เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 756
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 757
ตอนเห็นใครจะยังกล้าพูดอีกบ้างว่าเขาไม่มีปัญญาแต่งเมีย!เขาแต่งเมียได้แล้ว เมียของเขาสวยกว่าเมียของต่งอวี้ฮุยอีก!บ้านของต่งอวี้ฮุยข้นแค้นกว่าต่งฟาง เขาไม่มีพ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก มีแค่ปู่เพียงคนเดียว แต่ต่งอวี้ฮุยตัวสูง หน้าตาค่อนข้างดี คะแนนที่โรงเรียนก็ไม่ขี้เหร่เลยทีเดียว หลังที่โรงเรียนรู้สถานการณ์ของบ้านเขา ก็ยกเว้นค่าเล่าเรียนให้เขา พร้อมกับให้ทุนการศึกษา แม้เป็นเช่นนี้แต่ไม่นึกเลยว่าต่งอวี้ฮุยจะสอบติดมหาวิทยาลัยได้!เมื่อในหมู่บ้านมีนักศึกษามหาวิทยาลัย ต่งอวี้ฮุยก็กลายเป็นแบบอย่างของคนทั้งหมู่บ้าน เอะอะอะไรก็พูดชมเขาบ้านของทั้งสองครอบครัวอยู่ใกล้กัน ต่งฟางมักจะถูกเปรียบเทียบกับต่งอวี้ฮุยเสมอหลังต่งอวี้ฮุยจบปริญญาโทก็ไปเป็นคุณครูอยู่ในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในเมือง ส่วนต่งฟางเลิกเรียนกลางคัน ออกไปทำงานมาสองสามครั้งก็ทำได้ไม่นาน แถมยังถูกพวกชาวบ้านว่าต่าง ๆ นานา จึงมีนิสัยชอบสันโดษและเอาแต่ใจตนเองขึ้นเรื่อย ๆหลังที่ปู่ของต่งอวี้ฮุยจากไป ที่บ้านก็เหลือเพียงเขาคนเดียว แม้ไม่มีบ้านไม่มีรถและมีเงินออมไม่มาก ทว่ารูปร่างหน้าตาของเขาดี ก็ยังมีคนไม่น้อยมาเป็นแม่สื่อพ่อชักให้เขาถึงที่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 758
เมื่อเศษผ้าหลุดออกมา เธอก็รีบตะโกนออกมาว่า “ช่วยด้วย...”แม่ของต่งฟางมือไวตาเร็ว เธอเอามือปิดปากเวินเหลียงไว้แน่นพร้อมมองซ้ายมองขวา “รีบไปเร็วเข้า!”พูดพลางเธอก็หยิกเอวของเวินเหลียงอย่างแรง เวินเหลียงที่ถูกหยิกน้ำตาไหลออกมาโดยอัตโนมัติ “นางแพศยาอยู่ไม่นิ่ง ตะโกนเข้าสิ! ตะโกนเลย!”โชคดีที่บ้านเธออยู่หลังท้ายสุดของหมู่บ้าน รอบข้างไม่ค่อยมีเพื่อนบ้านสักเท่าไรเมื่อเข้าประตูบ้านไป พ่อของต่งฟางก็วางเวินเหลียงไปบนเตียงในห้องทางตะวันตก แม่ของต่งฟางหาเชือกป่านที่หนาเท่าท่อน้ำมาเส้นหนึ่ง ปลายด้านหนึ่งมัดอยู่บนข้อเท้าของเวินเหลียง ส่วนปลายอีกด้านหนึ่งมัดติดกับขาเตียง เตียงหลังนั้นเป็นเตียงที่หาไม้มาทำเอง แม้จะหยาบขรุขระ ทว่าก็หนักเป็นอย่างมาก“ฟางจื่อ ฉันจะบอกแกให้นะ ถ้าเธออยู่ไม่นิ่ง แกก็ตีซะ ตีให้มันแรง ๆ ผู้หญิงพอถูกตีไปก็ว่าง่ายแล้ว” พ่อของต่งฟางเอ่ยต่งฟางจ้องเวินเหลียงเขม็ง ในน้ำเสียงแฝงความไม่พอใจเอาไว้เล็กน้อย “พ่อ ผมรู้แล้วน่า พ่อกับแม่ออกไปก่อนเถอะ”พ่อและแม่ของต่งฟางมองลูกชายอย่างไม่พอใจทีหนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป และยังล็อกประตูจากด้านนอกอีกด้วยในห้องเหลือเพียงเวิน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 759
เมื่อแม่ของต่งฟางเงยหน้าขึ้นก็เห็นเวินเหลียงยังแก้เชือกอยู่ นัยน์ตาพลันเปี่ยมไปด้วยความเดือดดาล เธอจ้องเวินเหลียงอย่างดุเดือด “นังคนชั้นต่ำหน้าไม่อาย ยังคิดจะหนีอีกเหรอ? คอยดูแล้วกันว่าฉันจะไม่ตีเธอจนตาย!” เธอหยิบไม้กวาดตรงประตูขึ้นมา ก่อนจะออกแรงแกว่งมาทางเวินเหลียงแม่ของต่งฟางทำงานตลอดทั้งปี เรี่ยวแรงมากกว่าผู้ชายบางคนเสียด้วยซ้ำ ไม้กวาดนี้ถูกแกว่งมาไม่เบาเลย เวินเหลียงเองก็ไม่กล้าโต้กลับ ทำได้เพียงคิดหาวิธีหลบเท่านั้นทว่าเชือกที่เท้าของเธอยังไม่ได้ถูกแก้ออก จะหลบก็หลบไปไหนไม่ได้ บนตัวถูกฟาดไปสองสามที เรี่ยวแรงนั้นทำเอารู้สึกเนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะอย่างหนึ่งในจังหวะนี้เองพ่อของต่งฟางก็วิ่งเข้ามาจากด้านนอก เมื่อเห็นต่งฟางที่อยู่บนพื้นก็ตะโกนเสียงดังว่า “นี่เธอทำอะไรอยู่? ยังไม่รีบไปเรียกหมอที่คลินิกมาอีก?”ในหมู่บ้านไม่มีคลินิก ทว่าหมู่บ้านถัดไปมีคลินิกเอกชนอยู่แห่งหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้เป็นเครือข่ายที่อยู่ในระบบที่สามารถเบิกค่าประกันสุขภาพได้ รักษาได้แค่ความเจ็บป่วยเล็กน้อยประเภทเป็นหวัดเป็นไข้เท่านั้น ห่างจากที่นี่ไปประมาณหนึ่งแม่ของต่งฟางตอบสนองกลับมา เธอวางไม้กวาดลง “จ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 760
“ขอพวกเราปรึกษากันก่อนนะ”พ่อแม่ของต่งฟางหันหลังไปซุบซิบ ๆ กันอยู่พักหนึ่ง ท้ายที่สุดก็ตัดสินใจเชื่อฟังหมอ ยอมเรียก 1669 มาหมอช่วยต่อสายโทรออกหา 1669 จากนั้นก็บอกกับพ่อแม่ของต่งฟางว่า “งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ พวกคุณอยู่บ้านรอรถพยาบาลมาก็แล้วกัน”เมื่อหมอเดินออกไปแล้ว นัยน์ตาของแม่ต่งฟางก็ประกายความเคียดแค้นดุเดือดออกมา พร้อมก่นด่าอย่างเดือดดาลว่า “นังคนชั้นต่ำ ฉันจะถลกหนังแกแน่!”เธอหยิบไม้กวาดขึ้นมาแล้วเดินไปยังคอกแพะด้านหลังหมอคนนั้นยังออกไปได้ไม่ไกล เขาอยู่ตรงนอกกำแพงลานบ้าน เมื่อเห็นแม่ของต่งฟางออกมา เขาก็หลบและแอบลอบตามไป เห็นแม่ของต่งฟางเข้าไปทุบตีคนในคอกแพะ!เขาซ่อนคนเอาไว้ในนั้น!หมอซี๊ดจมูกทีหนึ่ง ก่อนจะรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาต่อสายโทรออก ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงหว๋อตำรวจใกล้เข้ามาเรื่อย ๆเมื่อเขารีบวิ่งออกไปด้านหน้า ก็เห็นรถตำรวจสองคันจอดอยู่บนถนนใหญ่ ด้านหลังยังมีรถยนต์ส่วนบุคคลตามมาอีกสองสามคันผู้ใหญ่บ้านได้รับข่าว จึงมารออยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว พร้อมกับฟังการซักถามของตำรวจรอบ ๆ มีชาวบ้านที่มารอเผือกยืนอยู่กลุ่มหนึ่งไม่รู้ว่าตำรวจพูดอะไร ผู้ใหญ่บ้านรีบโบกมือ “ไม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 761
ตอนที่รู้ว่าตัวเองถูกลักพาตัวเธอไม่ร้องไห้ หลังจากที่ถูกขายเธอก็ยังไม่ร้องไห้ ตอนที่ถูกแม่ของต่งฟางใช้ไม้กวาดตีเธอก็ไม่ร้อง ทว่าในวินาทีที่เห็นฟู่เจิง ไม่รู้ทำไมน้ำตาของเธอก็อดไม่ได้ที่จะไหลออกมาทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอไม่ควรขอความช่วยเหลือจากเขา ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบจะต้องคอยช่วยเหลือเธอตลอดไปทว่าส่วนลึกในใจของเธอหวังว่าเขาจะมาได้ ช่วยเธอออกจากขุมนรก เป็นฮีโร่ของเธอ“ขอโทษนะ ฉันมาช้าเอง”เมื่อเห็นแก้มที่บวมแดง และรอยรัดบนคอของเวินเหลียง ลูกกระเดือกของฟู่เจิงก็ขยับขึ้นลง พร้อมกับกอดเวินเหลียงไว้แน่น มือข้างหนึ่งช่วยเช็ดคราบสกปรกมอมแมมบนหน้าของเธอออก “ไม่ต้องกลัวนะ”เวินเหลียงมุดศีรษะเข้าไปตรงหน้าอกของเขา น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ทำเอาเสื้อผ้าของเขาเปียกไปหมดแม้แม่ของต่งฟางจะเห็นเหตุการณ์นี้แล้ว ทว่าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ผู้ชายสารเลวนี่ตามมาเจอจนได้!ตอนนี้จบเห่แล้วแน่ ๆ เงินแสนสองแสนของเธอต้องเสียไปโดยเปล่าประโยชน์แล้ว!ฟู่เจิงช่วยถอดเสื้อโค้ตสกปรกกลิ่นเหม็นคละคลุ้งด้านนอกออก จากนั้นถอดเสื้อสูทด้านนอกของตนไปห่มบนตัวเธอ ก่อนจะช้อนเอวเธออุ้มขึ้นมาแล้วหมุน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 762
เวินเหลียงสูดจมูก ดวงตาทั้งสองบวมแดง ขอบตายังรื้นไปด้วยน้ำตาเธอหลับตาลงพลางพิงอยู่ในอ้อมอกของเขา รับรู้ได้ถึงอ้อมกอดแสนอบอุ่นที่คุ้นเคย ทั้ง ๆ ที่สองสามวันก่อนหน้านี้เพิ่งจะเจอกัน ทว่าราวกับไม่เจอกันมากเนิ่นนานอย่างนั้น“คุณว่าอะไรนะ?” เวินเหลียงเอ่ยถามขึ้นอย่างคลุมเครือ ปนน้ำเสียงร้องไห้อยู่ด้วยสองสามส่วน“ฉันบอกว่า ไม่เป็นไรแล้วนะ มีฉันอยู่ด้วยทั้งคน ไม่ต้องกลัวไปนะ” ฟู่เจิงกุมมือทั้งสองของเธอเอาไว้ พร้อมพูดสิ่งที่ตนพูดไปเมื่อครู่ใหม่อีกรอบในตอนนี้เองเวินเหลียงถึงได้ยินอย่างชัดเจน มือน้อย ๆ กุมมือของเขาเอาไว้แน่น น้ำตาอดไม่ได้จะไหลออกมาในวินาทีนี้เธอไม่อยากนึกถึงอะไรทั้งนั้น คิดแค่ว่าอยากหลับตาพักผ่อนให้เต็มที่ทว่าทันใดนั้นเวินเหลียงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ เธอพลันเบิกตาโพลงแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “อาเจิง คนที่ลักพาตัวฉันในตอนแรกไม่ใช่พ่อค้าค้ามนุษย์ แต่เป็นเมิ่งจินถัง”“เมิ่งจินถัง?”“ใช่ เนื้อตัวเขาสกปรกมอมแมมไปหมด คอยหลบทางตำรวจอยู่ตลอด...” เวินเหลียงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะเช็ดน้ำตาที่ขอบตา แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดคร่าว ๆ ออกมา “...ถ้าเขาต้องกา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 763
“ไม่เป็นไร ฉันเข้าไปแล้วจะหลับตา ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เธอเปลี่ยนไปเองเลย” ฟู่เจิงเอ่ยเขามองออก เธอไม่มีความรู้สึกปลอดภัย อยากให้เขาไปเป็นเพื่อน ทว่าก็ไม่ยอมรับเวินเหลียงหลีกทางให้ จากนั้นถึงปิดประตูหลังจากเขาเข้าไป เธอหมุนตัวหันหน้าไปมองเขา “หันหลังไป หลับตาด้วย”ฟู่เจิงทำตามที่เธอบอกถ้าเป็นเวลาปกติบางทีเขาอาจจะโวยวายใส่เธอแล้ว ทว่าตอนนี้การตรวจร่างกายให้เธอต่างหากที่เป็นเรื่องสำคัญที่สุดหลังเปลี่ยนไปอยู่ในชุดผู้ป่วย พยาบาลก็พาเวินเหลียงไปทำการตรวจรายการต่าง ๆขณะรอผลตรวจภายในห้องพักผู้ป่วย ฟู่เจิงเอ่ยถามขึ้นเสียงเบาว่า “หิวแล้วใช่ไหม? อยากกินอะไรหรือเปล่า? ฉันจะไปซื้อให้เธอเอง”เวินเหลียงก้มหน้า มือน้อย ๆ เล่นนิ้วของเขา พร้อมเอ่ยขึ้นทั้งแสร้งไม่ได้ตั้งใจ “ให้คนขับรถไปซื้อได้ไหม? เอาแค่โจ๊กข้างฟ่างกับไข่ต้มใบชาก็พอ”“ได้ ฉันจะให้เขาไปแทน” ฟู่เจิงเห็นขวัญที่อยู่บนศีรษะของเวินเหลียง ในใจก็เกิดความขมขื่นขึ้นมาเธอไม่เคยพึ่งพาอาศัยเขาเหมือนอย่างในตอนนี้เลยเขาเคยจินตนาการถึงฉากนี้มาก่อน ทว่าสิ่งที่เขาหวังคือเธอชอบเขาด้วยใจจริง ไม่ใช่เหมือนอย่างตอนนี้ เธอกลายเป็นคนที่อยู่ห่างจา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 764
ในตอนนี้เองฟู่เจิงถึงเริ่มทายาทาภายนอกและนวดให้เวินเหลียง ช่วยเสริมให้ยาทาซึมเข้าแผลเร็ว ๆรอยแผลส่วนอื่นเวินเหลียงเป็นคนจัดการด้วยตัวเองระหว่างนั้น ฟู่เจิงออกไปรับสายสายหนึ่ง ผ่านไปนานสองนานแล้วก็ยังไม่กลับมาเวินเหลียงกระวนกระวายใจ เมื่อเธอออกมาตามหาเขา ก็เห็นเขายืนอยู่ตรงปากประตูทางหนีไฟ มือหนึ่งถือโทรศัพท์แนบไว้ข้างหู ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร เขาขมวดคิ้วมุ่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมฟู่เจิงชำเลืองเห็นเวินเหลียงโดยไม่ได้ตั้งใจ คิ้วของเขาพลันคลี่ออกทันที ก่อนจะรีบพูดกับปลายสายคร่าว ๆ สองประโยคแล้ววางสายไป จากนั้นก็เดินมาทางเวินเหลียง “โทษทีนะ ออกมาคุยนานไปหน่อย”“ไม่เป็นไร...ฉันแค่ออกมาดูเฉย ๆ...” เวินเหลียงเดินกลับไปเมื่อกลับมาถึงภายในห้องพักผู้ป่วย เธอก็พลันหยุดฝีเท้าและก้มหน้า ครุ่นคิดอยู่สองสามวินาทีพร้อมมองมาทางฟู่เจิง “อาเจิง เรา...” คืนดีกันเถอะเธออยากให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง และให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้งทว่าฟู่เจิงกลับพูดตัดบทเธอ “เธอทายาเสร็จแล้วเหรอ?”เวินเหลียงอึ้งไป “ยังเลย”“เธอไปทายาต่อให้เสร็จเถอะ ฉันจะให้คนเอาข้าวเที่ยงมาส่ง กินข้าวเสร็จแล้วเราค่อยกลับไป”“โอเค”
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
