1.นำเรื่อง

แนะนำตัวละคร

เตียวหยวนหยวน    สตรีโฉมงาม ลูกสาวของตู้เจวียนที่ตรอมใจตาย คือตัวละครนางร้ายเจ้าน้ำตา นางป่วยเป็นไข้ลมหนาว จากนั้นต้าหยวนหญิงสาวจากโลกปัจจุบันก็ทะลุมิติเข้ามาอาศัยในร่างนี้

กัวเจิ้งอี้        องค์ชายผู้งามสง่า แต่ชีกอ และไร้ประโยชน์

                   หลังแพ้สงคราม เขาได้รับมอบหมายจาก

                   ฮ่องเต้ผิงกัวให้เคลื่อนทัพมาประจำที่

                   หมู่บ้านหลัวโป เพื่อทำภารกิจลับสุดยอด

จางเสิ่นถัง     ท่านชายผู้สูงศักดิ์ตัวประกันคนสำคัญของ

                   แคว้นซีเฉิง และเขาเป็นอาจารย์ของเตียว

                   หยวนหยวนด้วย

         

เตียวเยว่ซือ  นางเอกในนิยาย น่ารักสดใส มีเสน่ห์ล้น

                   เหลือ มักถูกเตียวหยวนหยวนใช้อุบาย

                   กลั่นแกล้งอยู่เสมอ

ไป๋สิงฝู            ฮูหยินรองสกุลเตียว หน้าเนื้อใจเสือ ทำทุก

                   อย่างเพื่อให้ลูกสาวของตนได้สามีที่ดี

เตียวซุน         คุณชายใหญ่ตระกูลเตียว มีหัวการค้า

                   รักความสบาย มักมากในกาม            

เตียวเหิง        ใต้เท้าเตียว อดีตคือราชครูประจำแคว้นซีเฉิง จิตใจกว้างขวาง แต่ห่วงชื่อเสียงของตน มากกว่าชีวิตคนในบ้าน

หมี่หลิง          สาวใช้วัยยี่สิบเจ็ดปี เป็นหูเป็นตาของเตียว

หยวนหยวน มีความรู้ความสามารถหลายอย่างจนน่าพิศวง

ซานเจียนเจ้า ซือหม่าซาน นอกจากรับใช้ราชสำนัก

                   เขามีตระกูลใหญ่หนุ่นหลัง ทำการค้าขาย

                   ทั้งทางบกและเรือ มีเล่ห์เหลี่ยมแพรว

                   พราวหาผู้ใดเทียบยาก

ปี้โหลว           รองแม่ทัพหนุ่มอนาคตไกล รับใช้กัวเจิ้งอี้

                   และยังเป็นสหายของอีกฝ่าย

เหม่ยหลิน     ผู้เขียนนิยายเรื่องที่ยังไม่มีชื่อ และต้าหยวน

                   ได้แต่งบางส่วนขึ้นใหม่ในแบบฉบับของตน

************

โลกจีนโบราณ

        แคว้นสือ เมืองซีเฉิง

      หมู่บ้านหลัวโป (หัวผักกาด)

       เป็นค่ำคืนที่ดวงจันทร์อับแสง เตียวหยวนหยวนหลบอยู่ใกล้ๆ แปลงผัก นางเฝ้าดูบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มันเป็นเรื่องร้าย ร้ายแรงนักหากทุกอย่างสำเร็จลง กระนั้นชีวิตนี้นางไม่เคยต้องการสิ่งใดเท่านี้มาก่อน เพราะที่ผ่านมานางจมอยู่กับน้ำตามากจนเกินไป จึงไร้ความสุขอีกทั้งถูกสายตาของคนในเรือนดูหมิ่นเหยียดหยามตลอด

       ความบัดซบนั้น เกิดขึ้นหลังจากตู้เจวียนผู้เป็นมารดาตรอมใจตาย ซึ่งศพของอีกฝ่ายถูกฝังอย่างเร่งรีบ แต่นับว่าโชคดีที่ป้ายวิญญาณตู้เจวียนยังอยู่ในเรือนบรรพชนของสกุลเตียว และนับจากที่ไร้เงาของมารดา เตียวหยวนหยวนก็ถูกปล้นทุกอย่างไป

        ก่อนหน้านี้ เตียวหยวนหยวนสั่งให้สาวใช้ส่วนตัวกระทำบางสิ่ง ซึ่งทั้งอันตราย และเป็นเรื่องสุ่มเสี่ยงทำลายชื่อเสียงผู้อื่น

        “จะดีหรือเจ้าคะคุณหนู บะ บ่าวกลัวเหลือเกิน” ฉงถวน สาวใช้ประจำตัวเตียวหยวหยวนว่าอย่างขลาดกลัว ใบหน้าเรียวเล็กซีดขาว ริมฝีปากน้อยๆ สั่นระริก

        “ดีสิ จดหมายนี้ต้องส่งให้ถึงมือท่านชาย เวลานี้สำคัญที่สุด ไม่มีใครอยู่เรือน หากเขามาถึง ข้าจะสานต่อเอง”

        “คุณหนูหมายความว่า...” ฉงถวนถาม นางไม่ฉลาดนัก แต่เป็นสาวใช้ที่เชื่อฟังเตียวหยวนหยวน และไม่เคยขัดใจ

        “ฮึ หมายความว่าท่านชาย ต้องได้เห็นกลับตาตัวเองว่า เยว่ซือ...เป็นสตรีไร้ยางอาย นางระเริงรักอยู่กับนักแสดงงิ้ว ทำตัวไร้คุณค่า และคืนแล้วคืนเล่าคอยเปิดประตูห้องให้ชายหนุ่ม เข้าไปร่ายรำ พร้อมแสดงบทรักจนเตียงหัก!”

