"นี้!! ถ้าจะนินทาใครก็ลดเสียงลงหน่อยที่บ้านไม่มีใครสอนเรื่องมารยาทหรอยะ" จีน่าที่ทนต่อเสียงซุปซิบนินทาที่ดังเกินเบอร์ของพวกขี้เม้าส์ไม่ไหวเอ่ยขึ้นมาเสียงดังลั่นจนทำให้คนที่กำลังนินทาอยู่เงียบลงและแยกย้ายกันไปทันที"ว่าไงยัยตัวดีไหนเล่าซิ" น้ำหวานเอ่ยขึ้นทันทีที่รินลดานั่งลงข้างๆ เธอ"ใช่ๆ พวกกูอยากรู้มึงไปคบกับพี่รันเวย์ได้ไงกรี๊ด" เปียเอ่ยขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น"ก็ไม่ยังไงกูแค่เห็นว่าเขาเป็นคนดีก็เลยลองคบด้วย" รินลดาเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย"แล้วได้กินยังแซ่บไหม" จีน่าถามด้วยน้ำเสียงและแววตาอยากรู้"อีนี้ก็ถามแปลกๆ มาด้วยกันขนาดนี้" น้ำหวานเอ่ยขึ้นอย่างรู้ดี"กรี๊ด~ ใหญ่ไหมวะกูได้ยินมาว่าพี่รันเวย์ 58 จริงไหมอร๊าย~" จีน่าเอ่ยขึ้นอย่างดี๊ด๊า"โอ้ย ฟินน่าดูเลยใช่ไหม" เปียเอ่ยด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊าไม่ต่างกัน"เลิกพูดเรื่องของกูเถอะ ว่าแต่มึงวันก่อนโอเคใช่ไหม" รินลดาเอ่ยอย่างเป็นห่วงเพราะเมื่อวันเสาร์เธอเมาจนช่วยตัวเองแทบไม่ไหวแล้วพอตื่นมาวันอาทิตย์ก็ต้องรีบเก็บของแล้วไปทำงานไหนจะมีเรื่องอีกเธอเลยแทบจะไม่ได้คุยกับน้ำหวานเลยมีแค่บอกเธอตอนเช้าว่าไม่ไปมหาลัยด้วยแค่นั้น"ก็ปลอดภัยดีพี่เวกัสมาส่ง
รันเวย์ที่ได้ยินน้ำหวานเอ่ยก็ชะงักไปแป๊บนึงก็จะปรับสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม"ถ้าพี่ไม่ได้จริงจังกับมันก็ปล่อยมันไปเถอะชีวิตมันน่าสงสารมากนะพี่อย่าทำร้ายรินมันเลยฉันไม่อยากเห็นมันเสียใจ" น้ำหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"เธอดูรักเพื่อนดีนะ" รันเวย์เอ่ย"ก็ฉันมีมันเป็นเพื่อนแค่คนเดียวฉันไม่ยอมแน่ถ้าใครมันคิดจะมาหลอกเพื่อนฉัน" น้ำหวานเอ่ยพร้อมกับมองหน้ารันเวย์อย่างไม่สบสายตา"ฮ่าๆๆ เธอจะทำหน้าซีเรียสทำไมฉันกลัวนะที่เธอเห็นนั้นก็แค่ลูกพี่ลูกน้องฉันพี่กลับมาจาก LA ละอีกอย่างฉันบอกรินแล้วด้วย" รันเวย์หัวเราะร่าเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนรักของแฟนตัวเองก่อนจะเอ่ยต่อ"ฉันว่ามั...""คุยอะไรกันหรอหน้าตาดูจริงจังเชียว" ยังไม่ทันที่น้ำหวานจะเอ่ยจบรินลดาที่พึ่งเดินกลับมาก็เอ่ยขึ้นพร้อมมองทั้งคู่สลับกัน"ไม่มีอะไรหรอกที่รักน้ำหวานแค่ถามพี่เรื่องไอเวกัส ใช่ไหม? " รันเวย์เอ่ยพร้อมกับมองไปที่น้ำหวาน"อืมใช่" น้ำหวานเออออตามรันเวย์ไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนของเธอคิดมาก"มึงจะคบกับพี่เขาหรอยะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบกิมจิเข้าปาก"บ้า คนน่ารำคาญแบบนั้นฉันไม่คบด้วยหรอก" น้ำหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอือมระอาเพราะตั้
- บนรถ -"ทำไมเธอไม่เคยบอกเลยว่ามีพี่ชาย ไม่สิเธอไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวเธอเลยนิ" รันเวย์เอ่ยขึ้นอย่างสงสัยขณะขับรถไปส่งร่างบางที่โรงพยาบาล"เพราะมันไม่น่าเล่ายังไงล่ะ"".....""ความจริงแล้วฉันหนีออกจากบ้านมา..ไม่สิต้องเรียกว่าฉันถูกไล่ออกมาถึงจะถูก" รินลดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบพร้อมรอยยิ้มที่ดูเศร้าหมองเมื่อต้องเอ่ยถึงครอบครัวของเธอที่เธอไม่อยากจะนึกถึงสักเท่าไหร่"...." รันเวย์ไม่ได้เอ่ยอะไรตอบเพียงแต่ฟังร่างบางเล่าอย่างเงียบๆ"ครอบครัวฉันเป็นคนจีนหัวโบราณที่รักลูกชายมากกว่าลูกสาวและคิดว่าการมีลูกสาวก็เหมือนการมีโถส้วมไว้หน้าบ้าน" รินลดาเอ่ยต่อพร้อมกับมองไปนอกหน้าต่างขณะที่รถกำลังแล่นอยู่บนท้องถนนพร้อมกับน้ำตาที่กำลังเอ่อคลอที่ขอบตาร้อนผ่าว"แล้วฉันดันโชคร้ายที่เกิดมาเป็นลูกผู้หญิงคนเดียวในตระกูลเฮงซวยที่ญาติพี่น้องทุกคนเป็นผู้ชายหมด""ตั้งแต่เด็กฉันมักจะถูกญาติพี่น้องคนอื่นแกล้งแต่ก็ไม่มีใครห้ามแต่พอฉันทำกลับฉันจะถูกตีและด่าว่าสารพัดแม้แต่ของกินในวันรวมญาติก็ต้องรอให้พวกพี่ชายฉันกินของดีๆ ไปก่อนฉันถึงจะได้กินนายรู้ไหมตั้งแต่เด็กจนโตฉันไม่เคยได้กินน่องไก่เลย""จนวันนั้น วันที่ฉันทะเ
เสียงประตูปิดลงพร้อมกับร่างบางที่สะอึกสะอื่นโดยมีแฟนหนุ่มคอยปลอบประโลมและเช็ดน้ำตาให้จนเดินไปถึงหน้าลิฟท์ "ริน ริน เดียวก่อน" ริวที่วิ่งตามเธอมานั้นเอ่ยขึ้น "มีอะไรหรอพี่ริว" รินลดาที่กำลังรอลิฟท์อยู่นั้นหันไปเอ่ยถาม "พี่ขอโทษนะ พี่ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้" ริวเอ่ยด้วยสีหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้เกิดเรื่องวันนี้ "พี่ไม่ต้องขอโทษรินหรอก พี่ไม่ได้ผิดพี่บอกรินแล้วให้รินออกมาแต่รินมัวชักช้าเอง" รินลดาเอ่ย "แต่.." ติ้ง~ "พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกมันไม่ใช่ความผิดของพี่ ลิฟท์มาแล้วรินไปก่อนนะ" ยังไม่ทันที่ริวจะเอ่ยอะไรต่อรินลดาเอ่ยขึ้นแทรกเมื่อลิฟท์ที่เธอกดมาถึงชั้นของเธอแล้ว "เดียวพี่ขอไลน์ของรินไว้ได้ไหมสำหรับพี่รินยังเป็นน้องสาวของพี่อยู่ตลอดนะ" ริวเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยื่นโทรศัพท์ของเขาให้เธอ "ได้สิ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งรับโทรศัพท์ของริวมากด ID ไลน์ให้ไปก่อนจะส่งคืน "ผมขอฝากน้องผมด้วยนะครับ" ริวเอ่ยกับรันเวย์ด้วยสีหน้าขอร้อง "ครับ" รันเวย์เอ่ย "ไปกันเถอะรันเวย์" รินลดาเอ่ยพร้อมกับดึงรันเวย์เข้าไปในลิฟด้วยกัน - บนรถ - เวลา 19.00 น. "เธอไม่เป็นไรนะ" รันเวย์เอ่ยถามรินลดาที่เดินเงียบไม
ณ คอนโดหรูของรันเวย์ เวลา 04.30 น. "อือ~ รันเวย์กลับมาแล้วหรอ" ร่างบางที่กำลังนอนหลับอยู่เอ่ยขึ้นอย่างสะลึมสะลือเมื่อถูกคนตัวสูงซุกไซร้ตามซอกคอระหงของเธอพร้อมกับชุดนอนของเธอที่ได้ถูกเขาถอดออกไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้แล้ว "พรุ่งนี้ได้ไหมวันนี้ฉันไม่ไหว" ร่างบางเอ่ยและพยายามดันคนตัวสูงออกเพราะตอนนี้เธอง่วงมากจริงๆ "เธอนอนไปเลยเดียวฉันทำเอง" รันเวย์เอ่ยพร้อมจับแก่นกายมหึมาของเขาถูไถตามรอยเสียวของเธอจนรูสวาทของเธอมีน้ำเมือกใสไหลออกมา รินลดามองดูการกระทำเอาแต่ใจของร่างแกร่งอย่างไม่ได้ขัดขื่นอะไรและปล่อยเขาทำตามใจก่อนจะหลับตาลงแล้วนอนต่อ ส๊วบ! "อือ~ เจ็บเบาๆ ทำไมไม่เลียให้ก่อน" รินลดาที่เริ่มคล้อยจะหลับก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อรันเวย์อยู่ๆ ก็ตอกแก่นกายของเขาเข้ามาทีเดียวจนสุดลำ "ซี๊ด~ ขอโทษครับที่รักผัวเงี่_น จุ๊บ" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับจุ๊บเปลือกตาของเธอเบาๆ รินลดาจึงเริ่มหลับตาลงอีกครั้งพร้อมกับรันเวย์ที่เริ่มบรรเลงบทรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนตะวันขึ้น - เช้าวันต่อมา - เวลา 07.00 น. รินลดาตื่นขึ้นมายามเช้าด้วยแสงแดดที่สาดส่องเข้ามายังภายในห้องผ่านหน้าต่างหรูบานใหญ่เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเง
"ช่างเถอะ ว่าแต่จะกินอะไรกันดีกูหิวแล้ว" รินลดาเอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากจะใส่ใจ"งั้นไปกินชาบูไหมไหนๆ คาบบ่ายก็ไม่มีเรียน" จีน่าเอ่ย"งั้นไปห้าง DD ก็ได้ใกล้มหาลัยดีไหมเมื่อวานกูเห็นมีร้านชาบูที่รวมซาชิมิเปิดใหม่ด้วย" เปียเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานเธอเดินผ่านแล้วเห็นมีร้านชาบูเปิดใหม่ที่นั้น"ไปไหมอีริน" น้ำหวานเอ่ย"ไปดิ" รินลดาเอ่ยตอบพร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา"ดีลนะ งั้นไปเจอกันที่ห้างเลย" เปียเอ่ย"ดีลจ้า ไปอีรินมัวทำไร" น้ำหวานเอ่ยพร้อมทั้งหันไปถามรินลดาที่เห็นเธอกำลังกดโทรศัพท์พิมพ์อะไรอยู่"บอกรันเวย์ก่อนว่าจะไปกินข้าวกับพวกมึง""แหวะ เหม็นกลิ่นคนมีแฟนจ้า" จีน่าเอ่ยพร้อมทำท่าเอามือปิดจมูกอย่างหยอกล้อ"ใช่ ดูอย่างพวกกูสิสบายไม่เห็นต้องรายงานใครเลย" เปียเอ่ย"เออใช่ แต่เดียวนะมันดีใช่ไหมมึง" จีน่าเอ่ยเออออกับเพื่อนรักของเธอก่อนจะหันไปถามอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่ามันแปลกๆ"ไม่ดีหรอกกูก็อยากมีผัวบ้าง" เปียเอ่ยพร้อมกับยิ้มแห้งให้จีน่า"ไปๆ ไปกันได้แล้วกูหิว" น้ำหวานเอ่ยพร้อมทั้งดันหลังเปียเเละจีน่าให้เดินไปที่จอดรถเพื่อที่พวกเขาจะได้ไปกันสักทีLineRin : ไปกินชาบูกับเพื่อนนะR
- 1 อาทิตย์ผ่านไป -ณ หอพักของรินลดาเวลา 11.30 น.ติ๊ง~เสียงเตาอบเครื่องเล็กภายในหอพักดังขึ้นก่อนจะถูกมือบางที่ใจจดใจจ่อกับการอบครั้งนี้เปิดออกอย่างตื่นเต้น"เสร็จแล้วอีหวานลองกินดิ้ รอบนี้เป็นไง" รินลดาเอ่ยขึ้นหลังจากนำคัพเค้กเรดเวลเวทสีแดงออกมาจากเตาอบขนาดเล็กที่เธอพึ่งซื้อมาได้ 1 อาทิตย์เพื่อฝึกอบขนมให้กับแฟนหนุ่มของเธอตลอด 1 อาทิตย์ที่ผ่านมาเธอเอาแต่ฝึกทำขนมอยู่แต่ห้องโดยบอกรันเวย์ว่ามีรายงานที่ต้องทำกับน้ำหวานเลยขอกลับเย็นทุกวันดีที่ว่าวันนี้เป็นวันหยุดและตรงกับวันครบรอบของเธอพอดีเธอเลยออกจากคอนโดของรันเวย์มาตั้งแต่เช้าเพื่อลองทำอีกครั้งเพราะเธอคิดว่าถ้ารอบนี้ยังไม่อร่อยอีกคงถอดใจและไปซื้อแทน"ไหนๆ " น้ำหวานที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนที่นอนก็เอ่ยขึ้นก่อนจะรีบลงจากเตียงเดินมาหารินลดา"อะ ระวังร้อนนะ" รินลดาเอ่ยพร้อมกับหยิบคัพเค้กใส่จานยื่นให้กับน้ำหวานที่เป็นคนคอยช่วยเธอชิม"อุ้ยเหี้ย ร้อนๆ " น้ำหวานเอ่ยออกมาอย่างสะดุ้งเมื่อจับคัพเค้กที่ยังร้อนอยู่ก่อนจะค่อยๆ กัดเข้าปาก"เป็นไง? " รินลดาเอ่ยถามอย่างรอลุ้น"กูว่า..." น้ำหวานเอ่ยพร้อมกับแสร้งทำเป็นหน้าครุ่นคิด"ว่าไร ยังไม่โอเคหรอ"
"เจ็บชะมัด ไม่สมกับราคาเลย" รินลดาเอ่ยขึ้นหลังจากถอดรองเท้าคู่สวยและมองดูรอยแผลที่ถูกรองเท้ากัดที่หลังข้อเท้าที่ตอนนี้มีเลือดซิบออกมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์และกดโทรไปหาเพื่อนรักของเธอ"ฮัลโหลอีหวาน"(ว่าไงจ๊ะเพื่อนรัก หวานฉ่ำกันเลยไหม คริคริ)"หวานฉ่ำกับผีอะไรล่ะ เดียวมึงทำตามที่กูบอกนะ" รินลดาเอ่ยพร้อมกับกรอกตาไปมาเมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอพึ่งเจอมาก่อนจะเล่าให้เพื่อนรักของเธอฟัง- ทางด้านรันเวย์ -แกร็ก~"ไปนานจังวะไอคริส" เวกัสเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักของตนพึ่งเดินเข้ามาแต่คริสก็ไม่ได้เอ่ยอะไรเเละเดินไปนั่งข้างรันเวย์"นั้นกล่องขนมไง? " รันเวย์เอ่ยเมื่อเห็นว่าคริสถือกล่องขนมคัพเค้กเข้ามานั่งข้างเขา"อืม มีคนเอามาให้" คริสเอ่ยพร้อมกับวางกล่องขนมไว้บนโต๊ะ"ว้าว สาวที่ไหนวะ" ซีนอลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเเละสีหน้าอยากรู้อยากเห็น"แถวนี้แหละ แดกไหมไอเวย์" คริสเอ่ยถามรันเวย์ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"ไม่ล่ะ กูไม่ชอบของหวาน"คลืด คลืด~"ฮัลโหล"(พี่รันเวย์คะ)"นั้นใคร" รันเวย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย(น้ำหวานเองค่ะ)"น้องหวานมีอะไรรึป่าวครับ"(เออคือว่าหวานติดต่อรินไม่ได้รินอยู่กับพี่ไหมคะพอดีมีรายงา
ณ งานแต่งของรันเวย์และรินลดา ก๊อกๆ "เข้ามาเลยค่ะ" เสียงหวานของริลดาที่นั่งอยู่หน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวของเจ้าสาวเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู แกร็ก~ "พี่ริวมาแล้วหรอคะ" รินลดาหันไปเอ่ยถามเพราะวันนี้พี่ของเธอต้องเป็นคนเดินส่งตัวเธอไปหาเจ้าบ่าว "อืม วันนี้น้องพี่สวยจังเลย" ริวที่พึ่งเดินเข้ามาภายในห้องเเต่งตัวเอ่ยขึ้น ตอนนี้รินลดาอยู่ในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวกระโปรงยาวลากพื้นและฟูฟ่องที่ปักลายดอกไม้สีพาสเทลเล็กๆ จนเต็มชุดพร้อมกับผมที่ถูกช่างเกล้าขึ้นสูงทำให้เห็นใบหน้าสวยได้เด่นชัด "ขอบคุณนะคะ พี่เองก็หล่อมากเหมือนกัน" รินลดาเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม "มีคนอยากเจอรินด้วยนะ" ริวเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูห้องรอใครบางคนเดินเข้ามา "ใครคะ..ป๊า! " รินลดาพูดยังไม่ทันจบก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าตาคุ้นเคยเดินเข้ามา "สบายดีไหมลูก" ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ "สบายดีค่ะ ฮึก~ " รินลดาที่ได้ยินที่ผู้เป็นพ่อเอ่ยก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจที่ผู้เป็นพ่อมางานแต่งงานของเธอ "ลูกสาวของป๊าวันนี้สวยจังเลยนะลูก" ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยเสียงที่สั่นพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้าอย่าง
- 2 ปีต่อมา -ณ งานรับปริญา"จบแล้วโว้ยยยย" เสียงของ 4 สาว รินลดา น้ำหวาน เปียและจีน่าที่พึ่งเดินออกมาจากห้องประชุมใหญ่เมื่อพิธีจบเอ่ยขึ้นอย่างดีใจก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปถ่ายรูปกับครอบครัวตัวเอง"งั้นเดียวกูไปถ่ายรูปกับพ่อแม่ก่อนนะเดียวเรากลับมาถ่ายรูปรวมกัน" จีน่าเอ่ย"กูด้วยโทรมาตามแล้ว" เปียเอ่ยพร้อมกับชูโทรศัพท์ที่ครอบครัวของเธอโทรมาก่อนจะรีบเดินแยกไป"มึงไปถ่ายรูปกับบ้านกูไหม" น้ำหวานเองที่ต้องไปถ่ายรูปกับครอบครัวหันมาเอ่ยถามเพื่อนรักของตนด้วยสีหน้าเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ"ไม่เป็นไรเดียวกูรอพี่รันเวย์" รินลดาเอ่ยให้ด้วยพร้อมรอยยิ้มที่พยายามให้ปกติที่สุด"งั้นเดียวกูมานะ""อืม"หลังจากน้ำหวานเดินจากไปรินลดาก็ยืนดูใบจบของตัวเองอย่างภาคภูมิใจในตัวเเเต่จู่ๆ เธอกับน้ำตาคลอเบ้าเมื่อเธอหันไปทางไหนก็มีแต่พ่อแม่และญาติพี่น้องของทุกคนมาร่วมยินดียกเว้นเพียงแต่เธอที่จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งแต่กับต้องเดียวดาย"ริน" เสียงของริวที่พึ่งมาถึงเอ่ยเรียกน้องสาวของตนที่ยืนอยู่เพียงลำพัง"พี่ริว" รินลดาหันไปตามเสียงเรียกพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อพี่ชายของตนด้วยท่าทางตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะมาได้"
- เช้าวันต่อมา -ซ่าาา~"ตื่นได้แล้วไอรันเวย์จะไปไหม หาเมียเนี้ย" เวกัสเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งราดน้ำใส่หัวรันเวย์ที่นอนเมาค้างไม่ยอมตื่น"ใครสาดน้ำใส่กูวะ" รันเวย์ที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาเอ่ยอย่างหัวเสีย"กูเอง จะไปไหมหาเมียมึงอะ" เวกัสเอ่ย"มึงรู้หรอว่ารินอยู่ไหน" รันเวย์ที่ได้ยินก็รีบดีดตัวขึ้นและเอ่ยถาม"รู้น้ำหวานยอมบอกแล้ว""จริงหรอวะ" รันเวย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าดีใจสุดขีด"ก็จริงน่ะสิ มึงเล่นร้องไห้สะน่าสงสารขนาดนั้น ฮ่า ฮ่า " ซีนอลเอ่ยก่อนที่คริสเวกัสและซีนอลจะหัวเราะพร้อมกันอย่างชอบใจ"ร้องไห้ไรวะ" รันเวย์เอ่ยถามอย่างมึนงงเพราะเมื่อคืนเขาเมาจนภาพตัดและจำไม่ได้ด้วยว่ากลับมายังไง"มึงก็เปิดดูอินสตาร์แกรมไอซีนอลเอาเองละกัน" เวกัสเอ่ยจนทำให้รันเวย์เกิดสงสัยและกดเข้าไปดู"เชี้ยยยยย มึงลบเถอะกูขอร้อง" รันเวย์อุทานขึ้นมาอย่างตกใจก่อนจะขอร้องให้เพื่อนของเขาลบคลิปนี้ทิ้ง"กูลบก็ได้นะแต่ว่ามึงจะไม่ได้เจอรินอีก ที่มึงได้เจอรินก็เพราะคลิปนี้เลยนะเว้ย" ซีนอลเอ่ย"ไง จะอยากให้มันลบอยู่ไหมไอลูกหมา" เวกัสเอ่ย"ไม่ต้องกูยอมอายดีกว่าไม่ได้เจอหน้าเมีย" รันเวย์เอ่ยอย่างยอมจำนนเพราะตอนนี้แล้วเขายอมทุกอย
- ทางด้านรันเวย์ -เวลา 15.30 น."ไปไหนของเขา" รันเวย์ที่พึ่งตื่นนอนก็เอ่ยขึ้นเมื่อไม่เห็นร่างบางที่คุ้นเคยนอนอยู่บนเตียงเช่นทุกครั้งก่อนจะเดินไปหาจนทั่วห้องแต่ก็ไม่พบก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อเตรียมจะอาบน้ำแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อพบว่าเสื้อผ้าของร่างบาง บางส่วนนั้นได้หายไปแล้ว"ไม่จริง.." รันเวย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนก่อนจะรีบกดโทรไปหาร่างบางทันที"หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่เปิดให้บริการในขณะนี้...""เชี้ยเอ้ยไม่เปิดเหี้ยไรเบอร์เมียกู! " รันเวย์ สบดออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาเวกัส(ว่าไงจะชวนกินเหล้าหรอ)"มึงอยู่กับน้ำหวานไหม"(ไม่นะน้องกลับไปตั้งแต่เช้าแล้ว)ตู๊ดๆๆๆทันทีที่สิ้นเสียงของเวกัสรันเวย์ก็รีบตัดสายทิ้งทันทีและรีบโทรไปหาน้ำหวาน(ค่ะพี่รันเวย์)"น้ำหวานอยู่กับรินไหม"(ไม่อยู่ค่ะ)"แล้วรินได้บอกไหมว่าจะไปไหน"(ถามทำไมคะจะตามไปละลานเพื่อนหวานอีกหรอคะ)"ไม่ใช่แบ.."(แค่นี้นะคะหวานมีธุระ)ตู๊ดๆทันทีที่น้ำหวานเอ่ยจบก็ตัดสายจากรันเวย์และบล็อคเบอร์ทันทีทำให้รันเวย์พยายามโทรเท่าไหร่ก็ไม่ติดมันยิ่งทำให้เขาร้อนใจมากเท่านั้นก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถคันหรูและไปต
"ไม่ใช่เรื่องของนายปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นเมื่อถูกมือหนาของรันเวย์กระชากตัวเธอออกมาจากแมนอย่างแรง"มึงมายุ่งอะไรด้วยวะ" แมนเอ่ยและพยายามดึงตัวรินลดาออกจากรันเวย์"มึงนั้นแหละอย่าแส่ยัยนี้เมียกู! " รันเวย์ตวาดลั่นอย่างโมโหจนเลือดขึ้นหน้าที่เห็นว่ารินลดากำลังนัวเนียกับชายอื่น"ว่าไงนะ จริงหรอริน" แมนเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อที่รันเวย์เอ่ย"ไม่จริงฉันเลิกกับเขาไปตั้งนานแล้วปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งพยายามสะบัดแขนจากร่างสูงออก"เลิกเหี้ยไรเมื่อคืนยังนอนแหกขาให้กูเอาอยู่เลยมานี้! " รันเวย์เอ่ยพร้อมทั้งกระชากแขนร่างบางให้เดินตามเขาออกไปโดยมีน้ำหวานเดินตามมาช่วยด้วย"โอ้ย ปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยและพยายามขืนตัวแต่ก็ไม่เป็นผล"พี่รันเวย์น้ำหวานว่าใจเย็นๆ ก่อนดีกว่านะคะ""เธอไม่ต้องไปยุ่งกับเขาเลย แล้วแต่งตัวเหี้ยอะไรของเธอวะเนี้ย! " เวกัสเอ่ยพร้อมทั้งรั้งแขนของน้ำหวานเอาไว้ไม่ให้ตามรันเวย์และรินลดาไป- บนรถ -ทันทีที่รันเวย์เหวี่ยงร่างบางเข้ามาในรถเขาก็เหยียบคันเร่งออกไปทันทีจนมิดไมล์ด้วยอารมณ์โทสะ"เธอกล้ามากนะที่หนีฉันมาเที่ยวแบบนี้" รันเวย์เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด"แล้วนายจะย
