ติ๊ดๆๆๆตื๊นๆๆๆ(เสียงโทรศัพท์เข้า)"โหล มีอะไรอีก อะไรน่ะ ใครว่ะๆใครเป็นเมียกูว่ะ?"พี่เฮลคุยกับปลายสายด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด พลางทำหน้าคุ้นคิด ฉันจึงหันไปมองพี่รามที่ตอนนี้เขากำลังมองไปที่พี่เฮลพลางกระตุกยิ้ม"ถ้าคนที่กูนอนด้วยเป็นเมียกู กูไม่มีเป็นร้อยแล้วเหรอไอ้โง่ๆ"พี่เฮลยังคงคุยกับปลายสายด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด "อะไรน่ะ ท้อง ท้องกับกูเหรอ สัสเอ้ยยย"พี่เฮลตะโกนใส่ปลายสายพลางเดินไปปาหมอนอิงลงพื้นเพื่อระบายอารมณ์ "แม่งเอ้ย!เออเดี๋ยวกูไป!!”พี่เฮลวางโทรศัพท์"มีอะไรลูกใครท้อง ท้องกับลูกเหรอ?"มี๊ของฉันที่ฟังอยู่เอ่ยถามพี่เฮลไปด้วยนำ้เสียงสงสัย พี่เฮลก็มองมาที่มี๊"ใครไม่รู้มี๊ มาบอกว่าท้องกับผม "พี่เฮลบอกมี๊พลางเอามือไปลูบหน้าตัวเอง มี๊จึงไปจับไหล่ของพี่เฮล พี่เฮลลืมตามามองมี๊"ไปคุยกับเขาสิลูก เราเป็นลูกผู้ชายน่ะ กล้าทำก็ต้องกล้ารับ"มี๊บอกพี่เฮล พี่เฮลมองมี๊ด้วยสีหน้าของคนสิ้นหวัง "ผมยังไม่อยากกกมีเมียยยยยยอ่ะมี๊"พี่เฮลบอกมี๊ไปพลางกระทืบเท้าเหมือนเด็กๆติ๊ดๆๆตื๊นๆๆ(เสียงโทรศัพท์เข้า)"เออเดี๋ยวกูไปเดี๋ยวนี้แหละสัส อะไรหนักหนาว่ะ"พี่เฮลกดรับโทรศัพท์ แล้วก็คุยสักพักฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเข
ราม วยุทัศ...."เรามารำลึกถึงความหลังกันดีกว่านะครับ"ผมบอกคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักผม เธอมองผมด้วยสีหน้าสงสัย เธอจะรู้ไหมว่าเธอทำหน้าแบบนี้มันน่ารัก ผมอดใจไม่ไหวเลยจุ๊ฟปากเธอไป เธอมองผมตาขวางเลย ฮันนี่เปลี่ยนไปมากสงสัยความจำของเธอเสื่อมอาจจะทำให้ไอคิวของเธอลดลงไปด้วยมั้งครับ เพราะเธอเหมือนเด็กๆเลย ผมชอบนะที่เธอเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น เธอมีเพื่อนผู้ชายเยอะมากและผู้ชายเข้าหาเธอก็เยอะเหมือนกัน แต่เธอก็ยังคงรักผม และยังยอมให้ผมได้เป็นคนแรกของเธอ"พี่ราม ปล่อยหนูเถอะคะ"เธอบอกผมแล้วเอามือดันอกผมเพื่อให้ปล่อยเธอ แต่ผมคงไม่ปล่อยเธอหรอก ก็เมื่อมี๊กับแด๊ดของเธออนุญาตแล้วหนิ ผมเข้าไปขอขมาท่านทั้งสองที่ล่วงเกินฮันนี่ ผมนึกว่าท่านทั้งสองจะโกรธและเกลียดผมซะอีก ที่ไหนได้ล่ะ ท่านไม่ว่าอะไรผมเลย มีแต่บอกผมว่ายังไงๆผมก็ต้องแต่งงานกับฮันนี่อยู่แล้ว"ไม่ปล่อยครับ^_^"ผมบอกเธอไป เธอย่นจมูกใส่ผม ผมจึงยื่นจมูกของผมไปขยี้จมูกเธอ "พี่รามเป็นแฟนหนูเหรอคะ?"เธอเอ่ยถามผมด้วยนำ้เสียงสงสัย เด็กน้อยของพี่ผมจึงหอมแก้มเธอไป ก็เธอน่ารักอ่ะ "ใช่ครับ เราเพิ่งจะตกลงคบกันได้ไม่ถึงเดือน หนูก็โดนรถชน
"พี่ขอนะครับ"ผมบอกเธอ และจับใบหน้าของเธอขึ้นมาประกบริมฝีปากของเธอ อย่างอ่อนโยนผมคงต้องทำให้เธอเคลิ้มตามผมก่อน เพราะผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่ผมก็อยากจะทำให้เธอมีความสุข เธอเริ่มจูบตอบผมและเธอก็เอาแขนเล็กๆทั้งสองข้างของเธอมาคล้องคอผม ผมก็กดริมฝีปากให้ร้องแรงเพิ่มมากขึ้นตามแรงปรารถนาของผม ผมค่อยๆสอดมือเข้าไปในเสื้อของเธอวันนี้เธอใส่เสื้อสีเดียวกับของผมเลย ผมค่อยๆลูบแผ่นหลังที่ขาวเนียนของเธอ แล้วเลื่อนมือมาลูบไล้หน้าท้องของเธอและลูบมือไปตามสีข้างลำตัวของเธอ หุ่นเธอดีมาก เธอสะดุ้งเล็กน้อย ผมจึงจูบเธอไปอย่างดูดดื่ม ผมแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของเธอเพื่อหาความหวาน ผมเลื่อนมือไปถอดเสื้อเธอ เธอปล่อยมือออกจากคอผมแล้วถอดเสื้อของเธอออกไป ผมยิ้มไปให้เธอ เธอก็ยิ้มให้ผม ผมจึงเอามือไปลูบริมฝีปากสีชมพูของเธอ แล้วเลื่อนสายตาลงมาที่หน้าอกของเธอที่ใส่บราปีกนกอยู่ แต่ขนาดหน้าอกหน้าใจของเธอมันใหญ่เกินไป จนล้นออกมา มันทำให้ผมละสายตาไปไม่ได้จริงๆผมยื่นมือไปแกะบราปีกนกของเธอออก เผยให้เห็นสองเต้าอวบอิ่มของเธอ เธอยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเอง "พี่ราม หนูอาย"เธอบอกผมด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ"ไม่ต้องอา
"หวานมากเลยครับฮันนี่ หนูพร้อมแล้วนะ"ผมบอกเธอ เธอพยักหน้าให้ผม ผมจึงจัดการรูดเจ้ามังกรของผมสักสองสามทีแล้วเอาไปจ่อที่จุดอ่อนไหวของเธอ เมื่อเจ้ามังกรสัมผัสกับจุดอ่อนไหวของเธอ เธอก็ขยับหนีผม "หนูกลัว"เธอบอกผม ผมจึงยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุดไปให้เธอ"ไม่ต้องกลัวนะครับ รับรองหนูจะต้องชอบมันแน่นอน"ผมบอกเธอ เธอมองผมด้วยสีหน้าไม่เชื่อ ผมจึงยื่นหน้าไปจูบปากเธออย่างอ้อยอิ่ง แล้วผมก็ค่อยๆดันเจ้ามันกรของผมเข้าไปที่จุดอ่อนไหวของเธอที่ตอนนี้นำ้รักของเธอออกมาเยอะมาก ผมถูขึ้นลงสักพักผมก็กดเจ้ามังกรเข้าไปในช่องทางรักที่คับแน่นของเธอ มันแน่นมากจนทำให้เจ้ามังกรของผมปวดหนึบไปหมดเลย มันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว มันแน่นเกินไป "อย่าเกร็งนะครับ เชื่อพี่ แล้วหนูจะไม่เจ็บ "ผมบอกเธอไปด้วยนำ้เสียงนุ่มนวล แล้วผมก็ลงมาดูดดื่มยอดอกของเธอให้เธอผ่อนคลาย เธอจะได้ไม่เกร็ง "อื้อๆๆพี่ราม"เสียงหวานเอ่ยเรียกผม จึงทำให้สติของผมขาด ดันเจ้ามังกรเข้าไปจดมิดลำเลย"คร๊าบบฮันนี่"ผมขานรับเธอ"โอ้ยๆๆพี่รามฮันนี่เจ็บฮืฮๆๆ"ฮันนี่ร้องไห้ออกมา ผมจึงเอื้อมมือไปเช็ดนำ้ตาให้เธอ แล้วจูบปากของเธออีก เพื่อให้เธอลืมความเจ็บ"พี่ขอโทษ พี่จะขยับแ
"อื้อออ พี่รามม"เสียงหวานของฮันนี่เอ่ยเรียกผมด้วยนำ้เสียงกระเส่า ผมผละจากซอกคอขาวๆของเธอขึ้นไปประกบจูบปากเธอด้วยจูบที่เร้าร้อน ฮันนี่เธอเริ่มจะอ่อนตามผมแล้ว "อีกรอบนะครับเด็กดี พี่จะพาหนูฟิน"ผมบอกเธอพร้อมกับหอมแก้มเธอไป ฮันนี่มองผมด้วยสาวตาดุๆ "อีกรอบเดียวพอนะคะ!”เธอบอกผมด้วยนำ้เสียงจริงจัง "คร๊าบรอบเดียวจริ๊งงงๆๆ"ผมตอบเธอไปด้วยเสียงสูงๆ ฮันนี่เธอมองหน้าผมด้วยสีหน้าไม่เชื่อ ผมจึงลุกออกจากตัวเธอ และลงไปนอนบนเตียง เปลี่ยนให้เธอมานั่งบนตัวผมแทน "ทำให้พี่มั่งสิครับ เมื่อกี้พี่ทำให้หนูแล้วนะ"ผมบอกเธอ เธอมองหน้าผมและกัดปากเธออย่างเขินอาย "หนูทำไม่เป็น"เธอบอกผมด้วยสีหน้าเศร้าๆ "พี่ก็ทำไม่เป็น ยังทำได้เลย ลองนะคะคนดีมาม่ะ"ผมบอกเธอและจับตัวเธอขึ้นเล็กน้อย แล้วจับเจ้ามังกรของผมเข้าไปจ่อตรงจุดอ่อนไหวของเธอ ผมถูเจ้ามังกรของผมเข้ากับจุดอ่อนไหวของฮันนี่ "พร้อมแล้วนะครับ"ผมถามเธอ แล้วเธอก็พยักหน้าตอบผม ผมเลยจับสะโพกของเธอลงมาแล้วยกสะโพกขึ้นไปเข้าหาเธอ เพื่อให้เจ้ามังกรของผมเข้าไปยังช่องทางรักของเธอได้ "อื้อเจ็บ"เธอบอกผมในตอนที่เจ้ามังกรของผมเข้าไปอยู่ในช่องทางรักของเธอ ผมรู้สึกอึดอั
8:00โมงเช้า ห้องนอนฮันนี่....ฮันนี่ เอริยา....."อื้มมมม"ฉันค่อยๆขยับตัวไปมาอย่างยากลำบาก ทำไมมันปวดเมื่อยไปทั้งตัวแบบนี้ล่ะ ฉันพยายามจะลุกขึ้นแต่มันเหมือนมีอะไรมารัดตัวฉันไว้แน่น ฉันจึงค่อยๆลืมตา แล้วฉันก็ต้องตกใจเบิกตากว้างเมื่อเงยขึ้นไปมองก็เห็นใบหน้าขาวๆริมฝีปากสีชมพูกับดวงตาที่ปิดสนิทของผู้ชายที่อยู่ห่างจากฉันไม่มากนัก"พี่ราม"ฉันเอ่ยเรียกพี่รามไปด้วยนำ้เสียงแผ่วเบา เมื่อคืนนี้ฉันกับเขาเราอร๊ายเขินง่ะ^//^ พอมองใกล้ๆแบบนี้พี่รามยิ่งหล่อ หน้าเขาใสมากตาชั้นเดียวจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักได้รูปสีชมพู ฉันยื่นมือไปลูบผมหน้าม้าของเขาที่กำลังปกหน้าเขาอยู่ แล้วก็ลูบไปตามโครงหน้าหล่อของเขาแล้วลูบริมฝีปากเขาด้วยความหลงใหล"จะลักหลับพี่เหรอครับหนู?"พี่รามเอ่ยถามฉันแต่เขายังไม่ได้ลืมตา"ป่ะเปล่าหนิค่ะ"ฉันตอบพี่รามไป เมื่อเขาลืมตามามองหน้าฉัน ฉันจึงหลบสายตาเขา ก็ฉันอายอ่ะเรื่องเมื่อคืน "หนูได้พี่เป็นสามีแล้วนะ"เขาบอกฉันพลางยื่นหน้าลงมาหอมหน้าผากของฉัน "พี่ราม!"ฉันเรียกเขาเสียงดังแล้วก็ผลักอกเขาออก "ปล่อยฮันนี่ได้แล้วคะ"ฉันบอกเขาไปด้วยนำ้เสียงแข็งๆแต่เขาก็คงยังจะยิ้มให้ฉัน"โอ้ย!"พี่รามร้
"โอ้ย ฮืฮๆๆพี่รามรังแกหนูฮืฮๆๆหนูจะฟ้องมี๊อึกแน่ๆอึก"ฉันร้องไห้ออกมาพลางเอามือไปปาดนำ้ตา พี่รามก้มลงมานั่งคุกเข่าตรงหน้าฉัน เขาเอามือของเขาค่อยๆยื่นขึ้นมาเช็ดนำ้ตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน"พี่ขอโทษนะครับ ก็พี่รักของพี่หนิ"พี่รามบอกฉัน แล้วเขาก็ยื่นหน้าขึ้นมาจูบปากฉัน ฉันที่หลงใหลในรสจุมพิตที่เขามอบให้จนลืมความโกรธเขาไปเลย"หนูอย่าโกรธพี่เลยนะคะพี่รักหนูนะจุ๊ฟ"พี่รามบอกรักฉัน แล้วเขาก็หอมแก้มฉัน ฉันก็รู้สึกว่าชอบเขาจังเลย "หนูก็ชอบพี่รามค่ะ^//^"ฉันบอกพี่รามไปพลางก้มหน้าหลบสายตาเขา พี่รามยิ้มอย่างดีใจแล้วเขาก็ช้อนร่างของฉันขึ้นอุ้มในท่าเจ้าหญิง"ไปอาบนำ้กันนะครับเมีย