บทที่ 2

ห้าปีต่อมา ณ ประตูทางเข้าคฤหาสน์ตระกูลจอร์แดน

รถมอเตอร์ไซค์คันสีดำแวววับขับเข้ามาในบริเวณบ้าน ก่อนจะดริฟด์ 360 องศา จอดตรงทางเข้า ตัวรถสวยงามด้วยพื้นผิวด้านที่สร้างขึ้นด้วยเทคโนโลยีระดับไฮเอนด์ ขาเรียวสวยปรากฏออกมาจากฝุ่นควันที่ปกคลุม หญิงสาวคนหนึ่งลงมาจากมอเตอร์ไซค์พลางถอดหมวกกันน็อกออก ผมยาวสลวยของเธอปลิวไปตามลม

ชาร์มิน จอร์แดน จ้องมองไปที่คำว่า ‘คฤหาสน์ตระกูลจอร์แดน’ ขณะที่ริมฝีปากสีแดงของเธอเหยียดเป็นรอยยิ้มเยาะบาง ๆ ในที่สุดเธอก็ได้กลับมาหลังจากที่ผ่านไปนานกว่าห้าปี โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อครั้งสุดท้ายที่เธออยู่ที่นี่ เธอเกือบต้องตายเพราะการถูกเตะท้อง เธอต้องทนทุกข์ทรมานจากการแท้งลูก และเธอถูกใส่ร้ายว่านอกใจจูเลียน ซึ่งความจริงแล้วเธอถูกจูเลียนและทิฟฟานี่ใส่ร้าย ด้วยศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของเธอที่ถูกทำลายจนไม่มีชิ้นดี ตระกูลจอร์แดนจึงยึดหุ้นบริษัทของเธอไป และบังคับให้เธอไปอยู่ที่แอฟริกาภายในชั่วข้ามคืน ราวกับว่ามันยังโหดร้ายไม่พอ พวกเขายังให้ค่าครองชีพในการใช้ชีวิตน้อยมากจนแทบไม่พอใช้ ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา เธออดทนกับความทุกข์ทรมานอย่างป่าเถื่อนและเจ็บปวด ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะกลับมาทวงคืนทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเธอ! เธอเหยียบย่างก้าวแรกเข้าไปและตามด้วยก้าวถัดมา ขณะที่เธอมุ่งตรงไปยังตัวคฤหาสน์

ภายในสวน บริกรกำลังเสิร์ฟคานาเป้และไวน์ราคาแพงให้กับบรรดาแขกเหรื่อ ขณะที่แขกผู้มีเกียรติทั้งหลายต่างก็กำลังแลกเปลี่ยนคำทักทายต่อกัน วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบอายุครบ 70 ปี ของคุณท่านจอร์แดน ซึ่งเป็นสาเหตุให้บุคคลผู้ที่มีชื่อเสียงและตระกูลชนชั้นสูงในเมืองเบอร์ลิงตันต่างมารวมตัวกันที่คฤหาสน์ ผู้คนห้อมล้อมคุณท่านจอร์แดนกันอย่างคึกคัก ต่างเข้าไปทักทายมอบของขวัญและแสดงความเคารพต่อท่าน

“คุณพ่อ นี่เป็นชาที่คุณพ่อชื่นชอบค่ะ ฉันนำชาผู่เอ๋อชั้นยอดอายุกว่าร้อยปี มูลค่ากว่าห้าแสนมาให้คุณพ่อนะคะ”

“คุณปู่ นี่คือภาพ ‘High In The Sky’ ที่มีชื่อเสียงของ ‘ฉีไป๋สือ’ สนนราคาก็เกือบห้าร้อยล้าน ขอให้คุณปู่มีอายุยืนยาวเหมือนตัวละครในภาพวาด”

“คุณปู่คะ นี่เป็นพระพุทธรูปหยกที่หนูสั่งให้ทำขึ้นเป็นพิเศษเพื่อคุณปู่ มูลค่าห้าพันล้าน หนูหวังว่าคุณปู่จะชอบนะคะ!” น้ำเสียงนุ่มนวลและไพเราะได้ยินมาจากอีกฝั่งหนึ่ง น้ำเสียงนั้นฟังดูสงบเยือกเย็นราวกับแสงจากสวรรค์

จากนั้นทิฟฟานี่ จอร์แดน จึงเดินมาข้างหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าของเธอสวยงามเหมือนอย่างเคย ความสวยของเธอดึงดูดความสนใจของทุกคน ผู้ช่วยสี่คนเดินตามหลังเธอมา ขณะที่พวกเขาถือแท่นที่คลุมด้วยผ้าไหมสีแดงไว้ และมีพระพุทธรูปหยกซึ่งแกะสลักอย่างประณีตสวยงามประดิษฐานอยู่บนแท่น ภายใต้แสงแดดอันเจิดจ้า องค์พระเปล่งประกายราวกับวัตถุลี้ลับจากป่าโบราณ ตัวหยกดูมีพื้นผิวที่หนา เย็น และเป็นสีเข้มกว่าหยกทั่วไป

ในตอนนั้นเอง ผู้คนต่างตกอยู่ในความโกลาหล

“โอ้ พระเจ้า! นี่เป็นหยกชนิดไหนกัน? สีถึงได้เข้มขนาดนี้? ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!”

“นั่นเป็นหินอุกกาบาตสีเขียวเข้ม เช็กหมายเลข 1 ! สนนราคาที่ห้าพันล้าน!”

“อะไรนะ? เช็กหมายเลข 1? เป็นหินอุกกาบาตเพียงหนึ่งเดียวในโลกอย่างนั้นเหรอ?”

“ถูกแล้ว! ตามรายงาน เช็กหมายเลข 1 มีเนื้อชนิดพิเศษที่หนากว่าเพชรหกเหลี่ยม เป็นประเภทของอุกกาบาตชนิดเหล็กและไม่มีเครื่องอัดไฮดรอลิกชนิดใดสามารถตัดขาดได้!”

“พระเจ้า! ไม่ใช่แค่หยกหรือไข่มุก แต่ทิฟฟานี่กลับเลือกที่จะมอบหินอุกกาบาตที่มีอยู่เพียงก้อนเดียวในโลกและไม่เหมือนใคร!”

“เธอเป็นคนยังไงกันเนี่ย! จริง ๆ แล้วทิฟฟานี่เป็นนางแบบที่มีชื่อเสียงระดับโลก ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะซื้อหินอุกาบาตมาแกะสลักเป็นพระพุทธรูป!”

คำพูดชื่นชมกระจายไปทั่ว โดยพูดถึงทิฟฟานี่ด้วยความชื่นชมและนับหน้าถือตา อีกด้านหนึ่ง ทิฟฟานี่เองก็แอบดีใจกับคำชื่นชมนั้น เธอเชื่ออย่างยิ่งว่าในไม่ช้าก็เร็วนี้ คุณปู่จะต้องเอ็นดูเธอและมอบหุ้น 15% ให้กับเธอ ด้วยเหตุนี้ เธอจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของจอร์แดนกรุ๊ป ทว่าการแสดงออกภายนอกนั้น เธอยังคงแสร้งทำท่าถ่อมตัว ขณะที่ศีรษะของเธอเองก็ก้มลงต่ำ “ทุกคนคะ ได้โปรดเถอะค่ะ อย่าชื่นชมฉันมากเกินไปเลยนะคะ ฉันแค่อยากทำให้คุณปู่มีความสุขกับเงินที่ฉันเก็บสะสมมากว่าห้าปี แค่คุณปู่ชอบฉันก็มีความสุขแล้วค่ะ”

“ฉันชอบ แน่นอนว่าฉันชอบ!” เดรก จอร์แดน พยักหน้าซ้ำ ๆ สีหน้าแห่งความยินดีปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ทันใดนั้นเอง ก็มีบางคนพูดออกมา “นั่นใครน่ะ? เธอดูคุ้น ๆ นะ!”

ทุกคนหยุดชะงักไปในทันทีเมื่อพวกเขาเบนสายตาไปมอง จากทางเข้าสวนตรงจุดสิ้นสุดของทางเดิน ชาร์มินเดินมาตามพรมแดงที่ทอดยาวโดยสวมแจ็คเก็ตและกางเกงหนังสีดำ ด้วยผมยาวและเส้นบาง ผมสีเข้มของชาร์มินจึงพลิ้วไหวขณะที่เธอเดินมา เธอเบื่อภาพลักษณ์ที่บริสุทธิ์และเรียบร้อยเต็มที และถึงแม้ว่าเธอจะแสดงความเย่อหยิ่งและก๋ากั่นออกมา ทว่าเธอกลับดูสงบนิ่งราวกับผืนน้ำที่ไม่ต้องแรงลม

ทิฟฟานี่ที่กำลังอารมณ์ดีอยู่กลับกลายเป็นอารมณ์เสียทันที ชาร์มิน! หล่อนไม่ได้อยู่ที่แอฟริกาตลอดห้าปีเหรอ? ตามที่เธอได้ตรวจสอบมา เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้หล่อนถูกไฟคลอกและหน้าตาน่าเกลียดไปแล้วเหรอ? หล่อนกลายเป็นคนสวยไปได้อย่างไร?

พ่อแม่ของเธอก็ตกใจเช่นกัน ทำไมเธอถึงกลับมาได้? ลูกสาวบุญธรรมที่ทำแต่เรื่องอับอายขายหน้า... นี่ไม่ใช่เวลาอันเหมาะสมที่จะกลับมา!

โจอี้ ยัง แม่ของชาร์มินรีบก้าวเข้ามาและชี้หน้าชาร์มิน “แกใส่ชุดบ้าอะไรของแก? แกรู้หรือเปล่าว่าแกอยู่ที่ไหน? ไปที่สวนหลังบ้าน อย่ามาสร้างความอับอายขายหน้าให้เรา!”

“ชาร์มินน่าจะมาร่วมฉลองงานวันเกิดของคุณปู่นะคะ” ทิฟฟานี่พูดขึ้น แม้ภายในใจของเธอจะรู้สึกไม่พอใจ “ทำไมเราถึงไม่ให้เธออยู่ล่ะคะ?” เธอพูดเสริม ความเสแสร้งตามที่คาดเอาไว้ของพี่สาวอันเป็นที่รักไม่คลาดเคลื่อนไปเลยสักนิด

ความสนใจทั้งหมดตกไปอยู่ที่ชาร์มิน

“ร่วมฉลองงั้นเหรอ? เธอมาที่นี่มือเปล่า จะเป็นการ ‘ร่วมฉลอง’ ได้ยังไง?”

“เด็กที่รับมาเลี้ยง ที่วัน ๆ เอาแต่ผลาญเงินของครอบครัว เธอจะมีปัญญาซื้ออะไรมาได้ยังไง? ดีเท่าไรแล้วที่เธอไม่ขอเงินเพิ่ม!”

“คุณท่านจอร์แดนเก็บหุ้น 15% เอาไว้ให้เธอ แต่เธอกลับมามือเปล่า!”

“เธอมาทำอะไรแถวนี้ยัยเด็กรับมาเลี้ยง? ไสหัวไป! มองอะไรของเธอ? เธอไม่มีปัญญาจะมองแม้แต่หินก้อนนี้ด้วยซ้ำ เธอรู้หรือเปล่าว่าหินก้อนนี้ราคาเท่าไร? ห้าพันล้าน!” อะมีเลีย จอร์แดน ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องพูดขึ้นขณะที่เธอผลักชาร์มิน และกลั่นแกล้งอย่างที่เธอเคยทำเสมอมา

“ฉันพนันได้เลยว่าเธอต้องไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้มาก่อน หลังจากที่ไปอยู่แอฟริกามาตั้งหลายปี เธอไม่มีแม้กระทั่งของขวัญราคาห้าสิบดอลล่าร์ด้วยซ้ำ เธอกล้าดียังไงถึงมา?”

ชาร์มินไม่ได้สะทกสะท้าน ริมฝีปากสีแดงของเธอเหยียดขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง ๆ “ใครบอกว่าฉันมามือเปล่ากันล่ะ? บังเอิญจังที่ฉันก็เตรียมเช็กหมายเลข 1 มาเหมือนกัน” ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็ปรบมือ แล้วผู้ช่วยทั้งสี่คนก็เดินมาพร้อมกับพระพุทธรูป

พระพุทธรูปนั้นเหมือนกันพระพุทธรูปของทิฟฟานี่ที่มอบให้เป็นของขวัญกับคุณท่านจอร์แดนทุกประการ!

มัน… เหมือนกัน! เกิดอะไรขึ้น?