เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1425
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1426
เฉินเถี่ยซินให้คนรับใช้ตรวจค้นทั้งจวนของตระกูลเฉินแต่ไม่พบอะไร แต่เฉินเถี่ยซินก็ไม่กล้าแตะบ่อน้ำหลังบ้าน เพราะบ่อปลาคราฟนี้เป็นสิ่งโปรดของเฉินเยวียนไห่ยิ่งไปกว่านั้น บ่อน้ำแห่งนี้ยังเป็นสถานที่ที่ดีในการซ่อนศพอีกด้วย ในเมื่อเฉินเยวียนไห่เป็นคนสั่งเอง เฉินเถี่ยซินจึงเรียกคนรับใช้ของเขามาทันทีเมื่อระดับน้ำในบ่อค่อย ๆ ลดลง เฉินเถี่ยซินก็รู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่การหายใจของเขาก็เร็วขึ้น ปฏิกิริยานี้แสดงให้เห็นว่าเขากังวลและหวาดกลัวว่าจะมีศพอยู่ในนั้นจริง ๆ และหานซานเฉียนจะเป็นอย่างที่พวกเขาคาดเดากันต้องรู้ว่าตอนที่เฉินเถี่ยซินขับไล่หานซานเฉียนออกจากจวนของตระกูลเฉิน เขาจงใจวางกับดักสำหรับหานซานเฉียน โดยการเรียกผู้คนมากมายมาที่นี่ และจงใจให้คนเหล่านั้นเห็นหานซานเฉียนเป็นตัวตลก โดยหวังว่าจะใช้เรื่องนี้สร้างชื่อเสียงด้านลบให้หานซานเฉียนในเมืองหลงหยุนเฉินเถี่ยซินทำสิ่งต่าง ๆ โดยไม่เหลือทางออกให้กับตัวเอง เขานึกไม่ออกเลยว่าเขาจะเผชิญกับเรื่องนี้อย่างไร หากหานซานเฉียนเป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้นมาจริง ๆ“ท่านพ่อ ท่านคิดว่าศพจะอยู่ข้างล่างจริง ๆ หรือขอรับ?” เฉินเถี่ยซินถามเฉินหยวนไห่ส
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1427
“พ่อบ้าน นี่คือปรมาจารย์โคมสี่เชียวนะ เหตุใดศพของเขาถึงอยู่ในบ่อน้ำหลังบ้านกันล่ะขอรับ?”หลังจากที่พ่อบ้านและคนรับใช้กลุ่มหนึ่งนำศพออกไป คนรับใช้บางคนที่ไม่ทราบเรื่องก็ถามกับพ่อบ้านพ่อบ้านเองก็พบว่ามันแปลก หากเขาเป็นคนธรรมดา เขาอาจบังเอิญลื่นล้มตายในบ่อน้ำ แต่คน ๆ นี้ก็เป็นปรมาจารย์ที่ตระกูลหวังและตระกูลเซี่ยพามาจัดการกับตระกูลเฉิน เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะลื่นล้มจมลงไปในบ่อน้ำและเมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของเฉินเถี่ยซิน การตายของชายคนนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีปฏิกิริยาที่หวาดกลัวมากเช่นนี้“ข้าจำได้ว่าในวันนั้นปรมาจารย์โคมสี่ถูกคนไร้ค่าคนนั้นพาออกไป แล้วก็หายตัวไปอย่างอธิบายไม่ได้” พ่อบ้านกล่าว“พ่อบ้าน เจ้าล้อเล่นกับข้าหรือ” ชายคนนั้นหัวเราะ และไม่เพียงแค่นั้น คนรับใช้คนอื่น ๆ ก็หัวเราะด้วยเช่นกัน“พ่อบ้าน เจ้าคงไม่ได้หมายความคนไร้ค่านั่นเป็นคนฆ่าเขาหรอกใช่ไหม”“จะเป็นไปได้อย่างไร? เขาเป็นคนไร้ค่าที่อยู่เป็นเจ้าชายนิทรามาเกือบครึ่งปีในตระกูลเฉิน เขาจะฆ่าปรมาจารย์โคมสี่ได้อย่างไร?”“ใช่ นี่คือปรมาจารย์โคมสี่เชียวนะ ในเมืองหลงหยุน เขาถือว่าเป็นปรมาจารย์ชั้นหน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1428
ตกดึกเฉินเถี่ยซินนอนกลิ้งไปมาบนเตียง ไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะหลับตา เขากลัวว่าเมื่อหลับตาแล้ว เขาจะไม่มีโอกาสลืมตาขึ้นมาอีกเลยการรุกรานผู้ทรงพลังอย่างหานซานเฉียน ทำให้เฉินเถี่ยซินรู้สึกไม่สบายใจมากผลงานที่น่าภาคภูมิใจก่อนหน้านี้ในการขับไล่หานซานเฉียนออกจากจวนของตระกูลเฉิน และทำให้ทุกคนเห็นเขาเป็นตัวตลก ตอนนี้กลายเป็นฝันร้ายของเฉินเถี่ยซิน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อไหล ความรู้สึกนี้เหมือนกับชีวิตกำลังผ่านไปยิ่งไปกว่านั้น เขายังไปบุกไปที่ของหานซานเฉียน เและต้องการฆ่าเขาอีกด้วยเมื่อมองย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์นั้น เฉินเถี่ยซินก็รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นหากฮวงเซียวหย่งไม่ปรากฏตัวทันเวลา ชีวิตของเขาอาจจบลงไปแล้วก่อนหน้านี้เฉินเถี่ยซินคิดว่าหานซานเฉียนโชคดี แต่กลายเป็นว่าฮวงเซียวหย่งปรากฏตัวเพื่อช่วยเขาไว้แต่ตอนนี้เฉินเถี่ยซินรู้แล้วว่าเขาไม่โชคดีพอ เขามีเจตนาฆ่าหานซานเฉียนแล้ว หานซานเฉียนจะยังมีเมตตาต่อเขาได้งั้นหรือ?เฉินเถี่ยซินที่ไม่ได้นอนทั้งคืน ตื่นขึ้นมาตอนรุ่งสาง ทำให้ดูไม่มีชีวิตชีวาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมาถึงเรือนของเฉินเหยียนหรัน สาวใช้กำลังออกมาเตร
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1429
หลังจากที่เฉินเถี่ยซินจากไป ความปรารถนาของเฉินเหยียนหรันที่จะพบหานซานเฉียนก็ไม่สามารถควบคุมได้ หลังจากที่ถูกยกเลิกการกักขังบริเวณ เพราะสำหรับนางแล้ว นี่คือสิ่งที่นางไม่สามารถรอนานได้แม้แต่วินาทีเดียวหลังจากออกจากลานบ้านตระกูลเฉิน สาวใช้ก็นำทางเฉินเหยียนหรันไปยังลานบ้านของหานซานเฉียนอย่างรวดเร็วณ จวนของตระกูลเฉินเฉินเถี่ยซินมาที่ห้องหนังสือขอเฉินเยวียนไห่ และบอกเฉินเยวียนไห่เกี่ยวกับสิ่งที่เขาพูดกับเฉินเหยียนหรัน“มีเพียงเฉินเหยียนหรันเท่านั้นที่สามารถพลิกสถานการณ์นี้ได้ หวังว่านางจะไม่ทำให้เราผิดหวัง ไม่อย่างนั้นตระกูลเฉินอาจจะเสียหาย” เฉินเยวียนไห่ถอนหายใจ สำหรับเขาความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนตอนนี้เกือบจะได้รับการยืนยันแล้ว ดังนั้นเขาต้องฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฉินเหยียนหรันสิ่งที่เฉินเถี่ยซินทำกับหานซานเฉียนก่อนหน้านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ตระกูลเฉินตกลงไปในเหวลึก เฉินเยวียนไห่รู้สึกเหมือนมีมีดจ่ออยู่ในใจทุกครั้งที่เขาคิดถึงมันหลังจากการทำงานหนักมาหลายชั่วอายุคน ตระกูลเฉินถึงมีทุกวันนี้ได้ เฉินเยวียนไห่ไม่ต้องการให้รากฐานของตระกูลเฉินถูกทำลายด้วยมือของเขาเฉินเถี่ยซินก็
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1430
คำพูดของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เกือบจะทำให้เฉินเหยียนหรันอาเจียนเป็นเลือด ในฐานะภรรยาของหานซานเฉียน นางมีคุณสมบัติที่จะขวางเฉินเหยียนหรันไว้ที่ด้านนอกประตูอย่างสิ้นเชิงแต่ในความเห็นของเฉินเหยียนหรัน คนที่มีคุณสมบัติที่พูดเช่นนี้ควรจะเป็นนางมากกว่าหากตระกูลเฉินไม่ได้ขับไล่หานซานเฉียนออกจากจวนของตระกูลเฉิน และหากนางไม่หยิ่งยโส ไม่ถือว่าหานซานเฉียนเป็นสามีของนาง บางทีสถานการณ์ในวันนี้อาจจะแตกต่างออกไป และบางทีคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเรียกตัวเองว่าภรรยาของหานซานเฉียนก็อาจจะเป็นนาง“หว่านเอ๋อร์ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?” ในเวลานี้ เสียงของหานซานเฉียนก็ดังขึ้นที่ด้านหลังไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดโดยไม่หันกลับไปมอง “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ มีคนไม่รู้จักต้องการเข้าไปในบ้านของเรา”“หานซานเฉียน นี่ข้าเอง เฉินเหยียนหรัน ข้าอยากพบเจ้า” เฉินเหยียนหรันกลัวว่านางจะไม่ได้พบกับหานซานเฉียน เนื่องจากการขัดขวางของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงตะโกนสุดเสียง โดยหวังว่าหานซานเฉียนจะได้ยินเสียงของนาง“ผู้หญิงคนนี้เหตุใดถึงได้ไร้ยางอายเช่นนี้” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดด้วยท่าทางหงุดหงิด หากรู้แบบนี้คงไม่มัวคุยไร้สาร
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1431
เมื่อเผชิญกับคำถามของเฉินเหยียนหรัน หานซานเฉียนไม่ได้ตอบโดยตรง แต่กล่าวว่า "ข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินอีกต่อไป และสิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีความหมายสำหรับท่าน ในเมื่อตอนนี้ท่านได้ถามคำถามที่อยากถามแล้ว เช่นนั้นก็กลับไปได้แล้ว”เฉินเหยียนหรันส่ายหัว นางไม่เต็มใจที่จะจากไปแบบนี้ นางยังอยากจะพาหานซานเฉียนกลับไปที่ตระกูลเฉิน เนื่องจากสถานะของตระกูลเฉินในเมืองหลงหยุนกำลังย่ำแย่ลงทุกวัน มีเพียงหานซานเฉียนเท่านั้นที่สามารถช่วยตระกูลเฉินได้และถ้าหานซานเฉียนเต็มใจที่จะกลับไปตระกูลเฉิน มันก็จะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเฉินเถี่ยซินเช่นกัน เขาจะได้ไม่ต้องเดินทางไปตามหาอาจารย์อีก เมื่อเฉินเถี่ยซินสามารถเลื่อนระดับความแข็งแกร่งได้เท่านั้น ตระกูลเฉินจึงจะแข็งแกร่งอย่างแท้จริง“ข้าไม่ไป” เฉินเหยียนหรันกล่าว“เจ้ายังจะอยู่ในบ้านของเราอีกทำไม” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดอย่างหมดความอดทน ผู้หญิงคนนี้หน้าด้านจริง ๆ หานซานเฉียนไล่นางกลับไปแล้ว แต่นางยังคงไร้ยางอาย“หานซานเฉียน แค่เจ้าพยักหน้า ข้าสามารถเป็นภรรยาของเจ้าได้อีกครั้ง และเราจะเป็นคู่สามีภรรยากันจริง ๆ และข้าจะทำให้เจ้าพอใจได้ทุกเมื่อ” ในตอนนี้เฉิ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1432
หลังจากที่เฉินเหยียนหรันจากไป ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน เพราะตอนนี้เฉินเหยียนหรันเป็นเหมือนกระจก ทำให้ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์รู้สึกเหมือนเห็นอนาคตตัวเองไม่ว่ารูปร่างหน้าตาหรือรูปร่าง เฉินเหยียนหรันก็ไม่แพ้ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เลย นางเลือกที่จะละทิ้งศักดิ์ศรี ยอมคุกเข่าให้หานซานเฉียน แต่นางก็ยังไม่ได้รับความเมตตาแม้แต่น้อยจาก นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าหานซานเฉียนไม่มีจิตใจ ที่จะเห็นอกเห็นใจ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เริ่มกังวลเกี่ยวกับอนาคตตัวเอง นางคิดว่าตราบใดที่นางอยู่กับหานซานเฉียน เขาจะต้องตกหลุมรักนางอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าความเป็นไปได้นี้จะริบหรี่มากเมื่อมาถึงห้องของหานซานเฉียน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็กล่าวขึ้นว่า “ท่านโหดร้ายมาก นางถึงกับคุกเข่าลงให้ท่าน แต่ท่านกลับไม่มองนางเลยด้วยซ้ำ”“เจ้ากลัวงั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เชิดหน้าขึ้น ราวกับว่านางปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้และพูดว่า “กลัวงั้นหรือ ข้าจะกลัวได้อย่างไร ข้าแตกต่างจากนาง”“ในสายตาของข้า เจ้ากับนาง และแม้แต่ผู้หญิงทุกคนก็เหมือนกัน” หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย“ชิ ผู้ชายอย่างพวกท่านเมื่อเห็
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1433
เฉินเถี่ยซินเชื่อมาโดยตลอดว่าตัวเองมีพรสวรรค์อย่างมาก ตราบใดที่คนที่แข็งแกร่งเหล่านั้นรู้พรสวรรค์ของเขา พวกเขาจะยอมรับเขาเป็นลูกศิษย์อย่างแน่นอน นี่คือสาเหตุที่เฉินเถี่ยซินไม่ละทิ้งการตามหาอาจารย์มาหลายปี แม้ว่าเขาจะเดินทางไปเกือบครึ่งทางของราชสำนักแล้ว แต่เขาก็ไม่ท้อแท้แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหานซานเฉียน ความมั่นใจของเขาดูเหมือนจะหายไป เพราะปัจจัยอื่น ๆ หรือความสามารถก็ไม่มีความสำคัญอีกต่อไปยิ่งไปกว่านั้น หานซานเฉียนยังแข็งแกร่งกว่าปรมาจารย์ทั่วไป เพราะแม้แต่คนไร้ประโยชน์อย่างฮวงเซียวหย่งก็ยังสามารถไปถึงระดับโคมห้าได้ในระยะเวลาอันสั้น“ท่านพ่อ ถ้าไม่มีการคับข้องใจระหว่างตระกูลเฉินกับเขา ข้าเชื่อว่าด้วยพรสวรรค์ของข้า เขาจะต้องยอมรับข้าเป็นลูกศิษย์อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้...เกรงว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ขอรับ” เฉินเถี่ยซินกล่าว เฉินเยวียนไห่ถอนหายใจและพูดว่า “เจ้าก็รู้หรือไม่ ตอนนี้ ในที่สุดข้าก็เข้าใจอะไรบางสิ่งบางอย่างแล้ว”“อะไรหรือขอรับ?” เฉินเถี่ยซินถามอย่างสงสัย“บางทีสิ่งที่เรียกว่าพรสวรรค์อาจไม่มีค่าในสายตาของปรมาจารย์เหล่านี้ นี่คือเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงไม่ประสบความสำเร็จในการหาอาจาร
บทล่าสุด