เดี๋ยวพี่จะอาบให้นะ^_^"พี่รามบอกฉันด้วยสายตามีเลศนัย เขาคิดจะล่วงเกินฉันอีกแน่เลย อีพี่รามมันหื่นเกินไปแล้วนะ หนูกลัววว(หนูกลัวหรือหนูชอบจ๊ะอิอิ=jane jangira) ฉันจึงพยักหน้าตอบเขา พี่รามอุ้มฉันมาวางไว้ในอ่างอาบนำ้อย่างเบามือ แล้วเขาก็หยิบผ้าขนหนูออกจากตัวฉัน ฉันรีบเอามือทั้งสองข้างมาปิดหน้าอกกับจุดซ้อนเร้นของฉันอย่างไว พี่รามยืนมองฉันแล้วเขาก็หัวเราะ"หึหึๆๆปิดยังไงก็ไม่มิดหรอกครับหนู^_^”พี่รามบอกฉันพลางมองมาที่ฉันด้วยสายตาสื่อค
ฉันก็อ่านข้อความในห้องแชทนั้น ฉันได้ยินเสียงพี่รามหายใจฟุดฟิดๆแล้วกำโทรศัพท์ฉันแน่นเลย แล้วเขาก็เปิดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของคนที่ส่งข้อความมาหาฉัน ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งรูปโปรไฟล์ของเขาถอดเสื้อโชว์ซิกซ์แพ็กเหมือนนายแบบเลยหน้าตาดีมากอ่ะ แต่หล่อน้อยกว่าพี่รามนะ ว่าแต่พี่รามเปิดดูมันได้ยังไง ฉันยังเปิดไม่ได้เลย"พี่รามปลดล็อคโทรศัพท์ของหนูได้ไงคะ?"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพี่ราม พี่รามก็มองฉันด้วยสีหน้าโกรธๆ เขาโกรธอะไรฉันล่ะ ฉันไม่รู้เรื่องแล้วก็ไม่รู้จักด้วยนะ?"รหัสคือวันที่พี่ขอหนูเป็นแฟนไง เราตั้งมันด้วยกัน ของพี่ก็รหัสเดียวกับหนู"พี่รามบอกฉันแล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของเขาที่อยู่ในกางเกงออกมาใส่รหัสโทรศัพท์ของเขาให้ฉันดู และใส่รหัสโทรศัพท์ของฉันด้วยรหัสที่เขาบอกว่าเป็นวันที่เขาขอฉันเป็นแฟน แล้วพี่รามก็เปิดแอพพลิเคชั่นไลน์ในเครื่องเขาให้ฉันดู ห้องแชท ในนั้นมีแต่ไลน์ฉันแล้วก็ของผู้ชายอีก3คน คุณป้าฤดี คุณลุงลักษ์ แล้วก็ของมี๊กับแด๊ดของฉัน ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองเขา พี่รามก็มองฉัน แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ของฉันมาเปิดแอพพลิเคชั่นไลน์ในเครื่องฉันมาเทียบกับของเขา ซึ่งมันแตกต่างกันมาก ห้องแชทในไลน์ข
เดือนต่อมา ประเทศไทย ราม วยุทัศ...... "พี่ราม ไปหยิบนมในตู้เย็นให้หนูหน่อยสิคะ" เสียงเมียผมเอ่ยใช้ผัวคนนี้ไง เมียผมตอนนี้นั่งดูทีวีอย่างสบายใจเลยล่ะครับ ผมกับฮันนี่แต่งงานกันหลังจากที่ผมขอเธอแต่งงานได้อาทิตย์เดียว แล้วตอนนี้เธอก็ท้องแล้วครับ คือจริงๆแล้ว ฮันนี่ท้องได้2เดือนแล้วครับ เธอเอาที่ตรวจครรภ์สองอันมาให้ผมดูในวันแต่งงานของเรา ผมดีใจมากต่อขาต่อแขนให้ลูกไปซะหลายยกเลย แล้วตอนนี้ผมกับฮันนี่เราก็มาฮันนีมูนกันน่ะครับ เธอไม่แพ้ท้องเลย กินเยอะ หิวบ่อย ผมเลยลางานจากท่านประธานบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูออกมาเป็าขี้ข้ารับใช้เมียจนกว่าเมียจะคลอดลูกแทน "คร๊าบบ"ผมขานรับเมีย แล้วรีบวิ่งเข้าไปหยิบนมสดที่เป็นแกลลอนให้เมียดื่มพร้อมแก้วนำ้ เป็นกล่องเมียไม่พอกินครับ สงสัยจะได้ลูกแฝดอิอิๆๆ "นี้ครับเมีย"ผมเดินเข้ามาหาเมีย แล้วรินนมใส่แก้วแล้วส่งให้เธอดื่ม เธอก็รีบรับแก้วนมสดไปดื่มอย่างไวด้วยความหิวโหย "มองอะไรคะ?"เธอเอ่ยถามผมที่นั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับเธอแล้วเอามือท้าวคางมองเธอกินแล้วยิ้มตาม "มองเมีย เมียสวย^_^"ผมบอกเธอแล้วนอนหนุนตักเธอ แล้วจูบไปที่ท้องของเธอที่ตอนนี้เริ่มจะนูนๆออกมาแล้ว ไหนเข
พี่รามชูนิ้วสามนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน ฉันจึงหัวเราะให้กับความน่ารักของเขา~~~I’ll say, “Will you marry me?”~~~(ผมจะพูดว่า คุณจะแต่งงานกับผมไหม)พี่รามร้องเพลง หรือเขาถามฉัน ฉันจึงมองไปที่เขาเพื่อขอคำตอบ พี่รามก็ยิ้ม แล้วเดินไปยืนร้องเพลงที่ตอนแรกที่เขายืนอยู่~~~How many girls in the world can make me feel like this?~~~(จะมีผู้หญิงสักกี่คนในโลกนี้ที่สามารถทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ได้)~~~Baby I don’t ever plan to find out~~~(ที่รัก ผมไม่เคยคิดว่าจะเสาะหามัน)~~~The more I look, the more I find the reasons why~~~(สิ่งต่างๆมากมายที่ผมมอง สิ่งต่างๆมากมายที่ผมหาเหตุผลว่าทำไม)~~~You’re the love of my life~~~(คุณเป็นความรักของชีวิตผม) ~~~Cause I have you~~~(เพราะผมมีคุณ) ~~~Girl, I have(ที่รัก ผมมีคุณ)~~~To get right down on bended knee~~~(จะล้มลงนอนบนตักคุณ) พี่รามเดินมาหาฉันแล้วจับมือฉันไปหอม ~~~Nothing else would ever be better, better~~~(ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว)~~~That day when…~~~(วันนั้นเมื่อ....)นี้อย่าบอกน่ะว่าที่นิ้วเขาเป็นแผล เพราะพี่รามไปฝึกดีดกีต้าร์มา โ
2เดือนต่อมา ปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศสตอนนี้ฉันกับพี่รามเรามาเที่ยวปารีสกัน อยู่ดีๆพี่รามก็ชวนฉันมา ฉันก็มางั้นๆๆแหละเหงาๆๆอ่ะมี๊กับแด๊ดไม่อยู่ ไปเที่ยว เพิ่มเติมคือเอาไทเกอร์กับคุณป้าแจ่มจันทร์ไปด้วย ฉันจึงเหงาที่ไทเกอร์ไม่อยู่ อลิซกับพี่เฮลก็พากันไปเที่ยว ที่บริษัทพี่รามบอกว่างานเขาหมดแล้ว เขาว่างเลยชวนฉันมาเที่ยว จากตอนแรกๆน่ะพี่รามกลับบ้านมืดทุกวัน ไม่รู้เขาไปไหน ฉันถามเขาก็ไม่ตอบ จนวันหนึ่งเขาหลับแต่ฉันเกิดตื่น ฉันจะลุกขึ้นไปเข้าห้องนำ้ ฉันจับแขนพี่รามที่กอดฉันอยู่ออกแต่พอฉันเห็นที่นิ้วพี่รามเป็นแผล ฉันก็ปลุกเขาขึ้นมาถาม แต่พี่รามก็ไม่ตอบอะไรฉัน แล้วเขาก็กลับบ้านเขาไปนอนที่บ้านเขาเลย และก็ไม่มานอนบ้านฉันอีกเลย จนกระทั่งเขาชวนฉันมาเที่ยวที่ปารีสนี้แหละ"หายไปไหนล่ะ เมื่อยแล้วน่ะ"ฉันบ่นขึ้น แล้วเอามือทุบไปตามขา ตัวเองแรงๆฉันเดินหาพี่รามจนทั่ว แต่ก็ยังไม่เจอไม่รู้เขาไปไหน ตอนนี้ฉันกำลังเดินชมหอไอเฟลอยู่ เรามาถึงเมื่อวานนี้มืดแล้ว วันนี้พี่รามก็เลย ชวนฉันออกมาเดินเล่น ฉันก็เดินชมวิวไปเรื่อยๆจนคลาดกับพี่ราม หรือว่าเขาจะเอาฉันมาทิ้งไว้ที่นี้"ตรงนั้นมีอะไรกันน่ะ คนมุงเต็มเลย "ฉันเอ่ยถาม
ห้องนอนราม"พี่ราม หนูเหนื่อยนะ หนูอยากนอน อย่าทำอะไรหนูเลยน่ะ"ฮันนี่ทำหน้าอ้อนผมทันทีที่ผมอุ้มเธอเข้ามาถึงห้องนอนของผม"ไม่ได้ครับ เพราะหนูทำพี่โกรธ"ผมบอกเธอ แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องของผม ผมจับเธอมานั่งคร่อมบนตักผม ด้วยความที่เธอใส่เดรสสั้น ทำให้ชุดของเธอถกขึ้นไป อวดขาเรียวงาม ผมเอามือลูบไล้ไปตามขาของฮันนี่ แล้วจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ไม่น้อยหน้าผม จูบตอบผมมือเล็กของเธอยื่นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผม พอเธอปลดกระดุมออกหมดแล้ว เธอก็เอามือเล็กๆของเธอลูบไล้ไปตามแผงอกแน่นๆของผม "ซี๊ดดด ฮันนี่"ผมเอ่ยชื่อฮันนี่ไปเมื่อเธอ เอามือของเธอมาหยอกเย้าเล่นบีบกับหัวนมของผม แล้วเธอก็ขยับหน้าของเธอเข้ามาซุกไซร้ซอกคอของผม ทำไมเมียนับวันยิ่งร้อนแรงว่ะ"หนูรู้ไหม ถ้าหนูทำพี่แบบนี้ หนูจะไม่ได้นอนยันเช้าเลยนะ”ผมกระซิบบอกเธอที่ข้างหูของเธอ"เหรอคะ? "เธอเอ่ยถามผมทั้งๆที่เธอยังไม่ได้เอาหน้าออกไปจากซอกคอผม เธอจึงดูดเม้มซอกคอผม ผมจึงยื่นมือไปบีบหน้าอกเธอ แล้วดึงสายเดี่ยวของเธอลงมา "พี่ราม ขาาา"ฮันนี่เงยหน้าจากซอกคอผม แล้วเรียกชื่อผมด้วยนำ้เสียงยั่วยวน แล้วเธอก็เอามือของเธอไปลูบตามใบหน้าของเธอลงมาที
"คุณฮันนี่ รึป่าวครับ"มีผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาโอบรอบเอวฉัน ฉันจึงหันกลับไป วันนี้ขอลืมสามีสักวันนะคะ นานแล้วที่ไม่ได้บริหารเสน่ห์เลย"ใช่ค่ะ^_^”"คุณสวยมากเลย"เขาบอกฉัน ฉันจึงยิ้มให้เขาไป"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มอย่างเขินๆอย่างมีจริตจะก้านตามแบบฉบับคาสโนวี่ชั้นที่สองของผับ AK (VIP) ราม วยุทัศ......"แม่งเอ้ย! ลูกค้างี่เง่า เมียก็งี่เง่า"ไอ้เฮลเอ่ยขึ้นมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด มันหงุดหงิดแล้วเสือกลากผมมากินเหล้าด้วยเนี่ยน่ะ ผับตัวเองก็มีเสือกไม่ไป มันบอกผมว่ามาอุดหนุนผับเพื่อนมั่ง ผมก็ไม่เห็นว่าไอ้คาร์มันจะเอาเงินไอ้เฮลเลยสักครั้ง"แล้วมึงจะลากกูมาด้วยทำไม กูคิดถึงเมียกู กูอยากกลับบ้าน"ผมบอกไอ้เฮลไปตามความจริง เห็นฮันนี่บ่นเหนื่อยอยู่ สงสัยผมคงจะปั้มลูกกับเธอหนักเกินไป "น้องกูไม่หนีมึงไปไหนหรอกสัสราม!"ไอ้เฮลบอกผม ผมก็มองมันอย่างเหนื่อยๆ แล้วผมก็หันไปมองไอ้คาร์ที่ตอนนี้เเม่งกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่หยุด นึกว่าแดกนำ้เปล่าเถอะครับ!"แล้วมึงล่ะ เมียงี่เง่า?"ผมเอ่ยถามไอ้คาร์ ไอ้คาร์ก็หันมามองหน้าผม "เปล่า เมียกูแค่เเรด!"ไอ้คาร์บอกผม แล้วกระดกเหล้าเข้าปากต่อ นี้มันกล้าว่าเมียแรดเลเหรอว่ะเนี่ย ช
"มี๊ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่าตาเฮล"มี๊หันมาชวนพี่เฮล"อ๋อครับๆๆไปครับเมีย"พี่เฮลขานรับมี๊แล้วจับมืออลิซเดินออกไป แล้วทั้งหมดก็พากันเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วยของฉัน ฉันจึงหันไปมองหน้าพี่ราม "พี่คิดถึงหนูจังเลยคะฮันนี่ ยัยเด็กขี้เซา^_^”พี่รามบอกฉันพลางจับมือฉันไปกุมไว้เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน"หนูก็คิดถึงพี่ พี่รามรู้ไหมวันนั้นหนูกลัวมาก หนูอยู่ในห้องที่มองไม่เห็นอะไรเลย มันมืดไปหมด"ฉันบอกพี่รามแล้วเข้าไปสวมกอดเขา พี่รามก็กอดตอบฉัน"พี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะไม่ปล่อยหนูให้คลาดสายตาพี่อีกแล้วนะครับ"พี่รามกอดฉันแน่นขึ้น"มันลวนลามหนู มันฉีกเสื้อผ้าหนู หนูกลัว หนูนึกว่าหนูจะไม่รอดแล้ว "ฉันบอกพี่ราม พี่รามกอดฉันแน่นกว่าเดิมอีก"พี่รู้ครับ พี่รู้ พี่อยู่ตรงนี้หนูไม่ต้องกลัวแล้วน่ะ ไม่มีใครทำอะไรหนูได้แล้ว"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น"หนูหายใจไม่ออก มันเหมือนมีควันมากมาย จนหนูสำลักควัน""ไม่ต้องพูดแล้วคะเด็กดี ลืมมันไปให้หมดนะ หนูแค่ฝันไป แค่นั้นเอง"พี่รามบอกฉัน แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา"พี่รามไปช่วยหนูออกมาจากที่มืดๆนั้นใช่ไหมคะ?"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ราม พี่รามก็ก้ม
"คุณ เป็น ใคร คะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปด้วยสีหน้าสงสัยและงุนงง พี่เฮลกับอลิซ อลิซจริงๆๆด้วย ทั้งสองเดินไปหามี๊ฉัน เเล้วก็ยิ้มมองมาที่ฉันกับพี่ราม มี๊ฉันเป็นคนโทรไปบอกพี่เฮล ว่าฉันฟื้นแล้ว แล้วความทรงจำทั้งหมดก็กลับมาทั้งหมดแล้ว ในที่นี้ทุกคนรู้ยกเว้นพี่ราม^_^"ฮันนี่ นี่หนูจำพี่ไม่ได้อีกแล้วเหรอ"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงอ่อนๆ"กูคงจะยกฮันนี่ให้มึงไม่ได้แล้วว่ะ ไอ้ราม"พี่เฮลเดินมาตบไหล่พี่ราม พี่รามหันขวับไปมองพี่เฮลอย่างไวและเขาก็เดินเข้าไปประชิดตัวพี่เฮลอย่างไวด้วยเช่นกัน"มึงจะผิดคำกับกูเหรอไอ้เฮล?"พี่รามถามพี่เฮลไปด้วยนำ้เสียงดุดันน่ากลัวจัง"พี่รามคะมาหาฮันนี่สิค่ะมาเร็วๆ ชักช้าไม่หอมน่ะ"ฉันบอกพี่รามไป พี่รามก็หันมองมาที่ด้วยสีหน้าสงสัย แต่เขาก็รีบวิ่งเข้ามาหาฉันนะ พลางยื่นหน้าหล่อๆของเขามาตรงหน้าฉัน ฉันจึงยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่ราม"ฮันนี่ ไม่ลืมสามีผู้เป็นที่รักหรอกค่ะ"ฉันกระซิบไปที่ข้างหูของพี่ราม พี่รามหันไปก้มหัวให้มี๊ฉัน แล้วหันหน้ากลับมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างไว มันเป็นสัมผัสแห่งความรักที่เต็มเปี่ยมไปทั้งหัวใจ ความคิดถึงที่โหยหา "ออ อ่ออ อ่ะ อัอ อี อาอ ใอ ไอ อออ(พอก่อนค่ะฮั
"ขอนำ้กินหน่อยได้ไหมคะ"ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวที่มันสะอาดตาพลางเอ่ยขึ้น ฉันมองไปรอบๆห้องก็เห็นมี๊ของฉันกำลังนั่งหลับอยู่ข้างๆฉัน ฉันยังไม่ตายใช่ไหม ฉันยังมีชีวิตอยู่"มี๊ มี๊คะ"ฉันเอ่ยเรียกมี๊"ฮันนี่ฮันนี่!"มี๊ของฉันตะโกนขึ้นมาอย่างเสียงดัง แล้วมองมาที่ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มไปให้มี๊ แล้วพยายามจะยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง มี๊รีบมาช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้นนั่ง"หนูยังไม่ตายใช่ไหมคะมี๊ ทำไมหนูปวดหัวแบบนี้ล่ะ?”ฉันเอ่ยถามมี๊ไป มี๊จับมือของฉันไปกุมไว้ พร้อมกับยื่นมืออีกข้างของมี๊มาจับหน้าฉัน"หนูยังไม่ตายลูก ตอนนี้หนูอยู่โรงพยาบาลแล้ว หนูก็ปลอดภัยจ๊ะ หนูแค่หลับไป3วันเอง"มี๊บอกฉันด้วยนำ้เสียงอบอุ่น ฉันโผล่ตัวเข้ากอดมี๊ทันที มี๊ก็กอดแล้วลูบหลังฉัน"มี๊ขอโทษนะลูก ที่ดูหนูไม่ดี มี๊ขอโทษฮืฮๆๆ"มี๊ฉันเอ่ยด้วยนำ้เสียงสะอื้นไห้ ฉันจึงผละออกจากมี๊ แล้วยื่นมือขึ้นไปเช็ดนำ้ตาให้มี๊"ไม่มีใครผิดทั้งนั้นแหละค่ะมี๊ อย่าโทษตัวเองนะคะ หนูปลอดภัยแล้วไงแถมแข็งแรงกว่าเดิมอีก^_^"ฉันบอกมี๊ไป พลางยกแขนขึ้นมาทำท่าเบ่งกล้าม มี๊ของฉันก็หัวเราะออกมา"มี๊คะหนูขอ นำ้กินหน่อยได้ไหมคะ"ฉันบอกมี๊ไป มี๊จึงรีบรินนำ้ในเหยือก
"เมียกู ใครอย่าแตะ ไอ้สัส!"ผมบอกมันแล้วเตะเสยคางมันไปอย่างแรงทำให้มันสลบไปทันที"กูอยากจะฆ่ามึง ให้ตายตอนนี้เลยด้วยซำ้"ผมพูดขึ้น "แต่มึงเสือกอยากจะข่มขืนเมียกูเอง กูจะทำให้มึงเจ็บมากกว่าที่เมียกูเจ็บ " ผมพูดแล้วกดโทรศัพท์หาคนๆหนึ่ง"ผมมีของหวาน อยากจะให้พวกคุณได้ลิ้มลอง"ผมพูดกับปลายสายไป"หนุ่มญี่ปุ่น สนใจไหม ที่โกดังท่าเรือS รีบๆมาก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจฆ่ามันทิ้ง"ผมบอกปลายสายด้วยนำ้เสียงเย็นชา คนนี้ๆรู้จักผมดีว่าผมพูดจริงแล้วก็ทำจริง"ผมขอ แค่อย่างเดียว ถ่ายคลิป แล้วปล่อยลงเน็ตให้ผมด้วย"ผมบอกปลายสายแล้ววางสายไป "มึงกล้าทำให้เมียกูเจ็บ มึงจะต้องเจ็บกว่าเมียกู"ผมพูดขึ้น แล้วจับตัวไอ้ฮิโรชิมามัดติดกับเสาเหล็กที่อยู่ตรงนั้น แล้วหันไปมองมัน"ขอให้สนุก กับบรรดาหนุ่มๆที่กูหามาให้นะ^_^"ผมพูดกับมันแล้วก็เดินกลับเข้าไปหาพวกไอ้คาร์ ไอ้น็อต ไอ้พอร์ช ไอ้รันเวย์ ศพชายชุดดำนอนเกลื่อนเต็มพื้นโกดัง ผมก็เห็นคนกลุ่มหนึ่ง นั่ง จับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน ผมรีบเดินเข้าไปพวกมันด้วยรอยยิ้ม"ห่า หายไปไหนมาว่ะ?"ไอ้น็อตเอ่ยถามผม พวกมันกำลังนั่งคุยกันอยู่ มีไอ้น็อต ไอ้พอร์ช ไอ้รันเวย์ ไอ้คาร์ เพิ่มเติมคือไอ้อา