วันเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วยิ่งนักนับตั้งแต่เนี่ยหลิงมาอยู่ที่นี่เป็นเวลาสิบเอ็ดปี ตอนนี้หนิงเนี่ยฟงคุณชายใหญ่อายุสิบหก คุณชายรองหนิงมู่เฟยอายุสิบห้า คุณชายสามหนิงชิงหลงอายุสิบสี่ ส่วนแฝดสามนั้นอายุเก้าขวบเนี่ยหลิงในวัยสามสิบเป็นแม่ลูกหกที่ยังคงความงามปานล่มเมืองส่วนหยางหลงนั้นหน้าตาก็ยังคงเป็นปัญหาและ
ต้นเดือนหน้าหอสุราพร้อมเปิดทำการ ตอนนี้ทุกคนจึงมีเวลาว่างได้พักผ่อนตามอัธยาศัย เนี่ยฟงฝึกซ้อมพร้อมกับองครักษ์เงา มู่เฟยขอเข้าไปฝึกในมิติของท่านแม่ ส่วนชิงหลงนำขบวนน้องๆติดตามท่านแม่และท่านพ่อเข้าป่า โดยมีต้าไป๋ จินเช่อ เฮยเช่อ ร่วมเดินทางด้วย ส่วนน้องสี่นั้นนางเลือกหงส์เพลิงเป็นสัตว์ในพันธสัญญาวันน
สามคนพี่น้องหลังจากออกมาจากถ้ำและถ้ำได้อันตธานหายไป ชิงหลงพาน้องๆกลับออกมาหาท่านพ่อกับท่านแม่ที่จุดนัดพบทันที ส่วนหยางหลงนั้นพาบุตรสาวเดินสำรวจป่าพร้อมกับสอนบุตรสาวทำกับดักสัตว์ไปด้วย ฝั่งเนี่ยหลิงยังคงมองหาสมบัติที่อาจจะซุกซ่อนอยู่ก็เป็นได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่สามารถกินได้และนำไปใช้ประโยชน์ได้นั้นถือ
“อืม จัดการตามสมควรอย่าให้มีอะไรตกหล่นล่ะ คืนนี้พี่ใหญ่จะย้ายหน่วยหาข่าวและหน่วยองครักษ์เงาเข้าไปอยู่ที่หอสุราบางส่วน”“ขอรับแล้วเจ้าพวกนี้ล่ะขอรับ” ต้าเลี่ยงหมายถึงบรรดาสัตว์“พวกนี้ก็อยู่ที่นี่ตามปกติ จะมีแต่พวกนกรัตติกาลและเหยี่ยวทมิฬเท่านั้นที่จะย้ายไปประจำการที่หอสุรา”“ทราบแล้วขอรับ คุณชายจะอา
เวลาผ่านไปนับเดือนจากวันที่เปิดหอสุราและเบื้องหลังนั้นคือหอขายข่าวบริหารงานโดยชิงหลงขึ้นเป็นนายใหญ่ของหอสุรา วันนี้หนิงมู่เฟยจะเดินทางเข้าเมืองหลวงเพื่อตรวจร้านแพรพรรณของท่านแม่และนำม้าไปส่งให้ท่านน้าที่เมืองหลวงด้วย มู่เฟยเดินทางพร้อมผู้ติดตามห้าคน ท่านแม่นำม้าเพลิงวายุออกมาให้ทั้งหมดแปดตัวโดยที่ม
หลังจากวันเปิดหอสุราเป็นต้นมาคนงานในไร่ตระกูลหนิงค่อนข้างแปลกใจไม่น้อยที่เห็นคุณชายใหญ่สวมหน้ากากตลอดเวลา ท่ามกลางสายตาสงสัยของคนงานเนี่ยฟงหาได้ใส่ใจไม่เขาเดินตรวจงานในไร่จนครบทุกจุดและจัดการงานแทนบิดาทุกอย่าง เขามีความรู้สึกว่าบิดาของเขาอยากจะยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้เขาเสียตั้งแต่ตอนนี้ท่านพ่อที่เอ
“ท่านพ่อ ท่านพ่อขอรับ รีบๆซื้อของไปฝากท่านแม่เร็วๆเข้า ข้าอยากกลับบ้านแล้ว ข้าคิดถึงท่านแม่” ไท่ซานเนี่ยฟงถึงกับหน้าเหวอเมื่อจู่ๆน้องชายก็มาเรียกเขาว่าท่านพ่อ ส่วนผู้ติดตามกลั้นขำจนไหล่สั่นไปหมด คุณชายห้าและคุณชายหก ต้องได้รับมอบหมายภารกิจมาจากคุณหนูสี่แน่ๆ และเรื่องความหวงท่านพ่อและพี่ชายนั้นไม่เก
ณ ค่ายทหารสังกัดแม่ทัพกัวเหล่ยแม่ทัพใหญ่บูรพา ตอนนี้หวังลู่เจ๋อและฉินอู๋หมิงสองเพื่อนรักกำลังเตรียมตัวกลับไปเยี่ยมบ้านที่หมู่บ้านป่าหมอกเมืองสายรุ้งโดยมีรองแม่ทัพเมิ่งหนานติดตามไปด้วยเพราะเขาอยากไปให้เห็นกับตาว่าตระกูลหนิงนั้นแท้จริงแล้วเป็นเช่นไรดูจากที่ของที่ส่งมาช่วยเหลือกองทัพหรือแม้กระทั่งอาหาร
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก