คอนโดสายฟ้าเช้าวันจันทร์ 7.30น.“จะตื่นได้หรือยัง ยัยขี้เซา” ชายหนุ่มพูดขึ้นที่ข้างหูของหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับไม่ได้สติตั้งแต่เมื่อคืน พอเธอมุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มไปแล้ว ผ่านไปไม่นานเธอก็หลับอลิสเริ่มรู้สึกตัวเพราะเหมือนได้ยินเสียงคนพูดดังขึ้นข้างๆหู เธอส่งเสียงขานรับในลำคอออกมาก่อน แล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าใบหน้าชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอเป็นอย่างมากจนทำให้เธอตกใจ“อืม~ อ๊ะพี่!” พร้อมกับขยับหนีไปด้านข้างอัตโนมัติ“มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอไง ฉันจะไปส่ง” สายฟ้าใช้ศอกยันพื้นเตียงเอาไว้ส่วนมือเท้าคางแล้วมองเธอ เขาพูดออกมาเสียงนิ่งเรียบ ผิดกันกับเธอที่จดจำเรื่องทุกอย่างเมื่อคืนได้เป็นอย่างดีและโกรธชายหนุ่มเป็นอย่างมาก“ไหนสัญญากันแล้วไง แล้วทำไมพี่ผิดคำพูด"เธอขยับตัวถอยไปข้างหลัง มือกำผ้าห่มไว้แน่นเมื่อเห็นว่าเธอถอยหลังไปสายฟ้าก็คว้าหมับเข้าที่เอวคอดของเธอ"ปล่อยนะ!"“แล้วทีเธอโกหกว่าไปทำรายงานล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยปากออกมาอย่างคนที่คิดจะเอาเรื่อง“จิ๊..อลิสไปทำรายงานจริงๆ แต่ยัยพราวโทรมาชวนไงจะให้ปฏิเสธเพื่อนได้ยังไงกันเล่า”เขาพยักหน้ารับรู้ในสิ่งที่เธอกำลังพูดและเขาก็พูดขึ้นมาบ้าง“อืม แต่เมื่อคืนเ
“ก็คิดถึงแต่ฉันไม่ว่าง” พูดพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าสวยไของเธออย่างไม่ใยดี“มินนี่คิดถึงคุณค่ะ” เธอรีบใช้มือโบกสะบัดปัดควันบุหรี่ทิ้ง“อยากได้อะไร?” เขาถามเธอแล้วใช้หางตามองเธอเพียงแวบ“คุณนี่รู้ใจมินนี่จริงๆนะคะ มินนี่อยากได้กระเป๋าใบใหม่จังเลยค่ะ” มินนี่ยิ้มรับและบีบนวดไปที่ท่อนแขนของเขา“เดี๋ยวฉันโอนไปให้ เธอไปซื้อคนเดียวและฉันจะบอกเธอไว้ว่า ครั้งนี้มันจะเป็นครั้งสุดท้าย ขอให้เราเลิกติดต่อกัน”“ทำไมกันคะ มินนี่ไม่ดีตรงไหนหรือว่าคุณมีผู้หญิงคนใหม่แล้วยังงั้นหรือคะ” เธออึ้งไปเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา“ฉันมีผู้หญิงของฉันแล้ว!!”“พูดจริงหรือคะ มินนี่เสียใจนะคะ”“อืม”“ถ้าอย่างงั้นวันนี้คุณไปเป็นเพื่อนซื้อกระเป๋ากับมินนี่นะคะ ถือว่าเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน แล้วถ้าอยากไปต่อ..”“ฉันไม่ต้องการติดต่อหรือเอาเธออีกต่อไป”“แหมคุณนี่พูดตรงจังเลยนะคะ”“จะไปซื้อก็รีบไปจะได้รีบกลับ”สายฟ้าส่งข้อความไปบอกเพื่อนๆของเขาว่าให้สั่งอาหารเอาไว้ได้เลยแล้วเดี๋ยวเขาจะเข้าไปกินตามหลัง ขอทำธุระสักแปบนึงห้างสรรพสินค้า ทางด้านอลิสที่วันนี้เธอมีนัดกับทางพ่อแม่เพื่อที่จะมากินอาหารด้ว
เช้าวันต่อมาตื่นเช้ามาหญิงสาวก็ยังคงใบหน้าบึ้งตึงไม่ยอมพูดจาใดๆ สายฟ้าทนไม่ไหวจึงต้องยอมถามออกมาอีกครั้งอยากจะพูดคุยกับเธอให้มันรู้เรื่องกันไปเลย“เป็นอะไรไป ถามจริงโกรธอะไรกัน”“เปล่านี่คะ ไม่ได้เป็นอะไร พี่จะไปส่งอลิสที่มหาลัยได้หรือยังคะ” เธอหันหน้ามองไปทางต้นเสียงด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง อลิสเธอแต่งตัวเสร็จแล้วจึงได้ถามไปยังเขาว่าพร้อมที่จะไปส่งเธอหรือยัง“ก็ไปสิ” เขาถอนหายใจออกมาแล้วก็พากันเดินออกจากห้องกันไปมหาลัย CH“จอดค่ะ ส่งกันแค่นี้ก็พอ ขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ” อลิสเธอร้องขอให้ชายหนุ่มส่งเธอแค่ตรงทางเข้ามหาลัยก็พอ พอเขาจอดรถตามที่เธอบอกเธอก็หันไปยกมือไหว้แล้วลงจากรถไปทันที ทิ้งความเงียบงันและสงสัยเอาไว้กับชายหนุ่มที่ยังงงว่าเธอโกรธเขาด้วยเรื่องอะไรสายฟ้าขับรถมุ่งตรงไปยังที่ฝึกงานของเขา เอาไว้เย็นนี้เขาต้องหาทางพูดคุยกับเธอให้รู้เรื่องที่ฝึกงานของสายฟ้า สายฟ้าเดินมาถึงแผนกของเขา นั่งลงที่เก้าอี้ แววตาครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อดี จะง้อยังไงดี ที่ผ่านมาเขาไม่เคยที่จะต้องมานั่งง้อผู้หญิงแบบนี้เลยด้วยซ้ำเพราะผู้หญิงต่างเป็นฝ่ายเข้าหาเขาทั้งนั้น เขาเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหวแล้วจึงได้
ชายหนุ่มมองดูเธอแล้วถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายดัง..อึก นึกอะไรในหัวขึ้นมาได้ก็รีบถอดเสื้อตนเองออกเหลือไว้แค่เพียงเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียว ไม่รอช้าเขาก้าวขึ้นบนที่นอนขยับไปอยู่ช่วงปลายเตียงพร้อมกับลูบไล้ไปตามขาขาวๆของเธอ ลูบขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงเนินเนื้อใจกลางสาวเขาค่อยๆถอดกางเกงในของหญิงสาวออก จับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน เขาแทรกใบหน้าไปกลางลำตัวเธอทันที กลีบดอกไม้เนียนยังคงสวยปิดสนิทชมพูระเรื่อเขาค่อยๆก้มใบหน้าลงตรงส่วนกลีบดอกไม้เนียนของหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับอย่างสบายไม่รู้เรื่องราวใดๆแผล็บ! แผล็บ!ชายหนุ่มเริ่มใช้ปลายลิ้นสากไล้ปาดเลียไปตามกลีบดอกอย่างบรรจงละเมียดละไม ค่อยๆระเลงลิ้นสอดแหย่เข้าที่ร่องรูเล็ก“อือ~ อ๊ะ!” เธอส่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียว เผยอปากขึ้นเล็กน้อยตายังคงหลับอยู่ เหมือนเขาเริ่มได้ใจค่อยๆแกะเม็ดประดุมหน้าของเธอให้หลุดออกทีละเม็ดจนหมดและเปิดชุดเธอให้แยกออกจากกัน พร้อมกับเอื้อมมือไปสะกิดเม็ดเชอรี่สีชมพูน่ากินทั้งสองข้างของเธอซู๊ด! น้ำหวานสีใสค่อยๆหลั่งใหลออกมาจนเยิ้มเต็มร่อง ชายหนุ่มรีบดูดกลืนเก็บน้ำหวานเข้าลำคอทุกหยาดหยด เขาเริ่มลงลิ้นให้หนักหน่วงขึ้นเลียขึ้นลงตาม
สายฟ้าที่เห็นท่าทีของเธอก็รับรู้ได้ทันทีว่าที่เธอทำเป็นรีบนอนก็เพราะเธอคงเขินเขาอย่างแน่นอน เขายิ้มออกมาอย่างพอใจและล้มตัวลงนอนโอบกอดเธอ เปลือกตาค่อยๆหลับลงไปเรื่อยๆจนกระทั่งเสียงลมหายใจของเขาและเธอสม่ำเสมอเช้าวันต่อมาวันนี้ก็เหมือนกับทุกๆวัน ในตอนเช้าสายฟ้าจะขับรถไปส่งอลิสที่มหาลัยก่อนจากนั้นเขาก็ไปที่ฝึกงานเขาและเธอได้นัดหมายกันเอาไว้แล้วว่าตอนเย็นจะนัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าห้างสรรพสินค้าชื่อดัง16.00น."วันนี้ทำไมพี่เลิกเร็วเหรอคะ"อลิสถามไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่ เธอเกิดสงสัยเพราะโดยปกติชายหนุ่มจะเลิกงานประมาณหกโมงเย็นแต่วันนี้สี่โมงเย็นก็เลิกงานและมาหาเธอได้แล้ว"ฉันลางานมา" สายฟ้าเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง"ลางานมาหาอลิสเหรอคะ?" เธอย้ำถามเขาอีกครั้ง"ใช่"เขาพยักหน้ายอมรับ"พี่จะลามาทำไมคะ หกโมงก็ได้ อลิสรอได้""วันเดียวเองน่า""แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะคะ อย่าทำแบบนี้อีก""หึ! ยิ่งกว่าแม่ฉันอีก""ว่าอลิสแก่เหรอคะ""ฉันหมายถึงขี้บ่น!""จิ๊..""สั่งอาหารสิ ไม่หิวหรือไง"หญิงสาวเปิดดูเมนูของทางร้านแล้วสั่งเมนูที่เธอชื่นชอบ ไม่นานพนักงานก็ได้นำอาหารมาเสิร์ฟ หน้าตาดูน่ากินมากเธอคว้ามือถือของเธ
“เป็นไงลูกสาวแม่ ชีวิตในมหาลัยเป็นยังไงบ้าง” หญิงวัยกลางคนถามไปยังลูกสาวตัวเล็กว่าชีวิตในรั้วมหาลัยเป็นอย่างไรบ้าง“ก็สนุกดีค่ะแม่ ส่วนเรื่องเรียนอลิสมีชะเอมคอยเข็นสบายมากเลยค่ะ” ร่างบางพูดไปก็ยิ้มไป“แล้วมีหนุ่มๆมาหยอดขนมจีบลูกสาวแม่บ้างมั้ยนะ”“ก็....พอมีบ้างค่ะ ลูกสาวแม่ก็ฮอตพอตัวอยู่นะคะ”“แล้วมีเข้าตาบ้างหรือยังจ้ะ”“ยังไม่มีหรอกค่ะ”“ดีแล้วลูกสาวพ่อ แต่ถ้าจะมีก็ขอให้เขาดีกับลูกสาวพ่อ ให้สมกับที่พ่อและแม่รักและทะนุถนอมหนูนะ”“ค่ะ ถ้าไม่มีอลิสจะอยู่กับพ่อและแม่ไปตลอดเลยนะคะ”“ให้มันจริงอย่างที่ปากพูดเถอะนะลูก”เช้าวันถัดมา7.30น.“อลิสไปเรียนก่อนนะคะ เอาไว้ตอนเย็นพวกเรามาคอลหากันนะคะพ่อกับแม่”“จ้ะ ขับรถดีๆนะลุงศร”“ครับ คุณท่าน”“ไปแล้วนะคะพ่อกับแม่ สวัสดีค่ะ”กดเปิดโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมา ตั้งแต่เมื่อคืนเธอปิดเครื่องเพราะอยากมีเวลาให้พ่อกับแม่และอีกสาเหตุนึงก็คือไม่อยากคุยกับเขา จะพยายามตัดใจไม่คิดอะไรไปมากกว่านี้ อีกไม่กี่เดือนก็ครบ5เดือนตามสัญญาหนี้แล้ว ต่
“แล้วมองไม่ได้หรือไง” ชายหนุ่มตอบกลับเสียงนิ่งเรียบ“อยากมองก็มองค่ะ แล้วแต่พี่เลย” เธอพูดกับเขาแต่ไม่ยอมหันหน้าไปมองกัน“แม่ดีขึ้นหรือยัง”“ก็เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ ไม่ค่อยปวดหลังแล้ว แต่ยังมีน้ำมูกกับไออยู่”“ฉันคิดถึงเธอนะ”ตึกตักๆ!“…..” ได้ยินคำว่าคิดถึง อกข้างซ้ายของเธอก็เต้นแรงขึ้นจนไม่กล้าหันมาสบตากับเขา“วันนี้ไปนอนที่ห้องฉันนะ เปลี่ยนสถานที่บ้าง”“ทำไมเราไม่ต่างคนต่างนอนที่ห้องใครห้องมันบ้างหละคะ” หญิงสาวหันขวับมองใบหน้าหล่อเหลาแล้วเอ่ยถามเขาอีกครั้ง“นี่เธองอนอะไรฉันอีกหรือเปล่า ฉันติดเธอแล้วจะให้มาแยกนอนคงไม่ได้” ชายหนุ่มถามกลับและอธิบายเหตุผล“ก็แล้วถ้าครบห้าเดือนตามสัญญาหละคะ พวกเราก็ต้องแยกกันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ”“หลังจากนั้นถ้าพวกเราคิดตรงกันก็อยู่ด้วยกันต่อไง”“…..”อยู่แบบนี้อ่ะนะ“ปิดเทอมไปเที่ยวไหน ไปเที่ยวด้วยกันเอามั้ย?” เพราะเธอไม่ยอมพูดกับเขาต่อ ชายหนุ่มจึงเปลี่ยนเรื่องชวนคุยทันที“พี่ว่างเหรอถึงจะพาอลิสไปเที่ยว”“ฉันมีเวลาว่างสำหรับเธอเสมอ คนสวย”“งั้นอลิสขอคิดดูก่อนว่าอยากไปที่ไหน”“อืม รีบบอกฉันก็แล้วกัน จะได้รีบจองที่พัก”คอนโดสายฟ้าสายฟ้าพาเธอเดินเข้ามาในห้องของเ
“ขอดูหน่อย เพื่อนแล้วทำไมต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”“ส่งมือถือของเธอมา!”“เนี่ยเพื่อนเหรอ มันเป็นใคร!” เมื่อดูข้อความที่โฟร์ทเพื่อนต่างคณะของอลิสส่งมาเขาก็ถามเธอทันทีว่าเนี่ยนะเหรอเพื่อน“ก็เป็นเพื่อนคนนึงค่ะ แต่อยู่ต่างคณะ”“เลิกคุยกับมันซะ! มันไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน”“อลิสก็ไม่ได้คิดเกินเลยไปมากกว่าคำว่าเพื่อนนะคะ”“ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้เธอคุยกับมัน!”“พี่จะมาห้ามอลิสคุยกับเพื่อนได้ยังไงกันคะ ห้ามไม่ได้นะคะ”“ห้ามในฐานะผัวของเธอจะพอได้มั้ย อลิส!”“พี่ไม่ใช่ผัวสักหน่อย ทำไมชอบพูดอยู่ได้”“ต้องให้ย้ำใช่มั้ย ว่าเป็นผัวเธอหรือเปล่า”“หยุดพูดจาแบบนี้สักทีค่ะ อลิสไม่ชอบ!”“เธอก็เลิกคุยกับมันก่อนสิ เธอกำลังผิดกฎในข้อสัญญาอยู่นะ”“เห้ออ คุยแบบเพื่อนค่ะแล้วอีกอย่างอลิสก็ยังต้องเจอเขาอยู่ในวิชาเลือกเสรีอีก อลิสไม่ได้คิดอะไรเกินไปกว่าคำว่าเพื่อนจริงๆนะคะ”“ถ้างั้นฉันจะลองเชื่อใจเธอดูก่อนก็ได้”“พี่ต้องหัดไว้ใจอลิสบ้างนะคะ อลิสไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”ได้ เขาจะลองเชื่อใจเธอดูสักครั้ง เขาเชื่อใจเธอได้แต่ไอ้เด็กเวรนั่นเขาไม่เชื่อใจมันเด็ดขาด ดูก็รู้ว่ามันชอบเธอ แต่ไม่มีทางซะหรอกไม่มีใครสามารถแย่งเธอไป
ที่นี่บ้านพักสไตล์ล้านนาประยุกต์ในแบบทันสมัยมีการตกแต่งดีไซน์ที่สวย เหมาะกับการเปลี่ยนบรรยากาศในการพักผ่อน มีสิ่งอำนวยสะดวกครบครัน มีสระว่ายน้ำส่วนตัวขนาดใหญ่ เครื่องปรับอากาศ smart TV อินเตอร์เน็ตความเร็วสูง เตาปิ้งย่าง ตู้เย็น ไมโครเวฟ เครื่องซักผ้าและเฟอร์นิเจอร์ภายในบ้านอีกมากมายในบริเวณรั้วบ้านมีต้นไม้ปลูกขึ้นอย่างเรียงรายทั้งดอกไม้เป็นหย่อมๆรวมทั้งต้นไม้สูง“ที่นี่มีสองห้องนอนงั้นพวกเราแยกกันนอนห้องละสองคนนะ นี่กุญแจ มายูนอนกับพราวนะ ส่วนฉันนอนกับอลิส”เมื่อเดินเข้ามายังภายในตัวบ้าน ชะเอมก็พูดขึ้นพร้อมกับหันหน้ามาทางกลุ่มเพื่อนของเธอ“พวกแกจะเริ่มไปเที่ยวกันเลยไหมหรือจะไปวันพรุ่งนี้ดี?” ชะเอมพูดถามความคิดเห็นจากทางกลุ่มเพื่อนสาว“ไปเลยๆฉันอยากไปเที่ยวแล้ว” อลิสจึงเริ่มแสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก“ไปเลยก็ดีเหมือนกันฉันก็อยากดื่มด่ำธรรมชาติแล้ว”มายูจึงพูดออกมาบ้าง“โอเค งั้นเอาของไปเก็บไว้ในห้องกันก่อน แล้วเดี๋ยวพวกเราไปกันเลย” ชะเอมเมื่อได้รับความคิดเห็นของเพื่อนแล้วก็พูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับให้ทุกคนนำกระเป๋าสัมภาระไปไว้ในห้องกันก่อนหน้าบ้านพักมีรถยนต์จอดไว้อยู่หนึ่งคันมันคือรถยนต์ที
“อือ ขอบใจนะ”พราวจึงเงยหน้าแล้วมองไปทางเพื่อนๆพร้อมกับพูดและยิ้มออกมาแต่แววตาก็ยังคงดูเศร้าหมองเหมือนเดิม“งี้ก็ไปเที่ยวได้แล้วอ่ะดิ”อลิสจึงพูดขึ้นเพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศให้ดูครึกครื้นขึ้น“อือ จัดไปเลยค่าสาว”พราวจึงพูดตอบรับพร้อมกับยิ้มออกมา“เยี่ยมมันต้องแบบนี้เพื่อนฉัน”ชะเอมเมื่อเห็นพราวเริ่มยิ้มได้จึงได้พูดแซวออกมา“รอฉันก่อนนะพวกแก เดี๋ยวฉันคนเก่าจะกลับมาแล้ว”พราวจึงยิ้มให้เพื่อนแล้วพูดบอกให้เพื่อนๆรอตนเองได้เลย'อะไรมันจะช่างบังเอิญขนาดนี้ บังเอิญอกหักพร้อมกันไปอีก แถมไอ้พวกที่ทำพวกเราเจ็บช้ำยังเป็นเพื่อนกันอีก'อลิสครุ่นคิดอยู่ในใจยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นเคืองแทนเพื่อนและตนเองด้วย“พวกแกฝั่งตรงข้ามมหาลัยมีร้านหมูกระทะมาเปิดใหม่ด้วยนะ สนใจกันไหมเอ่ย?”มายูที่กำลังเลื่อนดูเฟซบุ๊กเมื่อเห็นสิ่งที่น่าสนใจก็จึงเงยหน้าพูดกับเพื่อนๆทันที“ไปฉันไป”เป็นอลิสที่เสนอตัวเป็นคนแรกในเรื่องของการกินทุกครั้ง“ฉันไปแน่นอนน”ชะเอมก็ตอบตกลงที่จะไปเช่นกัน“โอเค งั้นวันนี้ฉันจะกินให้อ้วนเลยคอยดู”พราวก็ตอบเพื่อนไปเช่นกันว่าจะไป“ฮ่าฮ่า ให้มันได้แบบนี้แหละพราว อย่าไปเศร้า”ชะเอมถึงกับหลุดขำออกมากับคำพูดของเพื่อ
“พี่สายฟ้า อลิสว่ามันน่าจะถึงเวลาที่เราควรบอกลากันได้แล้วนะคะ ในสัญญาระบุเอาไว้ว่า5เดือน แล้วเมื่อวานมันก็ครบตามกำหนดแล้วค่ะ”“…..”“อลิสอยากกลับไปใช้ชีวิตสงบสุขอยู่กับเพื่อนเหมือนเดิม พี่จะให้แซลมอนมั้ย หรือพี่อยากจะเลี้ยงเอาไว้เองก็คงต้องแล้วแต่พี่ แต่อลิสรักแซลมอนอยากขอน้องให้ไปอยู่ด้วยกัน”“เราไม่ได้คิดเหมือนกันหรอกเหรอ”สายฟ้าถามเธอออกมาตรงๆ ความรู้สึกของเขากับเธอคิดไม่เหมือนกันหรอกเหรอ“ไม่รู้ว่าพี่คิดอะไรนะแต่อลิสคงไม่ได้คิดแบบเดียวกับพี่หรอก ตอนนี้อลิสไม่ได้รู้สึกชอบพี่ อลิสพูดจริงนะ ไม่ใช่โกรธเรื่องเมื่อกี้”อลิสเม้มปากพูดออกมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งไม่มีน้ำตาอยู่บนใบหน้าแล้ว“แล้วฉันสามารถรั้งเธอเอาไว้ได้บ้างมั้ย”“ตอนนี้คงจะไม่ได้ค่ะ ขออลิสคิดทบทวนหน่อยแล้วกันนะคะ ส่วนพี่ก็ลองดูนะบางทีถ้าไม่มีอลิส..พี่ก็อาจจะกลับไปคบกับเพื่อนของพี่เองก็ได้ ใครจะไปรู้ ใช่มั้ยคะ”พูดพร้อมกับยิ้มให้กับพี่เขา มันช่างเป็นยิ้มที่ดูจอมปลอมเท่าที่เธอเคยยิ้มออกมาเลยก็ว่าได้“ไม่ ฉันไม่..”“เอาไว้ค่อยๆคิดนะคะ พี่ช่วยพาอลิสไปส่งที่คอนโดของอลิสที่นะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่พี่มอบให้กันตลอดมานะ อลิสดีใจที่
“พี่พายุกลับไปแล้วเหรอคะ” อลิสที่เดินออกมาแล้วไม่พบรถของพี่พายุก็ได้ถามยังพี่สายฟ้า“อืม กลับไปก่อนแล้วเมื่อกี้นี้เอง ต้องรีบกลับไปเคลียร์งานน่ะ พวกเราเก็บของกันเสร็จหรือยัง”“เรียบร้อยแล้วค่ะ พร้อมกลับแล้วค่ะ” อลิสจึงได้ตอบแทนเพื่อนของเธอด้วยว่าเก็บของทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดขึ้นรถแล้วออกเดินทางกลับเข้าสู่กรุงเทพ5เดือนผ่านไป วันเวลาไปผ่านล่วงเลยไปจนตอนนี้เป็นเวลาครบ5เดือนแล้วที่เธอและเขาได้อยู่ด้วยกันมา ในตอนนี้พี่สายฟ้าเองก็ได้เรียนจบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหลือก็แค่รอวันรับปริญญาอลิสมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา ชายหนุ่มดูแลเธอเป็นอย่างดี บางทีก็มีสอนในรายวิชาที่เธอไม่ค่อยเข้าใจด้วย คอนโดสายฟ้า“วันนี้พี่ทำอะไรให้อลิสกินคะ” หญิงสาวเดินออกออกมาจากห้องนอนเพราะได้กลิ่นหอมของอาหารที่ลอยออกมาจากในครัว เธอเดินไปกอดชายหนุ่มและพูดถามเขาใบหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดี“วันนี้ทำผัดซีอิ๋วเส้นใหญ่” เขาทำอาหารไปปากก็บอกกับเธอว่าเขาทำเมนูอะไรให้เธอได้กิน“หูย พูดแล้วอยากกินเลยค่ะ” อลิสพูดแล้วน้ำลายก็ไหลเมื่อได้กลิ่นและมองดูผัดซีอิ๋วในกระทะ“ต้องกินให้หมดด้วยล่ะ!”ก๊อกๆ“ใครมากันนะ” ร่างบางพูดเอ่ยออ
“ไอ้พายุมึงมีอะไรหรือเปล่า เห็นมองน้องชะเอม”“ไม่มีอะไรหรอกก็แค่สงสัยว่าว่ายัยเด็กนี่ทำไมเวลาเมาถึงได้รั่วขนาดนั้น” พายุก็ตอบออกมาอย่างตรงไปตรงมาถึงสาเหตุที่เขาจ้องมองยังร่างบางอย่างน้องชะเอม“ชะเอมทำอะไรคะแล้วชะเอมได้ทำอะไรพี่พายุหรือเปล่า” ชะเอมที่กำลังนั่งกินอาหารอยู่อย่างเอร็ดอร่อยก็ถึงกับค้างเกิดความสงสัยขึ้นเลยซักถามพี่พายุขึ้น ปกติเธอคอแข็งอยู่นะแต่พอมาเจอเหล้าของพายุเมื่อคืน เธอกับเมาได้อย่างง่ายดายและเมาแบบภาพตัดจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ“จำอะไรไม่ได้เลยซินะ” พายุมองหญิงสาวที่ถามเขาว่ามันเกิดอะไรขึ้น“ก็..ค่ะ จำอะไรไม่ได้เลย”“เมื่อคืนเธออ้วกใส่เสื้อฉัน!” พายุพูดขึ้นสายตาดุมือคาดอก เมื่อคืนเป็นเสื้อที่เขารักและชอบใส่มันมากที่สุดเลยด้วย“จริงเหรอคะ ขอโทษพี่พายุด้วยนะคะ ชะเอมเมาไม่ได้ตั้งใจ” ชะเอมเมื่อเห็นแบบนั้นก็รีบยกมือขึ้นมาขอโทษชายหนุ่มทันทีพร้อมกับทำสีหน้าสำนึกผิดในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน“ช่างมันเถอะ ถือว่าหายกัน” พายุถอนหายใจออกมาและเอ่ยปากพูดขึ้นอย่างคนที่เริ่มใจเย็นลง เหมือนเขาจะหลุดยิ้มออกมาเพียงนิด‘หายกันอะไรของเขากันนะ พูดอะไรไม่เห็นจะเคลียร์’ชะเอมมองชายหนุ่มอย่างสงส
ชายหนุ่มค่อยๆวางร่างบางของเธอลงกับเตียงนอน ในตอนนี้หญิงสาวได้หลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เขานี่สิ ไอ้เจ้านั่นของเขามันยังไม่หลับยังคงลุกโตอยู่อย่างนั้น เอาไงดี เอาดีมั้ย เอาดีกว่า เธอคงไม่ว่าอะไรหรอกเพราะเธอได้หลับไปแล้วเขากดกระแทกท่อนเอ็นเข้าร่องของเธออีกครั้ง กิจกรรมรักบรรเลงต่อไปตลอดทั้งคืนโดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น หวังว่าวันพรุ่งนี้เธอคงจะไม่ว่ากันนะเช้าวันต่อไป10.00น.ทางด้านชะเอมชะเอมเธอตื่นมาก็เห็นพี่ชายของรุ่นพี่นอนกอดเธออยู่ หญิงสาวพยายามครุ่นคิดว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงมานอนกับพี่พายุคนนี้ได้ แต่คิดเท่าไรก็คิดไม่ออกให้ตายนี่เธอเมามากขนาดที่ว่าจำอะไรไม่ได้เลยอย่างนั้นเหรอ จำได้แค่ว่าเมื่อคืนพี่สายฟ้าถือเค้กวันเกิดเข้ามาให้อลิส จากนั้นเธอกับอลิสก็กินเหล้ากัน และภาพก็ตัดไปเลยชะเอมค่อยผลักดันร่างหนาของชายหนุ่มให้ค่อยๆห่างออกไป ยังดีที่เขายังคงหลับอยู่ เธอรีบยันตัวลุกขึ้นนั่ง ก้มมองร่างกายตนเอง ทุกอย่างอยู่ครบ ยกเว้น ‘เสื้อใน’“หายไปไหนนะ” ชะเอมพยายามมองหาไปรอบๆเตียงนอนและที่พื้นห้องพัก เห็นแล้วเธอเจอเสื้อชั้นในของตนเองแล้ว เธอค่อยๆย่องลง
“ฉันจะทำให้เธอสร่างเอง” มือหนาจับขาเรียวงามแยกออกจากกันพร้อมแทรกกายเข้าไปแทนที่ เล็งเป้าหมายใบหน้าอยู่ที่ระดับเดียวกับส่วนนั้นที่งดงามของเธอ แผล็บ! แผล็บ!ชายหนุ่มเริ่มใช้ปลายลิ้นไล่เลียไปตามกลีบดอกไม้เนียนของสาวน้อยที่นอนหลับใหลไม่ได้สติ ดูท่าเขาต้องเร่งทำจังหวะให้เสียวมากขึ้นกว่านี้แล้วเขาเริ่มใช้นิ้วมือเขี่ยถูไถไปที่ปุ่มไวต่อความรู้สึก สายตาจับจ้องมองเพียงเธอว่าทำแบบนี้แล้วจะรู้สึกตัวหรือยัง น้ำหวานค่อยๆเริ่มไหลเยิ้มออกมา เขารีบดูดกลืนเก็บเข้าลำคอจนเกลี้ยง“อื้ออ~ สะ..เสียว อ๊ะ!”หญิงสาวเหมือนจะเริ่มมีสติขึ้นมาเริ่มส่งเสียงร้องครางกระเส่า ตายังคงไม่ลืม มือปัดป่ายไปทั่ว“เสียวใช่มั้ย ชอบหรือเปล่า” ชายหนุ่มผละใบหน้าออกถามเพียงนิดแล้วก้มหน้ามุดลงลิ้นต่อ ลากลิ้นขึ้นลงสลับไปมา ดูดดึงเข้าที่ปุ่มกระสันของเธอ ร่างบางสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้นมาทันทีมองไปยังกลางลำตัวก็เจอเข้ากับเขา..พี่สายฟ้า”อ๊ะ!พี่ อื้อ~”ความเสียวซ่านที่ได้รับปลุกเธอขึ้นมาจากการหลับใหล เธอเกร็งไปทุกสัดส่วนด้วยเฉพาะตรงส่วนนั้น ลิ้นร้ายยังคงเล่นงานไม่หยุดหย่อนจนร่างบางแอ่นสะโพกขึ้น เขาก็ขึ้นตามเธอมาเลียต่อ“อ๊ะ!พี่ อลิสจะไม่ไหว”
สายฟ้าเดินกลับมาพร้อมกุญแจที่พักในมือ“อ่ะนี่ กุญแจห้องพัก ชะเอมพักห้องข้างพี่กับอลิส ส่วนนี่ของมึงครับไอ้พายุ”เดินเข้ามาภายในห้องวิวดีมาก เธอชอบมาก หันหน้ายิ้มกว้างไปบอกพี่เขา"ที่นี่สวยจังเลยค่ะ อลิสชอบมาก แซลมอนก็ชอบเหมือนกันใช่มั้ย"
“ค่ะ ถ้าพี่เอ่ยปากพูดออกมาจากใจ อลิสก็คงต้องรับเอาไว้ แต่ขอให้รู้ว่าอลิสไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าอลิสคบใครอลิสคบที่ละคนค่ะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงเลย”“อืม ต่อไปฉันจะพยายามไม่ทำอะไรวู่วามแบบนั้นอีก ฉันจะมีเหตุผลให้มากกว่านี้” “ค่ะ พี่นอนได้แล้วนะ” อลิสดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้คนป่วย เมื่อห่มผ้าเสร็จหญิงสาวก็ทำท่าจะเดินก้าวออกไปหมับ!“แล้วเธอจะไปไหน” เขาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้แล้วพูดถามเธออีกครั้ง“