เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 127
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-08-04 19:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 128
เมื่อพาเหอถิงเข้ามาในบ้าน ขณะที่หานซานเฉียนกำลังจะจัดหาห้องให้คุณป้าเหอถิงอยู่นั้น เจี่ยงหลานก็เดินลงมาจากข้างบนพอดี“หานซานเฉียน แกกำลังทำอะไรน่ะ แล้วคนนี้เป็นใคร?” เจี่ยงหลานถามหานซานเฉียนอย่างสงสัย“ป้าเหอ เธอคือคนที่ผมจ้างงานมาเป็นแม่บ้าน ทำอาหารและทำความสะอาดครับ” หานซานเฉียนกล่าวจ้างแม่บ้าน?เจี่ยงหลานเดินไปหาหานซานเฉียนด้วยความโกรธ และพูดเสียงเย็นว่า “ตอนนี้แกปีกกล้าขาแข็งจริง ๆ แล้วสินะ จ้างแม่บ้านโดยไม่ต้องถามความเห็นชอบจากฉันก่อนงั้นเหรอ ถ้าแกไม่อยากทำอาหารให้พวกเราก็บอกมาตรง ๆ ฉันจะทำเอง”“ได้สิครับ” หานซานเฉียนมองเจี่ยงหลานด้วยสายตาเฉยเมย แล้วหันกลับไปพูดกับป้าเหอถิงว่า “ป้าเหอครับ ในเมื่อมีคนทำอาหารแล้ว ป้าแค่ทำความสะอาดก็พอครับ”เจี่ยงหลานกัดฟังอย่างโกรธเคือง เธอจะทำอาหารได้อย่างไร? นับตั้งแต่หานซานเฉียนเข้ามาอยู่ในตระกูลซู เธอก็อยู่ห่างจากครัว และคุ้นชินกับชีวิตที่มีอาหารมาเสิร์ฟถึงที่ เธอเพียงแค่พูดออกไปเท่านั้น แต่คิดไม่ถึงว่าหานซานเฉียนจะจริงจังกับมัน“อยากกินอาหารที่ฉันทำงั้นเหรอ แกไม่มีสิทธิ์” เจี่ยงหลานมองหานซานเฉียนอย่างเย็นชา และพูดต่อว่า “แกจ้างเธอเดือนล
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-04ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 129
ทันใดนั้นก็มีหญิงวัยกลางคนท่วงท่าดูสง่างามคนหนึ่งเดินมาทางเจี่ยงหลาน พร้อมบอดี้การ์ดใส่ชุดสูทสีดำอยู่ข้างหลังหลายสิบคน การปรากฏตัวอย่างเอิกเกริกนี้ดูก็รู้ว่าคือผู้มีอิทธิพลอีกทั้งลักษณะบุคลิกภาพและรูปลักษณ์ของเธอนั้นทำให้เจี่ยงหลานและคนอื่น ๆ รู้สึกอับอายขายหน้าที่สู้ไม่ได้“คุณนายจากตระกูลไหนกัน ออกมาข้างนอกต้องพกพาบอดี้การ์ดเยอะแยะขนาดนั้น”“มีเงินนี่มันดีจริง ๆ ถ้าฉันมีเงิน ฉันก็จะดูแลตัวเองดี ๆ อย่างเธอเช่นกัน”“ทำไมเธอถึงเดินตรงมาทางพวกเราล่ะ เจี่ยงหลาน คนรู้จักของเธอรึเปล่า”ผู้หญิงคนนั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเจี่ยงหลานเจี่ยงหลานมองดูเธออย่างสงสัย“คุณคือเจี่ยงหลานใช่ไหม?”“ใช่...ใช่ฉันเอง ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครคะ”‘เพี๊ยะ’นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้นจะตบเข้าไปบนหน้าของเจี่ยงหลานในทันทีเพื่อนของเจี่ยงหลานที่เห็นเหตุการณ์นี้ แม้ว่าภายในใจจะรู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเธอก็ตาม แต่เมื่อเห็นบอดี้การ์ดกว่าสิบคนของอีกฝ่าย ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาสักคำ“เธอ...เธอตบฉันทำไม ฉันรู้จักเธอด้วยเหรอ?” เจี่ยงหลานยกมือขึ้นจับแก้ม ก่อนจะถามอย่างโกรธเคือง “จำชื่อของฉันเอาไว้ให้ดี ฉันชื
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-04ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 130
เมื่อกลับถึงบ้าน เจี่ยงหลานยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ เธอทำได้แค่ใช้เหอถิงเป็นที่ระบายอารมณ์ โดยการด่ากราดเหอถิงรู้สถานะของตัวเองต่ำต้อย เมื่อเธอเห็นรอยนิ้วมือบนใบหน้าของเจี่ยงหลาน ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงกำลังอารมณ์ไม่ดีเพราะโดนใครบางคนตบมา ถ้าหากด่าเธอสักคำสองคำแล้วจะทำให้เธอสงบลงได้ เหอถิงก็เต็มใจยอมรับมันซูกั๋วเย่ากลับมาบ้านหลังจากเล่นไพ่เสร็จ เขาเห็นเจี่ยงหลานกำลังคลุ้มคลั่ง และภายในบ้านมีคนแปลกหน้าอยู่อีกคน นั่นทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาเห็นใบหน้าของเจี่ยงหลานบวมแดง เขาก็เข้าใจผิดว่าเหอถิงตบเธอ จึงพูดอย่างโกรธจัดว่า “เธอเป็นใครแล้วมาทำอะไรในบ้านของฉัน”“ฉันเป็นแม่บ้านที่ซานเฉียนจ้างมาค่ะ” เหอถิงกล่าวแม่บ้าน?บ้านหลังใหญ่แบบนี้จะจ้างแม่บ้านก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่นึกไม่ถึงว่าเธอจะกล้าตบเจ้านาย นี่มันจะจองหองพองขนเกินไปแล้ว“เจี่ยงหลาน คุณเป็นยังไงบ้าง เธอตบคุณใช่ไหม?” ซูกั๋วเย่าถามด้วยความเป็นห่วง“ถ้าเธอเป็นตบแล้วยังไง คนไร้ค่าอย่างคุณจะช่วยฉันแก้แค้นได้อย่างนั้นเหรอ?” เจี่ยงหลานยังคงรู้สึกโกรธอยู่ หัวของเธอเต็มไปด้วยภาพเย่อหยิ่งของฉือจิง จึงพูดอะไรออกมาโดยไม่ทันคิดเมื่อซูกั
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-04ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 131
เหอถิงที่กำลังเก็บของอยู่ภายในห้อง พอเห็นหานซานเฉียนกลับมาเธอจึงพูดขึ้นว่า “ซานเฉียน ป้าไม่อยากทำให้คุณต้องลำบากใจ ขอบคุณมากที่ช่วยป้าในหลาย ๆ เรื่อง” “ป้าเหอครับ ป้าลืมไปแล้วเหรอว่าเกิดอะไรขึ้นที่กรมแรงงานวันนี้ เรื่องที่ป้าไม่ได้ทำ ถ้าป้ายังไม่เรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเอง แล้วใครจะช่วยป้าได้ล่ะครับ? อีกอย่างป้าจะไปที่ไหน ป้าจะไปหาค่าใช้จ่ายของลูกสาวได้ที่ไหนอีกครับ? ในกรมแรงงานยังจะมีใครจ้างป้าอีกเหรอ?” หานซานเฉียนเอ่ย ใบหน้าของเธอก็มีรอยแผลเช่นกัน แถมยังบวมแดงมากกว่าเจี่ยงหลานเสียอีก ซึ่งไม่น่าจะใช่แรงของผู้หญิง ต้องเป็นฝีมือของซูกั๋วเย่าแน่ ๆ ค่าใช้จ่ายของลูกสาวนั้นเป็นเรื่องสำคัญสำหรับเหอถิงมาก สิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือ เมื่อลูกสาวของเธอโทรมาแล้วเธอไม่สามารถหาเงินมาได้แม้แต่เงินหยวนเดียว “ป้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนที่เธอกลับมาถึงบ้าน ใบหน้าก็มีบาดแผลแล้ว” เหอถิงกล่าว “ออกไปกับผม” หานซานเฉียนเอ่ย เหอถิงเดินตามหานซานเฉียนออกมาที่ห้องนั่งเล่น “ป้าเหอบอกว่าตอนที่คุณกลับมาบ้านใบหน้าก็มีบาดแผลอยู่แล้ว คุณถูกทำร้ายมาจากข้างนอก แต่มาใส่ความคนในบ้าน เจี่ยงหลาน คุณอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-05ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 132
คำพูดของหานซานเฉียนนั้นทำให้เสียงร้องไห้คร่ำครวญของเจี่ยงหลานหยุดลงทันที ซูกั๋วเย่ามองหานซานเฉียนอย่างหวาดกลัว ในเวลานี้ภาพลักษณ์ของหานซานเฉียนไม่ใช่คนไร้ค่าคนเดิมอีกต่อไป แต่เขาดูแข็งแกร่งมากจนทำให้ผู้คนรู้สึกหายใจไม่ออก “หยิงเซี่ย ลูกยังไม่ช่วยแม่พูดอีก อยากเห็นเขาไล่แม่ออกจากบ้านจริง ๆ เหรอ?” เจี่ยงหลานไม่กล้าโวยวายใส่หานซานเฉียน จึงหันไปกดดันซูหยิงเซี่ยแทน ซูหยิงเซี่ยส่ายหน้า ครั้งนี้แม่ของเธอทำเกินไปจริง ๆ แม้จะเป็นแม่แท้ ๆ แต่เธอก็ทนดูต่อไปไม่ได้เช่นกัน “แม่คะ ในเมื่อแม่ทำผิดก็ควรจะขอโทษค่ะ” ซูหยิงเซี่ยกล่าว เจี่ยงหลานได้ป่าวประกาศเรื่องที่เธอย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ใจกลางภูเขากับเพื่อน ๆ ของเธอทุกคนแล้ว แถมยังบอกอีกว่าถ้ามีโอกาสจะพาพวกเธอมาเปิดหูเปิดตาที่นี่ ถ้าถูกหานซานเฉียนไล่ออกไป เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ สำหรับเจี่ยงหลานที่รักศักดิ์ศรี เธอไม่สามารถยอมให้เรื่องราวดำเนินไปถึงจุดนั้นได้ “หานซานเฉียน ฉันก็เป็นแม่ยายของเธอเหมือนกัน เธอจะให้ฉันขอโทษคนใช้ได้ยังไง?” เจี่ยงหลานพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนลงราวกับอ้อนวอน “คุณขอโทษเธอก่อน แล้วผมจะไปตามหาคนที่ทำร้ายคุณ เพื่อให้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-05ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 133
ตระกูลเทียนแห่งหยุนเฉิง! นั่นคือตระกูลที่สูงส่งที่สุดในเมืองหยุนเฉิง ขนาดคนในตระกูลเทียนยังแตะต้องไม่ได้ เจี่ยงหลานไม่กล้าจินตนาการเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะมีฐานะเช่นไร “เจี่ยงหลาน นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมคุณถึงไปยุ่งกับคนใหญ่โตแบบนั้นได้?” ซูกั๋วเย่าถามเสียงขรึม ขณะนี้เจี่ยงหลานไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับน้ำเสียงที่ซูกั๋วเย่าใช้พูดกับเธอแล้ว เธอพูดด้วยความตื่นตระหนกว่า “ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันไม่เคยเจอเธอมาก่อนเลยด้วยซ้ำ” ความกลัวและหวาดผวาเข้าครอบงำเจี่ยงหลานในทันที ทำให้เธอมือไม้อ่อนและกระวนกระวายใจ “ไม่ต้องห่วง ในเมื่อเธอทำร้ายคุณแล้ว นั่นหมายความว่าเรื่องราวทั้งหมดจบลงแล้ว เพราะด้วยความสามารถของเธอสามารถล้มล้างตระกูลซูทั้งหมดได้ในชั่วข้ามคืน” หานซานเฉียนกล่าว “แต่...แต่เธอบอกว่า ขอให้ฉันทำตัวสงบเสงี่ยม ๆ อย่าทำให้เขาลำบากใจอีก ฉันไม่เข้าใจว่าประโยคนี้หมายถึงอะไร” การปลอบใจของหานซานเฉียนไม่ได้ทำให้ความหวาดกลัวของเจี่ยงหลานลดลงเลยสักนิด “เขา” ที่เธอบอก ต้องเป็นเพราะเธอได้ไปทำให้ใครบางคนขุ่นเคืองเข้า เจี่ยงหลานกลัวว่าตัวเองอาจจะทำผิดพลาดเช่นนี้อีกโดยไม่ได้ตั้งใจ หานซานเฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-05ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 134
ฉือจิงยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองตามหานซานเฉียนที่จากไป ประโยคสุดท้ายของหานซานเฉียนยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ ซ่อนอาวุธไว้ในตัว รอเวลาลงมืออย่างงั้นเหรอ! นี่เป็นการแสดงความอดกลั้นในรูปแบบหนึ่ง แต่ฉือจิงกลับรู้สึกได้ถึงความมั่นใจในตัวเองอย่างมากจากตัวเขา ราวกับว่าเพียงแค่เขาต้องการก็สามารถทำได้ทุกอย่าง การที่เขาไม่ลงมือทำ เป็นเพราะเขายังไม่อยากทำเท่านั้น นี่คือความมั่นใจในตัวเอง หรือความอวดดีเกินตัวกันแน่? แม้แต่ตระกูลหานเองก็ไม่เคยมีท่าทางที่ดุดันเช่นนี้มาก่อน แล้วเขาไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนกัน? หรือเป็นเพราะกลอุบายไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่แอบทำลับหลังตระกูลหานอย่างนั้นเหรอ? ฉือจิงยิ้มอ่อนแล้วพึมพำกับตัวเองว่า “ลูกมองเรื่องนี้ง่ายเกินไป ตระกูลหานยังคงมีแม่น้ำที่ข้ามไม่พ้น แล้วลูกมีเหตุผลอะไรที่คิดว่าตัวเองทำได้?” “ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ต่อสู้ไขว่คว้าโอกาสมาเพื่อลูก ลูกคงติดคุกแทนเขาไปแล้ว รู้บ้างหรือเปล่า? หวังว่าลูกจะไม่ทรยศต่อความหวังดีของแม่นะ ไม่อย่างนั้นคุณย่าจะเอาลูกไปติดคุกแทนเขาแน่” “พวกลูกทั้งคู่เป็นลูกชายของแม่ แต่แม่ไม่มีสิทธิ์พูดถึงความยุติธรรมต่อหน้าคุณย่าได้” “
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-05ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 135
หลังจากเหอถิงนั่งลงบนโต๊ะอาหาร แม้ว่าเจี่ยงหลานจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ทั้งซูหยิงเซี่ยและซูกั๋วเย่าต่างก็ไม่คัดค้าน เธอจึงไม่สามารถก่อเรื่องตามลำพังได้ อีกอย่าง ท่าทีแข็งกร้าวของหานซานเฉียนก่อนหน้านี้ยังทำให้เธอรู้สึกตกใจไม่หาย เธอจึงไม่กล้าก่อเรื่องมากเกินไป หลังรับประทานอาหารเสร็จ หานซานเฉียนก็จ่ายเงินเดือนล่วงหน้าให้ป้าเหอถิงเป็นจำนวนห้าพันหยวนพอดี เหอถิงรับไว้ด้วยมืออันสั่นเทาแล้วโค้งคำนับซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นการขอบคุณ ขณะเดียวกัน เจี่ยงหลานก็พาซูหยิงเซี่ยขึ้นไปชั้นสองด้วยท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ “แม่คะ แม่จะทำอะไรน่ะ?” ซูหยิงเซี่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย หลังจากที่ถูกแม่ผลักเข้าไปในห้อง “หยิงเซี่ย ในหนังสือรับรองกรรมสิทธิ์ของคฤหาสน์หลังนี้มีชื่อลูกหรือเปล่า?” เจี่ยงหลานเอ่ยถาม เรื่องซื้อคฤหาสน์ ซูหยิงเซี่ยก็ยังไม่เคยรู้มาก่อน จึงย่อมไม่มีชื่อของเธอแน่นอน “ไม่มีนะคะ ทำไมเหรอคะแม่?” ซูหยิงเซี่ยมองแม่ของเธอด้วยความงุนงง “นี่ลูกไม่เฉลียวใจเลยเหรอ จะไม่มีชื่อของลูกได้ยังไง ลูกต้องหาเวลาให้หานซานเฉียนไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย โอนกรรมสิทธิ์คฤหาสน์นี้ให้เป็นชื่อของลูกไปเลยยิ่งดี” เจี่ยงหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-06
บทล่าสุด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
