LOGINShare
ตอนที่14
Last Updated:
2025-04-01 22:29:29
Related chapters
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่15
ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบ ก่อนที่คุณใต้หล้าจะถามเคนทาโร่ว่า "มึงตัดสินใจได้หรือยัง?""กูขอคิดก่อน""มึงห่วงอะไร?""กูห่วงพนักงาน""ห่วงแต่คนอื่น...หัดห่วงตัวเองบ้าง" คุณใต้หล้าส่ายหน้าก่อนจะพูดต่อว่า "เพราะกูรู้นิสัยมึง กูเลยหาทางไว้แล้ว เพราะฉะนั้นมึงไม่ต้องห่วง...ต่อจากนี้...ใช้ชีวิตแบบที่มึงต้องการเถอะ""ไอ้ใต้หล้า...ฮึก" เคนทาโร่โผกอดพี่ชายตนแล้วร้องไห้ คำพูดของพี่ชายมันสะกิดหัวใจที่เคยบอบช้ำของเขาที่มีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่นมาตลอด ใช้ชีวิตเพื่อตัวเองเหรอ...เขาก็อยากจะมีชีวิตแบบนั้นบ้างเหมือนกัน"มึงเชื่อใจกูใช่ไหม?" คนเป็นพี่ชายถามขึ้น"เชื่อ" เคนทาโร่พยักหน้า"ดี" คุณใต้หล้าตบบ่าเคนทาโร่ จากนั้นก็หันมาพูดกับฉันด้วยท่าทีจริงจังว่า "ผมจะส่งคุณกลับไทย...ที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับคุณ""ได้ค่ะ" ฉันตอบรับอย่างว่าง่าย"คาริสา...ผมขอโทษนะ...อยากให้มาสนุก มามีความสุข มีความทรงจำที่ดีด้วยกันแท้ๆ ดันมีแต่เรื่อง" เคนทาโร่เดินมาจับมือฉันทั้งสองข้าง"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจ" ฉันยิ้มบางๆ"ขอบคุณมากนะคาริสาจัง...ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างเลย...ผมไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงดี""ถ้าคุณอยากตอบแทนฉัน ก็ตอบแทนโดยกา
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่16
"แฮ่กๆ" ฉันนั่งพักหอบหายใจ ก่อนจะเงยหน้ามองผู้หญิงชุดขาวกับชุดดำที่ยืนทำหน้าเรียบเฉย "ขอบคุณที่ช่วยนะคะ" "ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว" ผู้หญิงชุดขาวตอบ "หืม?" ฉันทำหน้างง "คุณใต้หล้าส่งเราให้มาดูแลคุณ จนกว่าคุณจะถึงประเทศไทยอย่างปลอดภัย" ผู้หญิงชุดดำพูด "อ๋อ" ฉันพนักหน้ารับ "งั้นพวกเราขอตัวนะคะ ถ้ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับคุณ พวกเราจะมาในทันทีค่ะ" พูดจบผู้หญิงชุดดำก็จับมือผู้หญิงชุดขาวเดินออกไป แต่ยังคงมองเห็นฉันในรัศมีใกล้ๆ "โอ๊ย...ใจฟูอ่า~" ฉันยิ้มเขินอาย พลางนึกถึงใบหน้าของคุณใต้หล้า เขาทำตัวนิ่งๆ แต่แอบเป็นห่วงฉันเหรอเนี่ย...ระ...หรือว่าเขาแอบชอบฉัน คิกๆ( ˘ ³˘)♥ ฉันนั่งมโนอยู่สักพัก ก็ได้ยินเสียงเรียกขึ้นเครื่อง ฉันจึงรีบไปต่อแถวเพื่อรอขึ้นเครื่องหลายชั่วโมงต่อมา เมื่อกลับมาถึงคอนโด ฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่งข้อความหาเคนทาโร่ว่าถึงไทยแล้ว ก็ไลฟ์สดขายของ จากนั้นจึงเข้านอน ช่วงสายวันต่อมา ฉันตื่นมาอาบน้ำกินข้าวแล้ววีดีโอคอลกับเคนทาโร่ เคนทาโร่ขอโทษเรื่องไอริ ที่ทำร้ายร่างกายฉัน เคนทาโร่จึงโอนเงินเป็นค่าทำขวัญ+ค่ารักษาคุยไปคุยมาฉันเพิ่งรู้ว่าวันนั
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่17
"ครืด ครืด" เสียงวีดีโอคอลจากเคนทาโร่ดังขึ้น ฉันจึงกดรับ"คาริสาจัง~ ทำไมจู่ๆก็ปิดไลฟ์ล่ะ?" เคนทาโร่ถามแล้วหัวเราะเบาๆ "เต้นจนเหนื่อยแล้วน่ะสิ" ฉันแก้ตัวไปมั่วๆ "จริงเปล่า?" เคนทาโร่ถามด้วยเสียงทะเล้นอย่างรู้ทันจากนั้นฉันจึงได้ยินเสียงเคนทาโร่กับคุณใต้หล้าคุยกันเบาๆ จนแทบจะจับใจความไม่ได้ ก่อนที่เคนทาโร่จะส่งมือถือให้คุณใต้หล้าแล้วเดินจากไป ตอนนี้จึงเหลือแค่เราสองคน"คาริสา" คุณใต้หล้าเรียกชื่อฉัน "คะ?" ฉันมองสบตาเขาผ่านกล้อง "สรุปยอมไหม?" "ยอมอะไรคะ?" ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้"นี่แกล้งทำเป็นไม่รู้อยู่เหรอ?" เขาเลิกคิ้วถาม "เปล่าสักหน่อย" "แล้วอยากเป็นไหม?" เขายิ้มมุมปาก "เป็นอะไรคะ?" ฉันทำหน้างง "เด็กผม" "ห๊ะ?" ฉันอึ้งอยู่สักครู่(●__●) "ทำไม ไม่อยากเป็นเหรอ?" "คิกๆ อยากสิคะ" ฉันเอาปิดปากหัวเราะเบาๆ เพราะคิดว่าเขาพูดเล่น ฉันจึงแกล้งถามต่อว่า "เป็นเด็กของพี่หนูต้องทำอะไรบ้างคะ?" "ก็ไม่ต้องทำอะไร...แค่นอนเฉยๆเดี๋ยวพี่ทำเองครับ" "แล้วหนูจะได้อะไรจากพี่บ้างคะ...พี่ใต้หล้า" ฉันยิ้มมุมปาก เอามือเท้าคางแล้วมองสบตาเขาด้วยท่าทางยั่วยวน "แล้วหนูอยากได้อะไรครับ" เขาถามพร้อมกับย
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่18
ฉันขยับมือไปลูบไล้บริเวณหน้าอกแกร่ง แล้วเลื่อนต่ำจนถึงบริเวณหน้าท้อง จนกระทั่งถึงส่วนนั้น"น้องตื่นแล้วนะคะ คิกๆ" ฉันลูบบริเวณเป้ากางเกงของเขาแล้วหัวเราะเบาๆ จากนั้นจึงจัดการปลดกางเกงของเขาออก จนแท่งเอ็นขนาดใหญ่โผล่มาทักทายฉัน"ยังน่าอมเหมือนเดิมเลยนะคะ" ฉันพูดพร้อมกับมองสบตาเขา ก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตน จากนั้นจึงใช้ปากเข้าครอบครองแท่งเอ็นทั้งแท่ง"อึก" ฉันผงกศีรษะรับกับจังหวะที่ทำ ช้าบ้าง เร็วบ้างสลับกันไป"ซี๊ด~" เขาส่งเสียงพอใจฉันค่อยๆ ใช้ลิ้นเลียรอบบริเวณปลายหัว มืออีกข้างก็คอยช่วยรูดชักแท่งเอ็นไปด้วย"ดีไหมคะ?""ดี" เขาตอบด้วยความพอใจ ใบหน้าของเขาเริ่มมีสีแดงก่ำจากนั้นฉันจึงเอาแท่งเอ็นทั้งแท่งเข้าปากอีกครั้ง แล้วผงกศีรษะตามจังหวะรัวเร็ว"อึกๆ" เขาจับศีรษะของฉันไว้ แล้วกระแทกสะโพกสวนเข้ามา ฉันรู้สึกว่ามันลึกมาก จึงตีมือเขาเบาๆ เป็นสัญญาณว่าไม่ไหว"แค่กๆ" ฉันถอนริมฝีปากออกจากแท่งเอ็น สำลักจนน้ำลายเหนียวใสไหลเยิ้มมุมปากและแท่งเอ็นของเขา"โทษที" เขาบอก แล้วยื่นมือมาลูบศีรษะฉันเบาๆ จากนั้นจึงดึงฉันไปนอนบนเตียง แล้วมาทาบทับไว้เขาค่อยๆ ใช้ริมฝีปากละเลียดชิมริมฝีปากของฉัน ก่อนใช
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่19
ฉันเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง แล้วนั่งทำงานจนถึงพักเที่ยง เมื่อพักเสร็จก็กลับไปทำงานต่อจนกระทั่งเลิกงาน "ไอ้สา...ฉันขอติดรถแกไปได้ไหม" เหมยเดินมาถาม เพราะจะไปงานศพของพี่ปีโป้ในคืนนี้ "ได้ๆ...แล้วนี่น่าล่ะ?" ฉันถามด้วยความแปลกใจ เนื่องจากตอนแรก เหมยบอกว่าจะไปงานศพพี่ปีโป้พร้อมกับนีน่า "จู่ๆมันก็บอกว่ารู้สึกไม่สบายท้อง สงสัยกินเยอะไปมั้ง" เหมยตอบแกมหยอกๆ "อ๋อๆ...โอเค" ฉันพยักหน้ารับ ก่อนจะบอกกับเหมยว่าให้ไปเก็บกระเป๋า จากนั้นพวกเราก็ออกจากบริษัท เมื่อมาถึงมาถึงงานศพ ฉันก็เห็นว่าภายในงานมีแค่เพื่อนร่วมงานที่บริษัทกับคนที่เป็นเพื่อนบ้านของพี่ปัโป้เท่านั้นฉันกับเหมยไปจุดธูปไหว้ศพเพื่อแสดงความเคารพและขออโหสิกรรม "ไปสู่สุคตินะคะพี่ปีโป้" ฉันพูดเบาๆแล้วปักธูปลงในกระถาง เหมยที่อยู่ด้านหลังก็ปักธูปลงในกระถาง จากนั้นพวกเราก็ไปหาที่นั่งเพื่อรอฟังสวด สักพักพี่บีมก็เดินมาสมทบแล้วบอกว่า งานของศพของพี่ปีโป้จะสวดแล้วเผาเลย เนื่องจากพี่ปีโป้ตัวคนเดียวไม่มีญาติที่ไหนอีกพวกเราอยู่ทำพิธีจนเสร็จก็ประมาณเกือบสามทุ่ม เหมยจึงขอให้ฉันช่วยไปส่งที่บ้าน ฉันก็ตอบรับด้วยความเต็มใจ "ถ้าจำไม่ผิด บ้านพี
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่20
ฉันรอสายจากคุณใต้หล้าด้วยความกระวนกระวายใจ "เมื่อไหร่จะโทรมานะ" ฉันบ่นเบาๆ "ครืด ครืด" "โทรมาแล้วๆ" ฉันรีบกดรับสาย"เป็นไงบ้างคะ?" ฉันถามคุณใต้หล้า "ผมตรวจสอบแล้ว...รถคันนั้นกำลังมุ่งหน้าไปแถวชานเมือง" "ระบุพิกัดให้แคบกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ" "ผมคิดว่าเขากำลังไปท่าเรือนะ" เขาทำเสียงเครียด"ท่าเรือ? อ๋อ ท่าเรือxxxใช่ไหมคะ" "คุณห้ามไปเด็ดขาด" "ทำไมคะ?" ฉันถามด้วยความสงสัย"ตรงนั้นเป็นแหล่งอาชญากรรมชั้นดีเลยล่ะ" "คุณพูดแบบนี้...แล้วเพื่อนฉันจะเป็นยังไงเนี่ย" ฉันพูดเสียงสั่น "เผื่อใจเอาไว้หน่อยก็ดีนะ...ถ้าโชคดีก็อาจจะรอด...แต่ถ้าโชคไม่ดี..." "คุณใต้หล้า!" ฉันส่งเสียงแข็ง ไม่ให้เขาพูด"คุณรีบกลับบ้าน...ได้เรื่องยังไงเดี๋ยวผมโทรบอก" "ฉันไม่กลับ...ฉันจะไปหาเพื่อน" "คุณคิดว่าที่นั่นคือที่ไหน?""..." "รู้ว่าห่วงเพื่อน...แต่ก็ห่วงความปลอดภัยของตัวเองด้วย" "แต่ว่า..." "ถ้าผมอยู่ด้วยก็ว่าไปอย่าง...เฮ้อ~" เขาถอนหายใจ เมื่อคิดว่าฉันไม่ยอมทำตามที่เขาบอกแน่ๆ "แต่..." "ถ้ายังยืนยันที่จะไป...ก็ตามอยู่ห่างๆ...ผมจะบอกให้คนของผมคอยคุ้มกันคุณ...โอเคไหม?" "ขอบคุณมากค่ะ" ฉันตอบรับ "คาสายแบ
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่21
20นาทีต่อมา "เล่าให้ฟังหน่อย แกไปเจออะไรมา" ฉันถามนีน่า นีน่าปาดน้ำตา แล้วเริ่มเล่าให้ฟัง"หลังเลิกงานฉันกลับหอไปแล้ว...แต่ลืมขนมไว้เลยกลับมาเอา" "อ่า~" ฉันกับเหมยหันมามองหน้ากันแล้วพยักหน้า "ก็ขนมมันจะหมดอายุแล้วอ่ะ ถ้าไม่กินก็เสียดายแย่" นีน่าทำหน้ามุ่ย "ข้ามน้ำไปเลย เอาแต่เนื้อ" เหมยพูด "นั่นแหละ...พอฉันเข้าไปก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน ตอนแรกจะเข้าไปทักทาย แต่มองเห็นช่องว่างตรงบานประตูก่อน ฉันเห็น...อึก...พี่ปีโป้กำลังโดนพี่บีม...ไม่สิ...ไอ้คนชาติชั่วนั่นบีบคอ...ฮึก...ฮือๆ...ตอนนั้นฉันตกใจจนลนไปหมด...ฮือๆ...ไม่รู้จะทำยังไงเลยหนีออกมา...คิดว่าจะบอกเรื่องนี้ให้พวกแกรู้...ฮึก...แต่มารู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่พี่ปีโป้เสียแล้ว" "ฉัน...ฮึก...รู้สึกผิดมาก...ถ้าฉันเข้าไปช่วย...พี่ปีโป้...อาจจะไม่ตาย" นีน่าเอามือปิดหน้าแล้วปล่อยโฮอีกครั้ง "ไม่ใช่ความผิดของแกหรอก" เหมยปลอบ "ใช่...แกอย่าโทษตัวเองเลย" ฉันเสริม "ฮึก...ฉันรู้สึกผิดมาก...ฉันรู้สึกผิดจริงๆ...พี่ปีโป้...ฮึก...หนูขอโทษ" "หรือว่า...ที่ไอ้บีมบอกว่าพี่ปีโป้หลับในจริงๆแล้วคือการอำพรางศพ" เหมยเบิกตากว้างเอามือปิดปาก "ฉันว่าใช่" ฉันตอบ "
Last Updated : 2025-04-01ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่22
หลังจากส่งเหมยเสร็จ ฉันก็กลับคอนโด "เหนื่อยชะมัด" ฉันบิดตัวไปมาระหว่างรอลิฟต์ "เหนื่อยมากไหม?" เสียงทุ้มถาม"เหนื่อยมาก" ฉันตอบ ก่อนจะชะงักแล้วหันไปมองทางด้านหลัง "เคนทาโร่~ กรี๊ด~" ฉันร้องด้วยความดีใจ แล้วกระโดดกอดเคนทาโร่ เขารับไว้แล้วยิ้มกว้าง "คาริสาจัง~ คิดถึงมากเลยครับ" เคนทาโร่กอดฉันไว้แน่น"อะแฮ่ม!" คุณใต้หล้ากระแอมไอ "อะไรติดคอคะ?" ฉันถามเขา "..." เขาขมวดคิ้วทำหน้าตาไม่ชอบใจ ฉันจึงผละออกจากเคนทาโร่แล้วไปกอดเขาไว้ จากนั้นจึงเขย่งไปกระซิบที่ข้างหูเขาว่า "คิดถึงหนูไหมคะ...หนูคิดถึงคุณจังเลยค่ะ" "..." เขาเงียบไม่ตอบ แต่ใบหน้าแฝงไปด้วยความพอใจ ฉันยิ้มบางๆ แล้วผละออกจากเขา ไปกอดแขนเคนทาโร่ "เคนทาโร่~" ฉันเรียกเขาเสียงหวาน "อะแฮ่ม" คุณใต้หล้ากระแอมไออีกครั้ง ฉันหันไปมองเขา ก็เห็นว่าใบหน้าเขาไม่สบอารมณ์ "เคนทาโร่ๆ" ฉันสะกิดเคนทาโร่แล้วเรียกเขาเบาๆ "ครับ?" "พี่ชายคุณเป็นอะไรเหรอ ทำไมดูอารมณ์ไม่ดี" "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน" เคนทาโร่ยักไหล่ "ทำตัวแปลกๆแฮะ" ฉันเอียงคอด้วยความสงสัย ก่อนจะสลัดทิ้งเมื่อลิฟต์มา "ติ๊ง" พวกเราเข้าลิฟท์ ฉันกับเคนทาโร่ก็พูดคุยสัพเพเหระ จนถึงห้องของฉัน
Last Updated : 2025-04-01
Latest chapter
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่29
หนึ่งเดือนต่อมา ฉันกับคุณใต้หล้าเลือกที่จะจดทะเบียนสมรสกันก่อน แล้วคุยกันว่าถ้าจะจัดงานแต่งงานก็อยากให้มีลูกของพวกเราร่วมงานด้วย ฉันปล่อยเช่าคอนโด แล้วย้ายมาอยู่กับคุณใต้หล้า เขาซื้อบ้านเดี่ยวแถวๆชานเมือง เป็นบ้านสองชั้น มีสระว่ายน้ำในตัวชีวิตของพวกเราเป็นไปอย่างเรียบง่าย วันหยุดพวกเราก็ใช้เวลาร่วมกันบ้าง บางทีก็พักผ่อนอยู่ที่บ้าน บางทีก็ออกไปเที่ยว ค่อนข้างมีความสุขเลยทีเดียว จนกระทั่งวันหนึ่ง "คุณใต้หล้า" ฉันเรียกเขาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่น"ครับ" เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน "แบมือ" ฉันบอกเขาพร้อมกับยิ้มมุมปาก เขาจึงยื่นมือมาตรงหน้า ฉันจึงวางของบางอย่างลงบนมือเขา"เซอร์ไพรส์""หืม?" เขามองสิ่งของที่อยู่บนมือของตัวเอง ก่อนจะลุกพรวดขึ้นมากอดฉันด้วยความยินดี"ดีใจไหมคะ?" ฉันถามเขา"ดีใจสิ...ในที่สุดก็จะมีลูกกับเธอแล้ว" เขายิ้มกว้าง และแน่นอนว่าสิ่งที่อยู่ในมือเขาคือที่ตรวจครรภ์ หลังจากนั้นเราสองคนก็เห่อลูกมาก พยายามเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเด็ก และกำลังวางแผนสร้างห้องให้ลูก แม้ฉันเพิ่งจะท้องได้สองเดือน แต่แล้ววันหนึ่ง เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ในวันที่ฉันเลิกงาน ใ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่28
สองสัปดาห์ต่อมา หลังจากเคนทาโร่ออกจากโรงพยาบาล คุณใต้หล้าก็ส่งเคนทาโร่ไปอยู่ต่างหวัด ซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กๆท่ามกลางธรรมชาติ และยังส่งบอดี้การ์ดในคราบเพื่อนบ้านให้คอยดูแลเคนทาโร่อีกด้วย หนึ่งเดือนต่อมา ฉันกับคุณใต้หล้าไปเยี่ยมเคนทาโร่ เคนทาโร่มีใบหน้าที่สดใส ฉันเห็นแล้วก็รู้สึกสุขใจ เพราะเคนทาโร่น่าจะได้ใช้ชีวิตแบบที่ต้องการแล้ว"คาริสาดูสิ ผมปลูกเองนะ" เขาอวดพืชผักที่ปลูกเอง "เก่งมาก" ฉันยิ้มกว้าง "ผมฝึกทำกับข้าวด้วยแหละ พี่ชานนท์ พี่ที่อยู่ข้างบ้านสอน" เคนทาโร่ทำตาเป็นประกาย"จริงเหรอ...งั้นวันนี้ขอชิมฝีมือคุณหน่อยนะ" ฉันพูด "ได้เลย นั่งรอก่อนนะ" เคนทาโร่ จับมือฉันกับคุณใต้หล้าให้ไปนั่งที่โซฟา แล้วจึงหายเข้าไปในครัวครู่ใหญ่ "มาแล้วๆ" เคนทาโร่เดินถือไข่เจียวต้นหอมร้อนๆ ส่งกลิ่นเย้ายวนใจ แล้วเรียกพวกฉันให้ไปที่โต๊ะอาหาร"หอมมาก" ฉันกลืนน้ำลาย "มีแค่ไข่เจียวเหรอ?" คุณใต้หล้าถาม "มียำปลากระป๋องด้วย" เคนทาโร่ตอบ ก่อนจะวิ่งเข้าไปในครัว แล้วถือจานยำปลากระป๋องมาวางบนโต๊ะ"มากินข้าวกันเถอะ" เคนทาโร่ ตักข้าวสวยร้อนๆ ยื่นให้พวกเราคนละจาน และหันไปตักของตัวเอง จากนั้นจึงเริ่มกิน "อร่อย"
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่27
"เคนทาโร่...กินส้มตำไหม?" "เอาสิๆ ผมชอบ" เขาพยักหน้าเห็นด้วย "ขอหาร้านเด็ดก่อน" ฉันหยิบมือถือขึ้นมาหาร้านส้มตำเจ้าอร่อย เมื่อหาได้ก็บอกเคนทาโร่ ประมาณเกือบยี่สิบนาทีพวกเราก็มาถึงร้าน "โห/โห" ฉันกับเคนทาโร่หันมามองหน้ากัน เมื่อมองเห็นว่าร้านส้มตำคนแน่นร้านมาก อาจจะเป็นเพราะว่าพักกลางวันด้วยแหละมั้ง "ร้านอื่นไหม" ฉันหันไปถามเคนทาโร่ "ดีครับ" เขาพูดจบก็ออกรถ พวกเราจึงหาร้านไม่ไกลจากบริเวณนั้นเพราะหิวแล้ว ขับได้สิบนาทีก็มาถึงร้านส้มตำ ฉันกับเคนทาโร่ก็สั่งตำไทย ตำปูปลาร้า ปีกไก่ย่าง น้ำตก ยำทะเล และจิ้มจุ่ม ระหว่างรออาหารก็คุยสัพเพเหระไปเรื่อย "คาริสาจัง" "หืม?" "เมื่อไหร่จะมีหลาน ผมอยากอุ้มหลาน" "พรวด!" ฉันที่ดูดน้ำส้มอยู่ น้ำส้มพุ่งออกจากปากทันที "แค่กๆ" เคนทาโร่รีบยื่นทิชชู่ให้ "ถามอะไรของคุณเนี่ย" ฉันทำหน้าไม่ถูกเลย "ผมจริงจังนะ คุณก็รู้ว่าผมมีลูกไม่ได้" เคนทาโร่หมายถึงว่าเขาชอบผู้ชาย และไม่คิดที่จะเอาน้ำเชื้อของตัวเองไปทำลูกด้วย "ฉันกับเขายังไม่ได้คิดถึงขั้นนั้น พวกเราเพิ่งจะคบกันเองนะ" "ผมใจร้อนไปเหรอ? ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ "ก็ใช่น่ะสิ" "เฮ้อ~ แย่จัง" เขาถอนหายใจด้วยความเ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่26
"พี่คะ" ฉันเรียกเขา "หืม?" "ร้องเพลงให้หนูฟังหน่อยสิ" ฉันลงไปนอนบนเตียง แล้วเท้าคางมองหน้าเขา"เอาเพลงอะไรดี?" "อะไรก็ได้ค่ะ หนูฟังได้หมด" "โอเค" เขาตอบรับ แล้วดีดกีตาร์ เริ่มทำนองเพลง ก่อนจะร้องเพลง ฉันฟังเขาอย่างตั้งใจ เนื้อเพลงที่เขาร้องสื่อความหมายว่าขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน และเขาไม่รู้ตัวว่ารักฉันตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีคือรักไปแล้ว "คิกๆ" ฉันนั่งยิ้มกว้าง ทำตาหวานเยิ้มมองเขา อีตาพี่คนนี้มันโรแมนติกตัวพ่อเลยนี่นา( ꈍᴗꈍ) "แปะๆ" ฉันตบมือรัวๆ แล้วพูดว่า "ร้องเพราะมากเลยค่ะ" "เพลงนี้แต่งเองนะ" "จริงเหรอ" "ใช่...มันเป็นความรู้สึกของผม...ถึงคุณ" "โอ๊ย~" ฉันเอามือจับที่บริเวณหัวใจของตัวเอง แล้วกระตุกทำท่าเหมือนจะตาย "เว่อร์" เขาหัวเราะ แล้วลุกไปเก็บกีตาร์ จากนั้นจึงนอนบนเตียง แล้วตะแคงข้างหันมากอดฉัน "จุ๊บ" เขายื่นหน้า มาจูบริมฝีปากฉันเบาๆ และแน่นอนว่าฉันไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆแน่>.ฉันขบเม้มริมฝีปากเขา แล้วค่อยๆสอดลิ้นเล็กเข้าไปในโพรงปาก ใช้ลิ้นเล็กเกี่ยวรัดลิ้นหนาอย่างหยอกล้อ มือที่ว่างอยู่ก็ยื่นไปปลดกระดุมเสื้อเขา ส่วนเขาใช้มือหนา ลูบไล้ที่บริเวณต้นขา ก่อนจะผลุ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่25
หนึ่งเดือนต่อมา หลังจากที่ตกลงเป็นแฟนกัน เขากับฉันก็เจอกันบ้าง แต่ไม่ได้บ่อย ส่วนใหญ่จะวีดีโอคอลมากกว่าเพราะเขางานยุ่งและคืนนี้เขาสะพายกระเป๋าหนึ่งใบ มายืนอยู่หน้าห้องของฉันแล้วบอกว่า "ผมจะมาอยู่ที่นี่หนึ่งสัปดาห์" "พี่ไม่ทำงานทำการหรือไงคะ?" ฉันเอียงคอถามด้วยความสงสัย "เคลียร์หมดแล้วครับ" "อย่าบอกนะว่า...ที่พี่โหมทำงานหนักตลอดหนึ่งเดือนนี้เพราะจะลามาอยู่กับหนู" "ใช่" เขายิ้มกว้าง "โห~" น้ำตาของฉันไหลริน "ร้องไห้ทำไม" เขายื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน "ฮือ~" ฉันยิ่งร้องไห้หนัก เขาจึงดึงฉันเข้าไปกอดปลอบใจ แล้วอุ้มฉันเข้าห้อง จากนั้นจึงวางลงบนเตียงกว้าง"ไม่ดีใจเหรอ?" "ฮึก...ดีใจสิคะ" ฉันสะอื้นตอบ ก่อนหน้าที่เคยผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันก็เคยคิดว่าเป็นเพราะฉันดีไม่พอหรือเพราะอะไร ทำไมคนอย่างฉันไม่สมควรถูกรักบ้าง ทั้งๆที่ทุกความสัมพันธ์ฉันให้ใจไปเต็มร้อยและซื่อสัตย์กับทุกความสัมพันธ์เสมอ และในวันนี้ฉันได้คำตอบแล้วว่า'เพราะที่ผ่านมาฉันรักไม่ถูกคน' กว่าฉันจะก้าวผ่านความเจ็บปวดและเยียวยาจิตใจตัวเองจากคนก่อนๆค่อนข้างสาหัสทีเดียว ฉันเก็บความผิดพลาดจากคนก่อนๆมาพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น แล้วเริ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่24
เมื่อขับรถตามมาจนถึงจุดหมาย ก็พบว่าเป็นหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ฉ้นกับคุณใต้หล้าจึงลงจากรถ "ฮือๆ" เสียงสะอื้นของเหมยดังลอดออกมา ฉันมองเข้าไปก็ไม่เห็นตัวเหมยเพราะคนที่จับตัวเหมยมายืนล้อมเหมยเอาไว้ "สาแก่ใจหรือยัง" เสียงผู้ชายที่เต็มไปด้วยความคับแค้นระคนเศร้าใจดังขึ้น ฉันจำได้ว่ามันเป็นเสียงของคนที่เอาปืนขู่ฉัน "ฮึกๆ...ฮือๆ...ฉันขอโทษ...ฉันไม่รู้" เหมยสะอื้น "ไม่รู้? พูดง่ายๆว่าไม่รู้...ฮ่าๆ" ชายคนนั้นหัวเราะเหมือนคนเสียสติ คุณใต้หล้าจับมือฉันเดินเข้าไปใกล้ พวกเขาได้ยินฝีเท้าของพวกเราจึงพากันเปิดทางออก ทำให้ฉันเห็นโลงศพสามโลงตั้งอยู่ หน้าโลงศพ มีผู้หญิงอายุราวๆสี่สิบปีหนึ่งคน เด็กผู้หญิงอายุราวๆสิบสองปีหนึ่งคน และเด็กชายอายุราวๆเก้าขวบหนึ่งคน เมื่อเห็นอย่างนั้นฉันก็พอนึกเรื่องราวออก ฉันมองไปที่เหมยแล้วเดินเข้าไปหา "เหมย" "คาริสา...ฮือๆ" "แกกลับไปทำงานแล้วเหรอ?" "ใช่" "คดีแรกเหรอ?" "ฮึก...ฮือๆ...ใช่...แต่ฉันไม่รู้นี่...ไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้" "เมาแล้วขับใช่ไหม" "น่าจะใช่...ฮือ" "เฮ้อ~" ฉันถอนหายใจ ไม่รู้จะช่วยยังไง ถ้าพูดในเรื่องของหน้าที่เหมยก็ทำถูกแล้ว แต่ถ้าจะพูดถึง
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่23
หนึ่งเดือนต่อมา ช่วงที่ผ่านมาฉันนอนขึ้นอืดอยู่ที่ห้อง จนน้ำหนักขึ้นมา5กิโล มุแง(TT) จะเอาออกได้ตอนไหนก็ไม่รู้=_= วันๆฉันก็สิงที่แอป live jing ไม่ก็ only live jing 18+ เวลาอัพรูปก็จะอัพรูปเก่าที่ถ่ายไว้แล้ว ถ่ายตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ ยิ่งกว่าหมูสามชั้นอีก(TT)และอีกอย่างก็คือคุณใต้หล้าสมัครแอป live jing แล้ว แถมยังมาดีดกีตาร์ร้องเพลงให้ฉันฟังอีกต่างหาก ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขามีใจก็ไม่รู้ว่าจะพูดว่าไงแล้ว>..เฮ้อ~ เบื่อจัง" ฉันบ่นเบาๆ แล้วโทรหากล้วยหอม แต่กล้วยหอมคุยได้แป็บเดียวก็วางสาย ฉันจึงโทรหาซูพรีม ก็คุยได้แป็บเดียวเพราะติดเรียนอีก ฉันจึงโทรหาพี่เอว รายนั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่ เมียคุม โอ๊ย! ฉันทำหน้าเซ็ง กดไล่ไปที่เบอร์พี่พิธาอีก แต่ก็เปลี่ยนใจ "ครืด ครืด" เสียงเรียกเข้าดังขึ้น "ฮัลโหล~" ฉันกดรับสายแล้วส่งเสียงร่าเริง "ไม่ได้เจ
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่22
หลังจากส่งเหมยเสร็จ ฉันก็กลับคอนโด "เหนื่อยชะมัด" ฉันบิดตัวไปมาระหว่างรอลิฟต์ "เหนื่อยมากไหม?" เสียงทุ้มถาม"เหนื่อยมาก" ฉันตอบ ก่อนจะชะงักแล้วหันไปมองทางด้านหลัง "เคนทาโร่~ กรี๊ด~" ฉันร้องด้วยความดีใจ แล้วกระโดดกอดเคนทาโร่ เขารับไว้แล้วยิ้มกว้าง "คาริสาจัง~ คิดถึงมากเลยครับ" เคนทาโร่กอดฉันไว้แน่น"อะแฮ่ม!" คุณใต้หล้ากระแอมไอ "อะไรติดคอคะ?" ฉันถามเขา "..." เขาขมวดคิ้วทำหน้าตาไม่ชอบใจ ฉันจึงผละออกจากเคนทาโร่แล้วไปกอดเขาไว้ จากนั้นจึงเขย่งไปกระซิบที่ข้างหูเขาว่า "คิดถึงหนูไหมคะ...หนูคิดถึงคุณจังเลยค่ะ" "..." เขาเงียบไม่ตอบ แต่ใบหน้าแฝงไปด้วยความพอใจ ฉันยิ้มบางๆ แล้วผละออกจากเขา ไปกอดแขนเคนทาโร่ "เคนทาโร่~" ฉันเรียกเขาเสียงหวาน "อะแฮ่ม" คุณใต้หล้ากระแอมไออีกครั้ง ฉันหันไปมองเขา ก็เห็นว่าใบหน้าเขาไม่สบอารมณ์ "เคนทาโร่ๆ" ฉันสะกิดเคนทาโร่แล้วเรียกเขาเบาๆ "ครับ?" "พี่ชายคุณเป็นอะไรเหรอ ทำไมดูอารมณ์ไม่ดี" "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน" เคนทาโร่ยักไหล่ "ทำตัวแปลกๆแฮะ" ฉันเอียงคอด้วยความสงสัย ก่อนจะสลัดทิ้งเมื่อลิฟต์มา "ติ๊ง" พวกเราเข้าลิฟท์ ฉันกับเคนทาโร่ก็พูดคุยสัพเพเหระ จนถึงห้องของฉัน
ล่ารักรุ่นพี่(live broadcast) ตอนที่21
20นาทีต่อมา "เล่าให้ฟังหน่อย แกไปเจออะไรมา" ฉันถามนีน่า นีน่าปาดน้ำตา แล้วเริ่มเล่าให้ฟัง"หลังเลิกงานฉันกลับหอไปแล้ว...แต่ลืมขนมไว้เลยกลับมาเอา" "อ่า~" ฉันกับเหมยหันมามองหน้ากันแล้วพยักหน้า "ก็ขนมมันจะหมดอายุแล้วอ่ะ ถ้าไม่กินก็เสียดายแย่" นีน่าทำหน้ามุ่ย "ข้ามน้ำไปเลย เอาแต่เนื้อ" เหมยพูด "นั่นแหละ...พอฉันเข้าไปก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน ตอนแรกจะเข้าไปทักทาย แต่มองเห็นช่องว่างตรงบานประตูก่อน ฉันเห็น...อึก...พี่ปีโป้กำลังโดนพี่บีม...ไม่สิ...ไอ้คนชาติชั่วนั่นบีบคอ...ฮึก...ฮือๆ...ตอนนั้นฉันตกใจจนลนไปหมด...ฮือๆ...ไม่รู้จะทำยังไงเลยหนีออกมา...คิดว่าจะบอกเรื่องนี้ให้พวกแกรู้...ฮึก...แต่มารู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่พี่ปีโป้เสียแล้ว" "ฉัน...ฮึก...รู้สึกผิดมาก...ถ้าฉันเข้าไปช่วย...พี่ปีโป้...อาจจะไม่ตาย" นีน่าเอามือปิดหน้าแล้วปล่อยโฮอีกครั้ง "ไม่ใช่ความผิดของแกหรอก" เหมยปลอบ "ใช่...แกอย่าโทษตัวเองเลย" ฉันเสริม "ฮึก...ฉันรู้สึกผิดมาก...ฉันรู้สึกผิดจริงๆ...พี่ปีโป้...ฮึก...หนูขอโทษ" "หรือว่า...ที่ไอ้บีมบอกว่าพี่ปีโป้หลับในจริงๆแล้วคือการอำพรางศพ" เหมยเบิกตากว้างเอามือปิดปาก "ฉันว่าใช่" ฉันตอบ "
