36) คนเมาที่แสนเกเร

“พวกมึงว่า แฟนไอ้ฟ้าหน้าคุ้นๆมั้ยวะ”

หลังจากที่สายฟ้าออกไปพ้นประตู ภาสกรก็เอ่ยขึ้นมาด้วยความสงสัย คิ้วเข้มขมวดอย่างพยายามนึก นทีและณภัทรลอบมองหน้ากันก่อนส่ายหัวให้กับความสงสัยไม่เข้าเรื่องนั่น

“มึงเมาเหรอภาส เจอครั้งแรกจะไปคุ้นอะไรวะ”

นทีเอ่ยออกมาอย่างรำคาญ คนไหนสวยภาสกรก็คุ้นไปหมดแหละ หาความน่าเชื่อถือไม่ได้สักนิด

“กูคุ้นจริงๆนะ คล้ายใครสักคนแต่กูนึกไม่ออกอ่ะมึง”

ภาสกรยังคงยืนยันทำหน้าจริงจังอย่างไม่ยอมเลิกคิด เพราะความคุ้นเคยที่ติดค้างในใจจนอยากจะนึกให้ออก

“เลอะเทอะแล้วมึงอ่ะ ไปนอนได้แล้วไป”

ณภัทรส่ายหัวอย่างไม่สนใจก่อนจะไล่เพื่อนไปนอนเพราะเห็นว่าดึกมากแล้ว พอมีการมีงานทำจะเหลวไหลเหมือนตอนเรียนยังไงก็ทำไม่ได้ ความรับผิดชอบมันค้ำคอจนต้องมีจิตสำนึกขึ้นมาเองนั่นแหละ จะเกเรทีนึงได้เดือดร้อนชาวบ้านไปทั่วแน่ๆ ยิ่งโตก็ยิ่งเหนื่อยจนบางทีก็อดถามตัวเองไม่ได้ ว่าหาเงินเยอะๆแล้วเอาเวลาที่ไหนไปใช้ ไม่ใช่ว่าจะตายก่อนหรอกเหรอ

“นอนเหี้ยไร กูยังไม่กรึ่มเลยเนี่ย มึงก็รู้ว่ากูไม่มีเวลามาบ่อย พวกมึงก็ไม่ค่อยว่าง ยังจะมาไล่กูอีกเหรอ”

ภาสกรที่เปลี่ยนเรื่องกลับมาฟูมฟายทำหน้าเหมือนน้อยอกน้อยใจนักห