ในมิติเนี่ยหลิงกำลังปรึกษาหารือเรื่องการเอาคืนตระกูลหนิงให้แก่ครอบครัวสามีกับไป๋หลงอยู่นั้นไป๋หลงได้ถามเนี่ยหลิงว่าเมื่อไหร่จะให้เขากลับไปใช้ร่างมังกรเสียที เขาเป็นมังกรนะแล้วนางให้เขาอยู่ในร่างของเสือมาแสนปีแล้ว“นายท่านเมื่อไหร่ท่านจะให้ข้ากลับร่างเดิมหรือขอรับ”“อะไรของเจ้าไป๋หลงนี่เจ้ามีร่างเดิม
“ได้ๆพี่จะบอกกัวเฟยให้ น้องหญิงไม่ลองไปหาเด็กกำพร้าแถววัดหรืออารามดูก่อนจะได้ไม่ต้องรอทาสจากเมืองหลวง”“เช่นนั้นก็ดีเจ้าค่ะ ท่านพี่พาข้าไปก็แล้วกัน”“ได้เอาไว้จัดการคนงานชุดนี้เรียบร้อยก่อน อีกสองวันค่อยไปก็แล้วกัน”“อีกเรื่องเจ้าค่ะท่านพี่กับท่านพ่อต้องการเอาทรัพย์สมบัติของตระกูลหนิงคืนมาหรือไม่เจ้
จวนตระกูลหนิงแห่งเมืองดอกไม้หอมในค่ำคืนหนึ่งในขณะที่ทุกคนกำลังหลับไหลนกรัตติกาลบินวนเหนือจวนตระกูลหนิงพวกมันกำลังทำงานอย่างขยันขันแข็งโปรยผงพิษคันสิบราตรีจนทั่วจวนและเน้นหนักที่เรือนนอนของหนิงม่านอี้ ส่วนไป๋หลงได้ไปเยือนเรือนของบ้านสามและทำให้สามคนแม่ลูกอยู่ในสภาวะหลับไหล เพราะเขาขี้เกียจพูดหรืออธิบ
“เจ้าไปได้แล้วประเดี๋ยวหมอก็มาถึง เจ้าเป็นแม่ประสาอะไรไม่รู้จักอดทนเสียบ้าง" หนิงซุนเหอไม่ชอบภรรยาของเขาเป็นที่สุดแต่เขาไม่สามารถรับอนุภรรยาหรือมีภรรยารองได้ตามข้อตกลงที่ฮูหยินผู้เฒ่าได้ทำข้อตกลงครั้งแรกตั้งแต่สู่ขอนางเข้ามาแต่งเป็นภรรยาเขาด้วยต้องการอำนาจมาเกื้อหนุนเขาจึงได้ยอมแต่ใช่ว่าเขาจะไม่สา
หลังจากจบมื้ออาหารเช้าทุกคนยังคงนั่งรวมตัวกันที่โต๊ะอาหารหลังจากบ่าวไพร่จัดเก็บทำความสะอาดโต๊ะเรียบร้อยแล้วท่านแม่สามีให้สาวใช้ยกผลไม้ที่จัดใส่จานอย่างสวยงามมาพร้อมน้ำชา หลังจากสาวใช้ออกไปแล้วทุกคนเริ่มพูดคุยซักถามกันทันที“พี่ใหญ่ท่านสบายดีหรือไม่ ที่นี่คือที่ไหนหรือขอรับ” ยังคงเป็นน้องเล็กสุดอย่าง
“น้องๆรีบโตไวๆนะพี่สามรออยู่ล่ะ ถ้าน้องๆออกมาเมื่อไหร่พี่สามจะพาไปล่าสัตว์นะเดี๋ยวพี่สามจะเตรียมของเล่นไว้ให้เยอะๆเลยดีหรือไม่เช่นนั้นแล้วพวกเจ้ารีบๆออกมาเล่นกับพี่สามไวๆนะ”“หลงเอ๋อร์น้องๆของเจ้าพึ่งจะห้าเดือนเองนะเจ้าต้องรอไปก่อนยังไม่ถึงเวลาที่น้องๆของเจ้าจะออกมาข้างนอก”“แต่ท่านแม่ขอรับน้องๆชอบข
ตอนนี้งานในไร่ลงตัวแล้วผลผลิตของไร่ส่งขายตามเมืองต่างๆทั้งในเมืองสายรุ้งและเมืองแสงสุริยาหรือแม้กระทั่งเมืองดอกไม้หอมก็ส่งขายด้วยเช่นกัน ตอนนี้ชื่อเสียงผลผลิตของไร่ตระกูลหนิงแห่งเมืองสายรุ้งมีชื่อเสียงทั้งด้านความสด รสชาติอร่อยเมื่อกินผักผลไม้ของตระกูลหนิงนานวันเข้าคนที่สุขภาพไม่ดีก็ค่อยๆกลับมาแข็งแ
“กลับกันเถอะป่านนี้ท่านแม่คงหิวแย่แล้ว”“อืมกลับกันส่วนเจ้าหมีนั่นให้ต้ามู่บอกให้มันเดินตามมาก็แล้วกัน”ทั้งสองคนกลับมาถึงบ้านก่อนเวลาอาหารค่ำพอดีเนี่ยฟงเอาเห็ดไปให้คนครัวทำอาหาร ส่วนมู่เฟยพาเจ้าหมีไปที่เรือนของชิงหลงทันที เขาเดินมาถึงเรือนของน้องชายเขาถึงกับต้องส่ายหน้ากับสภาพที่เห็น นี่มันเกินไปแล
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก