เข้าสู่ระบบแชร์
รองประมุขหอดอกบัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-06 10:08:04บทที่เกี่ยวข้อง
ลิขิตแห่งรัก ซื้อขนมฝากสาวน้อย
"เสี่ยวฮวา ลูกไปกับท่านอาหลี่ไปตามรายชื่อที่แม่เขียนให้พวกเขาเป็นช่างทอผ้าเก่าแก่ของบิดาเจ้า ดูว่าใครยังพอทำงานไหว ใครยังสามารสอนงานลูกศิษย์ได้ ต่อไปนี้ไม่ทำงานไม่มีขนมให้เจ้ากินมีเพียงข้าวสามมื้อ"จินเหนียงดูบุตรสาวจริงจังจินเสี่ยวฮวาทำท่าฮึดฮัด บ่นอุบอิบทำปากยู่แต่จำต้องยอมตามขึ้นรถม้าไปอย่างง่ายดายเวลาท่านแม่โกรธนั่นคือโกรธจริงๆ รถม้าวิ่งไปตามถนนเข้าหมู่บ้านเล็กๆออกหมู่บ้านนี้ ยามเซินแล้วเพิ่งจะมาได้เพียงห้าหลังแต่ละคนรับปากว่าจะมาทำงานให้อีกครั้งทางเข้าหมู่บ้านสุยโจวมีหลุ่มขรุขระมากมายรถม้าตกหลุมบ่อยครั้งจนจินเสี่ยวฮวาอาเจียนไม่หยุด หลี่ซ่งเต๋อต้องคอยลูบหลังให้นางเขาสั่งคนขับให้วิ่งช้าๆ เด็กสาวอาเจียนจนไม่ไหวหลี่ซ่งเต๋อไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนว่าจะต้องเดินทางไปที่อื่นบนรถมาไม่มีพรมจึงอุ้มนางไว้บนตักให้นางนอนพักพิงกับอกเขา ลำแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดไว้ไม่ให้นางกกระเทือนจากแรงกระแทกของล้อรถมากนัก จินเสี่ยวฮวาหมดแรงก่อนจะใช้แขนคล้องคอท่านอาตรงหน้าเพราะกลัวตกแล้วหลับไป หลี่ซ่งเต๋อพานางมาส่งเขาอุ้มนางลงมาจินเหนียงเห็นสภาพบุตรสาวก็สงสาร"ทางลำบากนัก พรุ่งนี้ข้าจะเอารถม้าคันใหญ่มานางจะได้นั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06ลิขิตแห่งรัก อดีตของจินเหนียง
ซ่งจื่อหรูมองหน้าอารองของนางขนมร้อยชิ้นเนี่ยนะจะเลี้ยงแขกเหรอ จากนั้นนางก็ซื้อเต้าฮวยและของแห้งไปฝากจินเหนียง คนส่วนใหญ่ได้อาชีพมาจากนางจึงไม่รับเงิน ซ่งจื่อหรูจึงทำได้แค่ขอบคุณแล้วรีบกลับบ้านใช่นางขี้เกียจและขี้เกียจมากๆ แต่อย่างไรเล่าซ่งจื่อเย่วซ่งจื่อห่าวและจ้าวเฟยเซียนไม่กินของที่คนอื่นทำโดยเฉพาะจื่อห่าว ไม่รู้ว่าจะเหมือนอะไรกันนักหนาขนาดเกิดคนละภพละชาติความเรื่องมากยังเหมือนกันอีกเฮ้อเหนื่อยใจรถม้าของซ่งเต๋อมาจอดรอแต่เช้าแล้ว คนงานเปิดประตูร้านเห็นรถม้าจอดอยู่ก็รีบไปตามเถ้าแก่ทันที จินเหนียงออกมาต้อนรับเขาพร้อมชวนทานมื้อเช้า เขาเองก็ยังไม่ได้กินมาจึงตอบตกลงกับข้าวไม่พิถีพิถันนัก มีเพียงผัดผักกาดกับหมูสามชั้น ไข่ผัดพริกหยวก ข้าวต้มและยำหัวผักกาดดอง ต้องยอมรับว่าหลานเขาดองผังเก่งจริงๆ ตอนนี้เป็นสินค้าที่ขายดีที่สุดก็ว่าได้ จินเสี่ยวฮวาวิ่งตึงตังลงมาจากชั้นสองจนถูกสายตามารดาตำหนิ"ท่านอย่าถือสานางเลยนะเจ้าคะ ข้ามัวแต่หาเงินกลัวนางจะลำบากเลยปล่อยปะละเลย หย่อนการอบรมนางไปบ้าง"จินเหนียงเอ่ยขอโทษเบาๆ" นางยังเด็ก ท่านค่อยๆสอนเถอะ หลานสี่นางฝากเต้าฮวยมาให้เห็นว่าท่านชอบทาน นางจัดห่อส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06ลิขิตแห่งรัก การจากลา
ณ.โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งมีงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าใหม่ของเจียงหม่ากรุ๊ปซึ่งเป็นผู้นำด้านอุปโภคบริโภค มีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่มีสาขาอยู่เกือบห้าสิบสาขาทั่วประเทศ เจียงหม่ากรุ๊ปก่อตั้งโดยประธานหม่า หม่าซุน วันนี้ซ่งเหลียนฮวาซึ่งเป็นผู้จัดการใหญ่ในเครือทั้งหมดของเจียงหม่ากรุ๊ป กำลังยืนทยอยส่งแขกและผู้ถือหุ้นของบริษัท วันนี้ซ่งเหลียนฮวาแต่งกายด้วยเสื้อเชิตสีขาวคอวี เผยให้เห็นลำคอยาวระหง สวมสร้อยคอเป็นจี้หยกสีขาวแกะสลักเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวใส่ต่างหูเข้าชุดกับสร้อยคอ สวมกำไลหยกมันแพะสีงาช้าง กำไลนั้นสวยงามดูมีมนต์ขลังมากดูแล้วน่าจะเป็นของเก่าโบราณคลุมด้วยเสื้อสูทสีแดงเชอรี่แขนสั้นและกระโปรงสีเดียวกัน"นี่ยายเกี๊ยวน้ำ...เสร็จงานแล้วไปต่อกันดีไหม"หลิวเฟยซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานเอ่ยชวน เพราะซ่งเหลียนฮวาชอบกินเกี๊ยวน้ำมากๆเพื่อนๆ เลยตั้งฉายาเกี๊ยวน้ำให้เธอ"ไม่ดีกว่าฉันว่าจะแวะไปบ้านไร่สักหน่อยน่ะ ไม่ได้ไปมาสามอาทิตย์แล้ว"ซ่งเหลียนฮวาปฏิเสธเพื่อนสาว"ก็หล่อนมั่วแต่คอยดูแลน้องชายนี่นา อย่าหาว่าฉันจุ้นเลยนะ อาห่าวปีนี้ก็จบมหาวิทยาลัยแล้วลองปล่อยให้เขาดูแลตัวเองบ้างเถอะ""ตั้งแต่แม่กับพ่อและ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21ลิขิตแห่งรัก เกิดใหม่
เมื่อร่ำลาซ่งอวิ๋นห่าวเรียบร้อยทั้งสี่คนก็จับมือกันเดินตามแสงสว่างเบื้องหน้าไปยังทางเดินเล็กๆ เดินอยู่อึดใจนึงทั้งสี่ก็มาโผล่ที่กระท่อมดินมุงด้วยหญ้าคาหลังหนึ่งสภาพกระท่อมผุพัง หลังคาทะลุ กำแพงดินมีหญ้าขึ้นแซมยามลมพัดปลิวต้นหญ้าก็แกว่งไกวตามสายลม บริเวณกระท่อมมีรั้วไม้ไผ่ทำแบบง่ายๆ แทบจะใช้กันสิ่งใดไม่ได้เลย มีเถาวัลย์ขึ้นเลื้อยพันเต็มไปหมด บริเวณในรั้วก็มีไม้เลื้อยสลับกับต้นไม้ใบหญ้าที่ขึ้นรกกระท่อมหลังนี้อยู่ติดบริเวณตีนเขามีลำธารกว้างประมาณ10เมตรลึกประมาณ60-80เซน กั้นกลางระหว่างบ้านกับภูเขาอีกลูก ด้านหน้าประตูรั้วมีบึงบัวขนาดเกือบ600-700ไร่สุดลูกหูลูกตา บริเวณบ้านทั้งหมดน่าจะประมาณ300ตารางวา ซ่งเหลียนฮวาทำสีหน้างงๆ เหตุใดจึงมาโผล่ที่นี่กัน"หลานรัก หนูลองไปสำรวจบริเวณภูเขากับบึงบัวที่นี่สักหน่อยเถอะ สิ่งใดอยู่ตรงไหน ใช้ประโยชน์อย่างไรจงอย่าลืม พยายามจดจำรายละเอียดทุกจุดที่ผ่านตา เส้นทางไหนไปทางใดจงตั้งใจสำรวจให้ถี่ถ้วน มันจะดีต่อหลานในอนาคต"ซ่งฮั่นเหลียงเอ่ยกับหลานสาวแม้ว่าจะไม่เข้าใจที่คุณปู่สื่อสารมากนัก แต่เธอก็ยอมทำตาม เนื่องจากเป็นเพียงร่างวิญญาณการเคลื่อนที่จึงไม่เหน็ดเหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21ลิขิตแห่งรัก ยอมรับชีวิตใหม่
ซ่งเหลียนฮวายอมรับการเกิดใหม่ครั้งนี้ อย่างน้อยครั้งนึงในอดีตก็คงเคยเป็นครอบครัวเดียวกันมาก่อน แม้จะไม่สมเหตุสมผลในบางเรื่อง แต่โบราณว่าไว้วาสนาจะนำพาให้คนเราได้พบเจอแต่หากสิ้นวาสนาก็ต้องพรากจากกันวาสนาของเธอกับคุณพ่อคุณแม่และคุณปู่รวมถึงอวิ่นห่าวทั้งสองภพต่างสิ้นสุดลงแล้ว ส่วนเด็กทั้งสองคนก็คือวาสนาในชาตินี้"พ่อคะ แม่คะ คุณปู่ จากนี้ไปหนูจะดูแลพวกเขาให้ดี จะทำหน้าที่ๆคุณพ่อคุณแม่และคุณปู่มอบหมายอย่างดีที่สุด ขอบคุณมากนะคะที่คืนน้องๆให้หนู พวกเขาจะต้องโตไปอย่างดีคะ หนูให้สัญญาค่ะ"สายลมอุ่นๆ พัดอยู่รอบตัวเธอเห็นวิญญาณซ่งจื่อหรูเจ้าของร่างเดิมกำลังจับมือกับพ่อแม่และปู่ของเธอพวกเขายิ้ม ซ่งเหลียนฮวายิ้มตอบ พวกเขาค่อยๆ เลือนหายไปในแสงสีขาวที่เคยพาเธอมาก่อนหน้า ซ่งจื่อเย่วเห็นพี่สาวลืมตาขึ้นก็ดีใจรีบจับมือนางพร้อมถามไถ่"พี่ใหญ่ท่านตื่นแล้ว ท่านเป็นอย่างไรบ้างเจ็บตรงไหนไหมเจ้าคะ"ซ่งจื่อเย่วเป็นห่วงพี่สาว ซ่งเหลียนฮวาลูกขึ้นนั่งตอนนี้เธอยอมรับแล้วว่าเธอคือซ่งจื่อหรู และเด็กสองคนนี้คือน้องของเธอ"จื่อเย่ว จื่อห่าว น้องพี่พวกเจ้าอยู่นี่ตรงหน้าพี่จริงๆด้วย"ซ่งจื่อหรูโอบกอดเด็กทั้งสองแน่น น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21ลิขิตแห่งรัก หลี่ถิงถิง
ซ่งจื่อหรูเดินไปเด็ดใบบัว เห็นฝักบัวมากมาย จากความทรงจำเด็กคนนี้ไม่เคยกิน ไม่รู้ว่าคนที่นี่รู้หรือไม่ว่ามันกินได้ บึงบัวที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ นับว่าอาหารอุดมสมบูรณ์ยายแก่นั่นยึดจานชามยังไม่พอ แต่ยังทุบทำลาย จะไปทวงคืนตอนนี้ก็ยังไม่ได้ เพราะร่างกายนี้ยังอ่อนแอแต่ก็จดใส่บัญชีหนังหมาเรียบร้อยแล้ว ซ่งจื่อหรูจึงใช้ใบบัวชั่วคราว รอให้จัดการรั้วและประตูบ้านก่อน ค่อยเอาของที่ท่านตาเก็บไว้มาใช้สอย ซ่งจื่อหรูหอบใบบัวกับฝักบัวหอบใหญ่กลับมา"เด็กๆ ดูสิพี่ได้อะไรมา เห็นไหมฝักบัวแก่กำลังกินเลย"ซ่งจื่อหรูเอ่ยปาก"สิ่งนี้กินได้หรือเจ้าคะพี่ใหญ่ ข้าไม่เคยเห็นใครกินมาก่อน" ซ่งจื่อเย่วเห็นสิ่งที่พี่สาวนำมาก็สงสัย ซ่งจื่อห่าวเองก็อดถามไม่ได้เช่นกัน"อร่อยไหมขอรับพี่ใหญ่""กินได้สิ อร่อยมากด้วยเดี๋ยวพี่แกะให้นะ"ซ่งจื่อหรูตอบน้องๆก่อนจะนั่งลงวางฝักบัวข้างๆ และใช้ไม้ค่อยๆ เขี่ยมันเทศออกจากกองถ่านที่เป็นขี้เถ้าจนหมดแล้ว ปัดเศษขี้เถ้าออกและนำวางบนใบบัว"จื่อเย่ว..พี่สี่ฟื้นหรือยัง"เสียงเรียกจากประตูรั้วดังมา ซ่งจื่อหรูหันไปตามเสียงก็เห็นเด็กสาวคนนึงอายุประมาณ9ขวบ ใส่เสื้อผ้าทีมีรอยปะชุนเต็มไปหมด รองเท้าฟางที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21ลิขิตแห่งรัก บ้านสกุลหลี่
หลี่ถิงถิงเมื่อมาถึงที่นาก็ตะโกนเรียกบิดากับมารดาทันที"ท่านแม่ ท่านพ่อ""ถิงถิง ตัดหญ้าเสร็จแล้วหรือ ลูกมาทำอะไรที่นี่ รีบกลับบ้านเถอะเดี๋ยวจะถูกท่านย่าตำหนิได้อีก"หวงซื่อเอ่ยตอบบุตรสาวหลี่ถิงถิงมองบน"ใครสนใจนางกัน ต่อให้รีบกลับไปก็ถูกด่าอยู่ดี คนในบ้านนอกจากท่านกับท่านแม่ยังมีใครทำงานบ้าน นั่งๆ นอนๆ จนข้านึกว่าพวกเขาแขนขาพิการเสียอีก อย่าพูดถึงเลยเจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านดูสิเจ้าคะข้ามีอะไรมาฝากพวกท่านด้วย"หลี่ถิงถิงค่อยๆ เอามันเทศที่ห่อใบบัวมาให้หลี่ต้าจูและนางหวง ทั้งสองมองหน้ากันงงๆ ว่าบุตรสาวนำสิ่งใดมาให้"นี่คือมันเทศเจ้าค่ะ อร่อยมากพวกท่านลองกินสิเจ้าคะ มีฝักบัวด้วยเจ้าค่ะ""ถิงถิง..อะไรคือมันเทศนี่มันคือสิ่งใดกัน"หวงซื่อสงสัยสิ่งที่บุตรสาวนำมา"มันคือสิ่งที่เติบโตใต้ดินเจ้าค่ะ มีฝักบัวด้วยนะเจ้าคะหวานอร่อยมากเจ้าค่ะท่านแม่""อาซู่..สิ่งที่ลูกนำมาล้วนเพราะกตัญญูจะถามให้มากความทำไมกัน"หลี่ต้าจูเอ็นดูบุตรสาวจึงบอกแก่ภรรยาว่าอย่าไปคาดคั้นนาง"ท่านพ่อท่านแม่ นี้เป็นสิ่งที่พี่สี่หาเจอ และก็รู้ว่ามันกินได้เจ้าค่ะ อย่าบอกใครนะเจ้าคะ โดยเฉพาะท่านย่า""วางใจเถอะแม่กับพ่อรู้ดี ทุกวันนี้ก็ได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21ลิขิตแห่งรัก อดีตของท่านตา1
ซ่งจื่อหรูพยายามค้นหาความทรงจำของร่างเดิมไม่ให้ตกหล่น ในเมื่อนางต้องมาดูแลน้องทำหน้าที่แทนพ่อแม่และคุณปู่แล้วนางจะต้องทำให้ดี ใจจริงนางอยากขึ้นเขามากกว่าแต่ตอนนี้เป็นเวลาปลายยามเซินแล้ว (15.00 - 16.59 น.)จากที่สำรวจตอนที่วิญญาณมาถึงนางเห็นของดีมากมาย แต่ใกล้ค่ำไม่อาจทิ้งน้องไว้ลำพังได้ ไม่รู้ว่าคนบ้านใหญ่รู้ว่านางฟื้นแล้วจะมาหาเรื่องอะไรอีกซ่งจื่อหรูมองรอบบริเวณบ้านรั้วนั่นต้องเร่งทำอย่างน้อยก็ป้องกันคนจากบ้านใหญ่มารังแกเด็กๆ และคนอื่นๆ ที่ไม่หวังดีอีก เถาวัลย์หลายขนาดเลื้อยพันไปมาที่นี่คือแคว้นต้าเหลียง หมู่บ้านที่นางอาศัยอยู่คือหมู่บ้านหลี่ซาน หมู่บ้านข้างๆ คือหมู่บ้านไป๋ซานและหมู่บ้านเถาซานตั้งอยู่ในตำบลซานสุยเมืองเสียนหยาง เมื่อสี่ปีก่อนท่านพ่อบาดเจ็บจากการล่าสัตว์ แม่เฒ่าหลี่ไม่อยากจ่ายค่ารักษาจึงถูกบังคับให้ต้องแยกบ้านและไม่ให้อะไรเลย แต่เพราะเกรงกลัวอำนาจของหลี่ฝูเหยาหลี่เจิ้งของหมู่บ้านอีกทั้งยังเป็นพี่สามีคนโตของนางเขาข่มขู่นางว่าจะส่งจดหมายหาหลี่ไหลฝูน้องชายให้หย่ากับนางซะหากนางไม่ยินยอม แม่เฒ่าหลี่จึงยอมให้หลี่ต้าซานได้กระท่อมหลัเก่าของบ้านหลี่ไปแต่หลังจากนั้นไม่นานเพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21
บทล่าสุด
ลิขิตแห่งรัก อดีตของจินเหนียง
ซ่งจื่อหรูมองหน้าอารองของนางขนมร้อยชิ้นเนี่ยนะจะเลี้ยงแขกเหรอ จากนั้นนางก็ซื้อเต้าฮวยและของแห้งไปฝากจินเหนียง คนส่วนใหญ่ได้อาชีพมาจากนางจึงไม่รับเงิน ซ่งจื่อหรูจึงทำได้แค่ขอบคุณแล้วรีบกลับบ้านใช่นางขี้เกียจและขี้เกียจมากๆ แต่อย่างไรเล่าซ่งจื่อเย่วซ่งจื่อห่าวและจ้าวเฟยเซียนไม่กินของที่คนอื่นทำโดยเฉพาะจื่อห่าว ไม่รู้ว่าจะเหมือนอะไรกันนักหนาขนาดเกิดคนละภพละชาติความเรื่องมากยังเหมือนกันอีกเฮ้อเหนื่อยใจรถม้าของซ่งเต๋อมาจอดรอแต่เช้าแล้ว คนงานเปิดประตูร้านเห็นรถม้าจอดอยู่ก็รีบไปตามเถ้าแก่ทันที จินเหนียงออกมาต้อนรับเขาพร้อมชวนทานมื้อเช้า เขาเองก็ยังไม่ได้กินมาจึงตอบตกลงกับข้าวไม่พิถีพิถันนัก มีเพียงผัดผักกาดกับหมูสามชั้น ไข่ผัดพริกหยวก ข้าวต้มและยำหัวผักกาดดอง ต้องยอมรับว่าหลานเขาดองผังเก่งจริงๆ ตอนนี้เป็นสินค้าที่ขายดีที่สุดก็ว่าได้ จินเสี่ยวฮวาวิ่งตึงตังลงมาจากชั้นสองจนถูกสายตามารดาตำหนิ"ท่านอย่าถือสานางเลยนะเจ้าคะ ข้ามัวแต่หาเงินกลัวนางจะลำบากเลยปล่อยปะละเลย หย่อนการอบรมนางไปบ้าง"จินเหนียงเอ่ยขอโทษเบาๆ" นางยังเด็ก ท่านค่อยๆสอนเถอะ หลานสี่นางฝากเต้าฮวยมาให้เห็นว่าท่านชอบทาน นางจัดห่อส
ลิขิตแห่งรัก ซื้อขนมฝากสาวน้อย
"เสี่ยวฮวา ลูกไปกับท่านอาหลี่ไปตามรายชื่อที่แม่เขียนให้พวกเขาเป็นช่างทอผ้าเก่าแก่ของบิดาเจ้า ดูว่าใครยังพอทำงานไหว ใครยังสามารสอนงานลูกศิษย์ได้ ต่อไปนี้ไม่ทำงานไม่มีขนมให้เจ้ากินมีเพียงข้าวสามมื้อ"จินเหนียงดูบุตรสาวจริงจังจินเสี่ยวฮวาทำท่าฮึดฮัด บ่นอุบอิบทำปากยู่แต่จำต้องยอมตามขึ้นรถม้าไปอย่างง่ายดายเวลาท่านแม่โกรธนั่นคือโกรธจริงๆ รถม้าวิ่งไปตามถนนเข้าหมู่บ้านเล็กๆออกหมู่บ้านนี้ ยามเซินแล้วเพิ่งจะมาได้เพียงห้าหลังแต่ละคนรับปากว่าจะมาทำงานให้อีกครั้งทางเข้าหมู่บ้านสุยโจวมีหลุ่มขรุขระมากมายรถม้าตกหลุมบ่อยครั้งจนจินเสี่ยวฮวาอาเจียนไม่หยุด หลี่ซ่งเต๋อต้องคอยลูบหลังให้นางเขาสั่งคนขับให้วิ่งช้าๆ เด็กสาวอาเจียนจนไม่ไหวหลี่ซ่งเต๋อไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนว่าจะต้องเดินทางไปที่อื่นบนรถมาไม่มีพรมจึงอุ้มนางไว้บนตักให้นางนอนพักพิงกับอกเขา ลำแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดไว้ไม่ให้นางกกระเทือนจากแรงกระแทกของล้อรถมากนัก จินเสี่ยวฮวาหมดแรงก่อนจะใช้แขนคล้องคอท่านอาตรงหน้าเพราะกลัวตกแล้วหลับไป หลี่ซ่งเต๋อพานางมาส่งเขาอุ้มนางลงมาจินเหนียงเห็นสภาพบุตรสาวก็สงสาร"ทางลำบากนัก พรุ่งนี้ข้าจะเอารถม้าคันใหญ่มานางจะได้นั
ลิขิตแห่งรัก รองประมุขหอดอกบัว
ทางด้านซ่งจื่อหรูที่คอยห่วงใยดูแลเหล่าบรรดาคนรักของผู้ที่ไปปราบกบฎก็เหนื่อยไม่น้อย เซี่ยหนานอินไปได้ไม่นานจางอวี้เซียนก็คลอดบุตรชายตอนนี้กำลังอยู่เดือน ในมือมีฝ้ายอยู่มากมายเดิมทีนางกว้านซื้อมาหนึ่งหมื่นชั่งแต่กลับไปเจอชาวบ้านที่ปลูกฝ้ายแต่ไม่อยู่ในสัญญาของวั่นทงนางสงสารรับซื้อมาเกือบสองหมื่นชั่ง คงต้องทำเครื่องปั่นด้ายกับหาคนมาเรียกรู้วิธีการทอทุกครั้งต้องสั่งผ้าจากอี้โจวกับกุ้ยโจว ซ่งจื่อหรูยึดฮวาเหยียนมาจากจางฟ่านได้จากนั้นก็ปลดป้ายออกเปลี่ยนเป็นจินปู่เตี้ยน จินเหนียงดูแลเป็นหุ้นส่วนกับนาง หุ่นไม้เทียบเท่าตัวคนเวลานำชุดสำเร็จสวมใส่สามารถทำให้ตัดสินใจในการซื้อได้ง่าย ตอนนี้ซ่งจื่อหรูออกแบบชุดและลายปัก จินปู่เตี้ยนทำหน้าที่ผลิตและจำหน่ายมีฝ้ายอยู่ในมือต้องหาทางทำให้งอกเงยมากกว่ามาทำใส้เสื้อกั๊กกับผ้านวมหลี่ม่านอวี้ไม่ว่างต้องคอยดูแลหลี่อ้ายเสิ่นพี่เพิ่งคลอด ตัวนางเองก็ต้องดูแลป้าสะใภ้ หลี่ถิงถิงยังห่วงเล่น หลี่เหิงกับหลี่หานเดินทางไปเตรียมตัวสอบ มีแค่อาซ่งเต๋อที่คุ้นเคยกับจินเหนียง หลังจากเซี่ยน้อยหลับซ่งจื่อหรูจึงเดินทางไปบ้านท่านปู่ใหญ่ เพื่อหาท่านอาซ่งเต๋อ"ท่านปู่ใหญ่ ข้าจื่อห
ลิขิตแห่งรัก เดินทางเข้าเมืองหลวง
คืนนี้ซ่งจื่อหรูนอนกอดอยู่กับจ้าวเฟยหรง เขากล่อมนางทั้งคืนในใจทั้งคู่ต่างมีกังวล"ท่านพี่ ข้าเพิ่งเจอกับท่านเหตุใดมีเรื่องให้ต้องห่างกันอีกแล้ว"ซ่งจื่อหรูถอนหายใจถามด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นจ้าวเฟยหรงรับรู้ว่านางร้องไห้จึงลุกขึ้นมาจับนางนั่งบนตักก่อนจะเกยคางกับไหล่นวลเนียนมือโอบเอวนางไว้"อย่าร้อง ข้าสัญญาจะกลับมาหาเจ้า น้องหญิงเราจากจากกันนานเกินไปชาตินี้ข้าไม่ใช่คนไม่เอาไหนอีกแล้ว ข้าต้องรอดกลับมาหาเจ้า""ชาติก่อนท่านปกป้องข้ากับลูกท่านไม่ใช่คนไม่เอาไหน ท่านพี่ท่านต้องปลอดภัยกลับมานะตอนนี้เป็นข้าที่อยากอุ้มท้องมีลูกให้ท่าน ชาติก่อนท่านจากไปไม่ทันเห็นหน้าลูกด้วยซ้ำ ชาตินี้ท่านต้องช่วยข้าเลี้ยงพวกเขาเลี้ยงลูกของเราห้ามทิ้งข้าไปอีก""ได้ข้าสัญญาเจ้าอยู่ที่นี่มีคนคอยปกป้อง ข้ารู้เจ้าเกลียดจ้าวเฉิงแต่อาหรูหากเจ้าไปด้วยมีแต่จะทำให้ข้าห่วงหน้าพะวงหลัง อยู่กับเสด็จแม่รอข้าชนะกลับมาแล้วข้าจะมีลูกกับเจ้าหลายๆ คน"จ้าวเฟยหรงจูบซับน้ำตาให้นาง เขาอยากรักนางแต่ร่างกายนางยังเด็กเกินไป เขาเห็นหลี่อ้ายเสิ่นคลอดบุตรนางเจ็บทรมานมาก เขาควรเชื่อซ่งจื่อหรูรอให้นางพร้อมกว่านี้ อีกอย่างไม่รู้ว่าต้องสู้กับจ้าวเ
ลิขิตแห่งรัก ซ่งจื่อหรูลงมือ
"อ้ายเสิ่น ข้ารักเจ้านะแต่เรื่องบ้านเมืองสำคัญ เลี้ยงลูกให้ดีรอข้ากลับมาหาเจ้ากับลูก จิงอี้"จิงเสวียนหยิบจดหมายมาดูก็ถอนหายใจเด็กคนนี้ไปชายแดนแทนเขาโง่หรือไงนะ อ้ายเสิ่นเจ็บท้องมาสองชั่วยามแล้วหลี่ไหลฝูมาถึงก็โกรธมาก ต่อให้เป็นหลานชายอาจารย์เขาๆก็ไม่สนแล้ว ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังเช่นนี้หากเขากลับมาต้องคิดบัญชีแน่ๆหนึ่งชั่วยามต่อมาหลี่อ้ายเสิ่นก็คลอดเด็กคู่แฝดออกมาเป็นผู้ชาย นางนอนร้องไห้ไม่หยุดจนซ่งจื่อหรูกลัวว่านางเป็นซึมเศร้าหลังคลอด เซียวอวี้หรานเดินมาหานางพร้อมกับก้มลงกระซิบบางอย่างหลี่อ้ายเสิ่นมองหน้าเซียวอวี้หรานก่อนจะพยักหน้า