เอเดรียนยิ้มบางเบา “คงงั้นครับ”อันที่จริงพรสวรรค์เป็นเพียงส่วนน้อย เนลลี่ต้องใช้ความพยายามในการทำงานหนักและมีครูที่คอยชี้แนะเธอเป็นอย่างดี เธอจึงสามารถออกแบบชิ้นงานที่สวยงามจนน่าตื่นตาได้ตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้ขณะที่ครอบครัวกลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างมีความสุข ออร่าที่อยู่อีกฝั่งก็ได้ทิ้งเครื่องเพชรปลอมและกำลังจะแอบหนีออกไป“คุณกิบสัน!”ในตอนที่เธอหันหลัง เสียงนุ่มนวลแต่หนักแน่นของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น ออร่าสะดุ้งโหยงเธอรู้ว่านี่คือเสียงของลูน่า“คุณกิบสัน” ลูน่าค่อย ๆ เดินมายังเวที “คุณไม่ควรไปง่าย ๆ แบบนั้นสิคะ เรายังมีเรื่องที่ต้องจัดการกันอยู่นะคะ”เธอต้องทำลายออร่าลงในคราวเดียวภายในวันนี้ ไม่อย่างนั้น เรื่องที่เนลลี่เปิดเผยความจริงอาจทำให้ออร่าโกรธเคืองและย้อนกลับมาแก้แค้นได้ออร่าขมวดคิ้วและมองลูน่าอย่างโกรธเคือง “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ!”“คุณไม่มีอะไรจะพูด แต่คุณหนูเนลลี่ล่ะคะ”ลูน่ายิ้มเยาะและเดินขึ้นไปบนเวที “ทุกคนคงจะสงสัยว่าฉันเป็นใคร ฉันขออนุญาตแนะนำตัวนะคะ ฉันเป็นผู้ดูแลส่วนตัวของคุณหนูเนลลี่ เป็นเรื่องบังเอิญที่คุณหนูเนลลี่เพิ่งกลับมาหาคุณลินช
ออร่าเงยหน้าในทันที เธอสบตาที่เย็นเยียบของโจชัวแล้วตื่นตระหนกเล็กน้อย“พี่โจชัว หมายความว่ายังไงคะ?”“เปล่า” เสียงของโจชัวทุ้มต่ำและเย็นชา “จำไว้นะ ว่าผมเป็นพี่เขยของคุณ และเป็นพ่อของเนลลี่”จากนั้นเขาก็สะบัดมือของออร่าออก เขามองดูลูน่าที่อยู่ข้างหลังอย่างเย็นชา “พูดต่อสิ”ลูน่ากัดริมฝีปากและพูดต่อ “ฉันคิดว่าหลังจากเหตุการณ์ชิงช้าสวรรค์จบลงก็คงไม่มีอะไรแล้ว แต่ไม่คิดว่าตอนที่ฉันพาเนลลี่กลับไปที่บ้านจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นอีกครั้ง เนลลี่และฉันถูกขังอยู่ในห้อง มีคนจุดไฟเผาบ้านเรา“ถ้าไม่ใช่เพราะ...คุณลินช์มาช่วยฉันเอาไว้ได้ทัน เนลลี่กับฉันก็คงไม่ได้มายืนอยู่ในงานเลี้ยงวันเกิดคุณย่าลินช์แบบนี้แล้ว”ด้วยคำพูดของเธอ เอเดรียนขมวดคิ้วแน่นและมองโจชัว “จริงเหรอ?”โจชัวไม่ตอบอะไร จากนั้นเอเดรียนก็หันไปมองคุณย่าลินช์ “คุณแม่รู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”คุณย่าลินช์ชะงักเล็กน้อย “ฉัน...รู้เรื่องไฟไหม้ แต่...”เธอไม่รู้ว่าออร่าเป็นคนร้ายตัวจริงที่วางเพลิง! แม้เธอจะแก่แล้ว แต่เธอก็รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิดถ้าเธอรู้ว่าออร่าเป็นคนที่ส่งคนไปวางเพลิง เธอคงจะไม่มีทางปล่อยอีกฝ่ายไป และเธอก็จะไม่มีทางรับของขว
“โจชัว ลินช์ อย่าทำให้ฉันผิดหวังสิ!”สุดท้ายโจชัวก็ค่อย ๆ เชิดหน้าขึ้น ดวงตาของเขาสงบเยือกเย็น “ผมได้ยินข่าวลือมา แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่เกี่ยวข้องกับออร่า”แกร๊ง!ถ้วยชาในมือของนีลตกลงบนพื้นลูน่าที่ยืนอยู่บนเวทีเซถอยหลังไปด้วยความไม่เชื่อเช่นเดียวกันมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? โจชัวเป็นคนที่มีความสามารถ ถ้าหากว่านีลสามารถหาหลักฐานมาได้ แล้วทำไมคนอย่างเขาจะหาไม่ได้?ทำไมเขา...เพราะเขาเป็นห่วงออร่ามากงั้นเหรอ?ลูน่านิ่งเงียบกับผลลัพธ์ที่ได้ แม้แต่ออร่าเองก็ตกตะลึงอยู่เป็นเวลานาน จากนั้นไม่นาน ในที่สุดเธอก็เข้าใจสิ่งที่โจชัวพูด!เธอเงยหน้าขึ้นและมองดูลูน่าอย่างเย้ยหยัน “ได้ยินหรือยัง? ไม่มีหลักฐานว่าฉันเป็นคนทำ! ถ้าเธอยังพูดเรื่องไร้สาระอีกฉันจะแจ้งตำรวจ!”เมื่อมองเห็นท่าทางเย่อหยิ่งของออร่า หัวใจของลูน่าก็เย็นชาขึ้นมาทันที สุดท้ายแล้วโจชัวก็ยังคงปกป้องออร่าถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนที่ทำร้ายเนลลี่ก็ตามงั้นเหรอ?ลูน่ากัดปากแน่น หัวใจของเธอบีบรัดจนเจ็บปวดเธอมองโจชัวด้วยดวงตาแดงก่ำ “ทำไมล่ะ?”ทำไมเขายังปกป้องออร่าอยู่จนถึงตอนนี้ ทำไมเขาถึงไม่อยากทวงความยุติธรรมให้กับลูกสาวของต
บัดซบ!นีลตบหัวตัวเอง แม่ตามหาเขาเพื่อให้เขาโชว์หลักฐานที่ออร่าพยายามจะทำร้ายเนลลี่แต่เขาได้มอบหลักฐานทั้งหมดที่เขาหามาได้ให้โจชัวไปแล้วเหตุผลที่เขามอบหลักฐานทั้งหมดให้โจชัวไม่ใช่เพราะเขาเชื่อใจโจชัวเต็มที่ แต่เขาแค่ลองเดิมพันดูถ้าโจชัวใช้สิ่งที่เขาหามาได้จัดการกับออร่า นั่นก็หมายความว่าโจชัวยังมีความน่าเชื่อถือแต่ถ้าเขาไม่ทำอย่างนั้น ก็ถือว่านี่เป็นบทเรียนที่เขาจะจดจำไปตลอดชีวิต! โจชัว ลินช์ไว้ใจไม่ได้!ในตอนนั้นทุกอย่างดูเหมือนจะมุ่งไปในทางที่เลวร้ายเขาไม่มีหลักฐานที่จะช่วยลูน่า ที่โต๊ะอาหารที่บนชั้นสองยังคงเงียบสงัดเป็นเวลานาน ออร่าที่ยังคงสงสัยใคร่รู้ ไม่นานความคิดของเธอก็สงบลงก่อนจะหันมองลูน่าอย่างเย่อหยิ่ง “เธอก็แค่อวดเก่งไปงั้น ฉันพนันได้เลยว่าทั้งหมดนี้เรื่องที่เธอกุขึ้นมา ถ้าเธอไม่มีหลักฐาน ฉันจะฟ้องเธอข้อหาหมิ่นประมาท!”ลูน่ายืนนิ่งอยู่ที่เดิม เธอมองดูออร่าที่กำลังกล่าวเย้ยหยันใส่เธอแล้วกำหมัดแน่นหัวใจของเธอเจ็บปวด มันเจ็บปวดมากแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้นีลไม่ปรากฏตัวคงเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับหลักฐานโจชัวเลือกที่จะอยู่ข้างออร่าอย่างชัดเจน ตัวตนของเนลลี่ได้รับ
นีลตบต้นขาของตัวเองอยู่ที่โต๊ะอาหารที่บนชั้นสอง “พี่ชายของฉันจะช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้นสินะ!”เขาลุกขึ้นอย่างตื่นเต้นในทันที “แซค ยูริ ตามฉันมา!”สองบอดีการ์ดที่กำลังกินอาหารอยู่ตกตะลึง “ลูกพี่ เกิดอะไรขึ้น?”“เราต้องไปคุ้มกันคอมพิวเตอร์ที่หลังเวทีเผื่อมีใครไปปิดเครื่อง!”แซคและยูริรีบตามนีลไปทันที “จริงด้วยครับลูกพี่”ไนเจลเองก็ได้ยินสิ่งที่นีลพูดเช่นกัน เขาหัวเราะเบา ๆ “ขอบคุณพระเจ้าที่นายยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง”นีลยื่นปากและหยิบสร้อยขึ้นมา “ยังไงก็เป็นความผิดของฉัน! ฉันไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงต่อไปถ้านายไม่ช่วยฉันเอาไว้ พี่ชาย!”“มีแค่นายที่จะเชื่อคนเฮงซวยแบบนั้น”หลังจากที่คุยกับนีลแล้ว ไนเจลก็หันไปมองจอใหญ่จากกล้องวงจรปิดในสถานที่จัดงานเขามีอำนาจในการควบคุมหน้าจอทั้งหมด เขาสูดหายใจเข้าก่อนจะกดเล่นวิดีโอให้ปรากฏขึ้นที่บนหน้าจอใหญ่“นี่เป็นเทปบันทึกเสียงและใบเสร็จแรกของคุณออร่า กิบสันกับพนักงานในสวนสนุกครับ”เขาเล่นเทปและขยายใบเสร็จจนเต็มหน้าจอ“ชีวิตนังเด็กเวรนั่นห้าสิบล้าน บวกนังคนรับใช้นั่นห้าล้าน รวมเป็นห้าสิบห้าล้าน จัดการให้เรียบร้อยล่ะ”ฝูงชนอ้าปากค้างใครบอกว่าออร่
โจชัวหรี่ตาและมองลูน่าอย่างเย็นชา “อย่าพูดจาเสียมารยาท”เขาเชิดหน้าขึ้นแล้วหยิบไมโครโฟนมา “ทุกท่าน ผมต้องขอโทษที่ทำให้ทุกท่านต้องมาเห็นเรื่องแบบนี้ แต่ตระกูลลินช์ก็มีกฎของตัวเองและมีวิธีของตัวเองในการจัดการกับปัญหาแบบนี้”เขาพูดต่อไปว่า “เรามารวมตัวกันที่นี่ก็เพื่อฉลองวันเกิดคุณย่าลินช์ ทุกคนที่นี่ล้วนเป็นเพื่อนหรือญาติ ๆ ของตระกูลลินช์ เพราะอย่างนั้นผมมั่นใจว่าทุกคนคงจะคุ้นเคยดีว่าเราจะทำยังไงกับเรื่องนี้ ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปแม้แต่คำเดียว...”สายตาของโจชัวมืดลง “ทุกคนคงรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น”ฝูงชนปิดปากเงียบในทันที ทุกคนหันมองหน้ากันอย่างไม่รู้ตัวเห็นได้ชัดว่าโจชัวพยายามจะสื่อถึงอะไร ไม่เพียงแต่เขาปฏิเสธที่จะโทรหาตำรวจ แต่เขาไม่อยากลงโทษออร่าอีกด้วย เขาต้องการที่จะเก็บทุกอย่างไว้เป็นความลับทุกคนในห้องต่างก็งงงัน โจชัวยืนยันว่าระหว่างเขากับออร่าไม่มีอะไร แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็เต็มใจจะเมตตากรุณาเธอ ถึงแม้ที่จริงแล้วเธอพยายามจะฆ่าลูกสาวของเขาก็ตาม ระหว่างพวกเขาสองคนมันเป็นยังไงกันแน่ลูน่ายืนนิ่งไม่ไหวติง หัวใจของเธอรู้สึกราวกับถูกใบมีดกรีดจนเลือดไหลออกมาเธอเงยหน้าขึ้นมองโจช
เฮงซวยอย่างไม่มีข้อคัดค้าน!“เนลลี่ อยากกินเค้กไหม?”เนลลี่กำลังนั่งอยู่บนตักของเอเดรียน เธอส่ายหน้ากับสิ่งที่เขาเสนอ สายตาของเธอจ้องมองไปที่ร่างของลูน่าที่ค่อย ๆ จากไป “หนูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หนูไม่อยากกินอะไร...”ข้ามน้ำข้ามทะเลไปอีกฝั่ง ไนเจลกำลังมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ผ่านกล้องวงจรปิด เมื่อเห็นอย่างนี้เขาก็หลับตาลง จากนั้นไม่นานเขาก็เอื้อมมือไปแตะภาพลูน่าบนหน้าจอ“คุณแม่ ผมขอโทษ...” ถ้าไม่ใช่เพราะโรคของไนเจล แม่ของเขาคงไม่ต้องกลับไปเมืองบันยันและเข้าไปเกี่ยวข้องกับโจชัว ถ้าไม่ใช่เพราะไนเจล เธอคงไม่ต้องโดนคนเฮงซวยนั่นทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า …ที่ประตูหลังของโรงแรมขณะที่มือของโจชัวยังจับไว้แน่น เขาลากออร่าไปยังทางออกด้านหลังของโรงแรม“โจชัว!” ออร่าอุทาน เธอเริ่มเจ็บข้อมือและพวกเขาก็ออกมาอย่างรวดเร็วทำให้ออร่ารู้สึกว่าเกินกว่าที่เธอจะรับไหวในที่สุดโจชัวก็ปล่อยเธอ ออร่าพิงตัวกับประตู เธอนวดข้อมือและหายใจหอบเหนื่อยในเวลาเดียวกัน เธอยิ้มหวานให้โจชัว “ฉันรู้ค่ะ ว่าพี่ยังสนใจฉันอยู่”“ผิดแล้ว” โจชัวมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็กวักมือเรียกใครสักคน มีใครบางคนออกมาจากเงามืดใน
“ลูน่า คุณเมาแล้วนะ” ขณะที่นั่งอยู่ในมุมหนึ่งของบาร์ มัลคอล์มก็ชำเลืองมองลูน่าที่กำลังเมามาย แต่ก็ยังสั่งเบียร์เพิ่มอีกแก้ว “หยุดดื่มได้แล้ว”ลูน่าแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและยื่นมือออกไปหยิบอีกแก้ว“หยุดดื่มได้แล้ว!” มัลคอล์มทนไม่ไหว สุดท้ายเขาก็ยื่นมือไปแย่งแก้วออกจากมือเธอ “คุณคอไม่แข็งแต่ทำไมต้องดื่มเยอะแบบนี้?”ลูน่ามองเขาอย่างว่างเปล่าและหัวเราะออกมาเบา ๆ “มัลคอล์ม มันเจ็บมากเลย” เธอชี้หน้าอกของตัวเองอย่างเมามาย “ตรงนี้เจ็บมาก ฉันมันโง่มาก ๆ ฉันคิดว่าเขาจะเปลี่ยนไปแล้ว ฉันคิดว่าคนคนนั้นจะให้ความสำคัญกับครอบครัวมากกว่าสิ่งอื่น แต่...”เธอเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าก่อนจะพูดต่อ “ฉันมันใสซื่อเกินไปเหรอ? ฉันรู้ว่าเขาเกลียดฉัน แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะเกลียดลูกสาวของตัวเองด้วย...หลังจากเห็นสิ่งที่เขาทำเพื่อเนลลี่ตอนที่เธอเกือบโดนฆ่า ฉันก็คิด...คิดไปว่าลูกของเขาคงมีความหมายอะไรกับเขาบ้าง แต่ฉันคิดผิดหมดเลย มัลคอล์ม”“ไนเจลป่วยแต่ฉันก็หาทางช่วยเขาไม่ได้ ฉันไม่สามารถช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของเขาได้ด้วย และฉันก็ยังให้ความปลอดภัยกับเนลลี่ไม่ได้อีก...ฉันมันล้มเหลวจริง ๆ” ลูน่าเงยหน้าขึ้นด้วยความเศร้า
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