เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8 สามีในนามที่กลายเป็นสามีจริงๆ nc
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-18 01:01:08บทที่เกี่ยวข้อง
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 9 รสชาติผัวที่ถึงใจ nc
ขณะที่ครุ่นคิดซูเม่ยก็ถูกลำกายอวบใหญ่ของสามีที่เรียกได้อย่างเต็มปากแล้วนั้น ทิ่มแทงเข้ามาไม่ยั้งและนางก็แอ่นร่องอวบรับเขาเป็นจังหวะเดียวกัน ปากก็ร้องครวญครางอย่างเสียวซ่านเหลือเกิน ทั้งสองเริงรักกันตั้งแต่ย่ำค่ำจนกระทั่งรุ่งสาง โชคดีบุตรชายเข้านอนไปเอง โดยไม่มาหาบิดาของเขาก่อน แถมซูเม่ยที่ไม่ได้อาบน้ำเลยด้วยซ้ำเพราะถูกเขาจัดการจนแทบไม่มีเวลาได้พักหายใจ เหมือนเขาหิวเขาโหยนางเป็นอย่างมาก“ ข้ารักเจ้าซูเม่ย เมียรัก เมียของข้า อย่าคิดมีใครอีก อ๊าา อ๊าา ” เขาทั้งร้องครวญครางทั้งสารภาพรักกับนางอย่างลุ่มหลง มือหนาลูบไล้ไปทุกส่วนในร่างอวบนั้น “ เมียจ๋า เราไปอาบน้ำที่ลำธารด้วยกันไหมยอดรัก ” เขาเอ่ยขึ้นหลังจากที่กระแทกนางจนเสร็จสมไปนับครั้งไม่ถ้วน “ มันหนาวหรือไม่เจ้าคะ น้ำในตอนเช้าเช่นนี้ ” นางเอ่ยบอกเขา แต่ดวงตาคมที่มองสบตาของนางอย่างหวานฉ่ำนั้นมีประกายเจ้าเล่ห์นิดๆ “ ตอนแรกมันอาจจะเย็น แต่อีกเดี๋ยวมันก็ร้อนขึ้นมาเองเมียรัก ” เขากระซิบเบา ๆ ที่ริมใบหูเล็กแถมยังไล้เลียมันอีกด้วย “ ไม่เอาแล้ว ข้าเหนื่อยนะ ” นางตอบเบาๆอย่างอายๆ ขย่มนางแทบจะทั้งคืนแล้วยังมีแรงอีก ไหนบอกว่าเป็นคนป่วยอย่างไรเล่า ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 10 เริ่มต้นชีวิตครอบครัว
เมื่อเริงรักกันจนอิ่มเอมกันทั้งคู่แล้ว จึงได้ผลัดกันอาบน้ำให้กันและกันจนสะอาด ร่างแกร่งของสามีนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นแม้จะผอมไปเล็กน้อยเพราะเขาเพิ่งหายป่วย แต่ต่อไปคงจะมีกล้ามเนื้อมากกว่านี้ให้นางจับเล่นอย่างมันมือ “ อย่าลูบพี่ เดี๋ยวจะไม่ได้กินข้าวเช้านะ เมียจ๋า ป่านนี้ลูกคงจะหิวแล้ว เรารีบขึ้นจากน้ำกันเถอะ” เขาเอ่ยปากกับนางเสียงหวาน สบตากับนางด้วยดวงตาหวานฉ่ำสามีของนางนี้ เวลาคลั่งรักเขาน่ารักมากเลย เขาดูหล่อเหลาเหลือร้าย สามีของข้า ก่อนขึ้นจากน้ำ ซูเม่ยหอมแก้มของสามีเบาๆ “ ข้ารักท่าน ” นางเอ่ยบอกเขาอย่างขวยเขิน ใบหน้าหล่อเหลาแดงระเรื่อเขาก้มลงหอมแก้มนวลของนางดังฟอดใหญ่ “ พี่ก็รักเจ้า เมียรักของพี่ ต่อไปนี้เราสามคนพ่อแม่ลูกจะเริ่มสร้างครอบครัวของเรานะเมียรัก ” เขาเอ่ยกับนางเบาๆ แล้วจูงมือเมียหมาดๆของเขาส่งนางขึ้นฝั่ง “ เจ้าเดินหลับเรือนไปก่อน พี่จะหาปลาสักสองสามตัวจะเอาไปย่างให้ลูกกิน ” เขาบอกนาง ซูเม่ยพยักหน้าน้อยยิ้มหวานให้เขา แล้วก็คว้าผ้าคลุมที่เขาห่อตัวนางอุ้มมาขึ้นคลุมกายแล้วเดินกลับไปยังเรือนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เมื่อสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ลินลี่ที่อยู่ในร่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-19สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 11 อาหารมื้อแรกที่พร้อมหน้า
ซูเม่ยเรียกให้สองพ่อลูกมากินอาหารเช้าก่อน ยังไม่ต้องรีบเร่งขนาดนั้นหากกินเสร็จแล้วค่อยกลับไปทำงานต่อ “ พี่อยากจะทำให้เสร็จ พวกเราสามคนพ่อแม่ลูกจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่และกินอาหารมื้อแรกพร้อมหน้ากันเป็นครั้งแรก ” เฟยหยาเอ่ยขึ้น เขาอยากจะเริ่มต้นใช้ชีวิตของครอบครัวที่สมบูรณ์ตอนนี้เขาหลงรักซูเม่ยเมียคนนี้อย่างเต็มหัวใจ ยิ่งเขาได้นางเป็นเมียแล้วยิ่งทั้งรักทั้งหลงไหลนาง เขามีความรู้สึกว่าซูเม่ยคนนี้ไม่ใช่คนเดิม เขาอยู่กับซูเม่ยคนเดิมมาห้าปี เขานึกรังเกียจนางจนแทบจะทนไม่ไหว แต่จำต้องทนเพราะด้วยเห็นแก่บุตรชาย ตั้งแต่นางฟื้นขึ้นจากสลบเพราะลื่นหกล้มในครัวจนสลบไป เพราะบุตรชายวิ่งมาบอกเขา แต่เขาคิดว่านางเสแสร้งจึงทำเป็นไม่สนใจ มีเพียงบุตรชายที่รักมารดาของเขาแม้นางจะเป็นเช่นนั้นเขาก็ยังรัก จึงได้คอยวนเวียนกลับมาดูแม่ว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อใดเพราะเขายังเด็กนักไม่สามารถเคลื่อนย้ายนางออกมาจากครัวได้ จึงได้แต่ปล่อยให้นางนอนอยู่แล้วเอามือเล็กๆของเขาคอยอังจมูกมารดาพบว่านางยังมีลมหายใจแม้จะแผ่วเบามากก็ตาม จึงได้แน่ใจว่านางยังมีชีวิตอยู่ และคอยวิ่งไปถามบิดาของตน ว่าถ้าท่านแม่ยังมีลมออกมาจากจมูกนั้นนางยังไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 12 ซื้อของเข้าบ้าน
หลังจากกินอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว เฟยหยาก็บอกว่าจะเข้าหมู่บ้านไปบอกคนขับเกวียนให้มารับพวกเขาในวันพรุ่งนี้จะเหมาเกวียนไปในเมือง เขาคิดว่าจะต้องซื้อหาข้าวของเข้าบ้านอย่างเช่นที่เมียของเขาบอก แต่เขาก็แอบคิดด้วยว่าจะซื้อปิ่นปักผมและกำไลหยกให้เมียรักเป็นของหมั้นหมายให้นาง เขาได้นางเป็นเมียของเขาแล้ว อยากจะมอบของมีค่าให้นางได้สวมใส่และเป็นเครื่องแสดงความรักที่เขามีให้กับนางอย่างมากเขาเพิ่งรู้ว่าการมีความสุขกับคนที่เรารักมันเป็นเช่นนี้เอง เมื่อกินเข้าพร้อมหน้ากันสามคนพ่อแม่ลูกเมื่อเช้าเขามีความสุข เพิ่งรู้ว่าการมีชีวิตอยู่กับคนที่เรารักนั้นมีความสุขมากมายเพียงนี้ ต่อไปเขาและครอบครัวจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นมีความสุขกันเช่นนี้ เขาจะทำทุกอย่างให้ครอบครัวไม่ต้องลำบาก เผื่อในอนาคตเขาอาจจะมีบุตรชายและบุตรสาวอีกอย่างละคนก็เพียงพอแล้ว เฟยหยาครุ่นคิดอย่างมีความสุขขณะเดินเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อบอกกับคนขับเกวียนให้มารับพวกเขาในวันรุ่งขึ้น วันรุ่งขึ้นสามคนพ่อแม่ลูกก็ขึ้นเกวียนที่มารับพวกเขาที่หน้าบ้านตั้งแต่เช้าเพื่อเดินทางเข้าเมือง อาเหวินตื่นเต้นเหลือเกินร่างป้อมกระโดดโลดเต้นไปมาระหว่างรอเกวียนมารับ เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-24สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 13 หวงเมีย
