เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 27
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สามีปลายแถว บทที่ 28
“ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวคนเดียวจะดูแลกิจการทั้งหมดนี้นะครับ”“ฉันก็มีผู้ช่วยค่ะ ก็เลยดูแลทุกอย่างได้ไง ไม่ได้ดูแลเองทั้งหมด”“หมายถึงวสินเหรอครับ”“ใช่ค่ะ รวมถึงคนอื่นๆ ด้วย แต่ฉันไว้ใจพี่สินที่สุด”“ที่นี่สวยมากเลยนะครับ ท่ามกลางขุนเขาแล้วก็กว้างใหญ่มาก เอ่อ จอดแล้วเดินได้ไหมครับผมอยากชมองุ่นของคุณ”“ได้สิคะ งั้นจอดตรงที่มีคนงานก็แล้วกัน” ว่าแล้วเธอก็ขับรถนำไปยังจุดที่มีคนงานของถากถางหญ้า บางส่วนก็กำลังเก็บเกี่ยวผลผลิต และพอเห็นว่าแสงฉายกำลังมาลูกน้องทั้งหมดก็หันมาทักทายพร้อมกัน“สวัสดีครับนายหญิง” ทุกคนทักทายพร้อมกัน“สวัสดีค่ะ ตามสบายนะคะพอดีแสงพาเพื่อนมาเที่ยวน่ะ” แสงฉายตอบกลับเสียงหวานและยิ้มละมุนละไม“เจอร์รี่คะ มาทางนี้” เธอเรียกเขาพร้อมกับกวักมือเรียก แล้วเดินเข้ามาในร่ององุ่น เขาตื่นตาตื่นใจมาก บรรยากาศน่าอยู่ แต่ขณะที่เขากำลังเดินผ่านคนงาน หูก็ดันได้ยินคนงานนินทาแต่ฟังไม่รู้เรื่อง ทว่าคนที่ชะงักคือแสงฉายแทน
สามีปลายแถว บทที่ 29
“อื้อ รสชาติดีจังเลยครับ แล้วคุกกี้พวกนี้ผมชิมได้ใช่ไหม”“ได้สิคะ” พูดจบเธอก็หยิบมาให้เขาชิม ซึ่งคุกกี้ก็มีลูกองุ่นผสมอยู่ด้วย รู้สึกว่าอะไรก็อร่อยไปหมดเพราะชิมไปด้วยมองหน้าเธอไปด้วยนี่แหละ พอมองนานๆ เธอก็รู้สึกเคอะเขินจนต้องเดินหนีไปทางอื่น แสร้งดูลูกค้าเข้ามาในร้านไปด้วย ส่วนเขาก็ชิมขนมซึ่งเป็นของฝากต่างๆ อย่างเพลิดเพลิน ด้านข้างก็จะมีร้านกาแฟด้วย แต่เขายังไม่อยากดื่ม สายตาก็กวาดมองไปทั่ว“คนเยอะเหมือนกันนะครับ” เขาเดินมาถามเธอด้วยความสงสัยเพราะเป็นแค่สวนองุ่นทำไมถึงได้มีนักท่องเที่ยว“เราทำเป็นการท่องเที่ยวเชิงเกษตรด้วยค่ะ ให้ท่องเที่ยวเข้ามาชม ชิม ช้อป และมีที่พักให้เป็นรายวัน มีให้เช่ารถ ATV ขับเล่นด้วย อีกอย่างที่นี่เป็นจุดแวะพักค่ะ ออกไปจากไร่นี้ก็คือถนนใหญ่แล้วเดินทางเข้ามาสะดวกสบาย เหนื่อยๆ ก็แวะมาทานข้าว”“อ่อ มิน่าล่ะนักท่องเที่ยวถึงได้เยอะ” เขาพูดพลางเดินออกมาจากร้าน แล้วมองนักท่องเที่ยวไปทั่ว ทว่าอยู่ๆ เขากลับต้องชะงักและมองนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารริมน้ำ พอมองเ
สามีปลายแถว บทที่ 30
“ตาฝาดหรือเปล่าวะ เจ้านายบอกว่ามัน... มันตายแล้ว” เพื่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เบาเพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน แต่ก็ไม่มีใครได้ยินหรอกเพราะนั่งกันอยู่โต๊ะเดียว“แต่เรามาตามหามันไม่ใช่เหรอ ถ้ามันตายก็ต้องพบศพ แต่นี่ศพก็ไม่เจอแสดงว่ายังไม่ตาย แล้วเมื่อกี้กูเห็นมัน รูปร่างสัดส่วน สีผม เหมือนมันเลย”“แล้วมันมากับใคร”“ผู้หญิงคนหนึ่ง ขับรถออกไปเมื่อกี้ กูว่าต้องมีคนช่วยมันเอาไว้ ต้องตามหาให้ได้ว่าใช่ไอ้เจสันจริงหรือเปล่า แล้วจะได้เก็บมันจริงๆ ซะที ไม่อย่างนั้นเจ้านายเราทำงานแบบอยู่ไม่สุขแน่”“เราจะตามหามันได้จากที่ไหน”“รถคันเมื่อกี้ เราไปถามก็ได้นี่ว่ารถใคร ต้องเป็นคนของที่นี่แน่ แล้วถ้าใช่เก็บมันพร้อมกันเลย” เมื่อคุยกันเสร็จ ก็รีบจัดการตามที่คิดกันเอาไว้ทันทีส่วนแสงฉายก็รีบพาเจรัลด์กลับมาที่บ้าน พร้อมกับสังเกตท่าทีของเขาแล้วก็เป็นห่วง กังวลว่าเกิดอะไรขึ้น กระทั่งมาถึงบ้านเขาก็รีบร้อนลงจากรถและเดินเข้าบ้านจนเธอต้องเดินตาม“เดี๋ยวๆ ค่ะ เจอร์รี่ เกิดอะไรขึ้น ท่
สามีปลายแถว บทที่ 31
ต่อมา ก็ถึงเวลาตามนัดที่แสงฉายต้องไปทานมื้อค่ำกับครอบครัวใหม่ของบิดา แต่ก่อนไปเธอก็ให้แม่บ้านทำอาหารเอาไว้ให้เจรัลด์ แบ่งลูกน้องสามถึงสี่คนดูแลรอบบ้าน เผื่อจะมีคนไม่น่าไว้ใจป้วนเปี้ยนมาแถวนี้ ใจจริงเธอก็ไม่อยากไปหาบิดาหรอกเพราะเป็นห่วง แต่ได้รับปากกันเอาไว้แล้ว และแน่นอนว่าเธอต้องไปตอบคำถามบิดาถึงเรื่องที่เอาผู้ชายมานอนในบ้านอีก“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ รีบทานรีบคุยแล้วก็จะได้กลับ” วสินบอกกับเจ้านายคนงาม ขณะที่เป็นคนขับรถกระบะออกมา โดยมีผู้ติดตามอีกหนึ่งคนเท่านั้น“ตอนนี้ความจำของเจอร์รี่กำลังกลับมา ดูเหมือนตัวตนของเจอร์รี่น่ากลัว”“ตัวตนเหรอครับ”“ไม่รู้หรอกว่าเขาคือใครกันแน่ แต่เขาถูกปองร้ายแบบนี้ก็ต้องไม่ธรรมดา อีกอย่างวันนี้เขาบอกว่าเห็นคนพวกนั้นและเขาร้อนใจ”“และนายหญิงเองก็ร้อนใจใช่ไหม”“ใช่ค่ะ แสงเป็นห่วง”“เป็นห่วงเขาจากใจจริงหรือเป็นห่วงตามหน้าที่” วสินถามยิ้มๆ ทำ
สามีปลายแถว บทที่ 32
“ไม่ใช่แขกมั้งคะคุณพ่อ ได้ยินมาว่าเป็นฝรั่ง” เกศรินทร์แทรกขึ้นน้ำเสียงเยาะหยันมาก แสงฉายจึงชะงักการทานอาหาร“ได้ยินเนี่ย จากไหนเหรอคะ ใครคาบ... มาบอก” แสงฉายตั้งใจเหน็บเพราะรู้ว่าคนฟ้องก็อยู่แถวนี้นี่แหละ“แสง ไม่ดีเลยนะลูก คือ พ่อได้ยินคนงานของลูกเขาพูดกันน่ะเรื่องแขกของลูกลูกพาเขาไปพักที่บ้านหรือ” อังกูรถามอย่างใจเย็นใช้น้ำเย็นเข้าลูบเพราะรู้จักนิสัยของบุตรสาวดีว่า เธอค่อนข้างจะปากร้ายถ้าหากโมโหขึ้นมา“ค่ะ หนูพาเขาไปพักที่บ้าน...” แสงฉายตอบพลางมองไปยังสองแม่ลูกที่เอียงหูฟังอย่างตั้งใจ“อุ้ยตาย! พาไปพักที่บ้านอย่างนั้นเหรอ” เกตุแก้วอุทานและถามน้ำเสียงเหยียดๆ“แบบนี้ชาวบ้านไม่เอาไปนินทากันหมดแล้วเหรอคะว่า นายหญิงเอาผู้ชายมานอนบ้าน” เกศรินทร์ว่า“ชาวบ้านยังไม่เอาไปนินทาหรอกค่ะ นอกเสียจากคนแถวนี้จะปากสว่าง” แสงฉายหันไปว่าและยิ้มให้เกศรินทร์“คุณแสง คุณว่าใคร” เกตุแก้วถามด้วยความไม่พอใจ“คุณพ่อไม่ได้รู้เรื่องนี้จากชาวบ้านมั้งคะ
สามีปลายแถว บทที่ 33
“คุณแสง! ฉันไม่มีวันให้ยัยเกรซใฝ่ต่ำหรอกจะบอกให้” เกศรินทร์ที่นั่งฟังอยู่ได้แต่กัดฟันแน่นด้วยความเดือดดาล แต่เถียงอะไรไม่ได้“ฉันจะรอดูก็แล้วกันค่ะ”“แสง อย่าเพิ่งเถียงกันเลยได้ไหม” บิดาห้ามปรามขึ้น“แต่เมียของคุณพ่อน่ะ...” แสงฉายกำลังจะต่อว่าแต่...“ทำไม ฉันทำไม” เกตุแก้วสวนขึ้นทันที“ไม่ทำไมหรอกค่ะ ถ้าฝ่ายคุณไม่เริ่มอยากรู้อยากเห็น คงไม่ได้เถียงกัน”“ฉันไม่ได้อยากรู้อยากเห็นเรื่องต่ำๆ แบบนี้หรอกนะ” เกตุแก้วเริ่มของขึ้นแล้วสินะ“ยอมรับเลยค่ะว่ามันอยู่ต่ำกว่าสะดือ นั่นคือสิ่งที่พวกคุณอยากรู้ ถึงได้เรียกฉันมา อยากรู้ว่าผู้ชายของฉันเป็นใครมาจากไหน หล่อหรือเปล่า รวยไหม บอกให้ตรงนี้ก็ได้ค่ะ เขาก็แค่คนพเนจร อ่อ จะบอกอีกอย่างก็ได้ค่ะ เขาเชื่อเจอร์รี่เผื่ออยากเรียกชื่อ และไม่ต้อง ไปสอด... ส่อง นะคะ ว่างๆ เดี๋ยวจะพามาให้ชม เปิดตัวพร้อมกับแฟนของยัยเกรซก็ได้ ยัยเกรซมีแฟนหรือเปล่าเอามาอวดกันสักหน่อยดีไหม หืม” ดูเหมือนคำถามทิ้งท้ายของเธ
สามีปลายแถว บทที่ 34
แต่เวลาเดียวกันนั้น แสงฉายกับวสินก็นั่งรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล แต่พยายามสะกดกลั้นเอาไว้ ไม่ให้แสดงออกมาเท่าไหร่ พยายามเข้มแข็งกับการกับคำพูดของบิดา เกตุแก้วรวมถึงลูกเลี้ยง และแม้ว่าภายนอกจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ภายในจิตใจนี่สิที่มันมีรอยปวดร้าว มันเจ็บปวดจนอยากจะร้องไห้ ยิ่งนานวันเธอก็ยิ่งเหมือนคนนอก ไม่เคยได้รับการปกป้อง ฉะนั้นความอ่อนแอต้องเก็บซ่อนมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดน้ำตาตกในก็ช่างมัน“ถ้าอัดอั้นก็ระบายออกมาก็ได้นะครับ” วสินเอ่ยขึ้นเบาๆ ท่ามกลางความเงียบขณะที่กำลังขับรถ“แสงโอเคค่ะ แสงชินแล้ว” แสงฉายตอบเสียงเรียบ“นายยังไม่ชินหรอกครับผมรู้ ขอโทษที่ผมทำอะไรไม่ได้มากไปกว่ายืนฟัง” เขาได้แต่ยืนฟัง นั่นก็เพราะว่าแสงฉายเข้มแข็งและเอาตัวรอดจากคนพวกนั้นได้“เหมือนถูกเรียกไปรุมนะคะว่าไหม แต่แสงก็รู้ล่วงหน้าแล้วล่ะว่ามันต้องเป็นแบบนี้”“เหมือนสี่รุมหนึ่ง แต่นายของผมเก่งมากเลยรู้ไหม”“แสงไม่ได
สามีปลายแถว บทที่ 35
เธอกำลังหวั่นไหวในความรู้สึกตัวเองต่างหาก และทุกอย่างจะเกิดขึ้นเพราะว่าเธอชอบเขา แต่เวลานี้ไม่ทันได้คิดหรือไตร่ตรองอะไรทั้งสิ้นเพราะอารมณ์กำลังเตลิดเกินจะมีสติ และยอมให้เขามอบจูบแสนหวาน อ่อนโยนให้ด้วยความเต็มใจเนิ่นนานกว่าจะถอนจูบออกเพื่อมองหน้ากันอีกครั้ง“ไว้ใจผมไหม” เจรัลด์กระซิบถามขณะที่เรียวปากยังคงชิดกัน เธอรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นที่รดรินลงมา เธอยังคงหายใจหอบแต่ไม่ได้เอ่ยอะไรนอกเสียจากเลียริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเท่านั้นแหละเขาก็ฉกจูบที่ปากนุ่มอีกครั้ง แต่คราวนี้รวดเร็ว เร่าร้อน หนักหน่วงจนหายใจแทบจะไม่ทัน เธอก็ตอบรับจูบได้เก่งและเร่าร้อนขึ้น พร้อมกับเสียงหายใจหอบพร่าดังสลับกัน เรียวปากขบเม้มพร้อมกับละเลียดเรียวลิ้นปาดเลียบนเรียวปากหวาน ก่อนจะสอดแหย่เข้าไปในโพรงปาก และตวัดควานหาความหวานจากลิ้นอุ่นที่ตอบไร้เดียงสาดูดดื่ม ขบเม้มกันเป็นบางจังหวะ สติหลุดลอยเหมือนปลดปล่อยไปกับความสุขจูบเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ และมาพร้อมกับเสียงหายใจหอบกระชั้นหนักหน่วง และจากมือหนาที่ประคองใบหน้าเธอเอาไว้ ขยับเคลื่อนลงมาลู
บทล่าสุด
สามีปลายแถว บทที่ 63 (จบ)
“ซี๊ด อ่า เยส อ่า” เขาหายใจหอบ พร้อมกับแนบกลางกายกับเนินเนื้อนุ่มเอาไว้โน้มตัวลงไปสวมกอดและจูบอย่างดูดดื่ม เนิ่นนานจนรู้สึกว่ามังกรตัวร้ายได้ปลดปล่อยพ่นพิษออกมาจนหมดแล้ว ร่างกายทั้งสองเบาหวิวสุขสม และเหนื่อยหอบอย่างประหลาด ทว่าเขายังคงจูบอ้อยอิ่งอยู่นานจนอิ่มเอม แล้วค่อยถอดแท่งร้อนออกช้าๆ ทว่าทั้งคู่ยังหอบอยู่ พูดออกมาไม่ได้ มีเพียงแววตาที่สื่อถึงกันเท่านั้น เขาจึงยิ้มบางๆ และแนบหน้าผากกับเธอเอาไว้“จะเบื่อไหมถ้าผมจะพูดว่า... ผมรักคุณ” เขากระซิบที่ปากอิ่มเบาๆ“ฉันไม่ได้ยินคำนี้มาเป็นเดือน จะเบื่อได้ยังไงคะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเดียวกัน“ผมคิดถึงแทบขาดใจ ไม่เป็นอันทำงานเลย” พูดจบเขาก็ประคองใบหน้าเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยน“ฉันก็รักและคิดถึงคุณมากค่ะ”“เสร็จแล้ว หายคิดถึงหรือยัง” เขาถามเสียงเจ้าเล่ห์เชียว“แล้วคุณล่ะคะ”“หึๆ ยังเลย กินได้อีก กินได้เรื่อยๆ ผมมีความสุขมากนะรู้ไหม
สามีปลายแถว บทที่ 62
“อืม ค่ะ” เธอตอบสั้นๆ เขาก็ใช้มือข้างเดิมแหวกกลีบสาวออกจากกัน พร้อมกับใช้ปลายนิ้วกรีดกรายไปตามร่องเสียวที่เริ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน เขาบดเบียดฝ่ามือและปลายนิ้วกับร่องเสียวขึ้นลงจนไหมสีดำเปียกลู่“ซี๊ด อ่า เจอร์รี่ อืม เสียวค่ะที่รัก” เธอครางออกมาและพูดด้วยความที่ทนไม่ไหวอีกต่อไป เสียวซ่านทุกอณูรูขุมขน“เสียวตรงไหนจ้ะ เสียวเพราะปากผมหรือมือ”“อืม ทั้งสองเลยค่ะ อ่า มือคุณร้อนจังเลยค่ะ” เธอกระซิบบอกเสียงหวาน“ผมร้อนทั้งตัว อยากเข้าไปร้อนในตัวคุณด้วย แต่เดี๋ยวก่อน” เขาเองก็มีความต้องการไม่แพ้เธอ เพียงแต่เขาอยากจะดื่มด่ำกับความหวานและบำเรอเธอให้ถึงที่สุด“ซี๊ดดดด อ่า เข้ามาสิคะ” เธอเรียกร้องเสียงแหบพร่าแผ่วเบา พลางกระดกยกสะโพกขึ้นรับจังหวะที่ปลายนิ้วกรีดกรายร่องเสียวหนักหน่วง“อ่า อืม ที่รัก อ่า อย่าทรมานกันสิคะ อ๊ะ! ฉันเสียวจะแย่อยู่แล้ว” เธอครางเสียงหวานแผ่วเบา“ดีจ้ะผมอยากให้คุณรู
สามีปลายแถว บทที่ 61
ทว่าช่วงเวลาเดียวกันนั้น แสงฉายยังคงเดินเล่นอยู่ในสวนหน้าบ้าน อย่างเพลิดเพลิน จากนั้นก็กวาดตามองออกไปยังไร่องุ่นที่กว้างสุดลูกหูลูกตา แม้ว่าเวลานี้พระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว แต่ก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจน เธอสูดอากาศเย็นสดชื่นเข้าปอดเพื่อความผ่อนคลาย หลับตาพริ้ม แต่แล้วอยู่ๆ ก็นึกถึงเจรัลด์ขึ้นมาอีกครั้งใช่เธอคิดถึงเขา และกลัวว่าเขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว กลัวมันจะเป็นเพียงความวาบหวามที่เกิดขึ้นมาในขณะนั้นเท่านั้นเอง เขาคงจะไม่จริงจังหรอก อีกอย่างฝรั่งก็ไม่ได้แคร์เรื่องเซ็กส์อยู่แล้ว เธอคิด แต่เธอรักเขาไปแล้วจะห้ามใจไม่ให้คิดถึงอย่างไรได้“ฉันจะรอคุณนะเจอร์รี่ นานแค่ไหนก็จะรอ” มันเป็นการรอคอยโดยไร้ซึ่งความหวังเหลือเกิน เธอคิดแล้วก็ถอนหายใจจากนั้นจึงตัดสินใจเดินกลับเข้าบ้าน ซึ่งเวลานี้บนโต๊ะอาหารถูกจัดเตรียมเอาไว้แล้วด้วยฝีมือแม่บ้านพร้อมกับครอบฝาชีเอาไว้เป็นอย่างดี เธอเห็นแล้วจึงเดินผ่านเลยขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อจะได้อาบน้ำชำระคราบเหงื่อไหลเสียก่อนแต่ในทุกๆ วันที่แสงฉายกลับขึ้นห้อง ก็ยังคงรู้สึกถึงความหวามไหว ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งห้อง มันมีร่องร
สามีปลายแถว บทที่ 60
“ใช่ค่ะ เดี๋ยวเขาก็มา” เธอตอบเสียงเรียบขึ้น“รู้น่าว่าคิดถึง”“ก็ต้องคิดถึงสิคะ เป็นเรื่องธรรมดา”“ปกติผู้หญิงจะปากแข็ง แต่นี่ไม่”“จะปากแข็งไปทำไมคะ คิดถึงก็บอกคิดถึงสิ”“แล้วมีความคิดสักวูบไหมที่คิดว่าเขาจะไม่กลับมา”“มีค่ะ แอบคิดว่าคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน จะรักษาสัญญาไปทำไม เราอาจจะเป็นทางผ่านก็เป็นได้ แต่คิดอีกที ช่วงเวลาที่ไม่นานมันก็ทำให้เราเห็นทุกอย่างที่เขาอยากให้เห็น เช่นตัวจริงของเขา แสงเชื่อว่าเขาจริงใจพอ แสงเชื่อและจะรอ เดี๋ยวเขาก็คงจะมาเยี่ยมเรา ตอนนี้แสงก็ทำงานเพลินๆ จะได้ไม่ต้องคิดถึงเขามากไง”“ก็ดีแล้วครับ นายหญิงของผมเข้มแข็งเสมอ”“อยากจะเข้มแข็งให้ได้ตลอดนะคะ แต่บางทีก็อาจจะไม่ไหว”“หึๆ ต้องไหวสิครับ เดี๋ยวเขาก็มา เชื่อสิ”“ค่ะ เชื่อก็เชื่อ” “ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอไปทำงานต่อก่อนนะครับ”“เอ่อ อย่าล
สามีปลายแถว บทที่ 59
ช่วงเวลาเดียวกันนี้ จอร์นนี่ซึ่งถือว่าเป็นหัวหน้าบอร์ดี้การ์ด ก็กำลังให้ข้อมูลกับเจ้าหน้าที่ทั้งหมด ว่าเจรัลด์เป็นใครมาจากไหน และคนที่มาป้องร้ายคือใคร รวมถึงวสินก็ได้ให้ข้อมูลหลังจากที่เจรัลด์มาพักรักษาตัวกับแสงฉาย ทำให้ตำรวจได้รู้ความจริงทั้งหมดและเป็นประโยชน์ต่อการจับกุมมากทว่าไม่นานนัก แสงฉายกับเจรัลด์พร้อมด้วยผู้ติดตามก็มาสมทบที่โรงพัก ส่วนผู้ร้ายทั้งหมดอยู่ที่โรงพยาบาล มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ส่วนผู้เสียชีวิตหนึ่งรายถูกเก็บร่างเอาไว้ในห้องดับจิต ขณะเดียวกันผู้ต้องหาที่ได้รับบาดเจ็บก็ยอมรับสารภาพทั้งหมด จึงได้รู้ว่าผู้สมรู้ร่วมคิดเป็นทั้งฝรั่งและคนไทยด้วยความที่แสงฉายกับอังกูรค่อนข้างมีชื่อเสียง มีอิทธิพลอยู่ไม่น้อย ทำให้ได้รับความช่วยเหลืออย่างทันท่วงที ตำรวจนายใหญ่ได้รายชื่อผู้อยู่เบื้องหลังแล้ว จึงรีบสั่งการเพื่อสกัดตัวผู้มีส่วนเกี่ยวกับการวางแผนฆ่าเจรัลด์ เรียกได้ว่าตามจับให้ได้ก่อนที่ผู้ต้องหาจะหลบหนีออกนอกประเทศต่อมาเรื่องราวทั้งหมดกลายเป็นข่าวใหญ่ จากที่ทุกคนไม่รู้ว่าเจรัลด์เป็นใครก็ได้รู้ว่าเขาใช่คนธรรมดา ส่วนคนร้ายซึ่งเป็นเพื่อนร่วมธ
สามีปลายแถว บทที่ 58
“ค่ะ งั้นแยกย้าย ฝากบ้านด้วยนะคะ” แสงฉายบอกอีกครั้ง จากนั้นทุกคนจึงได้พากันกลับ และจัดเวรยามเพื่อเฝ้าบ้านขณะที่แสงฉายเป็นคนขับรถพาเจรัลด์และบอร์ดี้การ์ดไปโรงพัก เพื่อจะได้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมโดยมีวสินกับจอร์นนี่คอยให้ปากคำอยู่ก่อนแล้วขณะเดียวกัน ที่บ้านของพ่อเลี้ยงอังกูร ทุกคนกลับมาถึงบ้านเรียบร้อย ต่างคนต่างนั่งหน้าชาและหน้าแตก เพราะความขี้อิจฉา ใส่ความพี่สาวของเกศรินทร์แท้ๆ ที่ที่ทำให้เกิดเรื่องแย่ๆ มาถึงตอนนี้เธอก็ได้แต่นั่งก้มหน้ารับกรรมเล็กๆ ไป เวลานี้ทุกคนมองเธอราวกับตัวประหลาด เพราะที่เรื่องมีอะไรกับวสินก็เพิ่งจะเกิดขึ้นหมาดๆ และยังแก้ไขไม่ได้ ไหนจะเรื่องใส่ไฟพี่สาวอีก“ฝรั่งขี้นก ต๊อกต๋อย ไม่มีหัวนอนปลายเท้า หึๆ นี่แหละน้า ตีค่า ตีราคาคนจากภายนอก คนที่เราไม่รู้จักเลย แต่กลับเอามาใส่สีตีไข่ได้เป็นเรื่องเป็นราว ไหนจะหาว่าเขาเป็นโจรหลบหนีอีก” อังกูรพูดลอยๆ ไม่ได้มองหน้าใคร แต่ทุกคนรู้ตัวดี“ก็ยัยเกรซนั่นแหละ หูเบา ไม่ดูตาม้าตาเรื
สามีปลายแถว บทที่ 57
“แล้วพ่อได้ยินเสียงปืน ลูกไม่ได้เจ็บอะไรตรงไหนใช่ไหม” อังกูรถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่ะ” เธอตอบสั้นๆ ห้วนๆ“ก็ดีแล้ว เอ่อ คุณตำรวจ ผมไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใครนะ แต่จับไปก่อนนะ”“ฉันจะส่งตัวแทน ให้วสินกับคนของเจอร์รี่ไปก่อน” แสงฉายบอกและหันไปมาพูดกับวสิน“งั้นจอร์นไปกับวสิน ให้ปากคำทั้งหมดที่เป็นประโยชน์ และบีบเอาความจริงออกมาให้ได้ว่าใครอยู่เบื้องหลังบ้าง สาวไปให้หมด” เจรัลด์หันไปสั่งลูกน้องเช่นกัน“ได้ครับเจ้านาย” จอร์นนี่รับคำ“ถ้างั้น พวกเราเรียกเจ้าหน้าที่เจ้ามาเก็บศพให้เรียบร้อย อะไรที่เป็นหลักฐานเอาไปให้หมดนะ แล้วก็ตามผมไปโรงพักด้วย” นายตำรวจหนุ่มสั่งการพร้อมกับโทรเรียกมูลนิธิมาเก็บศพจากนั้นก็นำตัวผู้ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล อีกทั้งให้วสินและจอร์นนี่ตามไปให้ข้อมูลที่แท้จริง ส่วนที่เหลือก็อยู่กับแสงฉาย เพื่อจะได้เคลียร์กับทางบิดา ที่แจ้งความโดยไม่รู้เร
สามีปลายแถว บทที่ 56
“เอาล่ะ ระหว่างรอตำรวจ พวกนั้นบอกได้ไหมว่าคนที่เหลือเป็นยังไงบ้าง แล้วหาฉันเจอได้ยังไง” เจรัลด์หันมาถามลูกน้องของตัวเอง“ตั้งแต่วันนั้น เราไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านาย ได้ยินแต่เสียงปืน แต่พอ เควินเห็นหน้าเรา มันก็บอกว่ามันฆ่านายแล้ว พวกเราตกใจมากครับและกำลังจะถูกเก็บไปด้วย ก็เลยชิงหลบหนีก่อนอย่างน้อยเอาตัวเองให้รอด เพื่อจะได้มาเก็บศพเจ้านายกลับบ้านทีหลัง” จอร์นนี่เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง“แล้วอะไรทำให้พวกนายคิดว่าฉันรอดและออกตามหาฉันล่ะ”“พอพวกเราหนีไปได้ ก็เลยไปวางแผนกันว่าจะเอายังไง ลงความเห็นว่าจะตามหาร่างของเจ้านาย จะอยู่หรือตายเราต้องได้เห็นแล้วจะพากลับบ้าน การเริ่มต้นหาคือนายตกจากน้ำตก ฉะนั้นน้ำตกมันไหล่ผ่านตรงนี้ นี่คือสุดปลายทางแล้ว เราเลยลองหาเรื่อยๆ ครับแต่ไม่เจอ คาดว่าร่างของเจ้านายต้องมาเกยอยู่แถวนี้ แต่ก็ไม่เห็น” คำบอกเล่าของจอร์นนี่ทำให้เจรัลด์ถอนหายใจด้วยความเครียด หากแสงฉายไม่มาเจอเขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้เพราะตัวอยู่ในน้ำนี่นะ“แล้วตาม
สามีปลายแถว บทที่ 55
“เสียใจด้วยเจสัน ค่าหัวคุณแพงจนผมใจอ่อนให้คุณไม่ได้” ชายคนเดิมบอกพร้อมกับเอาปืนจ่อมาที่เจรัลด์แต่ไม่ใกล้นัก ขณะที่ลูกน้องภายในบ้านพยายามคิดหาแผนการที่จะยิงทั้งสี่คนโดยที่เจ้านายไม่เป็นอะไร และคิดว่าทำอย่างไรให้ปืนเข้าไปอยู่ในมือของเจรัลด์อีกครั้ง“เฮ้! พวกเรา” เสียงตะโกนของวสินดังขึ้นจากที่ซ่อน เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ทำให้ชายคนดังกล่าวหันไปมองโดยอัตโนมัติ และวินาทีเดียวกันนั้นจอร์นนี่ก็โยนปืนในมือส่งให้เจ้านายทันที ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากไม่ถึงห้าวินาทีปัง! ปัง! ปัง! เจรัลด์ยิงรัวสามนัดจนชายเบื้องหน้าก็กระตุกเฮือก ยืนนิ่ง แล้วร่วงทรุดลงไปกับพื้น พร้อมกับปืนในมือก็ร่วง อีกคนที่เห็นจึงกราดยิ่งทันที เจรัลด์ก็กลิ้งหลบ แต่... คราวนี้วสินกับลูกน้องก็จ่อยิ่งไปที่คนกลุ่มนั้น ลูกน้องของเจรัลดก์วิ่งออกมาบังกระสุนให้เจ้านายเอาไว้ พร้อมกันสาดกระสุนใส่กันอย่างเมามันปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนสะเทือนเลือนลั่นท่ามกลางความมืด ทุกคนกรูกันเข้ามาปกป้องเจรัลด์เอาไว้ แต่จอร์นนี่เป็นคนให้สัญญาณมือว่าพอก่อน จากนั
