกมาใส่หน้าดาเนียจนเลอะเทอะ"โอ๊ย...ตาแก่นี่เนียเปื้อนหมดเลย กินภาษาอ
00.00 น."เฮียแซ็ค Happy Birthday จากเนียค่ะ" คนที่พยายามข่มใจให้หลับสุดท้ายก็ต้องยอมเปิดตาออกและพบสาวโบว์ใหญ่สีแดงที่กำลังถือเทียนหอมเอาไว้ในมือ "หลับตาอธิษฐานสิคะเร็วเข้า" เขาแทบจะจดจำไม่ได้แล้วว่าอะไรคือสิ่งที่คนมักขอกันในวันเกิดก่อนเป่าเทียนบนเค้กให้ดับ"ขอให้เนียมีลูกให้เฮียสี่คน....ฟู่ว!!" ใบหน้าสวยชะงักงันทันทีเมื่อเทียนในมือดับลง ยิ้มแห้งเกาหัวเคอะเขินเฮียบ้านี่ขออะไรไม่ขอมาขอให้เธอมีลูกกับเขาถึงสี่คนถ้าเยอะขนาดนี้มีหวังเธอลมจับกันพอดี"มีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะคะ ฝันดีค่ะ" อวยพรเจ้าของวันเกิดจบปุ๊ปก็ก้าวขาขึ้นไปนอนเคียงข้างเขาทันที แต่เขากลับพลิกตัวมาคร่อมทับเธออย่างไว "เฮียมันดึกแล้วนะคะ""เฮียยังไม่ได้กินเค้กเลยนะคะ" เวลาเขาพูดคะขาทำหน้าอ้อนเหมือนสุรีย์ทีไรสติของเธอพาลจะเตลิดเปิดเปิงทุกที"เนียไม่ได้ซื้อเค้กมาขอโทษด้วยนะคะ" ทำหน้าสลดส่งให้คนด้านบนเพราะไม่คิดว่าเขาอยากจะกินเค้กเอาเวลานี้"ก็มีอยู่แล้วนี่ไงคะ....." กล่าวเสียงทุ้มนุ่มจนใจละลายแล้วบีบแก้มของเธอเข้าหากัน"ฮื่อออหื่นไม่รู้เวล่ำเวลา.....เนียเป็นคนเนียไม่ใช่เค้ก กินตอนเช้าได้ไหมคะ" พูดส่งเดชไปก่อนเพราะตอนนี
จังหวะที่มือสองข้างกำลังเตรียมปลดเชือกที่มัดเสื้อคลุมอาบน้ำเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ดาเนียชำเลืองมองใบหน้าเศร้าสร้อยวางแขนสองข้างพาดอยู่กับขอบอ่างแล้วเสมองออกไปยังห้องกระจก ที่เมฆพายุกำลังต่อตัวขึ้นจนเห็นสายฟ้าพาดผ่านท่ามกลางความมืดมิดสงัดหญิงสาวก้มมองเบอร์บุคคลที่โทรเข้ามาก็นึกสงสัย"ฮัลโหลค่ะพ่อบ้านดล ทำไมถึงโทรมาหาเนียละคะ" หญิงสาวข้องใจที่พ่อบ้านโทรมาหาเธอแทนที่จะโทรหาเจ้านายของเขา"สวัสดีครับคุณดาเนีย ที่ผมโทรมาหาคุณโดยเฉพาะก็เพื่อแจ้งให้ทราบว่า ถ้าพ้นเที่ยงคืนนี้ไปก็จะวันเกิดคุณแซ็คแล้วหน่ะสิครับ" ดาเนียตวัดมองนาฬิกาแขวนในห้องพักซึ่งบอกเวลาสี่ทุ่มตรงแสดงว่าที่เขาพาเธอมาโรงแรมก็หวังจะพาเธอมาฉลองวันเกิดของเขาหรือเปล่า"เนียไม่เคยถามวันเกิดเฮียแซ็คมาก่อนลืมสนิทเลยค่ะ ยังไงขอบคุณนะคะที่คุณดลโทรมาแจ้งเนีย""แต่ผมมีอีกเรื่องที่อยากจะบอกคุณเนียด้วยครับ ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับวันเกิดทุก ๆ ปีของคุณแซ็ค""ทำไมเหรอคะคุณดล""ก็แต่เดิมคุณแซ็คไม่เคยฉลองวันเกิดกับใครเลยหน่ะสิครับ แม้กระทั่งกับคุณพริมพลอยก็ตาม""รวมทั้งคุณพริมพลอยด้วยเหรอคะ ไม่น่าเชื่อ""เชื่อเถอะครับ เพราะไม่มีใครที่สามารถ