ทั้งสามเดินกันต่อจนมาถึงร้านขายอาภรณ์ของทั้งบุรุษและสตรีจึงได้เดินเข้าไป เถ้าแก่ของร้านยิ้มกว้างยินดีที่ได้ยินซูเม่ยสั่งให้นำเสื้อผ้าของเด็กมาให้เลือก และเอาของทั้งบุรุษและสตรีด้วย เมื่อคนขายนำเสื้อผ้าของเด็กที่มีทั้งเนื้อหยาบและเนื้อผ้าดีที่มีราคาสูง ซูเม่ยก็เลือกที่เนื้อผ้าใส่สบายไม่หยาบจนเกินไปเพราะสงสารบุตรชายนางเลือกมาทั้งหมดห้าชุด และของสามีและตนเองอีกคนละห้าชุดและแอบสามีซื้อชุดบางเบาของสตรีที่ดูคล้ายกับชุดนอนไม่ได้นอนในสมัยนี้ มันมองดูแล้วเซ็กซี่ไม่น้อยมาสามชุดเพราะเหลือบไปเห็นมันแขวนโชว์เอาไว้ด้านใน และหยิบรองเท้าที่วางขายอยู่มาให้อาเหวินลองแล้วซื้อให้เขาอีกสองคู่ ของสามีและตนเองอีกคนละสองคู่ ของสามีนางเลือกอย่างดีแข็งแรงและม่ีราคาแพงเพราะเขาเป็นนายพรานต้องเดินบุกป่าฝ่าดงนางเป็นห่วงเขา แล้วก็ให้ทางร้านนำไปส่งที่เกวียนลุงจ้าวอีกเช่นเคย แล้วจึงได้พากันเดินไปที่ร้านขายยาหาซื้อยาสามัญเอาไปเก็บไว้ “ ท่านพี่ แผลและกระดูกของท่านสมานกันดีแล้วหรือไม่เจ้าคะ ลองให้ท่านหมอตรวจดูสักหน่อยไหม ไหนๆเราก็เข้ามาในเมืองแล้ว ” เฟยหยาพยักหน้า “ ก็ดีเหมืิอนกัน ถ้ามันหายดีแล้ว ก็จะได้เข้าป่าเสียที ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-24สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 14 งอนเหมือนช้อนหอย
เฟยหยาแม้จะรู้อยู่บ้างว่าเมียของเขาคนนี้เหมือนไม่ใช่ซู่เม่ยคนเดิม แต่อย่างไรเรือนร่างก็ยังเป็นคนเดิม เจ้านั่นบอกว่าพร่ำพลอดรักกับนางนับครั้งไม่ถ้วน เขาจึงโมโหกรุ่นด้วยความหึงหวง เขาหึงเขาหวงเรือนร่างนี้ ที่มันเป็นของเขาเพียงผู้เดียวเขาจะไม่ยอมให้ใครมาซ้ำรอยอีกอย่างเด็ดขาด คืนนี้คงจะต้องจัดการทำความเข้าใจกับนางว่านางเป็นเม่ียของเขาแต่เพียงผู้เดียว จะมีชู้หรือปันใจให้ชายอื่นอีกไม่ได้ หากนางไม่อิ่มเขาจะจัดการนางให้อิ่มเอมจนแทบจะสำลัก จนมิคิดจะไปหาความสุขจากชายอื่นได้อีก เมื่อเกวียนมาจอดลงตรงหน้าเรือนแล้ว ทุกคนก็ช่วยกันขนข้าวของลงจากเกวียนแม้กระทั่งอาเหวินก็ช่วยด้วยเท่าที่ร่างเล็กๆของเขาจะยกไหว จนนำเข้าไปเก็บไว้ในห้องครัวและห้องนอนของซูเม่ยเพื่อจะเอาจัดเก็บไว้ตามที่ทางในวันพรุ่งนี้ เพราะวันนี้เหนื่อยกันมากแล้ว เฟยหยามอบค่าจ้างและเพิ่มเงินเป็นพิเศษให้กับลุงจ้าว เขาดีใจเป็นอย่างมาก เพราะน้อยครั้งที่ชาวบ้านที่ว่าจ้างจะให้เงินเกินจากที่ตกลงกันไว้ แถมยังให้เสีี่ยวหลงเปาเขานำกลับไปกินอีกหลายลูก เขาจึงได้ขับเกวียนจากไปด้วยใบหน้าที่มีความสุข ซูเม่ยที่เห็นว่าเป็นเวลาบ่ายคล้อยมากแล้วจึงได้รีบเข้าค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 15 แผนปลุกเสือให้ขย้ำเหยื่อ nc
