บทที่ 24 สารภาพความในใจ

โรงน้ำชา

ยามนี้ไป๋เหมยเหม่ยกำลังนั่งอยู่ในโรงน้ำชาของจางเหยียนเหว่ย ตรงข้ามนางคือสตรีที่มีนามว่าจ้าวจิ่น กำลังส่งยิ้มให้นาง ไอร้อนจากถ้วยชาลอยวนส่งกลิ่นหอมออกมาเป็นระยะ

จ้าวจิ่นบอกว่ามีเรื่องอยากจะสนทนากับนาง จึงเชิญนางมาดื่มชาที่โรงน้ำชาของจางเหยียนเหว่ย ไป๋เหมยเหม่ยไม่ได้เอ่ยสิ่งใด แม้ในใจของนางจะสงสัยมากก็ตาม นางและคุณหนูนางนี้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พบเจอกันในวันที่ล่องเรือเพียงเท่านั้น

จ้าวจิ่นยกถ้วยชาขึ้นดื่ม พลางจ้องมองไป๋เหมยเหม่ยด้วยแววตาเป็นมิตร แต่ทว่าในใจกลับไม่เป็นเช่นนั้น

ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทเรียกบิดาของนางเข้าไปพบที่วังหลวง บอกว่าอยากทาบทามสู่ขอนางให้กับหลานชายของเขาที่เป็นถึงจวิ้นอ๋อง นามว่าจางเหยียนเหว่ย บิดาของนางเป็นถึงเสนาบดีกรมขุนนาง ฐานะชาติตระกูลก็ดีพร้อม ฝ่าบาทจึงอยากจัดงานมงคลสมรสให้ แต่ว่านี่ก็ผ่านมานานมากแล้วกลับยังไร้วี่แวว เดิมทีนางเองไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ เพราะนางยังไม่เคยพบเจอเขาเลยสักครา เขาจะหน้าตาเป็นเช่นไรก็ไม่รู้ หากได้บุรุษตาบอดมาเป็นสามีนางจะทำเช่นไรเล่า นางไม่อยากเป็นชายาเอกของอ๋องพิการหรอกนะ

อยู่มาวันหนึ่งนางมาเที่ยวเล่นที่ตลาด จึงได้พบ