Share

บทที่ 16

last update Last Updated: 2025-04-07 20:12:39
หลังจากที่ทั้งสามคน รีบลงจากเขาด้วยความเร่งรีบ ประหนึ่งมีสัตว์ร้ายไล่ตามมา พอลงมาถึงเชิงเขาจึงได้นั่งพักอีกรอบ

“โอย ขาข้าล้าไปหมด ป่าชั้นกลางน่ากลัวจริงๆ ข้ากลัวสัตว์วิญญาณจะได้กลิ่นเลือดแล้วออกมาจะแย่” หานตงพูดออกมา พร้อมๆกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นทันที

“เจ้า ข้าตกใจยิ่งกว่าเจ้าอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 17

    “สวัสดีท่านผู้ดูแลร้านขอรับ”“สวัสดี วันนี้ เจ้าได้อะไรมารึ”“สิ่งนี้ขอรับ” หยางหลงหยิบเอาปักษาเหมันต์ขึ้นมาวางบนโต๊ะ ผู้ดูแลถึงกับปากคอสั่น ชี้ไม้ชี้มือ ปากอ้าๆหุบๆ หาเสียงไม่เจอเป็นนานสองนาน ก่อนที่ชายชราที่เดินเข้ามากับผู้ดูแลร้านจะเอ่ยออกมาด้วยเสียงอันดัง“ปักษาเหมันต์!!!!! นี่ข้าไม่ได้ตาฝาดหรือ

    Last Updated : 2025-04-07
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 18

    หยางหลงกลับมาถึงบ้านก่อนเวลาอาหารเย็นเล็กน้อย หานตงรับหน้าที่นำวัวไปเข้าคอก หาน้ำและอาหารให้วัวเสร็จแล้วถึงได้เดินเข้าบ้านไปอาบน้ำ วันนี้เขาเหนื่อยมากจริงๆ พอฤดูหนาวผ่านไป ที่บ้านเขาก็จะสร้างบ้านใหม่ ตงหมิง ยิ้มแย้มด้วยความสุขใจ เดินยิ้มประหนึ่งคนบ้า หมิงเทียนที่กลับจากอาบน้ำเดินมาเจอผู้เป็นพี่ชาย ท

    Last Updated : 2025-04-07
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 19

    “กินเนื้อจ๊ะ แต่ตัวเล็กแค่นี้ คงยังไม่หย่านมแน่ๆ คงต้องหานมวัวมาให้กิน ไม่รู้หมู่บ้านข้างหน้าจะมีหรือไม่ ท่านพี่ถ้าถึงหมู่บ้านข้างหน้า ช่วยหาซื้อนมมาให้เจ้าสามตัวนี้ด้วยนะเจ้าคะ ถือโอกาสพักเกวียน หาอะไรกินด้วย ลูกๆคงจะหิวแล้ว”“ได้น้องหญิง”“ลูกๆ ตั้งชื่อให้ ทั้งสามตัวหรือยัง”“ตั้งแล้วขอรับ”“ต้าเฮ

    Last Updated : 2025-04-07
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 20

    สองสามีภรรยาช่วยกันทำอาหาร เนี่ยหลิงนำของที่เอามาเติมข้าวสารใส่ไหจนเต็มเครื่องปรุงเครื่องเทศต่างๆ เมื่อจัดการเรียบร้อยแล้ว รอแค่ท่านพ่อกับน้องชายกลับมา ตาเฒ่าหวังชิงเล่ยกับลูกชายหวังเจ๋อลู่ ทั้งสองคนเดินหาผักป่าได้มาพอสมควรจึงชวนกันกลับบ้าน“เจ๋อลู่ พ่อว่าเรากลับกันเถอะวันนี้คงไม่มีอะไรให้เราได้เก็บ

    Last Updated : 2025-04-07
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 21

    “เอาล่ะ พอได้ แล้วทั้งคู่เลย ท่านพี่ ท่านก็รู้ว่า ลู่เจ๋อแค่หยอกเย้า ท่านจะโมโหไปทำไม กินข้าวกันเถอะหลานๆหิวแล้ว”“ก็ได้ กินข้าวก็ได้ ข้าเห็นแก่ที่หลานข้าหิวข้าวหรอกนะ มิเช่นนั้นเจ้าอย่าหวังว่าจะรอด”ผ่านไปกี่ปีๆ ท่านพ่อยังเป็นเช่นนี้เสมอ ไม่ว่าอะไร ลูกสาวคือทุกสิ่ง เมื่อทุกคนกินข้าว อิ่มหนำสำราญแล้

    Last Updated : 2025-04-07
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 22

    เช้าวันใหม่ อากาศแจ่มใสทุกคนตื่นขึ้นมาล้างหน้าล้างตา กินอาหารเช้าที่เนี่ยหลิงลุกขึ้นมาทำแต่เช้ามืด ทุกคนมีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส โดยเฉพาะเฒ่าหวังที่พาหลานชายเดินไปอวดในหมู่บ้านมา หน้าบานยิ่งกว่าฝาหม้อ เมื่อมีคนชมว่าหลานชาย มารยาทดีรู้ความ ทำให้เฒ่าหวังเดินยืดเชิดหน้าด้วยความภาคภูมิใจ แน่ละสินี่เป็นลูก

    Last Updated : 2025-04-07
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 23

    เกวียนลาสองคัน วิ่งตามกันเข้ามาในหมู่บ้าน ตกเป็นเป้าสายตาชาวบ้านไม่น้อย และตามมาด้วยเสียงซุบซิบ ครอบครัวหวังไม่ได้สนใจ เสียงนกเสียงกาเหล่านั้น ชาวบ้านต่างพูดคุยกัน บ้างก็อิจฉา บ้างก็ยินดีกับตาเฒ่าหวัง“เฒ่าหวัง ซื้อเกวียนลาแถมยังซื้อของมาเต็มเกวียนอีก เจ้าว่าเฒ่าหวังไปร่ำรวยอะไรมา” ชาวบ้านหนึ่ง“เมื

    Last Updated : 2025-04-07
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 24

    เช้าวันใหม่ เนี่ยหลิงตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืด ช่วยท่านแม่เข้าครัวทำอาหาร เช้านี้ทำโจ๊กธัญพืช มีปลาแห้งทอด เนื้อแห้งทอด ผัดผักที่เก็บจากสวนหลังบ้าน ทุกคนรวมตัวกันที่ห้องโถง เมื่อยกสำรับมาเรียบร้อยแล้วก็ลงมือกินทันที ท่านพ่อก็เริ่มจะอวยลูกสาวอีกแล้ว“ลูกพ่อ เนื้อแห้งนี่ รสดีมาก พ่อชอบ ปลาแห้งนี่ก็ไม่ม

    Last Updated : 2025-04-07

Latest chapter

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 161

    “ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 160

    “อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 159

    นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 158

    เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 157

    วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 156

    พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 155

    เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 154

    “เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 153

    “พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status