“ข้าจะทำโรงพักม้าเจ้าค่ะ เพราะที่ตรงนั้นเป็นเส้นทางผ่านไปหลายเมืองและข้าเชื่อว่าอีกไม่นานเมืองสายรุ้งของเราน่าจะเป็นศูนย์กลางทางการค้า เป็นเมืองท่า ที่มีผู้คนมาผลัดเปลี่ยนสินค้าที่นี่ เพราะเรามีท่าเรือที่หมู่บ้านทะเลทอง ข้าเลยจะทำโรงพักม้า ในอนาคตอาจจะทำเหลาอาหารและโรงเตี๊ยมด้วยเจ้าค่ะ”“โอ้ ดียิ่ง
เวลาผ่านไปหลายวัน ท่านลุงเซี่ยให้คนมาบอกกล่าวกับหยางหลงให้เข้าไปรับเงินค่าสมุนไพร ส่วนเนี่ยหลิงเองวุ่นวายอยู่กับการจัดแจงงานในที่ดินผืนใหม่ โดยมีท่านพ่อของนางไปช่วยดูแลด้วย ท่านพ่อสามี ดูแลในส่วนไร่นา ตอนนี้พืชบำรุงดินเติบโตเต็มที่และได้เวลาไถกลบแล้ว ท่านพ่อสามีและท่านลุงฉินคอยดูแลและกำกับคนงานให้ทำ
หลังจากปลูกพืชบำรุงดินและไถกลบไปสองรอบแล้ว นางเริ่มเพาะปลูกทันที โดยนางปลูกทั้งผักและผลไม้ มีแตงโม ผักกาดขาว ผักกวางตุ้ง ไชเท้า ผักโขม แตงกวา และมะเขือเทศ เมื่อสองวันที่แล้วนางไปเจอ องุ่นป่านางขุดกลับมาปลูกทั้งหมดได้ ยี่สิบต้น นอกจากนี้ยังมีกล้วยที่นางขุดกลับมาด้วย งานเพาะปลูกเริ่มขึ้นทุกคนต่างช่วยง
เมื่อถึงคิวของหยางหลง เขาจ่ายค่าผ่านประตูเรียบร้อยคนละหนึ่งตำลึงเงิน เขาขับรถม้าเข้ามาในเมืองเพื่อหาที่พักทันที หลังจากหาที่พักได้แล้วทุกคนสั่งอาหารมากินบนห้อง หยางหลงลงไปให้น้ำและอาหารแก่ม้าทั้งสองตัว เนื่องด้วยเสี่ยวเออร์ของโรงเตี๊ยมไม่กล้าเข้าใกล้ม้าทั้งสองตัว และตัวมันเองก็ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เช
เช้าวันรุ่งขึ้นเนี่ยหลิงปลุกลูกๆให้ตื่นล้างหน้าบ้วนปากหยางหลงลงไปสั่งอาหารกับทางโรงเตี๊ยมรอ เมื่อแม่ลูกแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ลงไปสมทบกับหยางหลงที่โต๊ะอาหารทันที หลังจบมื้ออาหารเช้าที่ไม่ค่อยจะอร่อยในความคิดของมู่เฟยแต่เขาก็ลงมือกินอย่างรวดเร็วโดยไม่แม้แต่จะปริปากบ่น หยางหลงเรียกเสี่ยวเออร์มาเก็บเงิ
"ขอรับ ได้ขอรับ นายท่านรอสักครู่ เวลาผ่านไปไม่นานขณะที่ทั้งครอบครัวกำลังทานอาหารกันอย่างมีความสุข ด้านนอกห้องมีเสียงดังเอะอะเกิดขึ้น“ข้าต้องการห้องส่วนตัวห้องนี้”“ขออภัยด้วยขอรับ ห้องนี้มีลูกค้ากำลังทานอาหารอยู่เป็นอีกห้องได้หรือไม่ขอรับ”“ไม่ได้ข้าต้องการห้องนี้ เจ้าไปไล่คนพวกนั้นที่อยู่ในห้องออก
หนิงม่านอี้กลับมาถึงบ้านก็อาละวาดทำลายข้าวของ เสียงกรีดร้องของนางทำให้บ่าวไพร่ต้องหลบไปให้ห่างเพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นที่รองรับอารมณ์ของนาง เสียงดังเอะอะโครมครามดังออกไปจนถึงเรือนฮูหยินผู้เฒ่าจางเหลียนฮวา นางจึงได้ถามบ่าวไพร่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมหลานสาวของนางถึงได้อาละวาดเช่นนี้“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมม
“เช่นนั้นก็ปล่อยไว้ไม่ได้แล้วนะอาเหอ”“ขอรับ คงต้องรีบลงมือ ข้าจะไปจ้างวานคนที่หอขายข่าวให้สืบหาที่อยู่ของพวกมัน”“เจ้ารีบลงมือให้เร็วที่สุด วันนี้เกิดเรื่องที่เหลาอาหาร ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนได้ยินที่นังผู้หญิงบัดซบนั่นพูด ข้ากลัวว่าจะมีข่าวลือซุบซิบนินทากัน มันจะไม่เป็นผลดี”“ข้าทราบขอรับท่านแม่ ถ้าทร
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก