บทที่ 184

”หน้าท้องของเขาได้รับบาดเจ็บจากมีด ถูกแทงลึกอีกนิดก็เกือบทะลุตับ บาดแผลลึกเป็นอย่างมาก ทว่าก็มีการเย็บแผลกันแล้ว”

ในใจของเจียงชั่นสั่นไหว จับมือของฮั่วจือสิงแน่นโดยที่ไม่รู้ตัว

“วางใจเถอะ” เสิ่นเซียวยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยล้า “ไม่เป็นอันตรายจนถึงชีวิต แต่ตอนนี้จะต้องส่งเข้าไปพักสังเกตในห้องผู้ป่วย…ทางที่ดีจะต้องมีคนคอยเฝ้าอยู่ หากว่าจู่ ๆ เกิดอะไรขึ้นมา ผมก็จะได้ทำการช่วยเหลือเป็นครั้งที่สองได้ทันเวลา”

“รบกวนคุณแล้ว” ฮั่วจือสิงตบไหล่เขา

อันที่จริงการที่จะส่งลู่หลีซานมาหาเสิ่นเซียวนั้น เขาเองก็รู้สึกไม่สะดวกใจเป็นอย่างมาก

แต่ในขณะนั้นก็ไม่มีวิธีการอื่นใดแล้ว

หากว่าส่งไปโรงพยาบาลทั่วไปก็เท่ากับเปิดเผยสถานะของลู่หลีซาน แต่ถ้าเป็นคลีนิคส่วนตัวทั่วไป แพทย์เหล่านั้นเกรงว่าคงจะไม่มีทักษะการแพทย์ที่ดีนัก

พยาบาลเข็นลู่หลีซานเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย

ชายหนุ่มที่ปกติแล้วมีนิสัยอันธพาล ตอนนี้สีหน้าซีดขาวเหมือนกันกับผ้าปูที่นอน ร่างกายเต็มไปด้วยผ้าพันแผลนับไม่ถ้วนพันเอาไว้ นอนเงียบ ๆ อยู่ตรงนั้น

ความอ่อนแอเปราะบางของชีวิตมักจะเกิดขึ้นในชั่วขณะหนึ่ง

เจียงชั่นมองเขาผ่านหน้าต่างกระจก อดไม่ได้ที่