- ทางด้านรันเวย์ -"เป็นอะไรของมึงวะไอเวย์หน้าเหมือนเมียหาย" ซีนอลเอ่ยเมื่อเห็นว่าหน้าเพื่อนรักของตนบอกบุญไม่รับมาได้สักพัก"นั้นสิคะรันเวย์ เมล่อนทำอะไรให้ไม่พอใจรึป่าวคะ" เมล่อนที่นั่งอยู่บนตักของร่างแกร่งเอ่ยขึ้นอย่างเอาอกเอาใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับเขา"ป่าว" รันเวย์เอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่ในใจกลับร้อนรนจนอยากขับรถไปเกาะล้านสะตอนนี้เหตุเพราะว่ารินลดาไม่ได้ตอบข้อความเขามาสักพักแล้ว"หึ" คริสเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอเบาๆ พร้อมกับมองดูอาการของเพื่อนรักที่เหมือนใจไม่ได้อยู่ที่นี้แล้ว"เชี้ยน้องรินลงรูปโครต X เลยแคปชั่นก็เด็ด" ซีนิอลที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เอ่ยขึ้น"ไหน! " รันเวย์ที่ได้ยินดังนั้นจึงรีบเอ่ยถามและลุกขึ้นทันทีจึงเป็นเหตุทำให้สาวสวยที่นั่งอยู่ที่ตักเขาล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้น"ว้าย รันเวย์ค่ะทำไมจะลุกไม่บอกก่อน" หญิงสาวโวยวายทันทีด้วยสีหน้าบึ้งตึงแต่ก็ไร้การตอบรับจากชายหนุ่มถ้ารินต้องเสียตัวรินต้องได้เป็นแอร์ทันทีที่รันเวย์เห็นแคปชั่นเเละรูปร่างบางที่อยู่ในชุดบิกินี่ตัวจิ๋วเขาก็บีแก้วเหล้าในมือแน่นจนแทบแตกอย่างหัวเสีย"นมอย่างใหญ่กูถึงว่าทำไมไอเชี้ยเวย์หลงเป็นกูก
- เช้าวันต่อมา -ติ๊ง ติ๊ง~รินลดาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงข้อความเข้าที่สั่นไม่ยอมหยุดก่อนจะใช้มือควานหาโทรศัพท์ของเธอเพื่อมาเปิดดูแจ้งเตือนLine เกาะล้านฉบับคนสวยNamwan : ไฮGina : ไฮยะPeer : ยังไง วันไหนNamwan : พรุ่งนี้ไหม 3 วัน 2 คืนGina : 2 วันได้ไหมมึงวันมะรืนกูมีนัดกับที่บ้านPeer : ได้Namwan : กูก็ได้Peer : อีรินยังไง"รันเวย์ ตื่น" หลังจากรินลดาอ่านข้อความกลุ่มของเพื่อนเธอจนจบแล้วเธอก็เอ่ยปลุกคนตัวสูงทันที"ว่า" รันเวย์เอ่ยออกมาอย่างงัวเงีย"พรุ่งนี้.." รินลดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกจะกัก"พรุ่งนี้ทำไม? " รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมมองร่างบางอย่างต้องการคำตอบ"ฉันขอไปทะเลนะ""ฉันไปด้วย""ไม่เอา เราคุยกันแล้วนะ" ทันทีที่เธอได้ยินว่าร่างสูงจะขอไปด้วยเธอจึงรีบปฏิเสธทันทีเพราะถ้าให้รันเวย์ไปทริปของพวกเธอต้องหมดสนุกแน่ๆ"ทำไมฉันจะไปไม่ได้หรือเธอจะไปเล่นชู้กับใคร" รันเวย์เอ่ยอย่างคาดคั้นร่างบาง"ก็นายบอกเองไม่ใช่หรอว่าไม่อยากให้ฉันทำเป็นติดต่อกับนายอยู่แล้วอีกอย่างนี้ก็มีแต่ผู้หญิงถ้านายไปฉันก็หมดสนุก" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้ามุ้ย"มีแต่ผู้หญิงแน่นะ" รันเวย์เอ่ย"อืม สาบานเลย" รินลดารี
"ที่ไหน" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับยังคงดูดเม้นเต้านมสวยของเธอผ่านเสื้อนักศึกษาตัวบางก่อนจะเลื่อนมือเข้าไปยังใต้กระโปรงนักศึกษาทรงพลีสของเธอพร้อมทั้งเกี่ยวเอาแพตตี้ของเธอให้หลุดออก"เกาะล้าน อื้ม~ อย่า" รินลดาเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าเมื่อร่างแกร่งเริ่มใช้นิ้วร้ายแหย่เข้าไปในรูสวาทของเธอที่ตอนนี้มีน้ำเมือกเปียกชุ่มไปหมด"ฉันไปด้วย"แจ๊ะๆ"แต่นายต้องห้ามบอกพี่เวกัสนะ อ๊า~ เสียว" รินลดาเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าเมื่อนิ้วร้ายของรันเวย์เริ่มขยับเช้าออกรูสวาทของเธอ"ทำไมฉันต้องไม่บอกเพื่อนฉันด้วย? " รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับเร่งความเร็วนิ้วของเขาให้เร็วขึ้นแจ๊ะๆๆๆ"อ๊าาา~ เสียว กะ..ก็เพราะหวานมะ..ไม่อย่างให้พี่วะ..เวกัสไป" รินลดาเอ่ยออกมาแทบไม่เป็นศัพท์เมื่อถูกนิ้วร้ายของคนตัวสูงแกล้ง"ก็ได้ถ้าเธอขึ้นให้ฉัน" รันเวย์เอ่ยขึ้นก่อนจะถอดนิ้วของเขาออกจากรูสวาทของเธอพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มที่มีบราสีดำลายลูกไม้ปิดไว้"ฉันไม่เคยขึ้น" รินลดาเอ่ยเพราะตลอดเวลาที่อยู่กับรันเวย์เขาเป็นคนทำตลอด"ก็ฝึกสิ" รันเวย์เอ่ยขึ้นก่อนจะนอนราบไปกับโซฟาหรูและยกตัวร่างบางให้มาคร่อมที่แก่นกายเขาแทน
- ทางด้านรันเวย์ -ร่างสูงที่กำลังขับรถหรูออกจากมหาลัยก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กที่หน้าร้านส้มตำอย่างรู้สึกหงุดหงิดที่เธอไปไหนทำอะไรไม่บอกเขาอย่างทุกครั้งวันนี้ทั้งวันเขาไม่ได้ทักเธอไปเธอก็ไม่คิดจะทักเขามาเลยเป็นเหตุทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดใจทั้งวัน ก่อนจะเปิดประทุนรถเพื่อที่จะได้ให้เธอสังเกตุเห็นเขาได้ชัดๆ"ทำอยู่ดีๆ เปิดประทุนล่ะคะผมเมล่อนเสียทรงหมด" หญิงสาวที่นั่งมาด้วยกันกับเขาเอ่ย"หุปปากแล้วก็นั่งไปเงียบๆ " รันเวย์เอ่ยขึ้นโดยไม่คิดจะปลายตาไปมองหล่อนเลยด้วยซ้ำแต่กลับเหลือบไปมองร่างบางที่กำลังจะเดินขึ้นรถเพื่อนเธอไปอย่างไม่ได้สนใจอะไรเขาณ The sky clubแกร็ก~"มาแล้วหรอวะ""ว้าว พาสาวใหม่มาสะด้วยไม่เสียดายน้องรินแล้วหรอวะ""รินไหนคะรันเวย์""ฉันไม่ชอบผู้หญิงพูดมาก" รันเวย์เอ่ยก่อนจะดึงมือที่เธอจับอยู่ออกและเดินไปเล่นสนุ๊คกับพวกเพื่อนของเขาปล่อยให้หญิงสาวหน้าบึ้งตึงนั่งอยู่ที่โซฟาหรูคนเดียว- 2 ชั่วโมงผ่านไป -"น่าเบื่อชะมัด" หญิงสาวที่มากับรันเวย์เอ่ยบ่นกับตัวเองเพราะตั้งแต่เธอมากับชายหนุ่มเขาก็เอาแต่เล่นสนุ๊คกับเพื่อนโดยที่ไม่สนใจเธอเลยร่างอรชรของหญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาเสื้