เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1045 ในโลกนี้มีเซียนมาจากไหน
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1046 ถากถางโต้กลับ
อินชิงเสวียนกลับมาที่บ้านหินแล้ว ศิษย์สองคนและฉางเฮิ่นเทียนยังคงนอนเรี่ยราดอยู่ตรงประตูทันใดนั้นลิ่นเซียวก็ถามขึ้นว่า “ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เสี่ยวเฟิ่งเอ๋อร์จริงๆ หรือ”อินชิงเสวียนกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ไม่ใช่จริงๆ นางเป็นหญิงชราในวัยหกสิบเศษ นางอาจเป็นปีศาจร้ายในอดีต จึงถูกกักขังอยู่ที่นั่น เราทุกคนเป็นอาคันตุกะแขกของตำหนักเทพ ฉะนั้นอย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวดีกว่า”ตอนนี้ลิ่นเซียววิปลาสไปแล้ว แม้ว่านางจะบอกความจริงกับเขา แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจ บางที่อาจทำให้เกิดเรื่องราวลุกลามใหญ่โตก็ได้ตอนนี้อินชิงเสวียนแค่ต้องการให้เขาออกไปโดยเร็วที่สุด อย่าตกน้ำโคลนเพราะตัวนางเอง ถ้านางไม่กังวลว่านางจะไม่สามารถไปถึงหน้าผาเฟิงเริ่นได้เอง นางคงไม่รบกวนลิ่นเซียวแน่ลิ่นเซียวพยักหน้า“อาจเป็นอย่างที่เจ้าพูด แต่ทำไมจู่ๆ เสาเหล่านั้นถึงหายไปล่ะ”อินชิงเสวียนพูดด้วยท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ “ข้าก็ไม่รู้ บางทีเราอาจเห็นเป็นภาพหลอน สิ่งที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะหายไปได้อย่างไร”“ภาพหลอน?”ลิ่นเซียวพึมพำอะไรบางอย่าง จากนั้นยืนครุ่นคิดอยู่ที่นั่นขณะที่อินชิงเสวียนกำลังจะหาข้ออ้างให้เขากลับไป ผู้อาวุโสหันก็เดินขึ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1047 ไม่กล้ายอมรับว่ารู้จัก
แม้ว่าในมิติจะไม่มีดวงอาทิตย์ แต่ก็ยังมีแสงอ่อนโยน ไม่สว่างจ้าไม่มืด อบอุ่นแต่ไม่แสบตาเสี่ยวหนานเฟิงบิดร่างเล็กป้อมเบาๆ กำลังนอนหลับสบายบนเตียงหลังใหญ่ ยกมือน้อยขึ้นหนุนใต้ใบหน้า ท่าทางเหมือนผู้ใหญ่ในร่างเด็กไม่ไกลออกไป ขอบ่อน้ำพุวิญญาณ มีเสาเหล็กแปดต้นตั้งตระหง่านในทิศต่างๆ และโซ่เหล็กที่หนาเท่ากับแขนยังคงล็อกอยู่บนข้อมือของเหมยชิงเกอส่วนเหมยชิงเกอนอนอยู่ข้างๆ บ่อน้ำพุวิญญาณ เส้นผมดำยาวถึงข้อเท้าห้อยปกคลุมร่าง มองเห็นผิวขาวท่อนขาที่เปลือยเปล่าอยู่รางๆอินชิงเสวียนหายใจเข้าลึกๆ เดินไปหาเหมยชิงเกออย่างรวดเร็ว กดนิ้วที่คอของนางโชคดีที่ชีพจรยังคงเต้นอยู่ แม้จะอ่อนแรง แต่คนก็ยังมีชีวิตอยู่อินชิงเสวียนระดมกำลังภายในทั้งหมดทันที และยังแลกพลังมิติด้วย นางหยิบขวานเหล็กขึ้นมา แล้วฟาดโซ่เหล็กด้วยกำลังทั้งหมดของนางเสียงดังปังๆ เสียงโซ่หักหลายครั้ง จากนั้นใช้ความคิดขยับเสาและโซ่ออกไป แล้วหยิบเสื้อผ้าชุดหนึ่งออกมาสวมให้เหมยชิงเกอหลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว อินชิงเสวียนก็กลับไปที่เตียง เห็นเสี่ยวหนานเฟิงยังคงหลับอยู่ นางก็โล่งใจทันทีนางกลับไปที่น้ำพุวิญญาณ เติมน้ำพุวิญญาณลงในถ้วย แล้วให
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1048 เรียกข้าว่าเหมยเหนียง
อินชิงเสวียนลูบหลังของนางเบาๆ “ผู้อาวุโสไม่ต้องกังวล นี่คือที่พักส่วนตัวของข้า คนภายนอกเข้ามาได้ยาก”เหมยชิงเกอมองไปรอบๆ แล้วมองไปที่อินชิงเสวียน“หรือว่าเจ้าก็เป็นคนที่มาจากตำหนักเทพเช่นกัน”ท่าเคลื่อนไหวเมื่อครู่ ต้องไม่ผิดแน่อินชิงเสวียนส่ายศีรษะ“ไม่ใช่ จะพูดให้ถูกคือ ข้าถูกบังคับให้เข้ามาในตำหนักเทพ”ทันใดนั้นดวงตาของเหมยชิงเกอก็ตื่นตระหนกอีกครั้ง“แล้ว...เจ้าช่วยข้าไว้ได้อย่างไร พวกเขาจะตามมาจนเจอที่นี่หรือเปล่า”เมื่อมองดูท่าทางที่หดเกร็งของนาง อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทุกข์ใจจากคำพูดของเฟิงเอ้อร์เหนียง เห็นได้ไม่ยากเลยว่า นางเคารพศิษย์พี่คนนี้มาโดยตลอด หากนางเห็นเหมยชิงเกอเป็นแบบนี้ นางจะต้องเสียใจอย่างยิ่งอย่างแน่นอนนางแสร้งทำเป็นผ่อนคลายและพูดว่า “ข้ารู้จักอาคันตุกะคนหนึ่งจากตำหนักเทพ บังเอิญเห็นผู้อาวุโสถูกล่ามไว้ที่ผาเฟิงเริ่น จึงไปพาผู้อาวุโสออกไป ที่นี่เป็นมิติอิสระ เป็นมิติที่อยู่บนตัวข้าเพียงคนเดียว ผู้อาวุโสไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะตามมา”ขณะที่อินชิงเสวียนพูด นางก็เปิดข้าวหม้อร้อนที่วางอยู่ข้างน้ำพุวิญญาณ และทำอาหารง่ายๆ ให้กับเหมยชิงเกอ“ในเมื่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1049 หรือว่านางถูกรางวัลใหญ่
ปกติเหมยชิงเกอได้กินแต่หารจืดชืดเย็นๆ สำหรับนางแล้ว อาหารสำเร็จรูปอย่างข้าวที่อุ่นเองนั้นอร่อยกว่าอาหารเลิศรสในพระราชวังอย่างเห็นได้ชัดนางกินอย่างตะกละตะกลาม ในเวลาเดียวกันก็กินอย่างละเอียดพิถีพิถัน ไม่ให้เหลือข้าวแม้แต่เมล็ดเดียวเมื่อมองดูมือที่สั่นเทา อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแสบจมูก นางถามอย่างอ่อนโยน “กินอิ่มหรือไม่ ข้ายังมีอีก”เหมยชิงเกอรู้สึกกระดากอาย นางก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “ขอบคุณมาก อิ่มแล้ว”เมื่อมองดูร่างผอมเพรียวของนาง อินชิงเสวียนก็รู้ว่านางคงอดอาหารมานานแล้ว ผาเฟิงเริ่นหนาวบาดกระดูกทั้งเย็นทั้งชื้น แม้แต่ลิ่นเซียวที่ปีนขึ้นไปยังลำบาก เหล่าศิษย์จะส่งอาหารให้นางตรงเวลาได้อย่างไรแต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ไม่ควรกินอิ่มจนเกินไป ใช้น้ำพุวิญญาณเสริมความแข็งแรงก่อนดีกว่า“ผู้อาวุโส ท่านยังยืนขึ้นได้หรือไม่”อินชิงเสวียนเก็บกล่องอาหารกลางวันออกไป หมอบตัวอยู่ข้างหน้าเหมยชิงเกอเหมยชิงเกอพยักหน้า“ได้”นางวางมือลงบนพื้น พยายามลุกขึ้นยืน แต่นางคุกเข่านานเกินไป จึงชาจนไม่รู้สึกอะไรเลย ทันทีที่ลุกขึ้นก็ล้มลงกับพื้นอินชิงเสวียนหูตาไวรีบปราดเข้ามาประคองนางทันที “
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1050 ลงมือ
อินชิงเสวียนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้แม้ว่าจะมียอดฝีมือด้านศาสตร์การแพทย์ในตำหนักเทพหลายคน แต่ก็ไม่มีใครเชื่อถือได้ จึงทำได้แค่รอจนกว่าจะลงจากภูเขาเท่านั้นเพื่อระงับความคิดที่วุ่นวาย อินชิงเสวียนปรุงโจ๊กให้กับเสี่ยวหนานเฟิงอย่างระมัดระวัง หลังจากที่เจ้าเด็กอ้วนกินข้าวเช้าเสร็จ นี่ก็เกือบจะได้เวลาแล้วอินชิงเสวียนเปลี่ยนชุดสะอาดให้ลูกชาย แล้วไปหาเหมยชิงเกอนางนั่งในอ่างอาบน้ำโดยที่หลับตาสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ ริ้วรอยบนใบหน้าน้อยกว่าครั้งแรกที่พบกันมากอย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ตื่นมาเร็วๆ นี้ แต่ตัวเองไม่สามารถอยู่ที่นี่เป็นเวลานานได้ นางจึงไปที่ร้านคะแนนคะแนนสะสม แลกชุดฝากไว้กับเสี่ยวหนานเฟิง“ถ้าเหนียงเหนียงคนนั้นอาบน้ำเสร็จแล้ว เสื้อผ้าเปียกน้ำ คงจะไม่สบายตัวมาก ถ้านางตื่นขึ้น เจ้าช่วยมอบเสื้อผ้าชุดนี้ให้นางด้วยนะ”เสี่ยวหนานเฟิงพยักหน้าอย่างจริงจัง“เด็จแม่ไม่ต้องห่วง ลูกจะดูแลเหมยเหนียงเหนียงอย่างดีอย่างแน่นอน”เมื่อมองดูใบหน้าที่จริงจังของลูกชาย อินชิงเสวียนก็ยิ้มและลูบหัวเล็กๆ ของเขา“ลูกแม่เก่งขนาดนี้ แม่ต้องวางใจอยู่แล้ว เพื่อไม่ให้คนร้ายสงสัย แม่จะออกไปก่อน ให้เห
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1051 ซูเอ๋อร์
ธิดาเทพแห่งตำหนักเทพ!นางสวมชุดสีขาวโพลนทั้งตัว ซึ่งเป็นที่จดจำได้ง่ายมากอินชิงเสวียนสนใจสตรีผู้นี้มาก ในบรรดาศิษย์ที่บ้าคลั่งเกือบทั้งหมดนี้ การดำรงอยู่ของนาง ทำให้คนรู้สึกสดชื่นไร้มลทิน “แม่นาง”อินชิงเสวียนลดเสียงลง เรียกนางเบาๆ สตรีในชุดขาวยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ราวกับไม่ได้ยินเสียงใดรองเท้าของนางเปียกจากธารน้ำ ชายเสื้อก็เปียกเช่นกัน แต่ดูเหมือนไม่รับรู้ เสมือนยืนอยู่ตรงนั้นชั่วนิจนิรันดร์ “แม่นาง?”อินชิงเสวียนเดินเข้าไปหานาง แพขนตายาวปรากฏสู่คลองจักษุทันทีธิดาเทพในชุดขาวผู้นี้ กลับทำเหมือนไม่ได้ยิน สายตามองตรงไปยังเขาสูงที่อยู่ไกลออกไป“ที่นั่นมีอะไรงั้นหรือ”อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้นมองตาม ยอดเขาเขียวขจี หมอกหนาทึบ ทิวทัศน์ดูดีทีเดียว แต่ไม่มีอะไรพิเศษเมื่อเห็นว่าสตรีผู้นั้นยังคงไม่ปริปาก อินชิงเสวียนจึงเดินไปที่ฝั่งตรงข้ามของนางภายใต้ผ้าคลุมหน้าสีขาว เผยให้เห็นลูกตาดำตัดกับตาขาวชัดเจนคู่หนึ่ง ดวงตานั้นสุกใสราวกับน้ำพุ ใสสะอาดยิ่งกว่าลำธารที่ไหลผ่านเท้าของนางแต่ดวงตาคู่นั้นกลับเหมือนมองไม่เห็นคน แม้ว่าอินชิงเสวียนจะยืนอยู่เบื้องหน้าของนาง แต่นางก็ยังคงรักษ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1052 ผู้ใหญ่ในร่างเด็ก
สีหน้าของผู้อาวุโสหันเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงมืดมน “คนพวกนี้เคลื่อนไหวเร็วดีนี่ สั่งการลงไป ให้ทุกคนไปต้านรับศัตรูที่ประตูทางใต้โดยด่วน”ยังพูดไม่ทันขาดคำ เขาก็จากไปแล้วอินชิงเสวียนก็ค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน ค่ายกลแนวป้องกันเขาเร้นลับเพียงนี้ ไม่นึกว่าจะถูกทำลายง่ายดายขนาดนี้ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเย่จั้นอาจอยู่ในหมู่พวกเขา จึงแลกความเร็วของมิติ และพุ่งทะยานไปทางทิศใต้...ส่วนสถานการณ์ในมิติ เหมยชิงเกอตื่นขึ้นมาแล้วพอลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกว่าร่างกายฟื้นตัวขึ้นมาก“เหมยเหนียงเหนียง ท่านตื่นแล้วหรือ”มีเสียงเด็กดังมาจากข้างๆ พอเหมยชิงเกอหันกลับมา ทันใดนั้นก็เห็นเด็กชายผิวขาวจ้ำม่ำยืนอยู่ข้างอ่างอาบน้ำเขาวางเท้าเล็กๆ บนเบาะรอง มือน้อยทั้งสองข้างจับขอบอ่างไว้แน่น ดวงตากลมโตสีดำเบิกกว้าง กำลังมองมาที่นาง“อื้ม แล้วแม่เจ้าล่ะ?”เหมยชิงเกอยืนขึ้นจากอ่าง ร่างทั้งร่างดูอรชร เสี่ยวหนานเฟิงรักสะอาด เขากลัวว่าน้ำบนเสื้อผ้าของเหมยชิงเกอจะกระเด็นใส่ตัวเอง จึงรีบถอยหลังไปหลายก้าวทันที“เด็จแม่ไปแล้ว นี่คือเสื้อผ้าที่นางเตรียมไว้ให้เหมยเหนียงเหนียง”เหมยชิงเกอรับไว้ด้วยความซาบ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1053 เสียดาย
“เหมยเหนียงเหนียง ท่านร้องไห้ทำไม ข้าทำให้ท่านโกรธหรือเปล่า”เสี่ยวหนานเฟิงกะพริบตาคู่โตสีดำขลับ มองดูเหมยชิงเกอด้วยสีหน้างุนงงเหมยชิงเกอรีบยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตา“จะเป็นไปได้อย่างไร จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีขนาดนี้ เหมยเหนียงเหนียงต้องชอบเจ้าอยู่แล้ว เป็นเพราะเหนียงเหนียงสุขภาพดีขึ้น ในใจมีความสุขมาก”จู่ๆ เสี่ยวหนานเฟิงก็แสดงท่าทีเข้าใจ ยกมือเล็กๆ ขึ้นแล้วพูดว่า “ข้ารู้แล้ว เหนียงเหนียงร้องไห้ด้วยความดีใจ!”เหมยชิงเกอมองไปที่เสี่ยวหนานเฟิงด้วยความประหลาดใจ“เรื่องนี้แม่ของเจ้าก็สอนเจ้าหรือ”เสี่ยวหนานเฟิงพยักหน้า พูดด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “เด็จแม่รู้เรื่องตั้งหลายอย่าง รอให้เด็จแม่ว่างก่อน ค่อยให้นางสอนเหมยเหนียงเหนียงนะ”เหมยชิงเกอสูดจมูกพูดว่า “ได้จ้ะ เหมยเหนียงเหนียงจะต้องตั้งใจเรียนอย่างแน่นอน”“อื้ม งั้นท่านก็กินสาลี่นี้ก่อน พวกเรายังมีผลไม้อร่อยๆ อีกเยอะเลย”เสี่ยวหนานเฟิงวาดมือเล็กๆ ออกมา ทำท่าทางจริงจังเหมยชิงเกอหยิบสาลี่ขึ้นมากัดอีกครั้ง มันหอมหวานมากจริงๆขณะที่ก้มศีรษะลง ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นหน้าจอขนาดใหญ่แสดงอยู่หน้าเตียง บนหน้าจอมีผู้หญิงคนหนึ่งสวมกระโปรงคาดอกสี
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1454 คนสวย คุณเป็นใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1453 หนุ่มรูปงามน่าทึ่ง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1452 งานที่มีรายได้สูง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1451 เขาคือใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1450 ผู้มาเยือนจากต้าโจว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1449 เขาอยู่ไหน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1448 เจ้ายังอยากหนีอยู่หรือเปล่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1447 ภาพทำนายแปลกๆ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1446 ภาพในห้วงทะเลแห่งจิต
