พาฝันที่ถูกคำพูดและสายตาน้อยอกน้อยใจเล่นงานจนรู้สึกผิดในใจ ก่อนความรู้สึกที่อัดแน่นมานานจะกระตุ้นให้ตัดสินใจในสิ่งที่ควรทำสักที ในเมื่อสถานะมันทำให้ปฏิบัติต่อกันลำบากนักหนา วันนี้ก็ควรสร้างความสบายใจในการแสดงทุกอย่างต่อกันแบบไม่มีอะไรมากั้นอีกต่อไปพาฝันเงยหน้ามองคนที่ยังส่งสายตาเว้าวอนอย่างน่าสงสาร
"หนูครับ...พี่ฟ้า…."สายฟ้าที่ยังเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกซบหน้าลงกับไหล่เล็กอย่างทำอะไรไม่ถูก พาฝันที่มองเห็นใบหูแดงระเรื่อของสายฟ้าก็ได้แต่ยิ้มอย่างเอ็นดู นึกว่าร้ายกาจนักหนา ที่ไหนได้ก็แค่ลูกหมาตัวโตแสนอ้อนเท่านั้นเอง ในเมื่อแกล้งจนเสียอาการได้ขนาดนี้พาฝันก็ยิ่งได้ใจจนต้องรีบเอ่ยประโยคเด็ดออกมาอีก
ฝนที่ตกตั้งแต่เช้าส่งผลในอากาศเย็นลงมากกว่าเดิม ผ้าห่มที่หนานุ่มดูจะไม่ช่วยให้อบอุ่นมากกว่าอ้อมกอดของคนที่แนบชิด พาฝันขยับเข้าหาคนตัวโตมากขึ้นเพื่อหาไออุ่น กลิ่นหอมที่คุ้นเคยพาให้สบายใจจนไม่อยากลืมตาขึ้นมา ยิ่งค่ำคืนที่พ้นผ่านเพิ่งจะถูกตักตวงจนอ่อนล้าก็ยิ่งไร้เรี่ยวแรงจะขยับตัวต่างจากสายฟ้าที่น
“ไมใช่ค่ะ ถึงเวลาตื่นแล้วต่างหาก วันนี้ต้องไปเข้าเวรค่ะ”พาฝันตอบเสียงเบาหลบสายตาหวานล้ำที่มองกันอย่างไม่ปิดความรู้สึกอีกต่อไป “ไม่ต้องไปค่ะ พี่ฟ้าโทรไปลาให้แล้ว หนูนอนต่อได้เลยค่ะ”สายฟ้าตอบก่อนจะเลื่อนตัวลงมากอดคนที่นอนอยู่พลางสูดความหอมที่ไหล่เล็กอย่างหลงใหล“ฝันโดนดุแน่เลยที่ลากระทันหันแบบนี้”
สายฟ้ายันตัวขึ้นพิงหัวเตียงก่อนถามคนที่ขยับตัวออกจากผ้าห่มอย่างทุลักทุเลจนต้องเข้าไปช่วย“ไหวมั้ยครับ ให้พี่ฟ้าพาไปมั้ย”“ไหวค่ะ แต่ว่าพี่ฟ้าทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอคะ”พาฝันถามอย่างแปลกใจเพราะปกติมีแต่หมอฟ้าจะขอให้ทำให้กินเท่านั้น ไม่เคยบอกว่าทำอาหารเป็นเลย“แน่นอนครับ แม่บัวสอนพี่ฟ้ามากับมือตั้งแต
“ลมอะไรหอบเอานางแบบแสนสวยมาหาพ่อได้นะวันนี้ ถ่ายงานเสร็จแล้วเหรอลูก”คิมหันต์เอ่ยทักทายลูกสาวคนเดียวที่กำลังเดินเข้ามาหาอย่างหยอกเย้า เพราะริต้าเป็นนางแบบบวกกับมีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเองด้วย ทำให้ไม่มีเวลามาเจอกันมากนัก “เรียบร้อยค่ะ คุณพ่อยุ่งมั้ยคะวันนี้”ริต้าตอบด้วยรอยยิ้มสดใส ก่อนจะเข้าไป
“มันจะไม่ยากค่ะคุณพ่อ ถ้าคนๆนั้นหายไป”ริต้าพูดออกมาเสียงเย็นอย่างน่ากลัวจนคนเป็นพ่อนิ่งค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าเลือนหายไปแทนที่ด้วยใบหน้าที่มีแต่ความกังวลในทันที ลูกสาวที่น่ารักกลายเป็นคนที่ใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไงกัน“ริต้า…”คิมหันต์เรียกลูกด้วยเสียงแผ่วเบาออกมา
‘ไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ฝันคบกับเค้าไปแล้วเหรอเนี่ย ฮื่อ ดีใจอ่ะ’ลลิลส่งเสียงตื่นเต้นมาจากปลายสายจนพาฝันมุ่ยหน้า เพราะวันนี้หมอฟ้าที่ไม่ยอมกลับบ้านมาชวนให้ไปหาเพื่อน เรียกให้ถูกว่าอ้อนวอนก็ไม่ผิดนัก จนต้องยอมตอบตกลงไปด้วยถึงเลิกวอแวได้ ไม่คิดว่าพอเป็นแฟนจะยิ่งติดหนึบขนาดนี้ พาฝันถึงต้องโทรมาหาเพื่อ
“หนาวมั้ยครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนจากคนตัวสูงที่หันไปถามภรรยา ฟังดูอบอุ่นซะจนอากาศที่มีหิมะโปรยปรายยังพร้อมละลายไปด้วย ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาจนใครๆมองเหม่อเป็นแถว จนถึงตอนนี้ที่เลยเลขสี่มาแล้ว อาจะมีร่องรอยของเวลาที่พรากความอ่อนเยาว์บนใบหน้าไปเล็กน้อย แต่สายฟ้าก็ยังคงเป็นคุณหมอที่หล่อและดูดีไม่ต่างไปจากเ
“อืม น่าจะอีกครึ่งชั่วโมงค่ะ อยากเล่นกับพ่อมากเลยเหรอคะ” “ครับ พี่ม่านอยากเล่นกับพ่อขอไปรอที่หน้าประตูได้มั้ยครับ” “ได้สิครับ แต่ว่าถ้านานเกินไปก็กลับมานั่งในนี้นะคะ” “ครับ” ม่านฟ้าเดินออกไปรอที่หน้าประตูบานใหญ่ ท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของคนเป็นแม่ที่กำลังคิดไปมากมายว่าลูกเจอเรื่องอะไรมาถึงได้ดูซึม
“พี่ม่านจะมีน้องจริงๆเหรอครับ” เสียงถามด้วยความตื่นเต้นของม่านฟ้าที่กำลังจะเป็นพี่ ช่างน่าเอ็นดูจนทั้งพาฝันและแม่บัวต่างพากันยิ้มออกมากับความน่ารักนั่น “จริงสิคะ น้องอยู่ในนี้แล้วนะ อีกเจ็ดเดือนก็ได้เจอหน้ากันแล้วค่ะ” พาฝันเป็นคนตอบลูกชายพลางลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนออกมาเล็กน้อย เพราะเพิ่งท้องได้สา
“นอกจากจะสวยวันสวยคืนแล้ว เมียพี่ฟ้ายังน่ากินไปทั้งตัวอีกนะเนี่ย พี่ฟ้านี่โชคดีที่สุดเลยเนอะว่ามั้ย” “หยุดพูดแบบนั้นสักที อ๊าาา พี่ฟ้า” พาฝันต่อว่า แต่ก็ต้องครางลั่นออกมาเมื่อนิ้วยาวของสายฟ้าสอดแทรกเข้าไปในร่องรักของเธอจนคับแน่น “แน่นมากเลย เราไม่ได้ทำกันมากี่วันแล้วนะ” “มะ ไม่รู้ อื้อออ” “มันร
“มองอะไรขนาดนั้นคะ” พาฝันถามคนที่เอาแต่จ้องหน้ากันตลอดเวลาจนชักจะเขินขึ้นมา แต่สายฟ้ากลับยิ้มหวานก่อนจะเอ่ยประโยคชวนเลี่ยนด้วยสายตาพราวระยับ “พี่ฟ้ากำลังคิดว่า หนูสวยมากทำไมสวยขึ้นขนาดนี้นะ ไปทำอะไรมาครับ” “ฝันจะไปทำอะไรได้คะ ก็อยู่แต่บ้านเนี่ยไม่ได้แต่งตัวดีๆด้วยซ้ำ” พาฝันนิ่วหน้าตอบอย่างเหลือเ
“คนบ้า ไหนบอกจะพาฝันกลับบ้านไงคะ”พาฝันต่อว่าด้วยเสียงที่ยืดยาน มือเล็กทุบอกแกร่งอย่างเขินอายที่สายฟ้าพูดถึงความหลังขึ้นมาตอนนี้ แม้จะเมาแต่เธอก็ไม่ได้ความจำเสื่อมสักหน่อย“ไหนๆก็ครบรอบแล้ว เรามาทบทวนความทรงจำกันดีกว่ามั้ยคะ วันนั้นเราไม่รู้จักกัน แต่วันนี้หนูครางชื่อพี่ฟ้าได้แล้วนะ”“อื้อ”ปากร้อ
สายฟ้าที่พอจะรู้สาเหตุของความงอนก็บอกด้วยเสียงที่อ่อนลง จะดื้อยังไงก็ได้แต่ตอนนี้ต้องกลับบ้านก่อน ไม่อยากให้ใครเห็นพาฝันตอนเมาเลย แค่นี้ก็หวงจะแย่แล้ว“ทำไมคะ จะพาฝันไปส่งแล้วกลับมาใหม่ละสิ”พาฝันที่เริ่มคิดไปตรงกันข้ามถามออกมาอย่างประชดประชันแบบที่ปกติไม่มีทางทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้แน่ๆ แต่เพราะความเม
หลังสิ้นภารกิจที่ต้องขึ้นเวทีกล่าวเปิดงานและเดินทักทายเพื่อนร่วมธุรกิจไปกับพ่อ สายฟ้าก็เดินกลับมาหากลุ่มเพื่อนอีกครั้ง สายตาก็มองหาภรรยาไปทั่วจนเห็นว่ายังอยู่กับกลุ่มเดิมก็วางใจ แต่ก็สบายใจได้ไม่นานเมื่อถูกรุมล้อมจากสาวๆที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จักอีกครั้งณภัทรที่ทนเห็นเพื่อนอึดอัดไม่ไหวถึงได้เดินเ
งานเลี้ยงโรงพยาบาลวนกลับมาครบรอบอีกครั้งอย่างน่าตกใจ เพราะมันกลายเป็นวันครบรอบที่รู้จักกันโดยไม่ตั้งใจของสายฟ้าและพาฝัน ความผิดพลาดที่นำมาซึ่งชีวิตคู่และครอบครัวที่อบอุ่นในวันนี้ เวลาผ่านไปรวดเร็วจนเข้าปีที่หกแบบไม่ทันรู้ตัวและวันนี้ทั้งสายฟ้าและพาฝันต่างก็ต้องพากันไปงานเหมือนทุกครั้งอย่างหลีกเลี