ตอนที่ 8 เอาหรือไม่เอา

ตอนที่ 8 เอาหรือไม่เอา 💦

คอนโดมิเนียมสุดหรูใจกลางเมืองกรุง

โอ้ยยยเวรกรรมอะไรของอีรติก็ไม่รู้จะต้องมาทำอะไรแบบนี้หน้าหงุดหงิดชะมัดเลยไอ้หมอบ้า ไอ้หมอนิสัยไม่ดี คอยดูเถอะมีโอกาสเมื่อไหร่ฉันเอาคืนแน่ 

ร่างบางบ่นพึมพำคนเดียวในขณะที่เธอขับรถมาจอดยังคอนโดมิเนียมสุดหรูใจกลางเมืองกรุง เธอรู้สึกโมโหคนตัวโตเป็นอย่างมาก ทั้งๆที่อุตส่าห์ปฎิเสธออกไปแล้วแท้ๆแต่ไม่สำเร็จนอกจากจะต้องเอาของมาให้ร่างหนาแล้ว ยังต้องทำเวลาอย่างด่วนอีกด้วย ก็ไม่รู้ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายจะรีบอะไรขนาดนั้น ก่อนที่จะสาวเท้าขึ้นลิฟต์ไปให้ไวเพราะนี่ก็เลยเวลาที่ชายหนุ่มให้เธอไว้นานแล้ว 

กริ่ง (เสียงกริ่งหน้าประตู ) 

เมื่อมาถึงยังหน้าห้องตามจุดหมายที่คนตัวโตได้ส่งมาให้ ร่างบางก็ไม่รอช้าจัดการกดกริ่งเรียกคนด้านในทันที เพราะเธอต้องการเอาของมาส่งให้เขาถึงมือเสร็จแล้วจะได้รีบกลับบ้านไปนอนต่อ แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีใครเปิดออกมาสักที มันจึงทำให้คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ทั้งๆที่เป็นคนบอกว่าให้เธอรีบมาแท้ๆแต่พอมาถึงกดเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิด 

มือเรียวทำการเอี้อมไปจับลูกบิดแบบไม่ทันได้ตั้งใจ แต่ปรากฏว่าประตูมันไม่ได้ล็อคมันสามารถเปิดออกได้โดยง่าย นั่นจึงทำให้ร่างบางถือวิสาสะผลักเข้าไปก่อนที่จะชะโงกดูด้านในแต่ก็ไม่พบใครอยู่ในนั้นเลย พลั้นร่างกายก็ชะงักโดยอัตโนมัติพร้อมกับถอยหลังกลับมาดูหน้าประตูห้องอีกครั้งว่าเธอไม่ได้มาผิดห้องผิดชั้นแต่แล้วผลที่ได้ก็คือถูกต้องทุกอย่าง

สองขาเรียวทำการก้าวเข้าไปภายในห้องไม่ได้ไกลมากนักก่อนที่จะหยุดยืนและชะโงกดูอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบแม้แต่เงาเจ้าของห้องเลย และอยู่ๆเสียงประตูก็ถูกปิดลงมันจึงทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจ ก่อนที่จะหันหลังกลับมามองปรากฏว่าคนที่เธอกำลังมองหาดันมาหยุดยืนอยู่ข้างหลังตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และถ้าให้เดาประตูที่ถูกปิดเสียงดังเมื่อกี้ก็คงจะหนีไม่พ้นฝีมือของเขาเป็นแน่ 

ตึก ตัก ตึก ตัก 

อื้อหือแม่เจ้านี่มันอะไรเนี้ยใหญ่เท่าแขนได้เลยไหมอะยาวอีกต่างหาก คนบ้าอะไรจะใหญ่ยาวได้ขนาดนี้แล้วคืนนั้นฉันรอดมาได้ยังไงวะ 

เมื่อหันหลังกลับมาร่างบางก็ถึงกับต้องอ้าปากค้างหัวใจเต้นแรงเลือดลมสูบฉีดในใจคิดแต่ว่านี่มันอะไรกัน ภาพที่เห็นตรงหน้าคือคุณหมอหนุ่มสุดหล่อนุ่งผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้แบบหมิ่นๆทั้งตัวปกคลุมไปด้วยหยาดน้ำบ่งบอกว่าเขาเพิ่งจะอาบน้ำมาอย่างหมาดๆ ที่สำคัญผ้าขนหนูที่เขาพันมันไม่ได้ปกปิดไร้ขนอ่อนๆที่เหลือขึ้นมาบนหน้าท้องได้เลย 

มันดูแล้วเซ็กซี่ขยี้ใจสุดๆที่สำคัญเนื้อผ้ามันยังแนบไปกับลำตัวจนทำให้บางสิ่งบางอย่างที่อยู่กึ่งกลางขึ้นเป็นรูปเป็นร่างเป็นลำบ้องใหญ่ ถึงแม้จะไม่ได้เห็นของจริงก็กะขนาดด้วยสายตาเลยว่าทั้งใหญ่ทั้งยาวเป็นอย่างมาก เพราะมันแนบเนื้อจนนึกภาพออกได้เลยร่างบางได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ เธอไม่รู้ว่าค่ำคืนนั้นเธอผ่านมันมาได้ยังไงแต่ที่แน่ๆตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกกลัวมันแล้ว 

“ จะมองอีกนานไหม “ 

ว้ายไอ้รตินี่แกเผลอมองเขาไปนานแค่ไหนกันเนี่ย ก็ดูสิทุกอย่างที่อยู่บนตัวของผู้ชายตรงหน้ามันดูดีไปหมดทุกสัดส่วนแต่ที่หน้าสะดุดตาที่สุดเห็นทีจะเป็นไอ้เจ้ากึ่งกลางหว่างขาของเขานั่นแหละชี้โด่ชี้เด่ใส่หน้าของฉันทั้งๆที่มันยังมีผ้าขนหนูปกคลุมอยู่เลย จะบ้าตายไอ้รติเอ้ยนี่ขนาดอยู่ในร่มผ้านะยังแน่นปึ๋งปั๋งขนาดนี้ลองคิดดูว่าถ้ามันออกมาลืมตาสู้โลกภายนอกจะขนาดไหน 

ไม่อยากจะคิดถึงตอนที่มันแข็งเลยไม่รู้ว่าวันนั้นฉันผ่านมันมาได้ยังไง ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมตอนนั้นฉันถึงได้นอนซมเป็นไข้อยู่นานหลายวัน ที่สำคัญกว่าจะรักษาหายเล่นเอาไม่อยากฉี่ไปอีกนานเลยเพราะมันแสบสุดๆ ขนาดตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าจิมิน้อยของฉันมันจะบานไปแล้วหรือยัง 

“ อะ เอ่อ ก็คุณหมอมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงรติก็ตกใจสิคะ “ 

“ ไม่ทันแล้วมั้งรติตกใจตอนนี้ก็คงจะไม่ทันแล้ว เห็นๆกันอยู่ว่าคุณไม่ได้ตกใจเลยสักนิดเอาแต่มอง ….  ตาเป็นมัน “ 

หมอหนุ่มพูดพรางเหร่ตามองช่วงล่างของเขาสลับกับมองไปที่ร่างบางที่อยู่ตรงหน้า แววตาเจ้าเล่ห์บ่งบอกถึงการจับผิดโดยไม่ปิดบังก่อนที่ริมฝีปากจะยกยิ้มขึ้นมานิดหน่อยแต่ก็ยังคงปรับสีหน้าให้ดูเป็นปกติ เห็นๆกันอยู่ว่าเธอไม่ได้ตกใจอะไรสักนิด กับกันนอกจากเธอจะไม่ตกใจแล้วเธอยังเอาแต่จ้องมองน้องชายของเขาตาไม่กระพริบ 

มันทำให้ร่างหนาต้องกระยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจเพราะที่จริงแล้ววันนี้เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเอาเอกสารอะไรทั้งนั้นจะเซ็นวันไหนเมื่อไหร่ก็ได้เขาไม่ได้รีบร้อน แต่ที่เขาอยากให้เธอมาเป็นเพราะแค่อยากจะแกล้งหรือถ้าเกิดแจ็คพอตอะไรขึ้นมาปุ๊บปั๊บรับโชคก็แค่เป็นผลพลอยได้ 

ที่สำคัญเขาต้องการจะให้เธอมาดูหลักฐานชิ้นโบว์แดงที่เธอนั้นทิ้งของใช้ส่วนตัวไว้ให้เขาดูต่างหน้า เขาก็อยากจะรู้ว่าถ้าเธอเห็นมันแล้วเธอจะตกใจและทำสีหน้าท่าทางยังไง คอยดูวันนี้แหละเขาจะจับเด็กน้อยขี้โกหกให้ได้คาหนังคาเขาเลยคอยดู 

“ จะบ้าหรอใครเขาอยากจะมองของคุณ เอานี่เอกสารรับไปสิฉันจะได้กลับไปนอนสักที “ 

เมื่อถูกจับได้ร่างบางก็มีสายตาเลิ่กลั่กก่อนที่จะปฏิเสธและหาวิธีออกไปจากที่นี่เพราะเธอรู้สึกอายที่ชายตรงหน้ารู้ทัน มือเรียวจัดการยื่นเอกสารให้กับคนตัวโตแต่ทำยังไงเขาก็ไม่ยอมรับสักที มันจึงทำให้เธอต้องจึ้อปากในลำคอเพราะรู้สึกหมั่นไส้ในความกวน ‘ ส้นทีน ‘ ของเขาผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายแต่ไม่ใช่เวลานี้ 

“ นี่คุณหมอจะเอาหรือไม่เอา อย่าลีลาได้ไหม รีบๆเอาไปฉันจะได้รีบกลับไปนอน “ 

“ แน่ใจนะว่าจะให้เอา “ 

เมื่อร่างบางพูดมาแบบนั้นร่างหนาก็ยกยิ้มมุมปากเพราะประโยคที่เธอพูดมาฟังดูดีๆมันทะแมงๆ เขาจึงได้ถามกลับไปว่าเธอแน่ใจแล้วหรอ แต่เมื่อร่างบางได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมไม่เข้าใจว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังจะเล่นลิ้นอะไรกันแน่ทั้งๆที่เป็นคนบอกเองว่าให้เธอเอาเอกสารมาส่งเธอก็เอามาให้แล้วแท้ๆ แต่พอยื่นให้เขากลับไม่รับแถมยังมีการถามอะไรที่ดูกวนประสาท จากตอนแรกที่โมโหกลบเกลื่อนความอายที่แอบมองเขากลับกลายเป็นว่าตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาจริงๆ

“ ประสาทป่ะเนี่ยมาให้ถึงที่แล้วก็ไม่เอา “

“ เอาสิถ้าเธออนุญาตฉันเอาแน่ “ 

พรึ่บ 

ว้ายยยย

“ จะทำอะไรของคุณเนี้ยปล่อยฉันนะ “ 

สิ้นประโยคร่างหนาก็จัดการช้อนอุ้มร่างบางและสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนทันทีโดยไม่ได้สนใจเอกสารที่มันตกอยู่ที่พื้นเลยแม้แต่น้อย ในเมื่อเธออนุญาตแล้วเขาเองก็ไม่รีรอถึงแม้คำว่าเอาของเขากับเธอมันคนละความหมายกันแต่เขาก็ไม่สน และการกระทำนี้มันสร้างความตกใจตกตะลึงให้แก่ร่างบางเป็นอย่างมากทั้งๆที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวและก็ไม่เข้าใจว่าผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายจะมาอุ้มเธอแบบนี้ทำไม 

ตุ๊บ

เมื่อมาถึงยังเตียงนอนคุณหมอหนุ่มสุดหล่อก็ทำการวางร่างบางลงทันที นั่นจึงทำให้รติเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงภายในห้องมันตกแต่งสวยงามหรูหราตระการตา อีกทั้งยังเป็นระเบียบเรียบร้อยยิ่งกว่าห้องนอนของเธอที่เป็นผู้หญิงซะอีก ก่อนที่จะไปสะดุดเข้ากับกรอบรูปภาพชิ้นหนึ่ง สองคิ้วเล็กขมวดเข้าหากันเป็นปมอีกครั้งเพราะในนั้นนอกจากมันจะไม่ใช่รูปภาพแล้ว มันเป็นสิ่งที่คนธรรมดาหรือคนปกติเขาไม่มีใครเอาไปใส่ไว้ในนั้น ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่าชายคนนี้เขาเอาเจ้าสิ่งนั้นไปไว้ในกรอบรูปทำไม 

ในขณะที่ร่างบางกำลังเหม่อลอยหารู้ไม่ว่าร่างหนาที่วางเธอลงบนเตียงเมื่อครู่ได้กระโดดขึ้นมาทับร่างของเธอเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ส่งผลให้ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในท่าล่อแหลมที่ไม่ค่อยเหมาะสมโดยสาวน้อยนอนอยู่บนเตียงส่วนคุณหมอหนุ่มนั่งทับอยู่บนตัวของเธอ ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขามีเพียงผ้าขนหนูปกคลุมอยู่แค่ผืนเดียว และตอนนี้สิ่งที่อยู่ในร่มผ้ามันชี้โด่ชี้เด่อยู่ตรงหน้าของคนด้านล่างโดยที่เจ้าตัวยังไม่ทันได้สังเกตเลยสักนิดเดียว 

“ ตกลงพร้อมหรือยัง “ 

เฮ้ยย

คำพูดของหมอหนุ่มทำให้ร่างบางได้สติก่อนที่เธอจะหันมาหาเขาสายตาประสานเข้าหากันทั้งคู่สบตากันอยู่อย่างนั้นสักพักอย่างไม่มีใครยอมใคร ตัวรติเองถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะมานอนยู่บนเตียงและมีผู้ชายกำลังนั่งค่อมเธออยู่ และถ้าเกิดไม่มีใครปฏิเสธอะไรออกไปก็เท่ากับว่าในคืนนี้เธอและเขาอาจจะมีอะไรกันเหมือนคืนนั้น

อยู่ๆหัวใจมันก็เต้นแรงเลือดลมสูบฉีดหน้าแดงขึ้นร้อนผ่าวๆ ถ้าเธอตกเป็นของเขาอีกครั้งหนึ่งมันจะเป็นยังไง สายตาจากที่จ้องกันร่างบางก็เริ่มไล่ต่ำลงมาจนถึงลูกกระเดือกร่างหนาที่อยู่ด้านบนกลืนน้ำลายลงคอมันช่างเซ็กซี่ขยี้ใจในความคิดของเด็กสาว ก่อนที่สายตาจะเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงแผงอกที่มีหัวนมสีชมพูครั้งหนึ่งเธอเคยคิดว่าอยากจะดูดให้มันช้ำกันไปข้างนึง ถัดมาก็จะเป็นก้อนซิกแพคที่เรียงรายกันอยู่สวยงามพร้อมกับราวสะดือที่มีรูลึกลงไปและตรงด้านข้างก็มีรอยสักรูปค้างคาวบินว่อนเป็นฝูง 

ก่อนที่จะไปสะดุดเข้ากับไรขนอ่อนๆที่เธอเพิ่งเห็นเมื่อครู่นี้ ซึ่งณ ตอนนี้มันไม่ได้มีแค่ไร้ขนพวกนั้นเพราะมันเกือบจะเห็นปลายกระบอกปืนโผล่พ้นออกมาอยู่แล้ว ก็มันตั้งชี้โด่ชี้เด่ต่อหน้าของเธออยู่ซึ่งผ้าขนหนูที่เขาพันก็ปิดไม่มิดเลย แค่เห็นเท่านี้ร่างบางก็รู้สึกน้ำลายฝืดกลืนอะไรไม่ลงมันทั้งใหญ่ทั้งยาวและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน 

เธออยากลองมีอะไรกับเขาอีกครั้งก็จริงแต่พอมาเห็นแบบนี้ในใจก็แอบหวั่นๆรู้สึกกลัว ก็เพราะครั้งแรกของเธอในตอนนั้นกว่าจะรักษาหายใช้เวลาอยู่นานเธอไม่สามารถเข้าห้องน้ำได้แบบคนปกตินอนจมไข้กว่าจะหายต้องใช้เวลา แล้วถ้าเธอได้ลองมันอีกครั้งเธอจะมีสภาพเป็นยังไง แต่อีกใจมันก็บอกว่าอยากได้อยากโดนเธออยากรู้ว่ารสชาติมันเป็นยังไง เพราะตอนนั้นเธอเมาไม่ได้สติ 

และในขณะที่ร่างบางกำลังถกเถียงกับใจตัวเองอยู่หมอหนุ่มสุดหล่อที่ตอนนี้อยู่นอกเครื่องแบบเขาก็มองเธอเหมือนกันและมองมาตั้งนานแล้ว จากที่มองตาก็เลื่อนต่ำลงมาสำรวจร่างกายของคนตัวเล็กบ้างเช่นเดียวกัน เนื่องจากคนตัวเล็กรีบเอาเอกสารมาให้เขาจึงไม่ทันได้เปลี่ยนชุดใส่แค่ชุดนอนตัวนี้ออกมาเลย ซึ่งมันเป็นลายการ์ตูนแขนยาวขายาวมองผิวเผินก็ดูหน้ารักดีแต่มันเป็นผ้าแนบเนื้อ 

และสงสัยว่าร่างบางจะลืมไปว่าเธอนั้นไม่ได้ใส่เสื้อยกทรงมามันจึงทำให้สองเต้ากลมกลึงมีจุกน้อยๆตั้งขึ้นชูชันอยู่ใต้ร่มผ้าเช่นเดียวกับคนตัวโต ซึ่งแค่เห็นแบบนี้คุณหมอสุดหล่อก็กลืนน้ำลายลงคอไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เขาอยากสัมผัสเขาอยากดูดอยากเลียมันอีกครั้งเหมือนที่เคยทำในคืนนั้น แค่คิดว่าจะได้ลิ้มลองของหวานแสนสวยที่อยู่ตรงหน้าคุณหมอหนุ่มสุดหล่อก็ใจกระชุ่มกระชวยขึ้นมาแล้ว

“ สรุปคุณพร้อมให้ผม ‘เอา’ หรือยัง ’’