ตอนที่ 54.“ฉันก็ทำได้แค่ห่วงคริส แต่แกทำกับเธอได้ทุกอย่าง...เห็นใจเธอบ้างอย่าเอาเธอมาเป็นที่ระบายอารมณ์ หรือรังแกเธอเพียงเพื่อเอาคืนคนพวกนั้นที่ไม่ได้รู้สึกรู้สมกับความทุกข์ของน้องมดเลยสักนิด ฉันยอมรับว่ารักน้องมด หากวันไหนที่แกไม่รักเธอไม่ต้องการเธอฉันก็พร้อมที่จะดูแลเธอเอง แต่ฉันหวังว่าคงไม่มีวันนั้น...ใช่ไหม...” วีรุจพูดเหมือนมานั่งอยู่ในใจเขาและคำถามที่ทำให้คนฟังถึงกับสะอึก หากชาคริตแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา“แล้วแกจะเก็บเรื่องที่แกมองเห็นแล้วไว้นานแค่ไหน”“ก็อาจจะบอกทุกคนเร็วๆ นี้ อาจจะวันเปิดตัวโรงปั้น”“ฉันไม่เห็นด้วยเลยกับการที่แกจะทำเป็นมองไม่เห็นต่อไป น้องมดเหนื่อยมาพอแล้ว”“ทั้งหมดที่แกพูดก็เพราะห่วงเมียฉันงั้นสิ” ชาคริตตวัดเสียงถามเพื่อนรัก จนวีรุจนึกขันกับท่าทางราวพ่อเสือของชาคริต“แกรักน้องมด...” วีรุจกล่าวสั้นๆ ด้วยรอยยิ้มที่พยายามฝืนความเจ็บปวด ชาคริตมองหน้าเพื่อนรักนิ่งไม่ปฏิเสธหรือยอมรับ วีรุจย
ตอนที่55.“ฉันจะทำยังไงกับแกดีนะนังรติมา หึ แต่อย่าหวังเลยว่าแกจะมีความสุขฉันจะทำให้แกหายไปจากชีวิตพี่คริสยังไงดีนะ...”เมื่อไอรดากลับมาถึงบ้านก็รีบขึ้นห้องตนเองและคิดแผนการในใจด้วยความรุมร้อน ผู้เป็นพี่เขยซึ่งเคยเสพสวาทกันกันอย่างร้อนแรงมานับครั้งไม่ถ้วนก็เปิดประตูห้องนอนสีหวานของเธอเข้ามาด้วยร่างแกร่งมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันกาย สาวน้อยมองร่างแกร่งของพี่เขยด้วยดวงตาเป็นประกาย มือบางค่อยๆ เปลื้องชุดนอนสีสวยออกกายช้าๆ ด้วยท่าทางยั่วยวน พลางเอนกายลงบนเตียงพร้อมกับแยกขากว้าง แล้วกระดิกนิ้วเรียกชายหนุ่มเข้ามาหาดวงตาหยาดเยิ้มยั่วยวน ซึ่งโรเบิร์ตก็ยิ้มกริ่มเดินเข้าหาร่างงามตรงหน้า ชายหนุ่มคุกเข่าอยู่ระหว่างเรียวขาเนียน จ้องมองกลีบผกาที่ไหวระริกเชิญชวนอย่างกระหายแล้วก้มลงดูดเลียยอดผกางามอย่างเอร็ดอร่อย มือหนาก็เอื้อมมาบีบเคล้นอกอวบอย่างเมามัน“อ๊ะ ซี๊ดดด อ่า พี่โรเบิร์ต เสียววว อ๊า” ไอรดาครางกระเส่า กระดกสะโพกเข้าหาริมฝีปากร้อนๆ อย่างซ่านไหวมือเรียวก็กดศีรษะทุยของพี่เขยให้แนบชิดความเป็นหญิงที
ตอนที่56.“ไม่ได้หรอกน้องญา สิ่งที่น้องญาเสียไป อย่างไรเสียวีรุจมันก็ต้องรับผิดชอบ และไอ้รุจไม่มีวันเกลียดน้องญาของพี่คริสเด็ดขาด...จบจากงานเปิดตัวโรงปั้นครั้งนี้ทุกอย่างจะเรียบร้อย” ชาคริตกอดน้องน้อยของตนแนบอก มือหนาลูบเรือนผมสลวยนั้นอย่างแสนรักดวงตาคมทอดมองฟ้ากว้างด้วยความมุ่งมั่นในการกระทำบางสิ่งบางอย่าง น้องสาวของเขาจะต้องมีความสุขและใครหน้าไหนก็จะมาทำให้น้องสาวของเขาเสียใจไม่ได้...ในขณะเดียวกัน คนที่ถูกพูดถึงก็กำลังยืนเหม่อมองท้องทะเลกว้าง ดวงตาคมมีแววครุ่นคิด หลายวันแล้วที่เขาขลุกอยู่ที่บ้านพักตากอากาศริมชายหาดและท้องทะเลงาม วีรุจเฝ้าถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาจะจัดการกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตนเองอย่างไร หลังจากที่เฝ้าครุ่นคิดมาหลายวัน ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้แล้วว่าจะต้องทำอย่างไร“ชาครียา...ฉันจะทำให้เธอสำนึกว่าอย่าริเป็นสาวไวไฟ..” วีรุจกล่าวกับตัวเองเบาๆ ดวงตาคมเจิดจ้ากับการตัดสินใจของตน ชาครียา...เราได้เจอกันแน่... พริมรตาเดินเฉิดฉายออกมาจากผับหรูใจกลา
ตอนที่57.“จะไปไหนล่ะคนเก่ง จะหนีรึไงเด็กขี้ขลาด” เสียงเข้มๆ ดังขึ้น ทำให้ชาครียาหยุดเท้าที่กำลังจะเดินหนีวีรุจไป แล้วหันมาเผชิญหน้ากับเขา ดวงตากลมโตวาววับด้วยความไม่พอใจ“พี่รุจว่าใครเป็นเด็กขี้ขลาด” ชาครียากรีดเสียงถามใบหน้าแดงปลั่งเพราะความโกรธ“ก็ใครล่ะที่มีความผิดติดตัวแล้วจะหนีกันง่ายๆ”“น้องญาไม่ได้หนี แค่แดดเริ่มร้อนแล้วน้องญาจะเข้าบ้าน แล้วพี่รุจล่ะมาบ้านน้องญาทำไม”“ก็มาหาเมีย...” วีรุจเน้นคำพูดน้ำเสียงหนักแน่น ดวงตาคมจ้องหน้านวลใสซึ่งดูซูบไปนั้นนิ่ง จนชาครียานึกหวั่นใจ วีรุจไม่ได้มาดีแน่ๆ และคำพูดของเขาก็ทำให้เธอใจสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้“คะ ใคร เป็นเมียพี่รุจกัน” ชาครียาหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอาย และตั้งตัวไม่ทันกับการปรากฏตัวของวีรุจในวันนี้“ก็ใครล่ะ”“นี่พูดดีๆ นะ อย่ามากล่าวหาน้องญา”“ใครกล่าวหาน้องญากัน ก็น้องญาเองก็อยากได้พี่เ
ตอนที่ 58.ชาครียาร้องอู้อี้ในลำคอ หัวใจสาวเต้นแรงเธอนึกไม่ถึงว่าวีรุจจะมาจู่โจมตนแบบนี้ สาวน้อยเบี่ยงหน้าหลบอย่างตกใจหากแต่มือหนาของเขากลับตรึงใบหน้างามไว้และบดขยี้ริมฝีปากลงมาแรงๆ เหมือนจะแกล้งลงโทษ หากแต่ความหวานละมุนราวน้ำผึ้งรวงจากริมฝีปากสาวนั้นทำให้วีรุจหลงลืมความตั้งใจเดิมที่เพียงแต่จะแกล้งลิ้นหนาร้อนผ่าวก็เกี่ยวรัดตวัดดูดดึงหลอกล่อให้เธอหลงเพริดไปกับเขา วีรุจจูบเธออย่างร้อนแรงจูบอย่างที่ชายหนุ่มจูบหญิงสาวอันเป็นที่รัก...มือหนาสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อยืดตัวสวยลูบไล้เนื้อเนียนนุ่มมืออย่างหลงใหล ในวันที่เธอวางยาเขาวีรุจไม่ได้รับรู้หรือรู้สึกถึงความเนียนนุ่มของผิวสาวนักเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพล่านต้องการการปลดปล่อย หากแต่วันนี้เขารับรู้ถึงความเนียนละเอียดของผิวสาวน้อยวัยอย่างเต็มความรู้สึก อีกทั้งความหอมละมุนละไมที่เขาไม่เคยได้กลิ่นเช่นนี้จากหญิงสาวคนไหนที่เขาเคยควง มันเป็นกลิ่นสาบสาวของสาวน้อยวัยสดใสที่กำลังจะก้าวเข้าสู่วัยสาวเต็มตัว ทรวงอกอวบอิ่มได้ขนาดเหมาะกับมือใหญ่ของเขาอีกเล่า ก็นุ่มหยุ่นราวสปริงชั้นดี วีรุจหลงเพลินไปกับความหอมหวานตรง
ตอนที่60.ร่างบางชะโงกมองคนตัวโตซึ่งหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ อย่างรักใคร่ มือเรียวค่อยๆ ไล้ไปตามแนวกรามแกร่งแล้วลากมาที่ริมฝีปากหยักสวยซึ่งเผยอน้อยๆ อย่างอ่อนโยน เขาช่างหล่อเหลาและสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าชาคริตจะมองเห็นหรือไม่เธอก็รักเขา แล้วเขาล่ะ รักเธอบ้างไหมหนอ.. รติมาคิดพลางก้มลงประทับริมฝีปากแผ่วๆ ลงบนแก้มสากอย่างแสนรัก“น้องมด รักพี่คริสนะคะ..” หญิงสาวเอ่ยแผ่วเบาชิดแก้มสากซึ่งประดับด้วยเคราเขียวครึ้มแล้วค่อยๆ ขยับกายเบาๆ เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนการนอนหลับของชายหนุ่ม หากแต่แขนแกร่งนั้นกลับรัดเอวบางเปลือยเปล่าไว้อย่างแหนหวง“จะรีบไปไหน”“อุ้ย เอ่อ... คุณคริสรู้สึกตัวนานแล้วหรือคะ” รติมาเอ่ยหน้าตื่น รู้สึกอับอายหากเขารู้สึกตัวนานแล้ว และอาจจะได้ยินเธอพูดอะไรเพ้อเจ้อ“ก็เพิ่งจะตื่นตอนที่เมียกำลังจะหนีลงจากเตียงนี่ล่ะ” ชาคริตแสร้งพูดทั้งที่ในใจเปี่ยมสุข เขาได้ยินเธอพูดแล้วทั้งหมด...“พูดอะไรน่าเกลียด อุ้ย คุณคริส ปล่อยก่อนคะฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้อาบน้ำค่ะ” รติมาเอ่ยเบาๆ อย่างขัดเขินพร้อมกับเบี่ยงแก้มนวลหลบจมูกคมๆ ที่ฉกโฉบหาความหอมจากแก้มสาวและพยายามแกะมือเหนียวๆ ที่ป้วนเปี้ยนแถวทรวงสาวออก“น่า
ตอนที่61.“ผมว่าเขาสองคนพี่น้องมีพรสวรรค์ด้านศิลปะน่ะครับ หยิบจับอะไรก็ดูเป็นงานศิลป์ไปเสียหมด และได้รับความสนใจและยอมรับจากผู้คนด้วยน่าทึ่งนะครับคุณว่าไหม” โรเบิร์ตชวนคุยสำเนียงภาษาไทยของเขาชัดเจนมากจนรติมานึกแปลกใจ“สงสัยใช่ไหมว่าทำไมผมพูดไทยได้ชัด เพราะผมมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่สิบขวบ ไปๆ มาๆ ระหว่าง ไทยกับอเมริกาจนรู้สึกเหนื่อยกับการเดินทาง สุดท้ายผมก็ตัดสินใจอยู่ที่เมืองไทย เพราะ...ผมรักเมืองไทยและสาวไทย”“อ๋อ ค่ะ ยินดีด้วยนะคะที่คุณมีคนรักเป็นผู้หญิงไทย”“ครับ ผมรักผู้หญิงไทยเพราะผู้หญิงไทยสวย น่ารัก และอ่อนโยน” รติมาหลบสายตาของโรเบิร์ตเมื่อเขามองเธออย่างหวานซึ้ง น้ำเสียงนุ่มทุ้มนั้นน่าฟังหากแต่รติมากลับรู้สักว่ามันน่ากลัว นี่เธอคงไม่ได้เป็นโรคหวาดระแวงใช่ไหมที่พอออกมาเจอคนนอกบ้างก็คิดว่าเขาไม่น่าไว้ใจ แต่เธอก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นี่นา ชายคนนี้มีรัศมีบางอย่างที่ทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัย รติมาคิดในใจพลางหลบสายตาวาววามนั้น หากแต่เธอกับโรเบิร์ตยังไม่ได้พูดอะไรต่อ พิธีกรดำเนินรายการก็กล่าวอย่างตื่นเต้น เมื่อเวลาสำคัญมาถึง นั่นคือการเปิดตัวเป็นสัญลักษณ์ประจำโรงปั้นชาครียาอันยิ่งใหญ่ ไฟในห้อง
ตอนที่62.หลังจากที่หายจากไข้แดดในแล้ว ไอศิยาก็เรียนรู้ที่จะดูแลตนเองยามอยู่ในบ้านไร่ เธอยังคงทำงานกลางแดดร้อนๆ อยู่บ้างแม้ไม่ได้ตรากตรำ เพราะเคียงภูไม่ยอมให้เพราะกลัวว่าเธอล้มป่วยอีก แต่ให้ช่วยงานเล็กๆ น้อย เช่นคอยหาข้าวปลาอาหารเลี้ยงคนงาน หรือให้ช่วยดูแลเรื่องบัญชี และการจัดการของไร่เคียงภูมากกว่า แต่ไอศิยายังต้องคอยหลบหน้าพ่อเลี้ยงหนุ่มซึ่งเดี๋ยวนี้เข้าถึงเนื้อถึงตัวเธออย่างจู่โจม และทำให้เธอหวั่นไหววาบหวามทุกครั้ง ยิ่งคิดถึงการเขาถึงเนื้อถึงตัวของเขาทีไรใบหน้าเนียนใสก็ขึ้นสีแดงปลั่งทุกที ยิ่งเมือคืนที่ผ่านมาเขาก็ทำให้เธอรู้ว่าการดื้อรั้นและไม่เชื่อฟังคนตัวโตกกว่าแบบเคียงภูนั้น เปลืองเนื้อเปลืองตัวเพียงใด“คิดถึงใครอยู่น่ะน้องซินดี้ คิดถึงพี่ภูอยู่รึเปล่า” เสียงห้าวๆ ดังขึ้น แค่นั้นก็ทำให้ขนอ่อนบนกายสาวลุกชันด้วยความหวั่นไหวหวิวหวาม ยิ่งตอนนี้วงแขนแกร่งตวัดรัดเอวบางอย่างแสดงความเป็นเจ้าของเธอยิ่งอ่อนระทวย“ปล่อยนะพี่ภู น้องซินดี้อึดอัด”“อึดอัดจริงเหรอ ไม่ใช่ลึกๆ แล้วอยากให้พี่ทำมากกว
ตอนที่94. อวสาน“นี่แนะๆ เด็กช่างซัก” ไอศิยาซุกไซ้จมูกกับพวงแก้มยุ้ยๆ ของลูกสาวจนแม่หนูน้อยหัวเราะคิกคักอย่างถูกอกถูกใจ“เอ่อ คุณหนูซินดี้ครับ” เสียงเควินเอ่ยขึ้นอย่างเกรงใจครอบครัวสุขสันต์“มีอะไรคะพี่เควิน”“ให้ผมช่วยดูแลน้องเวียงพิงให้ไหมครับ น้องเวียงพิงครับอยากไปหาพวกพี่ๆ ไหมครับ คุณลุงเควินสุดหล่อจะพาไป” ชายหนุ่มเอ่ยขอและชักชวนหนูน้อยพลางพยักพเยิดไปทางพี่ๆ และหนูน้อยเวียงพิงก็พยักหน้าทันทีพร้อมกับกางแขนป้อมๆ ไปหาลุงเควินสุดหล่อ“ไปๆ พิงจาไปหา ปี้จาย ปี้ร้าก” แล้วเควินก็อุ้มน้องเวียงพิงไปหาพี่ๆ ซึ่งกำลังเล่นขี่ม้าลุงมาร์โคอย่างสนุกสนานทันที เคียงภูหันมามองภรรยาคนสวยด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ และนึกขอบคุณเควินที่เข้ามาได้จังหวะพอดี“ว้ายยย...พี่ภูจะทำอะไรคะ” ไอศิยาร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ สามีสุดหล่ออุ้มเธอขึ้นแนบอก แต่เมื่อเงยหน้าสบตาสามีจอมเจ้าเล่ห์แล้วไอศิยาก็ต้องก้มหน้างุดอย่างขัดเขิน“คนบ้า...”“บ้าก็บ้ารักน้องซินดี้คนเดียวนั่นล่ะครับ”“ไม่น่ารักคนแก่จอมหื่นเลย” เธอเอ่ยเสียงเบาเมื่อสามีวางร่างเธอลงบนเตียงกว้างในห้องนอนแสนสวยของบ้านพักริมหาดอันงดงาม“แล้วรักมากไหมครับ”“ค่ะ รักมาก”ไอศิ
ตอนที่93.“ไอรักไข่มุกที่สุด และรักลูกๆ ของเรามากไอบอกไข่มุกรึยังนะ” เขาเอ่ยเสียงพร่าชิดแก้มแดงปลั่งอย่างแสนรัก“ค่ะไอบอกแล้ว ไข่มุกก็รักไอมากที่สุดและรักลูกๆ ของเรามากเหมือนกัน”“นับจากนี้เราจะรักกันทุกวันนะครับ” ชายหนุ่มพูดเข้าทางตนเองหน้าตาเฉยขณะเล้าโลมร่างงามอย่างไม่ปล่อยให้เธอได้มีเวลาคิด ริมฝีปากหยักสวยก็เคล้าคลอดูดดื่มหยอกเย้าริมฝีปากระเรื่อด้วยความเร่าร้อนหิวกระหาย เขาจุมพิตเธอเหมือนว่าห่างหายจากจุมพิตมาแสนนานนับปี ก่อนจะค่อยๆ แทรกกายแกร่งเข้าสู่ความอ่อนนุ่มชุมชื้นที่พรักพร้อมของเธอ แล้วจับจูงมือบางไปเที่ยวชมวิมานแห่งรักที่เขาถักทอขึ้นเพื่อเธอเพียงผู้เดียวอย่างสุขสม...งานแต่งงานของไอศูรย์กับมุกรวีถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ในเวลาสองปีถัดมาบนเกาะส่วนตัวของมาร์โค ซึ่งเขาได้รับมรดกจากผู้เป็นตาที่มอบให้เขาก่อนท่านจะเสียชีวิตจึงทำให้ในตอนนี้มาร์โคไม่ใช่เพียงเศรษฐีหนุ่มทายาทคนโตของควินซ์ กัสซินี่เท่านั้น หากแต่เขายังเป็นทายาทคนเดียวของ เดล ซาปาเตโน ตระกูลดังมั่งคั่งร่ำรวยอีกหนึ่งตระกูลของสเปนงานแต่งงานเรียบหรูที่มีรูปบ่าวสาวพร้อมลูกๆ วัยสองขวบครึ่งอยู่ในภาพแต่งงานนั้นดูอบอุ่นและอบอว
ตอนที่92.ภาพทารกตัวแดงยับย่นที่แผดเสียงร้องไห้จ้านั้นก็ตรึงตาตรึงใจของผู้เป็นบุพการีทั้งสองอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ น้ำตาแห่งความปลื้มปีติของผู้เป็นพ่อแม่ไหลซึมขอบตาเมื่อพยาบาลทำความสะอาดร่างกายทารกน้อยทั้งสองแล้วก็นำเด็กๆ มาให้คุณพ่อคุณแม่ได้ชื่นชมและให้เด็กน้อยทั้งสองได้ดูดดื่มน้ำนมหยดแรกจากจากทรวงอกของมารดา แค่เห็นทารกตัวแดงๆ เมื่อแรกเกิดซึ่งทุกๆ ส่วนที่ประกอบขึ้นเป็นทารกน้อยก็บอกได้ทันทีว่าเด็กทั้งสองนั้นจะเป็นลูกของใครไปไม่ได้นอกจากลูกของเขา ไอศูรย์ อเล็กซิโอ กัสซินี่ กับมุกรวี กัสซินี่เท่านั้นมือบางสั่นระริกของมุกรวีไล้แก้มใสๆ ของทารกน้อยทั้งสองที่กำลังหลับตาพริ้มดื่มกินน้ำนมจากอกของตนอย่างตื้นตันใจในขณะที่ไอศูรย์เองก็รู้สึกไม่แตกต่างกัน เขาเฝ้ามองปากน้อยๆ นั้นดูดดื่มน้ำนมอย่างหิวหระหายด้วยความรักมือหนาโอบร่างของคนทั้งสามไว้อย่างสุดแสนรักสุดหัวใจ...“ขอบคุณนะครับที่รัก ขอบคุณที่ให้ลูกที่น่ารักกับผม...ลูก...ลูกๆ ของเรา” ชายหนุ่มจุมพิตหน้าผากมนเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกระจ่างด้วยความยินดี“ค่ะลูกเรา ลูกของเรา...” มุกรวีกล่าวด้วยน้ำตานองหน้า หากแต่เป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม ความเจ็บป
ตอนที่91.“ว่าไงจ๊ะ ที่รัก” เคียงภูยั่วเย้า ดวงตาคมกรุ้มกริ่ม มองภาพนางฟ้าน้อยๆ ที่นั่งหน้าแดงก่ำอยู่ตรงหน้าอย่างแสนรัก“อ้าว.. นี่พี่ภูมีเมียเป็นใบ้รึไงน้า...”“คนบ้า...” สาวน้อยค้อนให้สามีซึ่งยิ้มยั่วใส่ตาพลางหลบริมฝีปากและจมูกคมที่ฉกวูบเข้ามาใกล้จนเคียงภูพลาดที่จะจุมพิตแก้มนวล แต่ได้จุมพิตเรือนผมสลวยแทน หากชายหนุ่มก็เกี่ยวรัดร่างบางไว้ในอ้อมแขนแนบแน่น“สายแล้วนะครับ น้องซินดี้ไม่หิวเหรอ”“ตายแล้ว กี่โมงแล้วคะ”“จะสิบโมงแล้วจ้ะที่รัก” เขาตอบพลางไล้เรือนผมสลวยเล่นอย่างเพลิดเพลินไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยให้เธอได้ห่างหายจากอ้อมกอด และไอศิยาก็ได้พบว่าเขาอาบน้ำแล้วและแต่งกายอยู่ในชุดลำลองสบายๆ“เอ่อ พี่ภูปล่อยน้องซินดี้สิคะ น้องซินดี้อยากอาบน้ำ” เธอบอกในขณะที่กอดผ้าห่มแนบกายแน่นเพื่อหลบเลี่ยงสายตาวาวๆ ของเขาที่มองมาด้วยความปรารถนาที่ปิดไม่มิด“ก็ไปสิจ๊ะ มาเดี๋ยวพี่พาไป”“มะ ไม่ต้องค่ะ น้องซินดี้จะไปเอง” เธอรีบบอกปัดเมื่อคนตัวโตทำท่าจะช้อนร่างเธออุ้มเข้าห้องน้ำอย่างปากว่าจริงๆ แต่คำพูดต่อมาของเขายิ่งทำให้เธอหน้าร้อนด้วยความขัดเขิน“เชื่อพี่เถอะว่าน้องซินดี้ต้องการความช่วยเหลือจากพี่ เพราะเมื่อ
ตอนที่90.หลังจากน้ำชำระร่างกายเสร็จแล้วเจ้าบ่าวหมาดๆ ก็เดินมาชะโงกหน้ามองเจ้าสาวแสนสวยซึ่งแกล้งนอนหลับอย่างขบขันเจ้าสาวผู้กลัวฝน เปลือกตาบางขยุกขยิกเหมือนระแวงนั้นน่ารักน่าเอ็นดูนัก“อืม นอนเร็วจัง เหนื่อยมากเหรอจ๊ะน้องซินดี้..” ชายหนุ่มแกล้งถามชิดแก้มนวล ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดแก้มใสจนคนที่แกล้งหลับนอนใจสั่นและไม่สามารถควบคุมร่างกายที่ตื่นเร้าเพราะมือและริมฝีปากร้อนๆ ซึ่งแกล้งขบใบหูบางอย่างหยอกเย้า จนขนอ่อนในร่างกายลุกชัน“ไม่ตอบสงสัยหลับจริงๆ แบบนี้เราก็ลักหลับเจ้าสาวได้ล่ะสิ” ไม่พูดเปล่ามือหนาก็ยังแกล้งสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มนุ่มและลูบไล้บั้นเอวบางแผ่วๆ และมันก็ได้ผลเมื่อคนที่หลับตานิ่งอยู่นั้นลืมตาทันทีและหันมามองเขาตาเขียว“อะ...อุ๊บส์...” ยังไม่ทันที่เจ้าสาวจะได้เอ่ยอะไร เจ้าบ่าวที่จ้องจะพาเจ้าสาวเข้าหอก็ประทับจุมพิตเร่าร้อนลงบนกลีบปากงามทันที ลิ้นร้อนผ่าวดูดกลืนทุกอณูเนื้อหวานล้ำจากริมฝีปากสาวมือก็ไม่หยุดสร้างความปั่นป่วนให้เรือนกายสาวน้อยซึ่งบัดนี้เปล่าเปลือยโดยที่เธอเองไม่ทันได้รู้ตัว และเมื่อไอศิยารับรู้ว่าตัวเองเปลือยเปล่าก็พบว่าคนตัวโตที่กำลังมองเธอด้วยแววตาหวานล้ำนั้นก็ไม่มีเสื้อ
ตอนที่89.“คุณก็ตั้งแง่กับพ่อภูเขาเกินไป ทีคุณทำกับแอนนี่ยิ่งกว่านี้อีกทำไมไม่คิดบ้างล่ะคะ พ่อภูเขายังเป็นสุภาพบุรุษกล้าทำกล้ารับ ซ้ำยังรักษาเกียรติไม่ล่วงเกินน้องซินดี้มากไปกว่ากอดจูบประสาคนรักกันก็ดีเท่าไหร่แล้ว ผิดกับคนแถวๆ นี้กับลูกชายเขานะคะ ปากหนักแถมท่ามากจนเกือบเป็นเรื่อง”“โธ่ แอนนี่ล่ะก็”“มันจริงไหมล่ะคะ..” คุณอรสามองสามีตาเขียวและคุณควินซ์ก็ต้องเข้ามากอดร่างซึ่งยังคงความงามมิสร่างนั้นอย่างเอาใจแต่มิวายจะโอดครวญน้อยๆ เมื่อภรรยาอ้างถึงเรื่องเก่าคราวหลัง“เราก็แก่ลงทุกวันนะคะ เอาชนะคะคานกันไปก็ลูกหลานเราเองที่เป็นทุกข์” คุณอรสาปลอบสามีกลายๆ“ก็ผมแค่หมั่นไส้ไอ้ลูกเขยที่รักของคุณเท่านั้นล่ะ”“ก็คนมันเหมือนกันไงคะ พอเจอคนที่เหมือนกันก็เลยเขม่นกัน รับไม่ได้”“ครับผมยอมรับผิดแล้วครับ ให้ลูกแต่งงานอาทิตย์หน้าก็ได้”ในที่สุดคุณควินซ์ก็ยอมแพ้และเมื่อสิ้นคำพูดนั้นเสียงเฮของลูกๆ ก็ดังลั่น พร้อมกับร่างสูงของเคียงภูวิ่งถลามากอดว่าที่พ่อตาอย่างดีใจจนลืมตัว ส่วนว่าที่พ่อตาก็ได้แต่หน้าแดงจัดเพราะขัดเขินลูกๆ ที่ก็ต่างพากันยิ้มล้อเลียน แต่ทุกคนต่างก็มีความสุขและคนที่เป็นสุขออกนอกหน้ามากกว่าใค
ตอนที่88.“เข้าใจค่ะ น้องซินดี้ขอโทษที่คิดไม่ดีกับแบบนั้นกับคุณน้องดาว ถ้าเรามีโอกาสเราไปเยี่ยมเธอกันดีมั้ยคะ”เธอเอ่ยเสียงอ่อยพลางซบหน้าลงกับอกแกร่งอย่างจำนนและรู้สึกปรอดโปร่งเป็นสุข ชายหนุ่มโอบร่างงามไว้ในอ้อมแขนอย่างแสนรักแล้วยังต้องคอยข่มความปรารถนาที่ตีตื้นขึ้นมาเมื่อร่างนุ่มนิ่มมีเพียงผ้าห่มเท่านั้นกั้นไม่ให้เนื้อแนบเนื้อ“ก็ดีนะ พี่ก็หวังว่าน้องดาวจะหายดี”“น้องซินดี้อยากให้เธอหายดีจังค่ะ” ไอศิยาเอ่ยออกมาจากใจจริง“แล้วทีนี้ก็ยอมเป็นเมียพี่แล้วใช่ไหม” เคียงภูวกเข้าเรื่องเดิมซึ่งค้างคาอยู่หน้าตาเฉย“แน้ ใครบอกน้องซินดี้ยังไม่ได้บอกสักคำ”“อ้าวก็เราเข้าใจกันแล้ว เราก็ต้องแต่งงานกันสิจ๊ะ นะๆ พี่ภูรอไม่ไหวแล้วรักน้องซินดี้ใจจะขาด” ไม่พูดเปล่าแต่จมูกคมๆ นั้นก็ซุกไซร้ดอมดมแก้มใสอย่างไม่อาจหักห้ามใจได้ และริมฝีปากก็ประทับจุมพิตลงบนกลีบปากสีเรื่อที่กำลังจะร้องห้ามอย่างเร่าร้อน“พี่ภู หยุดนะ คนบ้ากาม เอาเปรียบน้องซินดี้อีกแล้ว”“โธ่ ที่รักจ๋า พี่ภูคิดถึงน้องซินดี้จะแย่อยากจะมาหาตั้งแต่วันที่น้องซินดี้หนีพี่มา แต่มีงานสำคัญเลยมาไม่ได้ นะจ๊ะ ให้พี่ภูชื่นใจสักนิด รับรองว่าน้องซินดี้ของพี่ภ
ตอนที่87.“คนเจ้าเล่ห์ หน้าทนที่สุด” ไอศิยาเอ่ยออกมาอย่างสุดทนกับท่าทางยียวนนั้นพลางรั้งผ้าห่มมาคลุมร่างเปล่าเปลือยเมื่อเขาคลายอ้อมแขน แต่เคียงภูก็เข้ามาโอบร่างบางทันทีอีกเช่นกัน“ก็หากไม่หน้าด้านจะมีเมียเหรอครับ”“ใครเป็นเมียใครพูดดีๆ นะ แล้วน้องซินดี้ก็จะถอนหมั้นด้วย ไม่เป็นเมียใครทั้งนั้น” เธอกล่าวออกมาอย่างน้อยใจ ใบหน้าสวยงอง้ำ“ก็น้องซินดี้จะต้องเป็นเมียพี่ภูไง”“โน่นเลย ไปให้น้องดาวเป็นเมียเลยไปไม่ต้องมายุ่งกับเขา”“น้องดาวเขามาเกี่ยวอะไรด้วย” เคียงภูพูดยิ้มๆ รู้ทั้งรู้ว่าเธอกำลังหึงหวงตน“เชอะ เชื่อตายล่ะ แล้วนี่พี่ภูบุกรุกห้องน้องซินดี้ได้อย่างไรเข้ามาทางไหน” ถามเป็นชุดเมื่อนึกได้ว่ามีเรื่องคาใจ“ก็เดินเข้ามาเฉยๆ เพราะมาหาคู่หมั้นตัวเองใครจะหวงห้ามล่ะ”“แต่นี่มันห้องนอน ห้องส่วนตัวนะคะ พี่ภูเข้ามาแบบนี้บุกรุกชัดๆ ซ้ำยังๆ เอ่อ...” สาวน้อยเถียงหน้าแดงก่ำ เมื่อพูดไปพูดมาก็วกเข้าเนื้อตัวเองเสียนี่“ยังอะไรจ๊ะ พี่ภูทำอะไร”“คนบ้า...” สาวน้อยทุบอกกว้างอย่างขัดเขินพลางเอียงหน้าหนีจมูกคมๆ ที่โฉบลงมาบนแก้มใสของตน พลางขึงตาใส่คนชอบเอาเปรียบหากแต่เขาก็หัวเราะชอบใจกับท่าทางแสนงอนของเธอ“ถ
ตอนที่86.“พี่ภูคนบ้า..” สาวน้อยบ่นกับตัวเองในใจขณะนอนแช่น้ำอุ่นๆ ไอศิยารู้สึกสบายและรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อกลิ่นน้ำมันหอมระเหยกลิ่นที่ตนชื่นชอบนั้นลอยเข้าจมูก ไอศิยานอนแช่น้ำอุ่นจนพอใจจึงลุกอาบน้ำแล้วเดินออกจากห้องน้ำอย่างรู้สึกสดชื่นขึ้น...“กรี๊ดดด...อุ๊บส์...” เสียงกรีดร้องอย่างตื่นตกใจหายลงไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของคนที่เธอคิดถึงอยู่ทุกลมหายใจประทับลงมาเพื่อเก็บกักเสียงร้องของเธอไว้ในอุ้งปากหนา มือกร้านงานรวบเอวบางเบียดชิดร่างแกร่งอย่างจงใจและโหยหามือร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามเนื้อนวลที่เย็นลื่นเพราะเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จกลิ่นหอมระรวยจากร่างสาวทำให้คนที่เฝ้าโหยหาอยากกกอดและเป็นเจ้าของร่างนี้ถึงกับครางอย่างถูกใจเมื่อลิ้นเล็กๆ นั้นตอบสนองจุมพิตร้อนแรงของเขาอย่างเผลอไผลลืมตัว หรืออะไรไม่อาจจะทราบได้แต่มันทำให้เคียงภูพอใจมาก และไม่ยอมเสียโอกาสอันงดงามนี้ไปริมฝีปากร้อนเร่าจูบซับดูดดื่มกวาดลิ้มทุกหยดความหวานจากริมฝีปากเห่อบวมเพราะพิษจุมพิตของตนอย่างแสนรัก ลมหายใจร้อนผ่าวปะทะผิวเนื้อเนียนบอบบางจนไอศิยารู้สึกเหมือนว่าผิวเนื้อตนมันมอดไหม้อีกทั้งมือร้อนๆ นั่นอีกไม่ว่าเขาลูบไล้ไปตรงไหนบนร่าง