หนิงเป่ยครวจสอบดูอย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง และพบว่าไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับแหวนหยกนี้เลยลืมเรื่องนี้ไปก่อน กลับไปค่อยตรวจดูอีกทีเขาพูดอย่างเย็นชา: "ตอนนี้แกก็ฆ่าตัวตาย เพื่อเป็นการขอโทษได้แล้ว"ได้ๆ!ยาโมโต้ปลิดชีพด้วยการคว้านท้องอย่างไม่ลังเลนี่เป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ราชาเจิ้นเป่ยมอบให้เขาหลังจากนั้น หนิงเป่ยก็บินออกจากสวิตเซอร์แลนด์เขาต้องรีบกลับประเทศไป เพื่อตามหานิกายคงตงและเอาของของแม่กลับคืนมาฮันส์ไปส่งหนิงเป่ยที่สนามบินเป็นการส่วนตัวระหว่างทางหนิงเป่ยกำลังตรวจสอบแหวนหยก และไม่วางใจเหตุการณืทั้งหมดที่เกิดขึ้นวันนี้ได้เลย สุดท้ายฮันส์ก็ปล่อยวางได้เขาบินกลับต้าเซี่ยเมื่อเขากลับไปที่จื่อจินหมายเลข 1 เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าเติ้งชิงชิว ยังคงรออยู่ที่นั่นดูเหมือนว่าจะถูกเติ้งชิงชิวทำให้วุ่นวายอีกแล้วเมื่อเห็นหนิงเป่ยเข้า เติ้งชิงชิวก็ประหลาดใจ: " หนิงเป่ย คุณมาทำอะไรที่นี่?"หนิงเป่ยไม่เก่งเรื่องโกหก ดังนั้นจึงบอกความจริงว่า "กลับบ้านไง"กลับบ้าน?เติ้งชิงชิว พูดด้วยความโกรธ: "อย่าบอกว่าคุณอาศัยอยู่ใน จื่อจินหมายเลข 1 นี้"หนิงเป่ยพยักหน้าหุบปาก!เต
เขาเดาอย่างกล้าหาญว่า คนนั้นน่าาจะเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเขาหนิงเป่ยตีเหล็กตอนยังร้อนอยู่ และจดบทความแรกจากความทรงจำลงกระดาษหลังจากเขียนมันลงไปแล้ว หนิงเป่ยก็รู้สึกประหลาดใจทันทีนี่เป็นทักษะการต่อสู้ของผู้ฝึกฝนตนในสมัยโบราณ: หมัดสายฟ้า!“ลมพัดแรงขึ้น เมฆก็ทะยานลอยขึ้นฟ้า และฟ้าร้องกระหึ่ม... สายฟ้าร้องใกล้เข้ามา!”ทักษะการต่อสู้ของผู้ฝนตนโบราณ ตามชื่อคือทักษะการต่อสู้ที่ฝึกฝนโดยผู้ฝึกตนโบราณมันไม่ได้อยู่ในโลกของนักสู้โบราณธรรมดาๆเมื่อหลายทศวรรษ ทักษะการต่อสู้ของผู้ฝึกตนโบราณได้สูญเสียไปจากโลก ผลที่ตามมาคือ ทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายในโลกวรยุทธทั่วโลก ทำให้เกิดการบาดเจ็บและล้มตายจำนวนนับไม่ถ้วนไม่คิดว่าแม่จะทิ้งสิ่งล้ำค่าเช่นนี้ไว้ให้ตัวเองตอนนี้ หนิงเป่ยมั่นใจมากขึ้นว่า พ่อแม่ของเขามาจากผู้ฝึกตนโบราณโดยไม่ต้องรออีกต่อไป หนิงเป่ยก็เริ่มฝึกซ้อมทันที“ลมพัดแรงขึ้น เมฆก็ทะยานลอยขึ้นฟ้า และฟ้าร้องกระหึ่ม... สายฟ้าร้องใกล้เข้ามา!”ครั้งแรกล้มเหลว!ฟ้าร้องเล็ก ๆ กำลังเข้ามา!ครั้งที่สองล้มเหลวครั้งที่สาม ครั้งที่สี่... จนกระทั่งครั้งที่ร้อยก็ยังจบลงด้วยการคว้าน้ำเหลวหน
