ตอนที่ 49. สี่ปีต่อมา

สี่ปีต่อมา

งานกิจกรรมวันเด็กเป็นกิจกรรมที่เด็กๆ ต่างเฝ้ารอ เมื่อใกล้ถึงวันงานความตั้งใจเรียนก็ลดลง ทุกคนมุ่งเป้าไปที่ความสนุกรื่นเริงที่จะได้รับรวมทั้งของแจกของแถมที่หน่วยงานต่างๆ นำมามอบให้เด็กๆ

ร้านเบเกอรี่ ‘เล็กเล็ก’ เป็นร้านขายขนมเล็กๆ สมชื่อแต่คุณภาพและความอร่อยไม่เล็กตามชื่อร้าน เจ้าของร้านเป็นพี่น้องสองสาวช่วยกันทำขนมขาย ทั้งสองมีลูกชายด้วยกันทั้งคู่ คนหนึ่งแปดขวบ อีกคนสามขวบ เด็กน้อยอายุสามขวบชื่อจริงที่เรียกเป็นชื่อเล่นว่า ‘รวิศ’ เด็กชายรวิศผิวขาวดวงตากลมผมสีอ่อนยิ่งโตยิ่งเห็นชัดว่าเป็นมีสายเลือดชาวต่างชาติ แต่คนในระแวกนี้ไม่เคยมีใครเห็นพ่อของเด็ก

เด็กชายโมกข์ขึ้นชั้นประถมปีที่สองแล้ว แต่เด็กชายรวิศจะเข้าชั้นอนุบาลในปีนี้ เด็กชายโมกข์สุขภาพไม่แข็งแรงนัก หลายคนได้ยินว่าเคยผ่าตัดใหญ่มาก่อนแต่ก็ไม่ถึงกับเปราะบางใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไปได้อย่างปกติ โมกข์รักน้องรวิศมากดูแลอย่างดีราวกับตนเองเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งเลยทีเดียว เรียกได้ว่าใครพบเห็นทั้งสองหนุ่มน้อยก็ต่างชื่นชมเอ็นดูทั้งนั้น

ขนมปังก้อนกลมใส้ต่างๆ ในถุงใสติดริบบิ้นน่ารักปร