LOGINShare
บทที่ 107
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 108
“ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันคงมีจิตสำนึกรู้สึกผิดกับคุณไปแล้ว”ออร่าขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินคำพูดของลูน่า เธอเปิดประตูและลงจากรถเดี๋ยวนั้นเธอตรงเข้ามาหาลูน่า “ลองพูดอีกสักคำสิ!”ลูน่ามองเธออย่างเย็นชา “ต่อให้ฉันพูดอีกกี่สิบคำก็เหมือนเดิมค่ะ”ออร่ากัดฟันแน่นลูน่าอยู่ในชุดคนรับใช้และไม่ได้แต่งหน้า เธอดูน่าสงสารและน่าอดสู กล้าดียังไงถึงมามองเธอด้วยสายตาแบบนั้น!ความไม่เป็นมิตรในดวงตาของลูน่า ทำให้ออร่ารู้สึกเหมือนอยู่คนละชั้นกับเธอ ท่าทางถือดี ดวงตาที่เย็นชานั้นคู่นั้นดูไม่ต่างกับลูน่า กิบสันในตอนนั้นเลย!เมื่อมองลูน่าในตอนนี้ออร่ายิ่งรู้สึกราวกับว่าเธอกลับไปอยู่ใต้เงาของลูน่า กิบสันอีกครั้ง เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ออร่าก็โกรธเคืองขึ้นมาเธอหาตัวลูน่า กิบสันไม่เจอและยังรับมือไม่ได้ นี่เธอจะจัดการกับคนรับใช้ชั้นต่ำนี่ไม่ได้ด้วยงั้นเหรอออร่าขบริมฝีปาก เธอรีบเดินไปหาลูน่าด้วยรองเท้าส้นสูงเจ็ดเซนติเมตรเธอยกมือขึ้นและตบลูน่าอย่างแรงออร่าคิดว่าเธอไวพอที่จะตบลูน่าได้ แต่เธอไม่คาดคิดว่าลูน่าจะไวกว่าเธอในตอนที่เธอยกมือขึ้น ลูน่าก็จับมือเธอไว้กลางอากาศได้อย่างแม่นยำลูน่ามองออร่าอย่างเย็นชา “ม
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 109
เมื่อเห็นว่าเนลลี่หยุดนิ่ง ลูน่าก็ขมวดคิ้วและมองไปทางเดียวกับที่เนลลี่มองโจชัวที่อยู่หน้าประตูสภาพเหมือนผ่านการเดินทางมาเขาดูเหมือนคนที่เพิ่งกลับมาจากการเดินทางไกล ชุดสูทที่ทำให้เขาดูมีภูมิฐานค่อนข้างมีรอยยับ ผมเผ้าของเขาก็ยุ่งเหยิงถึงอย่างนั้นเขาก็ยังดูมีเสน่ห์ เป็นผู้ใหญ่ และสมชายชาตรีลูน่าสังเกตเห็นว่าเขามีกล่องเล็ก ๆ อยู่ในมือ กล่องนั้นดูคุ้นเคยสำหรับเธอ แต่เธอจำไม่ได้ว่าเคยเห็นมันเมื่อไหร่“คุณพ่อ ไปไหนมาเหรอคะ?”เนลลี่วางช้อนส้อมลงอย่างเต็มใจก่อนจะวิ่งไปยังห้องครัว เธอหยิบจานสำหรับใส่ข้าวออกมาอย่างเงอะงะ “คุณพ่อกลับมาพอดีเลย มากินข้าวมื้อสุดท้ายด้วยกันเถอะค่ะ”จากนั้นเนลลี่ก็รู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดไม่ค่อยถูก “ไม่ใช่มื้อสุดท้ายสิ มื้อสุดท้ายก่อนคุณน้าจะไปค่ะ”“อืม”โจชัวมองลูน่าและวางกล่องลง เขาคลายเนคไทและโยนเสื้อคลุมไว้บนชั้นวางเขาพับแขนเสื้อ หยิบกล่องขึ้นขณะเดินเข้ามาในตอนนั้นลูน่าก็เห็นว่าไม่ใช่แค่เสื้อตัวนอกของเขาเท่านั้นที่มีรอยยับ แม้แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาก็ยังเปื้อนฝุ่นไปด้วยดูเหมือนจะไม่ใช่รอยเปื้อนทั่ว ๆ ไป แต่น่าจะเป็นรอยจากฝุ่นที่อยู่ในห้องที่ถูกปิด
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 110
หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่ เธอก็ตัดสินใจวางชุดนั้นทิ้งไว้ในบ้านขนาด 10 ตารางเมตรของตัวเองมันนานมากจนลูน่าลืมไปเสียแล้วว่าเธอเคยตัดชุดเอาไว้เธอย้อนนึกถึงตอนที่เธอตัดชุดนั้นลูน่า กิบสันในตอนนั้นเต็มไปด้วยความหวังว่าเธอจะมีชีวิตอันเป็นสุขกับโจชัว หลังจากแต่งงานกับเขา เธอคงเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกทว่าความเป็นจริงได้ตบหน้าเธออย่างแรงจนเกือบคร่าชีวิตเธอไป“คุณน้า” เสียของเนลลี่เรียกให้เธอกลับมาอยู่กับปัจจุบันเนลลี่กำลังใส่ชุดตัวเล็กนั้นและยืนอยู่ตรงหน้าเธอพลางยกกระโปรงและโบกมือด้วยรอยยิ้มมีความสุข “หนูสวยไหมคะ?”ภาพของเนลลี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอซ้อนทับกับภาพที่ครั้งหนึ่งเธอเคยจินตนาการเอาไว้ราวกับว่ามีอะไรหนัก ๆ กดทับลงมาที่หัวใจของลูน่า เธอพยายามกลั้นน้ำตาและห้ามตัวเองไม่ให้กอดเนลลี่ลูน่าสูดน้ำมูกและยิ้มออกมา “สวยมากจ้ะ!”“งั้นหนูใส่ชุดนี้นะคะ!” เนลลี่หมุนตัวไปรอบ ๆ ห้องอย่างตื่นเต้น “ได้ใส่ชุดที่คุณแม่ตัดเองกับมือไปงานเลี้ยงของบ้านคุณพ่อ หนูมีความสุขมากเลย!”เมื่อเห็นความไร้เดียงสาน่ารักของเธอ คิ้วที่ขมวดกันแน่นของโจชัวก็คลายลงโจชัวไปล้างมือและกลับมานั่งลงตรงข้ามลูน่า
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 111
“คุณพ่อ คุณน้า กำลังคุยเรื่องอะไรกันเหรอคะ?”เนลลี่เห็นว่าทั้งลูน่าและโจชัวกำลังมองเธออยู่ เธอจึงวิ่งมาหาพร้อมด้วยรอยยิ้มที่สว่างสดใสยิ่งกว่าพระอาทิตย์โจชัวชำเลืองมองลูน่า เขายกมือขึ้นลูบหัวเนลลี่ “ไม่มีอะไรหรอก ลูกชอบชุดนี้ไหม?”“ชอบค่ะ!” น้ำเสียงของเนลลี่ใสราวกับระฆังแก้ว “คุณแม่ตัดชุดนี้ให้ด้วยตัวเอง หนูชอบมากค่ะ!”ตอนที่เนลลี่กำลังขยับตัว ลูกปัดเล็ก ๆ ที่ใช้ตกแต่งอยู่ด้านหลังของเธอก็หลุดออกมาลูน่าขมวดคิ้ว “อย่าเพิ่งขยับ”เนลลี่หยุดขยับตัวตามคำบอกอย่างว่าง่ายลูน่าหยิบลูกปัดที่ตกขึ้นมา “ส่งกล่องมาให้น้าหน่อย”“อื้ม!” เนลลี่วิ่งไปเอากล่องมา“หนูต้องถอดชุดออกไหมคะ?” เนลลี่เอียงคอถามอย่างไร้เดียงสา“ไม่ต้องจ้ะ” ลูน่าหยิบเข็มและด้ายออกมาจากชั้นล่างของกล่องอย่างง่ายดาย “หันหลังก่อน” เนลลี่ทำตามโดยดีลูน่าใช้เข็มและด้ายได้อย่างชำนาญ เธอใส่ลูกปัดลงที่เดิมและเย็บติดกลับไปหลังจากนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมายาว เธอตรวจเช็คชุดของเนลลี่อีกครั้งก่อนจะเก็บเข็มกับด้ายลงไปในกล่องอย่างเดิมเธอเย็บชุดนี้ไว้นานมากแล้ว ตอนนั้นเธอเพิ่งเริ่มเรียนวิธีตัดเย็บเสื้อผ้า วิธีการและเทคนิคของเธอจึงยั
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 112
โจชัวลดสายตาลงมองดวงตาเป็นประกายของลูกสาว ขณะที่หัวใจของเขารู้สึกอ่อนลงเขากอดเนลลี่ไว้ในอ้อมแขน “ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ”ลูน่าจะไม่มีความสุขที่ได้จากไปได้ยังไงเธอเป็นคนที่ยืนกรานว่าจะไป ไม่ใช่ว่าเขาไม่ให้โอกาสเธอ เขารอเธออยู่ทั้งคืนแต่เธอก็ไม่มาหาเขาแต่ทำไมเธอต้องแสร้งทำเป็นอารมณ์ไม่ดีและดูไม่เต็มใจจะจากไปแบบนั้นเมื่อคิดเช่นนั้นโจชัวก็ถอนหายใจออกมา “กินข้าวต่อเถอะ หลังมื้อเที่ยงพ่อจะให้ลูคัสพาลูกไปเลือกพี่เลี้ยงคนใหม่ ตกลงไหม?”เนลลี่กัดริมฝีปากและพยักหน้า “ค่ะ”หลังจากที่แม่ของเธอไป เธอก็คงจะไม่ต้องการให้ใครมาดูแลเธออีก แม้ว่าเนลลี่จะรู้สึกว่าเธอจะได้เป็นอิสระแล้ว แต่พี่ ๆ และแม่ของเธอก็ยังยืนกรานว่าจะต้องให้ใครสักคนมาดูแลเธอหลังมื้อเที่ยง ลูคัสพาเนลลี่ไปยังห้องประชุมที่ชั้นล่างของบลูเบย์วิลล่ามีผู้หญิงหลายคนยืนเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบ“คุณหนูเจ้าหญิงน้อย ผู้หญิงเหล่านี้คือคนที่สมัครเข้ามาเป็นพี่เลี้ยงของคุณ คุณลินช์บอกว่าให้คุณหนูเลือกได้ตามใจชอบเลย”เนลลี่พยักหน้าและเดินเข้าไปตัวใหญ่เกินไป ไม่ผ่านผอมเกินไป ไม่เอาคนนี้ดูดุจัง ไม่ไหวเมื่อเนลลี่เห็นผู้หญิงคนที
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 113
เนลลี่พาลิลลี่กลับไปที่ห้องของตัวเอง ลูน่าเดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อโทรหามัลคอล์มเมื่อโทรติดแล้ว มัลคอล์มที่อยู่ปลายสายก็หัวเราะเบา ๆ “เจอลิลลี่แล้วเหรอ?”ลูน่าถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะส่งพวกเธอมาที่นี่ด้วยตัวเอง” “ผมมีธุระที่ต้องทำที่ประเทศนี้พอดีผมก็เลยพาพวกเธอมาด้วย ผมไม่ได้ตั้งใจมาส่งพวกเธอหรอก”“มีเรื่องบังเอญแบบนั้นด้วยเหรอคะ?”มัลคอล์มเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หัวเราะ “ไม่ครับ ไม่จริง ผมแค่คิดถึงนีลกับเนลลี่ แล้วก็คิดถึงคุณด้วยนิดหน่อย”ลูน่าหัวใจเต้นรัวหลังจากเงียบอยู่นาน เธอก็ถอนหายใจออกมา “คืนนี้คุณจะไปงานเลี้ยงวันเกิดคุณย่าลินช์ด้วยไหม?”“อืม” มัลคอล์มยิ้มจาง ๆ อยู่อีกฝั่งของปลายสาย “ผมอยากเห็นคนที่เคยรังแกคุณน่ะ”ลูน่าหลับตาลง เธอมีหลายอย่างที่อยากจะบอกเขา แต่เมื่อเขารับสาย เธอก็พูดไม่ออกหลังจากนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างจนปัญญา “งั้นเจอกันคืนนี้นะคะ”“ตกลงครับ”ในตอนที่ที่ลูน่ากำลังจะวางสาย มัลคอล์มก็ถอนหายใจและพูดบางอย่างกับเธอเธอหลับตาลงและทำเหมือนไม่ได้ยินก่อนจะกดวางสาย ลูน่าหันหลังและกำลังจะกลับเข้าวิลล่า แต่เธอบังเอิญเหลือบไปเห็นว
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 114
เมื่อโดนเขาอุ้มขึ้นไหล่ ลูน่าก็ตระหนักได้ว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงแค่ไหนเธอดิ้นรนด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่สำหรับผู้ชายที่กำลังอารมณ์รุนแรง การดิ้นรนของเธอมีแต่จะทำให้เขาอยากจะควบคุมเธอมากยิ่งขึ้นโจชัวอุ้มเธอไปจนถึงห้องนอนนี่เป็นครั้งแรกที่ลูน่าเข้ามาในห้องนอนของเขาหลังจากผ่านไปหกปี สิ่งที่ทำให้เธอตกใจก็คือ ทุกอย่างในห้องยังคงเหมือนเมื่อหกปีก่อนไม่มีผิดเพี้ยนต้นไม้ข้างหน้าต่างทุกต้นยังคงเป็นพันธุ์เดิมกับที่เธอเคยปลูกถึงอย่างนั้นเวลาผ่านไปนานขนาดนี้ ต้นไม้ของเธอคงจะแห้งตายไปหมดแล้ว แต่ต้นไม้พวกนี้ยังมีชีวิตและดูดี โจชัวน่าจะให้คนมาเปลี่ยนกระถางใหม่ตลอดตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้เขาต้องมีเวลาว่างมากเลยนะแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนั้นปัง!ประตูห้องนอนถูกปิดลงลูน่าที่ยังคงตกใจไม่หายโดนโจชัวกดทับติดกับประตู เขาเข้ามาจูบเธออย่างดุเดือด“คุณลินช์คะ” “โจชัว ลินช์!”“ตั้งสติก่อนค่ะ!”“คุณ...”เสียงกรีดร้องของเธอหายเข้าไปในตัวเขา …ลูน่านอนอยู่ในห้องนอนของโจชัว เธอกำลังเหม่อมองเพดานเป็นเวลาหกปีแล้ว เธอเกือบจะได้ทำอะไรแนบชิดกับโจชัวไปแล้วเมื่อสิบนาทีก่อนหน้านี้ ในตอนที
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 115
ลูคัสนิ่งเงียบ เขาไม่รู้ว่าต้องตอบว่าอย่างไร“นายท่านครับ ผม...ผมไม่เคยเจอคุณผู้หญิงมาก่อน”โจชัวที่ยังคงสาดน้ำใส่หน้าตัวเองหยุดชะงักไปครู่หนึ่งหลังจากนั้นเขาก็หัวเราะขมขื่น “โทษที” ลูคัสทำงานกับเขามาแค่ห้าปีลูน่า กิบสันจากไปหกปีแล้ว ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ลูคัสจะไม่เคยเจอเธอมาก่อนเมื่อเห็นแววตาผิดหวังในดวงตาของเจ้านาย ลูคัสก็ถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา “นายท่าน หรือเพราะคุณรู้สึกว่าลูน่าที่เป็นคนรับใช้เหมือนคุณผู้หญิง คุณเลยปฏิบัติกับเธอแตกต่างจากคนอื่น”ลูคัสพยายามปลอบใจโจชัว “ถ้าอย่างนั้นคุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณอย่าตบตีตัวเองเลยนะครับ...”โจชัวหลับตาลงและไม่ได้พูดอะไรต่อเป็นเพราะมีความคล้ายกันระหว่างลูน่าที่เป็นสาวใช้กับลูน่า กิบสันงั้นเหรอ?ใช่หลายครั้งลูน่าทำให้เขารู้สึกคุ้นเคย แต่เขาก็รู้ชัดว่าเธอไม่ใช่ลูน่า กิบสันลูน่า กิบสันมองเขาอย่างเสน่หา และมีประกายแสงในดวงตาของเธอดวงตาของลูน่าที่เป็นสาวใช้ทั้งเหินห่างและเย็นชา เธอทำกับโจชัวราวกับว่าเขาเป็นคนไม่สำคัญในตอนนั้นลูน่า กิบสันรักเขาอย่างลึกซึ้ง เธอละทิ้งบ้านเกิดมายังเมืองบันยันเพื่อเขา เธอเกือบจะตัดขาดกับครอบครัวก็
Latest chapter
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 450
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 449
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 448
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 447
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 446
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 445
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 444
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 443
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 442
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ
