เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 15
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-21 09:55:40บทที่เกี่ยวข้อง
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 16
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 16ตากลมเหล่มองผู้ร่วมโดยสารลิฟต์หลายต่อหลายครั้งอย่างไม่เข้าใจ อีกฝ่ายเอาแต่ยืนนิ่งทำหน้าทะมึนเหมือนจะไปฆ่าใครตาย ไอเย็นที่แผ่ออกมาสร้างความกดดันในพื้นที่คับแคบอย่างห้องโดยสารลิฟต์อย่างมหาศาลจนร่างบางแทบจะหายใจไม่ออก เขากำลังโกรธอันนี้เธอแน่ใจ แต่โกรธเรื่องอะไร?...เรื่องที่เธอไปเพ่นพ่านชั้นอื่น? เธอไปเพราะเรื่องงานนะ ไม่ได้หนีเที่ยวเล่นสักหน่อยหรือจะโกรธเรื่องอื่น?แล้ว...มันเรื่องอะไรกันเล่า"คุณ...โกรธฉันหรอคะ" จนแล้วจนเล่ารินลดาก็นึกไม่ออกว่าจริงๆ แล้ววรธันย์โกรธเธอเรื่องอะไรกันแน่ เมื่อคิดไม่ออกก็เลยตัดสินใจถามออกไปเสียเลย"ฉันไปเพราะเรื่องงานนะคะ ไม่ได้หนีเที่ยว" เสียงหวานพยายามแก้ต่างเมื่อร่างสูงไม่ยอมตอบคำถามก่อนหน้า ทำเพียงปรายตามองด้วยสายตาเรียบนิ่ง ให้ตาย...เธอเคยเจอแต่ตอนที่เขาโกรธแล้วโวยวาย ไม่เคยเจอโกรธแล้วเงียบแบบนี้มาก่อน"เอ่อ...ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าเกิดว่าทำให้คุณไม่พอใจ" พออีกฝ่ายเอาแต่นิ่งเงียบ เธอก็จนปัญญาที่จะเซ้าซี้เอาคำตอบ สุดท้ายก็เลือกที่จะเอ่ยขอโทษทั้งที่ไม่รู้ว่าผิดอะไรออกไปแทน"พี่! " "คะ? " คำแรกที่ร่างสูงกระแทกเสีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 17
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 17"วันนี้กลับก่อนเลยนะ ฉันมีงานต้องเคลียร์ต่ออีกนิดหน่อย เดี๋ยวให้เมฆไปส่ง" ท่านประธานที่กลับเข้าห้องไปทำงานต่อตั้งแต่บ่ายเดินออกมาอีกครั้งในตอนสี่โมงเย็นพร้อมกับยื่นคีย์การ์ดสำรองให้คนที่อยู่ในสถานะนักศึกษาฝึกงาน"แล้ว...คุณศรัณไปไหนหรอคะ ไม่เห็นนานแล้ว" ร่างบางพยักหน้ารับ ก่อนทำท่าฉุกคิดเล็กน้อยแล้วถามออกมา คนชื่อเมฆเธอไม่เคยเห็นหน้าแต่ก็คงจะเป็นคนของเขา ส่วนคนที่เคยเห็นอยู่ช่วงแรกๆ ที่เข้ามาอยู่ในบ้านอีกฝ่ายก็ดันหายหน้าไป"ศรัณไปดูงานแทนฉันที่ระยอง" เขาตอบคำถาม แม้ฟังแล้วจะสงสัยว่าศรัณทำหน้าที่อะไรกันแน่ถึงได้ไปดูงานแทนเจ้านายได้ แต่เธอก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไร ท่าทางของศรัณก็ดูภูมิฐาน อาจไม่ได้เป็นแค่คนขับรถอย่างที่เข้าใจ"อยากกินแกงเลียงกุ้งสด..." เสร็จธุระแล้วร่างสูงก็ยังไม่หนีไปไหน เอาแต่ยืนจ้องหน้าก่อนจะเปรยออกมาเสียงเรียบ"คะ? อ้อ ค่ะ" รินลดาทำหน้างงเล็กน้อย กว่าที่สมองจะประมวลผลจนเข้าใจก็ตอบรับออกไป แต่เขาก็ยังอยู่ที่เดิม"อยากทานอะไรอีกมั้ยคะ จะได้ทำไว้รอ" เธอเป็นฝ่ายถามบ้าง เผื่อว่าเขาจะอยากทานอะไรเพิ่ม"อะไรก็ได้แล้วแต่ถนัด" วรธันย์ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 18
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 18"ฮัลโหล ว่าไงลูก" น้ำเสียงกังวานใสกรอกเข้าไปในสายหลังกดรับ นึกสงสัยไม่น้อยว่าทำไมลูกชายถึงโทรมาหาตอนใกล้จะเที่ยงแบบนี้[คุณหญิง...คุณหญิงต้องช่วยพี่นะ] คุณหญิงนาฏยาขมวดคิ้วฉับ มึนงงหนักไปอีกเมื่อได้ยินเสียงลูกชายพูดอ้อนเหมือนที่เคยทำตอนเด็กๆ ด้วยการแทนตัวเองว่า 'พี่' กับตน"หืม? เกิดอะไรขึ้นกับพี่ธันย์ของแม่ครับ" คนฟังถามกลับเสียงหวาน ดีใจจนเนื้อเต้นเหมือนกำลังจะได้ยินเรื่องสนุก[ก็ลูกสะใภ้คุณหญิงน่ะสิ งอนตุ้บป่องแล้ว] ไม่อยากเลยจริงๆ ไม่อยากเอาเรื่องน่าขายหน้ามาเล่าให้มารดาฟังเลยสักนิด แต่นอกจากบรรยากาศตอนเช้าจะอึมครึมแล้ว ตอนสายเขาตัดสินใจโทรสั่งดอกไม้มาง้อคนงอนแล้วก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า มืดแปดด้าน...สุดท้ายก็เลือกจะโทรขอความช่วยเหลือกจากผู้เป็นแม่"อ่าว แล้วไปทำอะไรให้น้องงอนล่ะหืม? แกล้งอะไรน้อง! " มารดาเค้นถามเสียงเข้ม แสดงความห่วงใยว่าที่ลูกสะใภ้มากกว่าลูกชายเห็นๆ[พี่เปล่า~ แค่...] วรธันย์ตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง ไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อยว่าตนกำลังรู้สึกอะไรๆ กับรินลดาบ้างแล้ว กลัวอีกฝ่ายจะไม่ยอมช่วย"สมควรแล้ว! " น้ำเสียงคนฟังที่ตอบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-24วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 19
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 19เผลอแป๊บเดียวก็ถึงวันพฤหัสฯ พรุ่งนี้เป็นวันที่ต้องออกเดินทางไปทะเลกันแล้ว หลังเลิกงานวันนี้วรธันย์กับรินลดาจึงมาซื้อของกันที่ห้างสรรพสินค้า เธอปล่อยให้เขาเลือกซื้อเสื้อผ้าและของใช้ตามสบาย ส่วนตัวไม่คิดจะซื้ออะไรเพราะเสื้อผ้าที่คุณหญิงนาฏยาซื้อให้เมื่อตอนเข้ามาอยู่บ้านเขาใหม่ๆ ก็เยอะจนจะใส่ไม่ครบอยู่แล้วใช่...เธอไม่เดือดร้อน แต่ร่างสูงกลับเดือดร้อนแทนเธอซะงั้น ไม่ว่าเขาจะซื้ออะไรก็เป็นอันต้องบังคับให้เธอซื้อตามทุกอย่าง ไม่ซื้อเขาก็ซื้อแทนให้ เอาแต่ใจสุดๆ! แต่ที่ทำเอาทั้งขำทั้งอายเห็นทีจะเป็นเสื้อฮาวายคู่กันนี่แหละ ไม่คิดเลยว่าคุณเขาจะอยากใส่เสื้อคู่ ยังไม่ใช่แฟนกันนะ เผื่อลืม..."เอานี่ไปด้วย" เดินมาถึงโซนบำรุงผิว ครีมกันแดดหลอดใหญ่ก็ถูกหยิบใส่รถเข็น ทำเอาคนมองตามทำหน้าแปลกใจสุดขีด"กลัวดำเหมือนคนอื่นเขาด้วยหรอคะ" ร่างบางแซวอย่างอึ้งๆ ปนขำ ไม่คิดว่าเขาจะห่วงผิวเหมือนพวกผู้หญิงด้วย"ซื้อให้หนูนั่นแหละ" วรธันย์ตอบอย่างไม่คิดอะไร แต่คนแซวเขาถึงกับแก้มร้อนไปต่อไม่เป็น"เหลือรองเท้าแตะ" เสียงทุ้มพึมพำ ก่อนเข็นรถนำคนข้างกายไปช้อปกันต่อที่โซนขายรอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 20
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 20"เป็นอะไร? ถ้าไม่พอใจพี่นอนโซฟาก็ได้"ร่างสูงที่ยืนกอดอกพิงขอบประตูระเบียงเสนอขึ้นเมื่อเห็นคนที่มาด้วยยืนทำหน้าหนักใจ หลังได้รู้ว่าต้องพักในบ้านหลังนี้แค่สองคน และเตียงก็มีแค่หนึ่ง...เธอก็แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ถึงไม่มีห้องนอนสักสองหรือสามให้สมส่วนกับพื้นที่กว้างๆ แต่สิ่งที่มีคือห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่น สระว่ายน้ำ ระเบียงกว้างและสวนดอกไม้ให้เดินเล่น...แต่กลับไม่มีห้องนอน! มีแค่เตียงหลังใหญ่เพียงหลังเดียวอยู่ตรงกลางห้อง แล้วไม่คิดว่าแขกที่มาพักจะมากันหลายคนบ้างเลยหรือไง ถ้ามาหลายคนจะให้นอนไหนกัน ตอนแรกที่เห็นไม่ทันได้สำรวจดีๆ ก็ว่าสวยมากอยู่หรอก แต่ตอนนี้บอกเลยว่าแย่มากๆ!"เปล่าค่ะ...ใครจะกล้าไล่พี่ไปนอนโซฟากันล่ะ" รินลดาบอกเสียงเบาอย่างปลงตก แม้จะไว้ใจวรธันย์ในระดับหนึ่งว่าเขาคงจะให้เกียรติเธอ แต่ความคิดด้านลบมันก็แย้งมาว่ายังไงเขาก็เป็นผู้ชายและเราก็ยังไม่ได้แต่งงานกันให้ถูกต้องตามประเพณี เราจะข้ามขั้นมานอนร่วมเตียงกันไม่ได้ มันไม่ถูกต้อง...ถึงจะแค่นอนเฉยๆ ก็เถอะ! และถ้าจะให้เขาผู้เป็นคนจ่ายเงินทุกอย่างในทริปนี้ไปนอนที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 21
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 21"อื้อ..." รินลดาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวันในสภาพร่างกายหนักอึ้ง โดยเฉพาะศีรษะกอปรกับวิงเวียน พะอืดพะอม ลำคอแห้งผากราวกับคนขาดน้ำมาเป็นเวลานาน เธอลุกขึ้นมานั่งกุมขมับอยู่นานมาก กว่าจะได้สติและเริ่มมองหาใครอีกคน ทว่าไม่ได้ชะเง้อคอนานก็เห็นเขาเดินถือแก้วน้ำเข้ามาหาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง"ดื่มน้ำขิงสักหน่อย จะได้ดีขึ้น" แก้วน้ำขิงอุ่นๆ ถูกยื่นมาตรงหน้า เมื่อรับมาใครคนนั้นก็ยังคงยืนกอดอกมองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง รินดลามองสบตาคมด้วยความรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ สมองหนักอึ้งพยายามนึกถึงประสบการณ์ในคืนแรกที่ได้นอนร่วมเตียงกัน ทว่านึกยังไงก็นึกไม่ออก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลับจากไปดูคอนเสิร์ตตั้งแต่ตอนไหน"เมื่อคืน...หนูกลับมาตอนไหนหรอคะ ทำไม..." น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยถามออกไปอย่างสับสน นั่นทำให้วรธันย์ได้คำตอบในสิ่งที่สงสัยเสียทีว่า...เธอจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้!"จำไม่ได้จริงๆ นะหรอ? " ร่างสูงหรี่ตามองอย่างจับผิด เขาหวังว่าเธอจะจำอะไรได้บ้าง ไม่ใช่ลืมหมดขนาดนี้ เพราะถ้าลืมแล้วใครจะรับผิดชอบความรู้สึกของเขากัน!"....." ใบหน้าเคร่งขรึมกว่ายามปกติทำคนฟังห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 22
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 22"เสร็จแล้ว~ ห้ามแผลโดนน้ำนะคะ ล้างแผลทุกวัน หนึ่งอาทิตย์ตัดไหมค่ะ" คุณหมอเงยหน้าขึ้นพูดยิ้มๆ เมื่อช่วงเวลาแห่งเจ็บปวดจบลงด้วยดี ผ้าก๊อซสีขาวสะอาดถูกพันเข้ากับฝ่าเท้าเรียวเล็กเสียจนหน้าเตอะคนเจ็บที่นั่งอดทนหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด ไม่แม้แต่จะชายตามองเปลือกหอยเปื้อนเลือดชิ้นโตที่ถูกดึงออกไปวางไว้ในถาดเครื่องมือแพทย์ใกล้ๆ เลยสักนิด อาการเจ็บจนชายังคงหน่วงอยู่ที่ฝ่าเท้า ภาพเลือดเปื้อนสำลีและแผลที่ถูกเย็บยังคงติดตาทำเอารู้สึกวิงเวียนศีรษะคล้ายจะหน้ามืด ดีว่ามีร่างสูงของว่าที่สามียืนเป็นหลักพักพิงอยู่ข้างๆ เตียง ไม่อย่างนั้นคนเจ็บอาจจะเป็นลมล้มพับไปตั้งแต่ตอนที่คุณหมอดึงเปลือกหอยออกจากเท้าก็เป็นได้"เก่งมาก นึกว่าจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง" วรธันย์แซวยิ้มๆ ในตอนที่คนเจ็บเงยหน้าขึ้นมองสบตา มือใหญ่ยกขึ้นวางบนศีรษะเล็กก่อนลูบเบาๆ อย่างปลอบใจ แผลใหญ่และลึกขนาดต้องเย็บถึงสี่เข็ม ตอนดึงเปลือกหอยออกจากเท้าว่าเจ็บมากแล้ว ตอนล้างแผลและเย็บก็เจ็บไม่ต่างกัน น่านับถือไม่น้อยที่ร่างบางไม่มีน้ำตาให้เห็นสักหยด ทั้งที่ไม่มีตัวช่วยบรรเทาความเจ็บเลยอย่างสัก เธอผ่านมาได้เพร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 23
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 23เช้าวันสุดท้ายของการมาเที่ยวพักผ่อนเวียนมาถึง...ไม่น่าเชื่อว่ารินลดาจะหลับสนิทตลอดทั้งคืนทั้งที่ฝนตกหนักและ...ขาดหมอนข้าง กลับกันเธอกลายเป็นหมอนข้างให้ใครอีกคนกอดเสียเอง ทั้งก่อนหลับและยามตื่นวงแขนแข็งแรงคู่นั้นก็ยังโอบรัดเธอไม่ยอมปล่อย ดวงตากลมโตกะพริบปริบไล่ความง่วงซึม สิ่งแรกที่มองเห็นคือแผ่นอกกว้างกำยำ ดวงตากลมโตไล่มองขึ้นไปตามลำคอแกร่ง ผ่านลูกกระเดือกนูนเด่น ปลายคางบวกสันกรามคมคร้าม ริมฝีปากหยักลึกได้รูป จมูกโด่ง จนถึงดวงตาคมกริบที่ปิดสนิท ทุกองค์ประกอบไร้ที่ติราวกับว่านี่เป็นใบหน้าที่พระเจ้าบรรจงสรรค์สร้าง เป็นประติมากรรมฝาผนังชั้นสูงที่มีชีวิต...ตึก..ตึก..มองแล้วก็ใจเต้นแรงจนเกรงว่าคนหลับจะตื่นขึ้นมารับรู้ว่ามีใครแอบมองอยู่ รินลดาถอยใบหน้าออกห่างร่างสูงเล็กน้อย กะพริบตาถี่ๆ เรียกสติที่ไม่รู้ล่องลอยไปอยู่ที่ใดให้คืนกลับเข้าร่าง หากแต่ไม่คิดว่าขยับเพียงนิดเดียวจะทำให้อีกคนตื่นขึ้นมาเสียได้"...ตื่นนานหรือยัง" วรธันย์ถามเสียงงัวเงียเมื่อตื่นขึ้นมาเห็นคนป่วยนอนมองตาใสแจ๋ว คิ้วคมเข้มขมวดยุ่งเล็กๆ เพราะยังปรับสายตาไม่ได้ พอๆ กับเส้นผมดกดำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
บทล่าสุด
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 34 (ตอนจบ)
วิวาห์ (ไม่) ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 34 (ตอนจบ) วันเวลาผ่านพ้นไปกิจวัตรประจำวันของรินลดาก็ยังคงวนเวียนแบบเดิมซ้ำๆจนอายุครรภ์ล่วงเลยมาจนถึงแปดเกือบเก้าเดือนและมีวันกำหนดคลอดในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแต่เธอรู้ว่าอาจจะอยู่ได้ไม่ถึงวันนั้นเนื่องจากช่วงนี้มีอาการเจ็บท้องเตือนบ่อยขึ้นบางทีก็เจ็บจนร้องไห้ผู้เป็นสามีจึงต้องลางานมาอยู่เป็นเพื่อนในช่วงใกล้คลอด"ไหวไหม"ร่างสูงเอ่ยถามภรรยาท้องแก่ที่นั่งเอนหลังดมยาดมพลางหอบหายใจแรงกว่าปกติเนื่องจากเจ็บท้องเตือนขึ้นมาอีกแล้วและดูเหมือนวันนี้จะเจ็บมากกว่าปกติเขาจึงให้คนเตรียมรถเตรียมของใช้สำหรับคลอดไว้เผื่อเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉิน"อึก...ไม่ไหว...แฮ่ก"แรงปวดไม่มีท่าทีว่าจะเบาลงเลยแม้แต่น้อยมือเล็กที่บีบมือใหญ่ไว้ส่งผ่านความรู้สึกมาถึงร่างสูงแม้ไม่ทั้งหมดแต่ก็ทำให้เขาได้รับรู้ว่าเธอกำลังจะทนไม่ไหวไม่ต้องรอให้พูดอะไรซ้ำวรธันย์ก็เรียกเด็กในบ้านให้รีบเตรียมของขึ้นรถส่วนเขาก็ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีช้อนตัวภรรยาขึ้นอุ้มและตรงไปที่รถอย่างรวดเร็วเรียกได้ว่าสถานการณ์เริ่มวุ่นวายแต่ก็ไม่ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเพราะทุกคนเตรียมการนี้ไว้สักพักใหญ่แล้วเพียงตื่นเต้นยิน
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 33
วิวาห์ (ไม่) ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 33ตกเย็นวรธันย์ก็พาภรรยามาที่บ้านใหญ่พร้อมด้วยกล่องของขวัญหนึ่งใบที่ทำเอาทุกคนต่างมองด้วยความสนใจครั้นถามว่าเอามาให้ใครและข้างในมีอะไรเจ้าตัวก็บ่ายเบี่ยงบอกแค่ว่าจะเฉลยในตอนที่ทานข้าวเสร็จเล่นเอาคุณหญิงนาฏยาคันไม้คันมือยิกๆอยากแย่งมาเปิดดูให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ทำได้แค่เก็บอาการและอดใจรออย่างใจเย็น"เอ้อแม่มีอะไรจะบอก"คุณหญิงพูดขึ้นท่ามกลางมื้ออาหารที่เริ่มดำเนินมาสักพักหนุ่มสาวเลยพร้อมใจกันวางช้อนส้อมเพื่อรอฟังในสิ่งที่มารดากำลังจะบอก"แม่คุยพ่อและคุยกับพ่อแม่หนูแล้วว่าจะให้ทั้งสองคนย้ายเข้ามาอยู่กับพวกเราที่นี่เนี่ยน้ากว่าจะเกลี้ยกล่อมได้เหนื่อยแทบตายแน่ะ"คุณหญิงบอกอย่างอารมณ์ดีได้ยินแบบนั้นรินลดาก็จ้องหน้าแม่สามีอย่างไม่อยากจะเชื่อหูก่อนจะหันไปมองพ่อกับแม่ที่ทำหน้าเกรงอกเกรงใจอยู่ไม่คลาย"ก็จะให้มาอยู่เฉยๆไม่ให้ทำอะไรเลยมันไม่ได้จริงๆค่ะเกรงใจ"อรนภาเอ่ยแทรกขึ้นมาความจริงคุณหญิงชวนเธอกับสามีมาอยู่ด้วยกันหลายครั้งแล้วแต่เธอปฏิเสธเพราะเกรงใจอีกอย่างก็ไม่คุ้นชินกับบ้านหลังใหญ่หรูหราแบบนี้เท่าไรคราวนี้ที่ยอมก็เพราะยื่นข้อเสนอไปว่าถ้าให้อยู่ก็ข
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 32
วิวาห์ (ไม่) ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 32สองอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกงเข็มนาฬิกา ว่าที่เจ้าสาวถูกปลุกขึ้นมาแต่งหน้าทำผมตั้งแต่ไก่ยังไม่ขันด้วยทีมช่างที่คุณหญิงนาฏยาจัดหามาให้ ได้คุณหญิงและผู้เป็นแม่คอยช่วยดูแลอีกที กำหนดการในช่วงเช้าวันนี้คือการเข้าพิธีแต่งงานแบบไทย เรียบง่าย ลดขั้นตอนพิธีบางอย่างออกไป คงเหลือไว้แต่พิธีหลักๆ ที่สำคัญ สถานที่จัดงานคือบ้านหลังใหญ่ของฝ่ายว่าที่สามีที่ยังคงนอนหลับอยู่อีกห้องหนึ่ง เพราะขั้นตอนการแต่งตัวน้อยกว่าฝ่ายเจ้าสาวจึงยังไม่ถูกปลุกขึ้นมาพร้อมกันใช้เวลาร่วมสามชั่วโมงในการแต่งหน้าทำผมให้เจ้าสาวและบรรดาแม่ๆ กระทั่งแล้วเสร็จในช่วงเช้าพอดี ฝ่ายเจ้าบ่าวเองก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วทว่ายังถูกขัดขวางไม่ให้ได้เจอเจ้าสาวจนกว่าจะเริ่มพิธีไม่เพียงแค่เจ้าของงานที่ต้องเตรียมตัวแต่เช้า ฝ่ายจัดสถานที่และฝ่ายแม่ครัวเองก็วิ่งวุ่นไม่ต่างกันเพราะต้องเตรียมอาหารเลี้ยงพระและ แขกคนสำคัญที่แม้จะเชิญมาแค่ไม่กี่คนก็ต้องดูแลให้ดีสมฐานะเจ้าบ้าน พยายามให้มีข้อผิดพลาดน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้"ใจเย็นๆ อย่าตื่นเต้นมากนัก เดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแล้งไปซะก่อน" อรนภาลูบหลังลูกสาวเ
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 31
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 31ด้วยไม่ได้นอนทั้งคืนและอ่อนเพลียจากพิษไข้ คืนแรกที่ต้องนอนแยกห้องกันตามข้อตกลงเลยทำให้รินลดาหลับสนิท ต่างจากวรธันย์ที่นอนมองเพดานว่างเปล่ามานานหลายชั่วโมงแล้ว เขายังไม่มีทีท่าว่าจะง่วงเลยแม้แต่น้อย เขาคิดถึงร่างนุ่มนิ่มของคนรักที่เคยได้นอนกอด มากไปกว่านั้นคือเป็นห่วงกลัวว่าคนป่วยจะไข้ขึ้นสูงกลางดึกแล้วไม่มีคนดูแลสุดท้ายร่างสูงก็ยอมแพ้ต่อความห่วงใย เขาทนไม่ไหวจึงหอบเอาผ้าห่มกับหมอนเดินไปที่ห้องนอนเล็ก มือหมุนเปิดลูกบิดอย่างแผ่วเบา ก่อนเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียง ลงมือปูผ้าห่มลงบนพื้น ไม่ลืมตรวจเช็คอุณหภูมิของคนหลับด้วยว่าน่าเป็นห่วงหรือไม่ เมื่อพบว่ายังไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงวรธันย์ก็ล้มตัวลงนอนข้างเตียง แต่ตั้งใจไว้ว่าจะต้องตื่นก่อนและรีบออกไปจากห้อง บทลงโทษของคนที่ทำอะไรไม่คิดคือแยกห้องนอนและห้ามวอแวอีกฝ่ายจนกว่าจะถึงวันแต่งงานในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า นี่แค่วันเดียวก็แทบจะทนไม่ได้แล้ว ไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะอดทนได้จนถึงวันแต่งงานหรือเปล่ารินลดาหลับยาวจนถึงเช้า เธอลืมตามองไปรอบๆ อย่างสำรวจ เพราะเมื่อคืนเหมือนจะมีบางช่วงที่กึ่งหลับกึ่งตื่นและรู้สึก
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 30
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 30"เฮ้อ...""อะไร ถอนหายใจแต่เช้า ไหวไหมเนี่ย ท่าทางเราดูเพลียๆ นะ ไม่ได้หลับได้นอนหรือไงหื้ม" เลขาท่านประธานถามขึ้นอย่างห่วงใยเมื่อเห็นเด็กฝึกงานในความปกครองนั่งถอนหายใจก่อนฟุบหน้าลงกับโต๊ะด้วยท่าทางอ่อนล้าในเช้าวันหนึ่ง จะว่าถูกเธอใช้งานหนักก็ไม่ใช่ ถึงจะเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงานแต่พ่วงตำแหน่งคู่หมั้นของเจ้านาย ยังไงก็เปรียบเสมือนเจ้านายเธออีกคน ใครจะไปกล้าใช้งานหนักกัน"ประมาณนั้นแหละค่ะ เจ้าที่แรงมาก ไม่ยอมให้หลับให้นอนเลย" เสียงหวานอ่อนระโหยโรยแรงบ่นพึมพำออกมาคล้ายคุยกันตัวเองมากกว่า คำว่า 'เจ้าที่แรง' ทำคนฟังได้แต่ทำหน้าสงสัย พลันนึกไปถึงคอนโดหรูที่เจ้านายพัก ก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเจ้าที่แรง...ขณะที่รุ่นพี่คิดไปไกล...เจ้าที่ในความหมายของคนอายุน้อยกว่าตอนนี้กำลังนั่งจามอยู่ในห้องทำงานอย่างไม่ทราบสาเหตุ ใช่...เจ้าที่ที่ก่อกวนเวลานอนของเธอก็คือเจ้านายพี่นั่นแหละ!หลังจากวันสารภาพบาป (?) นี่ก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว และตลอดหลายอาทิตย์ที่ผ่านมารินลดาต้องรับมือกับ 'ผีทะเลกินดุ' แทบจะทุกคืน! พอได้มีคืนแรกด้วยกัน คืนต่อๆ ไปก็มาไวและถี่เสียจนตั้งรับไม
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 29
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 29"หนูกลัว..." น้ำเสียงเบาหวิวเอ่ยขึ้นในตอนที่ได้กลับมาเหยียบบ้านอินทรเกษมกุลอีกครั้ง แววตากลมใสสั่นระริก ดวงหน้าปรากฏความกังวลอย่างเห็นได้ชัด แม้จะคุยกันมาดีแล้ว แต่พอถึงเวลาจริงๆ เธอก็ยังมีความพร้อมไม่มากพออยู่ดี"พี่อยู่ทั้งคน" ฝ่ามือใหญ่กุมทับมือเล็กที่เย็นเฉียบสร้างความอบอุ่นแผ่ซ่านไปถึงหัวใจ ทว่าก็ทำคนฟังใจชื้นขึ้นมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะความวิตกกังวลมันมีมากกว่า เธอกลัวว่าพ่อกับแม่จะผิดหวังในตัวเธอมากกว่าว่าใครจะมองยังไง แต่ถ้าไม่พูดก็ไม่สบายใจอีกเหมือนกัน"ไปเถอะ เชื่อใจพี่...ไม่มีอะไรต้องกลัว" ร่างสูงให้กำลังใจ กระชับมือเล็กแน่นขึ้น ก่อนพาเดินเข้าบ้านไป ในเวลานี้ทุกคนต่างมานั่งรวมตัวกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นตามที่วรธันย์ได้โทรมาขอไว้ ทั้งพ่อแม่ของเขาและพ่อแม่ของรินลดา"อ้าว มากันแล้ว สวัสดีจ้ะ นั่งๆ" คุณหญิงนาฏยาทักทายทั้งคู่ด้วยรอยยิ้ม มือรับไหว้ว่าที่ลูกสะใภ้ก่อนเชิญทั้งสองมานั่งคุยกันระหว่างรอทานมื้อค่ำ"น้องหญิง ไม่สบายหายดีหรือยังคะ พี่ธันดูแลน้องดีหรือเปล่าเนี่ย" ประโยคแรกเอ่ยกับร่างบางด้วยรอยยิ้มสดใส ประโยคหลังหันมามองแรงใส่ล
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 28
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 28"คุณพิมพ์ วันนี้ผมไม่เข้าบริษัทนะ เลื่อนงานออกไปทั้งหมด บอกศรัณซื้อยาลดไข้กับข้าวต้มมาให้ผมที่คอนโดด้วย ขอบคุณ" มือเรียวกดวางสายทันทีหลังจากพูดธุระกับผู้เป็นเลขาจบ โทรศัพท์เครื่องหรูถูกวางทิ้งไว้อย่างไม่ใยดีหลังจากหมดประโยชน์ เนื่องจากเจ้าของเครื่องมีสิ่งสำคัญมากกว่าให้สนใจร่างบอบบางภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขากำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอทว่าร่างกายแผ่ไอร้อนออกมาจนรู้สึกได้ คนเป็นไข้ต้องเช็ดตัว...คิดได้แบบนั้นวรธันย์จึงผละออกไปหาผ้าสะอาดกับชามใบเล็กๆ รองน้ำเกือบเต็ม ก่อนจะเดินกลับเข้ามาหาคนหลับอีกครั้งมือเรียวคว้ารีโมทมากดปิดแอร์เพราะกลัวคนป่วยจะหนาวระหว่างที่เช็ดตัวให้ ก่อนทำการขุดร่างคนป่วยขึ้นมาจากผ้าห่มผืนใหญ่ เปลื้องผ้าเธอจนหมด แล้วนำผ้าชุบน้ำบิดหมาดเช็ดไปตามลำตัวขาวผ่องซึ่งเต็มไปด้วยร่องรอยสีแดงเรื่อที่เขาฝากไว้เมื่อคืนอย่างระมัดระวังวรธันย์ข่มใจเช็ดตัวให้คนรักจนเสร็จก็ใส่เสื้อผ้ากลับคืนให้ ดึงผ้าห่มคลุมถึงลำคอก่อนกดเปิดแอร์และเพิ่มอุณหภูมิให้อุ่นขึ้น ก่อนเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำบ้าง ออกมาทันตอนได้ยินเสียงก
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 27
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 27รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังบอบบางก็แตะลงบนที่นอนนุ่ม ริมฝีปากอุ่นร้อนที่ตักตวงเอาความหอมหวานจนพอใจถูกถอนออกไปก่อนจูบซับเข้าที่ข้างขมับ พวงแก้ม ปลายคางและเลื่อนต่ำลงไปที่ซอกคอขาว ขณะที่ฝ่ามือลากไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งของคนรัก กลิ่นกายหอมกรุ่นราวกับดอกไม้แรกแย้มทำสติสัมปชัญญะกระจัดกระเจิงยากที่จะควบคุมวรธันย์ห่างหายจากเรื่องบนเตียงไปนานมากๆ ตลอดมาเขาไม่เคยต้องอดทนกับใคร และก็คิดว่ายังทนต่อไปได้อีกนาน กระทั่งได้ยินคำว่า 'รัก' จากปากอิ่มเล็กๆ นั่น เขาถึงได้รู้ความจริงว่าความอดทนของเขามันหมดไปตั้งแต่วินาทีนั้น เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว!ด้านรินลดาเองก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปถ้าขืนเธอยังคงนิ่งเงียบ ปล่อยให้สถานการณ์มันไหลต่อเนื่องไปแบบนี้ เธอกำลังสับสนกับความต้องการจริงๆ ของตัวเองเพราะความคิดด้านดีกับด้านลบกำลังขัดแย้งกันมั่วไปหมด...'ห้ามชิงสุกก่อนห่าม' คือประโยคที่ไม่ว่าหญิงหรือชายก็มักจะเคยได้ยินพวกผู้ใหญ่พร่ำสอนกันมาตั้งแต่เล็กจนโตในสังคมไทย ทว่าเธอไม่เคยมีคนรักเลยไม่รู้ว่าคนอื่นๆ ที่เขามี เขาทำตามคำสอนนั้นได้จริงๆ หรือเปล่า เพราะอีกด้านหนึ่งเราก็
วิวาห์(ไม่)ไร้รัก ตอนที่ 26
วิวาห์(ไม่)ไร้รักWriter : Aile'Nตอนที่ 26การอยู่เฉยๆ ในห้องชุดอันแสนกว้างใหญ่มันไร้ประโยชน์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อยากทำอะไรก็ขยับไม่ได้ดั่งใจ แต่จะให้อยู่เฉยๆ ทั้งวันรินลดาก็ทำไม่ได้ เมื่อทำงานบ้านทุกอย่างเสร็จสิ้นเธอก็ตั้งใจว่าจะลงไปเดินเล่นที่ซุปเปอร์มาเก็ตข้างล่างคอนโด เพราะตอนดูทีวีบังเอิญเปิดไปเจอรายการทำอาหารและขนม เลยนึกอยากทำขนมอร่อยๆ ไว้รอเจ้าของห้องกลับจากที่ทำงานร่างบางพาตัวเองค่อยๆ เดินไปที่ลิฟต์อย่างไม่รีบร้อน โชคดีที่คอนโดหรูแห่งนี้เงียบสงบ ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเลยไม่จำเป็นต้องรีบร้อนหรือกลัวว่าจะไปยืนเก้ๆ กังๆ ขวางทางใครเข้า"หญิง! " ใครสักคนที่กำลังจะเดินสวนเข้ามาในคอนโดเรียกชื่อเธอเสียงดัง ครั้นหันไปมองก็เห็นอีกฝ่ายยืนยิ้มแฉ่งก่อนจะปรี่เข้ามาลูบหัวลูบหาง (?) เธอด้วยความดีใจ"พี่อิฐ! " คราแรกที่ถูกเรียกเสียงดังยอมรับว่าค่อนข้างตกใจ แต่พอรู้ว่าเป็นใครรินลดาก็ออกอาการดีใจไม่ต่างกัน บุรุษเพศนั้นผ่านเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเธอแค่ไม่กี่คน หนึ่งในนั้นก็คือพี่รหัสคนนี้นี่เอง"โหย ไม่เจอกันนาน คิดถึงนะเนี่ย" อิทธิพัทธ์เขย่าไหล่เล็กเบาๆ ด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่สุดท้ายจะอดใ
