เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 12
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 13
เมื่อไม่มีทางเลือกโจวไห่ถง ก็เดินไปหาซางเปียวและพูดว่า "พี่เปียว ครั้งนี้ฉันหวังพึ่งในตัวพี่นะ หากพี่ชนะ พี่จะได้รับรางวัลมากมาย"ไม่คาดคิด ซางเปียวกลับปฏิเสธ: "ประธานโจว ผมต้องขอโทษด้วย ตอนนี้ผมถูกเด็กใหม่ทำเอามึนเล็กน้อย ผมต้องไปโรงพยาบาลก่อน กลัวว่าจะสู้เพื่อคุณไม่ได้ครับ"โจวไห่ถงเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า ซางเปียวกำลังคิดอะไรอยู่ เธอพูดว่า: "ซางเปียว ตราบใดที่คุณออกไปต่อสู้ หนิงเป่ยคุณจะทำยังไงก็ได้"“ฉันไล่เขาออกจากบริษัทได้เลยด้วยซ้ำ”เพื่อประโยชน์ของจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล ตอนนี้เราต้องเสียสละ หนิงเป่ยไปเท่านั้นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือให้ค่าตอบแทนแก่เขาในภายหลังจากนั้นซางเปียวก็พอใจ: "เอาล่ะ พอได้ฟังคำพูดของประธานโจว ผมรู้ก็สึกโล่งใจ"ซางเปียวเดินไปหานายดำแล้วพูดว่า "เจ้าดำ เจ้าดำอย่างที่คาดไว้ แกดำเหมือนชื่อของแกจริงๆ"“ครั้งหนึ่ง ฉันเคยดำรงตำแหน่งหัวหน้าผู้สอนของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้หลงเถิง กล้าถามเลยว่าแกมาจากตระกูลที่มีชื่อเสียงไหน?”ดำเหลือบมองที่ซางเปียวอย่างดูถูก: "ฉันเป็นปู่ของแก"หมั่บ!ซางเปียวโกรธมาก: "ฉันไม่รู้ว่าท้องฟ้าสูงแค่ไหน ถ้าวันนี้ฉันไม่ทุบตีแก แกก็
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 14
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ไม่ใช่ว่าฉันไม่สนใจผู้ชายเพียงแต่ว่าพวกเขาไม่แข็งแกร่งพอเธอรู้สึกเหมือนเธอได้พบกับสมบัติเข้าแล้วโจวไห่ถงกับคุณชายรองฉางด้วยท่าทางขอโทษ: "คุณชายรองฉาง ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะ น้องชายหน้าใหม่คนนี้ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์และค่อนข้างจะรุนแรง ได้ดปรดให้อภัยด้วย"ประโยค "ขอโทษ" นี้เต็มไปด้วยการประชดประชันใบหน้าของคุณชายรองฉางแดงขึ้น “ตามที่คาดไว้ บ้านของคุณมีเสือซ่อนอยู่ ข้าฉางชื่นชมและขอตัวจากไปก่อน”และได้พาคนของเขาออกไปด้วยก่อนออกเดินทาง คุณชายรองฉางเหลือบมองหนิงเป่ย อย่างมีความหมายแอบแฝง: "น้องชาย ฉันคิดว่าเราน่าจะได้พบกันอีกในเร็วๆนี้"หนิงเป่ยยิ้ม: "แล้วพบกันใหม่ครับ"หลังจากที่คนจากหอการค้าสี่ทะเลออกไปโจวไห่ถงปรบมือให้กับหนิงเป่ยหลังจากนั้นทันที ทุกคนในห้องโถงก็ปรบมือเช่นกันหนิงเป่ย สวมรองเท้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม รองเท้าของเขาขาดรุ่ยเป็นชิ้นๆ และเขาไม่สามารถใส่ได้เลยโจวไห่ถงพูดว่า: " หนิงเป่ย มาที่ห้องทำงานของฉันสิ"หนิงเป่ย: "ครับ"ซางเปียวพูดด้วยความเจ็บปวด: "ประธานโจว รีบหน่อย...ช่วยส่งคนมาพาฉันไปโรงพยาบาลหน่อยครับ""ฉัน... ฉันรู้สึกเ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 15
