บทที่ 16 ชีวิตช่างเสื้อคนงาม

หลังจากนัั้นอันอันก็กลายเป็นช่างออกแบบและตัดเย็บอาภรณ์สตรีของร้านแห่งนี้ และนางได้มีชีวิตที่สงบสุขไม่น้อยเพราะนางไม่ค่อยจะย่างเท้าออกไปจากร้านเลย นางกลัวว่าคนของคุณชายตระกูลฮั่วจะจำนางได้ เพราะนางไม่แน่ใจว่านายท่านฮั่วนัั่นจะปล่อยนางไปจริงๆหรือ วันนั้นพวกเขาคงยังตั้งตัวไม่ทัน

เมื่อมารดาของพวกเขามาโวยวายกระทันหัน นางก็รีบหาทางชิ่งออกมาแล้วบังเอิญแผนมั่วๆในวันนั้นเกิดได้ผลขึ้นมา นางจึงรีบชิ่งหนีมาจนตอนนี้ก็ไม่ได้ข่าวใดๆ แต่นางก็ยังไม่กล้าออกไปจากร้านอยู่ดี มีแค่เวลาหัวค่ำที่แอบไปเดินใกล้ๆนี่เพื่อจะหาซื้อขนมกินเล่นเท่านั้น

ผลงานของอันอันเริ่มเป็นที่ยอมรับของลูกค้า มีคนมาสั่งตัดอาภรณ์ในแบบที่อันอันออกแบบจำนวนมากขึ้น ทำให้เถ้าแก่เนี๊ยะเพิ่มค่าแรงและค่าออกแบบให้กับอันอันมากขึ้น นางจึงได้เริ่มมีเงินเก็บออมเอาไว้ หากได้มากพอนางคิดว่าจะหาทางย้ายไปจากเมืองนี้ ไปเปิดร้านขายอาภรณ์เล็กๆเป็นของตนเอง ความคิดที่ว่าจะกลับไปยังภพเดิมนั้นไม่มีทางเป็นไปได้แล้ว ป่านนี้ร่างกายของหอมหมื่นลี้คนเดิมพี่ปอหรือไม่ก็พี่ร่วมคงจะฌาปนกิจไปเรียบร้อยแล้ว หอมเอ๊ยหอม แต่ก็ช่างมันเถิดสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วและผ่านไปแล้วไม่อ