บทที่ 88

หูจงซินเดินไปหาหนิงเป่ยด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนและกระซิบ: "คุณหนิง แม้ว่าคุณจะมีความคับแค้นใจกับคนไข้ แต่คุณไม่ควรทำแบบนี้ในที่สาธารณะ"

“เฮ้อ! เอาล่ะ คุณรีบออกไปก่อนแล้วฉันจะจัดการกับคุณ”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหูจงซินก็เชื่อเช่นกันว่าหนิงเป่ย กำลัง "ใช้โอกาสที่จะฆ่าผู้คน"

หนิงเป่ยโบกมือ: "ฉันมีสติรู้ผิดชอบชั่วดี ทำไมฉันถึงต้องวิ่งหนี?"

ในขณะนี้มีเสียงสองเสียงดังขึ้นที่ประตูห้องฉุกเฉิน

“เกิดอะไรกันขึ้น? ทำไมที่นี่ถึงวุ่นวายแบบนี้?”

“เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ที่ไหน? ทำไมคุณไม่ออกมาเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย?”

หนิงเป่ยเดินตามเสียงนั้นไปและพบคนรู้จักเก่าสองคน: ศาสตราจารย์หวังและฝางซวนหลิง

หนิงเป่ยใจดีกับทั้งสองคนนี้

ไม่จำเป็นต้องพูดถึงศาสตราจารย์หวัง เขาเคยรักษาลูกชายของผู้อำนวยการหลิ่วของสำนักงานสาธารณสุขโดยไม่ได้ตั้งใจในระหว่างการทดลองทางคลินิกที่ จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล ในช่วงวิกฤติ หนิงเป่ยเป็นผู้ที่พลิกสถานการณ์ และทำให้ลูกชายของผู้อำนวยการหลิ่วกลับมาจากความตาย

เทียบเท่ากับการช่วยชีวิตศาสตราจารย์หวังไว้

สำหรับฝางซวนหลิง เขาเป็นพี่ชายคนโตของศาสตราจารย์หวัง ครั้งหนึ่งศาสตรา