อันเคอซินกับครอบครัวก็มาที่จัตุรัสหน้าจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล ก่อนเวลาเพื่อรอพบกับหยางซื่อเจี๋ยหลังจากการรอคอยอย่างกระตือรือร้น ในที่สุดหยางซื่อเจี๋ยก็มาถึง แต่เขากลับมาสายอันเคอซินแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า: "คุณชายหยาง คุณได้ตั๋วแล้วหรือยังคะ"หยางซื่อเจี๋ยพูดว่า "ไม่ต้องห่วง แน่นอนว่าผมได้มันมาแล้ว คุณพ่อของฉันกำลังส่งคนไปรับมัน น่าจะมาถึงเร็วๆ นี้ครับ"เยี่ยมยอดอันเคอซินและครอบครัว รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่งหยางซื่อเจี๋ยพูดต่อ: "เดาสิว่ามีข่าวดีอะไร?"“เมื่อเช้านี้ คุณเผิงก็อาเจียนเป็นเลือดและชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งนี้เกิดจากหนิงเป่ย ผมได้ยินมาว่าคุณหนูเผิงกำลังนำคนทั้งเมืองตามล่าหาตัวหนิงเป่ย ”“ในช่วงเวลาวิกฤติ คุณพ่อของฉันเองที่ส่งโสมป่าอายุ 500 ปีอันล้ำค่าของครอบครัวผมมา และสิ่งนี้ช่วยชีวิตคุณเผิงได้”“คุณเผิงไม่เพียงแต่ให้ตั๋วแสดงความขอบคุณแก่เราเท่านั้น แต่ยังมอบโอกาสที่ดีให้กับครอบครัวของผมด้วย”หร่วนเสี่ยวหลิงถามอย่างสงสัย: "โอ้ ฉันสงสัยว่านี่เป็นโอกาสที่ดีแบบไหนกัน?"หยางซื่อเจี๋ย พูดต่อว่า "คุณน่าจะเคยได้ยินมาว่าฉางอาน ฟาร์มาซูติคอล
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 16
ท่าทางนั้นดูเหมือนกับการมองคนโง่“ฉันได้ยินถูกไหม? เขากล้าเรียกตัวเองว่าราชาเจิ้นเป่ยเหรอ?”“เขาไม่กลัวความตายหรือเขาแสร้งทำเป็นราชาเจิ้นเป่ยในเวลานี้?”“หุบปากซะ ไอ้โง่ ถ้าแกยังกล้าดูถูกศรัทธาของฉันอีก ฉันจะหยาบคายกับแกล่ะนะ”ครอบครัวของอันเคอซิน กลอกตามองหนิงเป่ยด้วยความดูถูก"ก็แค่ตัวตลกกระโดดข้ามคาน เรียกร้องความสนใจ!"ตอนนี้อันเคอซิน รู้สึกผิดหวังอย่างมากกับหนิงเป่ยความอิจฉาสามารถทำให้คนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง และอยากทำอะไรก็ทำออกมาเลยเพื่อที่จะใส่ร้ายนายน้อย เขากล้าแสร้งทำตัวเป็น ราชาเจิ้นเป่ย ด้วยซ้ำอันเคอซินพูดด้วยเสียงต่ำ: " หนิงเป่ย พอได้แล้ว!"“ฉันให้คุณไปห้าล้านแล้วมันยังไม่พออีกเหรอ? มีประโยชน์อะไรที่คุณโกงคนอื่นเขาไปทั่ว?”หนิงเป่ยตกตะลึง: "ผมไปโกงเมื่อไหร่?"อันเคอซิน พูดว่า: "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้มาก่อนที่คุณแกล้งทำเป็นหมอเทวดาเพื่อหลอกลวงคุณเผิง และตอนนี้คุณแกล้งทำเป็นราชาเจิ้นเป่ย คุณไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมาเลยเหรอ?"“ตอนนี้คุณหนูเผิงกำลังตามหาคุณทั่วเมือง คุณควรหนีไปเอาชีวิตรอดดีกว่า”แกล้งเป็นหมอเทวดาหลอกคุณเผิง?หนิงเป่ยพูดไม่ออก ทำได้เพียงหัวเราะอย่างขมขื
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 17
อันเคอซินพูดว่า: "คุณเฉิน คุณต้องเข้าใจอะไรผิดพลาดแน่"“ราชาเจิ้นเป่ยยิ่งใหญ่มาก และฉันก็เป็นเพียงนักธุรกิจตัวเล็กๆที่อยู่ด้านล่าง เราจะพบกันได้อย่างไรคะ?”เฉินต้าฟาหัวเราะและพูดว่า: "นั่นเป็นคำสั่งจากราชาเจิ้นเป่ย ฉันกล้าทำผิดพลาดได้ยังไง"ในเวลานี้ มีชายชราในชุดถังอีกคนเข้ามาและพูดว่า "คุณอัน ฉันชื่นชมคุณมานานแล้ว"ผู้มาเยือนคือบุคคลในพื้นที่สีเทาในมณฑลเสฉวน คุณชายเฉียวสี ซึ่งเป็นที่รู้จักในนาม "เจ้าพ่อแห่งยมโลก"ออร่าอันทรงพลังของมันทำให้ อันเคอซิน รู้สึกหายใจไม่ออกอันเคอซิน แสร้งทำเป็นสงบ: "สวัสดีค่ะ คุณชายสี่เฉียว ยินดีที่ได้พบกันเป็นครั้งแรก"คุณชายสี่เฉียวหัวเราะแล้วพูดว่า "คุณอัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราพบกัน"“บริษัทของคุณเคยตกเป็นเป้าของกองกำลังสีเทามาหลายครั้งแล้ว แต่ฉันแอบช่วยคุณเอาชนะความยากลำบากนะ”อา!ทันใด อันเคอซินก็ตระหนักได้ว่าไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกครั้งที่มีคนพบปัญหาในบริษัทของเธอ กลับกลายเป็นว่าไม่มีอะไรเลยปรากฎว่ามีผู้สูงศักดิ์คอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลังเธอพูดอย่างสงสัย: "คุณชายสี่เฉียว ดูเหมือนเราจะไม่รู้จักกัน ทำไมคุณถึงช่วยฉันล่ะ?"คุณชายสี่เฉียวกล
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 18
ชายต้มตุ๋นที่ใครๆ ก็ดูหมิ่นคือ ราชาเจิ้นเป่ย ผู้โด่งดังจริงๆ!เขา...เขายังเด็กขนาดนี้ได้ยังไง!เมื่อนึกถึงวิธีที่พวกเขาว่าร้ายราชาเจิ้นเป่ย และต้องการขับไล่เขาออกไป พวกเขาก็อยากจะตายด้วยซ้ำโอ้พระเจ้า ฉันทำอะไรลงไป!ราชาเจิ้นเป่ย จะไม่ปล่อยให้เราไปอย่างง่ายดายอย่างแน่นอนผู้ที่มีปฏิกิริยาโต้ตอบมากที่สุดในที่เกิดเหตุไม่ใช่ใครอื่นนอกจากครอบครัวของอันเคอซินโจวไห่ถงไม่ได้คาดคิดว่าจะถูกตบหน้าฉาดใหญ่คนขับรถที่เธอเลือกมากลับเป็นราชาเจิ้นเปายสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเมื่อก่อนฉันบอกว่า ราชาเจิ้นเป่ย นั้นเป็นชายชราที่เลวทรามซึ่งโลภในความงามของเขาและบังคับให้หนิงเป่ย ทำหน้าที่เป็นโล่ให้เธอ...ตอนนี้เธอรู้สึกเขินอายมากจนอยากจะหาแทรกตัวเข้าไปในรอยแตกบนพื้นแล้วคลานออกไปครอบครัวของอันเคอซิน ก็กลายแข็งค้างเป็นหินทันทีห้าปีราชาเจิ้นเป่ย เป็นคนขี้ขลาดและไร้ประโยชน์ในครอบครัวมาห้าปีแล้ว!พวกเขาไม่ได้สังเกตเลยด้วยซ้ำ!เมื่อนึกถึงในอดีตที่พวกเขาทุบตีหรือดุด่าราชาเจิ้นเป่ย โดยไม่ปฏิบัติต่อเขาในฐานะมนุษย์ พวกเขาก็อยากคว้าท้องาำนึกผิดเราขับไล่เทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งออกจากบ้านตัวเอง!อันเคอซ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 19
แต่หนิงเป่ยซึ่งเป็นคู่กรณีกลับสงบนิ่งเผิงหย่าหนานสังเกตเห็นหนิงเป่ย อย่างรวดเร็ว และยกมือขึ้นทันที“หนิงเป่ย ในที่สุดฉันก็พบคุณแล้ว”“ทหาร มาจับเขาไป!”ช้าก่อน!หนิงเป่ย พูดอย่างเย็นชา: "ถ้าคุณต้องการจับกุมใครสักคน คุณต้องให้เหตุผลกับฉันด้วย"เผิงหย่าหนานพูดตอบ "หือ! กล้ามากที่ถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว!"“สุขภาพของปู่ของฉันแย่ลงหลังจากกินยาที่คุณสั่ง วันนี้เขาถึงกับอาเจียนเป็นเลือดและช็อค เขายังอยู่ในอาการโคม่า!”“เหตุผลนี้เพียงพอแล้วเหรอ? หากคุณเลื่อนการพบปะของคุณปู่ของฉันกับ ราชาเจิ้นเป่ยไปอีก ความผิดของคุณก็จะเพิ่มขึ้น!”หนิงเป่ยพูดต่อ "ถ้าคุณเผิงกินยาของฉันตรงเวลา ก็เป็นเรื่องปกติที่เขาจะอาเจียนเป็นเลือดแลช็อคไปในวันนี้"“เขาอาเจียนเป็นเลือดเพราะเขากำลังล้างพิษ และเขาก็ฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์หลังการล้างพิษจนหมด ส่วนอาการช็อคก็เท่ากับว่าร่างกายนั้นได้เริ่มต้นใหม่”“ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกเหนือจากนี้ คุณเผิงจะฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์เร็วๆ นี้”เผิงหย่าหนานไม่เชื่อแม้แต่เครื่องหมายวรรคตอนในคำพูดของเขา: "เขาต้องโกหกแน่ๆ!"“ใครก็ได้ พาเขาออกไป!”ใครจะกล้า!ในเวลานี้ ลุงฟู่ลุกขึ้นยืนแ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 20
เป็นยังไงบ้าง!?ทำไมยาทั้งหมดที่ฉันให้กับคุณปู่ถึงยังไม่มีร่องรอยการแกะอะไรเลยล่ะ?เป็นไปได้ไหมว่า... คุณปู่ไม่ได้ดื่มมันเลย?เผิงหย่าหนานมองดูคุณปู่อย่างสงสัยคุณเผิงกล่าว: "ฉันไม่ได้ดื่มยาที่เธอให้มาหรอก ในช่วงสามวันที่ผ่านมา ฉันแอบดื่มยาที่สหายของฉันมอบให้ฉัน"“คุณคิดว่าเป็นเพราะอะไรล่ะที่ทำให้ฉันฟื้นฟูได้ขนาดนี้”ว้าว!ความจริงก็ปรากฏ!ปรากฎว่า หนิงเป่ยรักษาอาการป่วยเรื้อรังของคุณเผิงได้จริงๆโรคที่ดื้อรั้นของคุณเผิงเป็นปัญหาทางการแพทย์ระหว่างชาติที่เรียกว่ามะเร็งอมตะ และผู้เชี่ยวชาญชั้นนำทั้งในและต่างประเทศก็หมดหนทางแต่ราชาเจิ้นเป่ยใช้เวลาเพียงสามวัน ในการทำให้คุณเผิงฟื้นตัวไม่สำคัญว่า ราชาเจิ้นเป่ย จะร่ำรวยมากจนสามารถเทียบชั้นกับประเทศทั้งประเทศได้ แต่ทักษะทางการแพทย์ของเขาก็ยังเก่งมากอีกด้วย ผู้คนควรสมควรได้รับการเปรียบเทียบกับผู้อื่นครอบครัวของอันเคอซินนั้นไม่ต้องพูดถึง พวกเขาช๊อคอยู่พวกเขาอยู่กับหนิงเป่ยมาห้าปีแล้ว แต่พวกเขาไม่รู้ว่าหนิงเป่ย รู้ทักษะทางการแพทย์และเก่งกาจมากจากไหนเขาซ่อนมันไว้นานแค่ไหน?คุณเผิงดุเผิงหย่าหนาน: “หย่าหนาน ทำไมไม่รีบไปขอโทษหมอหน
บทล่าสุด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่
