ตอนที่61.“ผมว่าเขาสองคนพี่น้องมีพรสวรรค์ด้านศิลปะน่ะครับ หยิบจับอะไรก็ดูเป็นงานศิลป์ไปเสียหมด และได้รับความสนใจและยอมรับจากผู้คนด้วยน่าทึ่งนะครับคุณว่าไหม” โรเบิร์ตชวนคุยสำเนียงภาษาไทยของเขาชัดเจนมากจนรติมานึกแปลกใจ“สงสัยใช่ไหมว่าทำไมผมพูดไทยได้ชัด เพราะผมมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่สิบขวบ ไปๆ มาๆ ระหว่าง ไทยกับอเมริกาจนรู้สึกเหนื่อยกับการเดินทาง สุดท้ายผมก็ตัดสินใจอยู่ที่เมืองไทย เพราะ...ผมรักเมืองไทยและสาวไทย”“อ๋อ ค่ะ ยินดีด้วยนะคะที่คุณมีคนรักเป็นผู้หญิงไทย”“ครับ ผมรักผู้หญิงไทยเพราะผู้หญิงไทยสวย น่ารัก และอ่อนโยน” รติมาหลบสายตาของโรเบิร์ตเมื่อเขามองเธออย่างหวานซึ้ง น้ำเสียงนุ่มทุ้มนั้นน่าฟังหากแต่รติมากลับรู้สักว่ามันน่ากลัว นี่เธอคงไม่ได้เป็นโรคหวาดระแวงใช่ไหมที่พอออกมาเจอคนนอกบ้างก็คิดว่าเขาไม่น่าไว้ใจ แต่เธอก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นี่นา ชายคนนี้มีรัศมีบางอย่างที่ทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัย รติมาคิดในใจพลางหลบสายตาวาววามนั้น หากแต่เธอกับโรเบิร์ตยังไม่ได้พูดอะไรต่อ พิธีกรดำเนินรายการก็กล่าวอย่างตื่นเต้น เมื่อเวลาสำคัญมาถึง นั่นคือการเปิดตัวเป็นสัญลักษณ์ประจำโรงปั้นชาครียาอันยิ่งใหญ่ ไฟในห้อง
ตอนที่62.หลังจากที่หายจากไข้แดดในแล้ว ไอศิยาก็เรียนรู้ที่จะดูแลตนเองยามอยู่ในบ้านไร่ เธอยังคงทำงานกลางแดดร้อนๆ อยู่บ้างแม้ไม่ได้ตรากตรำ เพราะเคียงภูไม่ยอมให้เพราะกลัวว่าเธอล้มป่วยอีก แต่ให้ช่วยงานเล็กๆ น้อย เช่นคอยหาข้าวปลาอาหารเลี้ยงคนงาน หรือให้ช่วยดูแลเรื่องบัญชี และการจัดการของไร่เคียงภูมากกว่า แต่ไอศิยายังต้องคอยหลบหน้าพ่อเลี้ยงหนุ่มซึ่งเดี๋ยวนี้เข้าถึงเนื้อถึงตัวเธออย่างจู่โจม และทำให้เธอหวั่นไหววาบหวามทุกครั้ง ยิ่งคิดถึงการเขาถึงเนื้อถึงตัวของเขาทีไรใบหน้าเนียนใสก็ขึ้นสีแดงปลั่งทุกที ยิ่งเมือคืนที่ผ่านมาเขาก็ทำให้เธอรู้ว่าการดื้อรั้นและไม่เชื่อฟังคนตัวโตกกว่าแบบเคียงภูนั้น เปลืองเนื้อเปลืองตัวเพียงใด“คิดถึงใครอยู่น่ะน้องซินดี้ คิดถึงพี่ภูอยู่รึเปล่า” เสียงห้าวๆ ดังขึ้น แค่นั้นก็ทำให้ขนอ่อนบนกายสาวลุกชันด้วยความหวั่นไหวหวิวหวาม ยิ่งตอนนี้วงแขนแกร่งตวัดรัดเอวบางอย่างแสดงความเป็นเจ้าของเธอยิ่งอ่อนระทวย“ปล่อยนะพี่ภู น้องซินดี้อึดอัด”“อึดอัดจริงเหรอ ไม่ใช่ลึกๆ แล้วอยากให้พี่ทำมากกว
ตอนที่63.“ก็เพราะเขามีคนหนุนหลังที่มีอิทธิพลมาก และเราก็มีหลักฐานไม่เพียงพอน่ะสิ เอาเป็นว่าห้ามน้องซินดี้มาที่นี่คนเดียวอีก”เคียงภูอธิบายพลางกระโดดขึ้นหลังเจ้าบุญเลิศและเกี่ยวเอวบางของเธอขึ้นไปนั่งบนหลังม้าหนุ่มด้วยท่ามกลางความตระหนกและคาดไม่ถึงของไอศิยาที่รีบเกี่ยวกอดเอวหนาไว้กันตกด้วยความตกใจและไม่ทันตั้งตัวและเคียงภูก็ฉวยโอกาสที่เธอกอดเอวเขาแน่นควบเจ้าบุญเลิศเหยาะๆ ไปตามทางเล็กๆ มุ่งสู่เขตไร้ส้มอย่างชื่นมื่น“คนฉวยโอกาส”“ก็โอกาสมันน่าฉวยนี่”“คนเจ้าเล่ห์”“ก็พอๆ กับน้องซินดี้นั่นล่ะ บอกมานะวันนั้นทำอะไรให้น้องดาวเผ่นแนบกลับบ้านแทบไม่ทัน” ชายหนุ่มถามเรื่อยๆ เหมือนไม่ใส่ใจแต่ไอศิยาเริ่มฉุนๆ เมื่อคิดว่าเขามาเอาเรื่องเธอที่ไปกลั่นแกล้งพราวดาวจนร้องไห้ขี้มูกโป่งกลับบ้าน“ทำไม มาเอาเรื่องแทนแฟนตัวรึไง” เธอตอบรวนๆ สะบัดหน้าหนีคนตัวโตที่หัวเราะหึหึ จนอกกว้างกระเพื่อมและมันก็ทำให้แผ่นหลังบางของเธอเสียดสีกับอกกว้างเบา
ตอนที่64.“กรี๊ดดดด คุณแม่คะ น้องดาวทนไม่ไหวแล้วนะคะ”“อย่าเสียงดังไปลูกดาว เดี๋ยวคุณพ่อได้ยิน” แม่เลี้ยงไพลิน ปรามบุตรสาวเบาๆ พลางรั้งร่างอวบอิ่มลงนั่งบนเตียงกว้างและโอบกอดเธอไว้พราวดาวหญิงสาววัยยี่สิบห้าปีผู้สวยสดตัวสั่นระริกดวงตางามกวาดมองรอบกายด้วยความหวั่นหวาดระคนตื่นกลัวและเต็มไปด้วยความหมายมาด ทุกอารมณ์ตอนนี้ประเดประดังเข้ามาสู่หัวใจที่บอบช้ำของเธอ“มันจะมาทำร้ายน้องดาวค่ะคุณแม่ แล้วนังเด็กนั่นมันเป็นใครมาจากไหนมันถึงมาเป็นคู่หมั้นพี่ภูได้ แล้วไอ้คนพวกนั้นมันจะมาหาน้องดาวอีกไหม”เธอพร่ำเพ้ออย่างจับใจความไม่ได้ เพราะสับสนไปหมดไม่รู้ว่าพูดถึงเรื่องใดบ้าง ผู้เป็นมารดาได้แต่กอดบุตรสาวไว้แน่น พลางลูบหลังปลอบโยน ดวงตาของผู้เป็นแม่เจ็บช้ำและปวดร้าว เมื่อบุตรสาวเพียงคนเดียวต้องมารับเคราะห์ในสิ่งที่ผู้เป็นบิดาสร้างอย่างไม่รู้ตัว“ฮือๆๆ น้องดาวกลัว แม่ขาอย่าทิ้งน้องดาวนะคะ ไปๆ ไอ้พวกบ้าอย่ามาใกล้ฉัน แม่ขาหนูดาวร้อน”“ใจเย็นๆ ลูกรัก ค่อยๆ ตั้งสตินะจ๊ะ หายใจลึกๆ เดี๋ยวมันก็หายไปลูกแม่”“ไม่ไหวแล้วค่ะ แม่ขาน้องดาวทรมาน ขอร้องนะคะช่วยหนูดาวที ให้หนูดาวเถอะ” พราวดาวร้องขอบางสิ่งจากมารดาด้วยด
ตอนที่65.“น้องซินดี้จ๋า..” เคียงภูเริ่มจะทนทานต่อความเย้ายวนนี้ไม่ไหวเมื่อกลิ่นหอมจางๆ จากกายสาวและผิวเนื้อละมุนมือของเธอต่างยั่วยุให้เขาอยากจะ เอา เปรียบเธอขึ้นมาครามครันเธอเป็นคู่หมั้นเขานี่นา เขามีสิทธิ์ เสียงเล็กๆ ในใจกู่ก้อง ใช่เขามีสิทธิ์ แค่นิดเดียวเท่านั้น แค่จูบเธอ และทันทีที่ความคิดแวบเข้ามาในสมองริมฝีปากหนาก็ฉกชิมริมฝีปากระเรื่อที่พยายามจะพูดห้ามปรามเขาทันที“อื้อ อื้ม...” เสียงคัดค้านของสาวน้อยติดอยู่แค่ลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของคนที่ต้องการคำขอบคุณแบบพิเศษฉกวูบมาและลิ้นหนาก็เกี่ยวกระหวัดรัดเรียวลิ้นเล็กๆ ของเธออย่างเร้าใจจุมพิตแผดเผาเร่าร้อนละลายใจดวงน้อยให้หวิวสะท้านร่างกายอ่อนระทดระทวยทุกครั้งและครั้งนี้ก็เช่นกัน หัวใจดวงน้อยก็นับวันจะเอนเอียงและหวั่นไหวกับความใกล้ชิดของคนตัวโต จากที่เคยใจร้ายปากร้ายก็เปลี่ยนมาเป็นชายหนุ่มแสนเร่าร้อนและแอบจุมพิตเธอบ่อยๆ ให้หลอมละลายเสียทุกครั้ง จนเป็นเรื่องเป็นราวซ้ำยังต้องมาเป็นคู่หมั้นของเขาอย่างไม่รู้เนื้อตัวอีกด้วยลิ้นหนากวาดไล้เชยชิมความหวานหอมจากโพรงปากสาวอย่างเร่าร้อนไม่ยอมให้เสียโอกาสงามๆ นี้ไป ฝ่ามือร้อนๆ เลื่อนไล้ลูบแผ่นหล
ตอนที่66.“ก็ลุกสิคะน้องซินดี้จะช่วย” เธอตอบพลางรั้งแขนแกร่งให้ลุกขึ้นเพราะไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริง“ใครบอกว่าพี่ภูอยากให้น้องซินดี้ช่วยพี่ภูลุก พี่ภูอยากให้น้องซินดี้ช่วย...ต่างหาก” เขาจงใจเว้นระยะคำพูดให้เธอคิดและไอศิยาก็ขัดเขินเหลือกำลังเมื่อมือหนาจับมือบางให้วางทับลงบนกายแกร่งซึ่งดุนดันกางเกงยีนจนเห็นรูปร่างชัดเจนแล้วมันก็ทำให้เธอทั้งสั่นไหวอยากรู้และหวาดหวั่นไปพร้อมๆ กัน“นะ...นะครับที่รักช่วยพี่หน่อย”“ตะ แต่ น้องซินดี้ไม่รู้...”เธอตอบเสียงเบาหวิวหลบตาคมวุ่นวายเมื่อเขาออดอ้อนวอนขอในสิ่งที่เธอไม่เคยคิดและไม่เคยทำมาก่อน ร่างบางคร่อมเหนือร่างหนาอีกครั้งอย่างซาบซ่านหวานไหวและเมื่อชายหนุ่มกระซิบสอนสั่งให้ ช่วยเหลือเขาอย่างอ่อนโยนเธอก็ทำตามอย่างเคอะเขินแต่มันทำให้คนหาเรื่องใส่ตัวแทบระเบิด และอยากจะกระโจนเข้าสู่ความอ่อนหวานนุ่มนวลของรวงรังความสาวของเธอมากกว่าแต่สุดท้ายสาวน้อยแสนสวยก็พาเขาไปเยี่ยมวิมานฉิมพลีด้วยมือน้อยๆ ไร้ประสบการณ์ของเธอเป็นผลสำเร็จเมื่อตะวันใกล้ลับเหลี่ยมภูผาจึงได้พาไอศิยากลับคุ้มด้วยความอิ่มเอมแม้ยังไม่อิ่มใจ แต่สาวน้อยแสนหวานของเขากลับขัดเขินจนไม่อาจสู้หน้าคนช
ตอนที่67.ในอนาคตมุกรวียังมีความคิดจะใช้พื้นที่ซึ่งยังคงเป็นสวนผลไม้เก่านั้นทำเป็นสวนเชิงเกษตรอินทรีย์เพื่อคืนสิ่งดีๆ แก่สังคมโดยให้สวนแห่งนี้เป็นสวนต้นแบบสวนผสมผสานให้ความรู้และเป็นสถานที่ให้เด็กๆ ในโรงเรียนหรือนักศึกษามาศึกษาหาความรู้และใช้พื้นที่จัดกิจกรรมส่งเสริมการศึกษา เนื่องจากเธอเห็นแล้วว่าปัจจุบันวิถีชีวิตแบบเกษตรกรรมเริ่มจะเลือนหายไปจากสังคมไทยซึ่งกำลังเห่อแห่แหนวัฒนธรรมเงินเป็นใหญ่ หลงใหลในพรรคพวกเงินทองจนบางคนต้องกลายเป็นคนทรยศแผ่นดินเพื่อบูชาเงินตอนนี้เด็กไทยรุ่นใหม่ก็แทบจะไม่รู้จักการทำไร่ทำนาทำสวน มุกรวีกับไอศูรย์เองก็มีความคิดตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งเธอรู้ว่าชายหนุ่มเองก็มีแนวคิดแบบเดียวกับเธอทำให้มุกรวีอดทึ่งไม่ได้ เพราะไอศูรย์ก็เพิ่งบอกถึงแผนการนี้ของเขา“ให้ไอไปด้วยนะ”“ไม่ได้ค่ะ คุณไปทีไรชอบห้ามโน่นนี่ตลอดเลย ไข่มุกจะทำอะไรคุณก็เสนอตัวทำให้ทุกอย่างไข่มุกไม่ให้ไปด้วยหรอกคะ คุณอยู่ต้อนรับคณะคนที่มาจากกระทรวงพาณิชย์ที่จะมาสัมมนาที่รีสอร์ตเราดีกว่า ไข่มุกไปไม่นานหรอกค่ะ”
ตอนที่68.“มาครับที่รักเดี๋ยวไอถือให้นะจ๊ะ” ชายหนุ่มตรงรี่ไปคว้าของในมือบางที่ถือติดมือมา พร้อมกับร่างสูงใหญ่เบียดร่างสูงโปร่งของเควินเบาๆ เพื่อเดินเคียงข้างหญิงสาวซึ่งหน้าแดงปลั่งเพราะเปลวแดดตอนบ่าย แต่ เบาๆ ของไอศูรย์นั้นเควินก็แทบกระเด็น“ดูสิคะไอ นี่ไข่มุกสานเองเลยนะชะลอมนี้ น้าสมรผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านเขาให้ส้มโอกับฝรั่งแล้วก็ส้มเช้งมาด้วย และมีอีกหลายๆ อย่างๆ ไข่มุกให้เด็กๆ เอาไปแบ่งกันแล้ว”“เมียไอน่ารัก และเก่งที่สุดเลย”“ไม่ต้องก้มมาชิดๆ แบบนี้ก็ได้ค่ะไอนี่บอกไม่จำเลยนะคะ ไข่มุกบอกว่าอย่ามาทำรุ่มร่ามต่อหน้าคนแบบนี้” มุกรวีว่าเขาเบาๆ ใบหน้าแดงก่ำเมื่อชายหนุ่มก้มลงมาโฉบจมูกคมฉิวเฉียดแก้มนวลของเธอ“ก็ไออยากจะหอมเมีย รักเมียให้คนอื่นรู้มันผิดเหรอ”“ไม่ผิดค่ะ แต่ไข่มุกไม่ชอบแสดงความรักแบบนี้ต่อหน้าสาธารณะค่ะ มันน่าเกลียดที่นี่เมืองไทยนะคะ”“แต่ถ้าเราอยู่กันสองต่อสองไอทำแบบนี้กับไข่มุกได้ใช่
ตอนที่94. อวสาน“นี่แนะๆ เด็กช่างซัก” ไอศิยาซุกไซ้จมูกกับพวงแก้มยุ้ยๆ ของลูกสาวจนแม่หนูน้อยหัวเราะคิกคักอย่างถูกอกถูกใจ“เอ่อ คุณหนูซินดี้ครับ” เสียงเควินเอ่ยขึ้นอย่างเกรงใจครอบครัวสุขสันต์“มีอะไรคะพี่เควิน”“ให้ผมช่วยดูแลน้องเวียงพิงให้ไหมครับ น้องเวียงพิงครับอยากไปหาพวกพี่ๆ ไหมครับ คุณลุงเควินสุดหล่อจะพาไป” ชายหนุ่มเอ่ยขอและชักชวนหนูน้อยพลางพยักพเยิดไปทางพี่ๆ และหนูน้อยเวียงพิงก็พยักหน้าทันทีพร้อมกับกางแขนป้อมๆ ไปหาลุงเควินสุดหล่อ“ไปๆ พิงจาไปหา ปี้จาย ปี้ร้าก” แล้วเควินก็อุ้มน้องเวียงพิงไปหาพี่ๆ ซึ่งกำลังเล่นขี่ม้าลุงมาร์โคอย่างสนุกสนานทันที เคียงภูหันมามองภรรยาคนสวยด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ และนึกขอบคุณเควินที่เข้ามาได้จังหวะพอดี“ว้ายยย...พี่ภูจะทำอะไรคะ” ไอศิยาร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ สามีสุดหล่ออุ้มเธอขึ้นแนบอก แต่เมื่อเงยหน้าสบตาสามีจอมเจ้าเล่ห์แล้วไอศิยาก็ต้องก้มหน้างุดอย่างขัดเขิน“คนบ้า...”“บ้าก็บ้ารักน้องซินดี้คนเดียวนั่นล่ะครับ”“ไม่น่ารักคนแก่จอมหื่นเลย” เธอเอ่ยเสียงเบาเมื่อสามีวางร่างเธอลงบนเตียงกว้างในห้องนอนแสนสวยของบ้านพักริมหาดอันงดงาม“แล้วรักมากไหมครับ”“ค่ะ รักมาก”ไอศิ
ตอนที่93.“ไอรักไข่มุกที่สุด และรักลูกๆ ของเรามากไอบอกไข่มุกรึยังนะ” เขาเอ่ยเสียงพร่าชิดแก้มแดงปลั่งอย่างแสนรัก“ค่ะไอบอกแล้ว ไข่มุกก็รักไอมากที่สุดและรักลูกๆ ของเรามากเหมือนกัน”“นับจากนี้เราจะรักกันทุกวันนะครับ” ชายหนุ่มพูดเข้าทางตนเองหน้าตาเฉยขณะเล้าโลมร่างงามอย่างไม่ปล่อยให้เธอได้มีเวลาคิด ริมฝีปากหยักสวยก็เคล้าคลอดูดดื่มหยอกเย้าริมฝีปากระเรื่อด้วยความเร่าร้อนหิวกระหาย เขาจุมพิตเธอเหมือนว่าห่างหายจากจุมพิตมาแสนนานนับปี ก่อนจะค่อยๆ แทรกกายแกร่งเข้าสู่ความอ่อนนุ่มชุมชื้นที่พรักพร้อมของเธอ แล้วจับจูงมือบางไปเที่ยวชมวิมานแห่งรักที่เขาถักทอขึ้นเพื่อเธอเพียงผู้เดียวอย่างสุขสม...งานแต่งงานของไอศูรย์กับมุกรวีถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ในเวลาสองปีถัดมาบนเกาะส่วนตัวของมาร์โค ซึ่งเขาได้รับมรดกจากผู้เป็นตาที่มอบให้เขาก่อนท่านจะเสียชีวิตจึงทำให้ในตอนนี้มาร์โคไม่ใช่เพียงเศรษฐีหนุ่มทายาทคนโตของควินซ์ กัสซินี่เท่านั้น หากแต่เขายังเป็นทายาทคนเดียวของ เดล ซาปาเตโน ตระกูลดังมั่งคั่งร่ำรวยอีกหนึ่งตระกูลของสเปนงานแต่งงานเรียบหรูที่มีรูปบ่าวสาวพร้อมลูกๆ วัยสองขวบครึ่งอยู่ในภาพแต่งงานนั้นดูอบอุ่นและอบอว
ตอนที่92.ภาพทารกตัวแดงยับย่นที่แผดเสียงร้องไห้จ้านั้นก็ตรึงตาตรึงใจของผู้เป็นบุพการีทั้งสองอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ น้ำตาแห่งความปลื้มปีติของผู้เป็นพ่อแม่ไหลซึมขอบตาเมื่อพยาบาลทำความสะอาดร่างกายทารกน้อยทั้งสองแล้วก็นำเด็กๆ มาให้คุณพ่อคุณแม่ได้ชื่นชมและให้เด็กน้อยทั้งสองได้ดูดดื่มน้ำนมหยดแรกจากจากทรวงอกของมารดา แค่เห็นทารกตัวแดงๆ เมื่อแรกเกิดซึ่งทุกๆ ส่วนที่ประกอบขึ้นเป็นทารกน้อยก็บอกได้ทันทีว่าเด็กทั้งสองนั้นจะเป็นลูกของใครไปไม่ได้นอกจากลูกของเขา ไอศูรย์ อเล็กซิโอ กัสซินี่ กับมุกรวี กัสซินี่เท่านั้นมือบางสั่นระริกของมุกรวีไล้แก้มใสๆ ของทารกน้อยทั้งสองที่กำลังหลับตาพริ้มดื่มกินน้ำนมจากอกของตนอย่างตื้นตันใจในขณะที่ไอศูรย์เองก็รู้สึกไม่แตกต่างกัน เขาเฝ้ามองปากน้อยๆ นั้นดูดดื่มน้ำนมอย่างหิวหระหายด้วยความรักมือหนาโอบร่างของคนทั้งสามไว้อย่างสุดแสนรักสุดหัวใจ...“ขอบคุณนะครับที่รัก ขอบคุณที่ให้ลูกที่น่ารักกับผม...ลูก...ลูกๆ ของเรา” ชายหนุ่มจุมพิตหน้าผากมนเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกระจ่างด้วยความยินดี“ค่ะลูกเรา ลูกของเรา...” มุกรวีกล่าวด้วยน้ำตานองหน้า หากแต่เป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม ความเจ็บป
ตอนที่91.“ว่าไงจ๊ะ ที่รัก” เคียงภูยั่วเย้า ดวงตาคมกรุ้มกริ่ม มองภาพนางฟ้าน้อยๆ ที่นั่งหน้าแดงก่ำอยู่ตรงหน้าอย่างแสนรัก“อ้าว.. นี่พี่ภูมีเมียเป็นใบ้รึไงน้า...”“คนบ้า...” สาวน้อยค้อนให้สามีซึ่งยิ้มยั่วใส่ตาพลางหลบริมฝีปากและจมูกคมที่ฉกวูบเข้ามาใกล้จนเคียงภูพลาดที่จะจุมพิตแก้มนวล แต่ได้จุมพิตเรือนผมสลวยแทน หากชายหนุ่มก็เกี่ยวรัดร่างบางไว้ในอ้อมแขนแนบแน่น“สายแล้วนะครับ น้องซินดี้ไม่หิวเหรอ”“ตายแล้ว กี่โมงแล้วคะ”“จะสิบโมงแล้วจ้ะที่รัก” เขาตอบพลางไล้เรือนผมสลวยเล่นอย่างเพลิดเพลินไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยให้เธอได้ห่างหายจากอ้อมกอด และไอศิยาก็ได้พบว่าเขาอาบน้ำแล้วและแต่งกายอยู่ในชุดลำลองสบายๆ“เอ่อ พี่ภูปล่อยน้องซินดี้สิคะ น้องซินดี้อยากอาบน้ำ” เธอบอกในขณะที่กอดผ้าห่มแนบกายแน่นเพื่อหลบเลี่ยงสายตาวาวๆ ของเขาที่มองมาด้วยความปรารถนาที่ปิดไม่มิด“ก็ไปสิจ๊ะ มาเดี๋ยวพี่พาไป”“มะ ไม่ต้องค่ะ น้องซินดี้จะไปเอง” เธอรีบบอกปัดเมื่อคนตัวโตทำท่าจะช้อนร่างเธออุ้มเข้าห้องน้ำอย่างปากว่าจริงๆ แต่คำพูดต่อมาของเขายิ่งทำให้เธอหน้าร้อนด้วยความขัดเขิน“เชื่อพี่เถอะว่าน้องซินดี้ต้องการความช่วยเหลือจากพี่ เพราะเมื่อ
ตอนที่90.หลังจากน้ำชำระร่างกายเสร็จแล้วเจ้าบ่าวหมาดๆ ก็เดินมาชะโงกหน้ามองเจ้าสาวแสนสวยซึ่งแกล้งนอนหลับอย่างขบขันเจ้าสาวผู้กลัวฝน เปลือกตาบางขยุกขยิกเหมือนระแวงนั้นน่ารักน่าเอ็นดูนัก“อืม นอนเร็วจัง เหนื่อยมากเหรอจ๊ะน้องซินดี้..” ชายหนุ่มแกล้งถามชิดแก้มนวล ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดแก้มใสจนคนที่แกล้งหลับนอนใจสั่นและไม่สามารถควบคุมร่างกายที่ตื่นเร้าเพราะมือและริมฝีปากร้อนๆ ซึ่งแกล้งขบใบหูบางอย่างหยอกเย้า จนขนอ่อนในร่างกายลุกชัน“ไม่ตอบสงสัยหลับจริงๆ แบบนี้เราก็ลักหลับเจ้าสาวได้ล่ะสิ” ไม่พูดเปล่ามือหนาก็ยังแกล้งสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มนุ่มและลูบไล้บั้นเอวบางแผ่วๆ และมันก็ได้ผลเมื่อคนที่หลับตานิ่งอยู่นั้นลืมตาทันทีและหันมามองเขาตาเขียว“อะ...อุ๊บส์...” ยังไม่ทันที่เจ้าสาวจะได้เอ่ยอะไร เจ้าบ่าวที่จ้องจะพาเจ้าสาวเข้าหอก็ประทับจุมพิตเร่าร้อนลงบนกลีบปากงามทันที ลิ้นร้อนผ่าวดูดกลืนทุกอณูเนื้อหวานล้ำจากริมฝีปากสาวมือก็ไม่หยุดสร้างความปั่นป่วนให้เรือนกายสาวน้อยซึ่งบัดนี้เปล่าเปลือยโดยที่เธอเองไม่ทันได้รู้ตัว และเมื่อไอศิยารับรู้ว่าตัวเองเปลือยเปล่าก็พบว่าคนตัวโตที่กำลังมองเธอด้วยแววตาหวานล้ำนั้นก็ไม่มีเสื้อ
ตอนที่89.“คุณก็ตั้งแง่กับพ่อภูเขาเกินไป ทีคุณทำกับแอนนี่ยิ่งกว่านี้อีกทำไมไม่คิดบ้างล่ะคะ พ่อภูเขายังเป็นสุภาพบุรุษกล้าทำกล้ารับ ซ้ำยังรักษาเกียรติไม่ล่วงเกินน้องซินดี้มากไปกว่ากอดจูบประสาคนรักกันก็ดีเท่าไหร่แล้ว ผิดกับคนแถวๆ นี้กับลูกชายเขานะคะ ปากหนักแถมท่ามากจนเกือบเป็นเรื่อง”“โธ่ แอนนี่ล่ะก็”“มันจริงไหมล่ะคะ..” คุณอรสามองสามีตาเขียวและคุณควินซ์ก็ต้องเข้ามากอดร่างซึ่งยังคงความงามมิสร่างนั้นอย่างเอาใจแต่มิวายจะโอดครวญน้อยๆ เมื่อภรรยาอ้างถึงเรื่องเก่าคราวหลัง“เราก็แก่ลงทุกวันนะคะ เอาชนะคะคานกันไปก็ลูกหลานเราเองที่เป็นทุกข์” คุณอรสาปลอบสามีกลายๆ“ก็ผมแค่หมั่นไส้ไอ้ลูกเขยที่รักของคุณเท่านั้นล่ะ”“ก็คนมันเหมือนกันไงคะ พอเจอคนที่เหมือนกันก็เลยเขม่นกัน รับไม่ได้”“ครับผมยอมรับผิดแล้วครับ ให้ลูกแต่งงานอาทิตย์หน้าก็ได้”ในที่สุดคุณควินซ์ก็ยอมแพ้และเมื่อสิ้นคำพูดนั้นเสียงเฮของลูกๆ ก็ดังลั่น พร้อมกับร่างสูงของเคียงภูวิ่งถลามากอดว่าที่พ่อตาอย่างดีใจจนลืมตัว ส่วนว่าที่พ่อตาก็ได้แต่หน้าแดงจัดเพราะขัดเขินลูกๆ ที่ก็ต่างพากันยิ้มล้อเลียน แต่ทุกคนต่างก็มีความสุขและคนที่เป็นสุขออกนอกหน้ามากกว่าใค
ตอนที่88.“เข้าใจค่ะ น้องซินดี้ขอโทษที่คิดไม่ดีกับแบบนั้นกับคุณน้องดาว ถ้าเรามีโอกาสเราไปเยี่ยมเธอกันดีมั้ยคะ”เธอเอ่ยเสียงอ่อยพลางซบหน้าลงกับอกแกร่งอย่างจำนนและรู้สึกปรอดโปร่งเป็นสุข ชายหนุ่มโอบร่างงามไว้ในอ้อมแขนอย่างแสนรักแล้วยังต้องคอยข่มความปรารถนาที่ตีตื้นขึ้นมาเมื่อร่างนุ่มนิ่มมีเพียงผ้าห่มเท่านั้นกั้นไม่ให้เนื้อแนบเนื้อ“ก็ดีนะ พี่ก็หวังว่าน้องดาวจะหายดี”“น้องซินดี้อยากให้เธอหายดีจังค่ะ” ไอศิยาเอ่ยออกมาจากใจจริง“แล้วทีนี้ก็ยอมเป็นเมียพี่แล้วใช่ไหม” เคียงภูวกเข้าเรื่องเดิมซึ่งค้างคาอยู่หน้าตาเฉย“แน้ ใครบอกน้องซินดี้ยังไม่ได้บอกสักคำ”“อ้าวก็เราเข้าใจกันแล้ว เราก็ต้องแต่งงานกันสิจ๊ะ นะๆ พี่ภูรอไม่ไหวแล้วรักน้องซินดี้ใจจะขาด” ไม่พูดเปล่าแต่จมูกคมๆ นั้นก็ซุกไซร้ดอมดมแก้มใสอย่างไม่อาจหักห้ามใจได้ และริมฝีปากก็ประทับจุมพิตลงบนกลีบปากสีเรื่อที่กำลังจะร้องห้ามอย่างเร่าร้อน“พี่ภู หยุดนะ คนบ้ากาม เอาเปรียบน้องซินดี้อีกแล้ว”“โธ่ ที่รักจ๋า พี่ภูคิดถึงน้องซินดี้จะแย่อยากจะมาหาตั้งแต่วันที่น้องซินดี้หนีพี่มา แต่มีงานสำคัญเลยมาไม่ได้ นะจ๊ะ ให้พี่ภูชื่นใจสักนิด รับรองว่าน้องซินดี้ของพี่ภ
ตอนที่87.“คนเจ้าเล่ห์ หน้าทนที่สุด” ไอศิยาเอ่ยออกมาอย่างสุดทนกับท่าทางยียวนนั้นพลางรั้งผ้าห่มมาคลุมร่างเปล่าเปลือยเมื่อเขาคลายอ้อมแขน แต่เคียงภูก็เข้ามาโอบร่างบางทันทีอีกเช่นกัน“ก็หากไม่หน้าด้านจะมีเมียเหรอครับ”“ใครเป็นเมียใครพูดดีๆ นะ แล้วน้องซินดี้ก็จะถอนหมั้นด้วย ไม่เป็นเมียใครทั้งนั้น” เธอกล่าวออกมาอย่างน้อยใจ ใบหน้าสวยงอง้ำ“ก็น้องซินดี้จะต้องเป็นเมียพี่ภูไง”“โน่นเลย ไปให้น้องดาวเป็นเมียเลยไปไม่ต้องมายุ่งกับเขา”“น้องดาวเขามาเกี่ยวอะไรด้วย” เคียงภูพูดยิ้มๆ รู้ทั้งรู้ว่าเธอกำลังหึงหวงตน“เชอะ เชื่อตายล่ะ แล้วนี่พี่ภูบุกรุกห้องน้องซินดี้ได้อย่างไรเข้ามาทางไหน” ถามเป็นชุดเมื่อนึกได้ว่ามีเรื่องคาใจ“ก็เดินเข้ามาเฉยๆ เพราะมาหาคู่หมั้นตัวเองใครจะหวงห้ามล่ะ”“แต่นี่มันห้องนอน ห้องส่วนตัวนะคะ พี่ภูเข้ามาแบบนี้บุกรุกชัดๆ ซ้ำยังๆ เอ่อ...” สาวน้อยเถียงหน้าแดงก่ำ เมื่อพูดไปพูดมาก็วกเข้าเนื้อตัวเองเสียนี่“ยังอะไรจ๊ะ พี่ภูทำอะไร”“คนบ้า...” สาวน้อยทุบอกกว้างอย่างขัดเขินพลางเอียงหน้าหนีจมูกคมๆ ที่โฉบลงมาบนแก้มใสของตน พลางขึงตาใส่คนชอบเอาเปรียบหากแต่เขาก็หัวเราะชอบใจกับท่าทางแสนงอนของเธอ“ถ
ตอนที่86.“พี่ภูคนบ้า..” สาวน้อยบ่นกับตัวเองในใจขณะนอนแช่น้ำอุ่นๆ ไอศิยารู้สึกสบายและรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อกลิ่นน้ำมันหอมระเหยกลิ่นที่ตนชื่นชอบนั้นลอยเข้าจมูก ไอศิยานอนแช่น้ำอุ่นจนพอใจจึงลุกอาบน้ำแล้วเดินออกจากห้องน้ำอย่างรู้สึกสดชื่นขึ้น...“กรี๊ดดด...อุ๊บส์...” เสียงกรีดร้องอย่างตื่นตกใจหายลงไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของคนที่เธอคิดถึงอยู่ทุกลมหายใจประทับลงมาเพื่อเก็บกักเสียงร้องของเธอไว้ในอุ้งปากหนา มือกร้านงานรวบเอวบางเบียดชิดร่างแกร่งอย่างจงใจและโหยหามือร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามเนื้อนวลที่เย็นลื่นเพราะเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จกลิ่นหอมระรวยจากร่างสาวทำให้คนที่เฝ้าโหยหาอยากกกอดและเป็นเจ้าของร่างนี้ถึงกับครางอย่างถูกใจเมื่อลิ้นเล็กๆ นั้นตอบสนองจุมพิตร้อนแรงของเขาอย่างเผลอไผลลืมตัว หรืออะไรไม่อาจจะทราบได้แต่มันทำให้เคียงภูพอใจมาก และไม่ยอมเสียโอกาสอันงดงามนี้ไปริมฝีปากร้อนเร่าจูบซับดูดดื่มกวาดลิ้มทุกหยดความหวานจากริมฝีปากเห่อบวมเพราะพิษจุมพิตของตนอย่างแสนรัก ลมหายใจร้อนผ่าวปะทะผิวเนื้อเนียนบอบบางจนไอศิยารู้สึกเหมือนว่าผิวเนื้อตนมันมอดไหม้อีกทั้งมือร้อนๆ นั่นอีกไม่ว่าเขาลูบไล้ไปตรงไหนบนร่าง