ออสตินยืนมองประตูห้องพักผู้ป่วยของอดีตเพื่อนรักแล้วลอบถอนหายใจพรืดใหญ่ ในมือถืออาหารกลางวันที่พระพายสั่งให้เอามาให้พี่ชาย วันนี้เธอติดเรียนเลยไม่ได้มาด้วยตัวเอง ไม่รู้อะไรทำให้พระพายไว้ใจเขา ที่ผ่านมาเขาเคยทำร้ายพระเพลิงจนปางตาย แต่เธอก็ยังไว้ใจให้เขาเอาอาหารกลางวันมาให้พระเพลิงแอดดชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาหลังจากยืนทำใจอยู่สองนาน สายตาพระเพลิงปรายมามองออสตินเพียงนิด ไม่ได้รู้สึกแปลกใจที่เป็นอดีตเพื่อนรักแทนที่จะเป็นน้องสาวตน เพราะพระพายโทรมาบอกว่าออสตินจะมา"พระพายฝากมา" ออสตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างไม่เต็มใจพูด เมื่อวางอาหารกลางวันให้พระเพลิงเสร็จเจ้าตัวได้หมุนตัวเพื่อกลับ ทว่าพระเพลิงกลับเอ่ยประโยคหนึ่งขึ้นมา"ไม่คิดจะหาอะไรใส่ข้าวกลางวันให้พี่เขยหน่อยเหรอ""มีมือมีเท้า ก็หากินเองดิวะ""แขนข้างถนัดกูใส่เฝือกอยู่ ถ้าเป็นพระพายก็คงจัดการทุกอย่างเองแล้ว""กูไม่ใช่พระพาย""สงสัยกูต้องโทรรายงานพระพาย ว่ามึงไม่ได้เอาอาหารกลางวันมาให้กูอย่างที่น้องกูบอก""ไอ้เพลิง!" ออสตินตวาดเสียงใส่พระเพลิง แม้ข้างในอยากจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตายคามือ ทว่าทุกอย่างกลับทำได้เพียงแค่คิดและหักห้ามความคิดตัวเอ
ออสตินจัดการดับเครื่องยนต์เมื่อมาถึงที่พักตัวเอง จากนั้นปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วหันไปมองพระพายซึ่งหลับอยู่ โดยมือของเธอยังคงพันธนาการไว้กับมือเขา รอยยิ้มบนมุมปากหนาผุดขึ้นมาเล็กน้อย เขาใช้สายตาอบอุ่นมองใบหน้าสวยหวานอย่างหลงใหล ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างลูบแก้มพระพายเบาๆ ไม่คิดว่าการกระทำของเขาจะทำให้เธอตื่นจากการหลับนอน"อื้อ~" เสียงในลำคอดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบา แพขนตางอนกระพือไปมาถี่ๆ ก่อนที่เปลือกตาจะเริ่มเปิดออกปรากฏนัยน์ตาสีน้ำตาล "ให้อุ้มขึ้นไปข้างบนไหม" เขาไม่ได้ถามประชดพระพาย ตอนแรกเขาตั้งใจจะอุ้มเธอขึ้นไป แต่เธอดันตื่นขึ้นมาก่อน"ถึงแล้วเหรอ" "อืม ถ้าง่วงนอนต่อได้นะ เดี๋ยวฉันอุ้มเธอเอง""เอาอย่างนั้นจริงเหรอ" เธอเลิกคิ้วถามพร้อมกับยกยิ้มเล็กๆ ให้ออสตินชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เขาเปิดประตูลงจากรถหรูเดินอ้อมไปฝั่งพระพายแล้วเปิดประตูออกพร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยให้ เขาหยิบกระเป๋าเธอมาสะพายแทน ก่อนจะอุ้มเธอออกจากรถในท่าเจ้าสาว "...." พระพายซบใบหน้าลงแผงอกแกร่งด้วยความรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่คิดว่าออสตินจะทำจริง เพียงแค่คิดว่าเขาพูดประชด เธอเลยตอบประชดเขากลับ "ไม่คิดว่านายจะทำอย่างท
รถหรูเลี้ยวเข้ามาในบ้านของพระพาย เครื่องยนต์ถูกดับลงทันทีที่ล้อหยุดหมุน ประตูทั้งสองฝั่งเปิดออกพร้อมกัน ออสตินเดินเข้ามาคว้ามือพระพายมาจับโดยที่หญิงสาวไม่ได้ขัดขืน เธอเดินเข้ามาในบ้านตัวเองพร้อมกับออสติน ใบหน้าบุพพการีทั้งสองคนเปื้อนรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังเฝ้ารอมาถึงแล้ว"มากันแล้วเหรอ""สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่""สวัสดีจ้ะออสติน ไม่เจอกันตั้งนานหล่อขึ้นเยอะเลยนะ""ขอบคุณครับ" ออสตินยิ้มรับ ท่าทางสงบเสงี่ยมของเขาสร้างความประหลาดใจให้พระพายไม่น้อย ปกติเขาไม่ใช่คนเรียบร้อยปานผ้าพับไว้ ทำไมพอมาเจอพ่อแม่เธอถึงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือได้ทั้งหมดเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้าน โดยที่ออสตินหย่อนตัวนั่งลงข้างพระพาย หญิงสาวทำท่ากระเถิบหนี ไวกว่านั้นคือมือหนาได้ตะปบเข้าเอวคอดแล้วรั้งเธอกลับมาที่เดิม ทำให้พระพายชักสีหน้าไม่พอใจใส่"ทำไมทำหน้าแบบนั้นใส่พี่เขาล่ะลูก""พอดีว่าก่อนมาที่นี่พายงอนผมนิดหน่อยน่ะครับ ยังไม่หายงอนอีกเหรอหืม" ออสตินแกล้งโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้พระพายพลางเอ่ยถามแล้วอมยิ้มกริ่มใส่คนตัวเล็ก"น่ารักเนอะพ่อคู่นี้""นั่นนะสิ แล้วนี่เพิ่งคบกันหรือว่าคบกันนานแล้ว""พายกับเขาเ
สามวันต่อมาสายตาคมกริบมองดูการแข่งขันรถในสนามกว้างใหญ่ของตัวเองที่กำลังแข่งขันกันอย่างดุเดือด โดยมีเสียงร้องเชียร์จากข้างสนามดั่งลั่น ออสตินและเหล่าแก๊งเพื่อนนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมซึ่งรายล้อมด้วยหน้าต่างกระจกใส สามารถมองเห็นรถในสนามได้อย่างชัดเจน"พวกมึงว่าคันไหนชนะวะ" อังเดรเอ่ยถามขณะที่สายตาจ้องมองรถในสนาม"กูว่ารถของไอ้ออสตินชนะ" มังกรตอบ พวกเขาไม่ได้วัดว่าใครเป็นเจ้าของสนามแข่งรถแล้วต้องชนะ แต่พวกเขาวัดกันที่คุณภาพรถและเครื่องยนต์ ซึ่งหากนำรถในการแข่งขันมาเทียบ ทุกคนคงเทคะแนนมาให้รถของออสติน"ถ้าออสตินชนะอีก กูว่าไอ้โซ่คงไม่ยอมอีกเหมือนเดิม""แข่งกับออสตินสิบรอบก็แพ้สิบรอบ เจ็บแล้วไม่หลาบจำจริงๆ" แม็กซ์เวลล์ขยับปากพูดพลางส่ายหน้าไปมา "แล้วมึงล่ะออสติน คิดว่าผลการแข่งขันจะเป็นมึงที่ชนะอีกรึเปล่า" มังกรหันมาถามเพื่อนสนิทที่นั่งมองการแข่งขันเงียบๆ"ไม่รู้""ลูกกวางน้อยแค่ออกไปโทรศัพท์ข้างนอก ทำไมต้องทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายขนาดนั้นวะ" อังเดรพูดกระแนะกระแหนออสติน "พวกมึงหุบปากกันดิ กูมาดูการแข่งขันไม่ใช่มานั่งฟังพวกมึงพล่าม""เป็นไรวะ ตอนมายังดีๆ อยู่เลย พอตอนนี้หงุดหงิดใส่พวกกูซะละ
พรึ่บ!ออสตินสะบัดออกจากการเกาะกุมของเพื่อน แล้วเดินมาทิ้งตัวลงนั่งโซฟา ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยอารมณ์โทสะยากจะเข้าใกล้ แต่กลับไม่ใช่อุปสรรคสำหรับแก๊งเพื่อนเพราะว่าคุ้นเคยกับออสตินในโหมดนี้ไปแล้ว"ใจเย็นดิวะ ปกติมึงไม่ขาดสติขนาดนี้เลยนะเว้ย""กูไม่กระทืบมันให้ตายคาตีนกูก็บุญเท่าไรแล้ว" ออสตินตอบกลับอังเดรด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด ความน่ากลัวของออสตินทำเอาพระพายไม่กล้าเข้าใกล้ สิ่งที่โซ่พูดก่อนหน้านี้ทำให้หญิงสาวอดฉุกคิดไม่ได้ ถ้าวันหนึ่งออสตินทำเธอท้องเขาจะรับผิดชอบหรือไล่เธอไปทำแท้งเหมือนอย่างเขาบอกผู้หญิงที่มาเรียกร้องให้เขารับสิทธิ์เป็นพ่อเด็ก"เมื่อก่อนมึงไม่อารมณ์ร้อนขนาดนี้ ครั้งแรกเลยนะเว้ยที่พวกกูสามคนเห็นมึงฟิวส์ขาดแบบนี้""มันแม่งปากหมาเอง""โกรธที่มันคุกคามพระพายหรือที่มันบอกว่ามึงไล่ผู้หญิงไปทำแท้ง?""ไอ้โซ่มันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำแล้วมันก็ไม่มีสิทธิ์มากล่าวหากูแบบนั้น""มึงนั่งอยู่ในนี้สงบสติอารมณ์ตัวเองก่อน เดี๋ยวพวกกูสามคนจะลงไปจัดการทุกอย่างแทนมึงเอง""ขืนมึงลงไปตอนนี้ มีหวังไอ้โซ่ได้ตายคาตีนมึงจริงๆ""ฝากมันด้วยนะพระพาย ช่วยเอาหมาบ้าออกจากตัวมันด้วย" มังกรหันไปพูดกับพระ
ครืด ครืด~เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นในช่วงบ่ายของอีกวัน ทำให้ออสตินที่นอนหลับบนเตียงหนานุ่มขมวดคิ้วพันกันจนยุ่งเหยิง มือหนาควานหาอยู่นานกว่าจะคว้าโทรศัพท์ได้ เพราะอาการงัวเงียจากการเพิ่งตื่นนอน เขาจึงไม่ได้ดูว่าใครโทรมา"ฮัลโหล" (ป๊าถึงไทยแล้วนะ เย็นนี้มาหาป๊าที่บ้านด้วย)"ครับ" น้ำเสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาทำให้ออสตินรู้ได้ทันทีว่าใคร แม้ว่าปากจะขยับพูดกับปลายสาย ทว่าดวงตาทั้งสองกลับยังปิดสนิท(หนูชาบอกว่าแกมีแฟนใหม่ อย่าลืมพามาแนะนำให้ทางบ้านรู้ด้วยละ)"ครับ แค่นี้นะ ผมจะนอนต่อ" เมื่อพูดจบ เขากดตัดสายจากคนเป็นพ่อทันที ตอนใกล้รุ่งสางเขาลุกไปอาเจียนจนไม่สามารถนับจำนวนครั้งได้ หมดแรงจนแทบอยากนอนในนั้นให้รู้แล้วรู้รอด แกร๊ก~พระพายเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอมองดูออสตินที่นอนหลับอยู่พลางส่ายหน้าไปมา ไม่รู้เขาป่วยหรือเป็นอะไร เสียงอาเจียนของเขาพลอยทำให้เธอสะดุ้งตื่นตามทุกครั้ง จนรู้สึกว่าตัวเองนอนไม่ได้เต็มอิ่ม"ลุกไปอาบน้ำ บ่ายสองแล้ว""...." เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย ร่างบางเดินนวยนาดมานั่งลงข้างเตียง ก่อนจะเอื้อมมือไปเขย่าตัวออสติน "ออสตินลุกไปอาบน้ำ""อื
พระพายกวาดสายตามองไปรอบคฤหาสน์หลังงามที่ออสตินเพิ่งพาตัวเองขับทะยานเข้ามา บริเวณตามจุดต่างๆ มีชายชุดดำยืนเฝ้าอย่างหนาแน่น อาวุธครบมือ ไม่ต่างจากหนังมาเฟียที่เธอเคยดูมา นี่นะเหรอตัวตนของออสติน เธอรู้เพียงว่าเขาเป็นบุคคลอันตรายแต่กลับไม่เคยรู้เลยว่าตระกูลเขาสืบเชื้อสายมาจากมาเฟียเก่าแก่"ฉันจะกลับออกจากที่นี่ครบสามสิบสองใช่ไหม""หึ มากับฉัน เธอไม่จำเป็นต้องกลัวใคร""ชายชุดดำพวกนั้นพกปืนทุกคนเลยเหรอ""ใช่" ออสตินตอบสั้นๆ เมื่อล้อหยุดหมุน เขาจัดการดับเครื่องยนต์ก่อนจะเปิดประตูฝั่งตัวเองออก ตวัดขาเรียวยาวลงจากรถหรูพร้อมกับพระพายในจังหวะที่กำลังก้าวขาเดิน หญิงสาวได้เอื้อมมือจับท่อนแขนออสตินทำให้เขาชะงักแล้วหันกลับมามองเจ้าของการกระทำเมื่อสักครู่ สีหน้าหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าพระพายกำลังรู้สึกอะไร เขาดึงมือพระพายข้างที่จับแขนเขามาประสานกับมือตัวเองเพื่อให้เธอคลายความกังวล"ไม่มีใครทำอะไรเธอหรอก สบายใจได้""พวกเขาจะไม่มองว่าฉันเป็นต้นเหตุทำให้นายกับชิชาเลิกกันใช่ไหม""เหตุผลแค่นั้นไม่ทำให้ฉันเลิกกับชิชาได้หรอก ทุกคนรู้ว่าฉันเคยรักผู้หญิงคนนั้นมากแค่ไหน เวลาฉันรักใคร สายตาฉันไม่เคยมองคนอื่น
"อย่าคิดมากเรื่องที่พ่อนายถามฉันนะ สบายใจได้ ฉันไม่ได้ท้อง" พระพายพูดขึ้นหลังจากปล่อยให้ความเงียบงันกัดกินมาสองนาน เรื่องที่อนันดาถามก่อนหน้านั้นแล้วเธอปฏิเสธกลับไปคงทำให้ออสตินแอบผิดหวังไม่น้อย ครั้งหนึ่งเคยเอ่ยถามเขา ว่าถ้าเธอท้องเขาจะไล่เธอไปทำแท้งเหมือนอย่างเขาบอกผู้หญิงคนอื่นไหม เธอยังจำคำตอบออสตินได้ดี แม้จะแอบประทับใจกับคำพูดสวยหรู แต่ทว่าด้วยวิสัยของเสือผู้หญิงอย่างเขามันทำให้เธอเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง"แล้วที่ฉันอ้วก เหม็นอาหารล่ะ ฉันเป็นอะไร" "นายคงไม่สบาย ฉันบอกให้นายไปหาหมอหลายรอบแล้วแต่นายไม่ยอมไป พรุ่งนี้ให้ฉันพาไปเอาไหม""ตอนกลับเดี๋ยวฉันแวะซื้อที่ตรวจครรภ์ให้""นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ บอกแล้วไงว่าไม่ได้ท้อง""ฉันอยากให้เธอตรวจ""อย่ามาบังคับฉันนะ ถ้าฉันท้องจริงทำไมฉันจะไม่รู้ตัวเองอย่าลืมสิว่าฉันเรียนหมอ""แต่ถึงยังไงฉันก็อยากให้เธอตรวจ ตั้งแต่วันแรกที่เรานอนด้วยกันจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่เห็นประจำเดือนเธอมาเลย""ช่วงนี้ฉันเครียดเรื่องเรียนบ่อยๆ ไม่แปลกที่ประจำเดือนจะไม่มา""เลิกหาข้ออ้างสักที ยังไงคืนนี้ฉันต้องได้หลักฐานว่าเธอไม่ท้อง แค่คำพูดมันพิสูจน์อะไรไม่ได้หรอก""ฉัน
"ท้องแรกโตขนาดนี้ แม่ว่าลูกแฝดแน่นอน" พิมาลาเอ่ยพูดในตอนเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าท้องนูนป่องใกล้คลอดของลูกสะใภ้ ทารกน้อยในครรภ์ออกแรงดิ้นทักทายคนเป็นย่า ทำเอาพิมาลาถึงกับทำหน้าตาตื่นเต้นดีใจทันที "เมื่อกี้หลานดิ้นทักทายแม่ด้วย""เขาทำแบบนี้กับทุกคนที่มาจับท้องค่ะ เหมือนเขารู้ว่าเรากำลังคุยกับเขา""คุณคะ ลองมาทักทายหลานไหม" พิมาลาหันไปชักชวนอนันดา ที่นั่งหน้าขรึมมองอยู่ คนเป็นสามีส่ายหน้าปฏิเสธ "เก็บทรงเข้าไปเถอะคุณปู่ หลานออกมาอย่าเห็นเห่อนะ" "จะไม่บอกเพศหลานจริงๆ เหรอพี่สะใภ้" เอวาถามขึ้น ไม่มีใครรู้เพศตัวเล็กในภรรภ์ แถมไม่รู้ด้วยว่าแฝดหรือไม่แฝดเพราะเก็บเป็นความลับกันสองคน อีกไม่กี่วันก็คลอดแล้ว แต่ยังไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับเด็กน้อยในครรภ์เลย"รอลุ้นดีกว่า ค่อยตื่นเต้น" ออสตินพูดแล้วหันไปยิ้มกับภรรยา ทั้งคู่ต่างรู้คำตอบแต่เลือกเก็บเป็นความลับ เอวาทำหน้าเสียดาย ก่อนจะเข้ามาทักทายหลานตัวน้อยกับพิมาลา"คลอดง่ายๆ นะตัวเล็ก""ท่าทางเอวาจะรักเด็กนะ" พระพายพูดขึ้นมา"ใช่ วารักเด็กมาก เคยจินตนาการว่าตัวเองมีลูกด้วยนะ" คำตอบของเอวาทำให้พระพายและออสตินต่างหันไปมองพระเพลิงพร้อมกัน "มองแบบนี้หมา
หลายเดือนต่อมาพระพายนั่งมองออสตินกำลังพูดคุยกับลูกน้อยในครรภ์ด้วยรอยยิ้ม ขนาดลูกยังไม่ลืมตาออกมาดูโลก ว่าที่คุณพ่อป้ายแดงก็แสดงออกชัดเจนว่าเห่อลูกมากแค่ไหน ในแต่ละวันเมื่อว่างจากงาน เขามักมาพูดคุยและร้องเพลงให้ลูกฟังอยู่เสมอ"เฮียรอเก้าเดือนไม่ไหวแล้ว อยากเจอหน้าเขาเร็วๆ""เก้าเดือนไม่นานเกินรอหรอกค่ะ""มันนานสำหรับเฮีย อยากให้พรุ่งนี้ลูกคลอดเลยด้วยซ้ำ"เธอหลุดยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา ก่อนจะดันศีรษะสามีหนุ่มขึ้นแล้วตวัดเรียวขาลงจากเตียงนอน หยิบยางรัดผมมาเก็บผมที่ยาวรุงรังให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินมานั่งบนตักออสตินพร้อมกับฉกริมฝีปากหนามาจูบอย่างร้อนแรง"อืมม~" เสียงครางดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบา เรียวลิ้นของทั้งคู่ตวัดหยอกล้ออย่างเมามัน จากนั้นจึงถอนจูบออกในเวลาต่อมา ออสตินใช้ปลายจมูกตัวเองถูไปมากับปลายจมูกรั้นของภรรยาสาวด้วยความเอ็นดูและมันเขี้ยว"เฮียเหมือนเสือกำลังอ้อนเมียอยู่เลยนะคะ""มีเมีย ก็ต้องอ้อนเมียสิ" พระพายคลี่ยิ้ม ยกเรียวแขนโอบกอดลำคอแกร่งแล้วใช้ฟันงับแก้มสามีเบาๆ จนเป็นรอยเขี้ยว "กำลังแสดงความรักแบบใหม่กับเฮียอยู่เหรอ?""เฮียชอบหอมแก้มพาย พายเลยอยากทำอย่างอื่นที่แตกต่างจากหอมแก้ม"
สองสัปดาห์ต่อมา"ลูกสาวแม่ สวยที่สุดเลย"เกศินีประคองใบหน้าสวยหวานของลูกสาวคนเล็กพร้อมเอ่ยชมด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ตอนแรกคิดว่าพระเพลิงจะเป็นฝ่ายได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาก่อน สุดท้ายกลับพลิกผันเป็นคนน้องเสียอย่างนั้น ความรู้สึกคนเป็นแม่เมื่อเห็นลูกสาวในชุดเจ้าสาวมันตื้นตันและดีใจอย่างบอกไม่ถูก "แม่จะร้องไห้ทำไมคะ พายแต่งงานนะ ไม่ใช่ติดคุก""แม่ดีใจ ความฝันที่อยากเห็นพระพายสวมชุดเจ้าสาวของแม่ตอนนี้มันเป็นจริงแล้ว" พระพายเช็ดน้ำตาออกจากแก้มมารดา แล้วสวมกอดด้วยความรัก"พายรักแม่นะคะ""แม่ก็รักพายนะ รักที่สุด" เกศินีลูบหลังลูกสาวเบาๆ ก่อนจะผละออกเมื่อประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกโดยเหล่าแก๊งเพื่อนพระพาย "ว้าว! เพื่อนใครเนี่ย ทำไมสวยแบบนี้""วันนี้แกสวยมากเลยนะพระพาย ยังกับเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากเทพนิยายแหนะ""เว่อร์แล้วยัยเนเน่ ไปถ่ายรูปกัน คุณแม่คะ รบกวนเป็นตากล้องจำเป็นให้ชั่วคราวหน่อยนะคะ" พระพายหันไปบอกคนเป็นแม่ เกศินีอมยิ้มพลางส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเดินตามลูกสาวไปยังห้องหนึ่ง ซึ่งเอาไว้ใช้ถ่ายรูปกับเจ้าสาวเนเน่และแก้วตานั่งประกบข้างพระพายบนโซฟา สามสาวโพสต์ท่าถ่ายรูปในสไตล์ตัวเอง โดยมีเกศินีรั
"แน่ใจแล้วเหรอว่าจะลาออก" พระเพลิงเอ่ยถามน้องสาว หลังจากพระพายมาปรึกษาตัวเองเรื่องการลาออกจากมหาวิทยาลัย เขาไม่อยากออกความคิดเห็นมากนัก เพราะนั่นคืออนาคตและความฝันของพระพาย ทำได้เพียงรับฟังแล้วให้คำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ"ตอนแรกคิดว่าจะดรอปไว้ก่อน พอคลอดค่อยกลับไปเรียนใหม่ แต่หลังจากที่พายได้นอนคิดทบทวนมาหลายคืน พายอยากใช้เวลาทั้งหมดอยู่กับลูกและคนที่พายรัก" เธออยากมีเวลาอยู่กับลูกและคนรักให้มากกว่านี้ แอบคิดเสียดายที่ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย แต่นั่นเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้น พอนานไปเธอจะเริ่มชินและทำใจได้เอง"ถ้าพายเลือกแล้ว พี่คงตัดสินใจอะไรแทนไม่ได้ ไม่ว่าพายคิดจะทำอะไร พี่ก็เคารพการตัดสินใจของพายนะ""ขอบคุณนะคะ""เรื่องนี้มีใครรู้แล้วบ้าง?""พายเคยถามแม่ทางอ้อมมาแล้วครั้งนึง แม่บอกว่า แม่ตัดสินใจแทนพายไม่ได้""พี่คิดว่าแม่รู้แต่คงไม่กล้าตัดสินใจแทนพายเหมือนพี่ แล้วออสตินล่ะ รู้เรื่องนี้รึยัง""พายยังไม่ได้บอกเขาค่ะ คิดว่าจะบอกเขาพรุ่งนี้""อืม ถ้าตัดสินใจดีแล้วก็เอาตามนั้น" พระเพลิงพูดด้วยรอยยิ้มพลางยกมือลูบหัวน้องสาวเบาๆ ด้วยความรัก ไม่ว่าพระพายเลือกเดินทางไหน เขาจะคอยซัพพอร์ตแล
พระพายในชุดเกาะอกสีขาวเดินมาหยุดอยู่ลานบนดาดฟ้าของคาสิโน ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบบริเวณ ทุกอย่างถูกตกแต่งราวกับเขาพาเธอมาดินเนอร์บนดาดฟ้าของโรงแรมระดับห้าดาว เธอเดินไปยังโต๊ะอาหาร โดยมีแสงเทียนขนาบข้างทั้งสองฝั่งตลอดทางเดิน กลิ่นของเทียนหอมลอยฟุ้งกระจายเข้ากับบรรยากาศตอนกลางคืนและกลิ่นดอกไม้หอมตลบอลอวล"ชอบไหม" เสียงทุ้มที่ดังขึ้นจากข้างหลัง ทำให้หญิงสาวหมุนตัวกลับมา ก่อนจะระบายรอยยิ้มหวานให้แฟนหนุ่มแล้วเข้าไปหอมแก้มเขาทั้งสองข้างแทนคำขอบคุณ"ชอบสิคะ นึกว่าเฮียจะลืมวันเกิดพายแล้วจริงๆ""วันเกิดของเมีย เฮียไม่มีวันลืมหรอก" เขาพูดพร้อมกับยกมือลูบหัวพระพายด้วยความเอ็นดู "หนูสวยมากรู้ไหม""เฮียเองก็หล่อมากเหมือนกัน" แม้เขาจะสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมลงมาสามเม็ดกับกางเกงสีดำ มองผิวเผินอาจดูธรรมดา แต่ทว่าสำหรับเธอ เขาทั้งดูหล่อและมีเสน่ห์ในเวลาเดียวกัน "หึ" ออสตินส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ จูงมือแฟนสาวไปยังโต๊ะอาหารพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ออกให้ วันนี้คนตรงหน้าเขาสวยจนไม่อาจละสายตาไปมองอย่างอื่นได้ "เฮียสั่งอาหารเองเหรอ?""ใช่ สั่งแต่ของโปรดหนูมา"เธออมยิ้มให้กับความน่ารักและเอาใจใส่ของเขา อาห
หลายวันต่อมาคนตัวเล็กนั่งมองแฟนหนุ่มซึ่งกำลังคุยงานกับแก๊งเพื่อนพลางก้มมองนาฬิกาบนข้อมือตัวเองเป็นระยะ ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นกับอีกยี่สิบห้านาที เขานั่งคุยงานกับเพื่อนมาร่วมสองชั่วโมงเต็ม เธอมองเขาด้วยใบหน้าเง้างอซึ่งเขาเองไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยซ้ำ ทำราวกับเธอไม่ได้อยู่ด้วย วันนี้ทั้งวันเขาเอาแต่เมินเธอ พอเธอเข้าไปกอดหอมก็บอกว่าขอทำงานก่อน จนเริ่มสงสัยว่าเขาเริ่มเบื่อตัวเองแล้วหรือเปล่าอีกอย่างวันนี้คือวันเกิดของเธอ ไม่รู้เขาจำได้หรือเปล่าเพราะไม่ได้ยินเขาพูดถึงเลย พอถามว่าวันนี้วันอะไร เขาก็ตอบกลับมาเสียงเรียบๆ ว่าวันเสาร์ ปากบอกเธอมาก่อนงาน ไหงถึงจำวันเกิดแฟนตัวเองไม่ได้ครืด ครืด~เธอมองเบอร์บนหน้าจอพบว่าเป็นแก้วตาที่โทรมา เธอหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกมาคุยนอกห้องเพราะไม่อยากทำลายสมาธิทุกคน "ว่าไงแก้วตา"(วันนี้วันเกิดแกนะพาย ไม่จัดปาร์ตี้เหรอ?)"ปีนี้คงไม่ได้จัด ขอโทษพวกแกด้วยนะ"(ไม่เป็นไร ฉันกับเนเน่เตรียมของขวัญไว้ให้แกด้วยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกฉันเอาไปให้ที่คอนโด)"ขอบคุณนะ"(ลืมบอกว่าพร้อมก็ฝากของขวัญวันเกิดมาให้แกเหมือนกัน)"ฝากขอบคุณพร้อมด้วยนะ"(สรุปแกกับพี่ออส
ออสตินถูกชัชชัยผลักออกไปนอกบ้าน กระบอกปืนในมือที่กำลังจ่อหน้าชายหนุ่มไม่ได้ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวต่อให้คนตรงหน้าขึ้นนกเรียบร้อยแล้วก็ตาม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกเอาปืนจ่อหน้า ในเมื่อยอมสารภาพผิดไปแล้ว เขาก็ควรก้มหน้ารับกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นต่อไปนี้"ทำพระพายท้องอย่างนั้นเหรอ!""ผมยินดีจะรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ ผมรักพระพาย แล้วผมก็มั่นใจว่าผมสามารถดูแลเธอกับลูกได้ ผมผิดคนเดียว ถ้าคุณพ่อจะลงโทษ ก็มาลงที่ผม""ดี!""คุณพ่อคะ อย่าทำอะไรแฟนพายนะ ถ้าคุณพ่อจะลงโทษ ก็ต้องลงโทษพายด้วย ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะคะ" เธอเดินเข้าไปยืนบังออสตินพร้อมกับอ้าแขนทั้งสองออก คุณพ่อลงโทษออสตินคนเดียวมันยุติธรรมที่ไหน ไม่อยากเชื่อว่าคนใจดีอย่างคุณพ่อ พอเข้าโหมดโหดหวงลูกสาว จะน่ากลัวขนาดนี้"เฮียเป็นคนเริ่ม คนผิดก็คือเฮียไม่ใช่หนู" ออสตินดึงตัวคนรักออกมาให้ไกลจากปลายกระบอกปืน แววตาเธอแสดงออกชัดเจนว่าเป็นห่วงเขา แถมดวงตาคู่สวยยังแดงก่ำคล้ายกับกำลังจะร้องไห้"คุณพ่อลงโทษเฮียคนเดียวมันยุติธรรมที่ไหน ในเมื่อทำ ก็ทำด้วยกัน ไม่รู้แหละ ถ้าออสตินเป็นอะไรขึ้นมา พายจะไม่ให้คุณพ่อเห็นหน้าหลาน" "พายขู่พ่อเหรอ?""
"จริงเหรอวะ ชิชาเนี่ยนะชักปืนจะยิงพระพาย" อังเดรพูดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่แม็กซ์เวลล์เล่า ผู้หญิงอ่อนหวานและใจดีแบบชิชา ไม่คิดว่าภายในใจจะมีความร้ายกาจซ่อนอยู่"อือ กูขับรถมาเห็นตอนชิชาเดินเข้าไปผลักพระพายพอดี ดีนะออสตินมันรับพระพายได้ทัน ไม่อย่างนั้นพวกเราคงไม่ได้เจอหน้าหลาน""คนสวยแต่ทำไมจิตใจไม่สวยเหมือนหน้าตาเลยวะ" มังกรพูดพร้อมส่ายหน้าไปมา ก่อนจะคว้าแก้วไวน์มาจิบอย่างละเมียดละไม พอได้ยินเรื่องแบบนี้แล้ว แอบผิดหวังกับชิชาไม่น้อย ไม่คิดว่าเรื่องที่เคยพูดตอนอยู่โรงพยาบาล ชิชาจะคิดลงมือทำจริง แถมยังกะเอาถึงชีวิตด้วย"ช่างมันเถอะ ขอแค่ต่างคนต่างอยู่ก็พอ" ถ้าชิชายังเข้ามาวุ่นวายกับเขาและพระพายอีก ครั้งหน้าเขาไม่ใจดีเหมือนวันนี้แน่ ครืด ครืด~หญิงสาวล้วงโทรศัพท์เครื่องหรูที่กำลังแผดเสียงร้องในกระเป๋าสะพายออกมา เบอร์บนหน้าจอทำให้เธอปลีกตัวออกมาคุยเงียบๆ คนเดียว "คะแม่"(เย็นนี้ว่างไหม แวะมาทานข้าวที่บ้านด้วยกันนะ ชวนว่าที่ลูกเขยแม่มาด้วยก็ดี)"พายไม่รู้ว่าเขาจะว่างไหม เดี๋ยวถ้ายังไงพายโทรมาบอกอีกครั้งนะคะ" ไม่รู้วันนี้ออสตินจะทำงานถึงกี่โมง เธอให้คำตอบแน่ชัดกับแม่ไม่ได้ (ได้จ้ะ
หลายวันต่อมา"อื้อ~" เสียงในลำคอหญิงสาวดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบาเมื่อถูกใครบางคนรบกวนเวลานอนในช่วงเช้า พอลืมตาขึ้นมาพบว่าเป็นออสตินกำลังนอนคร่อมร่างดูดนมเธอราวกับเด็กน้อยหิวโซ "อะ...ออสติน ทำบ้าอะไรของนาย""รีบกินนมเมียตอนนี้ พอลูกออกมาจะได้ไม่แย่งลูกกิน""ทำไมวันนี้นายตื่นเช้าจัง""ตื่นมาทำออมเล็ตให้เมียกับลูกกิน" เขาพูดพลางจัดแจงเสื้อผ้าให้พระพาย แล้วใช้สายตาจับจ้องใบหน้าสวยหวานของแฟนสาวด้วยความหลงใหล ปฏิเสธไม่ได้เลยเวลาพระพายไม่แต่งหน้าเธอก็ยังดูสวยไร้ที่ติเหมือนเดิม"อะไรของนาย อยู่ดีๆ ก็มามองหน้ากัน""ชอบเวลาเธอตื่นนอน แล้วบนร่างกายสวมใส่เสื้อผ้าของฉัน""แบบนี้เขาเรียกคนหลงเมียรึเปล่า" เธอพลิกตัวนอนตะแคงยกมือยันศีรษะแล้วใช้นิ้วเรียวไต่เล่นบนแผงอกกำยำ ช้อนสายตามองออสตินแล้วเอ่ยถาม"เมียสวยขนาดนี้ ไม่หลงได้ไง""ปากหวานนะช่วงนี้""อย่างอื่นก็หวานนะ อาจจะหวานกว่าปากก็ได้""พูดกับนายทีไรเข้าเรื่องอย่างว่าทุกที" เธอเบือนใบหน้าหนีจากออสติน ก่อนจะลุกขึ้น เอี่ยวตัวกลับไปหยิบยางรัดผมมาเก็บผมให้เรียบร้อย โดยมีออสตินเข้ามาสวมกอดจากข้างหลัง"ทำไมเราสองคนไม่หาชื่อเรียกแทนกันใหม่ ฉันเธอมันดูห่างเห