แล้วหันไปมองเด็กทั้งสองที่ถูกห่อผ้าไว้หลังจากเด็กคลอดออกมาปลอดภัย จิงเสวียนเตรียมตัวออกจะไปตามน้องชายก็ถูกจางหมัวมัวเชิญมาให้ไปพบเซียวอวี้หรานเขาจึงตามไป พอเข้ามาถึงก็เห็นเซียวอวี้หรานนั่งลงตรงหน้ามีป้ายคำสั่งบางอย่าง เขาจำได้นั่นเป็นคำสั่งของกองทัพกิเลนทองของท่านตาเขาในอดีตนี่เป็นตรารองแม่ทัพ ท่านน้ามีมันได้เช่นไรมิใช่ว่าถูกทำลายไปตั้งแต่คราวที่เกิดกบฎแล้วหรือ"ท่านน้า นี่คืออะไรขอรับหมายความว่าเช่นไร" จิงเสวียนแปลกใจกับสิ่งที่อยู่บนโต๊ะตอนนี้"ให้เจ้า
ลิขิตแห่งรัก ล่วงรู้แผนการ
ซ่งจื่อหรูกำลังนั่งดูแผนที่ ซ่งอวิ่นห่าวนอนหนุนตักนางอยู่เหลือวงสีแดงรอบกำไลแค่สิบวงแปลว่าเขาสามารถมาได้อีกแค่สิบครั้ง"อาเจ้ ผิงผิงสามขวบแล้วผมกำลังคิดว่าจะให้เรียนที่ไหนดี ผมกับหุ้นส่วนเปิดบริษัทในแถบยุโรบ หรือให้ผิงผิงเรียนที่นั่นดีครับ"ซ่งอวิ่นห่าวปรึกษาเรื่องบุตรสาว"อย่าเลย เรียนที่ไทยก็ได้ไม่ค่อยกดดัน โตอีกหน่อยพอเข้ามัธยมค่อยย้ายมาเรียนที่จีน""อาเจ้ยุโรปก็ไม่แย่นะ ผมไปดูมาหลายที่แล้ว""อาห่าว อย่าส่งลูกไปที่แบบนั้นแต่เด็ก ควรปลูกฝังลูกให้รู้จักรากเหง้าวัฒนธรรมของบรรพุรุษแต่ยังเล็ก ไว้จบไฮสคูลแล้วหากเขาไม่อยากเรียนที่ไทยหรือที่จีนค่อยถามอีกที พี่เคยบังคับนายหรือเปล่าพี่ลากนายไปทุกที่ให้นายรูจักคนไปทั่ว คุณยายเองก็สอนนายให้มีความเคารพผู้ใหญ่ ตอนอยู่เมืองไทยนายยกมือไหว้กระทั้งยามของหมู่บ้าน ที่นายสำเร็จทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะนายเรียนเมืองนอกแต่เพราะนายรู้ว่าเวลาไหนควรวางตัวเช่นไร วัฒนธรรมเอเซียดีงามอยู่แล้วอย่าผลักลูกไปรับวัฒนธรรมแตกต่างแต่เด็ก""โอเคผมเชื่อพี่ ว่าแต่พี่ดูอะไรอยู่ผมเห็นพี่คิ้วขมวดนั่งดูตั้งนานแล้ว"ซ่งอวิ่นห่าวเห็นพี่สาวนั่งจ้องกระดาษแผ่นนั้นมานานก็สงสัย"แผนที่นะ
ลิขิตแห่งรัก จ้าวเฟยหรงกลับมาแล้ว
ตลาดหมู่บ้านหลี่ซานตอนนี้ปากทางเข้าหมู่บ้านมีร้านค้าเต็มไปหมด สะพานจากหมู่บ้านไปท่าเรือก็มีจุดขายอาหาร มีคนจากหมู่บ้านต่างๆมาเช่าที่มากมาย เนื่องจากมีการก่อสร้างจึงค้าขายดี ซ่งจื่อหรูยังคงเลี้ยงอาหารคนที่สร้างท่าเรือวันละสองมื้อตามเดิม เสบียงได้รับมาจากทางราชสำนักเนื่องจากการที่ปีนี้สามารถจ่ายภาษีได้ ทางการจึงเล็งเห็นความสำคัญของท่าเรือจากนั้นก็สนับสนุนทางด้านเสบียง ในตลาดมีร่างน้อยๆสามร่างกำลังเข้าออกตามร้าน หลี่ถิงถิงจุงมือซ่งจื่อเย่วกับจ้าวเฟยเซียนมาหาของกิน นางเป็นเด็กจมูกไว หากมีของกินแปลกใหม่มักจะถึงก่อนคนอื่น"ท่านป้าสาม ข้าขอเต้าหู้ทอดสิบชิ้นเจ้าค่ะ"หลี่ถิงถิงเดินตลาดทักทายร้านค้าซื้อของกินจนเต็มมือ"ท่านย่าหกจื่อเย่วขอขนมงาสิบชิ้นเจ้าค่ะ เซียนเซียนเอาอะไรไหม""ท่านยายข้าอยากได้น้ำตาลปั้นเจ้าค่ะ นี่เงินเท่าไหร่เจ้าคะ"จ้าวเฟยเซียนเอ่ยกับแม่ค้าหลี่ถิงถิงจับเงินยัดใส่มือคืนจ้าวเฟยเซียน จากนั้นก็รับเอาขนมมา ก่อนที่นางกับซ่งจื่อเย่วจะหันไปบอกเหล่าแม่ค้าพร้อมกัน" ท่านย่าท่านป้ารบกวนเก็บเงินที่ท่านปู่นะเจ้าคะ"จากนั้นเด็กทั้งสามก็พากันไปที่ลานต้นไหวพร้อมกับเรียกเด็กในหมู่บ้านมาน
ลิขิตแห่งรัก ที่แท้จอมกระบี่อันดับหนึ่งก็คือซื่อจื่อขี้โรค
" แล้วหลานเมียข้านางทำอย่างไร""คุณหนูซ่งรู้ว่าฝ้ายครั้งนี้ต้องส่งเข้าเมืองหลวง จึงกระจายคน ไปกว้านซื้อต่อให้ต้องจ่ายค่าปรับให้วั่นทงแต่ชาวบ้านก็ยังเหลือเงินแม้ไม่มากแต่ไม่ขาดทุน คุณหนูซ่งจ่ายราคาฝ้ายเกือบสิบเท่าขอรับ"" นางซื้อแพงขนาดนั้นไม่ขาดทุนหรือ ข้าต้องการทำลายวั่นทงก็จริงแต่ถ้านางขาดทุนท่านพี่กลับจากเป่ยเหลียงเล่นงานข้าตายแน่""คุณชายท่านคิดผิดแล้ว ปกติฝ้ายราคาชั่งละเจ็ดสิบอีแปะตามราคาตลาด คุณหนูซ่งจ่ายชั่งล่ะหนึ่งตำลึงเชียวนะขอรับ"" นางทำอะไรนั่น จ่ายแพงเช่นนี้ไม่ขาดทุนหรือ""คุณชายครั้งนี้ทางวังหลวงต้องการฝ้ายหนึ่งหมื่นชั่ง ตอนนี้ในตลาดไม่มีฝ้ายจำหน่ายแล้ว วั่นทงรับผิดชอบส่งฝ้ายเข้าวังในครั้งนี้ ไม่ว่าอย่างไรย่อมต้องซื้อฝ้ายจากคุณหนูซ่ง นางตั้งราคาที่ชั่งละห้าตำลึงขอรับ""ซื้อมาหนึ่งหมื่นตำลึงได้กำไรห้าหมื่นตำลึง เด็กคนนี้น่ากลัวจริงๆ หากแต่งเข้าจวนอ๋องเมื่อไหร่คงมีเรื่องให้ขุนนางที่ชอบเอาเปรียบชาวบ้านร้องไห้ไม่น้อย นางเก่งยิ่งนักลงมือวันเดียวก็ทำเศรษฐีกลายเป็นขอทาน" จิงอี้ชอบใจ"เปล่าขอรับนางให้องค์ชายห้าติดต่อกับคนของวังหลวงโดยตรงจึงรู้ว่า วั่นทงขายฝ้ายให้ในวังหนึ่งชั่งหก
ลิขิตแห่งรัก เซียวอวี้หรานคลอดบุตรสาว
หมู่บ้านหลี่ซานตอนนี้บ้านของซ่งจื่อหรูกำลังวุ่นวายเซียวอวี้หรานเจ็บครรภ์จะคลอดบุตร บรรดาหมอตำแยกำลังวิ่งเข้าวิ่งออก นางเจ็บครรภ์มาหนึ่งชั่วยามแล้ว หลี่อ้ายเสิ่นที่นั่งอยู่ด้านนอกหน้าซีด มือนางมีเหงื่อออกตัวเย็นเฉียบจิงอี้ที่เดินมาก็กระซิบข้างหู"ฮูหยิน เจ้าอย่าอยู่ตรงนี้เลย ดูเจ้าสิหวาดกลัวจนตัวสั่นแล้ว" จิงอี้ปลอบใจภรรยา" ทะ ท่านพี่ เหตุใดคลอดบุตรน่ากลัวเช่นนี้กันเจ้าคะ ข้ากลัวมากเลย ข้าๆ"หลี่อ้ายเสิ่นได้ยินเสียงร้องด้านใน ก็วิตกกังวล"อย่ากลัวเลยทูลหัว ถึงเวลานั้นข้าจะอยู่ข้างๆเจ้า ไม่ให้เจ้าต้องหวาดกลัว ตอนนี้กลับเรือนเถิด ขืนอยู่ที่นี่อาจทำให้เจ้าวิตกจนกระทบลูกในท้องได้"หลี่อ้ายเสิ่นพยักหน้า จิงอี้อุ้มนางพาเดินกลับบ้านระหว่างทางเจอกับซ่งจื่อหรูที่กำลังรีบกลับทันทีที่รู้ข่าว ตอนนี้จิงอี้คำก็พี่สะใภ้สองคำก็พี่สะใภ้ ในจดหมายคราวก่อนเขาถูกพี่ชายสั่งมาห้ามเรียกนางว่าหลานเมีย ห้ามให้นางเรียกเขาอาเขย นอกจากลุงจงก็มีพี่ชายลูกพี่ลูกน้องคนนี้นี่แหละที่น่ากลัวกว่าท่านลุงในวังเสียอีก"พี่สะใภ้ ท่านมาแล้วหรือ"" อาเขย ท่านนี่นะเหลวไหลตามพี่หรงไปได้ ข้าจะไปดูอาสะใภ้หน่อย อ้อเรื่องที่ท่านให้ค
