บทที่ 128

ยี่ฝางหมดสติไปแล้ว นางถูกซูลันจีบีบคอไม่หยุด สลับสภาพระหว่างความตายกับยังมีหายใจหลงเหลืออยู่ไปมา มีรอยขีดข่วนบนร่างกายและใบหน้าของนาง หูข้างหนึ่งของนางถูกตัดออก

ดังนั้น เมื่อจ้านเป่ยว่างอุ้มนางขึ้นมา นางยังไม่รู้ตัวว่านางได้รับการช่วยเหลือแล้ว และยังอยู่ในอาการหมดสติ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอุ้มนางเช่นนี้ออกไป ทุกคนเห็นหมด และรู้ว่ายี่ฝางไม่ได้สวมกางเกง

ยิ่งไปกว่านั้น หลายคนได้เห็นกองเลือดอยู่ใต้ขาของนางเมื่อ นางนอนอยู่ที่นั่น

เห็นได้ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาง

ใบหน้าของจ้านเป่ยว่างหน้าเขียวคล้ำถมึงทึงจนน่ากลัว ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมซ่งซีซีจึงให้เขาพาแค่คนสนิทของเขาขึ้นไปบนภูเขาก็พอ

เขาจ้องเขม็งที่ซ่งซีซีออย่างดุร้ายแวบหนึ่ง มันเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง เขาจะไม่เชื่อคำพูดของซูลันจี จนกว่ายี่ฝางจะบอกเขาด้วยตัวเอง

ดังนั้น เขาจึงไม่อยากจะเชื่อว่ายี่ฝางมีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่ครอบครัวของซ่งซีซีถูกสังหารหมู่

ซ่งซีซีเห็นคำว่าขี้ขลาดในดวงตาของเขา และเพิกเฉยต่อเขาและสั่งให้เข้าไปช่วยเหลือผู้คน

ทหารเข้าไปหามผู้ถูกจับที่ยังเหลืออยู่ออกมา มีไฟถ่านอยู่ในบ้านไม้ แต่ก็ถูกดับลงก่อนที่ชาวซ