พวกเขากำลังดื่มชาและเล่นหมากรุกอยู่ใต้ศาลา พวกเขาดูน่าเกรงขามและมีภูมิหลังที่ดีในแวบแรกเภสัชหวง ผู้นำอาวุโสคนที่สามของนิกายคงตงก็อยู่ที่นั่นด้วยแต่ตัวเขาเองกลับไม่มีคุณสมบัติพอที่จะนั่งด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจึงต้องยืนอยู่ข้างๆ ด้วยความเคารพเมื่อเห็นว่ามีคนไม่กี่คน ตาหวงก็กัดฟันทันทีและพูดว่า "ทุกท่าน พวกเราพบกันอีกครั้งแล้ว"สายตาหลายคู่มองมาที่ตาหวงด้วยความดูถูกเหยียดหยามชายคนหนึ่งที่มีเคราแพะนั่งอยู่ในตำแหน่งสูง พูดอย่างเฉยเมย: "ตาหวง ในตอนนั้นพวกเราได้ส่งแกนิกายหวงฉีทั้งหมดไปลงนรกแล้ว แต่พวกเราดันปล่อยแกไป มันเป็นความผิดของพวกเราเอง"“วันนี้พวกเราจะส่งแกลงไปพบกับพวกมันเอง”ตาหวงระงับความโกรธไว่: "วันนี้ต้องดูว่าใครจะส่งใครลงไปกันแน่!"แค่กลุ่มเศษสวะอย่างพวกแกงั้นเหรอ?เคราแพะเหยียดหยามตาหวงพูดอย่างอดทนกับหนิงเป่ย: " หนิงเป่ย นี่คือผู้นำของ 6 นิกายจาก 36 หกนิกายฉีเหมิน "“ผู้นำคือผู้เฒ่าคงตง ผู้อาวุโสของนิกายคงตง และเขาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าของนิกายคงตงชั่วคราว”หนิงเป่ยมองดูพวกเขาราวกับมองคนตาย: "ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขามั้่นหน้าขนาดนี้ กลับกลายเป็นว่าหกนิกายหลักได้ร่วมมือก
เขาทำได้เพียงพยักหน้าตกลง: "ก็ได้ ทางที่ดีอย่าเพิ่งฆ่าพวกมัน ฉันเองก็อยากจะแก้แค้นเป็นการส่วนตัวสักหน่อย"หนิงเป่ย: "ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ความพอของตัวเอง"ตาหวพูดกับผู้คนในนิกายหวงฉี: "วันนี้เราจะล้างแค้นให้บรรพบุรุษนิกายหวงฉี และล้างแค้นให้กับความอัปยศครั้งก่อนของพวกเรา!""ฆ่า!"ฆ่า!ทันใดนั้นสาวกใของนิกายหวงฉีก็พุ่งเข้าหาสาวกจากหกนิกายราวกับสัตว์ร้ายที่หิวโหยทันทีสาวกจากหกนิกายก็ตีวงล้อมให้แคบลงทันที และสถานการณ์นั้นก็ยุ่งเหยิงอลหม่านหนิงเป่ยถูกล้อมด้วยผู้นำทั้งหกเช่นกันผู้เฒ่าคงตงหัวเราะเยาะ: " หนิงเป่ย ฉันรู้ว่าแกพอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่เรามีปรมาจารย์ขั้นสุดยอดสี่คนและปรมาจารย์ครึ่งก้าวอีกสองคน แกจะต่อกรกับพวกเราได้ยังไง!"“เว้นแต่แกจะเป็นราชาปรมาจารย์แข็งแกร่ง”หนิงเป่ย: "พูดตามตรง ฉันไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ระดับไหน วันนี้ขอให้ฉันใช้พวกแกเป็นตัววัดแล้วกัน"ผู้เฒ่าคงตงออกคำสั่ง: "ฆ่า!"ผู้นำทั้งหกเปิดระเบิดพลังออกมา และปลดปล่อยการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาพลังของทั้งหกคนที่ประสานกันได้อย่างไม่มีที่ติทั่วบริเวณนี้เต็มไปด้วยทรายและหินที่ปลิวว่อนอยู่ในอากาศ พร้อมเสียงร
พวกเขาจะเอาอะไรไปสู้กับหนิงเป่ย? ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเป็นปลาบนเขียงที่รอถูกเชือดพวกเขาคิดฆ่าตัวตายด้วยซ้ำมุมปากของตาหวงกระตุกอย่างรุนแรงไอ้สารเลวนี่เก็บซ่อนไว้อย่างดีจน เขาไม่คิดเลยว่าหนิงเป่ยจะเชี่ยวชาญวรยุทธของผู้ฝึกตนโบราณจริงๆ!เขาได้สติอย่างรวดเร็วและคำรามด้วยความโกรธ "ฆ่า! ฆ่ามันให้ฉัน!"ความแข็งแกร่งของหนิงเป่ย เป็นเชื้อเพลิงให้สาวกจากนิกายหวงฉีมีพลังและกล้าหาญมากขึ้นในการต่อสู้ในขณะที่สาวกจากหกนิกายก็พ่ายแพ้ขนาดผู้นำยังถูกจัดการไปแล้ว พวกเขายังสู้ไปเพื่ออะไรอีก?หากยังดื้อรั้นต่อไป ก็มีแต่ความตาย!สายฟ้าฟาดจากหนิงเป่ยสามารถฟาดพวกเขาทั้งหมด ให้กลายเป็นตอตะโกได้“ฉันยอมแพ้ ฉันยอมแพ้ คุณหนิงได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย”“คุณหนิง ฉันยอมจำนนแล้ว โปรดให้โอกาสฉันด้วย”“คุณหนิง ในอนาคตฉันจะยอมผ่านน้ำลุยไฟเพื่อคุณโดยไม่สงสัย…”โอ้!สาวกเกือบทั้งหมดจากหกนิกายคุกเข่าลงการต่อสู้เพิ่งเริ่มต้นและจบแล้วสิ่งนี้ทำให้สาวกในนิกายหวงฉีไม่ค่อยพอใจ“ให้ตายเถอะ พวกแกจะยอมแพ้ก่อนที่จะเริ่มสู้ได้ยังไง?”“พวกแกอย่าเพิ่งยอมแพ้ ลุกขึ้นสู้ต่อไป”หนิงเป่ยเดินไปหาผู้นำทั้งหกคน: "พูดตาม
หนิงเป่ยกลับไปที่จื่อจินหมายเลข 1 พร้อมหนังสือการเล่นแร่แปรธาตุและเตรียมพร้อมที่จะศึกษาหนังสือเล่มนี้เขาเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าของที่แม่ทิ้งไว้ให้เขา ไม่ได้เป็นยาอายุวัฒนะระดับที่สี่เท่านั้น แต่ควรมีอย่างอื่นซ่อนอยู่ในนั้นด้วยน่าสังเกตว่า ยาถงหยูก็เป็นยาระดับที่ห้าแล้วเมื่อหนิงเป่ยกลับไปถึงจื่อจินหมายเลข 1 เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า เติ้งชิงชิวกำลังสู้กับชายชุดดำสองคน และทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือดแต่เห็นได้ชัดว่า เติ้งชิงชิวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายชุดดำเธอถูกชายชุดดำคนหนึ่งตบฉาบหนึ่งรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยก้าวเท้า "เคลื่อนย้าย" ร่างไปยังเติ้งชิงชิวและคว้าเธอไว้เติ้งชิงชิวหมดสติและตะโกนว่า "หนีไป" ด้วยแรงทั้งหมด แล้วเป็นลมไปชายชุดดำสองคนไม่ลังเลที่จะสังหารหนิงเป่ยหนิงเป่ยหึออกมาอย่างเย็นชา และปล่อยวิชาหมัดสายฟ้าออกมาสายฟ้าที่ระเบิดออกมาจากภายในร่างของหนิงเป่ย ฟาดร่างชายชุดดำสองคนทันทีเปี้ยง!หลังจากเสียงดังเปี้ยง ชายชุดดำสองคนก็ถูกระเบิดออกเป็นชิ้น ๆแม้ว่าพวกเขาจะตายทันที แต่พวกเขาก็ยังคงจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้างและปฏิเสธที่จะตายไปอย่างสงบทำไมชายคนนี้ถึงระเบิดสายฟ้
สัญชาตญาณบอกเติ้งชิงชิวว่า คนสองคนนี้ต้องเป็นคนชั่วแน่นอนจากนั้นเธอก็ซ่อนตัวและแอบฟังบทสนทนาของพวกเขาสองคนนี้มาเพื่อฆ่าเจ้าของจื่อจินหมายเลข 1 และขโมยสูตรเฮยม่านซูไปเติ้งชิงชิวไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาทำสำเร็จได้ ดังนั้นเเธอจึงกระโดดออกไปเพื่อหยุดพวกเขา และเกิดการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายเติ้งชิงชิวสงสัยจากการเคลื่อนไหวของพวกเขาว่าพวกเขามาจากองค์กรที่ลึกลับและทรงอำนาจเธอจต้องสอบสวนเรื่องนี้ต่อไป และจะติดต่อเขาทันทีได้เรื่องตอนท้ายเติ้งชิงชิวก็ทิ้งข้อมูลการติดต่อของเธอเอาไว้หนิงเป่ยแอบรู้สึกเสียใจที่ฆ่าชายชุดดำสองคนนั้น จริง ๆ เขาควรจะจับตัวพวกเขามา และบังคับให้บอกที่ไปที่มามาของพวกเขาเฮ้อ ตัวเองระมัดระวังอย่างมาก แต่ไม่คิดว่าจะมีคนรู้ว่าเป็นตัวเองเป็นที่พัฒนาเฮยม่านซูเขาไม่ได้เสียพลังงานมากไปกับเรื่องนี้ และศึกษาการเล่นแร่แปรธาตุต่อไปบันทึกการเล่นแร่แปรธาตุล้วนเป็นน้ำอมฤตระดับหนึ่งถึงระดับสี่แม้ว่ายาระดับสี่จะล้ำค่า และไม่สามารถประเมินค่าไม่ได้แต่หนิงเป่ยรู้สึกว่าทักษะการเล่นแร่แปรธาตุที่แม่ของเขาทิ้งไว้นั้นไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างแน่นอนแต่หลังจากศึกษามันมาหลายชั่วโม
หนิงเป่ย: " คุณเติ้ง ผมเชื่อว่าคุณต้องรู้ถึงความล้ำค่าของยาฟื้นฟูรากฐาน ผมไม่สามารถยกมันให้คุณฟรี ๆ ได้"คุณเติ้งพูด: "เอาล่ะ พูดมาเถอะ นายต้องการอะไรตอบแทน?"หนิงเป่ย: "ผมต้องการเมล็ดยาสิบเมล็ดที่ระดับสูงกว่าระดับหก คงไม่มีปัญหาสินะ"ใบหน้าของคุณเติ้งเปลี่ยนเป็นสีดำ: "นายรู้ได้ยังไงว่าในคลังมีเมล็ดพันธุ์ระดับที่หกเหลือเพียงสิบเมล็ด นายแอบเข้ามาที่นี่งั้นเหรอ?"หนิงเป่ย: "เปล่านะ"คุณเติ้ง: "ฉันเชื่อกับผีสิ!"ฃในท้ายที่สุดคุณเติ้งก็ทำข้อตกลงนี้กับหนิงเป่ยสิบเมล็ดพันธุ์ระดับหกสำหรับยาระดับหกสองเม็ด เขาได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ!หลังจากนั้น หนิงเป่ยก็นำยาระดับหกมาสองเม็ดและไปที่นิกายหวงฉีตอนนี้ที่นิกายหวงฉีได้รวมกันเป็นแปดนิกายฉีเหมินเข้ามาแล้ว ตาหวงได้มอบอำนาจให้กับชิงหลงเป็นคนจัดการเขาปลีกตัวอย่างสันโดษตลอดทั้งวันด้วยความแข็งแกร่งปรมาจารย์ครึ่งก้าวของเขา การออกไปเที่ยวเล่นกับหนิงเป่ยก็รู้สึกอับอายหนิงเป่ยเจอตาหวงและพูด: "ตาหวง หยุดฝึกซ้อมได้แล้ว ผมจะให้ก้อนถั่วน้ำตาลกับคุณสักหลายๆ ก้อนเพื่อปรับปรุงการสมดุลคุณ มันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าการฝึกฝนของคุณ"ตาหวงคิดว่าหนิงเป่ย กำล
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่