        คำพูดคำจาและกิริยาของเตียวหยวนหยวน หาใช่คุณสมบัติที่ดีของลูกสาวใต้เท้าเตียว ผู้ซึ่งในอดีต คือราชครูที่ฮ่องเต้กัวผิงให้ความไว้วางใจจนได้รับใช้ใกล้ชิด

       เตียวเหิงเคยสอนรัชทายาท และเหล่าองค์ชาย องค์หญิง เขาจึงถือเป็นบุคคลสำคัญของแคว้นนี้

        “ทุกอย่างมันคงไม่ง่ายเช่นนั้น”

        “นี่เจ้าไม่เชื่อมือข้ารึ เมื่อท่านชายมาก็จะเห็นว่าเรือนริมสระบัวมีไฟไหม้ เขาย่อมบุกเข้าไปช่วยน้องห้า แต่นางเมาเหล้าไม่ได้สติ แถมข้างกายมีเจ้าหนุ่มหน้าใสนอนทับร่างอยู่!”

        “โอ้ ทำเช่นนั้นอันตรายเหลือเกินเจ้าค่ะ หากใต้เท้ากลับมาที่เรือน พบเรื่องร้ายแรง คงต้องให้คนตรวจสอบแน่!”

        “ฮึ ระหว่างเรื่องงามหน้าของน้องห้า แล้วไฟยังไหม้เรือน เจ้าคิดว่าบิดาข้าจะป่าวประกาศให้คนรู้อีกหรือ และการไปเมืองเจียงซาน เพื่อทำหน้าที่พิเศษของคณะทูตคืออีกสองวันข้างหน้า ดังนั้นเรื่องใดเก็บเงียบได้ย่อมต้องปิดให้มิด บิดาข้าคงไม่แพร่งพรายข่าวอัปมงคลออกไป” เตียวหยวนหยวนเอ่ยเช่นนั้นด้วยมั่นใจว่า เตียวเหิง เชื่อเรื่องโชคลาง และยังนิยมรับฟังคำชี้แนะของนักพรต เหตุไฟไหม้ย่อมหมายถึงลางไม่ดี และจะให้เขาจัดหาคนตรวจสอบเรื่องนี้คงเสียเวลามิน้อย ซึ่งส่งผลต่อการเดินทางไกลเป็นแน่แท้

        “ที่แท้คุณหนูก็วางหมากได้แยบยลถึงเพียงนี้”

        เตียวหยวนหยวนยิ้ม ยิ้มเหยาะ นางอ่านหนังสือมาก เรียนรู้หลายสิ่งจากมารดา ซึ่งอันที่จริงตู้เจวียน ควรเป็นฮูหยินใหญ่เรือนนี้ด้วยซ้ำ ผิดแต่นางรักปักใจกับบุรุษสูงศักดิ์ผู้หนึ่ง กระทั่งเขาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ นางจึงตกลงปลงใจแต่งเข้าเรือนสกุลเตียว เพื่อรักษาหน้าตาของครอบครัวและเกื้อกูลกันระหว่างสองตระกูล ซึ่งในยามนั้นนางอายุมากแล้ว ชีวิตของสตรีที่แต่งเข้ามาเป็นฮูหยินสามจึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สกุลของบิดานางทำการค้ามายาวนาน ไช่หลางมีทรัพย์สินมหาศาล เตียวเหิงจึงเอาอกเอาใจนางเป็นพิเศษ และช่วงเวลาเดียวกัน นางก็ถูกคนในเรือนร่วมมือกันคิดหาทางกำจัดนางอย่างลับๆ สุดท้ายตู้เจวียนจึงตรอมใจตาย หลังจากนางถูกกล่าวหาว่า วางยาฮูหยินใหญ่จนฝ่ายนั้นล้มป่วยกลายเป็นง่อย เดินเหินไม่ได้

         “ไปทำงานเจ้าให้ดี และรีบกลับมา ที่สำคัญหากถูกจับได้ อย่าพาดพิงถึงข้า” เตียวหยวนหยวนสั่งสาวใช้

        ถงฉวนพยักหน้ารับคำ แล้วออกไปส่งข่าวให้จางเสิ่นถัง บุรุษที่เตียวหยวนหยวน อยากให้มาพบภาพบาดตาบาดใจ ต่อสตรีที่เขาหวังจะให้นางเป็นฮูหยินข้างกาย