Mag-log inShare
chapter 39
Huling Na-update:
2025-01-31 13:20:20
Kaugnay na kabanata
สาปรักมนตราเชลย chapter 40
มือใหญ่จับรั้งปลายคางมนให้หันหน้ามาหา “เอาเป็นว่าฉันค่อยพิสูจน์คำท้าทายของเธออีกที ตอนเราอยู่ด้วยกันท่ามกลางหาดทราย สายลม แสงดาวและจันทราส่องสว่างยามที่ฉันแนบชิด...” ปากอุ่นระอุแนบทับบนลาดไหล่กว้าง ขบเม้มไต่ขึ้นไปทีละน้อย ขณะฝ่ามือหนาลูบไล้แขนเสลา ซอกซอนด้วยความจัดเจนจนได้สัมผัสกับปทุมถันนุ่มหยุ่น“ค่อยๆ จูบไล่ไปจนทั่ว ไม่เว้นแม้แต่ส่วนนั้นของเธอ ก่อนที่ฉันจะถูกความฉ่ำชุ่มนุ่มอบอุ่นกลืนกินจนหมดทั้งตัว”อติกานต์สะดุ้ง ราวกับมีใครเอาถ่านไฟร้อนๆ โยนลงมาใส่มือ แต่จะหนีก็ไม่ได้ เมื่อถูกกักเอาไว้ด้วยท่อนแขนกำยำและปากอุ่นระอุที่เคลื่อนมาจนแนบชิดกกหู“อื้อ...ปล่อยฉันนะ...ไอ้โจรห้าร้อย” เพราะมือได้รับการปลดปล่อย จึงเป็นโอกาสให้เธอเอาคืนจอมโจรกักขฬะด้วยการ...“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะเอแคลร์ เดี๋ยวเถอะ” ชายหนุ่มเอ่ยง่ำๆ ฮึ่มๆ พลางจับมือเล็กที่จิกลงมาบนท่อนขากำยำและลากอย่างแรง“น้ำหน้าอย่างแก ก็เป็นได้แค่ไอ้พวกหน้าไม่อาย ดีแต่รังแกผู้หญิง เอาสิ...ถึงฉันจะเป็นเชลยของแกก็จริง แต่อย่าคิดนะว่าจะยอมให้ถูกรังแกได้ง่ายๆ น่ะ”ลมหายใจหนักๆ ถูกเป่าพ่นออกจากปากหนา “ผู้หญิง! ชอบเหลือเกินละที่จะใช้วาจายั่วยุผู้ชายให้
Huling Na-update : 2025-01-31สาปรักมนตราเชลย chapter 41
“ไหวหรือเปล่าคุณเอแคลร์” ขอขวัญเอ่ยถามอย่างอาทร เมื่อแสงไฟสีส้มอมแดงซึ่งลุกโชน ส่องสว่างมาทำให้เห็นใบหน้าผุดผาดค่อนไปทางเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย เพราะเครียดจากเรื่องที่เกิดขึ้นและอาการอ่อนเพลียจากการเดินทางรอนแรมอยู่ในทะเลทรายที่ร้อนระอุ...แสงแดงที่แผดจ้าจนระบบภายในร่างกายทำงานผิดปกติ“คุณเอแคลร์” ขอขวัญร้องเรียกซ้ำพร้อมยื่นมือไปจับและบีบกระชับมืออีกฝ่ายที่เย็นราวกับน้ำแข็ง อย่างต้องการให้กำลังใจคนที่ต้องเผชิญกับเรื่องร้ายแรงครั้งแล้วครั้งเล่า โดยที่หลีกเลี่ยงหรือหลบหนีไม่ได้ ไหนจะคู่หมายที่หมางเมินและหันมาให้ความสนใจห่วงใยอาทรผู้หญิงคนอื่นอีกเล่า เป็นเธอนะ...ไม่ทู่ซี้ทนอยู่ให้เขาดูถูกเหยียดหยามแบบนี้หรอกดวงตากลมโตฉายแววเกรี้ยวกราดและไม่พอใจไปยังตัวก่อเหตุ หลังจากจัดเตรียมที่พักและบังคับให้เธอทานอาหารหน้าตาแปลกๆ รสชาติก็เลี่ยนๆ ชวนคายทิ้งมากกว่ากลืนลงคอ เสร็จก็รีบเข้าประชุมกับลูกน้องหน้าละม้ายคล้ายมหาโจรมากกว่าจะเป็นบอดี้การ์ดดูแลความปลอดภัยในกระโจม สีหน้าท่าทางเคร่งเครียดขรึมราว ในดวงตาลุกโชนพราวแสงที่เห็นแล้วหนาวยะเยือกไปถึงแผ่นหลัง“หือ...มีอะไร” อติกานต์ละความคิดที่มักจะวนกลับไปยัง
Huling Na-update : 2025-02-19สาปรักมนตราเชลย chapter 42
อติกานต์ยิ้มหน้าหมองตาเศร้า ขณะยื่นมือไปจับมือนุ่มนิ่มบีบกระชับแผ่วเบา จะโทษขอขวัญก็ไม่ได้ ด้วยหลายครั้งอีกฝ่ายพยายามที่จะหนีห่าง และทำหลายๆ ทางเพื่อพาตัวเองไปให้ไกลจากอันเดซาอีแล้ว แต่กลับถูกข่มขู่แกมบังคับทำให้ต้องอยู่ ส่วนตัวเธอเองก็ใช่ว่าจะไม่ผิด ถ้าต้องการหาคนผิด...คงเป็นโชคชะตาที่นำพาทุกคนมาเจอกัน“กลุ้มใจไปก็เท่านั้น เรามาคิดหาทางแก้ไข ทำให้เรื่องแย่ๆ ที่เป็นอยู่นี่ดีขึ้น น่าจะดีกว่านะ” เธอต้องเชื่อมั่น ท่ามกลางเมฆหมอกดำทะมึนย่อมที่จะต้องมีแสงสว่างส่องนำทางออกมาให้...จนได้! “พูดอย่างกับคุณคิดออกอย่างนั้นแหละ ฉันเห็นกลุ้มใจจนหน้านิ่วคิ้วขมวด นอนกระสับกระส่ายทั้งคืนอยู่ไม่ใช่หรือไง” เป็นเธอก็นอนไม่หลับเหมือนกันแหละ ถ้าต้องเจอกับคนใจดำอย่างอันเดซาอี แทนที่จะปลอบใจอติกานต์ที่เพิ่งจะผ่านเรื่องตกใจจนขวัญผวา กลับบังคับให้ต้องเดินทางรอนแรมกลางทะเลทราย โดยไม่ได้เตรียมการใดๆ เลยด้วยซ้ำ“ฉันแค่ตกใจกับเรื่องแย่ๆ ที่เกิดขึ้นเท่านั้นเอง เธอต่างหากล่ะขอขวัญ เมื่อคืนเห็นนอนกระสับกระส่าย ท่าทางในฝันคงจะเป็นสิงโตจ้าวทะเลทรายนะ เธอถึงได้ร้องกรี๊ดๆ อย่างกับนกหวีด เรียกให้ตื่นกลับเจอทั้งมือและเท้
Huling Na-update : 2025-02-19สาปรักมนตราเชลย chapter 43
“อยากทำอะไรตามสบายเลยนะขอขวัญ แต่ก็เตรียมตัวรับเอาโทษทัณฑ์ที่ฉันจะจัดเตรียมไว้ให้...เธอคงเข่าอ่อนลุกจากที่นอนไม่ขึ้นเชียวละ” ไม่เพียงน้ำเสียงหื่นกระหาย เพราะอติกานต์ยังคงจมอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง จนไม่รับรู้ถึงเหตุการณ์รอบๆ กาย แหงนใบหน้าเหม่อมองไปบนท้องฟ้า ดวงดาวเพียงหยิบมือส่องสว่างแต้มบนความมืดสนิท จึงเสมือนเปิดโอกาสให้อันเดซาอีจับใบหน้านวลหันมาและประทับจุมพิตลงไปอย่างรวดเร็วอื้อ...ขอขวัญพยายามประท้วงและเบี่ยงใบหน้าหนี พลางมือเล็กกำหมัดทุบบนอกกว้างแต่กลับถูกจับเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว“จะสะบัดสะบิ้งไปทำไมล่ะขอขวัญ” แขนกำยำโอบรัดรอบกายอรชร ทาบฝ่ามือตรึงท้ายทอยมนเอาไว้มิให้หันหนี “เธอมาที่นี่เพื่อให้ฉันทำอย่างนี้เองไม่ใช่หรือ...ยั่วยวน ยัดเยียดตัวเอง ทำทุกอย่างเพื่ออยู่ใกล้ชิดกับฉันน่ะ”“บ้าแล้ว...ฉันไม่ใช่ผู้หญิงสิ้นคิดที่จะเดินทางข้ามฟ้าข้ามทะเลมาให้ผู้ชายนิสัยเสียอย่างคุณลวนลามเอานะ” ขอขวัญเข่นเขี้ยวโต้เสียงสั่น ขอบตาร้อนผ่าวด้วยโมโหตัวเองที่ทำยังไงก็เอาคืนอันเดซาอีไม่ได้ มิหนำซ้ำยังจะถูกเขาเล่นงานกลับให้ อับอายและเจ็บใจเสียทุกทีเขาคงต้องใช้เวลากับขอขวัญ...สั่งสอนเธอให้
Huling Na-update : 2025-02-19สาปรักมนตราเชลย chapter 44
“จำได้บ้างไหม เกิดอะไรขึ้นก่อนจะถูกพาตัวไป”“ก็อย่างที่คุณรู้นั่นแหละ ตอนเกิดเหตุก็มีเสียงดังมาก่อน จากนั้นไฟก็ดับลงพร้อมเสียงหวีดร้อง ฉันถูกผลักจนเกือบจะล้มตึงไปข้างหน้า แล้วก็มี...ผู้ชายคนหนึ่ง” การพูดโกหกไม่ใช่วิสัยของเธอเลย และเมื่อต้องกระทำในใจมันก็สั่นระรัวอย่างกับจะหลุดออกมาจากทรวง เพราะกลัวถูกจับได้“มาช่วยเหลือไว้ไม่ให้ถูกเหยียบ ตอนออกจากห้องได้ เห็นหลังขอขวัญไวๆ ก็ว่าจะตามไป แต่กลับถูกดึงและลากจนหัวตุงคว้างไปข้างหน้า...ทำเหมือนกับกำลังหนีใครอยู่และใช้ฉันเป็นตัวประกัน” หญิงสาวพูดสลับเหลือบสายตามองอันเดซาอี พลางกลืนน้ำลางลงคออย่างฝืดเคือง เมื่อเจอกับใบหน้าหล่อเหลาที่มีความเย็นชาเหมือนหน้ากากเคลือบอยู่“พอมีหนทางให้หนีได้ ก็ทำร้ายฉันแล้วหนีไป เรื่องก็มีอยู่แค่นี้แหละ” อติกานต์เล่าพร้อมภาวนาให้อันเดซาอีเชื่อ แต่ใบหน้าที่เฉยชาและสายตาเข้มไม่แสดงอาการใดๆ ทำให้เกิดความหวั่นใจระคนหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก“แปลกดีนะ ปกติแล้วเวลาที่คนเรารู้ตัวว่าไม่ปลอดภัย มักจะต้องส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ แต่เธอกลับเดินตามไปง่ายๆ ทำอย่างกับรู้จักกับ...คนที่พาตัวไปอย่างนั้นแหละ”อติกานต์สะดุ้ง แต่ก็ยั
Huling Na-update : 2025-02-19สาปรักมนตราเชลย chapter 45
ไม่เชื่อ! ขอขวัญหน้าหงิกงอง้ำ ดวงตาเริ่มสาดแสงวาวจ้า แล้วเขาจะมาคาดคั้นเอาคำตอบจากเธอทำไมนี่ ไม่คิดจะหึงบ้าหึงบอเขาหรอก ไม่ได้เป็นอะไรด้วยสักหน่อย แค่คนรู้จัก...แบบถูกบังคับนี่ก็เปลืองเนื้อเปลืองตัวจะแย่แล้ว ให้เป็นคนใกล้ชิดเขาคงกินเธอหมดตัว ยิ่งลมหนาวแล่นลิ่วมาเกาะตามเรือนกาย เธอได้กลายเป็นหมอนข้างให้เขาขยี้ขย้ำตามใจจนบี้แบนลุกจากเตียงไม่ขึ้นกันละคราวนี้ ท่าทางหื่นจัดและอึดถึกยิ่งกว่าอูฐเสียอีกอันเดซาอีหัวเราะกลั้วคอขณะชะโงกหน้าไปจนปลายจมูกโด่งเกือบจะชนกับแก้มนุ่ม “โกหกใครน่ะโกหกได้ แต่โกหกตัวเองไม่ได้หรอกนะขอขวัญ”“ใคร้...ใครโกหกอะไร คุณนั่นแหละทำบ้าอะไรอยู่ ที่ทางออกตั้งเยอะ ถอยไปเลยนะ” ความใกล้ชิดทำให้หัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อเห็นว่าอันเดซาอีมีแต่จะกลั่นแกล้งให้ต้องอายยิ่งขึ้น เธอจึงรีบสาวเท้าถอยไปด้านหลังแต่ก็ติดแขนกำยำที่ตวัดรัดรอบกายอย่างรวดเร็วประหนึ่งงูฉกกัดเหยื่อ“หนาวไม่ใช่หรือไง ฉันกำลังช่วยเธอผ่อนคลายไล่ความหนาวอยู่นี่ไง” ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบอบบางพลางบังคับให้ขอขวัญต้องเดินตามไปช้าๆ“เสียดายว่ามีอติกานต์อยู่ด้วย ไม่งั้นฉันคงได้ให้เธอช่วยเธอ...อาบน้ำให้” ดวงตาเข
Huling Na-update : 2025-02-19สาปรักมนตราเชลย chapter 46
ใบหน้านวลผ่อง ดวงตากลมโตฉายแววเศร้ายิ่งล้อมด้วยขนตายาวงอนอีกเล่า เหงาเศร้าและเจ็บปวดเหมือนจงใจตอกย้ำความรู้สึกผิดที่เกาะกุมใจแข็งกระด้างและเย็นชาให้ยิ่งยอกแสยง ราวกับลิ่มเหล็กตอกย้ำให้ทุกการหายใจรวดร้าว ดวงตาคมเข้มฉายแววไม่แน่ใจไปบนจมูกเล็กขึ้นสัน ไล่มาจนถึงริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่มอย่างเชื่องช้า คล้ายขลาดกลัวและไม่แน่ใจ...ใช่คนที่หัวใจใฝ่หาหรือเปล่าปากหนาแนบลงบนหน้าผากกว้าง ขบเม้มเคลื่อนลงไปหากลีบปากอิ่มนุ่มอย่างเชื่องช้า แต่ก่อนถึงก็แวะเวียนหอมสองแก้มนวลและจรดจุมพิตแนบบนกลีบปากอิ่ม...บดเบียดกดคลึงอย่างแผ่วเบาและเว้าวอนสัมผัสบางเบาชวนใจวาบหวิว ยามอันเดซาอีเน้นน้ำหนักบดคลึงลงมา กายาอรชรก็สั่นสะท้านคล้ายกิ่งไผ่โยกเอนไปตามกระแสลมพายุ เพลิงไฟร้อนผ่าวขับไล่ความหนาวเหน็บ เติมเชื้อไฟแสนอุ่นด้วยมือใหญ่ที่โลมไล้ไปทั่วร่างอรชร เน้นหนักบนความนุ่มนิ่มจนคนตัวเล็กถึงกับผวา สองแขนกดกอดรัดร่างหนาด้วยปั่นป่วนในช่องท้อง นิ้วยาวเรียวลูบไล้ต้นคอแกร่งสลับดึงทึ้งเส้นผมหนานุ่ม พลางกดรั้งให้ศีรษะทุยเคลื่อนตัวลงมา เพื่อสองกายจะได้แนบชิดยิ่งขึ้นเสียงคำรามดังจากลำคอแกร่ง เหมือนเขาเฝ้ารอคอยสิ่งนี้มาเนิ่นนาน ส
Huling Na-update : 2025-02-19สาปรักมนตราเชลย chapter 47
“แล้วแกล่ะ เรื่องที่ให้ไปทำเรียบร้อยดีใช่ไหม”“เอ่อ...คือ” ฮามีดกระอึกกระอัก พร้อมรอยยิ้มแหยๆ และกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง เมื่อลูกพี่ตวัดดวงตาดุเกรี้ยวราวกับมีเปลวเพลิงไฟลุกเรืองรองมองมาคิ้วหนาเป็นปื้นเลิกขึ้นเล็กน้อย ไอ้อาการที่เป็นอยู่ของฮามีด เดาได้ไม่ยากเลย ไม่แน่ใจหรือ...ไม่เรียบร้อย แต่ดูแล้วคำตอบน่าจะเป็นอย่างหลังเสียมากกว่า คนถามผ่อนลมหายใจออกจากปอดด้วยเหนื่อยหน่ายใจ “ไอ้เจ้าวาฮาบาคู่แค้นลูกพี่น่ะสิ พักนี้ทำตัวแปลกๆ มีลับลมคมใน ขี้สงสัยและช่างซักถามเป็นพิเศษ พอๆ กับนิสัยชอบจับผิดและชวนทะเลาะ บอกดีๆ ยังจะหาเรื่องชวนตี...ถามแต่ว่าทำไมเรื่องสำคัญขนาดนี้ ลูกพี่ถึงไม่ยอมไปบอกด้วยตัวเอง” รีบหาคำแก้ตัวพัลวัน ก่อนจะถูกลูกพี่โมโหจนยันด้วยเท้าเข้าให้“แกก็ใช่ย่อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ ปากหาเรื่องจนไม่ว่าใครต่างก็เอือมระอาไม่อยากจะคุยด้วย ยิ่งเจ้าวาฮาบาคงอยากกระทืบให้เลือดกบปาก” คนเป็นลูกพี่เอ่ยอย่างล่วงรู้นิสัยฮามีดดี ถ้าเรื่องของตัวเองอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่เมื่อไหร่เรื่องนั้นเกี่ยวกับเขา อีกฝ่ายจะสู้ด้วยปาก...เถียงชนิดที่ว่าน้ำไหลไฟดับ หาข้อแก้ต่างได้หมดทุกคำไม่มีตกหล่น ขณะเท้าก็พาเดินเว
Huling Na-update : 2025-02-19
Pinakabagong kabanata
สาปรักมนตราเชลย chapter 101 - จบ
“ว้าย! ทำอะไรนะคะคุณซีกัลป์” แขนกลมกลึงรีบยกขึ้นโอบรัดรอบแผงคอแกร่ง เมื่ออยู่ดีๆ อันเดซาอีก็ช้อนร่างเธอมานอนราบบนเตียงนอนผ้าขนสัตว์เนื้อนุ่ม “ปล่อยฉันก่อน...นะคะ” ขอขวัญยกสองมือยันแผงอกกว้าง กลืนน้ำลายคงคออย่างฝืดเคืองเมื่อเจอกับสายตาร้อนแรงแฝงไว้ด้วยความปรารถนาที่ปกปิดเอาไว้ไม่มิด “ไอย่าค่อนข้างจะขี้อาย แค่ถูกฉันจับมือนิดหน่อยก็อายจนหน้าแดงปลั่งแล้ว ผิดกับเธอที่...” ปลายนิ้วยาวตวัดลากไล้ไปบนผิวเนื้อนวลเนียนนุ่ม“เหมือนจะอ่อนหวาน อ่อนโยน แต่เอาเข้าจริงก็ร้อนแรงประหนึ่งน้ำมันราดลงไปบนกองไฟ”อยากจะบอกว่า...ไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้ก็ได้ นี่มันยังกลางวันอยู่เลย อีกอย่างให้เวลานับจากนี้พิสูจน์คำพูดของเขา ทว่าเพียงใบหน้าคร้ามแกร่งโน้มลงมา สัมผัสแผ่วเบาที่แนบหน้าผากกว้าง ไต่ลงมาเรื่อย ๆ จนถึงกลีบปากอิ่มนุ่ม ค่อย ๆ บดคลึงลงไปอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน“ฉันอยากให้ทั้งตัวเองและเธอมั่นใจ คนที่อยู่ด้วยคือแม่ของขวัญที่เดินทางมากับนกเหล็ก มาเพื่อให้ฉันแกะกล่องด้วยความเสน่หา ที่ฉันจะบอกทุก ๆ วัน ย้ำให้เธอแน่ใจในทุก ๆ สัมผัส”ปากหนาเม้มกัดสลับบดคลึง พลางสอดแทรกเรียวลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปกระหวัดกวาดไล้ดื่มด่ำ
สาปรักมนตราเชลย chapter 100
ทั้งที่อยากจะถามตรงๆ ทว่าเห็นดวงตาที่ฉายแววตัดพ้อก็ทำให้เกิดพูดไม่ออกขึ้นมาฉับพลัน อีกทั้งถึงจะใช่คนเดียวกัน แต่ตอนนี้ต่างภพต่างความทรงจำ ต่างคนต่างก็มีวิถีชีวิตที่แตกต่างกันไปแล้ว ย่อมที่จะไม่ใช่คนเดียวกัน!ขอขวัญพยักหน้ารับ “ค่ะ ฉันพอจะจำเรื่องราวที่คุณเจอกับคุณไอซาย่าในตลาดได้ สาวน้อยที่อยู่ดีๆ ก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นโจร ช่วงเวลาที่คุณสองคนอยู่ด้วยกัน รอบกายอบอวนไปด้วยความรักและความสุข แม้กระทั่งวันที่คุณบอกรัก”เจ็บแปลบในทุกคำที่เอื้อนเอ่ยออกมา เหมือนกับหัวใจถูกกรีดเป็นชิ้นๆ “และ...ขอแต่งงาน” เสียงของเขายังดังสะท้อนก้องอยู่ในหูเธอ เสมือนจะตอกย้ำความรักของอันเดซาอีและไอซาย่าให้เธอถึงระลึกเอาไว้ อย่าริอ่านทำตัวเป็นมารสอดแทรกกึ่งกลาง“แต่ที่ฉันไม่รู้คือเรื่องราวของอดีต การข้ามภพข้ามชาติมาจุติใหม่ ฉันจะใช่คุณไอซาย่ากลับมาเกิด เพื่อจะชดเชยวันเวลาที่คนซึ่งรักกันถูกพรากให้ห่างกัน ได้รักและให้คุณรักหรือเปล่า” แต่สิ่งหนึ่งที่รู้ ณ ห้วงเวลานี้ ทั้งตัวเธอเองและไอซายาต่างก็ปรารถนาในสิ่งเดียวกัน! ทำให้อันเดซาอีมีความสุขที่สุด ได้พบเจอแต่สิ่งดีๆ ตราบนานเท่านาน แม้เธอจะต้องเจ็บปวดก็ยอมจะให้เขาคิดอ
สาปรักมนตราเชลย chapter 99
“ว่าแต่...มันเรื่องอะไรกันล่ะ” ปลายนิ้วยาวลากไล้บนพวงแก้มนุ่มซับสีเลือดฝาดอย่างอ่อนโยน “เธอจะยอมบอกความจริงกับฉันได้หรือยัง มีเหตุผลกลใดที่ชักนำให้เธอตัดสินใจเดินทางมาที่นี่...ขอขวัญ”ชายหนุ่มจับคางมนให้แหงนขึ้น ปลายนิ้วยาวลูบไล้บนกลีบปากนุ่มแผ่วเบา “มาเป็นของขวัญให้กับผู้ชายที่จมอยู่กับห้วงแห่งความทุกข์ใจ โหยหาใครสักคนมาเติมความรู้สึกที่ขาดหาย พร้อมอยู่เคียงข้างกันตลอดไป”แม้จะผ่านเรื่องราวมามากมาย แต่พอจะให้เอ่ยปากบอกถึงเหตุผลที่ทำให้ตัวเองต้องมาที่นี่ ที่บางครั้งเธอรู้สึกเหมือนกับว่าเรื่องลี้ลับที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่เรื่องเหลวไหล ฝันก็คือฝันมิอาจนำมาพิสูจน์ความจริงและอ้างเป็นหลักฐาน ทำให้คนอื่นเชื่อไม่ได้ด้วย“ทำไมล่ะ หรือเธอยังไม่ไว้ใจฉัน”ขอขวัญผ่อนลมหายใจออกจากปอด คิดว่าอันเดซาอีคงจะสัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวที่ยังคงมียามถูกเขาแตะเนื้อต้องตัว หรือไม่ก็ออกมาทางความฝันที่ทำให้เธอสะดุ้งตื่นมาพร้อมหยาดน้ำตาที่เอ่อไหลอาบแก้ม“ไม่ใช่ค่ะ เพียงแค่ฉัน...ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังคุณยังไงดี” ขอขวัญเอ่ยด้วยความงุนงงกับสิ่งที่พานพบมา ถึงตอนนี้เธอสับสนด้วยแยกไม่ค่อยออก สิ่
สาปรักมนตราเชลย chapter 98
ขอขวัญทำเสียงขลุกขลักในลำคอ ก่อนจะตวัดค้อนใส่พ่อจอมวางแผนวงโต ถ้าไม่ติดว่าอยากให้เพื่อนมีความความสุขด้วยละก็นะ...เธอจะภาวนาให้อติกานต์ใจแข็ง ไม่ยอมยกโทษให้ง่ายๆ“อ้าว...ไหนว่าสงสาร อยากให้เอแคลร์มีความสุขไง ทำไมถึงได้หน้าตายุ่งเหยิงแบบนี้ล่ะ”“มันก็ใช่อยู่หรอก แต่เล่นมาหลอกลวงกันอย่างนี้ใช้ได้ที่ไหน คนเดียวกันแท้ๆ แต่กลับทำเป็นไม่รู้เรื่องตอนคุณเอแคลร์เอ่ยทัก แถมยังจะปฏิเสธหน้าตายอีก”“ฮัลด์ก็มีเหตุผลในส่วนของเขาที่ต้องทำอย่างนั้น ซึ่งเราสองคนที่คนนอกไม่ล่วงรู้ แต่เมื่อเรื่องทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้ว เราก็ควรที่จะอวยพรให้ชีวิตคู่ของเขาสองคนมีความสุขตลอดไป...ใช่ไหม”ขอขวัญพยักหน้ารับ เอนกายอรชรแนบชิดอกกว้าง “ใช่ค่ะ...ทุกคนมีความสุขกันแล้วสินะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงเบาหวิวยามคิดถึงเหล่าผู้คนที่อยู่รอบกายกับหนทางที่เขาเหล่านั้นได้เลือกแล้ว ฮารินะเพื่อแก้แค้นให้กับพ่อแม่ แม้รู้ว่าอันตรายก็ไม่หวาดหวั่น เข้าต่อกรกับโจรร้ายจนตัวเองแพ้พ่าย แต่ก็มีความสุข เมื่อได้กลับไปซบอกอุ่นท่องเที่ยวไปทั่วพื้นทรายที่รัก แม่โซไรยากับโอซามุที่ก็ผ่านเรื่องร้ายๆ มามากมาย กลายเป็นเพื่อนสนิทที่เข้าใจกันอติกา
สาปรักมนตราเชลย chapter 97
“บ้า! ใครรักคุณกันล่ะยะ เปล่าสักหน่อย”“อืม...นั่นสิ ฉันยังไม่ได้ยินคำบอกรักเลยนี่นา อย่างนี้คงต้องขอเบิ้นอีกสักรอบ เอ๊ะ...หลายรอบๆ ดีกว่า จะได้มั่นใจไอ้ที่ได้ยินเมียจ๋าบอกเมื่อกี้มันแว่วๆ สงสัยจะหูฝาดไปจริงๆ นั่นแหละ”“ไม่! ฉันบอกแล้ว...บอกแล้ว” อติกานต์รีบพูดจนลิ้นพัวพันกัน มือหนึ่งยกขึ้นดันใบหน้าคร้ามแกร่งที่ก้มลงมาหา อีกมือก็รีบตะครุบมือหนาที่โอบอุ้มทรวงอกกลมกลึง ค่อยๆ นวดคลึงทำให้เธอวาบหวามเสียวซ่าน ลมหายใจเริ่มจะขาดเป็นห้วงๆ“ถ้าไม่รัก ฉันคงไม่ยอมปล่อยให้เรื่องเมื่อกี้เกิดขึ้นหรอก” ดวงตากลมโตหลุบมองลอนกล้ามเนื้อบึกบึน พลางกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคืองเพราะกายแกร่งที่แนบชิด“ฉันเป็นเพียงแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มาจากต่างบ้านต่างเมือง หัวเดียวกระเทียมลีบ คุณกรุณาปรานีผู้หญิงคนนี้ที่เผลอรักคุณไป ทั้งก่อนหน้านั้นคุณเป็นจอมโจรร้ายอยู่เลย อุ๊ย!” อติกานต์หลุดเสียงอุทานออกมา เมื่อกายสาวอันตรธานลอยไปพำนักบนลำตัวแข็งแกร่ง ใบหน้านวลผ่องร้อนผ่าวและคิดว่าคงจะแดงปลั่งจรดลำคอระหง ยามนิ้วยาวลูบไล้นวดคลึงแผ่นหลังบอบบางอย่างช้าๆ“คุณ...ฮัลด์ หยุดก่อนสิคะ” อติกานต์เว้าวอนขอเสียงแหบพร่า เมื่อปทุมถันกลมก
สาปรักมนตราเชลย chapter 96
“อือ...” อติกานต์ร้องประท้วงเล็กน้อย เมื่อฝ่ามือหนาครอบครองทรวงอกอิ่มและนวดเฟ้นอย่างหนักหน่วงจะว่าไปเขาเคยเพียงแค่สัมผัสไม่เคยยลบัวตูมเต่งตึงของอติกานต์ชัดๆ สักครั้ง ชายหนุ่มจึงไม่รอช้า รีบถอนจูบและลากริมฝีปากไต่ลงไปตามแนวคาง ขบเม้มลำคอขาวผ่องแผ่วเบา ก่อนจะเคลื่อนไปหาทรวงอกกลมกลึงที่ไหวกระเพื่อม ที่เพียงแค่ได้เห็น...มิคาอิลก็หลุดเสียงคำรามออกมาพร้อมกับความกระหายราวกับเลือดในกายเดือดพล่านสองมือหนาสอดช้อนปทุมถันกลมกลึงขึ้นมา ปลายนิ้วยาวลากไล้ไปบนผิวเนื้อนุ่มๆ ใบหน้าคร้ามแกร่งเปื้อนยิ้ม ดวงตาเข้มเปล่งประกายด้วยปรารถนาขณะเหลือบขึ้นมองสบกับดวงตากลมโต“ฉันคิดไว้ไม่ผิด ไม่แค่นุ่มแต่ยัง...”เนื้อตัวอติกานต์สั่นสะท้าน วาบหวามเสียวซ่านจนเผลอหลุดเสียงร้องครางออกมา เมื่อมือหนานวดเคล้นสลับปลายนิ้วยาวลากไล้บนปลายยอดถันหดเกร็ง ปากอุ่นยังจะเลาะเล็มไปทั่วก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นอย่างเย็นใจ เพียงปลายลิ้นร้อนตวัดไล้วนไปทั่วป้านบัวสีหวานและขบเม้มดึงเข้าสู่อุ้งปาก เธอก็เปล่งเสียงหวานพร่าด้วยวาบหวามจนท้องไส้ปั่นป่วน สองขาเรียวยาวสั่นระริก ปลายเล็บมนจิกลงบนแผ่นหลังกว้าง พลางเคลื่อนไหวไต่ขึ้นไปพัวพันกับเส้นผมหนา
สาปรักมนตราเชลย chapter 95
“จะโกรธกันลงจริงๆ หรือเอแคลร์ ฉันรักเธอจริงๆ นะ ที่ทำทุกอย่างลงไปก็เพราะรัก เพราะอยากจะรู้ความจริงในใจของเธอนั่นแหละ คนอะไรไม่รู้ ทำเป็นเย็นชาเฉยเมยเสียจริงๆ จนฉันอดสงสัยไม่ได้ ว่าไอ้เสน่ห์ที่มีนี่ใช้กับเธอไม่ได้เลยหรือไง”“ตอนนี้ก็ได้รู้แล้วไง ฉันรักโมฮาหมัด ไม่เคยรักคุณ หรือถึงฉันจะเคย...รัก! แต่เล่นมาหลอกลวงกัน เห็นเป็นตัวตลกอย่างนี้ ฉันก็เลิกรักได้เหมือนกัน”มิคาอิลยิ้มกว้าง “สายไปเสียแล้วล่ะจ้ะเมียจ๋า ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเมียทั้งรักและห่วงแค่ไหน เรื่องอะไรจะยอมปล่อยไปง่ายๆ ล่ะ น่า...นะ รับรักฉันนะจ๊ะ...ที่รักจ๋า”“ไม่!” เรื่องอะไรจะยอมรับรักและให้อภัยกันง่ายๆ ล่ะ กลั่นแกล้งทำให้เธออารมณ์เสียตั้งมากมาย หากำไรทำให้เธอหวั่นไหวไปตั้งเยอะ มันต้องเอาคืนหนักๆ หน่อยสิ“อีกอย่าง...ฉันแต่งงานกับโมฮาหมัดนะ ไม่ได้แต่งกับมิคาอิล ฮัลด์ อามูร์ สักหน่อย ยังถือว่าไม่ได้เป็นภรรยาของคุณนะคะคุณมิคาอิล ฮัลด์ อามูร์” อติกานต์พูดกลั้วหัวเราะลงคอบ้าง ดวงตากลมโตกลอกไปมา ใบหน้านวลผ่องแย้มยิ้มรื่นเริง“ถอยออกไปได้แล้ว ไม่ใช่เด็กๆ นะ ทับลงมาได้ หนักจะตาย อ้อ...ถ้ารักกันจริง ก็ต้องรอกันได้ ใช่ไหมล่ะ” สองมือเล
