บทที่ 6

หลังจากนับถอยหลังจนครบสิบ หนิงเป่ยเพิ่งนับถึง "หนึ่ง" เสร็จ คนไข้ที่หายใจรวยรินก่อนหน้านั้นก็ลุกขึ้นนั่ง และอ้าปาก เพื่อพ่นเสมหะหนา ๆ ออกมา

"สุดยอดมาก!"

เสียงร้องไห้ของเด็กดังก้องอยู่ในห้องผ่าตัดเป็นเวลานาน และเสียงทรงพลัง

ตื่นแล้ว!

ตื่นขึ้นจริงๆ!

ปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

นาทีนี้ทุกคนให้กำลังใจ

แม่ของเด็กชายรีบวิ่งไปข้างหน้า กอดเด็กชายและตะโกนเสียงดังว่า “ลูกจ๋า ทำให้แม่กลัวแทบตาย...”

หลิวเว่ยรู้สึกตื่นเต้นมากจนควบคุมตัวเองไม่ได้

เขาจับมือของหนิงเป่ย และพูดด้วยน้ำเสียงตื้นตัน "ผู้มีพระคุณ คุณคือผู้มีพระคุณของตระกูลหลิว"

“ตระกูลหลิวของเราเป็นหนี้บุญคุณคุณ ฉัน...ฉัน...ฉันจะขอบคุณได้อย่างไร”

หนิงเป่ยชักมือออก “ต้องใช้ความพยายามนิดหน่อย”

หลิวเว่ยรีบหยิบนามบัตรของเขาออกมาแล้วยื่นให้หนิงเป่ย: "น้องชายนี่คือนามบัตรของฉัน หากมีความต้องการความช่วยเหลือในอนาคต แม้ว่าจะให้ไปบุกน้ำลุยไฟฉันก็จะยอมทำ"

หนิงเป่ย หยิบนามบัตรขึ้นมา

หลิวเว่ยมองไปที่ศาสตราจารย์หวังอีกครั้ง และพูดด้วยน้ำเสียงติดตลกว่า "ศาสตราจารย์หวังในความคิดของฉัน เป็นจะการดีกว่าถ้าให้ตำแหน่งศาสตราจารย์กับน้องชายคนนั้นแทน"

“น้องชายคนนี้คู่ควรกับตำแหน่งศาสตราจารย์”

ศาสตราจารย์หวังรู้สึกละอายใจ: "สิ่งที่คุณหลิวพูดคือ รู้สึกละอายใจกับศาสตราจารย์จริง ๆ"

“น้องชายคนนี้มีทักษะทางการแพทย์สูงมาก ฉันสงสัยว่าเขาเรียนจากอาจารย์ชื่อดังคนไหน”

หนิงเป่ยส่ายหัว: "เปล่า ฉันเพิ่งอ่านหนังสือทางการแพทย์มาสองสามเล่มและเรียนรู้ด้วยตัวเอง"

จะเป็นไปได้ยังไง!

ศาสตราจารย์หวังไม่เชื่อ: "พูดตามตรง ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าที่เทพเจ้าแห่งการแพทย์จะมา เขาอาจจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้"

“น้องชาย คุณช่วยบอกฉันเกี่ยวกับการรักษาของคุณได้ไหม”

หนิงเป่ยตอบกลับ: "มันง่ายมาก ฉันเห็นว่าวัตถุดิบหลักของยาดีท็อกซ์จินเฟิงของพวกคุณนั้นมีคุณสมบัติเป็นกรดเกือบทั้งหมด"

“สภาพร่างกายของคนต้าเซี่ย ส่วนใหญ่อยู่ในสภาวะเป็นกรด และการรับประทานยาที่เป็นกรดจะทำให้เกิดภาวะกรดสูงอย่างแน่นอน”

