ตอนที่ 5 จำผิดคน

ตอนที่ 5 จำผิดคน

พรึ่บ

อ๊ะ

เมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำงานร่วมกันกับคุณหมอสุดหล่อร่างบางก็ยอมจำนน ก่อนที่เธอจะเดินตามเขาที่เป็นเจ้านายเข้ามาในห้อง ไม่รู้หรอกว่าหน้าที่ของเธอมีอะไรบ้างแต่ที่แน่ๆ เธอควรที่จะอ่อนน้อมถ่อมตนไว้ก่อน

แต่อยู่ๆ พอเดินเข้ามายังไม่ทันไรคนตัวโตก็ทำการล็อคประตูห้องทันที มันจึงเป็นเหตุที่ทำให้ร่างบางรู้สึกตกใจมาก เธอไม่รู้ว่าเจ้านายคนใหม่จะทำอะไร แต่ดูจากสายตาบ่งบอกถึงความไม่ปลอดภัยอย่างไม่มีปกปิด

“ คะ คุณหมอจะทำอะไรค่ะ “

“ หึ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ “

ไหนๆ ก็อยู่กันสองต่อสองคุณหมอหนุ่มก็เอ่ยคำพูด เพราะเขารู้สึกข้องใจอยากจะคุยกับเธอให้รู้เรื่อง เขาอยากรู้ว่าคืนวันนั้นเธอหนีเขาไปทำไม ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนเริ่มบทรักสวาทนั้นแท้ๆ กลับกลายเป็นว่าตื่นมาแล้วเธอดันหายไป หนำซ้ำยังทิ้งเจ้าจีสตริงสีแดงสดไว้ให้เขาดูต่างหน้าอีก

ตั้งแต่เขาโตมายังไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน ที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงเข้าหาหลังจากตื่นนอนเธอคนนั้นก็จะขอต่อความสัมพันธ์ กับกันหญิงสาวคนนี้นอกจากจะไม่เซ้าซี้อะไรให้เขากวนใจแล้วเธอยังหนีหายไปอย่างหน้าตาเฉย

มันจึงทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเพราะเขาตามหาเธอมาตลอด 3 เดือน แต่ทำยังไงก็ไม่เจอสักทีบทจะเจอก็ง่ายดายเสียเหลือเกินเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก และเขาก็คิดว่าไม่มีทางปล่อยเธอไปเป็นรอบที่สองแน่

แต่เมื่อร่างบางได้ยินอย่างนั้นเธอก็ต้องขมวดคิ้วเป็นปมไม่รู้หรอกว่าเขาจะพูดเรื่องอะไร แต่เชื่อในใจไว้ก่อนเลยว่าต้องเป็นเรื่องในคืนนั้นอย่างแน่นอน

มีเรื่องจะคุยงั้นเหรอเรื่องอะไรถึงจะต้องล็อคประตู นี่อย่าบอกนะว่าเขากำลังจะพูดถึงเรื่องคืนนั้น ไม่นะสรุปแล้วเขาจำฉันได้งั้นเหรอหรือยังไงอะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วสิ ถ้าเขาจำได้ก็หมายความว่าเขาจะต้องเอาเรื่องคืนนั้นไปบอกกับพี่ชายของฉันแน่ๆ เลย

แล้วแบบนี้จะทำยังไงต่อไปฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เกิดพี่รพีไปบอกคุณพ่อคุณแม่อีกทีมีหวังฉันโดนด่าเละแน่ๆ เป็นผู้หญิงซะเปล่าไม่รักนวลสงวนตัวปล่อยให้ความเมาเข้าครอบงำ รู้ถึงไหนอายถึงนั้น ลูกสาวของผอ.โรงพยาบาลชื่อดังไปอ่อยหมอหนุ่มจนได้เสียตัว ฮือๆๆ

ไม่นะยัยรติยังไม่ทันได้มีผัวก็จะต้องเอาปี๊บคลุมหัวแล้วเหรอนี่ หมดกันชีวิตของยัยรติน้อยกะว่าจะหาสามีดีๆ ที่เป็นคุณหมอจะได้เชิดหน้าชูตาและเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล ยังไม่ทันไรนอกจากจะไม่ได้รับการชื่นชมยังต้องมาถูกตำหนิเป็นที่ติฉินนินทราอีก ไม่หน้าเลยไม่หน้าดื่มไอ้เหล้าบ้าๆ นั่นเข้าไปเลยจริงๆ

“ รติ รติ คุณพยาบาลรติ “

“ คะ คะ คุณหมอมีอะไรหรือเปล่าค่ะ “

ร่างบางยืนนึกคิดคนเดียวหลังจากจบประโยคที่คุณหมอหนุ่มพูด เธอกังวลไปหมดทุกสิ่งอย่าง กลัวว่าผู้ชายตรงหน้าจะเอาเรื่องของเธอและเขาไปบอกกับผู้เป็นพี่ชายและเรื่องก็จะบายปลายในหัวสมองคิดไปต่างๆ นานๆ 108 พันเรื่องราว โดยไม่ได้สนใจเลยว่าคนตัวโตกำลังยืนเรียกเธออยู่ ก่อนที่หมอหนุ่มสุดหล่อจะทำการเขย่าตัวของร่างรางเบาๆ เพราะเขาเห็นเธอยืนเงียบเหมือนคนโดนสาปมาสักพักนึงแล้ว

“ ผมต้องถามคุณมากกว่าว่าเป็นอะไร “

“ ระ เรื่องอะไรค่ะ “

“ หึ ชั่งเถอะ มาคุยเรื่องของเราดีกว่า คืนนั้นคุณหนีผมทำไม “

เมื่อถามไปก็ไม่ได้ความคนตัวโตจึงไม่รีรอเขายิงคำถามใส่ร่างบางอีกครั้งทันที เพราะเขาอยากรู้ใจจะขาดแล้วว่าเธอหนีเขาทำไม แต่เมื่อหญิงสาวได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักและทำตาโต เพราะสิ่งที่เธอคิดไว้มันคือเรื่องจริงเขาตั้งใจจะถามเรื่องในคืนนั้นทั้งๆ ที่เธอคิดว่าเขาจะลืมไปแล้วแท้ๆ

แล้วแบบนี้เธอควรจะตอบเขาออกไปยังไงทำเป็นว่าไม่รู้จักเขาทำเหมือนกับว่าเขาจำผิดคนแบบนี้จะรอดไหม แต่ในขณะที่สาวน้อยกำลังจะอ้าปากปฏิเสธอยู่ๆ ชายหนุ่มก็เดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามา ลมหายใจเป่ารดซึ่งกันและกันดวงตาคู่สวยประสานเข้าอย่างจัง

นั่นจึงทำให้หัวใจดวงน้อยของรติเต้นแรงขึ้นมาทันที จริงอยู่ที่เขาหล่อเขาหน้าตาดี perfect ไปหมดทุกสัดส่วน แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะมาใกล้ถึงขนาดนี้มันยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นดังโครมคราม ซึ่งก็ไม่รู้เลยว่าคนตรงน่าจะได้ยินหรือเปล่าเขาช่างหล่ออันตรายอะไรขนาดนี้ หล่อบาดใจสาวสวยสุดเซ็กซี่อย่างเธอเหลือเกิน

“ หายใจ “

“......”

“ รติ ผมบอกให้หายใจ เดี๋ยวก็ตายพอดี “

แฮก แฮก แฮก

สายตาจ้องกันอยู่สักพักเป็นคนตัวเล็กเองที่หยุดหายใจ เธอรู้สึกกระวนกระวายทำตัวไม่ถูกอยู่ๆ ลมหายใจมันก็สตั้นไปเหมือนกับต้องมนต์สะกด ทั้งที่ตอนแรกเธอยังสูดลมเข้าออกปกติดีทุกอย่าง และเมื่อคุณหมอหนุ่มเห็นก็เตือนสติเพราะถ้าเกิดเธอยังเป็นอยู่แบบนี้มีหวังได้หมดลมตายเองแน่ๆ ก่อนที่ร่างบางจะได้สติและปรับการขับเคลื่อนลมให้เป็นปกติ จริงอย่างที่เขาพูดถ้าเธอยังสตั้นไปแบบนี้และยังหยุดหายใจอยู่แบบนี้มีหวังได้ตายจริงๆ แน่ๆ

โอ๊ยไอ้รตีบ้านี่แกเป็นอะไรของแกแค่เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ถึงกับหยุดหายใจเลยหรอ ฉันเป็นบ้าอะไรถึงได้ทำแบบนั้นไปชั่วขณะ นี่ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ขาดอากาศหายใจตายไปซะก่อน ไอ้บ้าเอ้ยแล้วอยู่ๆ จะเอาหน้าเข้ามาใกล้ทำไม รู้หรอกนะว่าหล่อแต่ก็ไม่เห็นต้องใกล้ขนาดนี้เลย ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาอันตรายไม่เบา

“ ว่าไงจะตอบผมได้หรือยังว่าหนีผมทำไม “

“ อะ เอ่อคุณหมอจำคนผิดแล้วคะ รติพึ่งเคยเจอคุณครั้งแรก “

ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการที่ปฏิเสธออกไปและร่างบางก็ทำอย่างนั้นจริงๆ เธอไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดไหนๆ เรื่องมันก็จบไปแล้วสู้ไม่ต้องขุดและพูดถึงอีกจะดีกว่า ให้ลืมๆ มันไปซะตัวเขาเองก็ควรจะลืมผู้หญิงใจง่ายคนนั้น ส่วนเธอเองก็ควรจะลืมค่ำคืนรักอันเร่าร้อนนั้นเหมือนกัน เพราะปัจจุบันเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า เธอปฏิญาณกับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะไม่ดื่มน้ำเมาพวกนั้นทำตัวให้อับอายเหมือนอย่างที่เคยทำอีก

“ หึ ใช่เหรอ “

“ คะ ใช่คะ คุณหมอคงจำผิดคนแล้ว “

“ Ok งั้นผมขอโทษด้วยก็แล้วกัน ผมคงจำผิดเอง ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ค่อยสวยสักเท่าไหร่ออกจะขี้เหร่ด้วยซ้ำ คงจะไม่ใช่คุณหนูลูกสาวตระกูลรคนทีที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลหรอก ผมคงจำผิดไปจริงๆ “

ในเมื่อร่างบางไม่ยอมรับคุณหมอหนุ่มก็ไม่คิดจะพูดอะไรต่อหนำซ้ำยังหลอกด่าคนตรงหน้าอีกด้วย ในเมื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นเธอก็คงจะไม่เดือดร้อนอะไรที่เขาว่าเธอขี้เหร่ แต่เมื่อรติได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกโมโห เธอออกจะสวยเลิศเลอเพอร์เฟคแถมยังแซ่บซะขนาดนี้มาบอกว่าเธอขี้เหร่ได้ยังไง

แต่ก็นะต้องเก็บอาการเอาไว้ในใจไม่แสดงออกไปให้คนตรงหน้ารู้ เพราะถ้าเธอทำสีหน้าไม่พอใจหรือเหวี่ยงใส่เขาก็จะจับผิดได้ในทันที เธอคิดว่ารอบนี้ถือซะว่าให้เขาพูดไปตามอำเภอใจก่อน แต่รอบหน้ามีอีกเมื่อไหร่เธอใส่ไม่ยั้งแน่และคอยดูเธอจะหาช่องโหว่ในการเอาคืนเขาอย่างแน่นอน โทษฐานที่มาหาว่าเธอไม่สวย

หึ ไอ้หมอปากปีจอหน้าตาก็ดีแต่ตาต่ำมากมาหาว่าฉันไม่สวยคืนนั้นฉันออกจะแซ่บเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก ดันมาบอกว่าฉันขี้ริ้วขี้เหร่ใช้ตาหรือใช้ตาตุ่มมองกันแน่ คอยดูเถอะเผลอเมื่อไหร่ฉันเอาคืนแน่รอให้ผ่านไปสักพักนึงก่อน รูปหล่อซะเปล่าแต่ปากร้ายชะมัด

และสาวน้อยก็ทำอะไรไม่ได้เก็บอารมณ์หงุดหงิดไว้ภายในใจอย่างดีที่สุด ก่อนที่หมอหนุ่มสุดหล่อจะแสยะยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจและกลับไปนั่งทำงานของตนต่อ เขารู้ดีว่าร่างบางหงุดหงิดที่เขาพูดจาใส่เธอแบบนั้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะรู้สึกดีเวลาที่ถูกผู้ชายตำหนิว่าตัวเองไม่สวย

เขารู้ดีทุกอย่างแต่แค่อยากแกล้งให้คนตัวเล็กโมโหเล่นก็เท่านั้นเอง เพื่อที่เธอจะได้แสดงอาการไม่พอใจออกมา แต่ก็ถือว่าผิดคลาดเพราะเธอเก็บอารมณ์โกรธได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่ว่าเขาจำเธอไม่ได้ภาพหญิงสาวสุดเซ็กซี่คนนั้นมันยังติดตาต้องใจเขาอยู่เลยไม่มีวันลืม เขาคิดว่าไม่เป็นไรยังมีเวลาให้เธอได้เผยตนออกมาอีกเยอะ และเขานี่แหละจะทำให้เธอยอมรับความจริงออกมาจากปากของเธอเองให้ได้



ฝากรี๊ดทุกคนกดใจ ❤️ กดเข้าชั้น 📚

เพื่อที่จะได้ไม่พลาดทุกการอัพเดท

❌สำคัญมาก❌

ขอความกรุณารี๊ดทุกคนอ่านแล้วคอมเม้นให้กำลังใจไรท์หน่อย ถ้าไม่รู้จะเม้นอะไรขอสติ๊กเกอร์คนละดวงก็พอ ไรท์กราบนะค่ะอยากได้กำลัง❤️

ฝากนิยายเรื่องของยัยหนูฟ้าลดาด้วยนะค่ะ

เขาคือผู้ชายที่หล่อรวยมีแต่สาวๆ ร่ายล้อมส่วนเธอมันก็แค่ ' เด็กรับใช้ ' ที่ถูกอุปการะ การอยู่ร่วมกันในบ้านหลังเดียวจึงเกิดขึ้นก่อนที่เขาจะรังแกเธอสารพัดและเมื่อเธอทนไม่ไหวจึง ' จากไปพร้อมลูกในท้องแบบไม่มีคำร่ำลา '

(เรื่องสถานะแค่คนใช้ ) 

สปอย

“เด็กในท้องนั่นคือลูกของฉันใช่ไหม “

“ไม่ใช่ลูกของฉันก็คือของฉันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ “

“มันจะเป็นไปได้ยังไงที่เธอจะท้องโดยที่ไม่มีพ่อของลูก “

“เป็นไปได้สิเพราะว่าลูกในท้องของฟ้าลดาก็คือลูกของผมเอง “

“นี่เธอกับมัน “

“ใช่คะฉันกับพี่รพีเรามีลูกด้วยกัน เพราะฉะนั้นเชิญคุณกลับไปเถอะคะ อย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันอีกเลยเพราะตอนนี้ฉันมีครอบครัวแล้ว “

มาอ่านกัยเยอะๆนร้าาาา