บทที่ 217

มันจบสิ้นแล้ว!

ฉู่ลี่เหรินหมดหวังอย่างยิ่ง

ศิษย์ชั้นยอดหลายร้อยคนจากนิกายจิ่วซวนก็รีบพุ่งไปข้างหน้าเช่นกัน

หนิงเป่ยรีบวิ่งเข้าไปในฝูงชนและปล่อยพลังเต็มพิกัด

เขาเป็นเหมือนยมฑูต ผ่านไปแห่งใด คนก็พากันล้มตาย

ต่อหน้าหนิงเป่ย พวกเขาไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะทหารชั้นเลวด้วยซ้ำ

ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ลูกศิษย์ชั้นยอดหลายร้อยคนของนิกายจิ่วซวนก็ล้มลงกับพื้น ไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป

ความแข็งแกร่งของหนิงเป่ย ทำให้ทุกคนที่ในบริเวณนี้ตกใจ และไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หนิงเป่ยอีก

ส่วนผู้คนจากแก๊งชิงหลงเฝ้าดูด้วยความตื่นเต้น

แข็งแกร่งมาก!

พวกเขาเลือกเจ้านายถูกต้องแล้ว

หนิงเป่ยเดินไปหาฉู่ลี่เหรินแล้วพูดว่า "นิกายจิ่วซวน มีแค่นี้เองเหรอ"

ฉู่ลี่เหรินสูดลมหายใจเข้าลึก ไม่มีความกลัวบนใบหน้าของเขา

"หนิงเป่ย ฉันยอมตายด้วยน้ำมือแก ฉันยอมแพ้"

“แต่ถึงแม้ว่าฉันจะตายไป ฉันก็ยังได้กไรอยู่ อย่าลืมว่าฉันฆ่าครอบครัวของตาหวงไปสี่ชีวิต และแกฆ่าฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น หัวเราะที่หลังดังกว่า ฮ่าๆ”

ตาหวงกัดฟันของเขา

ใช่ ครอบครัวของตนทั้งหมดถูกฆ่า แต่เขากลับได้ฆ่าเพียงฉู่ลี่เหรินเท่านั้น ยังไงเขาก็ยังเป็นฝ่ายเสียเปรี