ตอนที่ 90 ความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิง

เด็ก ๆ บ้านหยางนั้นเดินทางมาที่นี่บ่อยครั้ง ครั้งแรกฉีหลินนั้นมาพบหมู่บ้านนี้โดยบังเอิญ นางเองไม่ได้มีความรู้มากมายเกี่ยวกับโลกนี้ หมู่บ้านหลาย ๆ หมู่บ้านในพื้นที่ห่างไกลนั้นมีความเป็นอยู่ที่ไม่ค่อยดีนัก นางเพียงแต่ต้องการช่วยให้ชาวบ้านมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเท่านั้นถึงจะช่วยเหลือได้ไม่มากนัก แต่ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

ในเวลาต่อมานางพาสามีและลูกชายมาที่นี่เพื่อแจกจ่ายผ้าห่มและสอนให้ชาวบ้านนำต้นงิ้วมาปลูกเอาไว้และบอกถึงประโยชน์ของผลงิ้ว ชาวบ้านที่นี่มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่ายและมีจิตใจที่ดี เมื่อพวกเขาเห็นว่าฉีหลินมีความปรารถนาดีต่อพวกเขาด้วยใจจริง พวกเขาชาวบ้านจึงนับว่านางคือผู้มีพระคุณของหมู่บ้าน อย่างน้อย ๆ ปีนี้ก็ไม่มีใครหนาวตาย

“พวกพี่ชายมาแล้ว พวกข้าคิดว่าพวกพี่ชายจะไม่มาที่นี่อีกแล้ว”

“เจ้าคิดถึงข้าหรือคิดถึงขนมของข้ากันแน่” เฉิงเอ๋อร์พูดหยอกล้อกับเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน

“ข้าย่อมต้องคิดถึงขนมของท่านอยู่แล้วสิ” ทันทีที่เด็กในหมู่บ้านพูดจบก็ได้รับเสียงหัวเราะจากคนอื่นและค้อนงาม ๆ จากเฉิงเอ๋อร์ทันที

“เชอะ เจ้าเด็กตะกละ ในที่สุดเจ้าก็ทำให้ข้าเข้าใจแล้วมิตรภาพระหว่างเรามันสู้ซาลาเปาของท่านย่