LOGINShare
บทที่ 21 ขัดขวางราชโองการ
Last Updated:
2025-04-22 14:26:52
Related chapters
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 22 ล่องเรือ
หลังจากนั้นเพียงสามวัน แม่ทัพใหญ่ไป๋ก็ถูกฝ่าบาทเรียกตัวเข้าวังอีกครา ครานี้สร้างความแปลกใจให้แก่เขาไม่น้อย เดิมทีคิดจะเอ่ยปากเรื่องขอลาออกจากราชการเพราะต้องการปกป้องบุตรสาวของตนเอาไว้ แต่ทว่าฮ่องเต้จางเหลียนไห่กลับเอ่ยเพียงว่า ตนใจร้อนเกินไป ฟ่านเหลียนนั้นแต่ไหนแต่ไรก็ได้ยินว่าเป็นคุณชายเสเพล ไม่เอาการเอางาน ไป๋เหมยเหม่ยแต่งเข้าไปย่อมต้องทุกข์ใจไม่น้อย จึงไม่อาจตัดใจให้นางแต่งเข้าตระกูลฟ่านได้ เพราะเกรงว่าจะผิดต่อเขา แม่ทัพใหญ่ไป๋ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด ทั้งที่ในใจค่อนข้างสงสัยอยู่ไม่น้อย เพราะเหตุใดกันฮ่องเต้จึงทรงเปลี่ยนพระทัยรวดเร็วเช่นนี้แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องดีด้านฟ่านกุ้ยเฟยที่รู้ว่าแผนการของตนไม่สำเร็จก็โมโหพาลไปลงไม้ลงมือกับนางกำนัลในตำหนัก ก่อนจะครุ่นคิดในใจได้ยินว่าไม่กี่วันก่อน จวิ้นอ๋องมาขอเข้าเฝ้าฝ่าบาท หลังจากที่เขากลับไปแล้วฝ่าบาทก็เปลี่ยนใจไม่ยอมรับข้อเสนอของนาง นางเองก็รบเร้าฝ่าบาทไม่ได้ เพราะหากฝ่าบาททรงกริ้วแผนการของนางย่อมไม่อาจลุล่วงไปได้ หรืออาจจะถึงขั้นล้มเหลวเลยก็เป็นได้เสนาบดีฟ่านฉีก็รู้สึกหัวเสียไม่น้อย ในเมื่อแผนนี้ไม่ได้ผลก็คือต้องใช้แผนเดิม
Last Updated : 2025-04-22สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 23 ความรู้สึกที่แน่วแน่
“องค์หญิง!!!”ไป๋เหมยเหม่ยว่ายน้ำเข้าไปหาจางหนิงหนิงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะประคองนางเอาไว้และพาว่ายกลับมาที่ฝั่ง แต่กระแสน้ำค่อนข้างไม่เป็นใจ โชคดีที่จางเหยียนเหว่ยเข้ามาสมทบช่วยนางอีกแรง จึงสามารถพาจางหนิงหนิงเข้าฝั่งได้อย่างปลอดภัย“แคกแคก”จางหนิงหนิงไอออกมาอย่างสุดแรง เมื่อครู่นางคิดว่าตนเองจะตายไปแล้วเสียอีก “องค์หญิง ไม่เป็นอันใดนะเพคะ”ไป๋เหมยเหม่ยเอ่ยถามจางหนิงหนิงด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย ทั้งที่ตนเองยามนี้ก็ร่างกายเปียกชุ่มไปหมดแล้ว ฮ่องเต้จางเหลียนไห่สั่งให้จอดเรือทันที แล้วจึงรับสั่งให้เหล่านางกำนัลรีบวิ่งเข้าไปหาผ้าหนาๆ มาห่อคลุมร่างกายองค์หญิงทันที ส่วนไป๋เหมยเหม่ยนั้นเพราะเสื้อผ้าที่สวมใส่ถูกน้ำจนเปียกชุ่ม จึงแนบไปกับผิวเนื้อ เผยให้เห็นผิวพรรณขาวผ่องจนบุรุษที่ได้เห็นต่างพากันกลืนน้ำลายลงคอ โดยเฉพาะฟ่านเหลียนและองค์ชายรองจางหลิงหยางจางหลิงหยางจ้องมองไป๋เหมยเหม่ยคราหนึ่ง เขาเป็นหนุ่มเจ้าสำราญมักออกไปเที่ยวเล่นนอกวังอยู่บ่อยครั้ง จึงทำให้ได้รู้จักเหล่าสตรีในเมืองหลวงไม่น้อยรวมถึงไป๋เหมยเหม่ยเขาเคยพบนางคราแรกในวังหลวง ยามนั้นนางเข้าวังมาคัดเลือกสหายเล่าเรียน แต่กลับถูกไล่ออก นั
Last Updated : 2025-04-22สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 24 สารภาพความในใจ
โรงน้ำชายามนี้ไป๋เหมยเหม่ยกำลังนั่งอยู่ในโรงน้ำชาของจางเหยียนเหว่ย ตรงข้ามนางคือสตรีที่มีนามว่าจ้าวจิ่น กำลังส่งยิ้มให้นาง ไอร้อนจากถ้วยชาลอยวนส่งกลิ่นหอมออกมาเป็นระยะ จ้าวจิ่นบอกว่ามีเรื่องอยากจะสนทนากับนาง จึงเชิญนางมาดื่มชาที่โรงน้ำชาของจางเหยียนเหว่ย ไป๋เหมยเหม่ยไม่ได้เอ่ยสิ่งใด แม้ในใจของนางจะสงสัยมากก็ตาม นางและคุณหนูนางนี้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พบเจอกันในวันที่ล่องเรือเพียงเท่านั้น จ้าวจิ่นยกถ้วยชาขึ้นดื่ม พลางจ้องมองไป๋เหมยเหม่ยด้วยแววตาเป็นมิตร แต่ทว่าในใจกลับไม่เป็นเช่นนั้น ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทเรียกบิดาของนางเข้าไปพบที่วังหลวง บอกว่าอยากทาบทามสู่ขอนางให้กับหลานชายของเขาที่เป็นถึงจวิ้นอ๋อง นามว่าจางเหยียนเหว่ย บิดาของนางเป็นถึงเสนาบดีกรมขุนนาง ฐานะชาติตระกูลก็ดีพร้อม ฝ่าบาทจึงอยากจัดงานมงคลสมรสให้ แต่ว่านี่ก็ผ่านมานานมากแล้วกลับยังไร้วี่แวว เดิมทีนางเองไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ เพราะนางยังไม่เคยพบเจอเขาเลยสักครา เขาจะหน้าตาเป็นเช่นไรก็ไม่รู้ หากได้บุรุษตาบอดมาเป็นสามีนางจะทำเช่นไรเล่า นางไม่อยากเป็นชายาเอกของอ๋องพิการหรอกนะอยู่มาวันหนึ่งนางมาเที่ยวเล่นที่ตลาด จึงได้พบ
Last Updated : 2025-04-22สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 26 รับโทษ
ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจไม่น้อย ก่อนจะเอ่ยถาม“รีบพาข้าไป แล้วหลังจากนั้นเจ้าจงเร่งกลับจวนนำเรื่องนี้ไปรายงานท่านพ่อและพี่ใหญ่โดยด่วน เข้าใจหรือไม่”“ขอรับ”บ่าวผู้นั้นพยักหน้าก่อนจะนำทางไป๋เหมยเหม่ยไปที่สำนักศึกษาในทันที ยามนี้สถานการณ์คับขันนางทำได้เพียงให้บ่าวผู้นี้รีบกลับไปรายงานท่านพ่อท่านแม่และพี่ใหญ่ที่จวน ส่วนนางจะต้องไปดูไป๋กู้ชวนเสียหน่อย ไม่รู้ว่ายามนี้จะเป็นเช่นไรบ้างแล้วด้านจางเหยียนเหว่ยนั้นเขากำลังเดินออกมาจากโรงน้ำชา พลันเห็นว่าไป๋เหมยเหม่ยรีบร้อนเดินไปเขาร้องเรียกนางก็ยังไม่ได้ยินจึงขมวดคิ้วมุ่น คิดจะตามนางไปแต่ทว่ามีเรื่องให้ต้องสะสางเสียก่อนไป๋เหมยเหม่ยร้อนใจไม่น้อย นางตรงมาที่สำนักศึกษาและบอกว่าจะมาพบกับน้องชายนามว่าไป๋กู้ชวนสำนักศึกษาแห่งนี้มีชื่อว่าสำนักศึกษาหงจิน เป็นสำนักศึกษาที่เอาไว้ใช้สำหรับบุตรชายของขุนนางชั้นสูง อีกทั้งยังมีอาจารย์ผู้มากความสามารถมาสอนอีกด้วย หนึ่งในนั้นก็คืออาจารย์หยาง หยางเจ๋อหยวน อดีตสามีบัดซบของนางนั่นเองเมื่อมาถึงก็พลันพบว่ายามนี้ไป๋กู้ชวนกำลังถูกลงโทษตีมืออยู่ ใบหน้าของเขาฉายแววเย็นเยียบ หว่างคิ้วน้อยๆ ขมวดคิ้วเข้าหากั
Last Updated : 2025-04-22สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 27 โจ๊กของไป๋กู้ชวน
ไป๋กู้ชวนรีบวิ่งเข้ามาหาไป๋เหมยเหม่ยทันที ก่อนจะเอ่ย“เจ้าโง่หรือไร ฮึก มารับโทษแทนข้าทำไม”ไป๋เหมยเหม่ยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย“เจ้าเป็นน้องชายข้า ข้าไม่ช่วยเจ้าได้หรือ อวดดีเกินไปแล้ว คิดจะทุบตีแม้กระทั่งองค์ชายรอง”“ข้าไม่รู้นี่ว่าเขาคือองค์ชายรอง”ไป๋กู้ชวนยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาตน ก่อนจะโผเข้ามากอดไป๋เหมยเหม่ยเอาไว้แน่นด้านจางหลิงหยางนั้นคิดจะหาเรื่องคนที่มาตีเขา แต่เมื่อได้เห็นใบหน้าของจางเหยียนเหว่ยชัดๆ เขาก็ถึงกับหน้าถอดสีเดิมทีมีโอกาสได้พบหน้าญาติผู้พี่คนนี้อยู่บ่อยครั้งหลังจากที่จางเหยียนเหว่ยกลับมาเมืองหลวง แต่ไม่ค่อยสนิทสนมกันเท่าใดนัก ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะทำร้ายตนได้ลงคอเพียงเพราะสตรีหม้ายนางหนึ่ง ด้านฟ่านเหลียนนั้นเคยโดนจางเหยียนเหว่ยสั่งสอนไปแล้วคราหนึ่ง จึงไม่กล้ามีปากมีเสียงอีก จางเหยียนเหว่ยปรายตามองคนทั้งสามก่อนจะเอ่ย“จางหลิงหยาง เจ้าเป็นถึงองค์ชาย ไม่อยู่ในวังดีๆ กลับมาหาเรื่องคนอื่น ใช้ได้หรือ!!!”จางหลิงหยางสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรวบรวมความกล้าเอ่ยออกไป“เสด็จพี่ นางก็แค่สตรีต่ำต้อย ท่านเข้าข้างนางเช่นนี้ หากเสด็จพ่อของข้ารู้เข้าจะต้องกล่าวโทษท่าน”“เรื่องนั้นเจ้าไ
Last Updated : 2025-04-22สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 28 สตรีปริศนา
ข่าวที่จางหลิงหยางถูกจางเหยียนเหว่ยทุบตีล่วงรู้มาถึงหูของฟ่านกุ้ยเฟย นางมีหรือจะไม่รู้นิสัยบุตรชายตน แต่เพราะรักบุตรในอุทรจึงเข้าข้างอย่างไม่ลืมหูลืมตา แต่ถึงแม้ว่าจะโมโหสักเพียงใด แต่ก็ทำได้เพียงกลืนก้อนโทสะนี้ลงท้องไปเสียด้านฮ่องเต้จางเหลียนไห่นั้นเขาปลงเสียแล้ว ไม่อยากจะเอาเรื่องใดมาทำให้จางเหยียนเหว่ยเกลียดชังเขาอีก จึงปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปไม่ให้ผู้ใดเอ่ยถึงอีก อีกทั้งยังดุด่าจางหลิงหยางไปอีกหนึ่งคำรบเพราะเกิดเรื่องในครั้งนั้นทำให้ไป๋ฮูหยินรู้สึกว่าจวนตระกูลไป๋คล้ายจะมีมรสุมที่มองไม่เห็นปกคลุมไปทั่วทั้งจวน จึงคิดอยากจะพาบุตรชายและบุตรสาวไปไหว้พระที่วัดบนเขาเสียหน่อย เผื่อว่าบารมีของพระโพธิสัตว์จะช่วยคุ้มครองทุกคนในจวนตระกูลไป๋ให้ราบรื่นปลอดภัยไปได้ด้วยดีการเดินทางครั้งนี้แม่ทัพใหญ่ไป๋ไม่ได้เดินทางไปด้วย มีเพียงไป๋ฮูหยิน ไป๋เหมยเหม่ย ไป๋กู้ชวน และไป๋จินเซียงที่ติดตามมารดาของตนไป ไป๋เหมยเหม่ยสั่งให้ปิดร้านสักสองสามวัน อาการของนางเพิ่งหายดีจึงไม่อยากทำสิ่งใด อยากพักให้สบายเสียหน่อย“เฉียวเหลียน เจ้าเตรียมของว่างเสร็จหรือยัง”ไป๋เหมยเหม่ยหันไปเอ่ยถามเฉียวเหลียนคราหนึ่ง สาวใช้น้อยพยั
Last Updated : 2025-04-22สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 29 ความผูกพันที่มากขึ้น
อาหารเจที่วัดไป๋หวาค่อนข้างอร่อยเลยทีเดียว ไป๋เหมยเหม่ยกินไปไม่น้อย การมาไหว้พระขอพรครั้งนี้นับว่าราบรื่นไปด้วยดี ท่านแม่ทำบุญถวายธูปหอมและน้ำมันตะเกียงไปไม่น้อย ยามกลางคืนก็เงียบสงบไม่มีสิ่งน่ากลัวอันใดอย่างที่ไป๋กู้ชวนว่าไว้เลย เช้าวันต่อมาหลังจากที่ไหว้พระเรียบร้อยแล้ว ไป๋เหมยเหม่ยก็มานั่งรับลมที่ศาลาแห่งหนึ่ง พลันรู้สึกเบื่อหน่ายจึงเดินเล่นรอบๆ วัด ก่อนจะพบกับสตรีนางเดิมที่ก้มหน้าก้มตากวาดใบไม้อยู่โดยไม่สนใจสิ่งใด ไป๋เหมยเหม่ยจ้องมองนางอย่างไม่ละสายตา ก่อนจะหันไปเอ่ยถามสามเณรน้อยผู้หนึ่งที่เดินผ่านทางมาพอดี“เณรน้อย ข้าอยากถามท่านเรื่องหนึ่ง”เณรน้อยอายุเพียงสิบขวบปีหันมายิ้มให้นางอย่างสำรวม ก่อนจะเอ่ย“เชิญถามมาได้”“บนวัดแห่งนี้มีสตรีอาศัยอยู่ด้วยหรือ”เณรน้อยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันมองไปตามมือของไป๋เหมยเหม่ยที่ชี้ไปยังสตรีนางนั้น เณรน้อยจึงยิ้มออกมาก่อนจะเอ่ย“อืม ได้ยินว่านางมีเรื่องทุกข์ใจหนักหนาจึงมาขออยู่ที่วัดแห่งนี้ ถือศีล ทำนุบำรุงวัดไป๋หวา ข้าเองไม่ค่อยได้สนใจนางเท่าใดนัก ได้ยินมาว่านางอยู่ที่วัดไป๋หวามานานมากแล้ว”ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน
Last Updated : 2025-04-22สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 30 รู้ความจริง
จางเหยียนเหว่ยไม่รอช้าเขารีบวิ่งตามเงาร่างนั้นไปในทันที ด้านไป๋จินเซียงที่ยังนอนไม่หลับเช่นกัน จึงคิดจะออกมาสนทนากับสหายตน แต่ยามนี้กลับพบว่าจางเหยียนเหว่ยกำลังวิ่งหายเข้าไปในความมืด เขาก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที“อาเหยียน”ไป๋จินเซียงรีบวิ่งตามจางเหยียนเหว่ยไปในทันที ด้านไป๋เหมยเหม่ยนั้นนางยังหลับไม่สนิท อีกทั้งยังได้ยินเสียงของจางเหยียนเหว่ยคล้ายร้องเรียกใครบางคน นางจึงรีบเดินออกมาดูทันที ภาพที่เห็นคือพี่ชายของนางกำลังวิ่งฝ่าความมืดไปอย่างรีบร้อน“พี่ใหญ่กำลังวิ่งไปที่ใดกัน หรือว่าเกิดเรื่องกับจางเหยียนเหว่ย!!!” เมื่อคิดได้เช่นนั้นนางจึงรีบวิ่งตามพี่ชายของตนไปทันทีด้านจางเหยียนเหว่ยนั้นเขาวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต เพื่อหวังจะตามร่างของสตรีนางนั้นให้เจอ แต่ทว่ายิ่งเขาวิ่งไล่ตามอย่างบ้าคลั่ง ก็คล้ายกับว่าสตรีนางนั้นจะยิ่งเดินไกลห่างเขาออกไปเรื่อยๆ“ท่านแม่ นั่นคือท่านใช่หรือไม่!!!”เขาตะโกนจนสุดเสียง มีครู่หนึ่งที่สตรีนางนั้นหันมามอง ดวงตาของนางวูบไหวชั่วขณะ ก่อนจะรีบวิ่งหนีหายไปในความมืด“ท่านแม่ ท่านรอข้าก่อน ท่านแม่!!!”จางเหยียนเหว่ยหยุดและวิ่งมองไปโดยรอบ เขาหายใจเหนื่อยหอบเพราะ
Last Updated : 2025-04-22
Latest chapter
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง ตอนพิเศษ
งานแต่งงานผ่านพ้นไปได้ร่วมเดือนแล้ว ยามนี้จางเหยียนเหว่ยเข้ามาอยู่ที่จวนของไป๋เหมยเหม่ยอย่างเต็มตัวในฐานะบุตรเขยแล้ว เขาไม่ได้กลับไปพักที่โรงน้ำชาอีกเมื่อแต่งงานกันกิจการต่างๆ ของเขาก็ยกให้ไป๋เหมยเหม่ยทั้งหมด ไม่เหลือสิ่งใดที่เป็นของตนเลยแม้แต่น้อย มีคราหนึ่งเขาออกเดินทางไปที่นอกเมืองหลวง พบสตรีน้อยนางหนึ่งมาบอกรักเขา บอกว่ายินดีจะเคียงคู่เป็นภรรยาของเขาไปชั่วชีวิต เขากลับตอบเพียงว่า“ขออภัยด้วย เงินข้าอยู่กับภรรยาหมดแล้ว ไม่มีปัญญาเลี้ยงดูเจ้าหรอก ลำพังตัวข้าเองยังต้องขอเงินนางเลย เจ้าไปหาสามีคนอื่นเถิด ข้าจนมากทุกวันนี้ยังอาศัยบ้านภรรยาอยู่เลย”สตรีน้อยนางนั้นรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก นางมองเขาด้วยสายตาที่อาลัยอาวรณ์ไม่เสื่อมคลายจางเหยียนเหว่ยคร้านจะสนใจสิ่งใดอีก วันนี้เขาไปพบท่านแม่มาและนำยาบำรุงไปให้นาง หน้าตาท่านแม่ดูสดใสขึ้นมาก อีกทั้งยังบอกให้เขารีบมีหลานเร็วๆ จางเหยียนเหว่ยเพียงยิ้ม ก่อนจะรีบกลับจวนมาหาไป๋เหมยเหม่ยทันที ระหว่างนั้นเขาพบกับไป๋กู้ชวนที่กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว ได้ยินว่าระยะหลังมานี้เขามักสนใจการทำอาหารเป็นอย่างมากในขณะที่เขากำลังจะเอ่ยปากทักไป๋กู้ชวนอยู
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 44 บทส่งท้าย
จางเหยียนเหว่ยเดินมาพร้อมกับไป๋เหมยเหม่ย ในขณะที่กำลังจะขึ้นรถม้าก็พลันเห็นฮ่องเต้จางเหลียนไห่ที่กำลังเดินลงมาจากรถม้า ชายชราชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะจ้องมองคนทั้งสองด้วยแววตาที่วูบไหวจางเหยียนเหว่ยไม่เอ่ยสิ่งใด อีกทั้งยังไม่คิดจะบอกเรื่องราวของท่านแม่ให้คนผู้นี้ได้รับรู้ คนเช่นเขานี่คือการลงโทษที่ดีที่สุดแล้ว ให้เขาคิดว่าท่านแม่ตายไปแล้ว จมอยู่กับความทุกข์ใจของตนไปเช่นนี้ก็ดีไม่น้อยฮ่องเต้จางเหลียนไห่เพิ่งกลับมาจากที่ฝังศพของหลัวหลินฮวา คิดจะแวะมาไหว้พระที่วัดไป๋หวา แต่ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอบุตรชายของตนเข้า ไป๋เหมยเหม่ยที่เห็นเช่นนั้นก็ทำความเคารพเขาอย่างนอบน้อม"อาเหยียน"ฮ่องเต้จางเหลียนไห่เอ่ยเรียกบุตรชายตนอย่างอ่อนโยน จางเหยียนเหว่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ส่งเสียงเหอะออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ไม่คิดว่าคนเช่นท่านจะเข้าวัดด้วย คิดจะมาสนทนาธรรมหรือสารภาพบาปกันเล่า"ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็กระตุกแขนเสื้อจางเหยียนเหว่ยคราหนึ่งพลางส่งสายตาห้ามปรามเขา ฮ่องเต้จางเหลียนไห่คร้านจะใส่ใจคำพูดประชดประชันของลูกชายตน จึงเอ่ยตอบ"เจ้าจะแต่งงานแล้วนี่ ไม่คิดบอกข้าสักคำหรือ""ไม่จำเป็น ข้าจัดงานเองไ
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 43 พบกันอีกครา
เรือนหลังหนึ่งท้ายวัดไป๋หวายามนี้แม่นมหลัวกำลังพาจางเหยียนเหว่ยและไป๋เหมยเหม่ยมาที่เรือนหลังหนึ่งซึ่งอยู่ด้านหลังวัดไป๋หวา เรือนหลังนี้ค่อนข้างเล็ก เขามองไปโดยรอบก่อนจะครุ่นคิดเหตุใดเขาจึงไม่เคยรู้เลยว่ามีเรือนเช่นนี้อยู่ในวัดไป๋หวาด้วย"พระชายาอยู่ที่นี่เจ้าค่ะ นางอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว"จางเหยียนเหว่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็มือสั่นเทาไม่น้อย เขาแทบจะไร้เรี่ยวแรง ยื่นมือไปเปิดประตูบานนั้นออก ความกลัวเริ่มปกคลุมในจิตใจ เขาเกรงว่าหากเขาเปิดประตูเข้าไปแล้วพบกับท่านแม่ นางจะรังเกียจเขาหรือไม่ นางจะด่าทอทุบตีเขาหรือไม่ระหว่างทางที่มาแม่นมหลัวเล่าว่าในวันที่ท่านแม่ป่วยตายนั้น แท้จริงแล้วเป็นเพียงละครฉากหนึ่งเท่านั้น ท่านแม่ให้แม่นมหลัวไปหายาชนิดหนึ่งมา ยานั้นหากกินเข้าไปแล้วจะหลับสนิท ไร้ลมหายใจราวกับตาย ต้องรีบใช้ยาแก้ภายในสองชั่วยาม มิเช่นนั้นจะตายจริงๆเขาเพิ่งเข้าใจในวันนี้ว่าเพราะเหตุใดแม่นมหลัวจึงเร่งให้นำศพของท่านแม่ไปฝัง จากนั้นเขาก็ไม่ได้ติดตามความเป็นไปของท่านแม่อีก ไม่ได้รับรู้ว่าคนของท่านแม่แยกย้ายไปอยู่ที่ใดกันบ้างหลังจากนำศพไปฝัง แม่นมหลัวก็นำคนที่ไว้ใจได้มาขุดหลุมศพและช่วยท่า
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 42 แม่นมหลัว
จางเหยียนเหว่ยที่กลับมาถึงเมืองหลวงก็รีบมาหาไป๋เหมยเหม่ยทันที เมื่อได้พบนางอีกคราเขาก็ปวดใจไม่น้อย คล้ายว่านางจะผอมลงไปมาก"เหมยเหม่ย""เหยียนเหยียน"เขารีบสั่งให้คนเปิดประตูคุกหลวงออก ก่อนจะรีบโผเข้าไปกอดนางทันที ไป๋เหมยเหม่ยที่เห็นว่าจางเหยียนเหว่ยกลับมาแล้วก็ดีใจจนร้องไห้โฮออกมาราวกับเด็กน้อย "ท่านกลับมาแล้ว ฮึก ข้ากลัวมากเลย มีแต่คนมารังแกข้า ฮือ"จางเหยียนเหว่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกผิดเหลือเกิน เขาไม่ได้บอกแผนการนี้กับนาง ทำได้เพียงปล่อยให้เรื่องราวเป็นเช่นนี้ เพราะว่าอะไรน่ะหรือ ก็เพื่อความปลอดภัยของนาง หากนางยังอยู่สุขสบาย คนตระกูลฟ่านย่อมไม่มีทางตายใจจนโผล่หางตนออกมา อีกทั้งยังอาจส่งคนมาลอบสังหารและทำร้ายนางกับครอบครัวอีกด้วย เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงยกมือขึ้นลูบศีรษะนาง ก่อนจะเอ่ย"ข้าขอโทษ ข้าขอโทษที่ไม่ได้บอกเจ้านะ"ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นจึงผละออกจากเขาทันที จางเหยียนเหว่ยยิ้มให้นางก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้นางฟัง ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ทั้งโมโหทั้งดีใจในคราเดียวกัน"ท่านไม่บอกข้า!!! ข้าจะตีท่าน""ตีเลย ตีเลย ขอเพียงเจ้าหายโกรธข้าก็พอ"ไป๋เหมยเหม่ยยิ้ม
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 41 จุดจบฟ่านกุ้ยอิง
วันคืนผ่านไปเช่นนี้คืนแล้วคืนเล่า ไป๋เหมยเหม่ยไม่อาจรับรู้ข่าวคราวจากภายนอกได้เลยแม้แต่เรื่องเดียว จวบจนคืนหนึ่งที่ฟ่านเหลียนมาพบกับนาง เขาสั่งให้คนเปิดประตูห้องขังออก ก่อนจะก้าวเดินเข้ามาหานาง ฟ่านเหลียนจ้องมองนางด้วยแววตาที่เย้ยหยัน ก่อนจะเอ่ย"เป็นเช่นไรบ้างเล่าน้องเหมยเหม่ย รู้สำนึกแล้วหรือยัง หากว่าเจ้าเลือกข้าตั้งแต่วันนั้น เจ้าก็ไม่ต้องพบจุดจบเช่นวันนี้ เมื่อใดที่หลักฐานว่าบิดาและพี่ชายเจ้ายอมมอบข้อมูลทางการทหารให้แคว้นเซียวชัดเจน เจ้าจะถูกประหารทั้งตระกูล เฮ้อ!!! น่าเสียดายความงามของเจ้ายิ่งนัก"ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ส่งเสียงเหอะออกมาคราหนึ่ง ทำราวกับไม่สนใจคำพูดของฟ่านเหลียน ฟ่านเหลียนที่เห็นว่านางยังคงเฉยชาก็เริ่มมีโทสะ เขายื่นมือไปบีบคอของนาง ก่อนจะเอ่ย"อย่าอวดเก่งให้มากนัก!! ข้าจะให้หนทางรอดแก่เจ้า หากเจ้ายอมเป็นของเล่นของข้าและจางหลิงหยาง ข้ารับรองว่าจะหาทางช่วยเจ้า เป็นเช่นไร ข้อเสนอดีหรือไม่ รีบตัดสินใจเสียสิ เจ้าจะได้บุรุษมาครอบครองทีเดียวสองคนเลยนะ ไม่ดีหรือ อ้อ หรือว่าเจ้าจะรอว่าที่สามีใหม่ที่เป็นถึงท่านอ๋องมาช่วย โอ้ว เขาจะมาทันหรือ ยามนี้จะตายอยู่ในสนามรบ
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 40 ถูกจับ
ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็หน้าซีดเผือด ด้านจางเหยียนเหว่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะรีบหันมามองไป๋เหมยเหม่ยในทันที"เรารีบไปดูกันเถิด"ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง ก่อนจะรีบกลับไปที่จวนตระกูลไป๋พร้อมจางเหยียนเหว่ยในทันที เมื่อมาถึงก็พบว่ายามนี้จวนตระกูลไป๋ถูกปิดล้อมเอาไว้หมดแล้ว เหล่าทหารจากวังหลวงยามนี้กำลังบุกเข้าไปในจวน ก่อนจะจับตัวคนในจวนออกมาทั้งหมด"ท่านแม่ กู้ชวน!!!"ไป๋เหมยเหม่ยร้องเรียกไป๋ฮูหยินและไป๋กู้ชวนที่ยามนี้ถูกจับตัวเอาไว้ ส่วนเหล่าบ่าวไพร่ในจวนล้วนถูกกักบริเวณไม่สามารถออกไปที่ใดได้ จางเหยียนเหว่ยจ้องมองทหารเหล่านั้นด้วยแววตาที่เย็นเยียบ ก่อนจะเอ่ย"ผู้ใดสั่งให้เจ้าบุกมาจับคนเช่นนี้ คำสั่งฝ่าบาทเช่นนั้นหรือ""ท่านอ๋องโปรดวางใจ หากการตรวจสอบพบว่าคนตระกูลไป๋บริสุทธิ์ ย่อมถูกปล่อยตัวในเร็ววัน"จางเหยียนเหว่ยที่ได้ยินเช่นนั้นจึงปรายตามองไปที่ด้านหน้าตนคราหนึ่ง พบว่าเป็นเสนาบดีฟ่านฉีนั่นเอง เขาขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะเอ่ยถาม"เสด็จลุงส่งท่านมาหรือ"เสนาบดีฟ่านฉียิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เป็นรับสั่งของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ หรือว่าท่านอ๋องคิดจะขัด
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 39 ความคิดของหยางเจ๋อหยวน
หากนับย้อนไปเมื่อเกือบสิบปีก่อน ยามนั้นเขายังเป็นองค์รัชทายาทแคว้นเซียว แคว้นเซียวนั้นแต่เดิมรุ่งเรืองและรักสงบ อีกทั้งยังเป็นพันธมิตรกับแคว้นไท่เหลียง ยามที่จางเหยียนเหว่ยมาทำสงครามรบกับแคว้นเยี่ยนนั้น เขาก็ได้พบกับสหายผู้นี้โดยบังเอิญ นับแต่นั้นคนทั้งสองก็สนิทสนมกันเรื่อยมา ชายแดนแคว้นเซียวและแคว้นไท่เหลียงอยู่ใกล้กัน ทำให้เขามาพบเจอกับจางเหยียนเหว่ยได้ทุกเมื่อ อีกทั้งบางครายังช่วยส่งทหารมาร่วมรบต่อต้านกบฏด้วยกันแต่ทว่าสถานการณ์กลับพลิกผัน สามปีก่อนชายแดนสงบ แต่ทว่าแคว้นเซียวกลับไม่เป็นเช่นนั้น เซียวหลิ่น น้องชายต่างมารดาลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อ และสังหารเสด็จแม่ของเขา ใช้กำลังคนไล่ล่าทำร้ายเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาพ่ายแพ้เพราะไม่ได้เตรียมการรับมือ ท้ายที่สุดเซียวหลิ่นก็ขึ้นเป็นฮ่องเต้แคว้นเซียวพระองค์ใหม่ ความละโมบทำให้เซียวหลิ่นคิดก่อสงคราม สังหารผู้คนไปทั่ว แคว้นใดไม่ยอมศิโรราบก็บุกตีแคว้นนั้นจนราบคาบ ไฟสงครามคร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย ในขณะที่เขาเองทำได้เพียงมองดูภาพนั้นอย่างโศกเศร้าโดยที่ไม่อาจทำสิ่งใดได้เขาหนีไปซ่อนตัวหลายต่อหลายแห่ง คนที่ภักดีล้วนตายเพราะปกป้องเขา ครั้นจะกลับไปหาจ
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 38 สหายที่หายตัวไป
วันเวลาล่วงเลยมาร่วมเดือน จวบจนเข้าสู่ช่วงปลายฤดูหนาวอีกครา ไป๋เหมยเหม่ยมองดูหิมะที่ตกลงมาประปราย ก่อนจะถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง ป่านนี้ไม่รู้ว่าท่านพ่อและพี่ชายของนางจะเป็นเช่นไรบ้างด้านจางเหยียนเหว่ยนั้นนางกับเขาได้พบกันบ้าง แต่ระยะหลังมานี้เขามีเรื่องให้ต้องจัดการมากมาย จึงไม่ได้มาพบหน้านางหลายวัน นางเองก็ไม่ได้รบเร้าสิ่งใดจากเขาเพราะเข้าใจว่าเขามีเรื่องที่ต้องจัดการ ส่วนนางเองก็กำลังวุ่นวายอยู่กับการดูแลกิจการหม้อไฟทั้งสองสาขา ยามนี้ร้านของนางขยายกิจการแล้ว บางคราก็มีเย่เพ่ยมาคอยช่วยเหลือ นางกับเย่เพ่ยสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิมไม่น้อย ทุกๆ วันเย่เพ่ยมักจะมาเที่ยวหานางทั้งที่จวนและที่ร้านหม้อไฟ "คุณหนูเจ้าคะ ระวังเป็นหวัดนะเจ้าคะ อย่าออกไปตากหิมะเลย"เฉียวเหลียนเดินเข้ามาหานางก่อนจะส่งเตาอุ่นมือมาให้ พร้อมกับหาผ้าคลุมมาคลุมกายให้ความอบอุ่นแก่นาง ไป๋เหมยเหม่ยยิ้มให้เฉียวเหลียนคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ขอบใจเจ้ามาก""วันนี้คนเข้าร้านไม่น้อยเลยเจ้าค่ะ""อืม ดูแลลูกค้าให้ดีเล่า""เจ้าค่ะ"เฉียวเหลียนพยักหน้าก่อนจะกลับไปทำหน้าที่ของตนเอง ไป๋เหมยเหม่ยมองออกไปที่นอกร้าน พบว่ายามนี้หิมะเริ่มตกหนักเ
สตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง บทที่ 37 สมคบคิดกบฏ
จวนตระกูลไป๋ยามนี้ไป๋เหมยเหม่ยกำลังนั่งอยู่ข้างจางเหยียนเหว่ย นางกำมือแน่นไม่รู้จะเอ่ยสิ่งใด ไป๋จินเซียงเล่นถีบประตูห้องโผล่เข้าไปในขณะที่เขาและนางกำลังพลอดรักกัน นางจึงไม่อาจแก้ตัวได้แม่ทัพใหญ่ไป๋จ้องมองจางเหยียนเหว่ยคราหนึ่ง แม้ในใจจะโกรธแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยวาจาใด ทำได้เพียงหันไปกระซิบกับไป๋จินเซียงที่นั่งอยู่ข้างกัน"เจ้าแน่ใจนะว่าท่านอ๋องรังแกนาง ไม่ใช่นางไปฉุดท่านอ๋องหรอกนะ"เขาเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มีหรือเขาจะไม่รู้นิสัยของบุตรสาวตน ไป๋เหมยเหม่ยหากอยากได้สิ่งใดย่อมต้องทำทุกวิถีทางจนได้มาครอบครอง เขาเกรงว่าครั้งนี้นางจะใช้อุบายหลอกจางเหยียนเหว่ยเสียมากกว่าไป๋จินเซียงที่ได้ยินเช่นนั้นก็แทบจะพ่นชาร้อนออกมาจากปาก เขาขมวดคิ้วพร้อมกับทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ย"ข้าก็ไม่แน่ใจขอรับ แต่ตอนที่ข้าเข้าไปก็เห็นอาเหยียนอยู่บน ส่วนเหมยเหม่ย เอ่อ นางนอนอยู่ข้างล่าง สองมือโอบรอบคอของอาเหยียนเอาไว้และส่งเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานเลยขอรับ"แม่ทัพใหญ่ไป๋ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจไม่น้อย ก่อนจะเอ่ย"เจ้ามองเห็นชัดหรือไม่ โอบลำคอแน่หรือ ไม่ใช่รัดคอหรอกนะ!!!"ไป๋จินเซียงที่ถูกบิดาตนเอ่ยถามเช่นนั้นก็เร
