อลิซกลอกตา “อาจารย์อัลเลน นี่คุณพยายามบอกฉันว่าอลิซกับลูน่า กิบสันไม่ใช่คนเดียวกันแค่เพราะจะปกป้องผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ? ฉันจะไม่รู้จักคนที่นั่งข้าง ๆ สมัยเรียนมัธยมได้ยังไง?”ธีโอหัวเราะเบา ๆ “งั้นบอกผมหน่อยว่านอกจากใบหน้าแล้ว อลิซมีอะไรที่พิสูจน์ได้อีกว่าเธอเป็นลูน่า กิบสัน?”คำพูดของธีโอทำให้เกว็นขมวดคิ้ว แต่ทั้งร่างของลูน่าเองก็แข็งทื่อไปเช่นเดียวกันเมื่อมองเห็นความมั่นใจของธีโอแล้ว...เหมือนกับว่าเขารู้แล้วว่าอลิซไม่ใช่ลูน่า กิบสัน ในตอนที่ลูน่าคุยโทรศัพท์กับไนเจลก่อนหน้านี้ เขาพูดว่าธีโอแค่สงสัยเธอ แต่ดูเหมือนตอนนี้เขาจะมั่นใจเกินไปแล้วหรือว่า…ลูน่าอยากดึงมือกลับโดยไม่รู้ตัวธีโอเพียงขมวดคิ้วและกำมือเธอไว้แน่นมากขึ้นเขาหันไปมองลูน่า “ผมรู้ทุกอย่าง”ลูน่าตกใจมาก เขารู้ทุกอย่างเหรอ? เขาจะรู้ได้อย่างไร?เขา…“นอกจากใบหน้าของเธอ สามีของอลิซ โจชัวยังพิสูจน์ได้ว่าเธอคือลูน่า กิบสัน” เกว็นกล่าวอย่างเย็นชา “สามีจะจำภรรยาของเขาไม่ได้ได้ยังไง?”หัวใจของลูน่าเต้นแรงเมื่อได้ยินคำพูดของเกว็นในโลกนี้มีสามีที่จำภรรยาของตนเองไม่ได้อยู่จริง ๆธีโอยิ้ม “แล้วถ้าโจชัวจำผิดล่ะ?”จา
เกว็นสูดลมหายใจเข้าลึกและกระโจนเข้าหาลูน่าแล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขน“ฉันน่าจะเดาได้เร็วกว่านี้! ฉันควรจะเดาได้!”ลูน่าไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป เธอยกมือขึ้นแล้วตบหลังเกว็นเบา ๆ “เธอช่วยฉันเก็บเป็นความลับได้ไหม?” เธออ้อนวอนเสียงแผ่วเบาเกว็นพยักหน้าขณะที่น้ำตาไหลอาบใบหน้าของเธอ “อืม! ไม่ต้องกังวล! เบ็นกับฉันจะไม่บอกใคร!”จากนั้นเกว็นก็มองดูใบหน้าที่ไร้ที่ติของลูน่า “ทะ…ทำไมเธอถึงเปลี่ยนหน้าไปล่ะ?”ลูน่ายิ้ม “เพราะฉันตกหลุมรักคนที่ไม่สมควรรักน่ะ”“เข้ามาดื่มชาก่อนเถอะ”เบ็นก็ค่อนข้างตื่นเต้นเช่นกัน เขาเทชาแล้วเรียกทั้งสามคนเข้ามาคืนนั้น ลูน่าและเกว็นคุยกันเป็นเวลานานจนถึงเวลาตีสาม เกว็นก็ทนไม่ไหวจึงขึ้นไปนอนที่ชั้นบนลูน่าและธีโอถูกจัดให้เข้าพักในห้องรับรองแขกบนชั้นสามสองห้องแยกจากกันพร้อมกับระเบียงที่แยกจากกันลูน่านอนไม่หลับจึงเดินไปที่ระเบียงเพื่อดูดาว เป็นเรื่องบังเอิญที่ธีโอก็อยู่ที่ตรงระเบียงนั่นด้วยทั้งสองคนถูกกั้นด้วยราวกั้น หลังจากทักทายกัน ลูน่าก็อดไม่ได้ที่จะถามคำถามที่ทำให้เธองุนงงตลอดทั้งคืนออกไป“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉัน…”“คุณพูดเองน่ะ” ธีโอขัดจังหวะก่อนที่เ
ลูน่ารู้สึกราวกับว่าเธอถูกสาดด้วยน้ำเย็นจัดเกว็นจับมือของเธอไว้ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล“ลูน่า ทำ ทำไมเธอ...ไม่ลงไปดูหน่อยล่ะ โจชัวเหมือนไม่ได้พูดเล่นเลย เบ็นเขา...”ลูน่ามองดูเกว็น แต่เสียงของเธอราวกับมาจากอีกมิติหนึ่งเธอคิดไว้แล้วว่าโจชัวอาจจะโกรธที่เธอหนีไป แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่า...เขาจะสุดโต่งขนาดนี้เขาจ้างแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในเมืองซีและตั้งค่าหัวเธอ จากนั้นเขาก็มาที่บ้านของเกว็นและข่มขู่คุกคามเธอด้วยชีวิตของเบ็นทำไมเขาถึงโกรธมากที่เธอหนีไปเมื่อคืน เขาโกรธมากจนต้องใช้ความพยายามมากขนาดนี้เพื่อเอาเธอกลับมาเลยเหรอ?ลูน่ากัดริมฝีปากของเธออย่างรุนแรงหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็สงบสติอารมณ์และคว้ามือของเกว็นด้วยมืออีกข้างของเธอ“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะ…”เธอมองภาพสะท้อนของตัวเองบนกระจกในโถงทางเดิน ผมของเธอยุ่งเหยิง“ฉันจะล้างหน้าล้างตัวแล้วลงไป ตอนนี้เธอลงไปแล้วบอกโจชัวว่าฉันจะไปหาเขาทันที บอกเขาว่าอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามกับเบ็น”เกว็นกัดริมฝีปากของเธอขณะที่เงยหน้าขึ้นมองลูน่า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล “เธอจะไม่เป็นไรเหรอ ถ้าเขาจับตัวเธอไว้?”“ฉันจะไม่เป็นไร” ลูน่ายิ้ม
โจชัวขมวดคิ้วแน่นขณะมองเธอหัวจรดเท้าด้วยแววตาซับซ้อนเธอมีรอยคล้ำใต้ตา ในขณะที่เมื่อคืนดูเหมือนเธอจะนอนไม่หลับ แต่ก็ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรโจชัวลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก“ลูน่า”เกว็นนั่งบนพื้นข้าง ๆ ขณะที่จับเบ็นไว้แน่น เธอมองลูน่าด้วยดวงตาสีแดงก่ำขาของเบ็นยังคงมีเลือดออกอยู่ลูน่าเม้มริมฝีปากของเธอแล้วมองดูโจชัวอย่างใจเย็น“คุณลินช์ คุณกำลังตามหาฉันอยู่ ฉันก็อยู่ที่นี่แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องทำให้พวกเขาเดือดร้อนไปมากกว่านี้อีก”จากนั้นเธอก็มองดูเลือดบนพื้นและขมวดคิ้วแน่น “ไปหาหมอเถอะ”เกว็นกัดริมฝีปากของเธอแล้วมองโจชัวอย่างหวาดกลัวหากไม่ได้รับการอนุมัติจากโจชัว เธอก็ไม่กล้าแม้แต่จะทำแผลให้เบ็นด้วยซ้ำโจชัวมองดูเบ็นซึ่งหน้าซีดเนื่องจากการเสียเลือดอย่างสงบ จากนั้นจึงมองไปที่เกว็นซึ่งอยู่ข้าง ๆ เบ็น เขาค่อย ๆ ยิ้ม “ไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”เกว็นชะงักเล็กน้อยที่นี่เป็นบ้านของพวกเขา ถ้าเธอพาเบ็นไปโรงพยาบาล โจชัวจะไม่ทำอะไรที่เขาอยากทำเหรอ?หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็เปลี่ยนความคิดของตัวเอง แม้ว่าเบ็นและเธอจะอยู่ที่บ้าน โจชัวก็ยังมีอำนาจมากพอที่จะทำอะไรก็ได้ที่เขาอยากทำใน
บรรยากาศในห้องรับแขกแปลกไปในทันทีโจชัวตอบสนองกับการเคลื่อนไหวแบบฉับพลันของลูน่าไม่ทัน สัญชาตญาณร่างกายของเขาไวกว่าการให้เหตุผลของสมองเขามองคอขาวเนียนและริมฝีปากสีแดงเพลิงของเธออย่างละเอียดในห้องรับแขกนี้ไม่ได้มีแค่โจชัวที่มองเธอเป็นตาเดียว แทบทุกคนที่อยู่ในนี้ต่างก็มองเธอเช่นกันบอดี้การ์ดทั้งหลายต่างก็ตะลึงไปเธอกล้าทำแบบนั้นได้ไง! แล้วยัง...มีรูปร่างที่สุดยอดด้วย!เมื่อสังเกตเห็นสายตาของบอดี้การ์ดที่จับจ้องลูน่า โจชัวก็ขมวดคิ้วแน่นขณะที่ตวาด “หันไปให้หมด!”บอดี้การ์ดเหล่านั้นรีบหันหลังตามคำสั่งอย่างว่าง่ายในทันที ไม่มีใครกล้าแอบมองลูน่าอีกโจชัวหยิบผ้าห่มผืนบาง ๆ บนโซฟามาคลุมตัวให้ลูน่าอย่างโกรธเคือง “เธอบ้าไปแล้วเหรอ?”ตอนที่เธอยังอยู่ในชุดโค้ทกันฝน เขาก็มองเห็นเพียงขาเรียวยาวของเธอเขาคิดว่าเธอคงจะสวมกางเกงขาสั้นหรือกระโปรงสั้นไว้ในเสื้อโค้ทตอนนี้เขาเห็นแล้ว...“ฉันไม่ได้บ้านะคะ” ลูน่ายิ้ม เธอโน้มตัวไปหาเขาอย่างใจกล้าและจูบหลังหูโจชัวเบา ๆ เสียงของเธอหวานหยดและเย้ายวนพร้อมด้วยน้ำเสียงที่ดัดให้แหลม “คุณลินช์ไม่ได้พยายามจะทำลายฉันเหรอคะ? คุณไม่ได้อยากให้คนอื่นทำให้ฉัน
โจชัวทิ้งอลิซไปแต่เช้าและพาคนกลุ่มใหญ่ออกหาตัวลูน่าเขาจ้างแก๊งในเมืองซีมาช่วยเขา ทั้งหมดเพื่อผู้หญิงคนนั้นเขาถึงกับตั้งค่าหัวเธอด้วยซ้ำข่าวจากบอดี้การ์ดยิ่งทำให้เธอตะลึงยิ่งกว่าเดิม!แต่ละข่าวนั้นเพียงพอให้เธออยากจะสับร่างของนังแพศยาคนนั้นออกเป็นล้าน ๆ ชิ้น!มีคนที่ร้ายกาจขนาดนี้อยู่บนโลกนี้ได้ยังไง!โจชัวตัดใจเชื่อแล้วว่าเธอคือลูน่า กิบสันและเป็นภรรยาของเขา แล้วทำไมลูน่าถึงยังป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ ๆ เขาอย่างน่ารังเกียจอย่างนี้อยู่อีก?ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเมื่ออ่านข้อความในมือถือของเธอ ดวงตาของอลิซก็เบิกกว้างหลังจากนั้นเธอก็โยนโทรศัพท์ไปข้างตัวอย่างโมโหตุ๊บ!โทรศัพท์กระแทกกับผนังเสียงดังแบบนั้นทำให้อีกคนที่อยู่ในห้องตัวสั่นกลัวอย่างควบคุมไม่ได้หลังจากนั้นพักใหญ่ เฮลีย์ก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นและมองอลิซ “คุณหนู เป็นอะไรไปคะ?”อลิซขมวดคิ้วอย่างโกรธเคืองขณะที่นั่งอยู่บนโซฟา“นังลูน่ามันยั่วโจชัว ตอนนี้ไปขึ้นเตียงกันแล้ว”เฮลีย์ตกตะลึงจนไม่รู้จะตอบสนองอย่างไรหลังจากนั้น เธอก็กัดปาก “เราควรทำยังไงกันดีคะ? เราควรรีบไปดูแล้วจับให้ได้คาหนังคาเขาเลยหรือเปล่า?”อล
ดวงตาของลูน่าดูเหมือนจะยิ้มไปด้วยขณะที่พูด น้ำเสียงของเธอเองก็ผ่อนคลายด้วยแต่มีแค่เธอที่รู้ว่าตัวเองสิ้นหวังและรู้สึกหนาวเหน็บในใจแค่ไหนแม้ว่าเธอจะรู้ว่านี่เป็นแผนของโจชัว แต่เธอก็ไม่สามารถโต้ตอบโจชัวไปได้ตรง ๆ ไนเจลยังรอการช่วยเหลือจากเธออยู่เธอไม่สามารถปล่อยให้อารมณ์ชั่ววูบมาทำลายแผนทั้งหมดของเธอได้!ด้วยความคิดนั้น ลูน่าทำได้เพียงแสดงว่าตนผ่อนคลายเพื่อเข้าหาโจชัว เธอเบี่ยงเบนเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจยังไงเสีย เธอก็นอนกับเขาแล้ว ทุกคนข้างล่างเป็นพยาน เธอเดาว่าโจชัวไม่มีทางส่งเธอให้พวกเพื่อนเที่ยวพวกนั้นได้อีกแล้วแต่ลูน่าไม่คิดเลยว่าโจชัวจะยังแกล้งโง่กับเธอต่อโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย เขามองเธอด้วยสายตาที่ค่อนข้างซับซ้อน “เธอพูดเรื่องอะไร?”ลูน่าตกตะลึง เธอมองโจชัว และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าการแกล้งทำตัวผ่อนคลายทำให้ดูค่อนข้างจะตลกกลับกลายเป็นว่าเมื่อเธอพยายามอย่างสุดความสามารถให้โจชัวแก้ตัวกับการกระทำของเขา แต่เขากลับแกล้งโง่ใส่เธอแทนอันที่จริง การแกล้งโง่เป็นวิธีที่ดีกว่ากลยุทธ์บ้าบอของเธอเสียอีก“ช่างเถอะค่ะ” เธอหาว “คุณลินช์ เมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับ ขอนอนต่ออีกส
ตอนที่ได้ยินเสียงน้ำไหลมาจากในห้องน้ำ โจชัวก็หลับตาและถอนหายใจในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเป็นข่าวจากลูคัสซึ่งอยู่ข้างล่าง“นายท่าน ผมเช็กแล้วครับ ตอนนี้ธีโออยู่ที่สถานีตำรวจ และเขาก็กล่าวหาว่าเราเจตนาทำร้ายลูน่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน จากคำให้การของเขามีสองกลุ่มที่ไล่ตามพวกเขา ดักเขากับลูน่าไว้ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง พวกเขาต้องสู้เพื่อหนีเอาตัวรอด เขายังบอกด้วยว่า...”ลูคัสเงียบไปครู่หนึ่ง เขากระแอมในคอเล็กน้อย“เขายังบอกด้วยว่าเราพาชายขายบริการห้าคนมาเพื่อจะรุมโทรมลูน่า จากนั้นก็จะถ่ายวิดีโอเธอกับพวกเขามาข่มขู่เธอ”ลูคัสขมวดคิ้ว “ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้เป็นศิลปิน จินตนาการเขาบรรเจิดมาก...”โจชัวขมวดคิ้วเล็กน้อยและกำมือถือเขาไว้แน่นยิ่งขึ้นเขามองไปที่ห้องน้ำ คำพูดของลูน่าก่อนหน้านี้หลอกหลอนในหูเขา“ทำไมต้องให้พวกเพื่อนเที่ยวห้าถึงหกคนมานอนกับฉันเพื่อแก้แค้นให้อลิซด้วยล่ะคะ คุณคิดเรื่องฉันเยอะเชียว”โจชัวยกมือขึ้นลูบหว่างคิ้วตนเองเขาค่อนข้างเข้าใจขึ้นมาแล้วว่าทำไมลูน่าถึงสติหลุดไปแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นและกล้าที่จะยั่วยวนเขาด้วยกลายเป็นว่า...โจชัวหลับตาและถอนหายใจ
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