LOGINShare
บทที่ 90
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Related chapters
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 91
หากเป็นเช่นนี้ จะฆ่ามันอย่างไร้ความปราณี!หนิงเป่ยพูดอย่างเย็นชา: “จู้เฉิงหลง ไม่เจอกันนานเลยนะ”จู้เฉิงหลงก็เพิ่งเห็นหนิงเป่ยเขาพูดด้วยความดีใจอย่างยิ่ง: "พี่หนิงเป่ย พี่ก็อยู่ที่นี่ด้วย!"“ห่างหายกันไปห้าปี ที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง?”หนิงเป่ยไม่ตอบเขาและพูดเข้าประเด็น: "ขอถามหน่อยนายรู้ไหมว่าลุงสองของฉันยังมีชีวิตอยู่ และติดต่อกับเขาอยู่ นายรู้ไหมว่าลุงสองของฉันเป็นตัวการของการระเบิดที่ตระกูลหนิงเมื่อตอนนั้น?”นี่......จู้เฉิงหลงถอนหายใจและยอมรับยตรงๆ: "ใช่ ฉันรู้ แต่ฉันไม่ได้ติดต่อกับเขา เขาโทรหาฉันเพียงครั้งเดียว นั่นคือครั้งสุดท้ายที่คุณต้องการฆ่าหนิงซือเล่ย ลูกชายนอกสมรสของเขา ลุงสองของคุณต้องการให้ฉันขอร้องดีบคุณเพื่อขอความเมตตา”หนิงเป่ย: “ในเมื่อแกรู้ความจริงแล้วทำไมแกไม่บอกฉัน?”จู้เฉิงหลงกล่าว: "หนิงเป่ย ไม่มีใครรู้สถานะของคุณดีไปกว่าตัวคุณในช่วงห้าปีที่ผ่านมา"“ถ้าฉันบอกความจริงกับนาย นายจะต้องไปหาลุงสองของนายเพื่อแก้แค้นอย่างแน่นอน ในกรณีนี้นายจะต้องตายอย่างแน่นอน ฉันทำสิ่งนี้เพื่อตัวนายเอง”เพี๊ยะ!โดยไม่คาดคิด หนิงเป่ยตบจู้เฉิงหลงเข้าที่หน้า: "ฮึ่ม! แกคิดว่าแ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 92
อันกั๋วเหว่ย: "หือ? ทำไมไอ้เวรนั่น หนิงเป่ย ถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?"หลีชุนฮวา: "ด้วยสถานะของมัน มันไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในบริเวณวิลล่านี้ด้วยซ้ำ มันคงต้องแอบเข้ามาแน่ๆ"“เฉิงหลง จอดรถ ฉันจะลงไปดู”ได้!เมื่อรถหยุดแล้ว อันกั๋วเหว่ยกับหลีชุนฮวาก็เดินไปทางหนิงเป่ย“หนิงเป่ย แกมาทำอะไรที่นี่!” หลีชุนฮวาถามเสียงดังหนิงเป่ยไม่คาดคิดว่าจะได้เจอคนสองคนที่นี่เขาพูดอย่างเย็นชา: "มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณหรือเปล่า?"เพ้อเจ้อ!อันกั๋วเหว่ยพูดว่า "วิลล่าจื่อจินหมายเลข 7 เป็นของครอบครัวของฉัน และเราเป็นเจ้าของพื้นที่วิลล่าหรูแห่งนี้ แกปรากฏตัวที่นี่ในฐานะคนนอก แกคิดว่าแกมีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันหรือเปล่า?"หนิงเป่ยกลอกตาไปที่พวกเขา: "น่าเบื่อ"หลีชุนฮวา: “แกไม่เชื่อเหรอ?”“พูดตามตรงเลยนะ วิลล่าจื่อจินหมายเลข 7เป็นของจู้เฉิงหลง ฉันกำลังเตรียมที่จะแต่งงานเฉิงหลงกับเคอซิน เมื่อพวกเขาแต่งงานกัน วิลล่าจื่อจินหมายเลข 7จะเป็นของครอบครัวของฉันไม่ใช่หรือ?”"ถ้าแกหวังดีต่อเคอซินจริงๆ ก็อยู่ให้ห่างจากเธอในอนาคต และเป็นการดีที่สุดที่แกจะไม่รบกวนเธอไปตลอดชีวิต"หนิงเป่ย: "ถ้าเคอซินเห็นด้วย ฉันก็จะไม่คั
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 93
“ช่วยฉันตรวจสอบจู้เฉิงหลงหน่อย เพื่อดูว่าเขาเกี่ยวข้องกับคนใหญ่คนโตในเมืองต้องห้ามหรือไม่”จักรพรรดิดำ: "เข้าใจแล้วครับ!"วันถัดมาอันเคอซินฟื้นตัวอย่างดี และย้ายจากห้องไอซียูไปยังห้องผู้ป่วยปกติแล้วเมื่ออันเคอซินรู้ว่าเป็นจู้เฉิงหลงที่ช่วยตามหาแพทย์ชื่อดัง เพื่อมารักษาเธอและช่วยแม่ของเธอจัดการกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอก็รู้สึกขอบคุณเขาอย่างยิ่ง“นายน้อยจู้ ขอบคุณมากค่ะ”จู้เฉิงหลงพูด: " เคอซิน มันไม่สุภาพเกินไปสำหรับคุณที่จะกล่าวขอบคุณ นี่คือสิ่งที่ผมควรทำครับ"“ยังไงก็ตาม เคอซิน ฉันมาอย่างรีบร้อนและไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรให้เลย โปรดรับสิ่งนี้ไว้ด้วยครับ”หลังจากพูดจบ เขาก็ยื่นกระดาษให้อันเคอซินนี่อะไรน่ะ?อันเคอซินหยิบเอกสารขึ้นมาดู แล้วปิดปากด้วยความตกใจนั่นคือสัญญาการโอนสิทธิของอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลอันเคอซินรีบปฏิเสธ: "นายน้อยจู้ของขวัญชิ้นนี้มีค่าเกินไป ฉันไม่สามารถรับมันได้"จู้เฉิงหลงพูดว่า: " เคอซิน ผมรู้ว่าคุณให้ความสำคัญกับ อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลมากกว่าชีวิตของคุณ ดังนั้นผมจึงใช้เงินจำนวนมากเพื่อไถ่อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอล ให้คุณจากตระกูลหวังในเมืองหลวงของจังหวัด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 94
ภาพตรงหน้าเขาทำให้หนิงเป่ยเจ็บปวด: จู้เฉิงหลงกำลังป้อนซุปให้อันเคอซินกลิ่นของพิษดอกไม้แห่งความรักเล็ดลอดออกมาจากซุปชามนั้นหยุด!หนิงเป่ยตะโกน รีบวิ่งไปข้างหน้าและกระแทกชามหกการกระทำที่บ้าบื่นนี้กระตุ้นความโกรธเคืองของทุกคนในทันทีอันเคอซินตวาด: " หนิงเป่ย คุณกำลังทำอะไรอยู่!"หนิงเป่ยพูดว่า "ซุปชามนี้มียาพิษ ยาพิษดอกไม้แห่งความรัก"“หลังจากดื่มยาพิษดอกไม้แห่งความรักนี้ เธอจะตกหลุมรักคนที่วางยาพิษโดยไม่รู้ตัว และเธอจะยอมสละชีวิตเพื่อเขาด้วยซ้ำ”ไร้สาระ!หลีชุนฮวาด่า: "เฉิงหลงไม่ใช่คนแบบนั้น ในความคิดของฉัน ดูเหมือนแกวางยาพิษดอกไม้แห่งความรักให้กับเคอซินมากกว่าอีก"อันกั๋วเหว่ยยังด่าสาปแช่ง: "ฮึ่ม เห็นได้ชัดว่าแกกำลังตัดสินสุภาพบุรุษด้วยหัวใจของโจรร้าย"จู้เฉิงหลงถอนหายใจ: "นี่หนิงเป่ย นายใส่ร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง"“นายบอกว่ามียาพิษอยู่ในซุปของฉัน งั้นฉันจะดื่มแล้วแสดงให้นายดู”หลังจากพูดจบ จู้เฉิงหลงก็ดื่มซุปร้อนๆในถังซุปเพื่อพิสูจน์ตัวเองอันเคอซินถามว่า: " หนิงเป่ยนายจะพูดอะไรอีกตอนนี้"หนิงเป่ยพูด: "พิษดอกไม้แห่งความรักมีผลกับผู้หญิงเท่านั้น"พอแล้ว!แน่นอนว่า อันเ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 95
โสมโบราณเฟิงฉีเดิมใช้เพื่อช่วยชีวิตแม่ของเขา เพื่อช่วยอันเคอซิน เขาอาจจะทำอาการของแม่ล้าช้าไปด้วยซ้ำอันเคอซินไม่เพียงแต่ไม่เห็นคุณค่าเท่านั้น เธอยังทำซุปสมุนไพรหล่นลงด้วย หนิงเป่ยจะไม่โกรธได้อย่างไร!อันเคอซินไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่น้อย: " หนิงเป่ย คุณรู้จักโกรธด้วยเหรอ?"“ตอนคุณทำซุปของนายน้อยจู้หก คุณได้คำนึงถึงความรู้สึกของเขาหรือเปล่า?”เฮอะเฮอะ!หนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นอยู่ด้วยกันมาห้าปีไม่ดีเท่าชามซุปผู้ชายหนิงเป่ยเสียใจมากเขาอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว และเดินออกไปด้วยความสิ้นหวังอันเคอซินพูดว่า: " หนิงเป่ย ฉันหวังว่าคุณจะพิจารณาตัวเองนะคะ"“ถ้ายังทำแบบนี้ต่อไป ฉันเกรงว่าเราจะเป็นเพื่อนกันอีกต่อไปไม่ได้”หนิงเป่ยไม่ตอบบางทีเวลาจะพิสูจน์ทุกอย่างเองเมื่อมองดูร่างอันโดดเดี่ยวของหนิงเป่ยแล้ว อันเคอซินก็รู้สึกไม่สบายใจเขาพูดกับจู้เฉิงหลง: "นายน้อยจู้ อย่ามีมุมมองเดียวกับหนิงเป่ย "“ช่วงนี้เขาทนทุกข์ทรมานมากเกินไป และจิตใจของเขาเสียหาย โปรดอดทนกับเขาอีกหน่อย”ไม่ต้องกังวลจู้เฉิงหลงกล่าว "ท้ายที่สุดแล้ว เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้ว ถ้าฉันไม่อดทนต่อเขา ก็ไม่มีใครในโ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 96
จู้เฉิงหลงแนะนำ: "เคอซิน ความคิดของคุณผิด อย่าลืมว่าผมยืนอยู่ข้างหลังคุณ และเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลจู้ในเมืองหลวงของจังหวัด มีผมอยู่ยังกลัวว่าจะไม่ชนะประมูลยาถงหยู?”“และผมคิดว่าหนิงเป่ยหวังที่จะผ่อนคลายความสัมพันธ์ระหว่างคุณสองคนผ่านความร่วมมือนี้อย่างแน่นอน ถ้าคุณไม่เสนอราคา คุณจะไม่ดำเนินชีวิตตามความตั้งใจที่ดีของเขาหรือไม่”"หากคุณสามารถคว้าโอกาสนี้ อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลจะต้องพุ่งทยานขึ้นอย่างแน่นอน..."ในท้ายที่สุด อันเคอซินทนไม่ได้กับการหว่านล้อมอย่างหนักของจู้เฉิงหลงและลองตัดสินใจลองดูจู้เฉิงหลงดีใจมาก: "คุณตกลงก็โอเคครับ ผมจะรับผิดชอบเรื่องนี้ และจะเขียนเอกสารการประมูลให้เป็นการส่วนตัว"เมื่อหนิงเป่ยได้รับการเสนอราคาจากอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอล เขาก็เผยยิ้มออกมาในที่สุดปลาก็กินเหยื่อเขาสามารถบอกได้ทันทีว่าเอกสารการประมูลไม่ใช่ลายมือของ อันเคอซินเลย แต่เป็นของจู้เฉิงหลงหนิงเป่ยโทรหาน้องสาวของเขา หนิงซานซาน : "ซานชาน เอาสูตรของยาถงหยูให้เคอซิน และขอให้เธอเตรียมการผลิตโดยเร็วที่สุด"หนิงซานซาน พูดว่า: "พี่ หนูไม่มีปัญหาที่พี่จะร่วมมือกับพี่ซิน แต่แล้วพี่สะใภ้ไห่ถงล่ะ?
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 97
จนถึงตอนนี้ ในที่สุดครอบครัวของอันเคอซิน ก็ตระหนักว่าจู้เฉิงหลงเข้าหาพวกเขาเพียงเพื่อรับสูตรยาถงหยูอันเคอซินถามด้วยความโกรธ: "จู้เฉิงหลง สิ่งที่คุณทำคือเอาสูตรยาถงหยูเหรอ?"ถ้าไม่แล้วจะทำไม?จูเฉิงหลงถามอย่างเหน็บแนม: "มันยากไหมที่จะบรรลุเป้าหมายเพียงเพื่อให้ได้มันมา"“ขอโทษด้วย ฉันไม่สนใจสินค้ามือสองที่หนิงเป่ยเคยเล่นด้วยแล้ว!”ไอ้เดรัจฉาน!อันเคอซินกำหมัดของเธอด้วยความโกรธอันกั๋วเหว่ยโกรธมาก: "แกบังอาจตีพี่สาวของฉันและเสี่ยวซานซาน กูจะฆ่ามึง!"เขารีบวิ่งไปหาจู้เฉิงหลงอย่างเกรี้ยวโกรธแต่เขาเทียบไม่ได้กับจู้เฉิงหลง เขาไม่ได้แม้แต่แตะต้องจู้เฉิงหลงและถูกฝ่ายตรงข้ามเตะออกไป“กั๋วเหว่ย!” หลีชุนฮวารีบวิ่งเข้าไป “ลูกเป็นอะไรไหม?”อันกั๋วเหว่ย กระอักเลือดจากมุมปาก: "แม่ครับ พวกเราทุกคนถูกจู้เฉิงหลงหลอก"ความดันโลหิตของหลีชุนฮวาเพิ่มสูงขึ้นด้วยความโกรธ และก็ตบตัวเองอย่างแรง: "ฉันมันตาบอดจริงๆ ที่เชื่อแก"“จู้เฉิงหลง แกจะไม่ตายดีแน่”จู้เฉิงหลงถอนหายใจ: "เฮ้ ไอ้พวกโง่ พวกแกหลอกได้ง่ายเป็นบ้า ฉันไม่มีความรู้สึกภูมิใจเลยหลังจากการหลอกพวกแกได้"อันเคอซินพูดด้วยความโกรธ: "จู้เฉิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 98
มันไม่สำคัญหนิงเป่ยกล่าว "ฉันจะระบายความโกรธของฉันก่อน"แก......จู้เฉิงหลงกัดฟัน: "เอาล่ะ ไอ้หนิง แกแกร่งพอแล้ว!"“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะถามแก แกอยากรู้ว่าพ่อของแกตายยังไงอย่างไร? ทรัพย์สินมหาศาลของตระกูลหนิงของคุณไปอยู่ที่ไหน”หื้ม?หนิงเป่ยหยุดชะงัก: "พ่อของฉันตายจากเหตุระเบิดครั้งใหญ่นั่นไม่ใช่หรือ? ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลหนิงของฉันหายไปไหน?"หลังจากการระเบิดครั้งใหญ่ ทรัพย์สินของตระกูลหนิงก็ระเหยไปในอากาศ เหลือเพียงทรัพย์สินถาวรเพียงไม่กี่ชิ้น ซึ่ง หนิงเป่ยเอามาจำนองให้กับจู้เฉิงหลงในเวลาต่อมาจนถึงตอนนี้หนิงเป่ย ยังไม่พบว่าทรัพย์สินส่วนใหญ่ของตระกูล หนิงถูกใครบางคนกลืนหายไปจู้เฉิงหลงพูดว่า: "ฮ่าฮ่า พ่อของแกโกงเงินมากมายจากตระกูลของฉันในช่วงชีวิตของเขา ดังนั้นการระเบิดเขาแบบนี้ก็ถือว่าน้อยเกินไปสำหรับเขา"“ฉันรับประกันได้เลยว่าการตายของพ่อแกคงน่าสังเวชยิ่งกว่าใครๆ ในตระกูลหนิง มันเป็นโศกนาฏกรรมที่แกนึกไม่ถึง”หัวใจของหนิงเป่ยจมดิ่งลงในทันทีมันแย่กว่าทุกคนในตระกูลหนิง รวมถึงน้องสาวของเขา หนิงซานซานด้วย... พ่อของเขาต้องผ่านอะไรมาบ้าง!หนิงเป่ยไม่กล้าคิดเรื่องนี้จู้เฉ
Latest chapter
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่