เมื่อยามค่ำคืนมาถึง ซูเม่ยที่เข้าห้องตนเองไปหลังจากที่เก็บกวาดในห้องครัวเรียบร้อยแล้ว นางถอดอาภรณ์ออก แล้วทาเครื่องหอมที่ใช้บำรุงผิวพรรณให้ชุ่มชื้นและมีกลิ่นหอมอ่อนจนทั่วเรือนร่างอวบอิ่ม แล้วหยิบอาภรณ์บางเบาที่นางแอบซื้อมาเมื่อตอนไปเลือกเครื่องแต่งกายให้กับสามีและบุตรชายมาสามชุด นางคิดว่าต้องการให้สามีแปลกใจและตื่นเต้น แต่วันนี้คงจะต้องงัดเอามาใช้เสียแล้ว อยากจะงอนดีนัก อยากจะรู้ว่าถ้าอ่อยเหยื่อถึงขนาดนี้แล้ว ปลาจะไม่ฮุบเหยื่อก็ให้มันรู้ไป ซูเม่ยครุ่นคิดพลางยิ้มเล็กยิ้มน้อยอย่างหมายมาดชุดนั้นมันบางเบาเป็นชุดสีแดงที่มองทะลุทุกสัดส่วนแม้แขนจะขาวถึงข้อศอกและตัวเสื้อจะยาวมาถึงขาอ่อนแต่ก็ปกปิดอะไรไม่ได้ ชุดกางเกงเป็นตัวสั้นๆเนื้อผ้านุ่มขาสั้นจุ๊ดจู๊ ส่วนเอี๊ยมสีแดงที่ปักรูปหัวใจไว้ตรงกลางอกนั้นเป็นผ้าเนื้อลื่น แต่งนางจะไม่ใส่เอี๊ยมหรอก นางหวังว่าเมื่อเขามองเห็นนางในชุดนี้ครั้งแรก เขาจะตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก นางต้องการจะปลุกเจ้าลูกชายตัวดีของเขาให้ได้ตั้งแต่แว๊บแรกที่เขาเห็นนาง อยากจะรู้นักว่าคนงอนจะงอนได้สักแค่ไหนกัน ซูเม่ยยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วหยิบเสื้อคลุมตัวยาวเนื้อผ้าไม่หนานักออกมาใส่แล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 16 การลงทัณฑ์ที่เร่าร้อน nc
ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มจนกลายเป็นเร่าร้อนในเวลาเพียงไม่นาน มือหนาก็คลำจนพบอกอวบใหญ่จนเต็มมือของเขา เขาฟอนเฟ้นมันอย่างเมามัน ทั้งบีบทั้งบี้ทั้งดึงผลอิงเถาของซูเม่ยจนนางร้องครางทั้งๆที่กำลังถูกเขาจูบอยู่อย่างนั้น เมื่อจูบนางจนพอใจแล้ว เขาก็ปล่อยริมฝีปากอวบอิ่มนั้นเป็นอิสระแล้วไล้เลียใบหน้าหวานที่หอมอ่อนๆ นั้นจนพอใจ จึงได้ไล้เลียซอกคอขาวผ่องที่หอมเช่นกันนั้นจนทั่ว เขาขบเม้นทำรอยรักไว้จนเต็ม โดยเฉพาะที่พ้นคอเสื้อของนางเพื่อตีตราจองว่านางเป็นเมียของเขา ไม่ต้องการให้บุรุษใดมาวอแว มาจ้องมองนางก็ไม่ได้ เขาหวง เขาหึงจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เมื่อไล้เลียคอระหงนั้นจนทั่วจึงได้เลยลงมาที่อกอวบใหญ่ของนาง เขาไล้เลียเนินอกอวบและทำรอยเอาไว้จนทั่ว ซูเม่ยเสียวซ่านเหลือเกินเพราะเขาทั้งเลียทั้งขบเม้มจนนางเสียวจนทนไม่ไหว ยิ่งปากที่ร้อนรุ่มของเขาอ้าออกแล้วครอบลงบนผลอิงเถาที่สั่นระริก เขาดูดดื่มมันด้วยความกระหายอย่างเอร็ดอร่อย ดังเช่นทารกดูนมมารดาก็มิปาน เขาทั้งดูดทั้งเลียจนซูเม่ยร้องครวญครางกระเส่าด้วยความเสียวที่พุ่งขึ้นสูง นางแอ่นอกอวบขึ้นหาใบหน้าหล่อคมนั้นจนหลังแทบจะโค้งในอ้อมกอดที่เขากอดนางเอาไว้ ส่วน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
บทล่าสุด
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 25 จะมาสู่ขอเมียท้องของข้าเช่นนั้นหรือ
หลายเดือนผ่านไปซูเม่ยที่ตอนนี้ท้องโตอย่างมาก นางยังคงเดินไปมาเพราะทนอยู่นิ่งไม่ไหว ยังพยายามทำงานบ้าน แม้สามีจะจ้างหญิงในหมู่บ้านมาช่วยทำงานบ้านและทำอาหารให้นางแล้ว เพราะนางตั้งครรภ์และอีกไม่ถึงสองเดือนก็ใกล้คลอดแล้ว ยามซื่อของวันนี้จู่ๆก็มีเสียงรถม้ามาจอดที่หน้าบ้านของพวกเขาซูเม่ยจึงได้ออกไปเมียงมองดูว่าใครมาที่หน้าบ้าน ก็พบว่ามีชายวัยกลางคนแต่งกายหรูหราไม่น้อยลงมาจากรถม้าตามด้วยชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีร่างบางสูงโปร่งและผิวขาวเหมือนดังเช่นคนมีอันจะกิน ตามด้วยคนเดินตามหลังที่น่าจะเป็นคนรับใช้ของพวกเขา เฟยหยาเปิดประตูห้องออกมาเขากำลังนั่งอ่านหนังสือและเขียนจดหมายส่งให้มารดาอยู่” บ้านนี้ใช่บ้านของซูเม่ยหรือไม่ “ ชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานนั้นเอ่ยถามเฟยหยาที่เดินออกไปหาเขา ” ใช่นางเป็นเมียข้าเอง “ ชายคนนั้นชะงักไปครู่หนึ่ง ขณะนั้นซูเม่ยก็เดินออกมายืนหน้าเรือนของตนเอง ” นั่นไงซูเม่ย แต่นางตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือ “ ชายร่างสูงผอมที่ยืนจ้องมองซูเม่ยที่หยุดยืนจ้องมองพวกเขาเช่นกันอยู่ที่หน้าเรือน ชายวัยกลางคนที่มากับเขาหันไปหาชายร่างสูงนั้นทันที” เจ้าบอกว่านางไม่มีสามีอย่างไรเล่า ข้าอุตส่าห์ยอมร
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 24 สู่ขออนุให้สหาย
ยามซื่อวันต่อมา ก็มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังอยู่หน้าบ้าน “ พรานตงอยู่ไหม ออกมาเดี๋ยวนี้ บุตรสาวของข้าอยู่ที่ใด เห็นมีคนบอกว่านางอยู่ที่บ้านของเจ้า นางหายไปทั้งคืน เจ้าต้องรับผิดชอบ” ทุกคนในบ้านต่างโผล่หน้าออกมาดูต้นเหตุของเสียงโหวกเหวกนั้นซูเม่ยที่เช็ดมือของนางจนแห้งแล้วรีบเดินออกมาจากครัวนางกำลังจะทำมันเชื่อมให้บุตรชายและทุกคนได้ชิมกัน เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ นางเดินออกมาที่หน้าลานบ้านพบกับหัวหน้าหมู่บ้านคนที่เคยนำหนังสือตัดขาดกับบ้านจางมาให้ และที่ยืนอยู่ข้างๆเข้าคือชายชราคนหนึ่งผมของเขาขาวโพลนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ปะชุนและดูมอมแมมไม่น้อย ส่วนด้านหลังของพวกเขาก็เช่นเคยมีชาวบ้านหลายๆคนเดินมามุงดูเหตุการณ์ดังเช่นคราวที่แล้ว เฟยหยาเปิดประตูห้องนอนของเขาออกมา ส่วนเจ้าตัวเล็กก็ไม่วายยืนเมียงมองที่หน้าห้องของตนเองอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกัน แล้วประตูห้องของซูเม่ยที่เมื่อคืนมีสหายของสามีมาพักค้างคืนก็เปิดออกช้าๆ ร่างของอี้เหยาสหายของสามีและยังมีสตรีที่สวมอาภรณ์ของบุรุษยืนแอบอยู่ด้านหลังเขาด้วยท่าทางหวาดกลัว ดวงตาของนางจ้องมองชายชราทีี่ยืนอยู่ข้างๆหัวหน้าหมู่บ้าน“ นั่นไง หยงเอ๋อเจ้ามานอนกับบุรุ
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 23 รับนางเป็นอนุ nc
เมื่อปากหนาของเขาดูดลิ้นเล็กของนางเป็นจังหวะสลับกับเกี่ยวพันลิ้นเล็กของนางอย่างเมามัน ทำให้หย่งเอ๋อยิ่งเสียวซ่านจนเกินจะทน นางร้องครางเบาๆทั้งที่ิลิ้นเล็กยังถูกลิ้นสากของเขาเกี่ยวพันอย่างดูดดื่มอยู่ มือบางของนางก็ลูบไล้หลังไหล่ของคนบนร่างของนางไปมา เล็บคมกรีดลงไปบนหลังของเขา แม้รองแม่ทัพหนุ่มจะเจ็บแสบไม่น้อยแต่เขาก็ยกยิ้มอย่างพอใจ นางร่าน นางร้าย ร่านถูกใจเขาเหลือเกิน บั้นเอวหนาเร่งขย่มนางจนแตกพ่ายออกมาอย่างมากมาย แล้วจึงได้จับร่างอวบของนางลงมายืนในน้ำแล้วหันหลังให้เขา ยกก้นอวบของนางขึ้นแล้วรองแม่ทัพหนุ่มจึงสอดลำกายอวบใหญ่เข้าไปในร่องอวบของนางอีกครั้งจนมิดลำกายแล้วเริ่มโยกขย่มนางอย่างรุนแรงอีกครั้ง “ อ๊าย อ๊า แรงอีก แรงอีกเจ้าค่ะ อ๊าย อ๊ายย อ๊าา ” หย่งเอ๋อที่เสียวซ่านจนเกินจะทน นางร้องครวญครางอีกครั้งพลางเร่งให้คนที่ขย่มนางจากทางด้านหลังให้เร่งแรงกระแทกนางอีก นางแอ่นก้นงามงอนขึ้นหาเขาอย่างร่านร้อน ปากก็ร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่าน รองแม่ทัพหนุ่มจับร่างอวบของเมียหมาดๆพลิกไปมาอยู่หลายท่วงท่า แต่ในทุกท่วงท่าเขาก็กดกระแทกนางอย่างเร่าร้อนจนเสร็จสมไปหลายครั้งแล้ว แต่เจ้าลูกชายที่ยังแข็ง
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 22 ขย่มนางจนรุ่งสาง nc
“ เจ้าเป็นผู้ใดกัน ทำไมถึงมาที่ลำธารค่ำมืดเพียงนี้ ” เขาเอ่ยขึ้น จ้องมองใบหน้างามที่แดงระเรื่อ นางพยายามบีดกายหนีเขา แต่ถูกเขาจับเอาไว้มั่น นางคือหย่งเอ๋อบุตรสาวของตาเฒ่าขี้เมาประจำหมู่บ้าน วันนีี้นางได้ยินว่าพรานตงหายดีแล้ว และนางเองก็หลงรักพรานตงมานานนักหนาพอๆกับซูเม่ย แม้เขาจะแต่งงานกับซูเม่ยแล้ว แต่เขาไม่ได้รักนาง ใครๆในหมู่บ้านก็รู้ว่านางปีนเตียงเขาจึงได้จำใจแต่งงานเพราะนางเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา หย่งเอ๋อจึงเกิดความคิดว่านางจะไปซุ่มอยู่ที่ลำธาร หากพรานตงมาอาบน้ำนางจะลอบเข้าหาเขาบ้าง และยิ่งนางแอบซุ่มดูเห็นเขาร่ำสุรากับชายคนหนึ่ง แต่นางก็ไม่คาดคิดว่าคนที่นางพบที่ลำธารจะไม่ใช่พรานตง “ ข้าคิดว่าท่านเป็นพรานตง ปล่อยข้านะ ในเมื่อท่านไม่ใช่เขา ปล่อยข้า ” ใบหน้าหล่อคมคายยกยิ้มขึ้น “ พรานตงเขามีเมียแล้ว เจ้าจะมายุ่งเกีี่ยวกับเขาทำไม อีกอย่างเขาไม่ใช่ชายเจ้าชู้ เขารักเมียของเขามาก เจ้ามายั่วยวนเขาก็เสียเวลาเปล่า แต่ไหน ๆ เจ้าก็เป็นหญิงที่ร่านอย่างหน้าไม่อาย เปลือยกายมายั่วยวนสามีของผู้อื่นอย่างหน้าไม่อายเช่นนี้ ถ้าเช่นนั้นข้าจะสงเคราะห์เจ้าเอง ให้ได้รู้รสชาติของบุรุษว่าเป็นเช่นไร ” เขาเอ่ยข
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 21 อี้เหยากับลำธารที่เร่าร้อน nc
“ งั้นเย็นนี้มาร่ำสุรากันเสียหน่อย ไม่ได้ร่ำสุรากับเจ้ามานานแล้ว ตั้งแต่ข้าเจ็บป่วยไป วันนี้ปล่อยให้เมียข้าดูแลลูกไปก่อน ข้าจะร่ำสุรากับเจ้าให้เมาไปเลย ได้ไหมจ๊ะเมียจ๋า พี่จะร่ำสุรากับสหายเสียหน่อย เจ้าดูแลลูกเข้านอนด้วยก็แล้วกันนะ ” เขาเอ่ยขึ้นแล้วหันไปจ้องมองเมียรักเหมือนจะขออนุญาตินาง “ เจ้าค่ะ ท่านพี่นานๆจะได้พบกับสหายก็ตามสบายเจ้าค่ะ ข้าจะดูแลลูกเอง งั้นข้าจะผัดผักใส่หมู และยังมีเนื้อเค็มข้าจะทอดให้ และหั่นผักดองให้ท่านแกล้มเหล้านะเจ้าคะ อ่อ ยังมีผลไม้เชื่อมที่มีรสเปรี้ยวอยู่ด้วย รอสักครู่ข้าจะจัดการให้เจ้าค่ะ ” นางเอ่ยขึ้นแล้วหันไปค้นหาห่อเนื้อเค็มและผลไม้เชื่อมที่มีรสเปรี้ยวที่นางชิมดูเมื่อวานมาแบ่งใส่ถ้วยใบเล็กให้เขาแกล้มสุรา อี้เหยายักคิ้วให้สหายรัก เมื่อเห็นเขาจ้องมองเมียรักด้วยดวงตาหวานฉ่ำปานจะกลืนกิน ไม่พบเจอเพียงไม่นานตอนนี้รองแม่ทัพผู้ดุดันกลายเป็นคนคลั่งรักไปเสียแล้วเมื่อจัดการอาหารเย็นยังไม่เสร็จจึงให้บุตรไปอาบน้ำก่อนเพราะตอนนี้ยังไม่มืดค่ำ แล้้วซูเม่ยจึงได้ทอดหมูให้บุตรชายกินกับข้าวสวยร้อนๆ แบ่งเอาไว้ในหม้อใบเล็กให้สามีที่นางไม่แน่ใจว่าเขาจะหิวหรือไม่ แล้วทอดเนื้อ
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 20 อาเหยามาเยี่ยม
ช่วงบ่ายวันนั้นที่บ้านพรานตงก็ได้ต้อนรับสหายที่ขี่ม้าตัวสูงใหญ่ล่ำสันสง่างามยิ่งนักมาเยี่ยม เขาคือท่านอาเหยาของอาเหวิน หรือรองแม่ทัพเฉินอี้เหยา เขาและตงเฟยหยาเป็นสหายร่วมรบกันมาตั้งนานแล้ว เมื่อเขาลาออกเพราะเบื่อหน่ายปัญหาในครอบครัว แม้อี้เหยาจะไม่เห็นด้วยแต่ก็ขัดสหายไม่ได้ แต่ตัวเขาเมื่อว่างเว้นจากราชการคราใดก็จะมุ่งมาเยี่ยมสหายและหลานชายตัวน้อยตลอดยิ่งเขามาครั้งล่าสุดสหายขาหักเพราะเข้าป่าแล้วพลาดตกกับดักที่มีคนวางเอาไว้ แม้เขาเป็นยอดฝีมือแต่ก็ยังพลาดจนได้ จึงได้ขาหัก และนอนพักฟื้นอยู่ที่บ้าน ก่อนเขาจะจากไปในคราวก่อนเขาต่อรถเข็นเอาไว้ให้หลานชายตัวน้อยเพื่อเอาไว้ตักน้ำใช้จากลำธารหลังบ้านมาใส่ในโอ่ง และกำชับให้เขาทำแค่เพียงวันละน้อยจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไปเขาซื้อหาข้าวสารและอาหารมาให้ไว้ในครัว ซื้อของและเสี่ยวหลงเปาไว้ให้จำนวนมาก ซื้อไข่เค็มและผักดองที่เก็บได้นานเอาไว้ และสอนวิธีการกินให้กับเด็กชาย อาหารแห้งเช่นเนื้อเค็ม ปลาตากแห้งเขาก็ซื้อมาเก็บเอาไว้ด้วยกลัวหลานชายจะอดตายเพราะบิดาก็เดินไม่ได้ และตัวเขาก็จำต้องเข้าเมืองหลวงเพราะมีราชการด่วนที่ต้องไปจัดการ แม้จะเป็นห่วงบ้านของสหายไม
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 19 หนังสือตัดขาดบ้านเดิม
“ เอาละ ถ้ามันเป็นอย่างที่ซูเม่ยพูด พวกเจ้าก็ไม่ควรมารบกวนครอบครัวของนางที่แทบไม่มีจะกินอยู่แล้ว พวกเจ้าควรจะทำมาหากินด้วยตนเอง อย่าพยายามเบียดเบียนผู้อื่นเช่นนี้อีก ” หััวหน้าหมู่บ้านเอ่ยขึ้นอย่างเอือมระอา แต่เมื่อเขาได้รับแจ้งจะไม่มาจัดการก็ไม่ได้ จึงได้มาฟังความอีกข้างจากบ้านของพรานตง“ ท่านหัวหน้าจะพูดอย่างนี้ได้อย่างไร พวกตระกูลจางมีบุญคุณกับซูเม่ยนังคนอกตัญญูนี่แค่ไหน พวกท่านก็รู้ บิดามารดาของนางก็เสียไปหมดแล้ว พวกข้ารับเลี้ยงดูนางเอาไว้ ไม่มีบุญคุณให้นางต้องชดใช้เลยหรือ ” ท่านป้าของซูเม่ยเอ่ยขึ้น “ แต่เมื่อตอนที่ข้าแต่งงานกับนาง ข้าได้ให้เงินพวกท่านไปถึงยี่สิบตำลึง เงินจำนวนนี้มันมากมายนัก ข้าเป็นแค่นายพรานหากจะเก็บสะสมเงินจำนวนนี้จริงๆต้องใช้เวลาอยู่หลายปีนะ ถือว่าพวกท่านก็ได้เงินตอบแทนไปมากแล้ว แถมยังคอยมารีดไถเป็นประจำหลายปีมาแล้ว ท่านหัวหน้าหมู่บ้านในเมื่อท่านก็มาแล้ว วันนี้ข้าขอให้ท่านทำหนังสือตัดขาดระหว่างซูเม่ยเมียของข้ากับตระกูลจาง ไม่ต้องข้องเกี่ยวกันอีก หากพวกนางมารบกวนข้าอีก จะได้จัดการอย่างเด็ดขาด คนที่ไม่รู้จักพอให้ไปเท่าไหร่ก็คงไม่พอหรอก ” เขาเอ่ยกับหัวหน้าหมู่บ้า
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 18 เริงรักจนรุ่งสาง nc
อดีตรองแม่ทัพหนุ่มกดกระแทกเมียรักจากทางด้านหลังอย่างรุนแรง เขาเร่งความเร็วขึ้นจนกระทั่งขย่มนางจนแทบจะจมไปกับเตียงอีกครั้ง ทั้งสองร้องครวญครางผสานกันอย่างสุขสมยิ่งนัก จนกระทั่งเสร็จสมไปพร้อมๆกันอีกครั้ง ซูเม่ยนั้นสุขสมจนแทบจะนับครั้งไม่ได้ นางจึงอ่อนระทวยแทบจะสลบไปทันทีในครั้งสุดท้ายที่ถูกสามีที่ร้อนแรงเหลือเกินของนาง กระแทกร่องจีบอย่างเร่าร้อนรุนแรง จนนางเสร็จสมไปอีกครั้งแล้วจึงได้หลับผล็อยไปทันที ทั้ง ๆที่ลำกายใหญ่ของสามียังคาอยู่ในร่องรักของนางด้านเฟยหยาที่เห็นเมียรักเหมือนสลบไปทันทีที่นางกระตุกเกร็งแล้วเสร็จสมไปในยกสุดท้ายนั้น เขาจึงได้ถอนลำกายใหญ่ออกจากร่องอวบของนาง แล้วประคองเมียรักนอนลงที่ฟูกจัดท่าทางให้นางนอนให้สบายตัว แล้วเขาจึงได้ลุกออกไปทำความสะอาดร่างกายตนเองแล้วนำผ้าปูเตียงผืนใหม่มาเปลี่ยนให้เมียรักที่นอนหลับเหมืือนสลบไสลอยู่บนเตียงนั้น เขาค่อยยกตัวนางขึ้นดึงผ้าปูเตียงออกแล้วขมวดมันไว้ที่มุมห้อง แล้วจึงได้ผลัดเปลี่ยนผืนใหม่ที่หอมกลิ่นแดดเพราะซูเม่ยเพิ่งนำไปซักตากแดดมาเมื่อวานนี้เขาเปลี่ยนแล้วจัดที่นอนใหม่แล้วอุ้มร่างอวบของเมียรักให้นอนในท่าที่สบายที่สุด แล้วจึงได้ผลัดเสื
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 17 เป็นทุกอย่างได้เพื่อท่าน nc
เฟยหยาขย่มร่างอวบของเมียรักอย่างรุนแรงจนเมื่อเสร็จสมไปด้วยกันแล้ว เขาก็จับร่างอวบของนางพลิกเปลี่ยนท่าเป็นนอนคว่ำแล้วดึงสะโพกอวบขาวที่เขาบีบเค้นมันจนขึ้นสีอย่างมันมือ แม่เมียรักของเขา นางเป็นหญิงชาวบ้าน แต่นางเด็ดดวงยิ่งกว่าคุณหนูในห้องหอ ยิ่งกว่าหญิงคณิกาที่เขาเคยผ่านมา หากจับนางแต่งกายด้วยอาภรณ์ของชนชั้นสูงนางคงจะเป็นหญิงที่งามมาก งามปานจะล่มเมืองคนหนึ่ง แต่นางเป็นเมียของเขาเพียงผู้เดียว ถึงนางจะงามเพียงใดก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะแสวงหาบุรุุษใดอีกแล้ว นางเป็นเมียของเขา เป็นแม่ของบุตรของเขาได้เพียงเท่านั้นอดีตรองแม่ทัพหนุ่มที่บัดนี้ลาออกจากราชการแล้วหนีมาซุกตัวอยู่ที่บ้านนอกที่ห่างไกลเมืองหลวงเป็นอย่างมาก ด้วยปัญหาในครอบครัวบางอย่าง เพราะเขาเป็นบุตรชายคนรองแต่โดดเด่นและเก่งกล้าเกินบุตรชายคนโตจึงทำให้ไม่เป็นที่ชอบใจของฮูหยินใหญ่ ที่เส้นทางทางราชการของเขาก้าวหน้าเกินไป ทำให้เขาและมารดาไม่เป็นที่โปรดปรานของทั้งบิดาและฮูหยินใหญ่เพราะมารดาของเขาเป็นเพียงอนุผู้หนึ่งเพียงเท่านั้น เขาจึงได้เบื่อหน่ายการแก่งแย่งชิงดีในหมู่พี่น้องจึงได้ตัดสินใจลาออกจากราชการและอำลามารดาย้ายตนเองมาอยู่ที่บ้านนอกห่างไก
