ตอนที่ 41. หมักสุราเทพธิดาสำเร็จแล้ว/1หมู่บ้านหมึงจื่อเป็นหมู่บ้านเล็กๆ อาศัยอยู่ที่เขาหมึงจื่อ ชาวบ้านมีอาชีพเก็บเห็ดขาย โดยมีตระกูลจี๋เป็นผู้ดูแลหุบเขาแห่งนี้ เจ้าหุบเขาเป็นสตรีนามว่าจี๋อี้เหยียน มีสามีชื่อโจวต้าเหิง บุตรทั้งเจ็ดเป็นชายหกหญิงหนึ่ง จี๋ชีเหิงเป็นบุตรีคนที่เจ็ดของตระกูลจี๋ "ท่านแม่นี่คือพี่สาวหลิวกับพี่สาวฮวา ทั้งสองได้ช่วยข้าจากโจรลักพาตัว"จี๋ชีเหิงพาหลิวชิวเยว่กับเสี่ยวเฮย มาที่บ้านของตน และแนะนำให้มารดารู้จัก ระหว่างทางเสี่ยวเฮยได้บอกให้แม่หนูเรียกนางว่า พี่สาวฮวา"ข้าขอขอบพระคุณท่านทั้งสองมาก ถิงถิงกับมู่เจินได้วิ่งมาบอกพวกข้าว่า มีโจรลักพาตัวชีชีไป ไม่คิดว่าจะมีคนชั่วคิดร้ายกับลูกสาวข้า ท่านคือผู้มีพระคุณของครอบครัวเรา"ไป่ถิงถิงและเกามู่เจินสหายตัวน้อยของจี๋ชีเหิง ได้วิ่งมาบอกทุกคน หลังจากพบคนร้ายตามไล่ล่าจับตัวจี๋ชีเหิงไป ทุกคนต่างรวมตัวจะไปช่วยเหลือ ระหว่างทางพบแม่หนูน้อยกับผู้มีพระคุณทั้งสอง จึงพากลับมาที่หมู่บ้าน"ข้ากับพี่สาวบังเอิญผ่านทางมาพบเหตุ จึงได้ช่วยชีชีไว้ มิใช่บุญคุญใหญ่โตเลย"หลิวชิวเยว่เอ่ยขึ้น พร้อมกับวางมือขวาทาบบนอกซ้ายโค้งคำนับตามธรรมเนีย
ตอนที่ 42. หมักสุราเทพธิดาสำเร็จแล้ว/2ทั้งสี่ออกเดินทางไปยังเขาเพลิงตะวันเป็นที่แรก เขาแห่งนี้อากาศร้อนจัดแทบจะไม่มีต้นไม้ขึ้น ดินเป็นสีแดงและ สภาพทั่วไปเต็มไปด้วยกรวดทรายและหิน ยิ่งขึ้นไปสูงก็ยิ่งร้อนจัด เมื่อขึ้นมาถึงยอดเขา จี๋อี้เหยียนก็ชี้ให้ดูบนหน้าผาสูง"เห็ดเพลิงตะวัน ขึ้นอยู่บนหน้าผา ยากลำบากต่อการขึ้นไปเก็บ อีกทั้งมันยังมีฤทธิ์ร้อน สัมผัสโดนผิวจะแสบไหม้""ท่านไม่ต้องกังวล ข้ามีถุงมือไหมหิมะ สามารถต้านทานความร้อนและความเย็นได้ ข้าจะเป็นคนขึ้นไปเก็บเอง"ถึงเวลาที่ศิษย์พี่หมี จะได้แสดงความสามารถของตนแล้ว แม่นางเสี่ยวฮวาคนงามหยิบถุงมือไหมหิมะสีฟ้าออกมาสวม ดีดเท้าพาร่างงามระหงกระโดดจากพื้น ไต่ไปตามหน้าผาสูงราวกับเหาะได้ แล้วก็เด็ดเห็ดเพลิงตะวันในช่วงเวลาเที่ยงวันพอดี จากนั้นก็กระโดดร่อนสู่พื้นด้วยท่วงท่าราวกับเทพเซียนลงจากสวรรค์ คนที่มองดูรู้สึกว่า นางช่างเก่งกาจและงดงามราวกับเทพธิดา "น้องสาว เจ้าเอาศิลาต่างภพของเจ้ามาเก็บไว้สิ เห็ดเพลิงตะวันจะหมดสรรพคุณ หากเด็ดมาแล้วไม่รีบใช้ในหนึ่งชั่วยาม""ได้เลยพี่สาว"หลิวชิวเยว่เอาศิลาต่างภพมาแตะบนเห็ดเพลิงตะวันเก็บเอาไว้ก่อนจะเสีย สองแม่
ตอนที่ 43. ในที่สุดข้าก็ผอมแล้ว !/1รสชาติของสุราเทพธิดานั้น มีรสเผ็ดร้อน ใกล้เคียงกับพริก กลิ่นฉุนรุนแรงเหมือนกลิ่นกระเทียม กลืนลงคอไปแสบร้อนราวกับกลืนน้ำต้มเดือด ร้อนวาบตั้งแต่ลำคอลงไปตามลำไส้หลิวชิวเยว่ฝืนทนดื่มจนหมด นางแลบลิ้นออกมา ใช้มือโบกพัดไปมาให้หายแสบร้อนสุราเทพธิดามีสรรพคุณสลายไขมันส่วนเกิน ทำให้รูปร่างงดงามราวกับเทพธิดา หนึ่งจอกหรือหนึ่งอึกลดน้ำหนักได้ห้าจิน หลิวชิวเยว่คำนวนน้ำหนักที่ต้องการลด แล้ววัดตวงจนได้ปริมาณที่พอดี เมื่อนางดื่มลงไปก็เกิดบางสิ่งขึ้นกับร่างกายของนางในทันทีเมื่อสุราไหลลงสู่กระเพาะ ภายในก็เกิดความร้อนเหมือนลาวาภูเขาไฟ ท้องไส้ปั่นป่วน เหงื่อไหลออกมาจนโชกชุ่ม ใบหน้าแดงก่ำ"ศิษย์พี่ ข้าจะตายหรือไม่ ข้าแสบร้อนไปทั้งตัว ในท้องข้าเหมือนมีถ่านไฟสุมอยู่ โอย..."ความทรมานนี้ราวกับถูกต้มทั้งเป็น นางวิ่งไปมาร้องโอดโอย ศิษย์พี่หมีได้แต่ส่ายหน้าเวทนา"เจ้าดื่มคราวเดียวมากขนาดนี้ เจ้าก็ต้องทรมานมากหน่อย ทนอีกสักสามชั่วยาม อาการจะดีขึ้น""ข้าทรมานเหลือเกิน ศิษย์พี่มีทางใด ช่วยให้ข้าหายทรมานบ้าง"หลิวชิวเยว่เริ่มจะทนไม่ไหว เกรงว่าตัวเองจะขาดใจตายก่อนจะผอม นางไม่น่า
ตอนที่ 44.ในที่สุดข้าก็ผอมแล้ว/2ศิษย์พี่หมีเดินนำไปยังห้องของท่านอาจารย์ ด้านหนึ่งของห้องวางโลงแก้ว ภายในบรรจุร่างของสตรีนางหนึ่งเอาไว้ "นั่นคือภรรยาของท่านอาจารย์ ร่างของนางนอนอยู่ในโลงทำจากผลึกจันทรามานานหลายปีแล้ว นางยังไม่ตายแต่พลังชีวิตอ่อนแอ หลังคลอดบุตรนางเริ่มล้มป่วย ท่านอาจารย์จึงให้ภรรยาดื่มสุรานิทราหมื่นราตรี เพื่อให้นางนอนหลับแล้วนำร่างของนางมาไว้ในโลงแก้วผลึกจันทรา หล่อเลี้ยงพลังชีวิตของนางเอาไว้""หากข้ามีลูกกับท่านพี่ ข้าต้องเป็นเหมือนภรรยาของท่านอาจารย์หรือไม่ แต่ท่านอาจารย์บอกท่านพี่ว่ามีทางแก้ไขแล้ว"หลิวชิวเยว่นึกถึงเสิ่นมู่ฉือที่พยายามหลีกเลี่ยงการแต่งงาน หากมิอาจฝืนลิขิตได้ เมื่อฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้แต่งงานกับนาง ในตอนที่นางกับเสิ่นมู่ฉือ มาพบท่านอาจารย์ ท่านได้บอกเสิ่นมู่ฉือว่า มีทางแก้ไขเรื่องนี้แล้ว "ใช่ ท่านอาจารย์ค้นพบวิธีแก้ไขแล้ว มีสองวิธีคือหนึ่ง ห้ามมีบุตร สอง ผลึกจันทราและน้ำพุเยว่จิน สามารถช่วยได้"ได้ยินแล้ว หลิวชิวเยว่ก็โล่งใจ นางอยากมีเจ้าก้อนแป้งน้อยๆ สักสองสามคน ในภพเดิมนางตายไปโดยไม่ได้แต่งงาน เกิดชาตินี้นางขอมีชีวิตที่สมบูรณ์ ชดเชยจากชาติเด
ตอนที่ 45. ช่วยชีวิต ย่อมต้องทดแทนบุญคุณ/1ฝูงหมาป่ากว่าร้อยตัว จู่โจมขบวนคณะทูตจากทุกทิศทาง คมเขี้ยวของมันปะทะกับดาบและลูกธนู หลายตัวถูกยิงร่วง อีกหลายตัวถูกฟัน และมีจำนวนหนึ่งฝ่าวงล้อมเข้ามาได้ "ปกป้องรัชทายาท ดูแลคณะทูต!"เสิ่นมู่ฉือตะโกนบัญชาการ อยู่ด้านหน้าพร้อมกับเหล่าทหาร ต่างฟาดดาบและยิงธนูใส่เจ้าวายร้ายสี่ขาจนพวกมันลดจำนวนลงเรื่อยๆ การต่อสู้ดำเนินไป จนดวงจันทร์เคลื่อนไปยังกลางท้องฟ้า ไม่ทีท่าว่าฝูงหมาป่าจะล่าถอย ทหารหลายนายบาดเจ็บ และเริ่มอ่อนแรง พลธนูลูกธนูถูกใช้จนเกลี้ยง จึงต้องจับดาบมาช่วยกันฟันหมาป่า "หากยังยืดเยื้อ เกรงว่าพวกเราอาจจะเสียเปรียบ ท่านกุนซือท่านมีแผนหรือไม่"เสิ่นมู่ฉือกับกุนซือจ้าว ต่างร่วมกันสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ เนื้อตัวมีรอยเลือดและบาดแผลทั้งสองคน พวกเขาประเมินกำลังของฝูงหมาป่าต่ำไป "กองทัพมีแม่ทัพบัญชาการ ฝูงหมาป่าย่อมต้องมีจ่าฝูง จัดการจ่าฝูงได้ก็จบศึกนี้ได้"หมาป่าฝูงนี้ย่อมมีจ่าฝูง คิดเผด็จศึกก็ต้องฆ่าจ่าฝูงให้ได้ "ข้าจะไปจัดการมันเอง ตรงนี้ฝากท่านดูแล"เสิ่นมู่ฉือดีดเท้ากวัดแกว่งดาบ ฝ่าฝูงหมาป่าไป เขามองหาเจ้าตัวจ่าฝูง แล้วพบหมาป่าสีขาวตัวใหญ่ตัว
ตอนที่ 46.ช่วยชีวิต ย่อมต้องทดแทนบุญคุณ/2"น่าเสียดาย เอาไว้เรามาแลกเปลี่ยนความรู้กันอีกครั้ง ตอนนี้ไปช่วยรักษาคนเจ็บก่อน"หมอจินถูกอีกฝ่ายปฏิเสธก็ไม่ได้นึกเคือง เอ่ยชวนกันรักษาผู้บาดเจ็บต่อ พวกเขารักษาทหารหลายคน จนเวลาผ่านไปหลายชั่วยาม กุนซือเจ้าทำหน้าที่ดูแลทุกคนแทนเสิ่นมู่ฉือ เขาเดินมาหาหมอทั้งสองที่เพิ่งรักษาคนเจ็บคนสุดท้ายเสร็จพอดี"ลำบากท่านหมอแล้ว""ข้าต่างหากที่ต้องขอบคุณพวกท่าน หากไม่ได้ทหารเหล่านี้ปกป้องไว้ พวกเราอาจจะสูญเสียมากกว่านี้"หยางเสี่ยวหมิงนับถือผู้กล้า กุนซือจ้าวหยุนฟางนอกจากฉลาดแล้ว ยังมีวรยุทธสูง เป็นคนหนุ่มที่น่าชื่นชมอีกคนหนึ่ง "ท่านแม่ทัพกลับมาแล้ว จางหมิ่นหิ้วซากหมาป่ามาด้วย นั่นคงเป็นจ่าฝูงหมาป่า ตัวใหญ่ทีเดียว"หมอจินหันไปเห็น เสิ่นมู่ฉือเดินตรงมา ด้านหลังจางหมิ่นกำลังลากซากหมาป่าตัวใหญ่เดินตามมา "ทุกคนเป็นอย่างไรบ้าง" เสิ่นมู่ฉือเอ่ยถาม ขณะกวาดสายตามองไปรอบๆ สำรวจความเสียหายของคณะเดินทาง"ทุกคนปลอดภัยดีขอรับ ท่านแม่ทัพ นั่นคงเป็นจ่าฝูงหมาป่าใช่หรือไม่"กุนซือจ้าวรายงาน แล้วหันไปสนใจซากหมาป่าที่จางหมิ่นวางลง "ใช่ ข้าฆ่ามันเอง หนังของมันมีราคา พวกเจ้า
ตอนที่ 47. ช่างคุ้นเคย แต่ไม่คุ้นตา/1หลิวชิวเยว่กับศิษย์พี่หมีมาถึงเชิงเขาหมึงจื่อ และเมื่อไปหาแม่หนูจี๋ชีเหิง พบว่าเจ้าตัวน้อยได้ออกเดินทางเข้าเมืองไปส่งเห็ดตั้งแต่เช้าแล้ว"ชีชีไปส่งเห็ดที่โรงเตี๊ยมฟาไฉในเมืองหลวง คงจะพักค้างคืนที่นั่นตามเคย แม่นางเสี่ยวฮวาหากอยากพบชีชี ก็รอนางกลับมาพรุ่งนี้เถอะ"จี๋อี้เหยียนบอกกับแม่นางเสี่ยวฮวา ขณะมองแม่นางอีกคนที่ตามมาด้วยอย่างสนใจ แม่นางผู้นี้รูปโฉมงดงามยิ่งกว่าแม่นางเสี่ยวฮวาเสียอีก เจ้าหุบเขาหมึงจื่อมีบุตรชายยังไม่ออกเรือนอีกหลายคน จึงคิดอยากหาสตรีงดงามให้บุตรชายตนแต่งเป็นสะใภ้ เจอหญิงงามก็อดไม่ได้ที่จะไต่ถามสักนิด"ไม่ทราบว่าแม่นางผู้นี้ เป็นเพื่อนหรือพี่น้องของแม่นางเสี่ยวฮวา""เจ้าหุบเขา ข้าคือหลิวชิวเยว่ ขอบคุณเจ้าหุบเขา ที่พาข้าไปเก็บเห็ดเพลิงตะวัน กับเห็ดเกล็ดหิมะ"หลิวชิวเยว่ไม่คิดปิดบัง ด้วยเจ้าหุบเขาเป็นคนพานางไปเก็บเห็ด จนทำให้นางได้ส่วนผสมนำมาหมักสุราเทพธิดาสำเร็จ"นี่คือแม่นางหลิวหรือนี่ เหตุใดเจ้าถึงเปลี่ยนเป็นคนละคน ในชั่วข้ามคืน ช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก"จี๋อี้เหยียนตกตะลึงกับความเปลี่ยนแปลงของหลิวชิวเยว่ แม่นางอ้วนในวันวาน ยามนี
ตอนที่ 48.ช่างคุ้นเคย แต่ไม่คุ้นตา/2"ข้าได้กลิ่นหอมๆ ที่นี่อาหารต้องอร่อยแน่ เราเข้าไปสั่งอาหารกันเถอะ"เรื่องกินศิษย์พี่หมีว่องไวเสมอ เพียงได้กลิ่นอาหารหอมๆ ก็รีบพุ่งตัวเข้าไปในโรงเตี๊ยม หาโต๊ะว่างได้ก็นั่งลง "เสี่ยวเอ้อ เอาอาหารขึ้นชื่อของที่นี่มาทั้งหมด อ้อ ข้าต้องการสุรารสดีอีกหนึ่งไห เร็วๆ นะ ข้าหิว"หลิวชิวเยว่ไม่ทันจะหย่อนก้นนั่ง ศิษย์พี่หมีก็สั่งอาหารอย่างรวดเร็ว "ศิษย์พี่ท่านไม่สอบถามดูก่อนหรือ ว่ามีอะไรบ้าง ถ้าอาหารรสชาติไม่ถูกใจจะทำเช่นไร"หลิวชิวเยว่เอ่ยท้วง ศิษย์พี่หมียังไม่ทันได้ตอบ ก็มีเสียงของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้นว่า"อาหารของโรงเตี๊ยมฟาไฉของข้า รสเลิศทุกจาน รับรองว่าแม่นางทั้งสองได้ชิมแล้วจะติดใจ"สตรีผู้นั้นคือไฉฟางเหรินเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ นางดูแลโรงเตี๊ยมต่อจากบิดาของนาง จนกิจการเฟื่องฟู กลายเป็นโรงเตี๊ยมขึ้นชื่อของเมืองหลวง เอกลักษณ์โดดเด่นของโรงเตี๊ยมแห่งนี้คืออาหารที่ทำมาจากเห็ดรสเลิศ เป็นที่ถูกใจของผู้ที่ได้ลิ้มรส "มิทราบว่า แม่นางคือ...""ข้ามีนามว่า ไฉฟางเหรินเป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ แม่นางทั้งสองไม่คุ้นหน้าเลย คงเป็นแขกจากต่างเมือง"เจ้าของโรงเตี๊ยมเ
ตอนที่98.ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/3(จบ)"นี่คือยาที่ข้าปรุงมาจากเห็ดเซียน ข้าใช้มันกับอาจารย์หญิงของเจ้าไปหนึ่งเม็ด อีกเม็ดเก็บไว้ให้เจ้าใช้ หลังจากเจ้ากินยาเม็ดนี้แล้ว เจ้าจะปลอดภัยไม่ถูกการตั้งครรภ์คุกคามร่างกาย รีบกินเสียสิ""เจ้าค่ะท่านอาจารย์ ข้าจะกินเดี๋ยวนี้"หลิวชิวเยว่รีบรับยามากินทันที พอกินลงไปแล้ว นางรู้สึกดีขึ้นมาก ไม่มีอาการใดๆ ที่น่ากังวลเลย "ฮูหยิน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง""ข้ารู้สึกสดชื่นเจ้าค่ะท่านพี่ ดูเหมือนข้าจะไม่หิวข้าวแล้ว"ได้ยินเช่นนี้เสิ่นมู่ฉือก็ผ่อนคลายความตึงเครียดลง แต่ยังรู้สึกเป็นห่วงว่ายาจะมีผลกระทบกับภรรยาหรือไม่"ท่านอาจารย์ ยานี้จะมีผลกระทบต่อภรรยาข้าหรือไม่""ยานี้มีส่วนผสมล้ำค่าอย่างเห็ดเซียน ยอมมีสรรพคุณล้ำเลิศ ไม่มีผลกระทบแน่นอน อีกทั้งยังช่วยทำให้เด็กในครรภ์ของนาง มีความพิเศษกว่าเด็กทั่วไป""พิเศษอย่างไรเจ้าคะ"หลิวชิวเยว่เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น บุตรของนางมีความพิเศษนั่นย่อมเป็นเรื่องดี"เรื่องนี้ข้าให้คำตอบไม่ได้ ต้องรอดูตอนเขาคลอดออกมาก่อน เจ้าวางใจเถอะข้าบอกว่าดี ก็ย่อมดี"หลิวเฝิ่นตัดบทด้วยคำนี้ ก่อนจะเอ่ยถึงศิษย์คนโตที่เพิ่งออกเรือนไ
ตอนที่ 97. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/2"วาสนาคนเราไม่เท่ากัน ท่านกุนซือทำใจเสียเถอะ"หมอจินซีถิงรินสุราให้กุนซือจ้าวปลอบใจ ตัวเขามิได้คิดอิจฉาหลี่ซวน ด้วยเป็นสหายกันมานาน อีกทั้งยังบังเอิญล่วงรู้ความลับว่า แม่นางเสี่ยวฮวามีอีกร่างเป็นหมีดำ จึงนึกชื่นชมหลี่ซวนที่มีความรักที่แท้จริง มิได้มองสตรีที่รูปโฉม "หากท่านกุนซืออยากแต่งภรรยา ยังมีสตรีตระกูลดีในเมืองหลวงอีกมากมาย แค่เอ่ยปากแม่สื่อคงมาเยือนจนท่านเวียนหัวเป็นแน่"จางหมิ่นเอ่ยขึ้น พลางยกจอกสุราเทเข้าปาก เขาเห็นกุนซือจ้าวอิจฉาหลี่ซวนแล้ว ก็อยากจะเพิ่มเชื้อไฟในดวงตาอีกฝ่ายอีกสักนิด หากกุนซือจ้าวรู้ว่า หลี่ซวนกำลังจะมีลูก คงตาร้อนผ่าวแน่ แต่เขามิใช่คนปากสว่าง นำเรื่องของผู้อื่นมานินทาต่อ จึงต้องสงบใจไว้"วันข้างหน้าพวกเจ้าจะได้พบคนที่เหมาะสมกับพวกเจ้า"เสิ่นมู่ฉือเดินผ่านมาได้ยิน จึงเข้ามาพูดคุยกับคนสนิททั้งสาม"ท่านแม่ทัพ"ทั้งสามลุกขึ้นทำความเคารพ เสิ่นมู่ฉือโบกมือให้นั่งลง"ไม่เป็นไร พวกเจ้าตามสบายเถอะ ข้าแค่ออกมาหาของกินให้ฮูหยิน ช่วงนี้นางหิวทุกชั่วยาม หมอจินพรุ่งนี้เจ้าช่วยตรวจอาการให้นางได้หรือไม่"เสิ่นมู่ฉือออกมาหาขอ
ตอนที่ 96. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/1หลิวชิวเยว่อยู่ที่เผ่าเยว่เซียนราวสิบวัน ก็ได้เวลากลับเสียที ทางด้านศิษย์พี่หมีกับหลี่ซวนเดินทางกลับหลังจากงานเลี้ยงเลิกราแล้ว เฟิ่งอี้หลันกับหลงเฟยมาส่งลูกสาวตรงประตูทางเข้าออก ผ่านไปยังดินแดนเผ่าจินสวง "เยว่เอ๋อร์ เจ้าแวะมาเยี่ยมแม่กับพ่อบ้างนะลูก"เฟิ่งอี้หลันยังอาลัยอาวรณ์บุตรี นางอยากให้หลิวชิวเยว่กับเสิ่นมู่ฉืออยู่ที่เมืองหลวงเผ่าเยว่เซียนกับนาง แต่เสิ่นมู่ฉือเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งชิงเป่ย มิอาจละทิ้งหน้าที่ได้ หลิวชิวเยว่เองไม่คุ้นชินกับชีวิตของเผ่าสัตว์ นางจึงขอกลับบ้านพร้อมสามี"เยว่เอ๋อร์เจ้าใช้กำไลศิลาสวรรค์ ติดต่อพูดคุยกับพ่อแม่ได้ตลอดเวลานะลูก พ่อจะคอยมองดูเจ้าอยู่ทางนี้"หลงเฟยบอกกับลูกสาว เขาได้สร้างกำไลศิลาสวรรค์อีกชิ้น เพื่อใช้ติดต่อกับนาง"ท่านพ่อ ท่านแม่ดูแลสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ ข้าจะหมั่นมาเยี่ยมพวกท่านบ่อยๆ หากท่านคิดถึงข้า ก็แวะมาหาข้าได้นะเจ้าคะ ข้าอยากให้ท่านทั้งสอง มาเยี่ยมข้าที่จวนแม่ทัพบ้าง"หลิวชิวเยว่อยากให้บิดามารดา ออกมาท่องเที่ยวเปิดหูเปิดตานอกดินแดนเยว่เซียนบ้าง แต่ติดตรงทั้งสองมีภารกิจในฐานะผู้นำเผ่า จนปลีกเวล
ตอนที่ 95.ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/2ก่อนจะปรากฏขึ้นบนพื้นดิน อีกฝั่งของอุโมงค์ หลิวชิวเยว่หลับตาแน่น ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองรอบๆ ก่อนจะอุทานออกมา"เอ๊ะ ! ที่นี่คุ้นตาข้าเหลือเกิน" ร่างของนางยืนอยู่ที่ริมขอบเหว ที่ซึ่งก่อนหน้านี้เคยถูกคนร้ายไล่ล่าจนตกเหวไป ก่อนจะฟื้นขึ้นมาในร่างอ้วนกลมของหลิวชิวเยว่ บุตรีคหบดีหลิวกวาน"นี่คือดินแดนที่เจ้าเคยอยู่ใช่หรือไม่"หลงเฟยเอ่ยถาม เขายกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นหลิวชิวเยว่เบิกตากว้าง แล้วพยักหน้ารับ"ครั้งนั้นข้ากับเฟิ่งอี้หลัน ให้กำเนิดบุตรีฝาแฝด เพื่อปกป้องพวกนาง ข้าได้นำบุตรีคนแรกไปฝากหลิวกวานให้เลี้ยงดู ส่วนบุตรีอีกคนข้าได้นำนางมายังดินแดนแห่งนี้ จากนั้นก็ส่งนางให้ครอบครัวตระกูลหลิวเลี้ยงดู โดยผนึกความทรงจำให้พวกเขาเชื่อว่า นางคือคนในตระกูลของพวกเขา ตั้งชื่อให้ว่าหลิวชิวเยว่ เช่นเดียวกับคนแรก"หลงเฟยแตะมือบนกำไลศิลาสวรรค์ ฉายภาพให้หลิวชิวเยว่ดู เด็กน้อยฝาแฝดสองคนถูกแยกออกจากกัน คนหนึ่งถูกฝากให้หลิวกวานเลี้ยงดู อีกคนถูกหลงเฟยนำมาให้ครอบครัวหลิวจิ้งหมิงเลี้ยงดู "ขะ ข้าไม่ใช่คนของที่นี่ ไม่ใช่ลูกของคุณพ่อ"หลิวชิวเยว่รู้สึกมึนงงราวกลับโลกพลิกคว่ำ นางไม
ตอนที่ 94. ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/1ทั้งสองผ่านเข้ามายังดินแดนเผ่าหลงเทียน ราชครูมองไปรอบๆ เห็นหลิวชิวเยว่บินอยู่บนท้องฟ้าข้างกายมีภูติจิ๋วรูปหยดน้ำอยู่ด้วย "เจ้ารู้หรือไม่ว่า แม้แต่ราชาเผ่าหลงเทียนก็ตายด้วยน้ำมือข้ามาแล้ว บิดาเจ้าพ่ายแพ้ต่อข้าจนถูกสาปให้กลายเป็นมังกรเพลิง"ราชครูเอ่ยถึงชัยชนะที่เคยมีเหนือชาวเผ่าหลงเทียนอย่างภาคภูมิใจ เขาเคยสังหารราชาเผ่าหลงเทียน หลังจากที่อีกฝ่ายสังหารบุตรชายและสะใภ้ของตน ครั้งนั้นราชครูได้สาปหลงเฟย ให้กลายเป็นมังกรเพลิงทำลายผู้คนในเผ่าหลงเทียนจนหมดทั้งเผ่า "ราชครู เจ้าช่างภูมิใจในความชั่วของตัวเองเหลือเกินนะ ข้าในฐานะที่มีสายเลือดของเผ่าหลงเทียนครึ่งหนึ่ง ครั้งนี้จะขอเอาชีวิตเจ้าล้างแค้นให้ผู้คนเผ่าหลงเทียน""เหอะ เจ้าฝันไปหรือเปล่า นังเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้รู้สำนึก"ราชครูเบ้ปากเอ่ยดูแคลน ก่อนจะโบกคฑาในมือเรียกลูกไฟจากบนฟ้าให้ตกใส่หลิวชิวเยว่ตูม ตูม ตูม !ลูกไฟตกจากฟ้าราวกับห่าฝน"เล่นแบบนี้เลยเหรอ เจ้าราชครูบ้า!"หลิวชิวเยว่ขยับปีกบินหลบไปมา ลูกไฟร่วงกระทบพื้นระเบิดเปลวไฟออกมา เผาไหม้ไปทั่วจนเปลวเพลิงแดงฉาน "เสี่ยวเที
ตอนที่ 93.จัดการคนชั่ว/3"ฉางตี้ เจ้ายอมแพ้เสียเถอะ มิเช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้าเสีย"เฟิ่งอี้หลันใช้คฑาสายฟ้าของตนฟาดลำแสงสีฟ้าเข้าใส่อีกฝ่าย แต่ราชครูไม่ยอมแพ้ใช้คฑาศิลาโลหิตฟาดลำแสงสีแดงตอบโต้ ลำแสงสีฟ้าและสีแดงปะทะกันจนเกิดเสียงเปรี้ยงปร้าง ราวกับฟ้าผ่า ประกายไฟแตกกระจายลงมายังพื้นเบื้องล่าง"เฟิ่งอี้หลัน เจ้ามีฝีมือเพียงแค่นี้คิดจะฆ่าข้าได้หรือ หึ ข้าจะทำให้เจ้าตายด้วยน้ำมือของคนที่เจ้ารัก"พูดจบราชครูก็โบกคฑาศิลาโลหิต บังเกิดเป็นอุโมงค์สีดำขนาดใหญ่เปิดกว้างขึ้นด้านบน จากนั้นก็มีร่างของสัตว์ตัวใหญ่สีดำตัวหนึ่ง ลอยออกมาจากอุโมงค์นั้นเบื้องหน้าเฟิ่งอี้หลัน"ระวัง นั่นคือมังกรเพลิง หากถูกพ่นไฟใส่จะลุกไหม้และกลายเป็นหิน"หลิวชิวเยว่รีบตะโกนบอก แล้วบินขึ้นไปอยู่เคียงข้างเฟิ่งอี้หลัน"ท่านแม่ ข้าคือหลิวชิวเยว่บุตรีของท่านกับท่านพ่อหลงเฟย ข้าจะช่วยท่านกับท่านพ่อเอง"นางบอกความจริงให้เฟิ่งอี้หลันรับรู้ ก่อนจะหันไปมองราชครูที่กำลังตกตะลึง"นี่เจ้าคือลูกของเฟิ่งอี้หลันกับหลงเฟย หึ ดี ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าสองแม่ลูก ก็จงถูกบิดาและสามีฆ่าตายเถอะ มังกรเพลิงจัดการมัน!"ราชครูโบกคฑาบังคับให้มังกรเพลิง
ตอนที่ 92. ตอน จัดการคนชั่ว/2"เชิญทุกท่านดื่มอวยพรให้ผู้นำเผ่าเยว่เซียนของพวกเรา"หญิงรับใช้ยกถาดใส่จอกสุราแจกจ่ายให้หัวหน้าเผ่าทั้งห้า เมื่อพวกเขารับจอกสุรามาถือไว้ ก็เอ่ยอวยพรขึ้นพร้อมกัน"พวกเราขออวยพรให้ท่านผู้นำ จงเป็นผู้นำของพวกเราตราบนานเท่านาน"ทุกคนเอ่ยจบก็ยกสุราขึ้นดื่ม เมื่อสุราไหลผ่านเข้าไปในคอทันใดนั้นเอง!คนทั้งห้าก็ทรุดลงกับพื้น นอนสิ้นเรี่ยวแรงทันที "นี่เจ้าให้พวกข้าดื่มอะไร"หูซินซินหัวหน้าเผ่าจิ้งจอกเอ่ยถามเสียงแผ่ว นางเป็นสตรีเพียงคนเดียวในกลุ่มผู้นำเผ่าทั้งห้า อีกสี่คนมีสภาพไม่ต่างกัน ผู้นำเผ่าอาชานอนแผ่หรากับพื้น ผู้นำเผ่ากระทิงพยายามฝืนลุกขึ้นยืน แต่ก็หงายท้องล้มลงไปจนหัวแตกเลือดอาบ ผู้นำเผ่าอินทรีย์และเผ่าวานรขยับตัวไม่ได้นอนหายใจรวยรินบนพื้น "หึ พวกเจ้าถูกพิษสกัดลมปราณของข้าแล้ว พิษชนิดนี้จะทำให้พวกเจ้าสิ้นเรี่ยวแรง หากไม่ได้ยาถอนพิษก็จะอ่อนแรงจนค่อยๆ ตายไปภายในเจ็ดวัน"ราชครูฉางตี้แสยะยิ้ม มองผู้นำทั้งห้าเผ่าอย่างคนเหนือกว่า แผนการของหม่าจิ้นครั้งนี้ ทำให้เขาไม่ต้องเปลืองแรงเกลี้ยกล่อมพวกผู้นำทั้งห้า เขารังเกียจพวกชั้นต่ำเหล่านี้มาตลอด ผู้นำเผ่าเยว่เซียนก
ตอนที่ 91. ตอน จัดการคนชั่ว/1จวนราชครูเผ่าเยว่เซียน...ฉางตี้ราชครูแห่งเผ่าเยว่เซียนเมื่อรู้ว่า ผู้นำเผ่าเยว่เซียนได้หายตัวไปพร้อมกับแม่นมฉินและหมอหลวง ก็สั่งการให้ทหารค้นหาคนทั้งสามทั่วเมืองหลวง "พวกเราส่งคนไปค้นหาจนทั่วแล้วขอรับ แต่ไม่พบตัว ตอนนี้กำลังระดมพลค้นหาไปยังเมืองต่างๆ ทั้งห้าเมือง"นายกองหม่าจิ้นเผ่าอาชา ได้รับคำสั่งจากราชครูให้นำกำลังค้นหาผู้นำเผ่าอย่างลับๆ แต่เขาไม่พบเจอนางจึงต้องขยายการค้นหาเป็นวงกว้างขึ้น"แม่นมฉินกับหมอหลวงเป็นแค่ตาแก่ยายแก่ ใช้ความสามารถอันใดพาผู้นำเผ่าหลบหนีไปได้ ต้องมีคนอื่นให้ความช่วยเหลืออยู่แน่"ราชครูฉางตี้รู้สึกโมโหนัก ที่ตนเองดูแคลนตาแก่ยายแก่ทั้งสอง ว่าไม่มีปัญญาทำสิ่งใดได้ ตอนนี้รู้ตัวเมื่อสายไปเสียแล้ว "ท่านราชครูอย่าวิตกไปขอรับ ผู้นำเผ่าถูกพิษบุปผานิทรา มีเพียงท่านราชครูที่มียาแก้พิษ ต่อให้หลบหนีไปได้ ครบหนึ่งเดือนพิษกำเริบก็ต้องตายอยู่ดี"หม่าจิ้นเคยเห็นคนถูกพิษบุปผานิทรา หากไม่ได้กินยาถอนพิษภายในหนึ่งเดือน ร่างกายก็จะเน่าเปื่อยสลายไป ผู้นำเผ่าถูกยาพิษชนิดนี้เล่นงานมีหรือจะรอดชีวิตไปได้ง่ายๆ"ถึงอย่างไร ข้าก็ไม่ไว้วางใจ วันพรุ่งนี้ผู้
ตอนที่ 90.ช่วยเหลือผู้นำเผ่าเยว่เซียน/2"ท่านอาจารย์ ข้าได้นำสุราสลายหมื่นพิษมาแล้วเจ้าค่ะ""ดีมาก เอาล่ะแม่นมฉิน ฉางสุ่ย พวกเจ้าประคองผู้นำเผ่าขึ้นมา แล้วค่อยๆ หยอดสุราสลายหมื่นพิษให้นางดื่มทีละน้อยจนหมดถ้วย"หลิวเฝิ่นบอกทั้งสอง ฉางสุ่ยกับแม่นมฉินประคองร่างของผู้นำเผ่าให้ลุกขึ้นนั่ง ฉางสุ่ยเป็นคนใช้ช้อนตักสุราสลายหมื่นพิษป้อนให้ผู้นำเผ่า จนหมดถ้วย หลิวชิวเยว่กับหลิวเฝิ่นยืนเอาใจช่วยอยู่ข้างๆ จนสุราถูกป้อนจนหมดก็โล่งใจ"เอาล่ะ รอสักครู่ให้สุราสลายหมื่นพิษออกฤทธิ์ ก็จะสามารถสลายพิษในร่างของผู้นำเผ่าได้ ข้าจะออกไปปรุงยาบำรุงมาให้"หลิวเฝิ่นบอก ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ฉางสุ่ยเดินตามสามีออกไปด้วย ในห้องเหลือเพียงแม่นมฉินกับหลิวชิวเยว่ที่เฝ้าดูอาการของผู้นำเผ่า"หลิวชิวเยว่ ข้าขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยพาผู้นำเผ่าออกมา"แม่นมฉินประคองร่างผู้นำเผ่าให้นอนลง ขณะเอ่ยขอบคุณหลิวชิวเยว่ "แม่นมฉินไม่ต้องเกรงใจ มารดาของข้าก็เป็นคนเผ่าเยว่เซียนเช่นกัน ข้าย่อมสมควรช่วยเหลือ"หลิวชิวเยว่มองดูผู้นำเผ่า พลังชีวิตในร่างของอีกฝ่ายเริ่มเพิ่มมากขึ้น นางเชื่อมั่นในสรรพคุณของสุราสลายหมื่นพิษของท่านอาจารย์ ว่าจะสามา