สาปรักมนตราเชลย chapter 94
คิดตามคำพูดที่ฟังดูแปลกๆ ของมิคาอิลแล้วอติกานต์อดขมวดคิ้วเข้าหากันไม่ได้ “คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่คุณมิคาอิล ช่วยพูดตรงๆ ดีกว่า เพราะฉันตามไม่ทัน”“หลายปีมาแล้วที่บ้านหลังนี้เกิดโศกนาศกรรมขึ้น ผู้คนมากมายที่มาร่วมงาน ถ้าไม่ล้มตายก็ถูกทำร้าย ไม่เว้นแม้กระทั่งน้าซีกัลป์ที่เจ็บหนักมากจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด คนรักก็ถูกโจรร้ายแย่งเอาตัวไป ระหว่างเดินทางกลับชุมโจรก็ได้เจอกับหนูน้อยมิคาอิล ฮัลด์ อามูร์ ซึ่งบาดเจ็บที่ศีรษะเดินโซซัดโซเซอยู่เลยช่วยเหลือเอาไว้ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าพวกโจรนั้นโหดเหี้ยมขนาดไหน เพื่อป้องกันไม่ให้ถูกทำร้ายซ้ำอีก พี่ไอซาย่าเลยบอกว่าฉันเป็นญาติห่างๆ จำได้ลางๆ ว่าตอนถูกถามชื่อ เหมือนฉันจะหลุดปากเรียกชื่อพ่อออกไป ทุกคนเลยเรียกฉัน...โมฮาหมัด!”อติกานต์ถึงกับอ้าปากค้าง หมอกที่ปกคลุมใจอยู่ถูกไขจนกระจ่างแจ้งในบัดดล ความเชื่อของเธอไม่ผิดแม้แต่น้อย เพราะอย่างนี้เธอถึงได้สะดุด จากใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ละม้ายเหมือนกันราวกับพิมพ์เดียวกัน มาถึงท่วงท่าการเดินเหิน น้ำเสียงยามพูดคุยและหัวเราะ ดวงตาเข้มเปล่งประกายพร่างพราวระยับที่ซุกซ่อนความเจ้าเล่ห์เอาไว้ไม่มิด“คุณ...อย่ามาพูดพล่อยๆ แบบนี้นะ เ
สาปรักมนตราเชลย chapter 93
“โดยเฉพาะกับการหาเรื่องเอารัดเอาเปรียบผู้หญิงใช่ไหมล่ะ” อติกานต์ย่นจมูกใส่คนหน้าเป็นอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ในเมื่อทำทุกทาง...หยิกข่วนและตีจนเจ็บมือแล้วแต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจสักนิด ยังจะจับมือนุ่มนิ่มมาจับและบีบกระชับสลับนวดคลึงหลังมือนุ่มนิ่มทำให้เธอใจสั่นไหวระรัว“ตอนนี้ฉันไม่หนีแล้วไง ปล่อยได้แล้ว กอดรัดมาได้ กระดูกกระเดี้ยวจะหักแล้ว รู้บ้างไหม”เห็นท่าทางกระเง้ากระงอดตวัดค้อนขวับๆ ของหญิงสาวแล้วเขาอดใจไม่ไหว ก้มหน้าลงไปจรดจมูกโด่งลงไปบนแก้มนุ่มแรงๆ ไปสองสามครั้ง กำลังขยับไถลไปหวังจะจูบปากอิ่มนุ่มช่างจำนรรจาอติกานต์เผอิญรู้เท่าทันเสียก่อน จึงเบี่ยงหน้าหนีและหยิบเอาหนังหนาขึ้นมาบิดเต็มแรง จนเขาต้องยอมแพ้ แต่ก็ทำเสียงฮ่ำๆ ฮึ่มๆ อย่างต้องการจะบอกเธอว่า...‘ฝากไว้ก่อนเถอะ ถึงเวลาเอาคืนเมื่อไหร่ จะคิดดอกทบต้นชนิดไม่ให้ขาดสักนิดเดียวเชียว’“ไม่ต้องมาทำตาวาวใส่ฉันเลยนะตาบ้า ถ้ามาเพื่อรังแกกันแบบนี้ก็ออกจากห้องฉันไปเลยนะ ฉันเหนื่อยใจกับคุณจริงๆ มือไม้นี่ให้มันอยู่นิ่งบ้างได้ไหมฮึ!”มิคาอิลยิ้มกว้าง “ถ้าไม่รังแกก็อยู่ได้ใช่ไหมล่ะ” เอ่ยถามน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ดวงตาพร่างพราวระยับ อติกานต์กลอกตาไปมาด้วย