“บุหรี่นี้มีสารนิโคตินอยู่มาก ถ้าปล่อยให้คนไข้สูดดมควันบุหรี่ แล้วกลืนขี้เถ้าลงไป ความเป็นด่างในบุหรี่สามารถทำให้ความเป็นกรดในร่างกายคนไข้เป็นกลางได้ ซึ่งจะช่วยแก้ไขภาวะความเป็นกรดตามธรรมชาติได้”

เนื่องจากร่างกายมนุษย์ในประเทศอื่ยมีความเป็นด่างตามธรรมชาติ ผลการทดลองทางคลินิกของยาดีท็อกซ์จินเฟิงในต่างประเทศจึงสมบูรณ์แบบ

คำพูดที่ทำให้ทุกคนชะงัก!

ศาสตราจารย์หวังตบหน้าตัวเอง: "เฮ้ ฉันสับสนจริงๆ ทำไมฉันไม่คิดถึงวิธีง่ายๆ แบบนี้ล่ะ"

“เพื่อนตัวน้อย คุณคือคนที่รักษาชื่อเสียงของฉันมาตลอดชีวิต ฉันไม่สามารถขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของฉันได้มากพอ นี่คือนามบัตรของฉัน เก็บไปซะ หากวันใดวันหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ โปรดพูดออกมา"

อืม

หนิงเป่ย พยักหน้า

แม่ของเด็กชายกอดเด็กชายและคุกเข่าลงให้ หนิงเป่ย: "ผู้มีพระคุณ ฉันและลูกชายขอกราบขอบคุณ..."

หนิงเป่ยรีบพยุงแม่และลูกชายให้ลุกขึ้นมา

ทันใดนั้นหลิวเว่ยก็จำบางอย่างได้และรีบพูดว่า: "ผู้มีพระคุณของฉัน ฉันจะเตรียมไวน์ที่โรงแรมรอยัลคืนนี้เพื่อแสดงความขอบคุณต่อผู้มีพระคุณของฉัน และหวังว่าฉันจะช่วยเหลือเขาได้ในวันหนึ่ง"

“ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จัก เขาก็มีอาการช็อต ”

หนิงเป่ยกำลังจะปฏิเสธ แต่โจวไห่ถงกลับจัดการแทนเขา "คุณเฉิงเหมิงหลิวดูถูกค่ะ คุณหนิงเป่ยต้องไปงานเลี้ยงตรงเวลาแน่นอน"

หนิงเป่ยไม่พอใจเล็กน้อย คุณมีสิทธิ์ที่จะบอกว่าฉันจะไปหรือไม่?

จากนั้นโจวไห่ถงก็ตระหนักได้ว่าร่างกายของตนเองเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

เธอรู้สึกเหมือนเธอเพิ่งเดินออกจากขุมนรก

ใครจะคิดว่าสถานการณ์วิกฤตินี้จะคลี่คลายได้โดยคนธรรมดาที่เดินผ่านไปมา

เธอหายใจเข้าลึกๆ และสงบสติอารมณ์: "ศาสตราจารย์หวัง โปรดรับผิดชอบการติดตามผลการรักษาและการฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ป่วยต่อไป"

"ทีมวิจัยทางวิทยาศาสตร์ได้ปรับปรุงและปรับปรุงยาดีท็อกซ์จินเฟิง ของ จินเฟิงให้สมบูรณ์แบบตามแนวทางการแพทย์ของหนิงเป่ย "

รับทราบ!

โจวไห่ถงชี้ไปที่หนิงเป่ย: "ตามฉันมา"

ได้!

หนิงเป่ยตามโจวไห่ถงกลับไปที่ห้องทำงานของประธาน

โจวไห่ถงโยนกุญแจรถให้หนิงเป่ยอย่างไม่ได้ตั้งใจ “ยินดีด้วย คุณผ่านการสัมภาษณ์เป็นคนขับรถ”

ฉัน......

หนิงเป่ย กำลังจะเปิดเผยตัวตนของเขาในฐานะ " ราชาเจิ้นเป่ย " แต่เขากลืนน้ำลายของเขาอีกครั้ง

ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าโจวไห่ถงเป็นตัวแทนราชาเจิ้นเป่ย คงมีคนหลายคนกำลังแอบมุ่งเป้าไปที่จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลอย่างแน่นอน

การเปิดเผยตัวตนของเขาเป็นราชาเจิ้นเป่ย จะเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของตัวเขาเอง และยังทำให้ไม่สะดวกสำหรับเขาที่จะติดตามผู้กระทำความผิดที่แท้จริงของการฆ่าล้างตระกูล

มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย

เป็นการดีกว่าที่จะใช้ประโยชน์จากตำแหน่งของเขาในฐานะคนขับและอยู่เฉยๆ

เขาพยักหน้า: "ขอบคุณครับ"

โจวไห่ถงพูดต่อ: "คนขับไม่ใช่งานที่ง่าย นอกจากการขับรถแล้วคุณยังต้องเป็นโล่ของฉันอีกด้วย"

“ไม่ต้องกังวล ฉันจะให้เงินเดือนคุณสองเท่า”

โล่?

หนิงเป่ยขมวดคิ้ว: “คุณหมายถึงอะไร”

โจวไห่ถงพูด: "งั้นฉันจะขอบอกคุณไว้ก่อนเถอะ คนที่คุณจะรับใช้ในอนาคตคือ ราชาเจิ้นเป่ย ผู้โด่งดังคนนั้น"

"ราชาเจิ้นเป่ยหมายมั้นฉันมาตลอด ต้องการแต่งงานกับฉัน แต่ฉันไม่ต้องการแต่งงานกับเขา”

“ดังนั้น เมื่อเราทั้งสามคนอยู่ด้วย คุณต้องแกล้งเป็นแฟนของฉัน บอกเป็นนัยว่าเราหมั้นกันแล้ว และทำให้เขายอมแพ้ไป”

หนิงเป่ย: "..."

ฉันหมายปองและอยากแต่งงานกับคุณเมื่อไหร่?

เขาระงับความโกรธ: "เท่าที่ฉันรู้ ราชาเจิ้นเป่ย ทรงอำนาจอย่างยิ่ง มั่งคั่งอย่างยิ่ง และเป็นไอดอลของประชาชนทั้งหมด ทำไมคุณถึงไม่อยากแต่งงานกับเขา"

โจวไห่ถง: "ฉันไม่คิดว่าผู้หญิงคนไหนอยากจะแต่งงานกับชายชราที่สามารถเป็นปู่ของเธอได้"

หื้ม?

หนิงเป่ย: “คุณรู้ได้อย่างไร ราชาเจิ้นเป่ยเป็นคนแก่ชรา?”

ราชาเจิ้นเป่ย: "ไร้สาระ คุณจะสะสมความมั่งคั่งจำนวนมหาศาลโดยไม่ต้องทำงานหนักมาแปดหรือเก้าสิบปีได้อย่างไร"

แล้วแต่!

หนิงเป่ย ไม่ได้พูดอะไรอีก: "ฉันยินดีที่จะช่วย"

โจวไห่ถง: "ไปที่โรงจอดรถใต้ดินของหมู่บ้านชิงเถิง แล้วขับรถกลับมา"

“รถคันนั้นคือลาเฟอร์รารี่ คุณเตรียมพร้อมเสมอเพื่อรับราชาเจิ้นเป่ย นอกจากนี้ ยังมีผู้อำนวยการหลิวจะต้องใส่ใจกับอาหารเย็นคืนนี้และจะห้ามไปสาย”

จากนั้น หนิงเป่ยก็สังเกตเห็นว่ากุญแจรถลาเฟอร์รารี่ของเขา

รถคันนี้ถูกนำกลับมาจากสหประชาชาติโดยจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล ดังนั้นจึงสมเหตุสมผลสำหรับเธอที่จะมีกุญแจรถ

ทันทีที่ หนิงเป่ยจากไป โจวไห่ถงก็เรียกผู้ช่วยของเขาเข้ามา

“ไปตรวจสอบประวัติหนิงเป่ยนี้ให้ฉันหน่อยสิ”

ผู้ช่วยพูดว่า: "คุณโจว คุณสนใจเขามากหรือเปล่า?"

โจวไห่ถง กล่าวว่า "ตอนที่เขาแก้ไขอุบัติเหตุทางการแพทย์ก่อนหน้านี้ ไม่ควรทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่"

“นอกจากนี้ ฉันเพิ่งบอกว่าคนที่เขารับใช้คือราชาเจิ้นเป่ย แต่เขาไม่ตอบโต้เลย”

"สองประเด็นนี้เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา"

ผู้ช่วยพยักหน้า: "เข้าใจแล้วค่ะ"

โจวไห่ถงพูดว่า: "สังเกตุเขาให้ดี เพื่อดูว่าเขาถูกส่งมาโดยคนกลุ่มนั้นหรือไม่ ถ้าคุณพบว่าเขาเกี่ยวข้องกับคนกลุ่มนั้นแล้ว ให้รายงานให้ฉันทราบทันที"

ผู้ช่วย: "รับทราบค่ะ"

หนิงเป่ยมาที่ชั้นหนึ่งและเพิ่งเปิดประตู แต่เขาชนเข้ากับชายและหญิงที่อยู่ตรงข้ามกัน

หญิงสาวสาปแช่งทันที: "คุณมองเห็นถนนได้อย่างไร คุณไม่มีตาหรอ"

ชายคนนั้นก็โมโหเช่นกัน: "ออกไปให้พ้นทางเร็ว ๆ คุณจะทำให้งานสำคัญของฉันล่าช้า และฉันจะไม่มีวันปล่อยคุณไปง่ายๆ"

หื้ม?

หนิงเป่ยขมวดคิ้ว

ชายและหญิงคู่นี้ไม่ใช่ใครอื่น เป็นน้องเขยของตัวเองอันกั๋วเหว่ยและภรรยาของเขาหร่วนเสี่ยวหลิง

หนิงเป่ยไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขา ดังนั้นเขาจึงไม่อยากที่จะพูดคุยกับพวกเขา และต้องออกไป

แต่ไม่คาดคิด อันกั๋วเหว่ยยจำหนิงเป่ยได้: "หืม? คนแซ่หนิงคือแกหรอ"

"หยุดอยู่ตรงนั้น!"

หนิงเป่ยหยุดอย่างไม่เต็มใจ: “มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”

หนิงเป่ยถามราวกับกำลังสอบปากคำนักโทษ: "ฉันได้ยินมาว่าพี่สาวว่าให้ค่าเลิกรากับแกห้าล้าน"

“แกอาศัยอยู่ในบ้านฉันมาห้าปี ยังกล้าที่จะเอาเงินจำนวนนี้ไปได้อย่างไร? เอาเงินมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”

หนิงเป่ย ไม่ได้พูดอย่างถ่อมตัวหรือหยิ่งผยอง: "เงินนี้มอบให้โดยพี่สาวของคุณ แม้ว่าจะต้องคืน ก็จะคืนให้พี่สาวคุณโดยตรง ไม่ใช่คืนผ่านคุณ"

โอ้อึ!

อันกั๋วเหว่ยตะโกนว่า: "เจ้าคนไร้ประโยชน์ แกเรียนรู้ที่จะตอบโต้แล้วใช่ไหม"

หร่วนเสี่ยวหลิงพูดว่า: "กั๋วเหว่ยลืมมันไปซะ ปล่อยเขาไปก่อน แล้วค่อยชำระบัญชีกับเขาทีหลัง"

“สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือการสัมภาษณ์ตำแหน่งพนักงานขับรถ อย่าลืมสิ”