เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 217
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 218
ฉู่ลี่เหรินตระหนักได้ทันทีและตะโกนว่า "ท่านผู้เฒ่าห้า ถ้าแกกล้าพูดเรื่องไร้สาระ ฉันจะไม่ปล่อยแกไป"หนิงเป่ยพูดกับผู้เฒ่าห้า: "ดี ถ้าแกทำได้ ฉันจะไว้ชีวิตแกเอง"ท่านผู้เฒ่าห้าพูดว่า: "ฉันรู้ว่าฉู่ลี่เหรินมีลูกนอกสมรสคนหนึ่งอยู่ข้างนอก มีเพียงฉันเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ แม้แต่นิกายจิ่วซวนก็ไม่รู้ ถ้าเขาไม่บอกความจริงกับคุณ คุณสามารถทำให้เขาสูญพันธุ์ได้อย่างสิ้นเชิง"ไอ้บ้าเอ้ย หุบปาก!ฉู่ลี่เหรินโกรธจนแทบเป็นบ้าแล้วทำได้ดี!หนิงเป่ยพูดกับฉู่ลี่เหริน "บอกฉันมาว่าแม่ของฉันอยู่ที่ไหน แล้วฉันจะไว้ชีวิตลูกนอกสมรสของแก"ฉัน...ฉู่ลี่เหรินอยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกแล้ว สุดท้ายได้แต่เลือกที่จะประนีประนอม "โอเค ฉันยอมบอกแล้ว ฉันจะพูดทุกอย่าง"“แม่ของแกถูกกักบริเวณในบ้านในนิกายจิ่วซวน มีเพียงท่านผู้นำเท่านั้นที่รู้”“ผู้นำจะสกัดเอาเลือดจากแม่ของแกทุกเดือน เพื่อใช้ในการบ่มเพาะ ฉันได้ข้อมูลมาชัดเจน เมื่อผู้นำออกมาจากการกักตัว แม่ของแกก็จะไร้ประโยชน์ เมื่อถึงเวลานั้น ผู้นำน่าจะฆ่าแม่ของแกก็ได้"อะไรนะ!หนิงเป่ยใจสลายเลือดของแม่ฉันถูกดูดทุกเดือน!แม่ของฉันเอาตัว
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 219
หนิงเป่ยส่ายหัวตาหวงพูดด้วยความตกใจ: "คุณไม่สามารถไปถึงระดับของปรมาจารย์สูงสุดได้ใช่ไหม?"ปรมาจารย์ ปรมาจารย์ไทจิ ปรมาจารย์ชั้นนำ ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ปรมาจารย์ขั้นสุดยอดหนึ่งเมืองและหนึ่งสวรรค์!หนิงเป่ยพูดอย่างกำกวมว่า "อยากรู้เหรอ? มีชีวิตให้รอดแล้วถึงจะบอก"ตาหวงยิ้มอย่างขมขื่น "ร่างกายหายไปแล้ว จะอยู่ได้ยังไง พอได้แล้ว ฉันทั้งแก่และอ่อนแอ แกจะทำอะไรก็ทำเถอะ"ณ หลงเต็งสีไห่“พ่อ ฆ่าผมเถอะ ช่วยให้ผมไปสบายที”“ผมเจ็บปวดมาก ผมทนไม่ไหวแล้วจริงๆ อ่าๆๆๆ...”หลงรัวจือที่เพิ่งตื่น ก็เริ่มร้องไห้ฟูมฟายอีกครั้งตอนนี้เขาเจ็บปวดทุกส่วนตั้งแต่หัวจรดเท้า จากภายในสู่ภายนอก ทุกอนูในร่างกายกำลังเจ็บปวดความเจ็บปวดนั้นเกินกว่าที่มนุษย์จะทนได้ และทุกช่วงเวลาที่เขาตื่นขึ้นมา ก็เลวร้ายยิ่งกว่าความตายหลงซ้วยปลอบใจเขาอย่างรวดเร็ว: " รัวจือ เชื่อพ่อเถอะ อีกไม่นานพ่อจะทําให้แกหลุดพ้นจากความเจ็บปวดแล้ว""รองหัวหน้านิกายจิ่วซวนออกไปจับหนิงเป่ยด้วยตัวเองแล้ว ถ้ารองหัวหน้าออกหน้า หนิงเป่ยต้องยอมจํานนแล้วมารักษาแกอย่างเชื่อฟังแน่นอน"เมื่อเขาได้ยินว่ารองหัวหน้า ฉู่ลี่เหรินลงมือเป็นการส่วนตัวแ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 220
ต้องรู้ว่ามีเพียงสองผู้สูงสุดในฉีเหมิน และพวกเขาทั้งหมดล้วนแต่เป็นผู้แข็งแกร่งรุ่นเก่าแก่ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา ไม่มีนิกายใดใน 36 นิกายของฉีเหมินที่ให้ไปถึงขั้นสุดยอดตอนนี้หัวหน้าของนิกายจิ่วซวนได้กลายเป็นปรมาจารย์สูงสุดแล้ว สถานะของนิกายจิ่วซวนจะสูงขึ้นเรื่อยๆ และอยู่ในสามอันดับแรกหัวหน้านิกายจิ่วซวนยังได้รับสิทธิพิเศษในการระดมนิยามฉีเหมิน ทั้ง 36 นิกายอีกด้วยที่ตั้งฐานหลักของนิกายจิ่วซวน ตั้งอยู่ในภูเขาและป่าไม้ที่ห่างไกลยอดเขาเทียนหลงซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในภูเขาลึกแห่งนี้ เป็นสถานที่บำเพ็ญตนของจ้าวอู่จี๋ ผู้นำนิกายจิ่วซวนภูมิประเทศของยอดเขาเทียนหลงนั้นสูงชัน และทำมุมเกือบ 90 องศากับพื้นดิน ทำให้คนธรรมดาไม่สามารถปีนขึ้นไปได้โชคดีที่หลงซ้วยเป็นปรมาจารย์ชั้นนำ ดังนั้นการปีนยอดเขาเทียนหลงจึงเป็นเรื่องง่ายเขาปีนขึ้นไปบนยอดเขาเทียนหลง เพื่อพบกับผู้นำ จ้าวอู๋จี๋จ้าวอู๋จี๋กลายเป็นปรมาจารย์ขั้นสุดยอด รัศมีของเขาไม่มีใครเทียบ ได้ และท่าทางของอันองอาจของเขาทำให้ลูกน้องของหลงซ้วยรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัวจ้าวอู๋จี๋ถูกรายล้อมไปด้วยสมบัติล้ําค่าต่าง ๆ นั่นเป็นของขวัญแสดงค
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 221
"ฉันหวังว่าแกจะคว้าโอกาสนี้ไว้"หนิงเป่ยพูดอย่างเย็นชา: "ไอ้คนแซ่หลง ฉันจะให้โอกาสแกและหัวหน้านิกายจิ่วซวนด้วย""ฉันต้องการให้พวกแกคุกเข่าลง และพามาแม่ของฉันกลับบ้านตระกูลหลงอย่างต้อนรับ มอบทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลหลงให้กับแม่ของฉัน และฆ่าตัวตายเพื่อเป็นการทดแทนบุญคุณ ฉันสามารถให้ทางรอดแก่ครอบครัวของแกได้""ไม่อย่างงั้น ฉันจะฆ่าพวกแกเก้าชั่วโคตร!"กำเหิม!หลงซ้วยตะโกนด้วยความโกรธ: "ไอ้คนแซ่หนิง แกยังไม่รู้ใช่ไหม ว่าหัวหน้านิกายจิ่วซวนได้กลายเป็นปรมาจารย์ขั้นสุดยอดแล้ว"“ด้วยวิชาแมวสามขาของแก แกไม่ได้อยู่ในสายตาของท่านผู้นำนิกายจิ่วซวนด้วยซ้ำ การฆ่าแกมันง่ายกว่าการขยี้มดให้ตายเสียอีก”หนิงเป่ย: "ปรมาจารย์ขั้นสุดยอด? เขาเก่งมากเหรอ? ในสายตาของฉัน ปรมาจารย์ขั้นสุดยอดกับคนธรรมดานั้นไม่แตกต่างกันเลย"“แกควรทำตามที่ฉันบอกอย่างเชื่อฟังเสียดีกว่าดีกว่า ไม่อย่างนั้น ฉันจะไปที่ประตูบ้านแก แล้วจะไปเด็ดหัวของแกกับจ้าวอู๋จี๋”ตึ้ด!สายนั้นก็ถูกตัดไปเพ้อเจ้อ!จ้าวอู๋จี๋โกรธมากและคำรามเหมือนมังกร คลื่นเสียงอันทรงพลังยังถล่มอาคารหลายหลังในบริเวณใกล้เคียง เสียงดังก้องอยู่ในภูเขาอยู่เป็นเว
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 222
งั้นเขาก็สามารถถอนพิษได้เช่นกันหลงซ่วยทําหน้าตั้งตารอ "ท่านราชาโอสถ งั้นท่านก็สามารถแถอนพิษนี้นี้ได้แน่นอนเถอะ"ราชาแโอสถยักหน้า: "รักษาได้ก็รักษาได้ แต่ต้องใช้สมุนไพรระดับหกจึงจะสามารถปรุงยาได้"ซู่ด!หลงซ้วยสูดลมหายใจสมุนไพรระดับที่ห้านั้นอยู่ในอันดับต้นๆ ใน ต้าเซี่ย แล้ว ราชายาใช้เวลาหลายสิบปีในการเก็บตัวอย่างสันโดษก่อนที่เขาจะสามารถปลูกพืชสมุนไพรระดับที่ห้าได้สำหรับสมุนไพรระดับหก ตนไม่กล้าแม้แต่จะคิดเท่าที่เขารู้ ยาสมุนไพรระดับ 6 ที่จดทะเบียนในต้าเซี่ยมีเพียงต้นเดียวและเก็บไว้ในคลังของพระราชวังต้องห้าม ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ราชาผู้เฒ่าก็ไม่สามารถเอายาสมุนไพรระดับ 6 นี้ได้อย่างง่ายดายหลงซ้วยตกอยู่ในความสิ้นหวังอย่างสุดขีดอีกครั้งหากไม่มีสมุนไพรระดับหก ก็ไม่สามารถช่วยลูกชายของฉันได้?อย่างไรก็ตามจ้าวอู๋จี๋กลับพูดว่า: "สมุนไพรระดับหก ผมสามารถมันได้"จริงเหรอ?หลงซ้วยตื่นเต้นมาก: "ท่านพ่อตา หลานชายของท่านต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บทั้งวัน อยู่ไม่สู้ตาย ถ้าช่วยเขาไม่ได้ ผมกับยาจือก็จะคงไร้ผู้สืบทอด"“ได้โปรดท่านพ่อตา โปรดช่วยหลานชายของท่านด้วย”แต่ราชาโอสถตั้งค
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 223
หนิงเป่ย: " คุณเติ้ง คุณดูไม่ค่อยมีความสุขนะ"คุณเติ้ง: "ไร้สาระ แกโทรหาฉันแต่ละครั้งก็ไม่มีเรื่องดีเลย ฉันจะมีความสุขได้ยังไง?"หนิงเป่ย: "งั้นผมจะพูดเรื่องยาวให้สั้นๆ เอง ผมอยากได้สมุนไพรระดับหกในคลัง"คุณเติ้ง: "ประโยคแรกที่แกพูดกับฉันคืออะไรนะ?"หนิงเป่ยพูดอย่างงงๆ : "ไม่เจอกันนาน ตอนนี้คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า?"คุณเติ้ง: "ฉันยุ่งมาก ลาก่อน!"สายนั้นก็ถูกตัดไปตาหวง: "ฮ่าๆ!"หนิงเป่ยโทรหาคุณเติ้งอีกครั้ง: " คุณเติ้ง มีเรื่องจะคุยด้วย อย่าเพิ่งรีบวางสายสิ"คุณเติ้งกังวล: "ฉันบอกว่าแกไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม แกคิดว่าฉันสามารถเอาสมุนไพรระดับหกมาให้กับแกได้หรือเปล่า อย่าเสียความพยายามของแกเลย ฉันจะไม่ให้สมุนไพรระดับหกกับแกแม้ว่า ฉันต้องจบชีวิตตัวเองก็ตาม""แกต้องรู้ว่าเมื่อเจ้าครองนครของประเทศป่วยหนักในปีนั้น เขาก็ไม่ยอมที่จะใช้สมุนไพรระดับหกสามารถช่วยชีวิตเขาได้ เ ตอนนี้พอแกเปิดปาก ฉันก็จะมอบสมุนไพรระดับหกให้ เพ้อฝันไปแล้ว"“ขณะนี้ฉันกำลังอยู่ในการประชุมสภาต้าเซี่ยและ ราชาผู้เฒ่าก็กำลังมาถึงเร็วๆ นี้ หากราชาผู้เฒ่าเห็นฉันโทรศัพท์ในครั้งนี้ เขาจะลงโทษฉันและวางสายอย่างแน่นอน”คุณเติ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 224
ทุกคนมีท่าทางดูถูกและขี้เกียจเกินไปที่จะมองมันอีกครั้งแต่คุณเหยียนผู้รับผิดชอบด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีก็อุทานว่า "เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่หรือเปล่า?"เขารีบวิ่งไปแย่งโทรศัพท์และใบหน้าเกือบจะแนบไปที่หน้าจอ สังเกตมันอย่างระมัดระวังทุกคนพูดไม่ออก: ดูท่าทางที่ไร้ประสบการณ์ของเขาสิหลังจากนั้นครู่หนึ่ง คุณเหยียนก็หัวเราะอย่างดุเดือด: "ฮ่าๆ เซี่ยของฉันรอดแล้ว ต้าเซี่ยรอดแล้ว""แลกเปลี่ยนเลย มาแลกเปลี่ยนมันกับสมุนไพรระดับหกเถอะ เราจะส่งมอบสมุนไพรระดับหกให้กับนายเป็นการส่วนตัวตอนนี้เลย"ทุกคนต่างกังวล: "คุณเหยียน คุณกำลังทำอะไรอยู่!"“อย่าตกลงเองแบบนี้สิ จำภาพลักษณ์ของคุณไว้ คุณไม่สามารถล้อเล่นได้”คุณเหยียนด่าแช่งเสียงดัง: "พวกคุณไม่รู้อะไรเลย นี่คือข้อมูลทางเทคนิคที่สำคัญของเครื่องพิมพ์โฟโตลิโธกราฟีขนาดสี่นาโนเมตร!"“ไม่ต้องพูดถึงการแลกเปลี่ยนกับสมุนไพรระดับหก แม้แต่ชีวิตของคนแก่อย่างพวกเราก็คุ้มค่าแล้ว"อะไรนะ!ข้อมูลทางเทคนิคที่สำคัญของเครื่องโฟโตลิโธกราฟีขนาดสี่นาโนเมตร!ทุกคนต่างบ้าคลั่งและยืนขึ้นอย่างตื่นเต้นดังที่ทุกคนทราบกันดีว่าเทคโนโลยีโฟโตลิโธกราฟีของต้าเซี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 225
ตอนนี้จ้าวอู๋จี๋กลายเป็นปปรมาจารย์ขั้นสุดยอดแล้ว หากเขาเอาแม่มาข่มขู่ตัวเอง ตัวเขาอาจไม่สามารถรอดชีวิตแล้วมาช่วยแม่ได้นิกายจิ่วซวนได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา ห้าก้าวหนึ่งท่า สิบก้าวหนึ่งขานแต่ด้วยความแข็งแกร่งของหนิงเป่ย มันเหมือนกับการเข้าไปในดินแดนที่ร้างผู้คนแต่เขาค้นหาในนิกายจิ่วซวน และไม่พบเบาะแสใดๆ เกี่ยวกับแม่ของเขา ซึ่งทำให้เขาท้อแท้ขณะที่เขากำลังจะจากไป จู่ๆ เขาก็ได้กลิ่นยาหอมแปลกๆ“กลิ่นหอมสมุนไพรนี้คือ...เครามังกร? และมันคือเครามังกรศักดิ์สิทธิ์ระดับสูง”หนิงเป่ยตามกลิ่นยาไปทันที และไม่นานก็มาถึงยอดเขาเทียนหลงเมื่ออยู่ใกล้มาก กลิ่นหอมของเครามังกรนั้นก็แรงมาก หนิงเป่ย ตระหนักได้ทันทีว่าเครามังกรเป็นสมุนไพรที่ดีที่สุดในบรรดาสมุนไพรระดับห้า และกำลังจะได้รับการเลื่อนขั้นไปเป็นระดับสมุนไพรระดับหกสมุนไพรระดับหกอีกต้นหนึ่ง!หนิงเป่ยมีสีหน้าตื่นเต้น ตาหวงรอดแล้วในเวลานี้ บทสนทนาระหว่างคนสองคนดังมาจากในห้องราชาโอสถพูด: "เจ้านิกายเจ้า คุณแน่ใจหรือว่าจะเอาสมุนไพรระดับหกนี้ไปช่วยชีวิตหลานของคุณ"จ้าวอู๋จี๋พูดว่า: "แล้วความเห็นของท่านราชาโอสถล่ะ?"ราชาโอสถพูด: "พูดตา
บทล่าสุด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่
