ประธานธนาคารฮันส์ตกใจมากจนหัวใจของเขาแทบจะหลุดออกมา“ราชาเจิ้นเป่ย นี่เป็นความผิดทั้งหมดเป็นความผิดของผมแต่เพียงผู้เดียวครับ ได้โปรดอย่าโกรธเคืองประเทศพวกเราเลยครับ"“ฉันยินดีสละชีพ เพื่อขอขมา”ในขณะที่เขาพูด ฮันส์ก็เอาปืนจ่อเข้าปากและเตรียมที่จะฆ่าตัวตายแต่หนิงเป่ยหยุดเขาไว้: "ลืมมันไปเถอะ ฉันฆ่ามาเยอะแล้วในช่วงนี้ ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะฆ่าคนให้น้อยลงสักหนึ่งคนก็ยังดี"ฮันส์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าราชาเจิ้นเป่ย ฃจะให้อภัยเขาแล้วหนิงเป่ยเดินไปหาคชายชาวญี่ปุ่น: "แกชื่ออะไร"ยา… ยาโมโต้…อีกฝ่ายพูดออกมาด้วเสียงสั่นเทาหนิงเป่ย: "เอางี้แล้วกัน เรีกยพรรคพวกแกออกมาทั้งหมด แล้วมาดวลกันสักตั้งดีไหม?"ยาโมโต้ไม่ใช่คนโง่ แน่นอนว่าเขารู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของหนิงเป่ยต้าเซี่ยและชาวญี่ปุ่นมีความแค้นต่อกัน เขากลัวว่าถ้าโทรหาเพื่อนร่วมชาติญี่ปุ่นทั้งหมดมา และฆ่าพวกเขาเพื่อระบายความโกรธยาโมโต้รีบก้มหัวให้หนิงเป่ย “ไม่กล้า ไม่กล้าครับ!”“ราชาเจิ้นเป่ย กระผมทำให้ท่านขุ่นเคือง และสมควรถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ”“โปรดให้โอกาสผมได้คว้านท้องเพื่อแก้ไขเรื่องนี้ด้วย”หนิงเป่ยผิดหวั
หนิงเป่ยครวจสอบดูอย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง และพบว่าไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับแหวนหยกนี้เลยลืมเรื่องนี้ไปก่อน กลับไปค่อยตรวจดูอีกทีเขาพูดอย่างเย็นชา: "ตอนนี้แกก็ฆ่าตัวตาย เพื่อเป็นการขอโทษได้แล้ว"ได้ๆ!ยาโมโต้ปลิดชีพด้วยการคว้านท้องอย่างไม่ลังเลนี่เป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ราชาเจิ้นเป่ยมอบให้เขาหลังจากนั้น หนิงเป่ยก็บินออกจากสวิตเซอร์แลนด์เขาต้องรีบกลับประเทศไป เพื่อตามหานิกายคงตงและเอาของของแม่กลับคืนมาฮันส์ไปส่งหนิงเป่ยที่สนามบินเป็นการส่วนตัวระหว่างทางหนิงเป่ยกำลังตรวจสอบแหวนหยก และไม่วางใจเหตุการณืทั้งหมดที่เกิดขึ้นวันนี้ได้เลย สุดท้ายฮันส์ก็ปล่อยวางได้เขาบินกลับต้าเซี่ยเมื่อเขากลับไปที่จื่อจินหมายเลข 1 เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าเติ้งชิงชิว ยังคงรออยู่ที่นั่นดูเหมือนว่าจะถูกเติ้งชิงชิวทำให้วุ่นวายอีกแล้วเมื่อเห็นหนิงเป่ยเข้า เติ้งชิงชิวก็ประหลาดใจ: " หนิงเป่ย คุณมาทำอะไรที่นี่?"หนิงเป่ยไม่เก่งเรื่องโกหก ดังนั้นจึงบอกความจริงว่า "กลับบ้านไง"กลับบ้าน?เติ้งชิงชิว พูดด้วยความโกรธ: "อย่าบอกว่าคุณอาศัยอยู่ใน จื่อจินหมายเลข 1 นี้"หนิงเป่ยพยักหน้าหุบปาก!เต
เขาเดาอย่างกล้าหาญว่า คนนั้นน่าาจะเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเขาหนิงเป่ยตีเหล็กตอนยังร้อนอยู่ และจดบทความแรกจากความทรงจำลงกระดาษหลังจากเขียนมันลงไปแล้ว หนิงเป่ยก็รู้สึกประหลาดใจทันทีนี่เป็นทักษะการต่อสู้ของผู้ฝึกฝนตนในสมัยโบราณ: หมัดสายฟ้า!“ลมพัดแรงขึ้น เมฆก็ทะยานลอยขึ้นฟ้า และฟ้าร้องกระหึ่ม... สายฟ้าร้องใกล้เข้ามา!”ทักษะการต่อสู้ของผู้ฝนตนโบราณ ตามชื่อคือทักษะการต่อสู้ที่ฝึกฝนโดยผู้ฝึกตนโบราณมันไม่ได้อยู่ในโลกของนักสู้โบราณธรรมดาๆเมื่อหลายทศวรรษ ทักษะการต่อสู้ของผู้ฝึกตนโบราณได้สูญเสียไปจากโลก ผลที่ตามมาคือ ทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายในโลกวรยุทธทั่วโลก ทำให้เกิดการบาดเจ็บและล้มตายจำนวนนับไม่ถ้วนไม่คิดว่าแม่จะทิ้งสิ่งล้ำค่าเช่นนี้ไว้ให้ตัวเองตอนนี้ หนิงเป่ยมั่นใจมากขึ้นว่า พ่อแม่ของเขามาจากผู้ฝึกตนโบราณโดยไม่ต้องรออีกต่อไป หนิงเป่ยก็เริ่มฝึกซ้อมทันที“ลมพัดแรงขึ้น เมฆก็ทะยานลอยขึ้นฟ้า และฟ้าร้องกระหึ่ม... สายฟ้าร้องใกล้เข้ามา!”ครั้งแรกล้มเหลว!ฟ้าร้องเล็ก ๆ กำลังเข้ามา!ครั้งที่สองล้มเหลวครั้งที่สาม ครั้งที่สี่... จนกระทั่งครั้งที่ร้อยก็ยังจบลงด้วยการคว้าน้ำเหลวหน
พวกเขากำลังดื่มชาและเล่นหมากรุกอยู่ใต้ศาลา พวกเขาดูน่าเกรงขามและมีภูมิหลังที่ดีในแวบแรกเภสัชหวง ผู้นำอาวุโสคนที่สามของนิกายคงตงก็อยู่ที่นั่นด้วยแต่ตัวเขาเองกลับไม่มีคุณสมบัติพอที่จะนั่งด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจึงต้องยืนอยู่ข้างๆ ด้วยความเคารพเมื่อเห็นว่ามีคนไม่กี่คน ตาหวงก็กัดฟันทันทีและพูดว่า "ทุกท่าน พวกเราพบกันอีกครั้งแล้ว"สายตาหลายคู่มองมาที่ตาหวงด้วยความดูถูกเหยียดหยามชายคนหนึ่งที่มีเคราแพะนั่งอยู่ในตำแหน่งสูง พูดอย่างเฉยเมย: "ตาหวง ในตอนนั้นพวกเราได้ส่งแกนิกายหวงฉีทั้งหมดไปลงนรกแล้ว แต่พวกเราดันปล่อยแกไป มันเป็นความผิดของพวกเราเอง"“วันนี้พวกเราจะส่งแกลงไปพบกับพวกมันเอง”ตาหวงระงับความโกรธไว่: "วันนี้ต้องดูว่าใครจะส่งใครลงไปกันแน่!"แค่กลุ่มเศษสวะอย่างพวกแกงั้นเหรอ?เคราแพะเหยียดหยามตาหวงพูดอย่างอดทนกับหนิงเป่ย: " หนิงเป่ย นี่คือผู้นำของ 6 นิกายจาก 36 หกนิกายฉีเหมิน "“ผู้นำคือผู้เฒ่าคงตง ผู้อาวุโสของนิกายคงตง และเขาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าของนิกายคงตงชั่วคราว”หนิงเป่ยมองดูพวกเขาราวกับมองคนตาย: "ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขามั้่นหน้าขนาดนี้ กลับกลายเป็นว่าหกนิกายหลักได้ร่วมมือก
เขาทำได้เพียงพยักหน้าตกลง: "ก็ได้ ทางที่ดีอย่าเพิ่งฆ่าพวกมัน ฉันเองก็อยากจะแก้แค้นเป็นการส่วนตัวสักหน่อย"หนิงเป่ย: "ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ความพอของตัวเอง"ตาหวพูดกับผู้คนในนิกายหวงฉี: "วันนี้เราจะล้างแค้นให้บรรพบุรุษนิกายหวงฉี และล้างแค้นให้กับความอัปยศครั้งก่อนของพวกเรา!""ฆ่า!"ฆ่า!ทันใดนั้นสาวกใของนิกายหวงฉีก็พุ่งเข้าหาสาวกจากหกนิกายราวกับสัตว์ร้ายที่หิวโหยทันทีสาวกจากหกนิกายก็ตีวงล้อมให้แคบลงทันที และสถานการณ์นั้นก็ยุ่งเหยิงอลหม่านหนิงเป่ยถูกล้อมด้วยผู้นำทั้งหกเช่นกันผู้เฒ่าคงตงหัวเราะเยาะ: " หนิงเป่ย ฉันรู้ว่าแกพอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่เรามีปรมาจารย์ขั้นสุดยอดสี่คนและปรมาจารย์ครึ่งก้าวอีกสองคน แกจะต่อกรกับพวกเราได้ยังไง!"“เว้นแต่แกจะเป็นราชาปรมาจารย์แข็งแกร่ง”หนิงเป่ย: "พูดตามตรง ฉันไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ระดับไหน วันนี้ขอให้ฉันใช้พวกแกเป็นตัววัดแล้วกัน"ผู้เฒ่าคงตงออกคำสั่ง: "ฆ่า!"ผู้นำทั้งหกเปิดระเบิดพลังออกมา และปลดปล่อยการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาพลังของทั้งหกคนที่ประสานกันได้อย่างไม่มีที่ติทั่วบริเวณนี้เต็มไปด้วยทรายและหินที่ปลิวว่อนอยู่ในอากาศ พร้อมเสียงร
พวกเขาจะเอาอะไรไปสู้กับหนิงเป่ย? ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเป็นปลาบนเขียงที่รอถูกเชือดพวกเขาคิดฆ่าตัวตายด้วยซ้ำมุมปากของตาหวงกระตุกอย่างรุนแรงไอ้สารเลวนี่เก็บซ่อนไว้อย่างดีจน เขาไม่คิดเลยว่าหนิงเป่ยจะเชี่ยวชาญวรยุทธของผู้ฝึกตนโบราณจริงๆ!เขาได้สติอย่างรวดเร็วและคำรามด้วยความโกรธ "ฆ่า! ฆ่ามันให้ฉัน!"ความแข็งแกร่งของหนิงเป่ย เป็นเชื้อเพลิงให้สาวกจากนิกายหวงฉีมีพลังและกล้าหาญมากขึ้นในการต่อสู้ในขณะที่สาวกจากหกนิกายก็พ่ายแพ้ขนาดผู้นำยังถูกจัดการไปแล้ว พวกเขายังสู้ไปเพื่ออะไรอีก?หากยังดื้อรั้นต่อไป ก็มีแต่ความตาย!สายฟ้าฟาดจากหนิงเป่ยสามารถฟาดพวกเขาทั้งหมด ให้กลายเป็นตอตะโกได้“ฉันยอมแพ้ ฉันยอมแพ้ คุณหนิงได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย”“คุณหนิง ฉันยอมจำนนแล้ว โปรดให้โอกาสฉันด้วย”“คุณหนิง ในอนาคตฉันจะยอมผ่านน้ำลุยไฟเพื่อคุณโดยไม่สงสัย…”โอ้!สาวกเกือบทั้งหมดจากหกนิกายคุกเข่าลงการต่อสู้เพิ่งเริ่มต้นและจบแล้วสิ่งนี้ทำให้สาวกในนิกายหวงฉีไม่ค่อยพอใจ“ให้ตายเถอะ พวกแกจะยอมแพ้ก่อนที่จะเริ่มสู้ได้ยังไง?”“พวกแกอย่าเพิ่งยอมแพ้ ลุกขึ้นสู้ต่อไป”หนิงเป่ยเดินไปหาผู้นำทั้งหกคน: "พูดตาม
หนิงเป่ยกลับไปที่จื่อจินหมายเลข 1 พร้อมหนังสือการเล่นแร่แปรธาตุและเตรียมพร้อมที่จะศึกษาหนังสือเล่มนี้เขาเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าของที่แม่ทิ้งไว้ให้เขา ไม่ได้เป็นยาอายุวัฒนะระดับที่สี่เท่านั้น แต่ควรมีอย่างอื่นซ่อนอยู่ในนั้นด้วยน่าสังเกตว่า ยาถงหยูก็เป็นยาระดับที่ห้าแล้วเมื่อหนิงเป่ยกลับไปถึงจื่อจินหมายเลข 1 เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า เติ้งชิงชิวกำลังสู้กับชายชุดดำสองคน และทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือดแต่เห็นได้ชัดว่า เติ้งชิงชิวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายชุดดำเธอถูกชายชุดดำคนหนึ่งตบฉาบหนึ่งรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยก้าวเท้า "เคลื่อนย้าย" ร่างไปยังเติ้งชิงชิวและคว้าเธอไว้เติ้งชิงชิวหมดสติและตะโกนว่า "หนีไป" ด้วยแรงทั้งหมด แล้วเป็นลมไปชายชุดดำสองคนไม่ลังเลที่จะสังหารหนิงเป่ยหนิงเป่ยหึออกมาอย่างเย็นชา และปล่อยวิชาหมัดสายฟ้าออกมาสายฟ้าที่ระเบิดออกมาจากภายในร่างของหนิงเป่ย ฟาดร่างชายชุดดำสองคนทันทีเปี้ยง!หลังจากเสียงดังเปี้ยง ชายชุดดำสองคนก็ถูกระเบิดออกเป็นชิ้น ๆแม้ว่าพวกเขาจะตายทันที แต่พวกเขาก็ยังคงจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้างและปฏิเสธที่จะตายไปอย่างสงบทำไมชายคนนี้ถึงระเบิดสายฟ้
สัญชาตญาณบอกเติ้งชิงชิวว่า คนสองคนนี้ต้องเป็นคนชั่วแน่นอนจากนั้นเธอก็ซ่อนตัวและแอบฟังบทสนทนาของพวกเขาสองคนนี้มาเพื่อฆ่าเจ้าของจื่อจินหมายเลข 1 และขโมยสูตรเฮยม่านซูไปเติ้งชิงชิวไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาทำสำเร็จได้ ดังนั้นเเธอจึงกระโดดออกไปเพื่อหยุดพวกเขา และเกิดการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายเติ้งชิงชิวสงสัยจากการเคลื่อนไหวของพวกเขาว่าพวกเขามาจากองค์กรที่ลึกลับและทรงอำนาจเธอจต้องสอบสวนเรื่องนี้ต่อไป และจะติดต่อเขาทันทีได้เรื่องตอนท้ายเติ้งชิงชิวก็ทิ้งข้อมูลการติดต่อของเธอเอาไว้หนิงเป่ยแอบรู้สึกเสียใจที่ฆ่าชายชุดดำสองคนนั้น จริง ๆ เขาควรจะจับตัวพวกเขามา และบังคับให้บอกที่ไปที่มามาของพวกเขาเฮ้อ ตัวเองระมัดระวังอย่างมาก แต่ไม่คิดว่าจะมีคนรู้ว่าเป็นตัวเองเป็นที่พัฒนาเฮยม่านซูเขาไม่ได้เสียพลังงานมากไปกับเรื่องนี้ และศึกษาการเล่นแร่แปรธาตุต่อไปบันทึกการเล่นแร่แปรธาตุล้วนเป็นน้ำอมฤตระดับหนึ่งถึงระดับสี่แม้ว่ายาระดับสี่จะล้ำค่า และไม่สามารถประเมินค่าไม่ได้แต่หนิงเป่ยรู้สึกว่าทักษะการเล่นแร่แปรธาตุที่แม่ของเขาทิ้งไว้นั้นไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างแน่นอนแต่หลังจากศึกษามันมาหลายชั่วโม